ประธานหยิ่งยโสของฉัน

ตอนที่ 425 คุณนายหลง อยู่ห่างกันสักพัก ยิ่งรัก กันมากขึ้น



ตอนที่ 425 คุณนายหลง อยู่ห่างกันสักพัก ยิ่งรัก กันมากขึ้น

ตอนที่ 425 คุณนายหลง อยู่ห่างกันสักพัก ยิ่งรักกันมากขึ้น

จ้าวฟางฟางกับฉ่ซีหรานยื่นมือออกไปเก็บพร้อมกัน จ้าวฟาง ฟางใช้แรงคว้าเอาไว้ แต่คว้าได้แค่มุมของซองจดหมายสั น้ำตาลเท่านั้น ไม่รอให้เธอใช้แรงแย่งเอาไป ฉู่ซีหรานก็แย่ง ซองจดหมายมาไว้ในมืออย่างรวดเร็วก่อน

“จ้าวฟางฟาง คุณแย่งผู้ชายเก่ง แต่แย่งของ คุณเทียบฉันไม่ ติด! “ฉู่ซีหรานจับซองจดหมายไว้ ไม่ต้องเปิดออกก็รู้ว่าข้าง ในห่อรูปถ่ายปีกหนาๆเอาไว้ปีกหนึ่ง

“เธอเอาคืนมาให้ฉันนะ! ฉู่ซีหราน คืนมาให้ฉัน! “จ้าวฟาง ฟางเข้ามาจะแย่งของในมือเธอคืนมา มือยังไม่ทันได้ไปแตะ โดน ก็ถูกฉ่ซีหรานหยิบเอาไปเรียบร้อยแล้ว

ฉู่ซีหรานแยกริมฝีปากบนล่างออก ยิ้มอย่างเย้ยหยันสุดๆให้ กับเธอ“จ้าวฟางฟางตอนนี้คุณอยู่ในเงื้อมมือของฉัน ถ้าเกิดฉัน เอาของพวกนี้ไปให้กับพ่อ คุณว่าคุณจะมีจุดจบยังไง? เทียบ กับแรงที่ทุบคุณเมื่อตะกี้แล้ว คุณอาจจะถูกเขาตีจนตายเลย ก็ได้”

ใจของจ้าวฟางฟางดิ่งลงสู่เหวลึก เธอมองฉู่ซีหรานที่ทำสีหน้า มีอำนาจอยู่เหนือกว่าอย่างนิ่งเงียบ รู้สึกว่าชีวิตของตัวเองดู เหมือนจะถูกเธอกุมเอาไว้อยู่ในกำมือ รู้สึกจิตใจอยู่ไม่สุขและ หวาดกลัวอย่างรุนแรง เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?”
จ้าวฟางฟางจ้องตาเขม็ง เพราะว่าผิดหวังจึงทำให้รู้สึกโกรธ อย่างมาก นั่นเป็นความสิ้นหวังครั้งสุดท้าย แล้วก็เป็นความสิ้น หวังที่ไร้ซึ่งหนทางใดให้เดินอีกแล้ว

ฉู่ซีหรานสบถหีออกมา”ง่ายมาก เชื่อฟังฉัน ฉันให้คุณทำ อะไร คุณก็ทำ ถ้าเกิดไม่เชื่อฟังคำสั่งของฉัน หรือว่าแอบ ลอบกัดฉันล่ะก็ ฉันก็จะเอาของให้กับผู้ชายที่คุณกลัวมาก ที่สุด หรือว่า ส่งให้กับพวกสื่อเลยก็ดีเหมือนกัน ให้ทุกคนได้รู้ กันให้หมด ว่าจ้าวฟางฟางที่นอนกับผู้ชายไปทั่วจริงๆแล้วเป็น ผู้หญิงแบบไหนกันแน่?”

จ้าวฟางฟางเอนตัวลง ค่าที่พนักพิงโซฟาทันที ไม่ให้ตัวเองล้ม ลงไป พูดขึ้นต่อด้วยความกลัว”เธอ เธออยากให้ฉันทําอะไร?”

