ตอนที่ 98 ขาใหญ่เป็นเก้าอี้ สบายไหม

ตอนที่ 98 ขาใหญ่เป็นเก้าอี้ สบายไหม

คฤหาสน์กุยหลาย

“หญิงชายคู่กันทำงานไม่เหนื่อยจริงๆ ด้วย ฮิๆๆ หมอถึงผล เก็บเกี่ยวของวันนี้ไม่เลวจริงๆ นะคะ ปลาเยอะขนาดนี้ พวกเรา กินไม่หมดแน่ !

ถังจิ้นเหยียนยิ้มขึ้นอย่างอ่อนโยน น้ำเสียงใสสะอาด “กินไม่ หมดก็สามารถปล่อยกลับไปได้ ให้ปลาก็มีความสุขกับการรอด ชีวิต จะต้องเป็นเรื่องที่ดีอย่างแน่นอน”

“นี่คือตรรกะอะไรกันคะ หากอยากจะให้ปลามีชีวิตอยู่อย่าง เป็นอิสระจริงๆ ก็ไม่ควรตกพวกมันขึ้นมา?” ฉู่ลั่วหานมองดู ปลาสิบกว่าตัวที่อยู่ในถังน้ำ ไม่พูดไม่ได้ เขาเป็นยอดฝีมือใน การตกปลาจริงๆ

ตกปลา? ยอดฝีมือ?

ทำไมพอไม่ระวังก็คิดถึงเรื่องนางเงือกคำพูดส่วนนี้ขึ้นมา?

ถังจิ้นเหยียนยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง “อยู่ในสภาพแวดล้อมที่สุขสบายเป็นเวลานาน ก็จะสูญเสียความรู้สึกรับรู้ที่มีต่อความสุข ไปได้ง่ายมาก ไม่ผ่านความยากลำบาก ความสุขก็จะดูราคาถูก ความสุข คือสิ่งที่ต้องการการถูกเตือน

เขาพูดได้อย่างมีเหตุผลมาก เธอพูดไม่ออก แต่ทำไมมักจะ รู้สึกว่าเขากำลังบอกใบ้อะไรอยู่ล่ะ?

ใช้ชีวิตอยู่ในความสุขเป็นเวลานานก็จะไม่รู้สึกมีความสุข ใช้ ชีวิตอยู่ในความทุกข์เป็นเวลานาน ก็จะลืมความทุกข์? ชินกับ ความทุกข์ใช่หรือเปล่า?

น่าหงุดหงิด ทำไมเธอถึงชอบจับอะไรมาโยงกัน

ลู่ซวงซวงเห็นทั้งสองคนพูดคุยอย่างถูกคอขนาดนี้ ก็กะพริบ ตาปริบอย่างเจ้าเล่ห์ “โอ๊ยๆ พูดคุยกันอย่างถูกคอ ฉันต้องหา สถานที่หลบแล้วใช่หรือเปล่า? อิๆๆๆ

ฉู่ลั่วหานดึงข้อมือของเธอเอาไว้ในทันที กดเสียงลงต่ำข่มขู่ เธอ “เธอน่ะแม่สื่อนี่ทำเกินไปหรือเปล่า?”

ลู่ซวงซวงยิ้มขึ้นอย่างหน้าหนา “บุคคลที่อยู่ในเหตุการณ์ ดูเหมือนจะชอบมากนะ ได้ผลประโยชน์แล้วยังแสร้งทำเป็น ขาดทุนอีก ! ฮึฮึ !”
เหี้ย คิดไม่ถึงว่าจะถูกมองออกแล้ว

พูดตามความเป็นจริง อยู่ด้วยกันกับถังจิ้นเหยียน ลั่วหา นรู้สึกค่อนข้างสบาย เขาอ่อนโยนมาก ทั้งสองคนไม่มีวัน ที่จะทะเลาะกัน ไม่มีทางเกิดความขัดแย้ง เขาคลี่คลาย สถานการณ์ที่น่าอึดอัดเก่งมาก เอาใจใส่มาก… แบบอย่างของแฟนหนุ่มเลยก็ว่าได้ พูดง่ายๆ ก็คือ

