ตอนที่ 49 ผู้หญิงคนนี้ เป็นผู้หญิงที่ผมต้องการ

ตอนที่ 49 ผู้หญิงคนนี้ เป็นผู้หญิงที่ผมต้องการ

ณ จุดนี้ จู่ลั่วหานเข้าใจว่า เกาหยิ่งจือไม่ต้องการขับ ไล่เธอเพื่อรักษาชื่อเสียงของโรงพยาบาล แต่เพียงแค่ อยากขับไล่เธอออกไป

อะไรคือเหตุผลที่ทำให้เกาหยิ่งจือปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้?

หลังจากคิดไปสักพักแล้ว จู่ลั่วหานไม่กล้าฟันต่อฟัน ต่อเธอ เธอสังเกตสถานการณ์และยิ้มเล็กน้อย “รองผู้ อำนวยการ แม้ว่าคุณต้องการขับไล่ฉันคุณต้องขออนุมัติ จากคณบดีก่อน เมื่อคุณได้รับใบอนุญาตจากคณบดีแล้ว ค่อยแจ้งให้ฉันนะ ฉันยังมีธุระต้องไปทำ ขอตัวก่อนนะ”

เกาหยิ่งคือพูดเบา ๆ “น้ำเสียงของคุณหมอจู่ ฟังดูแล้ว เหมือนมีคนให้ท้ายแล้วไม่กลัวอะไรเลยนะ ทำไม คุณคิด ว่าคนที่อยู่ข้างบนจะยังคงปกป้องคุณต่อไปงั้นเหรอ?”
เธอพูดถึงเหตุการณ์ที่ถังจิ้นเหยียนปิดกั้นนักข่าวให้เธอ

คู่ลั่วหานยิ้ม “คือฉันทำทุกอย่างถูกต้องเลยไม่กลัว อะไร”

เกาหยิ่งจือพูดอย่างเหน็บแนม “คุณมีหน้าพูดประโยค นี้ออกมาได้อย่างไร? แอบทำร้ายผู้ป่วยวีไอพีของโรง พยาบาลอย่างลับๆ แอบมีความสัมพันธ์พิเศษกับผู้นำโรง พยาบาล ทำสิ่งไร้ยางอายแบบนี้ออกมา และพูดว่าคุณ ยังมีหน้ามาบอกว่าคุณทำในสิ่งที่ถูก ไม่กลัวคำคน ใน เมื่อคุณมั่นใจขนาดนี้ ฉันให้โอกาสนี้กับคุณ”

ในขณะนั้น เธอเดินโซเซออกจากจู่ลั่วหาน หยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาจากบนโต๊ะ ยกคิ้วขึ้นมาแล้วกดเบอร์โทร “เก็บปากที่พูดเก่งและน้ำตาของคุณไว้ เดี๋ยวมีที่ให้คุณ แสดงความสามารถ

โทรศัพท์… โทรติดแล้ว

“คณบดีเฉิน หนูเอง….แผนกโรคหัวใจกำลังยุ่งเหยิงใช่….ผู้ป่วยต้องการคำอธิบาย….คุณหมอ..ชั้น แนะนำให้ไล่เธอออก มิฉะนั้นไม่เพียงแต่แผนกโรคหัวใจ แต่ทั้งโรงพยาบาลจะได้รับผลกระทบอย่างมาก

โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ”

เธออธิบายถึงผลกระทบที่เกิดขึ้นในเวลาสั้นๆและทรง พลัง ดูเหมือนว่าการไม่ขับไล่เธอจะเป็นการก่อกบฏต่อ โรงพยาบาลทั้งหมด

เกาหยิ่งจือวางโทรศัพท์ลง “คุณหมอ.. พบคุณใน ห้องทำงานของคณบดี”

ทั้งประโยคนี้ไว้ แล้วเกาหยิ่งจ๊อก็ยกขาของเธอแล้วเดิน ออกไป

คณบดี….คู่ลั่วหานขมวดคิ้วและตามไป

เมื่อพวกเธอเดินออกจากลิฟต์ พวกเธอก็เห็นถังจั้นเห ยียนที่ใส่เสื้อคลุมสีขาวสะอาด รางยาวเหยียด ในเวลา เดียวกัน ตรงด้านหลังของเขาตามมาด้วยผู้กำกับและ รองผู้อำนวยการฝ่ายต่างๆ
รอยยิ้มบนใบหน้าของเกาหยิ่งจือเปลี่ยนไปทันที “รอง คณบดี สวัสดีค่ะ”

ถังจิ้นเหยียนพยักหน้าแล้วมองไปที่ฉู่ลั่วหาน”คุณหมอ จู…สุขภาพของคุณเป็นอย่างไรบ้าง?เมื่อวานพักผ่อน เพียงพอไหม?”

