ตอนที่ 156 ปล่อยข่าวอื้อฉาวสุดช็อก(1)

เซียซิงเฉินเข้าใจทุกอย่างทันที แต่ไป ในชีวิตเธอผู้ชายแต่ไป คนเดียวที่เธอรู้จัก นอกจากไปเยถึงก็ไม่มีใครอีกแล้ว

แต่ว่ามาทุบห้องกันตั้งแต่เช้าตรู่แบบนี้เลยเหรอ

เซี่ยซิงเฉินที่เต็มไปด้วยความสงสัย จึงโทรหาเขาทันที ตอนนี้ ไปเยถึงเพิ่งถึงชั้นล่างของตึกสำนักงาน ทหารรักษา ความปลอดภัยเดินนำพลางทำความเคารพแก่เขา เขายกมือ ขึ้นทาบสแกนลายนิ้วมือ เมื่อเข้าไปด้านในได้แล้วจึงยกมือถือ ขึ้นรับสายของเธอ

“คนออกแบบนี้ถูกคุณจ้างมาจริงไหมคะ” เซี่ยซิงเฉินถาม

“อืม นักออกแบบประจำราชสำนัก ฝีมือน่าจะไม่เลวเลยนะ ทําไม ไม่ชอบเหรอ”

“เปล่าค่ะ…” เซี่ยซิงเฉินมองคนออกแบบแวบหนึ่ง หันตัว เดินไปอีกฝั่ง “แต่ว่าทำไมต้องทุบห้องออกล่ะคะ ห้องเล็กๆ ก็ดี พอสําหรับฉันอยู่แล้ว”

“คุณคนเดียวยังพอไหว แต่สามคนคุณจะให้อยู่ยังไงล่ะ จะนอนเบียดบนเตียงเดียวกันเหมือนครั้งก่อนเหรอ”

พอนึกถึงเรื่องครั้งก่อน ใบหน้าเซียซิงเฉินก็ขึ้นสี แต่ว่า…ค่าพูดนี่มันแปลกๆ นะ

“อะไรสามคน? คุณคงไม่ได้จะ…”

“บางทีผมก็อยากไปหาต้าไปนะ ถ้ามันดึกเกินไปก็คงต้อง

ค้างคืน”

เซียซิงเฉินมองห้องที่กำลังถูกทุบ มุมปากกระตุก ขยายใหญ่ขนาดนี้ แค่จะมาหาบางทีเท่านั้นจริงเหรอ

“จัดการเรื่องห้องน่าจะต้องใช้เวลาสักสองสามวัน ช่วงนี้ คุณก็กลับมาอยู่ที่ทำเนียบชั่วคราวก่อน

เซี่ยซิงเฉินมองห้องข้างๆ ที่เริ่มทำงานกันแล้ว พลันรู้สึกว่า ตนไร้ทางเลือก ไปเย่นิ่งที่เริ่มยุ่งกับงานจึงเอ่ยทิ้งท้ายไม่กี่ ประโยค แล้วทั้งสองจึงวางสาย

เธอเดินออกจากลิฟต์ คือเว่ยยังยืนรออยู่หน้าลิฟต์พอดี ยื่นอาหารเช้าที่เพิ่งซื้อ ให้เธอ ดูดนมถั่วเหลืองไปพลางบนไป พลาง “ทำไมช้าขนาดนี้เนี่ย เมื่อฉันแทบจะขึ้นไปลากลงมา แล้วนะ”

อีกด้านหนึ่ง

ไปเย่นิ่งวางสายเสร็จก็เตรียมจะไปห้องประชุมตรงชั้นบน สุดของตึกสำนักงาน วันนี้เขาต้องพบปะกับแขกสำคัญหลาย

คน

เหลิ่งเฟยที่รับสายอยู่ด้านนอก สีหน้าเปลี่ยนไปมาก จู่ๆ ก็รีบเปิดประตูห้องประชุม ไม่สนสายตาแขกที่อยู่ด้านใน ทำ เพียงแค่เดินตรงไปหาเขาที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะ

“ท่านครับ!” เหลิงเฟยเอ่ยเรียก

พอเห็นสีหน้าเช่นนี้ของเขา ไปเย่นิ่งก็รู้ว่าต้องเกิดเรื่อง ใหญ่บางอย่าง เหลิงเฟยติดตามเขามาหลายปีขนาดนี้ งาน ใหญ่แบบนี้ก็เคยพบเจอ แต่น้อยนักที่จะมีท่าทางรีบร้อนจนรอ ไม่ไหวแบบนี้