“แต่ว่า ฉันตอนนี้…”

“แต่ว่าบ้านเธอ แต่ว่า ผู้ชายดีๆ ไม่ใช่มีทุกวัน ยิ่งไปกว่านั้น เขาน่ะไม่ใช่ดีธรรมดา ! ปล่อยหลงเซียวปลาฉลามยักษ์นั่นไป โอบกอดโลมาของเธอเถอะ ! ”

การเปรียบเปรยนี้ กลับเห็นภาพจริงๆ หลงเซียวคือปลาฉลาม ที่เผด็จการเลือดเย็นไร้ความรู้สึก

ถังจิ้นเหยียนคือปลาโลมาที่อ่อนโยน

“หิวน้ำไหมครับ? ดื่มน้ำหน่อย” ถังจิ้นเหยียนนำขวดน้ำเปล่า

ที่หมุนฝาออกแล้วส่งให้กับเธอ

“ทั้งสองท่าน ปลานี่ พวกเธอคิดจะกินยังไงล่ะ? นึ่ง? ผัดซอส แดง? หรือว่าต้มดีล่ะ? ไซส์นี้….เหมาะสมที่จะทำยังไงนะ?”

“พรวด !! ”

น้ำที่เข้าไปในปากของลั่วหานพุ่งออกมาจนหมด !

ลู่ซวงซวงกับถังจิ้นเหยียนหันหน้ามามองลั่วหานภายใน เวลาเดียวกัน “เธอเป็นอะไรไป?”

“แค่กๆๆ ! ” ลำคอของเธอถูกน้ำทำให้สำลัก มือกุมหน้าอก เอาไว้ไอออกมาเป็นชุด “ไม่เป็นไร…ไม่เป็นไร

กินปลา? เมื่อครู่นี้อยู่ๆ เธอก็คิดถึงเรื่องที่กินปลากับหลง เซียว ในสมองเต็มไปด้วยใบหน้าที่ชั่วร้ายนั่นของเขา

ถังจิ้นเหยียนตบแผ่นหลังของเธอเบาๆ “ยังไงก็ใช้แก้วดื่ม เถอะ ดื่มน้ำทางขวดสำลักได้ง่าย

“ไม่ใช่ๆ ไม่เป็นไรค่ะ

ลู่ซวงซวงมองดูคนนี้ มองดูคนนั้น ๆ เป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบ ! พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันถึงจะเป็นคู่ที่เหมาะสมที่สุด !
“พวกเธอต่อ ฉันเอาปลาส่งไปที่ห้องครัว ฮิฮิ”

ลู่ซวงซวงแม่สื่อคนนี้ ทำได้ถึงขั้นจริงๆ

หมอถังแสดงถึงความพอใจมาก หลังจากที่เรื่องสำเร็จเขาจะ

ตั้งใจตอบแทนเธอ

ลั่วหานคลึงไปที่ตรงกลางระหว่างคิ้ว ลู่ซวงซวงยัยเด็กบ้า ตุ๋นเพื่อนตุ๋นจนเสพติดแล้ว กลับไปดูว่าเธอจะจัดการเธอยัง

ไง !

“เมื่อครู่นี้ตกปลาเหนื่อยแล้วหรือเปล่า? นั่งลงพักสักหน่อย”

“อืม ค่ะ”

ภายในศาลาพักร้อน โซฟาสองตัวที่หันหน้าเข้าหากัน ตรง กลางวางโต๊ะเล็กๆ ที่ทำจากไม้แท้เอาไว้ตัวหนึ่ง ด้านบนมีผล ไม้กับกระดานหมากล้อมวางเอาไว้

