ตอนที่ 159 ปล่อยข่าวอื้อฉาวสุดช็อก(4)

“ฝ่ายหญิง ในข่าวไม่ใช่คุณซึ่งเหวยที่กำลังจะหมั้นกับท่าน ไม่ ทราบว่าท่านถูกฝ่ายหญิงข่มขู่หรือเปล่า”

เดิมที่ใบหน้าไปเฉิงยังคงฉาบยิ้ม พอได้ยินคำถามนี้แวว ตาก็หมั่นลง ฉายแววเรียบนิ่งชั่วพริบตา เหลิงเฟยที่อยู่ข้างๆ สังเกตเห็นสีหน้าของเขา จึงรีบบังกล้องและไมค์ต่างๆ ตรงหน้า แล้วตอบ “ทุกท่าน ทางเราเข้าใจความรู้สึกของพวกคุณใน ตอนนี้ดี แต่ว่าทางเราเคยบอกแล้วว่าเรื่องนี้จะอธิบายในงาน แถลงข่าวหลังจากนี้ ส่วนตอนนี้ท่านประธานาธิบดีเรามีงานอื่น ที่สำคัญกว่า พวกคุณแยกย้ายไปทำงานเถอะครับ!”

“ในเมื่อสามารถอธิบายในงานแถลงข่าวได้ เชื่อว่าตอนนี้ ท่านก็สามารถให้คำอธิบายที่ดีกับเราได้เหมือนกัน! นักข่าวไม่ ยอมล้มเลิกไปทั้งอย่างนี้ ถามไล่ต้อนต่อไป “ข่าวหลุดครั้งนี้รูป ท่านชัดเจนมาก ส่วนสถานะอีกฝ่ายยังเป็นความลับ เป็นเพราะ อีกฝ่ายจงใจหรือเปล่าคะ หรือเป็นศัตรูทางการเมืองของท่าน ถ้าอีกฝ่ายเป็นคุณส่ง แปลว่าเธอมีเจตนาไม่ดีใช่ไหมคะ แล้วถ้า ไม่ใช่คุณซ่ง ท่านจะรายงานทางคุณซึ่งยังไงคะ งานหมั้นจะยัง ดำเนินต่อไปอยู่หรือเปล่า”

“ขออภัยครับ ประธานสมาคมสุขาภิบาลยังรอท่าน ประธานาธิบดีอยู่ พวกคุณจะสัมภาษณ์ก็สัมภาษณ์ไป แต่ขอความกรุณาอย่าให้เสียงานของประธานาธิบดี ต่อให้ล่าช้าแค่ นาทีเดียวก็อาจทำให้เรื่องใหญ่ของประชาชนล่าช้าไปได้!” ประโยคเดียวของเหลิงเฟยทำให้เหล่านักข่าวใบหน้าซีดลง เรื่องใหญ่ของประชาชน ย่อม ให้ล่าช้าไม่ได้

ต่อให้เป็นเช่นนี้ แต่ก็ยังคงรู้สึกเสียดายกัน ในเมื่อไม่ได้มี แค่พวกเขา ประชาชนทั้งหลายต่างก็ต้องการรู้เช่นกัน ต่างรอ คอยคำตอบดีๆ และรอคอยท่านประธานาธิบดีที่พวกเขาเคารพ รักและเชื่อมั่นที่สุดกลับสู่ภาพลักษณ์ประธานาธิบดีที่สมบูรณ์ แบบดั้งเดิม

ก่อนไปเฉิงจะจากไป เขาหันกลับมาก้มหัวให้เหล่านัก ข่าวเล็กน้อย ยกมือขึ้นโบกด้วยท่าทางสนิทสนม ตลอดเวลาแม้ จะไม่ได้เอ่ยสักประโยคเดียว แต่กลับสุขุมเรียบนิ่งเช่นเดิม ไม่ ใจร้อนหรือเอื่อยเฉื่อย เหมือนไม่เคยได้รับผลกระทบจากข่าว เสียหายในครั้งนี้

