ประธานหยิ่งยโสของฉัน

ตอนที่ 277 คุกเข่าขอร้อง



ตอนที่ 277 คุกเข่าขอร้อง

โม่ล่างๆนยืนอยู่ภายใต้การจ้องมองของทุกคน

เขาไม่เคยคาดคิดว่า ฟู่เหวินฟาง จะมาก่อนเขา

และดูก็รู้แล้วว่า เธอทำมันพังไปแล้ว

พยายามทำสีหน้าที่ที่รู้สึกขอโทษ หน้าของโม่ล่างๆ นคงจะเสียหมดในวันนี้

“คุณนายหลงครับ ภรรยาของผมไม่ค่อยเข้าใจ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอเข้าใจคุณผิด ผมจะขอโทษ คุณแทนเธอนะครับ คุณเป็นคนใหญ่โตที่มีความ ปรานี อย่าถือสาเธอเลยนะครับ”

โม่ล่างคุน กล่าวเช่นนี้ออกมา บรรดาหมอและ คนไข้ที่ยืนแน่นบริเวณทางเดินที่ต่างก็ตกตะลึง นี่มัน อะไรกัน เมื่อกี้ยังค่าอย่างหยิ่งผยอง อยู่ดีๆก็เปลี่ยน ไป กลายเป็นฉากขอโทษที่น่าประทับใจซะงั้น

คู่สามีภรรยานี้ก็ตลกจริงๆเลย หลินซีเหวินยิ้มและพูดอย่างประชดประชัน” คุณชายโม่ฉันกลัวว่ามันจะไม่เหมาะสมเท่าไหร่มั้ง คะ? ภรรยาของคุณค่ามาครึ่งชั่วโมงแล้ว คุณอยาก จะจบเรื่องนี้ด้วยแค่คำขอโทษคำเดียวเหรอคะ? คิดว่าคุณหมอผู้ใจดีของเรานั่งแกได้ง่ายๆงั้นเหรอ คะ?”

ดวงตาของโฟล่างคุนหรี่ลงและจมลงราวกับว่าเขา กำลังจะเตะเด็กผู้หญิงนี้ให้ตายไปเลย ที่ แต่ตอนนี้ เขาต้องอดทนไว้ก่อน ไม่ว่าคนรอบข้าง ลั่วหานจะ พูดอะไรเขาก็ต้องอดทนไว้

“สิ่งที่คุณหมอท่านนี้พูดมันถูกครับ ประโยคเดียว ไม่พออยู่แล้ว คุณนายหลงครับ คุณกล้า…พวกเรา เปลี่ยนที่นั่งคุยกันดีๆได้ไหมครับ?”

หลินซีเหวินใช้แขนของเธอกันไว้ตรงหน้าจั่วหา น แล้งเอียงหัวและเหล่มองไปที่ใบหน้าของโม่ล่าง คุน “เปลี่ยนเป็นที่ไหน? เมื่อกี้ภรรยาของคุณ ด่าที่นี่ แน่นอนว่าตอนนี้ก็ต้องแก้ปัญหาที่ตรงนี้คุณชายโม ภรรยาที่วุ่นวายของคุณ คุณก็จัดการไม่ได้เหรอ?”

หลินซีเหวินพูดอย่างเสียดสี และเธอไม่สุภาพกับโ ล่างคนเลย ไอ้คนเลวนี้เธอเคยได้ยินมาหลายครั้งก่อนหน้านี้แล้ว แต่บังเอิญวันนี้เธอได้พบเขา บัง เอิญจริงๆ ! เยี่ยมมากเลย

สีหน้าของโม่ล่างๆนเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เขาคาด ไม่ถึงว่า ตอนแรกขาต้องการแก้ไขความขัดแย้ง ระหว่างโม่หรูเฟย และฉู่ลั่วหาน แต่ตอนนี้ไม่ใช่แค่ ไม่สามารถแก้ไขความขัดแย้งได้ แต่มีเรื่องใหม่ต้อง แก้ไขอีก เรื่องนี้ซับซ้อนกว่าเดิมไปแล้ว!

ผู้หญิงที่หามันพัง! เขาอยากจะตีเธอให้ตายซะ เดี๋ยวนี้เลย!

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ฟู่เหวินฟางจ้องไปที่สามีของเธอด้วย สายตาที่ไม่น่าเชื่อ “ขอโทษเธอ? ทำไมเราขอโทษ เธอ! เธอทําร้ายลูกสาวของเรา เธอใส่ร้ายเฟยเฟย คุณกลับขอโทษเธอ! ไอ้ผู้หญิง! มันควรตาย! ควร ตาย …

“เซี้ยะ !!”