กลุ่มคนมองเธอพร้อมกันในเวลาเดียวกัน สีหน้านิ่งและ ไม่เปลี่ยนแปลง ในดวงตาของพวกเขาสื่อความหมายใน แบบของตนเอง

ฉู่ลั่วหานแอบตกใจ ตายละ เดิมทีชื่อเสียงของเธอก็ไม่ ดีอยู่แล้ว ถังจิ้นเหยียนพูดแบบนี้ คนอื่นยิ่งเข้าใจผิดกัน ใหญ่

” ดีขึ้นมากแล้ว ขอบคุณรองคณบดีมากค่ะ”

เกาหยิ่งจือยิ้มจางๆ “รองคณบดีมีเรื่องมากมายต้อง จัดการในหนึ่งวัน คุณหมอจู่เป็นกำลังหลักในแผนกโรค หัวใจ…. ฉันจะดูแลเธออย่างดี”

สายตาของถังจิ้นเหยียนไม่ได้แบ่งไปที่เธอแม้แต่น้อย เขาก็ยังคงพูดอย่างไม่เกรงใจ(ไม่หลบๆซ่อนๆ) “คุณหมอ จู่มาหาฉันหลังจากเขียนวิทยานิพนธ์เสร็จ มี ปัญหาอะไรก็มาถามผมได้นะ มาคุยกับผมได้ตลอดเวลา”

คู่ลั่วหานกัดริมฝีปากของเขา “ค่ะ รองคณบดี”

กว่าจะเดินออกมาจากความกดดันได้มันไม่ง่าย จู่ล วหานไม่กล้าประมาท และหวังว่าเขาจะไม่ปรากฏตัวใน ลักษณะนี้อีก

เกาหยิ่งจือหัวเราะด้วยความเย็นชา “คุณหมอคู่เก่งจริง ด้วย และแม้แต่ผู้ชายอย่างรองคณบดีก็สามารถสยบ ได้ แต่ฉันก็หวังอย่างยิ่งนะ ว่าเขาจะรู้สึกอย่างไรถ้าเขารู้ เรื่องเลว ๆ ของคุณ”

วันนี้คำพูดของเธอมักจะมีการประชดประชัน ฟังแล้ว รู้สึกไม่ค่อยสบายเลย!

ถังจิ้นเหยียนที่ทางเข้าลิฟต์ ไม่รีบเดินจากไป เขามอง ไปด้านข้างและดูทั้งสองคนค่อยๆเดินออกไปและเข้า ห้องคณบดีด้วยกัน
จากนั้นจึงค่อยเก็บสติกลับมา “นำบันทึกการผ่าตัด ประสาทศัลยศาสตร์ของเดือนนี้มาให้ผม ผู้อำนวยการ หวังจัดทำคู่มือการทำงานฉุกเฉินอย่างละเอียดและส่ง มันให้ผมก่อนวันหยุดสุดสัปดาห์”

หลังจากสั่งงานเสร็จแล้ว เขาไม่ลงไปชั้นล่างอีก กรรมการหลายคนมองดูเขา “รองคณบดีถัง ลิฟต์…”

“ผมมีธุระอื่นที่ต้องทำ พวกคุณลงไปก่อน”

ห้องทำงานคณบดี

เมื่อได้ยินสิ่งที่เกาหยิ่งจือกล่าวแบบนี้ คณบดีเฉินรู้สึก ปวดหัว เขาชื่นฉู่ลั่วหานที่เป็นคนที่มีความสามารถ เขา ทำใจไม่ได้ที่จะไล่เธอออก แต่สถานการณ์ในปัจจุบัน กลับไม่เอื้อต่อการอยู่ของเธอ

เมื่อเห็นคณบดีลังเล เกาหยิ่งจือกล่าวว่า “คณบดี แผนก โรคหัวใจวุ่นวายไปหมดแล้ว ฉันไม่อยากเพิ่งเข้ารับ ตำแหน่งก็ตามใจผู้ทำผิด….ยิ่งไม่อยากเห็นสถานการณ์ เลวร้ายกว่านี้”
มือที่เต็มไปด้วยฝ้าคนชราของคณบดีวางอยู่บนโต๊ะ “ไล่คุณหมอออก เป็นวิธีการที่แย่ที่สุด ไม่ได้แก้ปัญหาที่ ปลายเหตุ”

