ตอนที่ 171 สองพ่อลูกอาบน้ำ (3)

ไปเย่นิ่งเพ่งจุดสำคัญกับประโยคของเด็กน้อยที่ว่า รูปร่างก็ดี ขนาดนี้ ในหัวพลันนึกภาพที่พวกเขาทั้งสองคนนัวเนียกันอย่าง เร่าร้อนที่ห้องนั่งเล่นเมื่อครู่

ฝ่ามือของเขา เต็มไปด้วยสัมผัสที่อ่อนนุ่มและอุ่นร้อนจาก ร่างกายเธอ ความรู้สึกเช่นนั้น ทำให้สติเขาเตลิดเปิดเปิง สายตาที่เขามองไปยังเซียซิงเฉินก็เริ่มเร่าร้อนขึ้นเล็กน้อย พยัก หน้าเป็นเชิงเห็นด้วย “อืม…รูปร่างไม่เลวจริงๆ

เขาพิสูจน์ด้วยตัวเองมาแล้ว

เซี่ยซิงเฉินนึกถึงเรื่องเมื่อครู่ ใบหน้าแดงก่ำ ไม่ได้สนใจ พวกเขาแต่เดินไปห้องทานอาหาร ไม่อยู่รอให้สองพ่อลูกมี โอกาสวิจารณ์เรือนร่างตนอีก

เมื่อหันหลังกลับ เธอก็นึกถึงบางอย่างขึ้นได้ จึงพูดออกมา “คุณช่วยอาบน้ำให้ต้าไปหน่อยนะคะ เดี๋ยวฉันทานเสร็จจะไป ช่วย”

ไป๋เย่นิ่งเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ปกติ โตมาจนถึงตอนนี้ นอกจากบุพการีทั้งสองที่บ้านแล้วก็ไม่มีผู้ใดสั่งเขาได้ ปัจจุบัน ยิ่งไม่มีผู้ใดกล้าสั่งเขา แต่ว่าตอนนี้กลับมาถูกผู้หญิงคนนี้สั่ง ใจ เขานอกจากจะไม่รู้สึกโกรธสักนิดแล้วกลับยินยอมเสียด้วยซ้ำ ดันรู้สึกว่าความรู้สึกนี้ก็ไม่เลวเหมือนกับกลายเป็นคนโง่
โดนเล่นของเข้าแล้ว!

แถมเป็นสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ให้เขาจัดการเอง

กับข้าวยังไม่เย็นไปเสียหมด เซียซิงเฉินทานไปคำสองคำ อย่างรวดเร็ว เก็บกวาด แล้วเดินออกจากห้องทานอาหารไปยัง ห้องนอน เขาไม่เคยอาบน้ำให้ลูกมาก่อน เซียซิงเฉินค่อนข้าง กังวลว่าเขาจะถล่มห้องอาบน้ำไปหรือยัง

สุดท้าย เธอก็เดินผ่านห้องนอนแล้วเปิดประตูห้องอาบน้ำ เป็นไปอย่างที่คิด…

ในห้องอาบน้ำ น้ำเจิ่งนองเต็มพื้น

เธอสั่งให้เขาอาบน้ำให้ลูก แต่ตัวเขากลับเปลือยเปล่า แล้วนอนแช่อ่างอาบน้ำกับตาไป เปิดหนังสือพิมพ์อย่าง สบายใจเฉิบ เพลิดเพลินไปกับการแช่น้ำ เซียต้าไปนั่งอยู่บนขา เขา เต็มไปด้วยฟองสบู่ตั้งแต่หัวจรดเท้า บนใบหน้าก็เช่นกัน เหลือเพียงดวงตาดำคู่โตและปากเล็กนั่น มือเล็กขัดไปมาอยู่ บนลําตัวเล็ก

เห็นได้ชัดว่าคนบางคนไม่ได้สนใจเขาเลย!

เซี่ยซิงเฉินมองแล้วรู้สึกหวาดหวั่นเหลือเกิน หากฟองสบู่ เหล่านั้นไหลเข้าตาของเขา หรือถูกเขากินเข้าไป เขาต้องรู้สึก แสบจนร้องไห้แน่ๆ คนเป็นพ่อนช่างประมาทเสียจริง เธอไม่ควร ตั้งความหวังกับอะไรแบบนี้
“เดี่ยว ผ้าไป ลูกอย่าดิ้นนะ” เดิมทีไปเฉิงก็ไม่ได้สวม อะไรอยู่แล้ว เธอหันหลังจะเดินออกไป แต่ว่าเห็นสภาพของเด็ก น้อยแล้ว กลับไม่สามารถวางใจเดินออกไปได้ จึงดึงผ้าขนหนู มา แล้วเอียงหน้าหนีอย่างรู้สึกเขิน พยายามไม่มองเขา เธอนั่ง อยู่ขอบอ่างอาบน้ำ มือหนึ่ง โอบไหล่เปียกของเด็กน้อยไว้ อีก มือก็ใช้ผ้าขนหนูเช็ดเบาๆ ที่ใบหน้าของเขา

