ตอนที่ 291 ผู้หญิงไดโนเสาร์ในออฟฟิศ

ตอนที่ 291 ผู้หญิงไดโนเสาร์ในออฟฟิศ

คืนนั้น ลั่วหานถูกหลงเซียวบังคับให้นอนแต่เช้า เธออาบน้ำเสร็จ ก็สามทุ่มแล้ว จากนั้นก็เข้านอน

มองดูลั่วหานหลับมา หลงเซียวก็ลุกเดินไปห้องหนังสือ

ปิดประตูห้องหนังสือ ท่านเขียวก็โทรศัพท์ให้จัดงหมิง เมื่อโทร ติดแล้วดังแค่สองครั้ง จัดงหมิงก็รับโทรศัพท์

“บอส ได้จัดการตามที่ท่านสั่งแล้วครับ พรุ่งนี้ตอนที่ท่านกับคุณ หญิงนั่งเครื่อง เรื่องทั้งหมดได้จัดการเรียบร้อยแล้วครับ”

หลงเซียวนั่งบนเก้าอี้ทำงาน มือจับปากกาเล่น ขีดเขียนบน กระดาษเปล่า “อย่าให้เธอหายตัวไป ถ้าขายตัวไปก็ไม่สนุกแล้ว

ตงหมิงคุ้นเคยกับฝีมือของบอสดี ฟังแล้วก็เข้าใจทันที “บอส วางใจได้ครับ เรื่องนี้ผมจะคอยจับตาตลอดเวลา แต่ว่างทางด้าน เกาจิ่งอาน บอสคิดว่าต้องทำอะไรหน่อยไหมครับ?”

เกาจิ้งอานเหรอ?
มือที่เขียนหนังสือของท่านเซียวไม่ได้หยุด มีเสียงขีดเขียน หนังสือบนกระดาษ “เกาจึงอานไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าเขาไม่ได้ มาขัดขวางการทำงาน ก็ไม่ต้องไปสนใจ ถ้าเขามาขัดขวางอะไร นายก็ลงมือได้ ไม่ต้องรอคำสั่ง

“รับทราบครับ”

สั่งงานกับจี้ตงหมิงเรียบร้อยแล้ว หลงเซียวก็วางสาย หยุดนิ่งไปถึงนาที ก็โทรไปยังอีกเบอร์หนึ่ง

เมื่อได้ยินเสียงระบบสั่นของมือถือ กู้เยนเซินกำลังทำโอทีอยู่ที่ บริษัทฉ่ซื่ออย่างตั้งหน้าตั้งตา ปากบ่นไป ส่วนมือก็เคาะแป้นพิมพ์ คำนวณตัวเลข ความรู้สึกของกู้เยนเซินตอนนี้ก็เหมือนแกะที่หลง เข้าในวงหมาป่า รอเชือดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

เหี้ย

ผู้หญิงอย่างไป๋เวย มันไม่ใช่ผู้หญิงเลย ตัวเองบ้างานก็แล้วไป ยังมาดึงคนอื่นเข้าร่วมด้วย ไม่มีจิตสำนึกความเป็นคนเลย

ในสถานการณ์แบบนี้ มือถือกู้เยนเซินดังขึ้น แน่นอนว่าอารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว หยิบมือถือมาวางบนหัวไหล่ เริ่มบ่นขึ้น “คุณชายหลง ได้ยินเสียงคุณก่อนฉันตาย ก็ถือว่านอนตายตา หลับแล้ว?”

หลงเซียวไขว้ขา “เป็นอะไรคุณชายกู้ ไม่ได้รับงานมาหลายวัน ตั้งตารอคอยเหรอ?”

ตั้งตารอคอย

นิ้วของกู้เยนเซินก็เคาะแป้นพิมพ์ไม่หยุด เอาอารมณ์โกรธ ทั้งหมดลงไปในแป้นพิมพ์ “อย่า ถ้าจะจัดงานให้ฉัน ชาตินี้ฉัน จะไม่รับโทรศัพท์นายอีก ทางที่ดีนายพูดอะไรที่ไม่เกี่ยวกับงาน หน่อยนะ”

หลงเซียวก็ไม่หยุดแกล้ง พูดเสียงเย็น “ฉันกับลั่วลั่วไปไม่อยู่จีน ครึ่งเดือน ช่วงนี้นายต้องจับตาบริษัทอู่ชื่อนะ

กู้เยนเซินยืนขึ้นทันที เอกสารตกเต็มพื้น “นายจะไปอเมริกา? ทำไมไม่ให้ฉันไปด้วย? ฉันให้นายใช้งานอย่างตัวอย่างควายนาน ขนาดนี้แล้ว ไม่คิดจะให้ฉันกลับไปเยี่ยมบ้านบ้างเหรอ?”

