ประธานหยิ่งยโสของฉัน

ตอนที่ 77 ดื่มหรือจะพูดความจริง



ตอนที่ 77 ดื่มหรือจะพูดความจริง

ตอนที่ 77 ดื่มหรือจะพูดความจริง

ถูกกั้นด้วยช่องทางเดิน เสียงไมโครโฟนสองด้านผสมกัน พื้นทั้งชั้นรู้สึกตื่นเต้นราวกับถูกพลิกคว่ำด้วยเสียง

PKร้องเพลงและเต้นอยู่ระหว่างสองห้องส่วนตัวทำให้ เกิดกระแสความวุ่นวาย บรรยากาศที่มีชีวิตชีวาเช่นนี้ทำให้ ผู้เข้าแข่งขันทั้งสองฝ่ายนั้นเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

พลังระเบิดของทุกคนและความสามารถในการสร้างเสียง หัวเราะทำให้ทุกคนสนุกสนาน แม้แต่่ลั่วหานที่อารมณ์ไม่ ดีก็ติดเชื้อไปด้วย

ทุกคนหัวเราะ ทอยลูกเต่าดวลเหล้าเล่นเกมจริงหรือ กล้า กลุ่มคนสองกลุ่มที่แตกต่างกันกลมกลืนกันอย่างน่า ประหลาดใจ

“ว้าว! ถึงเวลาน่าตื่นเต้นแล้ว! ประธานMBKของเราจะ ออกโรง ไม่รู้ว่าพวกเธอมีใครกล้าสู้ใหม?

หลงเซียวก็จะเข้าร่วมด้วย?
ได้ยินชื่อของเขา คู่ลั่วหานก็ยืดหลังตรงทันที ภายใต้แสง ไฟกะพริบ การมองเห็นเต็มไปด้วยความฝันอันพร่าเลือน

และเขามีออร่าที่เยือกเย็นและชัดเจนโอบล้อมร่างกาย สูงใหญ่ ขายาวซ้อนกันนั่งตรงนั้นเหมือนท่านดยุค มีความ เผด็จการที่ไม่สามารถบรรยายได้ หล่ออย่างที่รู้ๆ กัน

ทางด้านโรงพยาบาลก็ระเบิดแล้ว “ก็ต้องเป็นรองคณบดี ของเราสิ! รองคณบดีถัง คุณอย่าปฏิเสธเลยนะ!”

ดวงตาคู่นั้นของถังจิ้นเหยียนมองหลงเซียว ดินปืนไร้ เสียงไร้กลิ่นกระจายระหว่างพวกเขาทั้งคู่ คนรอบข้างไม่รู้ แต่ลั่วหานเห็นอย่างชัดเจน

แต่ถังจิ้นเหยียนผู้มีความเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ร้อง เพลงไม่เป็น นี่คือเรื่องจริง

เกาหยิ่งจือยิ้มพูด “รองคณบดีถังเป็นมืออาชีพ ปกติมักจะ ยุ่งเกี่ยวกับการทำทดลองและเขียนรายงานช่วยเหลือชีวิต คน จะไปมีเวลาเล่นเรื่องพวกนี้ได้ไง ถ้าเป็นPKล่ะก็ แค่หา ใครสักคนก็พอ ต้องจริงจังด้วยเหรอ?”

ไปๆ มาๆ คนคนนั้นก็กลายเป็นจู่ตั่วหาน

“คุณหลง คุณหมอผู้มีชื่อเสียงของโรงพยาบาลเราเมื่อ เทียบกับคุณแล้ว หวังว่าคุณจะออมมือหน่อยนะ

จดงหมิงมองการตอบสนองของหลงเชียว เอ่อ.

การตอบสนอง

ถังจิ้นเหยียนลุกขึ้น เอาไมโครโฟนในมือฉู่ลั่วหานมา “คุณหลง เรามาแข่งกันอย่างอื่นเอาไหม?

มือหลงเชียวยกแก้วค็อกเทลแก้วหนึ่งขึ้นมา พูดอย่าง เกียจคร้าน แล้วแต้

ซุนเจียหรืออกมาจากด้านหลังเธอดื่มจนเมาไปนานแล้ว พูดด้วยความเมาไม่กลัวตาย รองคณบดี เขากับเมียน้อย จะแสดงความรักกัน คุณไปยุ่งอะไร? ฮาๆ เป็นก้างขวางคอ เหรอ?”

