ตอนที่ 16 เขาอยู่ข้างหลัง เธอไม่รู้

“คุณหมอ!รีบตามดิฉันมาเร็ว!” จางได้จุนจึงจับมือเธอ แล้วลากตัวเธอเข้าไปในลิฟต์!

เมื่อประตูลิฟต์ปิดลงอย่างรวดเร็ว ในสายตาของจู่ลั่วหาน ยังคงมีภาพที่น่าสยดสยองของการโหยหวนและโบกหมัด อย่างบ้าคลั่ง

ข้างหลังของเธอจึงได้ไปชิดกับผนังลิฟต์ ฉู่ลั่วหานที่ยัง คงตกใจและใจยังไม่นิ่งพอ ฉากที่เกิดขึ้นเมื่อกี้มันช่างน่า กลัวจริงๆ เธอที่เป็นหมอมา ก็พึ่งได้เจอคนที่มาโวยวายที่ โรงพยาบาลแบบนี้ ช่างบ้าคลั่งกันจริงๆ

จางได้จุนจึงมองจู่ลั่วหานด้วยความเป็นห่วงจากนั้นก็ ปลอบโยนขึ้น “คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ฉู่ลั่วหานส่ายหัว “ขอบคุณคุณมากๆนะ”

จางได้จนเห็นหยาดเหงื่อบนหน้าผากของลู่ลั่วหาน จึง รู้สึกไม่วางใจ “วันนี้คุณไม่ได้เข้าเวรหนิ ทำไมถึงต้องมา โรงพยาบาลด้วย? เวลานี้คุณอย่าได้โผล่หน้าออกมาถึงจะดีที่สุด รอให้มันผ่านช่วงที่อันตรายที่สุดไปก่อน พวก เขาเห็นว่าหมอประจำเป็นผู้หญิงเลยนึกว่ารังแกได้ง่าย”

“ไหนๆก็เป็นแบบนี้แล้ว งั้นก็คงทำได้เพียงพิสูจน์ให้พวก เขาเห็นว่าแพทย์หญิงก็ไม่ทนกับการถูกรังแกหรอก”

ลิฟต์ก็ค่อยๆลง สีหน้าของจางได้จุนก็เต็มไปด้วยความ สงสัย “คุณคงไม่คิดว่าจะไปหาเจอคนพวกนั้นอีกใช่ไหม? คุณหมอจู่ ผู้คนพวกนี้ที่พึ่งเสียญาติไป ยังไงก็ไม่มีสติ อยู่แล้ว คุณจะไปพูดเหตุผลอะไรกับพวกเขาก็คงไม่มี ประโยชน์! เข้าใจไหม? คุณอย่าไปเสี่ยงเลย”

จู่ลั่วหานจึงหันไปมองคนที่สวมชุดกาวน์ไว้ จางได้จนที่ ในมือยังจับสมุดบันทึกประวัติผู้ป่วยอยู่ ดูจากสีหน้าที่ดู เคร่งเครียดของคุณหมอจาง ก็คงไม่คิดอยากจะให้เรื่องมัน บานปลายกันใหญ่อีก

“เรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว ฉันไม่สามารถนั่งนิ่งดูดายได้ ฉัน เป็นหมอประจำของผู้ป่วย ถึงเวลาไหนก็ไม่ควรหลบหนีทั้ง นั้น เมื่อกี้ขอบคุณคุณจริงๆ คุณไปตรวจผู้ป่วยต่อเถอะ”
ฉู่ลั่วหานจึงกดชั้นของลิฟต์เป็นหมายเลขหนึ่ง

“คุณหมอ คุณอย่าใจร้อน! ผอ.และหัวหน้าแผนกกำลัง

คิดหาวิธีอยู่!”

