ตอนที่ 160 วิธีแก้ที่ดีที่สุด (1)

เซี่ยงคงไม่พอใจ เอ่ยต่อ “แม่ก็จะอยู่ทำความสะอาดห้องน้ำ ไปตลอดชีวิตจริงๆ เหรอ ยินยอมโดยไม่แค้นสักนิดเลยเหรอ คะ?”

พอเอ่ยถึงเรื่องนี้หลี่หลิงอีกพลันรู้สึกเดือดขึ้นมา ทั้งชีวิตนี้ ยังไม่เคยถูกเหยียดหยามแบบนี้มาก่อน เป็นภรรยานายก เทศมนตรีกลับถูกสั่งให้ไปทำความสะอาดห้องน้ำ

“ได้ แม่จะเชื่อลูก เรามาแฉหล่อนให้หมดเปลือก! ให้คน เขาเขารู้ว่าคนในข่าวไม่ใช่คุณซ่ง แต่เป็นยัยมือที่สามเซียซึ่ง เฉิน! แก้แค้นให้ลูกที่หล่อนแย่งสวี่เหยียนไปด้วย!” หลี่หลิง พยักหน้า

เซี่ยซิงคงรีบเปิดกระทู้ทันที ท่าทางกระตือรือร้น เธออยาก จะระบายความโกรธแค้นในใจนี้ตั้งนานแล้ว!

“พวกเธอทําอะไรอยู่?!”

เธอเพิ่งแต่งได้หนึ่งวรรคยังไม่ทันกดแป้นส่ง เสียงทุ้ม เสียงหนึ่งก็ดันขึ้นจากด้านหลัง ทั้งสองสะดุ้งโหยง หันหน้าไปดู โดยทันที จึงเพิ่งเห็นว่าเซียกั่วเผิงมายืนอยู่ด้านหลังของพวก เธอตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

สายตาคาดเค้นของเขาเลื่อนผ่านใบหน้าทั้งคู่ จากนั้นก็ทิ้ง สายตาลงบนจอคอมพิวเตอร์ เซี่ยชิงคงใจกระตุกวูบ ขยับตัวเล็กน้อยหวังบังจอไว้

แต่ว่ามันสายเกินไป

“หลีกไป!”

“พ่อ ไม่มีอะไรน่าดูเลย” เซี่ยงคงไม่หลีกแต่กลับพับจอ คอมพิวเตอร์ลง หลี่หลิงอียิ้มตาหยีพลางลุกขึ้นยืน มือคล้อง แขนสามีไว้ “กั่วเผิง ตอนนี้ก็ค่ำแล้ว พวกเรารีบไปนอนกันเถอะ ชิงคงกำลังหางานอยู่ พรุ่งนี้ต้องสัมภาษณ์ เราอย่ารบกวนลูก เลย”

เซียกั่วเผิงไม่หลงกลเธอ สะบัดมือของเธอที่คล้องอยู่ออก พร้อมยื่นมือไปเปิดคอมพิวเตอร์ของเซียซิงคง คราวนี้ไร้ทาง หลบหลีก ข้อความที่เกี่ยซิงคงพิมพ์ทิ้งไว้เมื่อครู่สะท้อนเข้าตา ของเขาทั้งหมด

หัวคิ้วเรียบนิ่งของเซียกั่วเผิงพลันกระตุก จู่ๆ บรรยากาศ ก็เย็นยะเยือก หลี่หลิงอีและเซี่ยซิงคงสบสายตามองกันและกัน ยืนหลบอยู่ข้างๆ ทั้งสองคนรู้สึกกลัวอยู่บ้าง

“เขียนพวกนี้ทำไม” ในที่สุดเซียกั่วเผิงก็เอ่ยปาก น้ำเสียง มีความโกรธเคืองอย่างชัดเจน

“” ทั้งสองกัดปากไม่ยอมตอบ

“ฉันถามอีกครั้ง พวกเธอจะทำอะไรกันแน่!” สายตาดุดัน ของเขาปาดผ่านใบหน้าเซียซิงคง เซี่ยงคงกัดริมฝีปากไม่กล้า ตอบ พลางมองไปที่มารดาอย่างขอความช่วยเหลือ
หลี่หลิง ทำใจดีสู้เสือ “เรา…เราก็แค่ยอมไม่ได้ จู่ๆ ซึ่งคง ก็โดนไล่ออก ฉันก็ถูกไล่ให้ไปทำความสะอาดห้องน้ำ ถั่วเผิง พวกเราเป็นลูกสาวกับภรรยาของคุณนะ คุณจะยอมได้เหรอ ถ้า เราแฉเซียซิงเฉินไปให้หมด พวกเขาสองคนจะได้ไม่มีชีวิต อยู่ดี!”