“ตอนนี้ไม่ได้ นายต้องอยู่ประเทศจีนจับตาบริษัทอู่ซื่อ ฉันกลัวว่า มันจะมีเรื่องอะไรระหว่างที่ฉันไม่อยู่ หลงเซิ่งกับหลงยี่ พ่อลูกคู่นี้ จ้องโรงงานของบริษัทอู่ซื่ออยู่ ลิขสิทธิ์ของหวาเซี่ยให้กับบริษัท ซื่อแล้ว พวกเขาต้องไม่พอใจแน่ เพราะฉะนั้น

นายเข้าใจนะ

กู้เยนเซินพยักหน้า นั่งลงไปอย่างห่อเหี่ยว “ถ้าพูดอย่างนี้ พวก เขาก็อาจจะทำอะไรกับโรงงานบริษัทฉินชื่อ?”

“เป็นไปได้”

คนตระกูลหลงที่หลงเซียวรู้จัก เป็นไปไม่ได้แน่ที่พวกเขาจะเสีย เปรียบแล้วไม่ทำอะไรเลย ช่วงนี้พวกเขาเงียบมาก ยิ่งเงียบ ก็ เท่ากับเรื่องร้ายกำลังจะเกิด ก็แค่รอโอกาส

“ได้ ฉันจะดูบริษัทอู่ซื่อไว้ไม่ให้พวกเขาเข้าใกล้แม้แต่ครึ่งก้าว” กู้เยนเซินรับปากอย่างหนักแน่น จากนั้นน้ำเสียงก็เปลี่ยนไป “คุณชายหลง คนอย่างซุนปิงเหวินกับโม่ล่างคนยังจัดการได้ง่าย อยู่ ไม่ต้องคำนึงอะไร แต่คนในตระกูลหลงนายนี่ซิ ถ้าต้องจัดการ คงไม่ง่ายขนาดนั้น?

หลงเซียวได้ยินประโยชน์ว่า คนในตระกูลหลงของนาย ฟังแล้ว รู้สึกเสียดสี เมื่อเทียบกับคนข้างนอกแล้ว คนในต่างหากที่ต้อง ระวัง แค่ไม่ระวังก็อาจจะตายคาปืนของพวกเขาได้

คิดอย่างรอบคอบ
“คนตระกูลหลง? คนตระกูลหลงมีอะไรพิเศษ? ขวางทางนั้นเมื่อ ไหร่ ผลลัพธ์เหมือนกันหมด” หลงเซียวสายตาเย็นเฉียบ เหมือน

มีดคมท่ามกลางความเงียบ

กู้เยนเป็นชูนิ้วโป้ง “ไม่เสียชื่อที่เป็นคุณชายหลง พูดตามตรง ฉันก็รอนายลบล้างตระกูลสักวัน เหอะๆ เรื่องของบ้านนาย ทำให้ ฉันไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย

อยู่ต่อหน้าเพื่อนรัก หลงเซียวไม่เคยปิดปังความรู้สึกตัวเอง เห็น ได้ชัดว่ากู้เยนเซินก็ไม่ถือว่าเรื่องตระกูลหลงเป็นเส้นตายของเขา ทั้งสองคนคุยขึ้นมาอยากถูกคอ

“เรื่องของตระกูลหลง นายไม่ต้องเข้าใจ เข้าใจเยอะไป ก็ไม่ดี กับนาย

คำพูดนี้ พูดตามตรงกู้เยนเซินก็ไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็ไม่ได้อยาก เข้าใจ แต่ก็กำชับไปคำหนึ่ง “ฉันว่านายนอกจากจะระวังพวกหลง ยี่แล้ว ยังต้องระวังเสิ่นเหลียวด้วย ครั้งที่แล้วที่เมืองหลวงเขา เสียงศูนย์ขนาดนั้นกลับมาเมืองเจียงเฉิง นานขนาดนี้แล้วยังไม่มี ท่าทีอะไรเลย มันไม่ค่อยปกติ

“ฉันรู้ เสิ่นเหลียวมันหนีฝ่ามือฉันไปไม่ได้หรอก ช่วงนี้ให้มันเลีย แผลมันไปก่อน เพราะฉันไม่ชอบไปสู้กับสัตว์ร้ายที่บาดเจ็บชนะแล้วก็ไม่สะใจ

กู้เยนเซนตบโต๊ะไปหลายทีแทนการปรบมือ “เหมาะสมกับสไตล์ คุณชายหลงจริงๆ”

“ชมเกินไป คุณชายกู้คงมีเรื่องต้องยุ่งเยอะวางสายละ

“เฮ้ เฮ้ เดี๋ยวก่อน คุณชายหลง ระหว่างที่นายไปอเมริกาช่วยฉัน ออกมาจากขุมนรกนี้ได้ไหม? ผู้หญิงอย่างไป๋เวยมันโรคจิตชัดๆ ทำโอทีในบริษัททุกวันจนถึงสี่ทุ่ม ฉันไม่เข้าใจเลย เมียนายให้ อะไรเธอ เธอถึงได้ทุ่มเทชีวิตให้เมียในขนาดนี้? ฉันไม่ไหวแล้ว

ออ? ไป๋เวยเหรอ?

