ตอนที่ 10 เขาเป็นคนตาถั่ว

เธอพูดจบก็หมุนตัวจากไปโดยไม่รอให้เซี่ยซิงเฉินได้โต้ตอบ อะไร

เซี่ยซิงเฉิน โกรธไม่น้อย แต่ตอนนี้สภาพเธอแย่เต็มทน อีกทั้งที่นี่ก็เป็นกระทรวงการต่างประเทศ เธอคือเจ้าหน้าที่ จําเป็นต้องรักษาภาพพจน์ ไม่อาจจะทะเลาะกับเซี่ยซิงคง เหมือนแต่ก่อนได้

“ท่าน…ท่านประธานาธิบดี

เซี่ยซิงเฉินกำลังนึกอยู่ว่าจะจัดการตัวเองให้เรียบร้อย ก็ได้ยินเสียงตื่นตระหนกของเซี่ยซิงคงที่ยังเดินไปไม่ไกลนัก เธอหันกลับมาอย่างงงๆ มองตามสายตาเซียซิงคงไป ก็เจอกับ ไปเย่นิ่งที่ไม่รู้โผล่มาที่ระเบียงยาวตั้งแต่เมื่อไหร่ มาเป็นขบวน ยิ่งใหญ่อลังการเช่นเคย ทั้งหมดเป็นคนสนิทของเขา เหลิงเฟ ยก็ติดตามเขาอยู่ข้างหลัง

ขณะนี้เซี่ยชิงคงยืนตัวตรง ใบหน้าแสดงถึงความเคารพ ยำเกรงชายหนุ่ม และความปรารถนาที่ซ่อนไม่มิด

ผู้ชายคนนี้สามารถทำให้ผู้หญิงทุกคนสูญเสียการควบคุม ได้อย่างแท้จริง

แต่ว่า ณ ตอนนี้ ในใจเซี่ยซิงเฉินกลับเต็มไปด้วยความ โกรธแค้นต่อเขา โดยเฉพาะหลังจากที่เจอกับสว เหยียนและเซีย งดง

ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นเขาตัดสินใจเลือกเธอเป็นผู้ให้ กำเนิดลูกเขาตามอำเภอใจ ตอนนี้เธอก็ไม่ต้องพลาดความรัก ซ้ำยังถูกเซี่ยซิงคงเยาะเย้ยเช่นนี้

ไปเฉิงก้าวเท้าหนักๆ ตรงไปข้างหน้า เชียซิงคงมองชาย หนุ่มเพียบพร้อมที่ใกล้ตัวเองเข้ามาทุกที รู้สึกเพียงหายใจไม่ ออก ตื่นเต้นจนแทบจะเป็นลม แต่ชายหนุ่มกลับเดินผ่านไป อย่างรวดเร็ว มุ่งตรงไปที่เซี่ยซิงเฉิน

ไม่ชายตามองเซี่ยซิงคงสักนิดเดียว ราวกับเธอเป็น อากาศธาตุที่ไร้ตัวตน

เซี่ยงคงหันกลับไปจ้องเซี่ยซิงเฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อ “สวัสดีค่ะ” เซี่ยซิงเฉินโค้งเล็กน้อย ท่าทางไม่ยินดียินร้าย

ไปเย่ฉิงขมวดคิ้วโดยไม่พูดอะไร ใช้มือจับปลายคางเธอ รั้ง ใบหน้าที่ค่อนข้างย่ำแย่ให้เงยขึ้น สายตาของเขาไล่มองจาก ลําคอเธอลงไป…

แรงจากมือเขาไม่เบาเลย เซี่ยซิงเฉินถูกบีบจนเจ็บ ความ โกรธแค้นในใจยิ่งเพิ่มมากขึ้น พยายามสะบัดหน้าให้หลุดออก

ไปเฉิงถลึงตามองเธอ ดวงตานั้นเรียบนิ่งสยบผู้คน แม้ เซี่ยซิงเฉินจะโกรธแค้นเพียงไหนก็ไม่กล้าขยับ ทว่ากลับไม่ เข้าใจเลยว่าผู้ชายคนนี้กำลังทำอะไรกันแน่ อีกทั้ง

ทั้งสองคนอยู่ใกล้กันเช่นนี้ เรียวนิ้วเขาสัมผัสใบหน้าเธอปลายนิ้วอุ่น ไม่ร้อนนัก กลับทำให้เซียซิงเฉินรู้สึกร้อนจัด ราวกับไฟขึ้นมาเสียเฉยๆ ใจเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ

อีกอย่าง…สายตาเขามองไปตรงไหนกันแน่นะ? มองไปที่ หน้าอกเธอน่ะสิ!