เสร็จแล้ว ห้ามให้ฟองสบู่เลอะหน้าอีกนะ” พอจัดการ เสร็จ เซี่ยซิงเฉินก็วางผ้าขนหนูลง กระแอมเสียงไปเบาๆ แล้ว ทำเสมือนพูดกับอากาศว่า “อีกเดี๋ยวคุณช่วยล้างฟองสบู่บนตัว ลูกหน่อยนะคะ ฉันจะรออยู่ข้างนอก

จบประโยคเธอก็รีบลุกขึ้นจะออกไปทันที แต่ว่าเพียงแค่ หันหลังกลับ ข้อมือก็กลับถูกดึงไว้ เธอสะดุ้งตัวโยน จากนั้นทั้ง ตัวก็ถูกไปเย่นิ่งดึงจนโน้มตัวลงต่ำ หากไม่ใช่เพราะเธอไหว พริบดี มือยันไว้ที่ขอบอ่างอาบน้ำ ทั้งตัวคงถูกดึงเข้าไปในนั้น แล้ว เธอถูกไอร้อนรุมเร้าจนนัยน์ตาฉ่ำวาวนั้นจ้องเขม็งไปที่เขา ได้ยินเพียงน้ำเสียงเลื่อยเฉื่อยของเขาถาม “เมื่อกี้คุณคุยกับ ใคร?”

เธอกัดปาก “…คุณรู้อยู่ก็ยังถาม

“คุยกับผม ก็ต้องมองผมแล้วพูดสิ” แขนยาวของไปเฉิง โอบเข้าเอวของเธอ มือที่ออกแรงเพียงนิด ร่างแสนนุ่มนิ่มของ เธอก็ถูกอุ้มไปทันที ครึ่งตัวบนแนบชิดเขา ทั้งสองประสาน สายตา ดวงตาหยาดเยิ้มของเขาทำให้ขนตาเธอสั่นระริกอย่าง รุนแรง “มองผมแล้วพูดอีกทีสิ
ผู้ชายคนนี้ มันปีศาจ!

ปีศาจเจ้าเสน่ห์!

เซี่ยซิงเฉินแทบจะหลงไปกับสายตาของเขาที่แผ่กระแส ไฟฟ้าออกมานั้นเสียแล้ว

“…หยุดล้อเล่นได้แล้ว” เธอดึงสติเส้นสุดท้ายไว้ กำหมัด ทุบลงบนอกเขาไปที่ สายตาอึดอัดมองไปทางเซียต้าไป

ตัวเธอสวมเพียงเสื้อเชิ้ตขาวตัวเดียว เมื่อครู่ขณะอุ้ม เซี่ยต้าไปอยู่ก็แทบเปียกไปหมดแล้ว คราวนี้พอแนบอยู่บนตัว ไปเยถึง ก็ยิ่งเปียกไปอีก จนมองทะลุไปถึงครึ่ง สายตาไปเย งกวาดมองด้านหน้าของเธออย่างไม่ตั้งใจ ชุดชั้นในสีขาวด้าน ในของเธอเผยให้เห็นวับๆ แวมๆ บวกกับลมหายใจขัดๆ ของ เธอแล้ว หน้าอกเป็นทรงสวยของเธอก็กระเพื่อมขึ้นลง ภาพนั้น อยู่ในครรลองสายตาของเขา เป็นการยั่วยวนแบบสุดขีดจริงๆ

เซ็กซี่จะตายอยู่แล้ว!

ลมหายใจเขาถี่ขึ้นมากกว่าเดิม สายตาที่จ้องมองเธอก็ ฉายแววอันตราย เซียซิงเฉินเพิ่งรู้สึกถึงแววตาที่ผิดปกติของ เขา เมื่อมองตามสายตาเขาแล้ว ถึงได้รู้ถึงสภาพย่ำแย่ของตน เธอนิ่งไปสักพักก็รีบดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนของเขาอย่างยาก ลำบาก อาจเป็นเพราะมีลูกอยู่ เขาจึงไม่รั้งเธอไว้อีก