หลงเซียวมีความรู้สึกรักใคร่ ยิ้มปากโค้งพูดปลอบ “เรื่องนี้ฉัน ช่วยนายไม่ได้ คนที่เมียฉันจัดมาฉันเปลี่ยนไม่ได้

“ไม่ใช่มั้ง นายกลัวเมียขนาดนี้ คุณชายหลง นี่มันไม่ใช่สไตล์ นาย

“ไม่เกี่ยวกับสไตล์ บ้านของเราผู้หญิงอยู่ในบ้าน ผู้ชายอยู่นอก บ้าน แต่พอดี ก่อนไปเมืองนอกพวกเราต้องอยู่บ้านทั้งสองคน ทุก อย่างต้องฟังลั่วถั่วเท่านั้น”
หลงเซียวจัดการทั้งสองเรื่องเรียบร้อยแล้ว วางใจแล้ว ก็ก้มหน้า

ดูตัวหนังสือที่ตัวเองขีดเขียน ท่านหลงต้องขมวดคิ้ว

หมึกปากกาโค้งเว้า ตัวหนังสือสวยงามนั้น คือชื่อของลั่วหาน

กู้เยนเซินมองโทรศัพท์ที่ถูกวางไปแล้ว สายตาระยิบระยับ

หมายความว่าอะไร?

แค่นี้ก็วางสายแล้ว?

กู้เยนเป็นกำลังคิดความหมายของประโยชน์นั้นอยู่หน้าประตู ห้องทำงานมีเงาคน

ไม่ต้องเงยหน้ากู้เยนเซินก็รู้ได้ว่าใครมาจากกลิ่นที่ลอยมาใน อากาศ

อีกอย่าง ดึกขนาดนี้แล้วยังทำงานที่บริษัท นอกจากเธอแล้วจะมี

ใครอีก?

กู้เยนเซินขมวดคิ้ว ก้มตัวไปเก็บเอกสารบนพื้น “ไม่ทราบว่าท่าน ประธานมา ไม่ได้ไปต้อนรับ ต้องขออภัยด้วยครับ”
ไปด้วยกอดอกพิงอยู่ข้างประตู กระโปรงยาวถึงหัวเข่าสีขาวดำ จับกลีบดอกบัวที่ปลายกระโปรง ดูแล้วมีความเป็นผู้หญิงมากกว่า เมื่อก่อน

“ถ้ารู้ว่าผิดแล้ว ฉันก็ไม่พูดอะไรไร้สาระแล้ว

เปิดปากก็เป็นเสียงเย็นชา แข็งทื่อ หน้าตาสวย แต่กลับไม่ เหมือนผู้หญิง

กู้เยนเซินวางเอกสารที่ยังไม่ได้จัดไว้บนโต๊ะ หันไปมองร่าง ผมบางนั้น “คำพูดที่ออกมาจากปากท่านประธานจะไร้สาระได้ อย่างไร? เรื่องไร้สาระมันต้องคนธรรมดาอย่างผมถึงพูดได้ ท่าน ประธานเชิญพูดครับ

กู้เยนเซินทางท่าเชิญอย่างไม่กลัวตาย ท่าทางไม่พอใจ

ไป์เวยหางตากระตุก เกือบถีบคุณชายเพลย์บอยขี้เล่นคนนี้ลงไป พูดขึ้นสีหน้าเย็นชา “ทำงานไปถึงไหนแล้ว?”