ทั้งสี่ด้านต่างก็เป็นพืชสีเขียวที่เจริญงอกงาม ระหว่างพืชสี เขียวยังมีดอกไม้สีแดงสีเหลืองสลับกัน ลมพัดมา ผ้าชีฟองสี ขาวที่แขวนเอาไว้ทั้งสี่ด้านของศาลาพักร้อนก็แกว่งไกวพรลิ้ว ไสว ภายในสายลมนำพากลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้แทรก เข้ามา ยังมีความชุ่มชื้นเล็กน้อยจากน้ำในทะเลสาบในบริเวณที่ไม่ไกล

ทิวทัศน์ที่สบายเช่นนี้ หัวใจผ่อนคลายไปหมดแล้ว

“ชอบที่นี่หรือเปล่า?” ขาทั้งสองข้างของถังจิ้นเหยียนไขว่ เข้าหากันอย่างเป็นธรรมชาติ รอยยิ้มบางๆ ที่บริสุทธิ์บน ใบหน้าที่หล่อเหลาอย่างไร้ใครเปรียบ

ฉู่ลั่วหานกลัวจริงๆ ว่าตัวเองจะตกลงไปในวังวนความอ่อน โยนของเขา

“ที่นี่สวยมาก ฉันคิดว่าไม่มีใครที่จะไม่ชอบ และก็หาเหตุผลที่ จะไม่ชอบไม่เจอล่ะมั้งคะ?”

ทิวทัศน์เช่นนี้ คนก็เช่นนี้ เป็นเพราะหาเหตุผลที่จะไม่ชอบไม่ เจอจริงๆ ก็เลยทำได้แค่เพียงชอบ

“คุณชอบก็ดี ผมคิดว่า คุณคงจะไม่ชอบKTVสถานที่แบบนั้น ในคราวก่อน ก็ยังคงเป็นที่นี่ที่เหมาะสมกับคุณมากกว่า ที่นี่ ระยะห่างจากใจกลางเมืองไม่ถือว่าไกล ต่อไปคุณอยากมาก็ มาได้ตลอด”

ตลอด?
“นี่เกรงว่าจะไม่เหมาะสมล่ะมั้งคะ? ที่นี่ดูก็รู้ว่าเป็นคฤหาสน์ ส่วนบุคคล คฤหาสน์ส่วนบุคคลไม่ใช่เปิดให้คนนอกเข้าได้ทุก วัน

เป็นคฤหาสน์ส่วนบุคคลจริงๆ ฉลาดเหมือนกับเธอดูออก

แต่ว่าเจ้าของของคฤหาสน์นี้น่ะ…

เขายิ้มขึ้นบางๆ ไม่ใช่เปิดให้คนนอกเข้าได้ทุกวันจริงๆ แต่ว่า คุณมา ส่วนใหญ่ก็จะเปิดให้คุณตลอดเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้ ผมรู้จัก ดังนั้นคุณไม่จำเป็นจะต้องเกรงใจเลยแม้แต่น้อย เห็น เป็นสถานที่ของตัวเองก็พอ”

เอ่อ…ระยะห่างนี้ดึงมาไวมาก เธอต่อต้านไม่ไหว

“ยังไงก็…ช่างเถอะค่ะ”

เขายังอยากจะพูดอีก โทรศัพท์ของฉู่ลั่วหานก็ดังขึ้น

มองเห็นชื่อที่เด้งขึ้นมา หัวใจของลั่วหานก็กระตุกขึ้น เธอ

เม้มริมฝีปากเล็กน้อย “ฮัลโหล”

“อยู่ที่ไหน?”
โรลส์รอยซ์สีดำจอดอยู่ด้านในประตูคฤหาสน์กุยหลาย เจ้า หน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่สามารถรั้งคนเอาไว้ได้

“ฉันอยู่ที่…” ลั่วหานไม่รู้ว่าควรจะพูดความจริงหรือเปล่า

“พูด อยู่ที่ไหน ! ” ท่านเซียวโมโหแล้ว

“ฉันกับซวงซวงอยู่ที่คฤหาสน์แห่งนึงค่ะ…” ถือว่าพูดความ

จริงแล้วล่ะมั้ง?