โฟล่างคนยื่นมือของเขาออกและตบไปที่ใบหน้า ของฟูเหวินฟางอย่างแรง ตอนนั้นไม่เพียงแต่มี เสียงที่ชัดเจนและดังก้อง แต่ยังทิ้งรอยนิ้วมือไว้บน ใบหน้าของเธอทันทีทันใดการตบนี้ทำให้ฟูเหวินฟาง หน้าหัน ตัวเธอก็เอนตัว ไปอีกด้านหนึ่ง เธอเกือบจะล้มลงกับพื้นเพราะแรง ลมจากฝ่ามือ

หน้าของฟูเหวินฟางโดนตบจนบวมและเจ็บปวด เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองโม่ล่างคุน ด้วยความ ประหลาด ปากที่กําลังสั่นของเธอพึมพำอย่าง คลุมเครือ “คุณ… คุณตบฉันงั้นเหรอ? คุณตบฉันงั้น เหรอ … โม่ล่างคุน ไม่เชื่อว่าคุณจะตบฉัน!”

หลินซีเหวินตะคอกอย่างเย็นชา “ คุณชายไม่สั่ง สอนผู้หญิงของตัวเอง จัดการที่บ้านดีกว่าไหม? ที่นี่ ไม่ค่อยดูดีเลยจริงไหม?”

ฝ่ามือของ โม่ล่างคนปวดชาตามแรงโต้กลับ ตบนี้ เขาใช้แรงทั้งหมดที่มี เขาเตรียมมาอย่างดี เพราะ กลัวว่าฉู่ลั่วหานจะไม่เห็นความจริงใจของเขา

“คุณนายหลงครับ เมียของผมพูดไม่ค่อยเก่ง เธอ ทําคุณโกรธ ผมจะจัดการให้ครับ คุณอย่าคิดเรื่องนี้ มากนะครับ อย่าถือสาเธอเลยนะครับ”

น้ำตาในดวงตาของ ฟู่เหวินฟางค่อยๆผุดขึ้นมา และน้ำตาก็เปียกไปทั้งใบหน้าของเธอ เธอยังคงพิมพา “ไม่คิดว่าคุณจะตบฉัน คุณปกป้องผู้หญิงเลว ตัวนี้เหรอ ตบฉันงั้นเหรอ!”

รอยยิ้มบนริมฝีปากของลั่วหาน คลื่น า ค่อยๆ กระจายออก เธอยิ้มอย่างบริสุทธิ์และไร้เดียงสา

“คุณชายโม่ ดูเหมือนว่าภรรยาของคุณจะไม่พอใจ มากนัก การขอโทษที่ไม่เต็มใจ ฉันคิดว่าช่างมัน เถอะ ฉันยังมีธุระอีก คุณชายไม่กลับไปเถอะค่ะ!”

ลั่วหานทิ้งคําพูดไว้และหันหลังจะเดินกลับไปที่ห้อง ทํางานของตัวเอง โม่ล่างคุน เดินตามไปและหยุดล้ วหานไว้ เขาทำใจแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณนายหลง ผมรู้ว่าคุณเป็นคนใจกว้าง จะไม่ถือสาคนไม่รู้เรื่อง เรื่องนี้ผมทำไม่ถูกต้องเอง ผมจะให้เธอขอโทษคุณ ด้วยตัวเองครับ!”

โม่ล่างคนดึงแขนของฟู่เหวินฟาง และใบหน้าของ เธอยังคงเต็มไปด้วยความโกรธ และจะแตกหักกับ โม่ล่างคนทันที

“คุณกำลังทําอะไรน่ะ! คุณทำเรื่องมันพัง!” โม่ล่างคุ นลดเสียงลงต่ำ เขาไม่สามารถระงับความโกรธและความเคืองของเขาได้ ผู้หญิงคนนี้นี่มัน! เขา อยากจะยิงเธอซะเลย

ฟู่เหวินฟางอั้มเยาะ” คุณก็กลัวเธอด้วยเหรอ? กลัว หลงเชียว? คุณกลัวแต่ฉันไม่กลัว! เพื่อเฟยเฟย ฉัน ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น!”

“เธอเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยเฟยเฟยได้! การ ลักพาตัวในครั้งนั้นเป็นเรื่องจริง และตอนนี้ความคิด เห็นทางสาธารณะก็สนับสนุนฉู่ลั่วหานทั้งหมด หุ้น ของบริษัทโมชื่อกรุ๊ปตกลงมาตั้งแต่เปิดตลาดหุ้นใน ตอนเช้าแล้ว คุณไม่มีสมองเลย … คุณยังจะมาที่นี่ เพื่อท้าทายเธออีก! คนโง่!”