ทันใดนั้นก็เงียบทั้งสองห้อง!เพราะซุนเจียลี่พูดออกไมโครโฟน!

ฉู่ลั่วหานหน้าดำคร่ำเครียด เธอมองไปที่หลงเซียวอย่าง เผลอตัว ใบหน้าที่ไม่มีความสั่นไหวเมื่อครู่นี้โกรธขึ้นมา

ตอนแรกคิดว่าหลงเซียวจะไล่ออกไปและจัดการ ไม่ คิดว่าเขาจะลุกขึ้นยืนอย่างไม่กังวล พนักงานตาคมวาง ไมโครโฟนไว้ในมือเขา

“ดูเหมือนว่าคนในโรงพยาบาลจะสงสัยเรื่องความสัมพันธ์ ของเธอกับฉันมาก?”

คู่ลั่วหานเบิกตากว้าง หลงเซียว อย่าหุนหันพลันแล่นนะ! ไม่ได้

ดวงตาลุ่มลึกของท่านเชียวมองฉู่ลั่วหาน จ้องมองแขนขา ของเธอไว้ เธอ กำลังกลัวอะไร?

เกาหยิ่งจือยิ้มพูด “คุณหลง คุณหมออู่ทุกข์ใจเพราะ เรื่องนี้ ถ้าคุณให้คำอธิบายกับทุกคนได้จะเป็นผลดีกับเธอ เหมือนกัน”
่ลั่วหานหลับตา เกาหยิ่งจือต้องการฆ่าเธอ

ถังจิ้นเหยียนร้องลั่น รองผู้อำนวยการเกา ก่อปัญหาเพิ่ม ทำไม?”

ริมฝีปากบางของหลงเชียวยกขึ้น ทั้งๆ ที่กำลังยิ้มแต่ สีหน้าไร้อารมณ์มาก เนื่องจากทุกคนต่างสงสัยกันมาก ฉันจะให้คำตอบกับพวกคุณในวันนี้”

ไม่!

เมื่อความสัมพันธ์ของทั้งคู่ถูกเปิดเผยต่อสาธารณะทุก อย่างมันจะซับซ้อน เธออยากหย่าร้างเงียบๆ และเริ่มต้น ชีวิตใหม่ ถ้ามีคนรู้ว่าเธอเป็นภรรยาที่ถูกทอดทั้งของหลง เซียว เธอจะจัดการตัวเองอย่างไรในอนาคต?ย

ถังจิ้นเหยียนลูบหน้าผากด้วยความทุกข์ใจ

“คุณหลง…

เสียงทุ้มของจู่ลั่วหานถูกขยายเสียงดังหลายเท่าตัวย ไมโครโฟน เธอมองเขาด้วยสายตามีนเมา “เรื่องที่มันไม่มี อะไร ทำไมคุณต้องเอาจริงเอาจังต้วย? มันน่าสนุกจะตายที่โดนเข้าใจผิดว่าเป็นคนรักของคุณหลง ถ้าวันนี้คุณ

ทำให้มันกระจ่างมันก็สนุกน้อยลงมากแค่ไหน? ฉันก็ไม่ได้ ผลประโยชน์จากคุณสิ”

เธอพูดอย่างสบายๆ ราวกับอยากให้โดนเข้าใจผิดอย่าง มาก จริงๆ แล้วความหมายที่แสดงคือเธอและหลงเซียวไม่ ได้มีความสัมพันธ์กันเลยแม้แต่นิดเดียว

ผู้หญิงคนนี้

ท่านเซียวทั้งไมโครโฟน เดินไปฝั่งตรงข้ามทีละก้าว

ร่างสูงใหญ่แบกจิตวิญญาณของมกุฎราชกุมารในทุกย่าง ก้าว ผู้คนมองหมกมุ่นอย่างมึนเมา

หลังจากนั้นไม่นาน เขาหยุดตรงหน้าฉู่ลั่วหาน โน้มตัวลง มองแก้มแดงระเรื่อของเธอ ในเมื่อคุณจู่ชอบความรู้สึก เหนือกว่าก็เป็นแฟนฉันสิว่าไง?”

