ตอนที่ 118 การโต้กลับของเซี่ยซิงเฉิน(2)

“งั้นชุดนี้กับอันนี้ละกันค่ะ” เธอเลือกชุดราตรีสีฟ้าอ่อนที่แต้มไป ด้วยเมฆขาว พร้อมสร้อยคอมรกต

“คุณเซียตาดีจริงๆ ค่ะ” เมย์เอ่ยชม จากนั้นก็หันหลังไปสั่ง “ช่วยคุณเซียแต่งตัวแล้วก็แต่งหน้าด้วย

“ได้ค่ะ คุณเซี่ย เชิญค่ะ

เมื่อเซี่ยซิงเฉินจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็เวลาห้า โมงกว่าแล้ว พวกเธอต้องไปก่อนงานเริ่ม เมย์จัดการเรื่องรถไป ส่งเธอที่งานเลี้ยง เธอถือบัตรเชิญเดินผ่านประตูด่านแล้วด่าน เล่า สุดท้ายก็มีคนนำทางให้ไปทางห้องเล็กข้างโถงกลาง

ครั้งนี้ ภายในห้องเล็กข้างโถงนั้นมีล่ามแปลหลายคนอยู่ ก่อนแล้ว ทุกคนล้วนรู้จักกันดี ต่างคนต่างทักทายกัน ทันใดนั้น สายตาของทุกคนก็หยุดอยู่ที่เธอ เป็นความรู้สึกหลากหลาย เซี่ยซิงเฉินทําได้แต่ทำเหมือนไม่ใส่ใจ ก้มหัวจดจ่อกับเรื่องของ ตัวเอง ความจริงเธอเลือกชุดกับเครื่องประดับที่เรียบที่สุด แล้ว…

เมื่อเวลาเข้าใกล้หนึ่งทุ่ม ก็มีแขกทยอยเข้างานเรื่อยๆ เหล่าล่ามทั้งหลายก็เข้าประจำที่ตัวเองทันที เหลือเพียงรองรัฐมนตรีที่เธอต้องทำงานด้วยกลับไม่มาเสียที เธอหยิบมือถือ จากกระเป๋าขึ้นดูเวลาอีกที อีกสิบนาทีก็จะหนึ่งทุ่มแล้ว

“คุณเซีย” ขณะกำลังจมอยู่ในความคิด ด้านหลังเธอก็มี เสียงนุ่มนวลของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น เซี่ยซิงเฉินหันหลังไป มอง ก็ดูออกทันทีว่าเธอเป็นเลขาของรองรัฐมนตรี เธอยิ้มเล็ก น้อย “รองรัฐมนตรีมาถึงแล้วเหรอคะ”

“ค่ะ เพิ่งมาถึง แต่ว่าวันนี้รองรัฐมนตรีพาล่ามที่ถนัดเจ็ด ภาษามาด้วย ฉะนั้นแล้ว ตอนนี้คุณเซียก็ไม่จำเป็นต้องเหนื่อย แล้วค่ะ”

“อา” เซียซิงเฉินเหงื่อซึม ข้างตัวมีคนที่ถนัดตั้งเจ็ดภาษา ก็คงไม่ใช่เรื่องของเธออีกแล้ว “ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า ตอนนี้ฉันกลับได้แล้วใช่ไหมคะ”

“แน่นอนว่าไม่ใช่ค่ะ เรายังหวังว่าคืนนี้คุณจะอยู่ต่อ เพื่อ ระหว่างนี้จะมีเหตุฉุกเฉิน ถ้าตอนนั้นรองรัฐมนตรีของเราหา ล่ามไม่ทัน คงไม่ใช่เรื่องดีเท่าไร”

คำพูดของเธอย่อมมีเหตุผล เซียซิงเฉินจึงพยักหน้ารับ “ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะอยู่รอ พร้อมให้เรียกตลอดเวลาค่ะ

“งานเลี้ยงค่ำคืนนี้ยิ่งใหญ่มาก คุณเชียอยู่ต่อก็คงจะไม่รู้ สึกเบื่อหรอกค่ะ” เลขาสาวยิ้มอย่างสง่า เมื่อกำลังจะหันหลัง กลับก็เอ่ยเพิ่มอีกประโยค “คุณเซีย คืนนี้คุณสวยมาก คนที่ สวยที่สุดในงานคืนนี้ ต้องเป็นคุณแน่นอนค่ะ”