เกาหยิ่งจือพยายามเถียงกลับ “รากเหง้าของปัญหาคือ สิ่งต่าง ๆ ที่คุณหมอจู่ทำเมื่อไม่นานมานี้ พฤติกรรมของ เธอกระตุ้นให้เกิดความสงสัยและความหวาดกลัวของผู้ ป่วย ความไว้วางใจของผู้ป่วยที่มีต่อโรงพยาบาลก็ลดลง อย่างรวดเร็ว ท่านคงเห็นแล้ว ผู้ป่วยในแผนกโรคหัวใจ กำลังตื่นตระหนก ”

คณบดีถอนหายใจและเงยหน้าขึ้นมองจู่ลั่วหาน “คุณมี อะไรจะอธิบายไหม”

คณบดีให้โอกาสเธอ

ฉู่ลั่วหานคำนับอย่างมีมารยาท “คณบดี เพราะฉันได้ก่อ ให้เกิดปัญหาใหญ่แก่โรงพยาบาลและทำให้ท่านลำบาก ใจฉันขอโทษ อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้ทำอะไรที่ผิดกับ จริยธรรมทางการแพทย์ สำหรับคนใส่ร้ายฉัน….หวังว่า คนฉลาดไม่ซื้อข่าวลือ(ข่าวลือจะหยุดที่คนมีสติปัญญา)
เกาหยิ่งจือจู่โจมอย่างรุนแรง “คุณหมอ….ถอยหนึ่ง หมื่นก้าว แม้ว่าคุณจะไม่ได้ฆ่าคน แต่คนก็ตายเพราะคุณ คุณไม่ควรรับผิดชอบด้วยหรอ?”

แม่ง!

ความผิดที่อยากจะใส่ร้ายให้ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีคำใส่

ร้ายต่างๆ

ถังจิ้นเหยียนที่ยืนอยู่ข้างนอกประตู ไม่สามารถทน ฟังได้อีกต่อไปแล้ว เคาะประตู “คณบดี”

คณบดีเฉินเห็นว่าเขากำลังมา และเขาก็โล่งใจ “รอง คณบดีถัง รีบเข้ามาเร็ว”

ถังจิ้นเหยียนยิ้มจางๆ สายลมในฤดูใบไม้ผลิลอยผ่าน ใบหน้าที่สะอาดสง่างามของเขา “เมื่อกี้ผมได้ยินสิ่งที่ รองผู้อำนวยการเกาได้พูดบางส่วน ผมมีความคิดเห็นที่ แตกต่างในเรื่องของคุณหมอจู่”

คณบดีพยักหน้าและอนุญาตให้เขาพูดต่อ
“ถ้าโรงพยาบาลเสียสละแพทย์ดีเด่นเพราะไม่ประสบ ความสำเร็จในการตรวจสอบผล มันจะทำให้แพทย์หลีก เลี่ยงไม่ได้และทำให้พวกเขาหมดความไว้วางใจของโรง พยาบาล”

“นอกจากนี้ คุณโม่ได้ออกแถลงการณ์แล้วว่าเธอกิน อาหารผิดโดยไม่ตั้งใจจึงทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบาย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณหมอจู่”

“เรื่องสุดท้าย รองผู้อำนวยการเกา คำพูดเมื่อกี้ของ คุณ ทำให้ผมนึกถึงเยว่เฟย ฮ่า ๆ โศกนาฏกรรมทาง ประวัติศาสตร์ คุณต้องการทำซ้ำในวันนี้หรือไม่?”

ถังจิ้นเหยียนพยายามที่จะเปลี่ยนกระแสน้ำให้มันกลับ มา และทำให้เกาหยิ่งจือพูดไม่ออก เธอกัดฟันของเธอ แต่ไม่กล้าที่จะโมโห “ตอนนี้ควรทำยังไง? แผนกภายใน โรคหัวใจวุ่นวายไปหมดแล้ว”

ถังจิ้นเหยียนมองลงไปที่เธอ เหมือนยิ้มไม่ยิ้ม “รอง ผู้อำนวยการเกา แผนกภายในโรคหัวใจอยู่ภายใต้เขต อำนาจของคุณ เมื่อเกิดปัญหาถามผมว่าทำยังไงดี?คุณ พูดสิ ผมควรทำยังไง?”
พวกเขาทั้งสามเงยหน้าขึ้นมองถังจิ้นเหยียน สิ่งที่เขา หมายถึงตอนนี้ชัดเจนมาก เธอเป็นรองผู้อำนวยการ นี่คือ งานของเธอ ถ้าสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ไม่สามารถจัดการมัน ได้ ก็ไม่ต้องเป็นรองผู้อำนวยการแล้ว