ฉู่ซีหรานยกไหล่”ฉันจะรู้ได้ยังไง? ต้องดูอารมณ์ก่อน ฉันคิด อะไรขึ้นมาได้ค่อยบอกคุณ คุณเตรียมตัวให้พร้อมรอฟังคำสั่ง ฉันทุกเมื่อแล้วกัน จําไว้ อย่าทำให้ฉันไม่สบอารมณ์ ไม่อย่าง นั้น ถ้าฉันรู้สึกขุ่นเคืองใจล่ะก็ จุดจบของคุณจะต้องน่าอนาถ ใจมากแน่นอน”

จ้าวฟางฟางตึงเครียดกดดัน นี่มันไม่ได้ให้ทางเลือกกับเธอ ฉู่ ซีหรานให้เธอเดินแค่ทางเดียวเท่านั้น เธอไม่มีทางเลือกที่สอง

“ฉันสัญญากับเธอก็ได้ แต่ว่า…หราน เธออย่าลืมล่ะ สิ่งที่ เธอหาในตอนนั้น”
“ฉันเหรอ? เหอะๆ ฉันทำอะไร? ทำไมฉันถึงไม่รู้เลยล่ะ? หรือ ว่า คุณจะไปบอกสามีของฉันเหรอ!”

“เธอ…ซีหรานเธออย่ารังแกคนให้มากเกินไปแล้วกัน!

ฉู่ซีหรานเปิดซองจดหมายออก หยิบรูปถ่ายสองสามรูปออก มาอย่างช้าๆ”โอ้! ถ่ายได้ชัดแจ๋วเลย มีหน้าตรง มีหน้าด้าน ขวา…..เอ้าแม่น้อยนึกไม่ถึงเลยว่าคุณจะคลอดตั้งลูกสองคน แล้ว ดูแลรูปร่างได้ดีและเซ็กซี่มากขนาดนี้! ชู้ของคุณ รูป ร่างก็ไม่เลวเลยนี่ เหอะๆ สมรรถภาพทางร่างกายก็ไม่เลวเลย

“ฉู่ซีหราน! เธอหุบปากเดี๋ยวนี้นะ!”

“จ้าวฟางฟาง! ตอนนี้อำนาจอยู่ในมือของฉัน คุณอยู่อย่าง เชื่อฟังแต่โดยดีจะดีกว่านะ อย่าทำให้ฉันเริ่มไม่สบอารมณ์!

รถหรูมาถึงเขตตัวเมืองของเมืองเจียงเฉิง ตรงหน้าไม่ไกล เป็นโรงแรมสี่ตี้ที่สูงตระหง่าน ผนังด้านนอกของโรงแรมที่ส่อง สว่างยามค่ำคืนเป็นทิวทัศน์ที่ดูหรูหราฟู่ฟ่า

สภาพแวดล้อมที่น่าดึงดูดใจคน การทำธุรกิจแลกเปลี่ยน ทางการเงินต่างๆ ทั้งหมดทั้งมวลของเมืองเจียงเฉิงเต็มไปด้วย กลิ่นอายของเงินทุกหนทุกแห่ง
ลั่วหานทำปากมุ่ยริมฝีปากบวมแดง ใช้กำปั้นทุบไปที่หน้าอก ของหลงเซียวด้วยความโกรธและอาย “ตะกี้อันตรายมากเลย นะ! คุณไม่กลัวจะเกิดอะไรขึ้นเลยหรือไง?

หลงเซียวหันหน้ามามองลั่วหานที่สีหน้าแดงๆ”ถ้าเกิดผม ไม่อุดปากคุณล่ะก็ จะยิ่งอันตรายกว่าแน่ๆ ความหึงหวงของ คุณนายหลง รุนแรงกว่าที่ผมคิดไว้เสียอีก แถมไม่เปิดโอกาส ให้ผมได้อธิบายเลย เจอสถานการณ์แบบนี้ คุณว่าผมควรจะ ทำยังไงดีล่ะ?”

รอยยิ้มนั้น ทำให้ความฉลาดเจ้าเล่ห์แสดงออกมาได้อย่างพอ ดิบพอดี เขากลับดันมีวิธีการพูดมีเหตุมีผลฟังแล้วดูดี

ลั่วหานผลักแขนของเขาออก แสร้งทำเป็นไม่พอใจ พูด ขึ้น”ฉันผิดอย่างนั้นเหรอ? อยู่ด้วยกันในภัตตาคารหมุน แล้วก็ อยู่ที่โรงแรมด้วยกันทั้งคืน ยังมีที่ฉันไม่รู้อีกใช่ไหม?”