เซี่ยซิงเฉินเผยยิ้มเล็กน้อย “ขอบคุณค่ะ”
ระหว่างนั้นแขกก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เซียซิงเฉินถือแก้วน้ำ ผลไม้ยืนอยู่ตรงมุมห้อง แต่ยังคงรู้สึกว่ามีสายตามากมาย จดจ้องอยู่ที่ตน บางคนแอบกระซิบกระซาบเรื่องตัวตนของเธอ บางคนอิจฉาชุดราตรีกับเครื่องประดับบนตัวของเธอ

ฝีมือของไปเฉิง ไม่ใช่เรื่องตลกเลยจริงๆ

เซี่ยซิงเฉินรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนสัตว์ที่ถูกกักขังอยู่ใน กรงเพื่อให้ผู้คนเชยชม ไม่สบายตัวเลยสักนิด ยังไงตอนนี้ก็ยัง ไม่มีเรื่องอะไรให้เธอทำ จะอยู่ต่ออีกทำไมกัน เธอจึงหยิบบัตร เชิญรูดเข้าที่ประตูวีไอพี เตรียมขึ้นไปหาที่พักผ่อนชั้นบน

และในขณะนั้นเอง ประตูยังไม่ทันเปิดออก เธอก็ได้ยิน เสียงดังลั่นมาจากด้านหลัง

“เซี่ยซิงเฉิน!”

เสียงนี้ แม้เซี่ยซิงเฉินจะได้ยินเพียงไม่กี่ครั้ง แต่กลับหุ้น เคย สีหน้าเธอนิ่งไปชั่วครู่ มือกำแก้วแน่น พลางค่อยๆ หันหลัง กลับไป แล้วยืนมองหญิงสาวตรงหน้า “คุณซึ่ง ไม่ได้เจอกันนาน เลยนะคะ”

แม้น้ำเสียงจะดูสนิทสนม แต่สีหน้ากลับมีแต่ความเย็นชา จนหาที่เปรียบไม่ได้

ซึ่งเหวย เดินเข้าใกล้ พร้อมเหล่าคุณหนูของลูกหลานคน ใหญ่คนโตทั้งหลายที่กรูกันตามเข้ามา แค่เพียงครู่เดียวพวกเธอก็กลายเป็นวงห้อมล้อมเซียซิงเฉินไว้

“เหวย

เธอคือใครเหรอ

“พวกเธอเป็นเพื่อนกันเหรอ”

“เธออย่าพูดเหลวไหล! ฉันจะไปเป็นเพื่อนกับคนระดับนี้ได้ ยังไง” ซึ่งเหวยอีพูดแย้งด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

เซี่ยซิงเฉินทำได้เพียงยิ้ม ไม่พูดอะไร

“เหวย เธอดูสร้อยคอเธอสิ นี่เป็นเส้นที่เธออยากได้ตอน งานประมูลคราวก่อนแต่ถูกคนอื่นประมูลไปไม่ใช่เหรอ”

“แล้วก็กระโปรงนั่น! ก็เป็นตัวที่ฉันอยากได้ตอนนั้นแต่ กลับประมูลไม่ได้!”

“ตกลงเธอเป็นใครกันแน่ ทำไมของเหล่านี้ถึงอยู่บนตัว ของเธอหมดเลยล่ะ ทั้งตัวก็ราคาหลายร้อยล้านแล้ว!

เซี่ยซิงเฉินได้ยินก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

ไป๋เย่นิ่งจะไม่สิ้นเปลืองไปหน่อยหรือไงกัน ตัวเองให้เขา แค่เนกไทเส้นละไม่กี่พัน เขากลับให้เธอยืมเครื่องประดับพร้อม ชุดราตรีที่ราคาหลายร้อยล้านแบบนี้ ยังดีที่เมย์มาส่งเธอด้วย ตัวเอง ไม่อย่างนั้นถ้าหากเธอถูกปล้นระหว่างทางขึ้นมาคงไม่รู้ ว่าจะต้องทํายังไงดี

เมื่อได้ยินเสียงเตือนจากพวกเธอหลายคนเข้า ซึ่งเหวยอีก เพิ่งสังเกตเห็นชุดที่เธอสวมอยู่ เมื่อมองดีๆ แล้ว ก็จริงอย่างที่เหมือนไม่เคยเจอมาก่อนเลยว่า สีหน้าเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว ในใจยิ่งสับสน

เซี่ยซิงเฉินเป็นพี่สาวของเซียซึ่งคง เบื้องหลังครอบครัว

ของพวกเธอซ่งเหวย รู้สึกว่าใคร ต่อให้ดีกว่านั้น ก็ไม่มีทาง สวมชุดที่ราคาหลายร้อยล้านแบบนี้ได้ ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังมี ลูกชายที่ต้องเลี้ยงดู แล้วชุดบนตัวเธอมาได้ยังไงกัน