เรื่องของการขับไล่สิ้นสุดลง ความสัมพันธ์ที่ผิดปกติ ของจู่ลั่วหานกับถังจิ้นเหยียนนั้นได้รับการยืนยันและ ขยายออกไป ความสัมพันธ์ที่เป็นศัตรูกับเกาหยิ่งจือก็ลึก ซึ่งยิ่งขึ้น

เกาหยิ่งจือเดินไปข้างหน้าเพื่อสงบปัญหาในห้องผู้ป่วย และเดินไปที่แผนกวีไอพีอย่างโกรธแค้น ฉู่ลั่วหานทำ งานของตนเสร็จ ก็ถึงเวลาอาหารกลางวัน

โทรศัพท์สั่นเมื่อเธอกำลังจะไปกินข้าว

สายจากถังจิ้นเหยียน

“คุณหมอจู่ตอนนี้…คณจะปฏิเสธที่จะเลี้ยงข้าวผมอีก หรือไม่? ผมเพิ่งช่วยคุณรักษาตำแหน่งไว้”
ในใจฉู่ลั่วหานลังเล ไป ดูท่าแล้วต้องเห็นแน่นอน และ ความเข้าใจผิดก็ยิ่งบานปลายไปใหญ่ ไม่ไป ถังจิ้นเหยี ยนช่วยเธอหลายครั้ง ไม่ว่าจะส่วนตัวหรือส่วนตัวก็ควร ไปขอบคุณ

“โอเค ร้านเซียงเจียง เป็นยังไง?”

..เธอเลือกอาหารจีน

“ผมรอคุณ ”

ร้านเซียงเจียง อยู่ห่างจากโรงพยาบาลประมาณสี่ถึง ห้าร้อยเมตร จู่ลั่วหานเปลี่ยนเสื้อผ้าหยิบกระเป๋าของเธอ แล้วเดินออกจากโรงพยาบาล หลังจากที่เธอมาถึงถังจิ้น เหยียนได้นั่งอยู่ตรงนั้นแล้ว

มีผู้คนจำนวนมากในช่วงอาหารกลางวัน จู่ลั่วหานเน้น ย้ำซ้ำ ๆ ว่าทั้งสองคนย้ายไปที่ที่นั่งส่วนตัวบนชั้นสอง ซึ่ง มีฉากกั้นอยู่ถัดจากหน้าต่างและค่อนข้างเป็นพื้นที่ส่วน ตัว

ถังจิ้นเหยียนส่งเมนูอาหารให้เธอ “คุณเลี้ยง คุณเป็นคนสั่ง….วันนี้ผมจะรับผิดชอบเฉพาะการกิน”

จู่ลั่วหานเปิดเมนู โดยไม่หลบเลี่ยง และดูมันอย่างตั้งใจ ผัก เนื้อ ซุป ของหวานและเครื่องดื่มต่างๆ ถูกอ่านไปทั่ว เธอคิดอย่างจริงจังว่า “อาหารแบบไหนที่คุณชอบ?”

ถังจิ้นเหยียนพันมือของเขาวางข้อศอกของเขาไว้บน โต๊ะ มองดูเธอ มีเส้นผมเส้นหนึ่งที่ลอยอยู่บนแก้มของ เธอ เปื้อนด้วยความน่ารัก

“ผมไม่ใช่คนที่รู้จี้จุกจิก คุณชอบกินก็พอแล้ว”

“รองคณบดีปรนนิบัติง่ายแบบนี้เลยเหรอ งั้นฉันสั่งแบบ

ง่ายๆนะ”

ถังจิ้นเหยียนเอาฝาพลาสติกออกจากภาชนะฆ่าเชื้อ และวางชาม ถ้วย ช้อนวางอย่างเป็นระเบียบตรงหน้าเธอ จากนั้นเขาก็พูดว่า “นี่ไม่ใช่โรงพยาบาล คุณไม่จำเป็น ต้องเรียกตำแหน่งของผมก็ได้”

นิ้วที่เรียวของฉู่ลั่วหานหยุดอยู่ที่รูปปลาตุ้น “งั้น คุณหมอถัง กินปลาเป็นไง?”

ถังจิ้นเหยียนยิ้ม “ดูเหมือนว่ายังมีอีกยาว ที่จะให้คุณ เรียกชื่อผม”

เธอไม่สนใจเขา แล้วพูดต่อว่า “คุณชอบปลาอะไร?ปลา ไน?ปลาดาบเงินใหญ่? ปลาทอง?”