หลงเซียวไม่พูดอะไร แค่ยิ้มอย่างเดียว เขายิ้มอย่างผู้ชนะ และสบายใจขึ้นเรื่อยๆ”ใช่ ยังมีที่คุณภรรยาไม่รู้อีก”

ลั่วหานกอดอก ขยับไปนั่งตรงที่นั่งข้างคนขับด้านขวาอีกนิด เอาตัวออกห่างจากหลงเซียวให้ได้มากที่สุด”ขนาดโรงแรมก็ อยู่มาแล้ว คุณหลงยังมีอะไรที่ยังไม่ทำอีก พูดมาสิ ฉันล้างหู รอฟังแล้ว”

หลงเซียวมองท่าทางหึงหวงของเธอ รู้สึกสนุกมาก ในตอนนั้น เพื่อที่เขาจะได้เห็นเธอหึงหวง จึงเต็มใจที่จะแสดงกับไม่หรูเฟย ถึงผิดก็ยอมผิดด้วยความเต็มใจ ขนาดที่ว่าทำให้ไม่ หรูเฟยยิ่งร้ายแรงมากขึ้น…………ที่สุดแล้วก็ไม่มีอะไรเกิด ขึ้น สิ่งที่เขาเห็นมีเพียงแค่ความเยือกเย็นและเฉยชาของลั่วหา น เธอไม่สนใจว่าเขาจะอยู่กับใครเลยแม้แต่น้อย

ตอนนี้ เขารู้แล้ว ที่แท้ลั่วหานขี้หึงมาก แถมท่าทางหึงหวง ก็ น่ารักมากเช่นกัน

ลั่วหานรอเขาพูดออกมา ใครจะไปรู้รออยู่นานสองนานเขา กลับไม่พูดอะไรสักคํา เอาแต่มองเธอแบบนี้ ตา ดูเหมือนจะ มองเธอจนทะลุปรุโปร่งหมดแล้วในเวลาอันรวดเร็ว

“มองอะไร? ฉันให้คุณพูดนะ”

แทบจะแสร้งทําต่อไปไม่ไหวแล้ว

หลงเชียว นมือข้างเดียวจับมือของเธอไว้ เอามาที่ริมฝีปาก ของเขา จูบลงอย่างหนักหน่วงหนึ่งที”ผมกำลังมองคุณหึงหวง อยู่ ตอนทีภรรยาหึงเนี่ย น่ารักมากเลยนะ”

“คุณ…ฉันไม่ได้ฟังสักหน่อย โกรธกับหึงมันคนละเรื่องกัน”

“อย่างนั้นเหรอ? แต่ว่าผมรู้สึกว่า คุณนายหลงของผมฉลาด ขนาดนี้ คงจะไม่โกรธกับเรื่องที่มันไม่เป็นจริงหรอก ผมกับ เจิ้งซินมีอะไรกันหรือไม่ คุณยังไม่รู้อีกเหรอ?”หลงเซียวได้ รับชัยชนะอย่างแน่นอน เขาเดาความในใจของเธอจนทะลุ ปรุโปร่ง เธอไม่มีทางมาโกรธกับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้แน่นอน
รถแล่นมาถึงโรงจอดรถข้างล่างของโรงแรม หลงเซียวจ รถ จนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ไม่ได้รับเปิดประตูรถออก หันมองลั่ วหานต่อ แววตานั้นเต็มไปด้วยความน่าดึงดูด เซ็กซี่ และความ ต้องการที่ไม่สามารถระงับได้กลางคัน

ลั่วหานทนต่อไปไม่ไหวแล้ว”เอาเถอะ ฉันรู้ว่าคุณหลอกใช้ เธอ เพื่อที่จะได้ใบอนุญาตมาโดยผ่านทางเธอ แต่คุณหลง หรือคุณไม่รู้ว่าคุณน่ะมีเสน่ห์ที่ดึงดูดผู้หญิงจนถอนตัวออก จากคุณไม่ได้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ต่อให้คุณขยับหรือไม่ขยับก็ มีผู้หญิงเต็มใจกระโจนเข้ามาหาอยู่ดี แค่คุณไปเปิดโอกาสให้ พวกเธอเพียงนิดเดียวเท่านั้น ผู้หญิงคนไหนจะทนไหวกันล่ะ?”

หลงเซียวปลดเข็มขัดนิรภัยออก โอบเอวเล็กๆของเธอเอา ไว้”แล้วคุณล่ะ?”

“คุณทำอะไร? รีบปล่อยเลยนะ ปล่อยมือออกไปก่อน”ลั่วหาน ถูกเขากอดกะทันหันเกินไป เงยหน้าขึ้นมาเห็นคนมากมายใน โรงจอดรถใต้ดิน ชายหญิง ควงเอวโอบหลังกัน

“ผู้หญิงคนอื่นผมไม่สน ผมอยากรู้แค่คุณเป็นแบบนั้นเหมือน กันไหม”

“ฉันไม่ใช่ ฉันไม่เหมือนกับพวกเธอ”

“จริงเหรอ?”เขายิ่งเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าหล่อเหลา ค่อยๆใหญ่ขึ้นด้วยความขุ่นเคืองใจ
“ฉัน…..อื้อ! “

ยังทันได้พูดโต้กลับ ริมฝีปากก็ถูกเขาสกัดกั้นไว้อีกหนึ่งครั้ง พันนัวเนียกันอย่างช้าๆ เสียงสะท้อนอย่างต่อเนื่อง…….