ว่าไงนะ!

เธอคิดไม่ออกเลย!
ถามด้วยสายตา คุณคิดจะทำอะไร!

เขากดเสียงทุ้มต่ำแนบข้างหูเธอ การกระทำที่คลุมเครือ กระตุ้นให้เกิดภวังค์ไม่รู้จบ “เธออยากเล่นใหญ่ ฉันจะเล่น เป็นเพื่อน”

“หลงเชียว ! ”

เธอตะโกนอย่างขุ่นเคือง

“อยู่นี่ไง”

เขาตอบสั้นๆ

คนข้างๆ แต่ละคนตกตะลึง สองคนนี้แทะโลมกันทำให้ บรรยากาศในที่นี้ขนลุกมาก

ทันใดนั้นเกาหยิ่งจือก็นำปรบมือ “คุณหลงช่างกล้าหาญ จริงๆ สารภาพในที่สาธารณะ ทุกคนยังไม่รีบให้กำลังใจ

อีก!”

หลงเซียวอยากทำลายเธอด้วยมือตัวเอง ฮ่าๆ เธอดีใจที่เห็นมันเกิดขึ้น

ให้กำลังใจเชี้ยอะไรกัน!

คู่ลั่วหานกัดฟัน “หลงเซียวคุณอย่าวุ่นวาย คุณอยาก ทำลายชื่อเสียงฉันเหรอ?”

ความเจ็บปวดในดวงตาหลงเซียวแวบผ่านไปโดยที่เธอ มองไม่เห็น จากนั้นก็ยืดตัวและพูดขึ้นเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “หมอจู่ของพวกคุณนี่ล้อเล่นไม่ได้จริงๆ สินะ เลยตกใจ กลัวจนที่มแบบนี้”

ล้อเล่น?

ใบหน้าซีดเซียวของถังจิ้นเหยียนเงยขึ้นด้วยความ ประหลาดใจ

หลงเซียวใช้นิ้วยาวบีบคางเธอ ดูเหมือนหยอกล้อ “คุณฉู่ ฉันงงมาก เรื่องอื้อฉาวระหว่างเรามันกระจายไปได้ยังไง? เธอ ไม่ใช่สเปกฉันชัดๆ”

ทันใดนั้นเขาก็ปล่อยคางเธอ ใบหน้าเขาดูเหนื่อยล้านิด หน่อย การพูดเพื่อทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่กระจ่าง เธอต้องการเป็นผู้บริสุทธิ์ เขาก็ทำให้สำเร็จ เธอไม่ อยากถูกรบกวน เขาคล้อยตาม

ถึงแม้เมื่อครู่นี้ เขาอดไม่ได้จริงๆ ที่อยากจะพูดขั้นว่า “เธอ เป็นภรรยาของหลงเชียวอย่างฉัน”

Shit เขาใส่ใจความรู้สึกของเธอจริงๆ!

ถึงแม้เปิดเผยตัวตนของเธอแล้วก็ตาม ก็ไม่ใช่ในโอกาส แบบนี้ เส้นทางเราอีกยาวไกล

หลังจากเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้น ทุกคนก็สนุกกันต่อไป เกา หยิ่งจือกำหมัดอยู่เงียบๆ!

ถังจิ้นเหยียนถอนหายใจอย่างโล่งอก มือใหญ่ดึงแขน เธอให้กลับมาเอนหลังที่โซฟา แต่มือหลงเชียวจับแขนเธอ

ไว้ไม่ปล่อย

สักพักบรรยากาศก็ดึงเครียดขึ้นอีก!ชายสองคนแย่งผู้หญิงคนหนึ่ง! ครึกครั้นมาก!

หลงเซียวเลิกคิ้ว “หมอจู่เคยเป็นหมอประจำตัวของฉัน ฉันจะดื่มเพื่อแสดงความเคารพ”

ท่านเซียวผู้มีเกียรติบางทีก็ไม่รู้ตัว ตอนนี้ความหึงหวงใน ใจเขาแทบแตกสลาย ผู้ชายคนไหนใกล้ชิดเธอ เขาอยาก จะจัดการมันทั้งหมด!