“สั่งสิ่งที่คุณชอบ”

เรียกพนักงานเสิร์ฟมา ฉู่ลั่วหานเอาอาหารที่เธอเลือก ไว้ล่วงหน้าบอกให้กับพนักงานเสิร์ฟ พนักงานเสิร์ฟ ยืนยันอาหารซ้ำอีกรอบ ถังจิ้นเหยียนตั้งใจฟังเมนูอาหาร ของเธอ อาหารมังสวิรัติ 3 จานปลาดาบเงินใหญ่หนึ่ง อย่างเนื้อหนึ่งอย่างและซุปเนื้อวัวตุ้น เครื่องดื่มเธอ เลือกซุปบ๊วยเปรี้ยวสำหรับช่วยย่อย

โดยรวมแล้ว มันค่อนข้างจืดและเหมาะกับนิสัยการกิน

ของเขา

“คุณหมอถังวันนี้ฉันเลี้ยงคุณ สิ่งแรกคืออยากขอ ขอบคุณที่ช่วยฉันผ่านความยากลำบากหลายอย่างเมื่อเร็ว ๆ นี้…. ประการที่สองฉันอยากจะบอกคุณอย่าง ชัดเจนเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง..” บริกรนำอาหารยา มาเสิร์ฟอย่างรวดเร็วและขัดจังหวะเธอ

คุณต้องการบอกอะไรกับผม?บอกผมว่าคุณแต่งงาน แล้ว และคุณมีสามี ให้ผมอยู่ห่าง ๆ เหรอ?” คำพูดของถัง จิ้นเหยียนได้บอกสิ่งที่เธออยากพูด ถึงแม้จะพูดตรงไป หน่อย แต่เขาก็หัวเราะตลอด ไม่น่ารำคาญ

“ใช่ ฉันอยากจะบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้แหละ”

ถังจิ้นเหยียนเทน้ำซุปลูกบ๊วยรสเปรี้ยวให้เธอ “คุณไม่ ต้องรีบตัดขาดความสัมพันธ์กับผมอย่างชัดเจนแบบนี้ ก็ได้ คนที่บริสุทธิ์ใจ ไม่ต้องกลัวอะไร คุณพูดด้วยตัวเอง ผมชอบคุณ มันไม่ใช่ปัญหาของคุณ”

เธอหยิบซุปบ๊วยเปรี้ยวซดเล็กน้อยและขมวดคิ้วอย่าง ขมขึ่น “เช่นนี้ แสดงว่าคุณวางแผนที่จะทำต่อไปเหรอ?”

ถังจิ้นเหยียนยักไหล่ คืบผักใบเขียว “ทำไมไม่ล่ะ?แม้ว่าคุณจะแต่งงานแล้ว แต่ ผมยังไม่ได้แต่งงาน ผมมี สิทธิ์ที่จะไต่ตามผู้หญิงที่ผมชอบ อีกอย่าง ผมรับรองว่า ผมสามารถให้ชีวิตที่มีความสุขให้คุณช่วยคุณออกจาก ชีวิตคู่ที่ไม่มีความสุขแบบ ผมเป็นมือที่สามก็ไม่เป็นไร ให้ผมได้มาช่วยคุณ “จู่ลั่วหานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “คุณ หมอถัง คุณพูดเล่นเก่ง”

เธอรู้ว่าเขาจริงจัง แต่เธอต้องหัวเราะออกมาเหมือน ไม่มีอะไร

“มันเป็นเรื่องตลกหรือไม่ ผมจะพิสูจน์ให้คุณดู”

เขาถือตะเกียบและไม่รีบใช้

“ถ้าผมเดาไม่ผิด ต่อมาเป็นเวลานานที่คุณจะหลบผม อยู่รอบตัวผม หลีกเลี่ยงการพบปะกับผมโดยตรงและ ไม่สนใจผม เย็นชาใส่ผม แต่ก็ไม่เป็นไร ผมรับได้ คุณ สามารถดำเนินชีวิตของตัวเองต่อไปได้ ไม่ต้องสนใจ ความรู้สึกของผม “เขาลองชิมผักสีเขียวอย่างช้าๆ ใน เวลานี้ อาหารทุกจานเสิร์ฟครบ มองดูปลาดาบเงินใหญ่ ตุ่น เขาพูดสอดแทรก “ปลาดาบเงินใหญ่ในทะเลจีน ตะวันออก มีรสชาติที่ละเอียดอ่อนกว่าปลาในต่าง ประเทศ คุณเก่งในการสั่งอาหารจัง”
อู่ลั่วหานพูดไม่ออกจริงๆ

ถังจิ้นเหยียนหยิบตะเกียบอันสะอาด แยกปลาออกจาก กระดูก และคีบมันให้เธอ “เชื่อผม โลกมันกลม สิ่งที่เป็น ของผม มันต้องได้แน่นอน”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