เงี่เง่าที่สุด!” เซียวเพิ่งดูท่าจะเดือดไม่น้อย ฝ่ามือตบลง บนโต๊ะเสียงดัง ปัง ยามค่ำคืนฟังแล้วน่ากลัวเหลือเกิน “พวก เธอเห็นว่าบ้านหลังนี้ยังวุ่นวายไม่พอใช่ไหม”

“คุณก็มัวแต่ปกป้องเซี่ยซิงเฉินของคุณ เมื่อก่อนคุณไม่ใช่

แบบนี้นี่!”

“คุณรู้บ้าอะไรบ้าง! ถ้าคุณยังสร้างเรื่องให้ผม ก็ไม่ต้องใช้ ชีวิตมันแล้ว!” เชี่ยกั๊วเผิงอารมณ์เดือดพล่านถึงขีดสุด “แค่พวก เธอสองคนคิดจะต่อกรกับประธานาธิบดี ก็ไม่ดูตัวเองบ้างเลย ว่ามีความสามารถพอไหม! พวกหยางสองคนที่สร้างเรื่องกับ คุณคราวก่อน คุณรู้ไหมว่าตอนนี้โดนอะไรบ้าง?!

“โดน…อะไร?”

“โดนสอบสวนเรื่องถอนตำแหน่ง สุดท้ายยังไงก็ต้องถูก จับเข้าคุกอยู่ดี แม้แต่ภรรยาของพวกเขาที่ปกติซ่านักก็ไม่พ้น วันนี้ถ้าคุณกล้าลงเรื่องพวกนี้ในเว็บ ถ้าท่านประธานาธิบดีหา ข้ออ้างลงโทษพวกเรา คุณไม่ได้อยู่ดีแน่! อย่าคิดว่าจะง่าย เหมือนงานทำความสะอาดห้องน้ำ

หลี่หลิงอีตกใจมากจริงๆ หากตนระบายความแค้นนี้ไปแล้วทำให้สามีต้องออกจากตำแหน่ง แบบนั้นคงแย่มากแน่ ไม่ ได้เป็นภรรยานายกเทศมนตรี แล้วชีวิตเธอจะมีความหมาย อะไรอีก

พอเซียกั่วเผิงออกไป หลี่หลิง ก็รีบเปิดคอมพิวเตอร์ ลบ ข้อความที่เซี่ยงคงพิมพ์ไว้จนหมด ราวกับกลัวว่าเซียซึ่งคงจะ ลงมือ โดยพลการ แม้แต่สายต่ออินเทอร์เน็ตก็ถูกเธอดึงออก

“แม่! ทําอะไรเนี่ย”

“ยังถามทำอะไรอีก! อย่าวุ่นวายอีกนะ! พ่อลูกพูดมีเหตุผล สามัญชนอย่างเราจะสู้กับประธานาธิบดี นี่มันรนหาที่ตายชัดๆ

“งั้นก็อย่าดึงสายต่ออินเทอร์เน็ตออกสิ ลูกยังอยากดูข่าว

นะ!”

รอจนหลี่หลิงออกไป เซี่ยงคงก็ต่อสายอินเทอร์เน็ตกลับ เช่นเดิม เปิดคอมพิวเตอร์แล้วครุ่นคิด สุดท้ายก็ไม่ได้เขียน บทความมั่นขึ้นมาใหม่ ถือว่าเซียซิงเฉิน โชคดีที่มีท่าน ประธานาธิบดีเป็นที่พึ่ง

เซียซิงเฉินหยิบมือถือขึ้นดู เดิมที่รอคอยมากเท่าใด ตอน นี้เมื่อเห็นตัวอักษรที่ปรากฏบนจอก็ผิดหวังมากเท่านั้น คือเว่ย ยังเห็นสีหน้าของเธอ แล้วมองที่หน้าจอเธอแวบหนึ่ง ไม่ใช่ท่าน ประธานาธิบดี แต่เป็นชื่อ ‘เจ๋อหนัน