ฟู่เหวินฟางลืมตาที่แฉะไปด้วยน้ำตา และจ้องไปที่ สามีของเธอด้วยความงุนงง “คุณ…ว่าไงนะ?”

“ขอโทษเดี๋ยวนี้! ขอให้เธอยกโทษให้เธอ! มิฉะนั้น ทั้งชีวิตของเฟยเฟยจบลงแน่ๆ!”

ฟู่เหวินฟางตัวอ่อนทันที ล้มลงไปในอ้อมแขนของ โม่ล่างคน ” มัน … มันเป็นเรื่องจริง … เป็นไปได้ยัง ไง …
เขาไม่ให้เวลาฟู่เหวินฟาง งุนงง โม่ล่างๆนลากเธอ ไปข้างหน้า “คุณนายหลง โปรดยอมรับค่าขอโทษ ของเราด้วยเถอะ สําหรับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้ โปรด ยกโทษให้ด้วย”

ฟู่เหวินฟางกัดฟันแล้วก้มหัวลงและพูดด้วยเสียง เบาๆ ……..นายหลง ฉันเข้าใจคุณผิด สิ่งที่ฉัน พูดไปเมื่อกี้มันไม่น่าฟัง ฉันหวังว่าคุณจะไม่ถือสา ฉันขอโทษ ….

ลั่วหานยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นเรื่องเล็ก น้อย อีกอย่าง เมื่อกี้ฉันเพิ่งดูวิดีโอที่คุณนายโม่ด่า ว่าฉัน ด่าได้สนุกมาก ดังนั้นฉันคิดว่าภาพที่ยอด เยี่ยมเช่นนี้ มีเพียงไม่กี่คนที่เห็น มันน่าเสียดายเกิน ไป เดี๋ยวฉันจะเอาไปโพสที่ออนไลน์เพื่อให้ทุกคนได้ นชม เป็นไงบ้างคะ?”

ใบหน้าของ ฟู่เหวินฟางขาวซีดขึ้นมาทันที !

“ไม่ … ไม่เอา คุณนายหลง คุณ … คุณเป็นคนใหญ่ คนโตและใจกว้าง ตอนนั้นฉันลืมตัวไป คุณ… ยก โทษให้ฉันเถอะนะ

ล้วหานหมุนโทรศัพท์ไปมา เสียงของเธอไม่ดังและไม่เบา น้ำเสียงของเธอก็ปกติ “ฉันขอโทษนะ คุณนายโม่ฉันไม่ได้เป็นคนใจกว้าง และฉันก็ไม่ใช่ คนใหญ่คนโตอะไร เหมือนอย่างที่คุณพูดนั่นแหละ ฉันเป็นคนร้ายที่ชอบประสงค์ร้ายอยู่ข้างหลังคนอื่น คนเลว ก็ชอบใช้วิธีของคนเลวในการแก้ปัญหา”

ฟู่เหวินฟางตัวแข็งขึ้นมาทันที และปากของเธอ สั่นอย่างแรง “คุณนายหลง ฉัน ..”

ลั่วหานมองไปที่หลินซีเหวิน “ผู้ช่วยหลิน ส่ง คุณชายโม่และคุณนายโม่กลับไป

นี่ไล่ให้กลับแล้วเหรอ! นี่… เรื่องสำคัญยังไม่ได้

จัดการเลย!

โม่ล่างคุนและ ฟูเหวินฟางเดินตามรอยเท้าของ วหานไป และตามไปถึงที่ห้องทำงานของเธอหลัง จากเปิดประตูไว้ ทั้งสองคนก็ดีขึ้นจากอารมณ์เมื่อกี้ ขึ้นนิดหน่อย

ไม่มีแรงกดดันจากคนดู โม่ล่างคนก็พอจะรักษา หน้าตัวเองไว้ได้บ้าง แต่ตอนนี้ทั้งใบหน้าและหลัง ของเขา มเหงื่อไปหมดแล้ว
“คุณนายหลง โปรดปล่อยลูกสาวของผมไปเถอะ ไม่ว่าคุณจะมีเสนอเงื่อนไขอะไร ผมจะยอมทั้งหมด! ขอแค่คุณปล่อยเฟยเฟยไป

ฟู่เหวินฟางกลัวมากจนขอร้องเธออย่างตัวสั่น “คุณนายหลงคะ หรูเฟยยังเด็กอยู่ เธอติดคุกไม่ได้ ได้โปรดเถอะ ปล่อยเธอไป ถอนคําฟ้องของเธอนะ คะ ฉันขอร้อง!”