ตลอดทั้งวันเซียซิงเฉินก็ไม่ได้รับสายจากเขา

เธอพยายามไม่ให้ตัวเองสนใจข่าวพวกนั้น แต่ว่าตลอด ทั้งวันก็อดเลื่อนดูตามเว็บต่างๆ ตามแหล่งต่างๆ ไม่ได้ สำนัก ข่าวทุกสำนักต่างก็แย่งกันลงข่าวนี้กันทั้งนั้น จนถึงขั้นปรากฏ ข่าว วิเคราะห์ลึกถึงตัวจริงของสาวรักเอาท์ดอร์ แต่ว่าทุก ข้อความที่เป็นเพียงการคาดเดาและจินตนาการอย่างไร้ ขอบเขตเท่านั้น ไม่ได้เผยเนื้อความที่เป็นความจริงออกมาเลย สักนิด ยิ่งสืบสาวมาถึงตัวเธอไม่ได้เลย แม้แต่เพื่อนร่วมงานที่อยู่กับเธอทุกวันก็ไม่เห็นถึงความผิดปกติ

ก็ไม่น่าแปลกเท่าไร

ใครจะคิดว่าเธอจะมีความสัมพันธ์กับประธานาธิบดีได้ล่ะ

ในที่สุดก็เลิกงาน เซียซิงเฉินตัดสินใจกลับไปห้องของตน กลับทำเนียบประธานาธิบดีไม่ได้แล้ว เมื่อตอนที่กำลังไล่ดูข่าว ตามเว็บก็เห็นว่าทำเนียบประธานาธิบดีถูกนักข่าวรุมล้อมเต็ม ไปหมด หากเธอไปในตอนนี้ก็เหมือนขุดหลุมฝังตัวเอง สร้าง ความเดือดร้อนให้เขา

เซียซิงเฉินกังวลว่าตอนนี้เรื่องลูกจะถูกเปิดเผย ครั้งก่อน ซึ่งเหวยอีเคยแค้นเธอถึงขั้นลักพาตัว ถ้าตอนนี้รู้ว่ามีลูก ย่อม เป็นภัยต่อไปเฉิง อีกทั้งยังเป็นอันตรายต่อลูกได้ตลอดเวลา เซี่ยซิงเฉินคิดอย่างนั้นจึงรีบโทรหาคนขับรถส่วนตัวของเซียต้า ไปทันที

“คุณเซีย”

“คุณ ช่วงนี้ไม่ต้องให้ต้าไปกลับทำเนียบแล้ว รบกวนคุณ พาเขามาที่บ้านฉันแทนนะคะ!

“คุณวางใจเถอะ ท่านสั่งไว้หมดแล้ว ตอนนี้เรากำลังเดิน ทางไปครับ”

เซียซิงเฉินเบา ใจลง มือกดวางสาย ใช่สิ ไปเย่นิ่งคิด รอบคอบเสมอ เรื่องที่เธอคิดได้ ทำไมเขาจะคิดไม่ได้ เพียง
แค่…ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง
เขาคนเดียวต้องเผชิญกับสื่อมวลชนและคำด่าทอเยี่ยงน้ำ หลากบนเว็บแบบนั้น เขาจะหวาดกลัวหรือทำอะไรไม่ถูกเหมือน คนทั่วไปหรือเปล่า

เซียซิงเฉินก้มมองมือถือในมือที่ทำอยู่ ถอนหายใจ แล้ว เก็บมือถือเข้ากระเป๋าดังเดิม

ห้องเล็กๆ ถูกนักออกแบบเลาะกำแพงออกไปข้างหนึ่ง คืน นี้อยู่ไม่ได้แล้ว เซี่ยซิงเฉินจึงเก็บข้าวของอย่างง่ายๆ เก็บเสื้อ กันหนาวที่ซื้อให้เซียต้าไปครั้งก่อนไปด้วยเช่นกัน แล้วไปที่ห้อง ของฉือเว่ยยัง ช่วงนี้คงต้องอาศัยกับเธอแล้วล่ะ

คืนนั้น

เซียซิงเฉินเพิ่งอาบน้ำให้เซี่ยต้าไปเสร็จก็ให้เด็กน้อยไป ทำการบ้าน เธอกับฉือเว่ยยังนั่งดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา ในจอ นั้นเต็มไปด้วยข่าวเรื่องนี้ คือเว่ยยังเกรงว่าจะทำให้เธอลำบาก ใจ อยากเปลี่ยนช่องแต่ว่าเปลี่ยนไปช่องไหนก็ไม่พ้นข่าวนี้