“รับเถอะ” ฉือเว่ยยังกระทุ้งแขนใส่ไหล่เธอ
เซียซิงเฉินถึงได้สติ ยกมือถือขึ้นแนบหู เสียงของหมูเจ๋อ หนันดังแว่วผ่านอีกฝั่งของสาย “อยู่บ้านไหม

“อืม”

“ผมอยู่ข้างล่าง ลงมาคุยกันหน่อย

เซี่ยซิงเฉินไม่รู้ว่าหยูเจ๋อหนันต้องการคุยอะไรกับตน แต่ก็ ไม่ปฏิเสธ เปลี่ยนชุดนอนทิ้งทับด้วยเสื้อคลุมตัวใหญ่แล้วออก ไป ฤดูนี้อากาศเย็นลงอย่างรวดเร็ว เพียงไม่กี่วันอุณหภูมิกลับ ลดต่ำลงมาก

หยูเจ๋อหนันไม่ได้ลงมาจากรถ เมื่อเห็นเธอจึงทำเพียงเปิด ประตูรถเพื่อให้เธอเข้าไปนั่ง ภายในรถที่เปิดฮีทเตอร์ไว้ ทำให้ เซี่ยซิงเฉินรู้สึกสบายขึ้นมาก

“มีอะไรถึงได้มาหาฉันดึกขนาดนี้” เซี่ยซิงเฉินถามเขา

หยูเจ๋อหนันเสหน้ามองเธอ “คุณดูโทรมไปหน่อยนะ เซียซิงเฉินไม่ปฏิเสธ เห็นได้ชัดว่าเขาก็ต้องเห็นข่าววันนี้

แล้ว

“คุณ…รู้ไหมว่าตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง” เซี่ยซิงเฉินถามห เจอหนุน เธอไม่มีใครให้ถามอีกแล้ว พี่ชายของหนูเจอหนัน เป็นรองประธานาธิบดี บางทีเขาอาจรู้บางอย่าง

“รู้นิดหน่อยนะ…” ชะงักไปครู่ก็มองเธอแวบหนึ่ง แล้วพูด

ต่อ “แย่มาก”

มือเซี่ยซิงเฉินที่วางบนเข่ากำแน่น คำตอบนี้คิดได้แต่แรกแต่ว่าพอได้ยินจากปากตรงๆ ใจก็กระตุก สักพักเธอถึงเอ่ยถาม “มาหาฉันดึกขนาดนี้ มีเรื่องอะไรเห รอคะ”

“ช่วงนี้ต้องมีปาปารัสซี่ตามเขาอยู่แน่ พยายามอย่าเข้า ใกล้เขา” หนูเจอหนุนเอ่ย “ถ้าถูกคนอื่นรู้ว่าผู้หญิงในข่าวก็คือ คุณ…เกรงว่าคุณกับลูกชายคุณคงจะไม่มีชีวิตที่สงบอีก

เซียซิงเฉินฟังออกว่าหนูเจ๋อหนันกำลังเป็นห่วงตน เธอ รู้สึกซาบซึ้ง แล้วพยักหน้า “คุณวางใจเถอะ ฉันรู้ดีค่ะ”

“แล้วก็…” สีหน้าหยูเจอหนุนหม่นลงเล็กน้อย มองใบหน้า เล็กที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใยไปเยฉิงของเซี่ยซิงเฉินก็ รู้สึกปวดใจ แต่ก็พูดไปตรงๆ “ได้ยินว่าวันนี้ซึ่งถั่วเหยาไปหา เขา ครั้งนี้คงไม่ใช่เรื่องงานหมั้นเฉยๆ อีกแล้ว”

เซี่ยซิงเฉินลมหายใจสะดุด

หยูเจ๋อหนันเอ่ยต่อ “เรื่องนี้จะซาลงจากความสนใจของ ผู้คนได้ มีเพียงต้องมีข่าวที่ดังกว่านี้เท่านั้น เพราะงั้นข้อเสนอ ของซ่งถั่วเหยาคือให้เขากับซ่งเหวยอีแต่งงานกันทันที ถึงตอน นั้น ซึ่งเหวย ก็จะยอมรับแทนคุณที่งานแถลงข่าวเอง