ความเป็นไปได้อย่างเดียวที่ซึ่งเหวย คิดได้คือ ไปเย่ง

สีหน้าเธอเปลี่ยนอีกครั้ง มือที่วางข้างลำตัวกำหมัดแน่น

“เซี่ยซิงเฉิน เธอรู้รึเปล่าว่าใส่ของปลอมออกงานแบบนี้ ต้องถูกไล่ออกไปนะ!” ซึ่งเหวย ที่พยายามกลั้นอารมณ์เดือด พล่านไว้ ยิ้มเยาะแล้วมองไปที่เธอ จากนั้นก็กวาดมองไปรอบ ข้าง “พวกเธอคิดว่าเขาจะมีปัญญาใส่ชุดแพงขนาดนี้ได้เหรอ ของพวกนี้ก็แค่ของปลอม! จะว่าไปแล้ว ของพวกนี้เธอไปซื้อมา จากตลาดขายของปลอมที่ไหนมาล่ะ”

จบประโยคของเธอ คนรอบข้างก็หัวเราะขึ้นมา

เซี่ยซิงเฉินกลับเงียบสงบ ของของไปเย่นิ่งจะปลอมได้ยัง ไงกัน ต่อให้เป็นของปลอม แล้วมันทำไมกัน

เธอลูบเข้าที่สร้อยคอที่ประดับด้วยมรกต กระตุกคิ้วยิ้ม “ไม่ว่าจะจริงหรือปลอม มันก็เป็นเพียงแค่หินที่ไร้อุณหภูมิเม็ด หนึ่ง มีค่าพอให้คุณซึ่งลำบากไปหาที่ตลาดขายของปลอมด้วย เหรอ แต่ฉันรู้สึกว่าใจของคนที่ให้ของพวกนี้กับฉัน สิ่งนั้นต่าง หากที่หาค่าไม่ได้ อีกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นที่ตลาดขายของปลอม หรือร้านค้าแบรนด์เนมก็หาซื้อไม่ได้
เซี่ยซิงเฉินเน้นหนักที่ประโยคสุดท้ายนั้น มันมีความนัย บางอย่าง ที่คนอื่นไม่เข้าใจ แต่ซึ่งเหวยเข้าใจมันเป็นอย่างดี

“เซียซิงเฉิน เธอ! เธอกล้าท้าทายฉันเหรอ!” ซึ่งเหวย พูด พลางหยิบแก้วน้ำผลไม้ข้างๆ เตรียมจะสาดใส่เซียซิงเฉิน แต่ว่า…

เซียซิงเฉินกลับไวกว่าหนึ่งก้าว ภายใต้สายตาตื่นตระหนก ของเหล่าหญิงสาวรอบข้าง น้ำผลไม้แก้วหนึ่งก็สาดเข้าที่ใบ หน้าของซ่งเหวย วันนี้เธอท้าทายเข้าจริงๆ แล้ว

“พระเจ้า! เธอบ้าไปแล้วเหรอ”

“ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน แม้แต่ซ่งเหวยยังกล้าสาด!”

ซึ่งเหวย ที่ถูกสาดน้ำผลไม้ใส่ตะลึงไปชั่วขณะ ชุดราตรีที่ เธอสวมอยู่ก็มีราคาหลายสิบล้าน ตอนนี้กลับทั้งหมดแล้ว น้ำ ผลไม้สีเหลืองหยดลงจาก ใบหน้าของเธอทีละหยดๆ ดูน่า สงสารได้มากเท่าใดก็ได้มากเท่านั้น ที่สำคัญ…ต่อหน้าหญิง สาวมากมายขนาดนี้ เธอช่างกล้าเสียจริง!

ใบหน้าของเธอซีดเผือด แต่เซียซิงเฉินกลับนิ่งสงบมาโดย ตลอด แววตาไร้ความตื่นตระหนก “คุณซ่ง เทียบกับน้ำมือที่ คุณใช้กับฉันแล้ว นี่ถือว่าเบามากแล้วล่ะ ถ้าคุณยังกล้าทำกับ ฉันอย่างคราวก่อน คืนนี้ก็อาจจะเป็นน้ำกรดที่สาดใส่หน้าของ

ทุกคำพูด เสียงดังหนักแน่น เรียบนิ่งสุขุม เธออ้างเหตุผลหากเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา ก็ไม่มีผลดีกับซ่งเหวยอีเลย แม้แต่น้อย

“เธอ! กล้านักนะ!” ซึ่งเหวยที่ได้สติกลับคืนมา กัดฟัน กรอด ยกมือขึ้นหมายจะตบเซียซิงเฉิน