เพียงแต่เป็นข่าวที่ไม่ได้มีประโยชน์อะไร ไม่เป็นข่าวรัก เอาท์ดอร์ ก็ฉายผลงานตั้งแต่เขาดำรงตำแหน่งจนถึงปัจจุบัน ซ้ำไปซ้ำมา สร้างหัวข้อเปรียบเทียบความดีและความผิดพลาด ของเขา แต่ว่าสุดท้ายก็ไม่มีภาพของเขาเลย ไม่มีแม้แต่ ปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ

เซี่ยซิงเฉินนอนคู่ตัว เอนหัวพิงไหล่อเว่ยยัง ฉือเว่ยยังก้ม มองเธอ “เป็นห่วงเหรอ”
เธอไม่ตอบ ไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธ

คือเว่ยยังถอนหายใจ นี่แหละที่ว่ายิ่งอยู่สูงยิ่งหนาว อีก ฝ่ายตำแหน่งสูงส่งเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องดี บางทีอยากส่งความ รู้สึกเป็นห่วงไปให้ก็ยังเป็นเรื่องยากลำบากนัก แต่ระหว่างผู้คน ทั่วไปแล้ว กลับเป็นเรื่องที่ธรรมดายิ่งกว่าธรรมดา

“เขามีความสามารถ ต้องจัดการได้ เธอวางใจเถอะ ข่าว พวกนี้ก็ไม่มีเนื้อหาสำคัญอะไร ไม่ต้องดูแล้ว

ฉือเว่ยยังพูดพลางปิดโทรทัศน์ มือถือเชียซิงเฉินก็แผด เสียงดังขึ้นมาในเวลาเดียวกัน ยามค่ำคืนเสียงดังฟังชัดกว่า ปกติ ทั้งสองคนชะงักไปครู่หนึ่ง เซี่ยซิงเฉินมองฉือเว่ยยังแวบ หนึ่ง จากนั้นก็รีบควักมือถือออกจากกระเป๋าทันที

จะเป็นสายโทรเข้าจากเขาหรือเปล่า นี่เป็นครั้งแรกของ เธอที่เฝ้ารอคอยให้เขาโทรหาเธอในเวลาแบบนี้ ต่อให้จะไม่ได้ เจอหน้า ไม่ได้พูดคุย แค่ได้ยินเสียงหายใจก็ยังดี

ขณะเดียวกัน อีกทางหนึ่ง

สองแม่ลูกหลี่หลิงอีและเซี่ยงคงนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ เซี่ยงคงอ่านเนื้อข่าว ส่วนหลี่หลิงอีฟังอย่างตั้งใจ

“แม่ ผู้หญิงในข่าวนี้ไม่ต้องพูดถึงเลย เป็นเซี่ยซิงเฉิน แน่ๆ!” พอพูดถึงเซียซิงเฉิน เชียซิงคงก็แค้นจนกัดฟันกรอด “ตอนนี้ทุกคนกำลังสนใจตัวตนของเซียซิงเฉิน เราแฉเธอเลยดีไหม! ถ้าแฉเธอ ดูสิว่าเธอยังจะพึ่งพาประธานาธิบดีแล้วได้ใจ ไปถึงไหนกัน ไม่แน่

เซียซิงคงชะงักไปครู่ แววตาฉายแววหม่นไปที่ “ไม่แน่ ครั้งนี้ท่านประธานาธิบดีอาจจะถูกถอนตำแหน่งเพราะเรื่องนี้ ถ้าเป็นอย่างนั้นเราก็ได้แก้แค้นสิ่งที่เรากำลังโดนเหยียดหยาม อยู่!”

หลี่หลิงอีถาม “แต่ว่าแค่เรื่องเล็กแบบนี้ ยังไม่พอให้ท่าน ประธานาธิบดีสั่นคลอนหรอกมั้ง ถ้าท่านประธานาธิบดีรู้ว่าพวก เราทำ เราต้องแย่แน่!”

“แล้วเราจะทนกล้ำกลืนต่อไปแบบนี้เหรอคะ” เซี่ยซิงคงไม่พอใจ