และในเวลานี้เอง โทรศัพท์ของถังจิ้นเหยียนก็ดังขึ้นเช่น

เดียวกัน

เขาเห็นเบอร์โทรศัพท์ ก็เคลื่อนฝีเท้าเดินออกไปยังด้านนอก

ศาลาพักร้อน

“มีอะไร?”

“คุณถัง เมื่อครู่นี้มีคนพยายามบุกเข้าไปในคฤหาสน์โดยไม่ ได้รับอนุญาต พวกเราไม่กล้าขัดขวาง ตอนนี้เขาได้เข้าไปแล้ว

ครับ”

อ๋อ?
“ใคร?”

“คือ…ประธานของMBK คุณหลง”

หลงเซียว? เขาหามาถึงที่นี่แล้ว? ช่างมีวิธีการจริงๆ

“ได้ ปล่อยเขามา

ท่านเซียวลงจากรถ ภูเขาเทียมลูกหนึ่งที่อยู่ด้านหน้าบริเวณ ไม่ไกล ด้านล่างภูเขามีพืชสีเขียว ยังมีศาลาพักร้อนหลังหนึ่ง เขาเดินขึ้นไปทีละก้าวๆ ตามขั้นบันได “ลั่วหาน ความกล้า ของคุณนับวันยิ่งมีมากขึ้นจริงๆ

“ฉันไม่เข้าใจความหมายของท่านเขียว ฉันออกมาเที่ยวกับ เพื่อน ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ยั่วยุอารมณ์คุณอีก?”

ฮึ ! ผู้หญิงคนนี้ ต่อให้ทำให้เขาโมโหตาย เกรงว่าก็คงจะไม่รู้

สึกตัวสักนิด !

“ผมจะบอกกับคุณด้วยตัวเอง”

วางสายโทรศัพท์ลง ฉู่ลั่วหานมึนงงไปทั้งใบหน้า
ถังจิ้นเหยียนก็วางสายโทรศัพท์ลงเช่นเดียวกัน กลับมานั่งลง บนโซฟาใหม่อีกครั้ง “ทานผลไม้ไหมครับ? ผมปอกส้มให้คุณ

นิ้วมือที่เรียวยาวสะอาดสะอ้านของเขาหยิบสมขึ้นมาปอก เปลือก ดึงเส้นใยสีขาวที่อยู่ด้านบนออกอย่างละเอียด ส้มกลีบ หนึ่งถูกเขาบอกจนสะอาดหมดจด ชายหนุ่มที่สูงใหญ่โน้ม ร่างกายผ่านโต๊ะ นํามือยื่นเข้ามาที่ด้านหน้าของเธอ “อ้าปาก ลองชิมส้มจากเวียดนาม รสชาติเป็นยังไง?

ฉู่ลั่วหานตกตะลึง นี่…ป้อนอาหารเรื่องแบบนี้ คลุมเครือเกิน

ไปแล้วหรือเปล่า?

เป็นอะไรไป? กลัวผมวางยาพิษใส่คณ? หรือว่ารังเกียจว่า ผมปอกไม่สะอาด

“หา? ไม่ใช่ๆ ค่ะ”

“ในเมื่อต่างก็ไม่ใช่ ก็คือคิดจะลงโทษผม ให้ผมรักษาท่าทาง นี้ไว้จนเหนื่อย?”

เขายิ้มอย่างสดชื่นบริสุทธิ์ขนาดนั้น เธอรู้สึกว่าหากตัวเองคิด เชื่อมโยงกันแบบมั่วๆ ก็คือกำลังป้ายมลทินให้กับเขา ทำการ

ตัดสินใจ ปากอ้าออก “ขอบคุณค่ะ
ดีมาก ! ดีที่อยู่กับลู่ซวงซวง ! ดีที่ออกมาเที่ยวกับเพื่อน !