“เอ่อคือ ท่านประธานาธิบดี…” เธอเม้มปากเล็กน้อย ลอง เอ่ยปากหยั่งเชิงดู ทั้งร่างแข็งทื่อจนเกือบกลายเป็นหิน

ณ ตอนนี้ไปเยถึงคลายมือออก หันกลับไปมองเหลิงเฟย แวบหนึ่ง “ตามหมอมา

“ครับ ท่าน!” เหลิงเฟยตอบรับ ไปเย่นิ่งก็ไม่ได้ตั้งรอ หมุน

ตัวจากไป

ขณะเดินผ่านเซียซิงคง สายตาหยุดอยู่ที่ร่างของเธอชั่ว ขณะ แววตาดำลึกเรียบนิ่งเล่นเอาเซียซิงคงเสียวสันหลังวาบ รู้ สึกร้อนๆหนาวๆขึ้นมา

จนกระทั่งไป๋เย่ฉิงหายลับไปแล้ว เซี่ยซิงเฉินก็ยังไม่ได้สติ ยกมือขึ้นจับๆ ใบหน้าอยู่ครู่ใหญ่ราวกับตรงนั้นยังคงหลงเหลือ ความอบอุ่นของไปเยถึง งั้น…เมื่อครู่เขาก็สำรวจดูว่าเธอโดน ลวกตรงไหนบ้าง?

ถ้าหากเป็นเช่นนี้จริง ผู้ชายคนนี้…ดูๆ ไปก็ไม่ได้น่า

รังเกียจอะไรนัก

เซี่ยซิงคงเพิ่งได้สติกลับคืนมาตอนนี้เอง เห็นเซียซิงเฉิน ใจลอยก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะ “พี่ สีหน้าพี่แบบนี้คงไม่ได้คิดอกุศลอยู่หรอกนะ?”

ซิงเฉินได้สติ

นะ”

แอบมองบน

“แต่สีหน้าเธอเหมือนกว่าอีก

“ฉันมีพี่สวี่เหยียนอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องคิดอกุศล” เซี่ยชิง คงลำพองใจ “แต่ฉันว่าพี่อย่าหวังสูงเกินตัวเลย ใครๆ ก็ต้อง เขาตาเป็นมัน เมื่อครูท่านประธานาธิบดีก็แค่ดูแลประชาชน อย่างใกล้ชิดเท่านั้นเอง พี่เป็นผู้หญิงที่เคยมีลูกมาก่อน อย่าว่า แต่ประธานาธิบดีเลย แม้แต่พี่สวี่เหยียนก็ไม่มีทางชอบพี่ ดังนั้น เลิกฝันกลางวันได้แล้ว!”

เซียซิงเฉินยิ้มเล็กน้อย “ท่านประธานาธิบดีดูแลประชาชน อย่างใกล้ชิดก็จริง แต่ถึงจะเป็นการดูแลประชาชนอย่างใกล้ ชิด เขาก็ทําราวกับเธอเป็นอากาศธาตุ”

เซี่ยงคงโกรธจนพูดไม่ออกอีกครั้ง ทันใดนั้นก็มีคน เดินเข้ามาอย่างรีบร้อน “ขอโทษนะคะ ท่านไหนคือคุณเชี่ย?”

“ใช่ทั้งสองคน!” เซี่ยงคงน้ำเสียงไม่ดี

“คุณเซี่ยซิงเฉิน” อีกฝ่ายเสริมขึ้น

” เซี่ยงคงปิดปากเงียบไม่พูดอะไร

สายตาอีกฝ่ายทอดมาที่ร่างของเซียซิงเฉิน ยิ้มให้แล้วเอ่ย อย่างนอบน้อม “เชิญคุณตามมาเลยค่ะ ท่านประธานาธิบดีมีค่า สั่งให้ช่วยดูแลอาการบาดเจ็บของคุณ”

เซียซิงเฉินตามอีกฝ่ายไปแล้ว เซี่ยซิงคงโกรธจนกระทืบเท้าอยู่ที่เดิม! ผู้หญิงคนนี้ช่างโชคดีจริงๆ