อยู่นานสองนาน เขาจับที่ปลายจมูกเธออย่างได้รับ ชัยชนะ”แล้วตอนนี้ล่ะ?”

ลั่วหานใบหน้าร้อนผ่าว”ไอ้คนขี้ฉวยโอกาส”

“ใช่ คืนนี้ผมน่ะเป็น

เปิดประตูรถ หลงเซียวคว้าเอวของลั่วหานเข้ามาหาทันที เดิน สับเท้าไปที่ลิฟต์ ลิฟต์เลื่อนขึ้นไปถึงยอดตึกของโรงแรม

ลั่วหานกอดคอของเขาเอาไว้ รูปร่างผอมเพรียวถลำเข้าไปใน อ้อมกอดของเขา ดื่มฉ่ำไปกับความรักใคร่ที่เผด็จการของเขา ผู้พิชิตที่ป่าเถื่อนและสง่างาม ใจสั่นอย่างช่วยไม่ได้”หลงเซียว ตอนนี้คุณดูดุร้ายเหี้ยมโหดเหมือนกับสัตว์ป่า”

หลงเซียวเข้าไปที่ประตูหยุดฝีเท้าลง”พออยู่ห่างกันสักพัก แล้วจะยิ่งรักกันมากขึ้น คุณภรรยาไม่รู้หรือไง?”

ลั่วหานยื่นมือออกมากดรหัสห้องของโรงแรม เสียงปลดล็อก ประตูด้ง ตึ๊ง หลงเซียวหมุนตัวด้วยความรวดเร็ว ใช้ขาเตะ ประตู
“ดูท่าแล้ว คุณคงตรวจสอบสถานที่ที่ผมอยู่มาเรียบร้อยแล้ว สินะ”หลงเซียวเอาลั่วหานล้มไปนอนลงบนโซฟา รูปร่างสูง

ใหญ่

นอนประกบลงไป

ลั่วหานดึงเนกไทของเขา มาเล่นในมืออย่างช้าๆ คุณเดาดูสิ”

“ในเมื่อตรวจสอบแล้ว เจอร่องรอยของผู้หญิงบ้างไหมล่ะ หึม?”หลงเซียวใช้หนึ่งมือค้ำมาที่โซฟา นอนคร่อมบนตัวเธอ

“ไม่พบร่องรอยของผู้หญิง แต่ฉันเจอนี่”

พูดพลาง ลั่วหานล้วงเข้าไปในกระเป๋า หยิบของที่เก็บได้จาก บ้านตระกูลเสิ่นออกมา

หลงเซียวขมวดคิ้วเล็กน้อย”นี่มันคืออะไร?

ลั่วหานชูแขนขึ้นมาจากอ้อมกอดของเขา เปิดห่อกระดาษ ออก”นี่มันคือสิ่งที่ฉันเก็บได้จากที่บ้านตระกูลเสิ่น ตรงด้านล่าง ที่นั่งที่เจิ้งซินนั่ง ฉันคิดว่าน่าจะเป็นตอนที่เธอหยิบมือถือไม่ทัน ได้ระวังเลยทำตกไว้ มันคือผงยา”

หลงเซียวปล่อยมือออก นั่งตรง“ผงยา? พอจะระบุได้ไหมว่า มันคือยาอะไร?”
ลั่วหานหลุดขำออกมา“ถ้าเกิดฉันเดาไม่ผิดล่ะก็……นี่มันน่าจะ เป็น ยาปลุกอารมณ์ทางเพศ ใช่หรือไม่ใช่ ลองดูเดี๋ยวก็รู้แล้ว”

คิ้วของหลงเซียวดึงไปด้านข้างทั้งสองด้าน“อ๋อ? คุณอยาก ลองด้วยตัวเอง?”

ลั่วหานข้อศอกโค้ง”ปีก”สักพักก็ไปชนเข้ากับหน้าอกของหลง เซียว”ล้อเล่น ถ้าเกิดเป็นยาพิษขึ้นมาล่ะ?”