พูดจบ หัวเข่าของฟู่เหวินฟางก็อ่อนลงและเธอก็ คุกเข่าลงไป

เสียงสะอื้นทําให้เธอตัวสั่นเล็กน้อย “คุณนายหลง เฟยเฟยเป็นลูกสาวคนเดียวของฉัน เธอคือชีวิตของ ฉัน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเฟยเฟย ฉันจะไม่สามารถ มีชีวิตอยู่ได้อีกต่อไป คุณนายหลงโปรดเมตตาเธอ ด้วยเถอะ”

ลั่วหานมองลงไปที่ผู้หญิงที่กำลังร้องอ้อนวอนอยู่ บนพื้น หัวใจของเธอสั่นไหวเล็กน้อย

ฟู่เหวินฟางเป็นผู้หญิงที่หยิ่งยโสมาก ตอนนี้เธอ กลับคุกเข่าต่อหน้าเธอเพื่อลูกสาวของเธอได้…
ความเลวทราม ความไม่ยอมใคร ความน่ารังเกียจ ของเธอ แต่ความรู้สึกของเธอที่มีต่อลูกสาวของเธอ นั้นกลับเป็นของจริง

สถานะความเป็นแม่นั้น … ไม่อาจต้านทานได้จริงๆ

ลั่วหานดึงเก้าอี้ออกและนั่งลง เส้นเลือดบนหน้า ผากของเธอปูดขึ้น “คุณนายโม่ ที่คุณกำลังทำให้ฉัน อายุสั้นเหรอ?”

ฟูเหวินฟางร้องไห้อย่างไม่ได้เรื่อง “ ได้โปรดช่วย เฟยเฟยด้วยเถอะ ฉันใช้ชีวิตฉันแลกกับเธอได้ ไหม! ฉันเต็มใจใช้ชีวิตของตัวเองแลกกับลูกสาวฉัน คุณนายหลงได้โปรด!ได้โปรดเถอะ!”

มือของ โม่ล่างคน สั่นเบา ๆ และรอยย่นบนใบหน้า ของเขาก็ทรยศต่อสีหน้าเดิม ๆ ของเขา “คุณนาย หลง สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนั้น เพราะหรูเฟยไม่รู้เรื่อง ตอนนี้คุณแต่งงานกับหลงเซียวแล้ว คุณปล่อยเธอ ไปได้ไหม?”

ลั่วหานอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะเย้ย “คุณชายโมคุณ พูดได้ง่ายจังเลยนะคะ
“คุณ … คุณต้องการอะไรกันแน่? ต้องทำอย่างไร คุณถึงจะยอมปล่อยลูกสาวของผมไป?

“คุณชายไม่คำพูดฟังดูเหมือนคุณกำลังขู่นะ! บังเอิญจังเลย สิ่งที่ฉันไม่กลัวมากที่สุด ก็คือการโดน

ฟู่เหวินฟางน้ำตาคลอ พูดอย่างสะอื้น “คุณต้องการ เงินเท่าไหร่? ฉันจะให้เงินทั้งหมดของฉันแก่คุณ! ถ้า ไม่พอฉันจะไปหามาทันที!

“สิ่งที่คุณต้องการฉันจะหาทางหาให้คุณ ขอแค่ ครั้งนี้คุณปล่อยเธอไป เฟยเฟยกำลังจะหมั้น และ ชีวิตของเธอก็เพิ่งจะเริ่มต้น … ฮือๆ ขอร้องเถอะนะ คุณนายหลง โปรดปล่อยเธอไปเถอะ

“ลุกขึ้น” ลั่วหานกล่าวอย่างเย็นชา ขัดคำวิงวอน ของฟู่เหวินฟางไปทันที

ฟู่เหวินฟางมองไปที่เธอด้วยแววตาที่เห็นความหวัง มองหน้าเธอด้วยความประหลายใจ คุณ … คุณ ตกลงแล้วเหรอคะ?”

“ คดีลักพาตัวของ โม่หรูเฟยถูกตัดสินแล้ว และมีหลักฐานครบถ้วน ไม่ว่าคุณจะคุกเข่าอยู่ที่นี่อีกนาน แค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์

” คุณ … ยังคงไม่ยอมปล่อยเธอไป คุณนายหลง!”

“ปัง!”