“เสี่ยวไป พ่อ…อันนั้น…แปลกจังเลย” ไม่รอให้ผู้ใหญ่ทั้ง สองจัดการอาการผิดปกติของทั้งคู่ก่อน น้ำเสียงสงสัยของ เซี่ยต้าไปก็ดังขึ้น
“แปลกตรงไหน?” ชายหนุ่มถาม เซียซิงเฉินหยิบผ้าขนหนู คลุมไว้บนตัว หันไปมองเด็กน้อยอย่างสงสัย เช่นกัน

นิ้วเล็กๆ ของเซี่ยต้าไปชี้ไปในน้ำ “ลูกเจี๊ยบของพ่อใหญ่ จังเลย ไม่เหมือนของผมเลยเนี่ย! พ่อ ลูกเจี๊ยบของผมเล็ก แค่นี้เอง แถมไม่ใหญ่ขึ้นด้วย! เสี่ยวไป พ่อไม่สบายหรือเปล่า เลยใหญ่ขนาดนี้ บวมใช่ไหม ถ้าจะเจ็บไหม?”

น้ำเสียงเด็กน้อยเต็มไปด้วยความสงสาร น้ำเสียงอ่อน โยนที่ปลอบประโลมใจคนได้

เซียซิงเฉินมองไปตามนิ้วของเด็กน้อยที่ชี้ไป ภาพตรงหน้า เพียงพอที่จะทำให้เธอตื่นตกใจและเบี่ยงหน้าหนีโดยทันที แต่ เมื่อได้ยินประโยคนี้ของเขา ก็แทบล้มเบ้ากับพื้น ใบหน้า แดงเหมือนจะกลั่นเลือดให้หยดออกมา

ถ้าอย่างนั้น…นี่คือหัวข้อพูดคุยระหว่างผู้ชายอย่างนั้นเห รอ? แต่มัน จะไม่เด็ก…ไม่สิ จะไม่ให้เกียรติผู้หญิงไปหน่อยหรือ

ไง?

เธอไม่กล้ามองสีหน้าของไปเฉิง ยากจะจินตนาการว่า ตอนนี้ใบหน้าเขากำลังแสดงสีหน้าอย่างไร

สุดท้าย…

เทียบกับความหวาดหวั่นของเธอแล้ว เขากลับนิ่งสนิทยิ่ง กว่าอะไร แล้วตอบกลับเพียง “เป็นเรื่องปกติ อนาคตลูกเจี๊ยบ ที่เล็กเหมือนไม้จิ้มฟันของลูกก็จะใหญ่เหมือนของพ่อนั่นแหละ”
เซียซิงเฉินอ้าปากค้าง

มีใครบอกของลูกชายตัวเองเป็นไม้จิ้มฟันด้วยเหรอ? อีก อย่าง นี่ไม้จิ้มฟันตรงไหนกัน! เซียซิงเฉินอดแย้งแทนลูกชายตัว เองไม่ได้

“จริงเหรอ?” เซียต้าไปกะพริบตาปริบๆ

“ไม่เชื่อก็ถามแม่ของลูกสิ

เซี่ยซิงเฉินทำตัวไม่ถูกอีกครั้ง เขาโยนหัวข้อนี้มาที่เธอ เห็นชัดว่ากําลังแกล้งเธอไม่ใช่หรือไงกัน?

ดวงตากลมโตของเซียตาไปมองมาที่เธออย่างสงสัยตาม ที่คิดแล้วถาม “หม่าม เป็นเรื่องจริงเหรอ?”

“อืม…อาจจะนะ…” เสียงของเธอเต็มไปด้วยความ กระอักกระอ่วน ใบหน้าแดงจัด หมดคำจะพูดจริงๆ ตัวเองกำลัง พูดคุยกับผู้ชายสองคนเรื่องการเจริญเติบโตของรูปร่างที่มีโดย เฉพาะ นี่มันเหมาะสมไหม?!

ท่าทางลำบากใจของเธอ ไปเย่งเห็นแล้วรู้สึกเพียงว่าทั้ง น่ารักและน่าข่า

“แต่ว่า ของเสี่ยวไปไม่น่ารักเลยสักนิด ของผมน่ารักกว่า!”

“น่ารักแล้วมีประโยชน์อะไร?” เขาหัวเราะเยาะลูกเจี๊ยบจิ๋ว ของลูกชายตนอย่างไม่ไว้หน้า ลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ ดึงชุด คลุมอาบน้ำออกมาแล้วสวม “ผู้หญิงไม่ได้ชอบแบบน่ารักอย่าง ลูกหรอกนะ ถ้าลูกโตแล้วยังเล็กแบบนี้ อย่าว่าแต่จะหาเมียสิบคนเลย แม้แต่เมียคนเดียว ก็ไม่มีใครเอาลูกแน่