“คุณถัง ดูเหมือนการช่วยผมดูแลเมียในเรื่องนี้ คุณจะชอบ มากจนไม่รู้สึกเหนื่อย

เสียงที่ทุ้มต่ำอยู่ๆ ก็ดังสะท้อนขึ้นมาจากด้านหลัง ! ราวกับ เหล้าดีกรีสูงก็ไม่ปาน เติมอารมณ์โกรธของใครบางคนลงไป อย่างเห็นได้ชัด

ร่างกายที่บอบบางของลั่วหานสั่นขึ้นเล็กน้อย ลุกพรวดยืน ขึ้นจากบนโซฟา ภายในมากมีส้มอยู่ ลืมที่จะเคี้ยวให้ละเอียด มองชายหนุ่มที่สวมกางเกงขายาวสีดำ เสื้อเชิ้ตสีขาว เยือก เย็นหล่อเหลาจนดูไม่เหมือนความจริงอย่างตกตะลึง

“หลงเซียว คุณ…คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?”

ท่านเซียวก้าวขาขึ้นบันไดขั้นสุดท้ายอย่างสงบเยือกเย็น ร่างกายที่สูงใหญ่ตั้งตรงยืนอยู่ด้านนอกศาลาพักร้อน มือข้าง หนึ่งสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ไม่พูดไม่จาก็ได้มีเสียงเศษ น้ำแข็งกรอบแกรบดังขึ้นแล้ว

“คุณเองให้ผมมาที่นี่ ลืมแล้วหรอ?” หลงเซียวใบหน้าไม่ เปลี่ยนสี ดวงตาที่ปิดบังความรู้สึกไว้อย่างมิดชิดแอบเต็มไปด้วยความอดกลั้นภายในก่อนที่ลมพายุจะเข้า

เธอพูดเมื่อไรกัน !

ถังจิ้นเหยียนยิ้มขึ้นอย่างสง่างาม “คุณหลง ยินดีต้อนรับครับ

หลงเซียวมองเขาอย่างนิ่งเฉยแวบหนึ่ง จากนั้นก็เดินไปยัง หน้าโซฟาที่ฉู่ลั่วหานนั่งเมื่อสักครู่นี้ ในศาลาพักร้อนมีเพียงแค่ โซฟาเดี่ยวสองตัว นี่…

ถังจิ้นเหยียนเตรียมให้คนส่งเก้าอี้เข้ามาอีกตัว ใครจะรู้ว่า หลงเซียวนั่งลงไปในทันที นี่ยังไม่นับ มือใหญ่ของเขารั้งเอว บางของ ล้วหานเอาไว้ “ไม่ต้องยืนแล้ว นั่งลง

นั่ง? นั่งบนพื้นหรอ? เก้าอี้ยังไม่มีนั่งบ้าอะไร?

เมียครับ นั่งตรง

ตู้ม!

ฉู่ลั่วหานเบิกตาโพลง คิดไม่ถึงว่าหลงเซียวจะให้เธอนั่งลง

บนขาของเขา !
ถังจิ้นเหยียนกุมขมับอย่างหงุดหงิด “ผมให้คนส่งเก้าอี้เข้ามา

อีกตัว”

“ไม่รบกวนคุณถังครับ แบบนี้ ดีมาก”

คนบางคนล็อกตัวหญิงสาวร่างบางให้นั่งลงบนขาของเขา อย่างใช้ก๋าลังบังคับ ไม่ให้โอกาสเธอได้ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย จ่ลั่วหานผอมมาก นั่งลงบนขาของเขา แผ่นหลังแนบชิดไปบน แผ่นอกของเขา ถูกกั้นด้วยเนื้อผ้าที่บางแบบสุดๆ จังหวะการ เต้นหัวใจของชายหนุ่มก็อยู่ที่ด้านหลัง ตึกตักๆ มีพลังชีวิต !

ใบหน้าของอู่ล้วหานได้แดงจนกลายเป็นกระทะร้อน

ถังจิ้นเหยียนดื่มน้ำเข้าไปคำใหญ่อย่างปากคอแห้งเหือด หลงเซียวคนคนนี้น่ะ!

ท่านเซียวโน้มสายตาลงต่ำมองเห็นกระดานหมากล้อมที่อยู่ บนโต๊ะ นำส้มที่ถังจิ้นเหยียนปอกเมื่อสักครู่นี้ปัดทิ้งไปอย่าง สงบเยือกเย็น ส้มตกลงบนพื้น

“คุณถัง กระดานต่อมา เป็นไง?”