หน้าผากของ ฟู่เหวินฟางกระแทกกับพื้นอย่างแรง เลือดไหลออกมาจากหน้าผากและมีบาดแผลแตก ตรงกลาง ซึ่งน่าตกใจมาก

ผู้คนที่ยืนดูอยู่นอกประตูก็อดไม่ได้ที่จะเป็นนินทา โม่หรูเฟยไอ้คนเลว แต่แม่เธอนี่เป็นแม่จริงๆ!

ทําได้ถึงขนาดนี้!

แต่คุณหมอฉู่ก็ไม่ได้รับความเสียหายมาเยอะ! เลือกยังไงดี?

โม่ล่างคุนจับเก้าอี้ไว้ แล้วเข่าอ่อนลงเหมือนจะ คุกเข่าลงด้วย

“พอแล้ว!” ล้วหานตะโกนเสียงดัง และหยุดโล่างคนไว้ เส้นเลือดที่หลังมือของเธอปูดขึ้นอย่างรุนแรง ใบหน้าของเธอ ดลง

คนที่พ่อแม่คน มีพลังมากมาตลอด และทำให้คน อื่นไม่สามารถใจร้ายได้ลง

ใจเขาใจเรา ลั่วหานนึกถึงพ่อแม่ของเธอ …

ฉู่ลั่วหานหลับตาลง “ให้ฉัน เธอไปก็ได้”

ฟู่เหวินฟางเงยหน้าขึ้นดูเหมือนจะเห็นความหวัง “คุณต้องการอะไร? คุณพูดมาได้เลย ฉันจะให้คุณ ทุกอย่าง”

เธอต้องการอะไรกันแน่?

เธอไม่ต้องการอะไรเลย เธอไม่ได้ขาดอะไร แต่มี สิ่งหนึ่งที่เธอรู้สึกว่ามีก็เหมือนไม่มี

“ครึ่งหนึ่งของบริษัทโมชื่อกรุ๊ป”

พูดอย่างหนักแน่นออกมาทีละค่า
“คุณต้องการครึ่งหนึ่งของบริษัทโมเอกรุ๊ป?” ดวงตาของโม่ล่างคนเบิกกว้าง และมองไปที่ผู้หญิงที่ ยังคงเงียบๆอยู่ฝั่งตรงข้ามราวกับเห็นผี

“ใช่ ใช้ครึ่งหนึ่งของบริษัทโมซื่อกรุ๊ปเพื่อแลกกับ อิสรภาพของลูกสาวคุณ มิฉะนั้นเราไม่มีอะไรให้คุย กัน”

โม่ล่างคุนล้มตัวสั่นบนเก้าอี้ ครึ่งหนึ่งของบริษัทไม่ ชื่อกรุ๊ป เขาต้องแบ่งความเพียรพยายามมาทั้งชีวิต ของเขาให้เธอครึ่งหนึ่ง นั่นคือทรัพย์สินหลายหมื่น ล้านเลยนะ!

“ นอกจากนี้ สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่แค่เงินทุนของ บริษัทโม่ชื่อกรุ๊ปเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหุ้นของบริษัท โม่ชื่อกรุ๊ปด้วย ถ้าคุณชายโม่คิดว่าลูกสาวของคุณมี ค่าพอกับสิ่งนี้ ฉันก็พิจารณาได้

ฟู่เหวินฟางตกตะลึง ” คุณนายหลง คุณทำแบบนี้ ได้อย่างไร …”

“ไม่เต็มใจเหรอ? ”

โม่ล่างคุนกัดฟัน ” ได้ ฉันจะให้ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของบริษัทโมชื่อกรุ๊ปกับคุณ และครึ่งหนึ่งของหุ้นใน มือผม เธอปล่อยลูกสาวผมทันที”

ล้วหวนยิ้มเบา ๆ “ปล่อยทันทีหรอ? ฉันกลัวว่ามัน ไม่เหมาะสมหรือเปล่า? ยังไงมันก็เป็นการลักพาตัว แม้ว่าจะคืนดีกัน ก็ต้องใช้เวลาหน่อย อีกอย่างฉัน ต้องเกลี้ยกล่อมสามีของฉันด้วยสิ ถ้าเขาไม่ได้อยาก ได้บริษัทโมชื่อกรุ๊ปของพวกคุณ งั้นก็คง…….

“คุณนายหลง ผมจะให้สิ่งที่คุณต้องการทันที โปรด พูดให้หลงเซียวเข้าใจด้วยเถอะ ได้โปรดครับ”

“ถ้าเป็นเช่นนั้น คุณชายโม่ฉันรอข่าวดีของคุณนะ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