ไปเย่นิ่งก้มหัวให้บรรดาแขกในห้องเบาๆ เอ่ยสั่งให้คนอื่น ที่อยู่ข้างๆ รับหน้าแทนไปก่อน ส่วนตัวเองก็เดินออกจากห้อง ประชุมไปยังห้องทำงาน มือปิดประตู เหลิงเฟยหยิบ หนังสือพิมพ์ขึ้นมาฉบับหนึ่ง แล้วยื่นให้เขา ก่อนพูดด้วยสีหน้า เคร่งเครียด “ท่านดูข่าวนี้หน่อยครับ!”

ไปเย่นิ่งกวาดสายตาดู ใบหน้าที่ปกติไม่ค่อยแสดงอะไรก็ เปลี่ยนไป เรียบนิ่งเยือกเย็น

ข่าวหน้าหนึ่งมีรูปอยู่หลายรูป เป็นรูปแอบถ่ายของเขากับ เซี่ยซิงเฉินบนรถเมล์เมื่อครั้งก่อน! ในรูปนั้นเห็นใบหน้าของเขา อย่างชัดเจน แค่เห็นก็ดูออก ยังดีที่ใบหน้าเธอถูกเซนเซอร์ไว้ไม่ ได้ชัดนัก เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายยังเผื่อไว้ แม้แต่ทรงผมและรูป ร่างของเธอก็ทําการเซนเซอร์ไว้อย่างดีจนมัว

ส่วนข่าวทั้งหมด ไม่มีเนื้อหาใดๆ ทั้งสิ้น มีเพียงหัวข้อตัว ใหญ่ที่เขียนไว้ว่า “ประธานาธิบดีกับรักเอาท์ดอร์!!

ทั้งฉบับมีแต่รูปถ่ายข่าวนี้ สะดุดตามาก
“…ในเน็ตล่ะ” ไปเยจึงถามเสียงเรียบ

เหลิงเฟยไม่กล้าอ่านออกเสียง ทำเพียงยื่นไอแพดไปให้ แค่ไปเย่นิ่งเปิดดู ในหนึ่งนาทีก่อนหน้านี้ก็กลายเป็นประเด็น ร้อนแรงบนอินเทอร์เน็ตไปแล้ว

เสียใจมาก! ฉันรู้สึกว่าท่านประธานาธิบดีเป็นชายหนุ่มรูป งามที่เก็บความต้องการได้มาตลอดนะ ทำไมถึง…เฮ้อ เสียหมด แล้ว!

ชีวิตส่วนตัวเละเทะแบบนี้มาเป็นประธานาธิบดีได้ยังไง เดี๋ยวก็จะหมั้นแล้ว ตอนนี้กลับมีข่าวอื้อฉาวแบบนี้ออกมาได้ พฤติกรรมไม่สำรวมแบบนี้ นิสัยก็คงไม่ดีเท่าไรหรอก! ฉัน แนะนำให้เขารีบลงจากตำแหน่ง พวกเราควรรวบรวมรายชื่อ แล้วยื่นให้รัฐสภา

ตอนนี้ไม่มีใครมีหลักฐานว่าผู้หญิงที่ถูกเซนเซอร์ไม่ใช่คุณ ซึ่งเหวย สักหน่อย ขนาดคุณซึ่งเหวยยังไม่ออกมาแถลงอะไร เลย พวกคุณจำเป็นต้องออกมาพูดมั่วชั่วแบบนี้ไหม

ไม่ว่ายังไง ฉันก็รู้สึกผิดหวังกับท่านประธานาธิบดีมาก ครั้งหน้าฉันจะไม่ลงคะแนนให้ประธานาธิบดีไปแล้ว เดิมทีฉันก็ เอียงไปทางรองประธานาธิบดีหยูอยู่ ตอนนี้ฉันยิ่งมั่นใจมากขึ้น แล้ว

แต่พวกคุณอย่าลืมล่ะว่าช่วงนี้ที่ประธานาธิบดีไปดำรง ตำแหน่ง ทั้งเรื่องการเมืองและการทหารรวมไปถึงเศรษฐกิจ พัฒนาขึ้นมาก เรื่องแบบนี้ไม่เคยมีในประวัติศาสตร์เลยนะความดีความชอบมีมากกว่าไม่ใช่หรือไง