จู่ลั่วหานพูดเสียงทุ้ม “ในเมื่อรู้ตัวดีว่าทำไมถึงเข้าโรง พยาบาล ก็ควรระวังการดื่มแอลกอฮอล์ด้วย”

เขาได้ยินแล้ว เตือนสติเรื่องงาน!

ผู้ชายสูงสง่าบีบแก้วเหล้าไว้ เหล้าเฮนเนสซี่ที่พลิ้วไห วนั้นด็เหมือนโรแมนติกมาก ตาลึกของผู้ชายมองไปยัง ดวงตาผู้หญิง จบเหล้าอย่างช้าๆ แต่กลับเหมือนเอ้อระเหย

คนสวย

“ว้าว! คุณหลงสดชื่นจัง!”

จู่ลั่วหานมองด้วยความมึนงง น้ำตาแทบไหล หลงเซียว ทำไมตอนที่ฉันตัดสินใจจะวางมือต้องเสียดายความอ่อนโยนของคุณด้วย?

เป็นการลงโทษที่ทำให้ยิ่งปวดใจใช่ไหม!

จู่ลั่วหานคว้าแก้วเหล้าวิสกี้เข้มข้นในนั้น เธอโค้งริมฝีปาก กะพริบตามองเขา “คุณหลง ขอบคุณมากที่ช่วยทำให้ฉัน กระจ่างในวันนี้”

ไม่รอให้หลงเชียวห้าม เธอเงยหน้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมด

แก้ว!

เหล้าดีกรีร้อนแรงลงไปในคอเหมือนมีด มันแสบคอถึง พริกถึงขิง!

คราวนี้ ท้องฟ้าเธอหมุนจริงๆ แล้ว

เขาเหวี่ยงมือไปแต่จับไม่โดนมือของเธอ

“ต่อเลยๆ ทุกคนร้องเพลงกันต่อ!”

ในที่สุดถังจิ้นเหยียนก็พาจู่ลั่วหานกลับมานั่งโซฟา เธอ เอนกายพิงที่นั่งอย่างรู้สึกแย่ หน้าอกลุกเป็นไฟ ถังจิ้นเหยียนป้อนน้ำเธอ ช่วยเธอเช็ดเหงื่อ นิ้วของหลงเซียว เกร็งหลายเท่าอยากจะฆ่าคน!

จางหมิงวิ่งมาพาหลงเซียวกลับไป “ทุกท่าน ถึง แม้BOSSของเราจะหล่อ แต่ก็ไม่สามารถครอบครองเขา

ได้”

ทันใดนั้นจู่ลั่วหานก็ยืนขึ้น “เอาไมโครโฟนให้ฉัน ฉัน อยากร้องเพลง!”

พอพูดออกไปทุกคนก็ตะลึง เทพธิดาเย็นชาเมาจนเป็นบ้า ไปแล้วเหรอ? มันน่าตื่นเต้นมาก!

“ฉันอยากร้องเพลงHappy Breakup !”

พร้อมด้วยจังหวะวุ่นวาย เธอร้องเพลงพร้อมสะอึกสะอื้น ขึ้นมา สุดท้ายก็ร้องไม่เป็นเพลง

“แต่ฉันเสียดายมากแค่ไหน….ความรักไม่อาจถูกหรือผิด อย่างน้อยฉันก็ดีใจ…ถ้าเขาถือร่มให้คนอื่นเสมอ….ทำไม คุณต้องรอเขากลางสายฝน.. ”

หลงเซียวมีสีหน้าหนักอึ้ง เขามองผู้หญิงฝั่งตรงข้ามอย่างเงียบๆ เธอถือไมโครโฟน หรี่ตาอย่างตั้งใจ ไม่ เหมือนร้องเพลง แต่เหมือนระบายความในใจมากกว่า

นี่คือเนื้อเพลงที่ไม่ได้ตั้งใจ หรือพูดคนเดียวจากใจจริง?

“พรึบ!”

ไมโครโฟนหล่นลงพื้นท่ามกลางเสียงเพลงอันวุ่นวาย

เธอเมาแล้ว ถ้าไม่เมาจะกล้าพูดได้อย่างไร? หลงเชียว คุณช่วยเธอถือร่ม แต่ฉันรอคุณท่ามกลางสายฝน คุณรู้

ไหม?