เขม่าควันที่ไร้ซุ่มเสียง สำลักจนลั่วหานแทบจะไม่สามารถหายใจได้ !

เธอนั่งอยู่บนขาของหลงเชียว ไม่สะดวกที่จะขยับอีก…จะให้ อึดอัดใจเท่าไหนก็อึดอัดใจเท่านั้น !

ถังจิ้นเหยียนดึงกระดาษทิชชูขึ้นมาเช็ดน้ำส้มที่อยู่บนมือ “ได้ แน่นอนครับ”

ริมฝีปากบางของท่านเซียวยกเฉียงขึ้นมา “เลือกหมากสิ”

ขาว หมากสองแบบ เขาให้เขาเลือกก่อน

ถังจิ้นเหยียนเลือกหมากขาว หลงเซียวยกมุมริมฝีปากขึ้น อย่างเงียบเชียบอีกครั้ง “หมากขาว ดีมาก

สำหรับดียังไง ฟ้ารู้ดินรู้ท่านเซียวรู้

หมากล้อม สิ่งที่สู้กันก็คือแผนการกับความฉลาด ที่เปรียบ เทียบกันก็คือความอดทนกับกลยุทธ์

ฉู่ลั่วหานมีลางสังหรณ์ว่า การทดสอบนี้ไม่ราบรื่นต่อถังจิ้นเห ยียนเป็นอย่างมาก
เป็นไปอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ …

“คุณถัง ยอมอ่อนข้อให้แล้ว

“คุณหลงทักษะดีมาก

“อ?”

“ครับ”

เกมที่สอง ยังคงเป็นถังจิ้นเหยียนแพ้

แล้วหานทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว หากสามเกมแพ้หมด จะต้อง เสียหน้าเป็นอย่างมาก “ก็เท่านี้แล้วกันค่ะ? พวกเราไปลองดูที่ อื่นกัน พวกคุณเดินหมาก ฉันดูก็เบื่อ”

หลงเซียวจัดเส้นผมที่พริ้วอยู่ด้านหลังของเธออย่างสนิท สนม เสียงที่ทุ้มเซ็กซี่มีเสน่ห์ที่น่าหลงใหลมาโดยตลอด

เชื่อคุณครับ

ถึงจิ้นเหยียนวางหมากลง “คุณอยากจะดูทิวทัศน์อะไร? ผม นําทางให้
หลงเซียวนำหญิงสาวร่างบางวางลง ลุกยืนขึ้น ปัดฝุ่นที่ไม่ ได้มีอยู่บนเสื้อผ้าเลยแม้แต่น้อย “การผ่อนคลาย ที่อาศัยก็คือ การเดินเล่นในสวนที่ใหญ่อย่างสบายๆ นำทางก็ไม่ต้องหรอก ครับ รบกวนคุณถังนำหมากเก็บกวาดให้เรียบร้อย

กฎที่ได้รับการยอมรับเนื่องจากปฏิบัติกันมาอย่างยาวนาน ของการเดินหมากก็คือ ฝ่ายที่แพ้ต้องรับผิดชอบในการเก็บ กวาดหมาก หมากสองแบบดำขาววางกลับเข้าไปในกล่องสอง กล่องใหม่อีกครั้ง

ทิ้งให้ถังจิ้นเหยียนเก็บกวาดหมาก ท่านเซียวดึงมือของฉู่ลั่ วหานขึ้นก้าวเท้ายาวๆ เดินลงบันไดไป

หลังจากที่ลงบันไดไป หลงเซียวล็อกข้อมือของหญิงสาวเอา ไว้อย่างแรง ความโกรธในดวงตาที่มืดมนก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป “ฉู่ลั่วหาน คุณดูเหมือนสำหรับการมีชู้เรื่องนี้ คุณจะชอบมาก จนไม่รู้สึกเหนื่อย ! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