เข้าใจที่ว่ากาลเวลาสร้างวีรบุรุษบ้างไหม ถ้าตอนนี้ ประธานาธิบดีเปลี่ยนเป็นรองประธานาธิบดีหยูหรือรอง ประธานาธิบดีซ่ง ก็ต้องมีผลงานเหมือนกันนั่นแหละ

บนอินเทอร์เน็ต วุ่นวายไปหมด มีข้อความต่างๆ นานา

ไปเย่นิ่งไม่ได้ดูต่อ ส่งไอแพดคืนให้เหลิงเฟย ใบหน้า

เยือกเย็น

“ใครเป็นคนปล่อยข่าว” เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ

“ตรวจสอบแล้วครับ เป็นรองประธานาธิบดีหยู”

ไปเย่นิ่งพยักหน้าเล็กน้อย ไม่ได้เหนือความคาดหมาย ตอบรับเสียงเรียบพร้อมเอ่ยสั่ง “คอยตรวจสอบให้ดีว่าบน อินเทอร์เน็ตจะไม่มีข่าวเกี่ยวกับซิงเฉินออกมา! ห้ามให้เรื่องนี้ ไปทําร้ายเธอเด็ดขาด!!

“ครับท่าน ท่านวางใจเถอะ”

เมื่อสิ้นเสียงของทั้งสองคน มือถือของเหลิงเฟยก็แผด เสียงขึ้นมา เขายังไม่ทันรับสายก็มีเสียงโทรศัพท์ประจำ ตำแหน่งในห้องทํางานดังตามมา

ประตูห้องทำงานถูกเคาะ โทนี่ ผู้ช่วยเลขาเปิดประตูเข้า มาด้วยใบหน้าย่ำแย่ “ท่านครับ สำนักข่าว EAST กับสำนัก ข่าว จึงอยากสัมภาษณ์ท่าน แล้วยังมีสายโทรเข้าจากเว็บออนไลน์หลาย ด้วย

“ยังมีในอินบ็อกอีเมล์สาธารณะอีกครับ….เมื่อกี้ภายใน นาทีเดียวก็มีอีเมล์เข้ามาหลายพันฉบับเลยครับ

เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้กำลังแพร่กระจายไปอย่างกว้างขวาง ราวกับเชื้อไวรัสจนยากจะจัดการ

“ท่านครับ” ประตูถูกเปิดออกอีกครั้ง รุ่ยกังเดินเข้ามาด้วย สีหน้าเคร่งขรึม มองประธานาธิบดีแวบหนึ่งแล้วจึงรายงานว่า “รองประธานาธิบดีซ่งมาถึงแล้วครับ”

อีกด้านหนึ่ง

กระทรวงต่างประเทศ

เซียซิงเฉินเพิ่งวางกระเป๋าแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ได้ยิน เพียงเสียงจากเพื่อนร่วมงานพูดว่า “ป้าแม่บ้าน ตรงนี้สกปรก รบกวนช่วยมาทำความสะอาดหน่อย

จากนั้นเซี่ยซิงเฉินก็เผลอมองไปยังคนที่คุ้นเคย หลี่หลิง มือถือไม้ถูพื้นและไม้กวาดเข้ามา ยามที่เห็นเซียซิงเฉินก็นิ่งงัน ไปชั่วครู่ แล้วส่งสายตาเคียดแค้นตามมา สายตาที่ราวกับมีด คมหลายเล่ม ถ้าสายตาฆ่าคนได้ล่ะก็ เซียซิงเฉินคิดว่าตนคง ถูกฆ่าตายไปหลายต่อหลายครั้งแล้ว

เธอไม่อยู่รอ ทำเพียงแค่เดินสวนทางกับหลี่หลิง เพื่อน ร่วมงานเดินออกมาพร้อมเธอแล้วหัวเราะ “ซิงเฉิน ทำไมฉันรู้สึกว่าเธอไปทำอะไรผิดกับป้าแม่บ้านล่ะ เห็นสายตาเขาเมื่อ ไหม เหมือนแค้นจนอยากจะกินเธอให้ได้แน่ะ!”

เซียซิงเฉินยิ้ม ไม่เอ่ยปฏิเสธ

และในตอนนั้นเอง ถือเว่ยยังก็วิ่งมาทางเธอด้วยสีหน้า เคร่งเครียด “ซิงเฉิน! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”

เซียซิงเฉินตกใจเมื่อเห็นสีหน้าอีกคน ชะงักฝีเท้าลงแล้ว ถาม “เกิดอะไรเหรอ