“เรียนท่านประธาน ผมได้เรียบเรียงตารางงบประมาณสามปีที่ ผ่านมาที่ท่านสั่งไว้ไปรอบหนึ่งแล้วครับ พบจุดผิดปกติเยอะมาก กำลังเขียนรายงานเตรียมนำไปเสนอ ท่านก็มาพอดี”

น้ำเสียงกู้เยนเซินฟังได้ชัดว่าสงสัยและต่อต้านผู้บังคับบัญชาของเขา เขารู้สึกอยากถีบไป๋เวยออกไปจริงๆ เหมือน

ชัยชนะของกองทัพชาวนาที่รบชนะแล้ว

ไป๋เวยกะพริบตา “หนังสือรายงานฉันรอไม่ไหวแล้ว คุณรายงาน ปากเปล่าให้ฉันก็พอ”

ตอนนี้กู้เยนเซินเล่นต่อไม่ไหวแล้ว “โอ้โห คุณเป็นอะไรมาก ไหม? รายงานปากเปล่า? คุณรู้ไหมว่ารายงานตัวเลขการเงินสาม ปีมันมีข้อมูลเยอะขนาดไหน? ชั่วโมงสองชั่วโมงเหนื่อยตายก็ รายงานไม่จบ พูดเป็นเล่น

ไป๋เวยพยักหน้า เห็นด้วยกับคำพูดเขา จากนั้นก็มุมขวาของ หน้าจอคอมพิวเตอร์ “ตอนนี้กี่โมง?”

กู้เยนเซินไม่เข้าใจ พูดอย่างหน้าดำเคร่งเครียด “สามทุ่มสี่สิบ”

ไป๋เวยพูด “ดีมาก ฉะนั้นเหลือก่อนเวลาทำงานพรุ่งนี้ อีก11 ชั่วโมง15นาที ฉันจะเหลือเวลาให้คุณนอนสามชั่วโมง ที่ เหลืออีก8ชั่วโมง15นาที คุณก็ค่อยๆ รายงานให้ฉัน

ฟังคำพูดของไป์เวยจบ กู้เยนเซินก็เหมือนฟังบทสวดมนต์จบ ไปบทหนึ่ง เหลือกตาไปมา ปากเป็นตะคิว ตัวสั่น “คุณ…..ให้ผม รายงานกับคุณข้ามคืน?”
ตอบอย่างเรียบง่าย และไม่มีช่องว่างให้เจรจา

“บ้าแล้ว ผมยังไม่ได้กินข้าวเลย คุณกลับให้ผมรายงานกับคุณ อีก?”

กู้เยนเซินเงยหน้ามองเพดาน แสงไฟส่องตา เหมือนเวลากลาง วัน แต่ใจของเขามืดแล้ว……มืดสนิท

กู้เยนเซินมีฐานะเป็นผู้สืบทอดกิจกรรมของตระกูลกู้ เคยไป ทำงานที่บริษัทตั้งแต่เมื่อไหร่? ยิ่งไม่ต้องพูดถึงทำโอ จะให้เขา เข้าบริษัทไปตรวจงานยังก็ดูอารมณ์ของเขาเลย

ไป๋เวยกลับให้เขาทำโอข้ามคืน นี่มันกำลังท้าทายเส้นตายของ

เขา

“ฉันก็ยังไม่ได้กินข้าว เพราะฉะนั้นคุณกินไปพูดไป ฉันก็กินไป ฟังไป ต่างก็ไม่เสียเวลา

ไป๋เวยตอบ อย่างหนักแน่น

“ได้ ไปกินที่ไหน? หัวหน้าเลี้ยงข้าวครั้งแรก ก็คงเป็นร้านที่มี ระดับหน่อย?”
กู้เยนเซินหยิบกุญแจเตรียมตัวจะไป แต่ถูกคำพูดของไป๋เวย ชะงักไว้

“ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนั้น เพื่อประหยัดเวลา ฉันสั่งอาหารแล้ว ตามเวลาการจัดส่ง ประมาณยี่สิบนาทีก็ถึงบริษัท ฉะนั้นประธานกู้ ตอนนี้ขอให้คุณเรียบเรียงรายงานก่อน เดี๋ยวเจอกันที่ออฟฟิศฉัน

พูดจบ ร่างที่ดุดันและเซ็กซี่ของไป๋เวยก็จากไป ในอากาศยังมี กลิ่นน้ำหอมของเธอรอยอยู่

กู้เยนเซินร้อง “บ้าไปแล้ว ไป๋เวย ประธานไป๋ คุณกำลังกดขี่ ข่มเหงแรงงาน

สิ่งที่ตอบมาคือเสียงรองเท้าส้นสูงที่เหยียบพื้นของเธอ

กู้เยนเซินขมวดคิ้ว บ้า

มนุษย์ผู้หญิงนั้น เท่าที่เขาดูก็มีแบบเต้นยั่วในผับ หรือไม่ก็ฉลาด สวยอย่างฉู่ลั่วหาน แต่ว่าใครก็ได้ช่วยบอกเขาที ทำไมบนโลกนี้ ยังมีผู้หญิงไดโนเสาร์อย่างไป๋เวยอีก

ให้ตายซิ อึดอัดใจจนอยากกลืนไดโนเสาร์ตัวหนึ่ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