ที่จริงแล้วก็ไม่ถือว่าบาดเจ็บอะไรมากนัก แต่มีรอยแดง เล็กน้อย หมอทำแผลให้เซียซิงเฉินอย่างง่ายๆ เสื้อผ้าบนตัว เธอไม่สามารถสวมได้แล้ว ทำได้เพียงเปลี่ยนเป็นชุดยูนิฟอร์ม ทำงานเข้าไปในงานเลี้ยง เมื่อเทียบกับกลุ่มคนที่สวมชุดราตรี แต่งกายอลังการแล้ว เธอก็ดูแปลกแยกอยู่บ้างจริงๆ

เซียซิงเฉินนั่งอยู่หลังสุด ห่างจากแถวแรกมาก แต่ผู้ชาย คนนั้น ความเจิดจ้าขนาดนั้น ต่อให้อยู่ห่างกว่านี้ก็เห็นชัดได้ใน ทันที ผู้คนข้างกายล้วนเป็นบุคคลสำคัญที่ตำแหน่งสูงและมี อำนาจ แต่เมื่อทุกคนอยู่ต่อหน้าเขาก็ยังต้องยอมก้มหัวให้

“เลิกมองได้แล้ว! จ้องเสียจนเขาพรุนไปทั้งตัวแล้ว!

ถือเว่ยยังโบกมือไหวๆ ตรงหน้าเธอ เซี่ยซิงเฉินถึงได้รู้สึก ตัวว่าไม่ได้ดูการแสดงเลย เอาแต่จ้องแผ่นหลังไปเฉิงตลอด เธอรู้สึกเก้อเขินจึงหันหน้าหนีอย่างประหม่า “การแสดงสนุกจัง เลยนะ”

“น้อยๆ หน่อย ฉันรู้ว่าเธอกำลังมองท่านประธานาธิบดี ของพวกเราอยู่ แต่ว่านะ ฉันจะไม่ล้อเธอหรอก เค้ามีเสน่ห์ ขนาดนั้น ถ้าเธอไม่ต้องเขานั่นแหละแปลก เพียงแต่… โน่น เธอ ว่าสวี่เหยียนยังรู้สึกอะไรกับเธอไหม? ไม่แน่พวกเธอสองคน อาจมีทางสมหวังกันได้นะ!!

มือเซียซิงเฉินที่กดอยู่บนหัวเข่าบีบแน่นขึ้น สูดลมหายใจ เข้าลึกๆ จึงจะพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบได้ “ตอนนี้เขาเป็นแฟนเซี่ยงคง เธอว่า…พวกเราสองคนยังจะเป็นไปได้เหรอ?”

ฉือเว่ยยังงงไปชั่วขณะ อ้าปากค้างจนแมลงวันบินผ่าน เข้าไปได้ วินาทีต่อมาก็อดที่จะด่าไม่ได้ “เขานี่ช่างตาถั่วจริงๆ เซี่ยงคงผู้หญิงสารเลวคนนี้ไม่รู้คุณค่าของสิ่งของ ตอนแรกที่ เธอยังคบกับสเหยียน ฉันบอกแล้วว่าผู้หญิงคนนี้ต้องไม่ ธรรมดา พอเจอสวี่เหยียนก็ทำท่าอย่างกับกินยาปลุกเซ็กซ์ เข้าไป ตอนนี้เผยธาตุแท้ออกมาจนได้!”

“ช่ว” เซียซิงเฉินเอามือปากไว้ ที่นี่เป็นห้องโถงใหญ่ ของกระทรวงการต่างประเทศ แต่ละคนที่นั่งตามสบายอยู่ ภายในล้วนแต่เป็นคนใหญ่คนโต หากคนข้างๆ ได้ยินคำพูด หยาบคายของเธอเข้าคงไม่ดีแน่ ถือเว่ยยังเองก็เพิ่งรู้ตัวเลยรีบ ตบปากตัวเอง แล้วหุบปากไม่พูดอะไรอีก

สุดท้ายเซียซิงเฉินก็อดเหลือบมองสวี่เหยียนที่อยู่ข้างหน้า ไม่ได้ แต่ไม่รอให้เขาหันกลับมาเธอก็รีบเสไปมองทางอื่น

ความเจ็บปวดค่อยๆ เอ่อล้นขึ้นมาในอก โลกนี้ไม่มีอะไร แน่นอน ก่อนหน้านี้ทำไมเธอนึกไม่ถึงเลยว่าสวี่เหยียนจะคบกับ เซี่ยชิงคง