“ทุกคนสนุกกันต่อได้ หมอฉู่เมาแล้ว ฉันจะไปส่งเธอกลับ”

ถังจิ้นเหยียนพยุงจู่ลั่วหานขึ้นมา ออกแรงให้เธอพิงอ้อม แขนตัวเองวันนี้เธอดวลเหล้าร้องเพลงร้องไห้ เพราะหลง เซียวเพียงคนเดียว!

ถ้าเธอทำอะไรให้เขาได้ เขาต้องดีใจจนเป็นบ้าแน่ๆ แต่ถึง จะเป็นแบบนี้ เขาก็เต็มใจและอยู่เป็นเพื่อนเธออย่างไม่มีเงื่อนไข

ความคิดที่น่ากลัวและน่าเศร้าปรากฏขึ้น จู่ลั่วหาน ทำ อย่างไรดี? ฉันรักเธอจริงๆ แล้ว?

เกาหยิ่งจือกัดฟันเดินมา “รองคณบดี คืนนี้คุณเป็นตัวเอก จะไปได้ยังไง? ฉันไปส่งเอง”

“แล้วไงล่ะ?” เขายืนกราน

“รุ่นพี่ ให้ฉันไปส่งดีกว่า มันไม่เหมาะสมจริงๆ”

ตระหนักถึงสถานะที่กระอักกระอ่วนใจของตัวเอง เขาก็ ทำได้เพียงถอยออกมา

่ลั่วหานปากพึมพำไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไรอยู่ เกาหยิ่งจืออ อกแรงพยุงเธอเดินไปข้างนอก

ลงตึกมา เกาหยิ่งจือก็แสยะยิ้มอย่างรังเกียจ “ฉู่ลั่วหาน หลงเซียวไม่ยอมรับสถานะของเธอ ยังจะอยู่ตระกูลหลง อีกทำไม! รีบไสหัวออกไปจากตระกูลหลงเร็วๆ ซะ!”
จู่ลั่วหานหัวเราะอย่างที่มๆ คำพูดของเธอสับสน “รองผู้ อำนวยการ เกา ฮ่าๆ เธอรู้ไหม….มือฉันน่ะเพราะ

“คุณเกา”

เสียงทุ้มต่ำและทรงพลังดังมาจากด้านหลัง หลงเชียว เดินมาพร้อมล้วงกระเป๋าด้วยมือข้างเดียว ร่างสูงใหญ่

ปกคลุมไปด้วยแสงไฟขนาดใหญ่

“คุณหลง มีอะไรเหรอ?”

ส่งเธอมาให้ฉัน

เกาหยิ่งจือเบิกตากว้าง คุณ? ทำไม?”

เพราะคุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ

พูดจบ หลงเชียวก็รับจู่ลั่วหานมาจากมือเกาหยิ่งจือ ขมวดคิ้ว แค่อุ้มเธอขึ้นมาและก้าวเท้ายาวเดินไปที่รถโรลส์

รอยซ์คันดำ
หยังเซินที่รอคอยอยู่ตลอดเวลาเปิดประตูให้ ทั้งคู่เข้าไป นั่งที่เบาะหลังอันกว้างขวาง

หลงเซียวเอาศีรษะเธอวางลงบนตักเขา “หยังเซิน กลับ คฤหาสน์”

“ชวงซวง….เธอรู้ไหม….” หญิงสาวในอ้อมกอดแนบ หน้าอกเขา พูดเป็นต่อยหอย

สาวน้อยในอ้อมกอดย่นใบหน้าเล็กด้วยความเจ็บปวด เธอ ดื่มเยอะเกินไป เหล้าแก้วสุดท้ายเยอะพอที่จะทำให้เธอ ปวดท้องยัยที่ม!

จู่ลั่วหานจับเสื้อผ้าหลงเชียวมาคุยด้วยอย่างคลุมเครือต่อ ไป เธอเข้าใจผิดคิดว่าหลงเซียวคือลู่ชวงชวง ยิ้มอย่างโง่ เขลาและขมขึ่น “ทำไมพระเจ้าทำกับฉันแบบนี้? ฉันรักเขา มาก…..ทำไมเขา…..ทำกับฉันแบบนี้?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