“ผมลองเอง”หลงเซียวยิ้มอย่างชั่วร้าย โอบเอวของลั่วหาน เอาไว้ แนบชิดหน้าของเธอ ลูบคลำอยู่สักพัก”ผมไม่กลัวตาย มาล

ถ้าเกิดเป็นยาประเภทนั้นจริงๆ……เหอะ!

“อย่าเพิ่งผลีผลามไปสิ ฉันยังไม่ยืนยันเลยนะ คุณรอฉันก่อน”

ในอ้อมกอดของหลงเซียวว่างเปล่า จู่ๆลั่วหานก็กระโดดออก

มา

ถูๆคิ้วอย่างทำอะไรไม่ได้”คุณภรรยา ตอนมีความสุข เวลา มักจะผ่านไปเร็วเสมอ คุณไม่รู้หรือไง?”

“คุณให้ฉันลองทดสอบก่อนสิ จะรีบร้อนไปไหน? เพิ่งจะสี่ทุ่ม เท่านั้นเอง”ลั่วหานรินน้ำ เอาผงยาเทลงไปหนึ่งในสามละลายในน้ำ“คุณดูสิ ฉันช่วยคุณทดสอบตรงนี้เลย ให้คุณได้ เห็นฤทธิ์ของมันจะๆไปเลย

หลงเซียว”….. “นี่มันเป็นโรคที่ติดมาจากการทำงานของหมอ

ใช่ไหม?

ลั่วหานยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์สับปลับ เทน้ำที่มียาผสมอยู่ลงใน กระถางดอกคามิเลียของโรงแรมกระถางหนึ่ง ดอกคามิเลีย มีดอกตูมที่ยังไม่บานออกอยู่มากมาย ยาน้ำเข้าไปในดอก

ลั่วหานหันดูเวลา”ถ้าเกิดเป็นยาประเภทนี้ เวลาที่ยาออกฤทธิ์ ประมาณครึ่งชั่วโมง รอไปก่อนนะ เดี๋ยวจะให้คุณได้เห็นว่า อะไรคือดอกไม้บานแค่เพียงชั่วข้ามคืน”

หลงเซียวขมวดคิ้ว มือใหญ่โครงชัดลูบๆคางอย่าง ครุ่นคิด ถ้าเกิดเป็นยาที่คุณบอกจริงๆ เจิ้ง นพกติดตัวไว้…..

“ชัดเจนแล้วว่า เธอเตรียมที่จะใช้มันกับคุณไงล่ะ คุณไปให้ ความหวังเธออยู่ตั้งหลายครั้ง แล้วก็ทำลายความหวังของ เธอทิ้งไป เธอจะต้องไม่พอใจแน่นอน โอกาสในครั้งนี้ไม่ได้มี มาง่ายๆ เธออยากที่จะใช้วิธีนี้ทำให้คุณควบคุมตัวเองไม่ได้ แผนการของเจิ้งซิน…..เหอะๆ หมดคำบรรยายจริงๆ”

ลั่วหานส่ายหัว เธอที่เข้าใจแผนการชั่วร้ายของผู้หญิงเป็น อย่างดี ยิ้มอย่างหมดหนทาง
“ถ้าเกิดเจิ้งซินใช้แผนการแบบนี้จริงๆ ผมก็ไม่รังเกียจที่จะลง ไปเล่นกับเธอสักหน่อย”นิ้วเรียวยาวของหลงเซียวเคาะๆอยู่ที่ ขอบหน้าต่าง ตาดำที่ดูนิ่งลึกอย่างไม่มีที่สิ้นสุดจ้องมองดอก ตูมของดอกคามิเลีย

“เล่นกับเธอ? คุณมีแผนแล้ว?”ลั่วหานค่อนข้างที่จะอยากรู้ ว่า หลงเซียวจะจัดการกับผู้หญิงที่คอยไล่ตามเขายังไง

“อยากรู้?”จู่ๆร่างสูงใหญ่ของหลงเซียวก็หันหมุน สองมือค้ำ ที่หน้าต่าง เอาลั่วหานล็อกไว้อยู่ตรงกลางระหว่างหน้าต่างกับ ตนเอง ในบริเวณพื้นที่คับแคบ ลั่วหานไม่มีที่ให้ถอยไปไหน ได้ ชุดราตรีสุดประณีตสวยหรู ให้สไตล์ที่แตกต่างออกไป ดู สวยงามไม่น้อย

เธอดึงเนกไทของเขามา หมุนๆม้วนๆอย่างช้าๆ สุดท้ายก็พัน อยู่ในมือ ปลายเท้าเขย่ง”ฉัน…ไม่อยากรู้”

“แล้วคุณอยากรู้อะไร หือ?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