เสียงของจางได้จุนก็ได้ปิดลงพร้อมกับประตูลิฟต์ จากนั้น

ก็ได้ปิดกั้นอยู่ข้างใน

จู่ลั่วหานจึงรีบไปออฟฟิศของผอ. โดยตรง

พอเห็นคนที่มาเป็นจู่ลั่วหาน ผอ.จึงดันแว่นที่ดั้งจมูกขึ้น ไป “คุณมาได้ยังไง? เวลานี้คุณมาที่โรงพยาบาล คุณอยาก โดนญาติผู้ป่วยดีให้ตายหรือไง?”

ฉู่ลั่วหานจึงโน้มตัวเพื่อทำท่าทางที่รู้สึกขอบคุณ “ผอ.คะ เมื่อครู่ต้องขอบคุณท่านที่ช่วยดิฉันอธิบายแทน แต่ว่าคน ที่เสียชีวิตเป็นผู้ป่วยของดิฉัน ดิฉันก็ไม่สามารถผลักไส หน้าที่ไปให้ผู้ป่วยได้ ดิฉันก็มีหน้าที่ที่จะต้องชี้แจงในความ จริงที่เกิดขึ้น ถ้าดิฉันไม่ออกหน้าออกตา กลับทำให้โรง พยาบาลต้องปิดบังเกี่ยวกับเรื่องนี้มากกว่าอีก ดังนั้นดิฉัน จะขอให้ชันสูตรศพของผู้ป่วยค่ะ”
ผอ.จึงหรี่ตาลงด้วยอารมณ์ที่สับสน เขาใช้มือหนึ่งข้างจับ แว่นไว้ แล้วจ้องมองจู่ลั่วหานเหมือนเห็นผี ” เธอบ้าไป แล้วใช่ไหม? จะชันสูตร? ผมเคยเจอเคสผู้ป่วยแบบนี้ เขา ได้เข้าโรงพยาบาลเพราะว่าเป็นโรคหัวใจขาดเลือด อีก อย่างยังไม่เคยมีประวัติอะไรอย่างอื่น”

ลั่วหานจึงพยักหน้า “ฉันรู้ แต่ว่าฉันไม่สามารถค้ำประกัน อะไรได้ว่าก่อนที่อาการของผู้ป่วยจะกำเริบมันไม่ได้เกิด อาการอย่างอื่นขึ้น”

เวลานี้ หัวหน้าแผนกที่ญาติผู้ป่วยไปโวยวายจึงได้วิ่งมา อย่างเร่งรีบ แล้วเห็นลู่ลั่วหานก็อยู่ในห้องของผอ.ด้วย จึง ได้เช็ดเหงื่อของตัวเองแล้วพูดขึ้น “ผอ. ญาติของผู้ป่วย กำลังเผาเงินปลอมตรงหน้าประตูใหญ่ของโรงพยาบาล! นี้ กำลังแสดงให้เห็นว่าพวกเขาต้องการฉ้อโกง”

ทั้งสามก็ได้ยืนอยู่ตรงหน้าต่าง จากนั้นก็เห็นตรงหน้า ประตูกำลังดึงป้ายประท้วงขึ้น และตรงหน้าประตูก็มีเงิน กระดาษกองไว้เยอะๆ และญาติผู้ป่วยต่างก็สวมใส่ชุดสี ขาวที่อาภัพผู้ที่จากไป แล้วคุกเข่าร้องไห้อยู่ตรงหน้าประตู การโจมตีครั้งนี้ใหญ่หลวงมาก

จู่ลั่วหานจึงขมวดคิ้วขึ้น “ดูๆแล้ว พวกเขาต้องการเรียกค่าเสียหายจริงๆ ผอ.คะ หัวหน้าคะ ถ้าพวกเรายอมรับ แล้วให้เงินพวกเขาไปจัดงานศพ ก็คงไม่ได้ผลดีอะไร ปัญหานี้ ยิ่งกว่าก็เหมือนจะยิ่งแย่”

ผอ.จึงได้ถอดแว่นออก จากนั้นก็จับขมับของตัวเอง “เธอ มีวิธีจะจัดการยังไง? ลองพูดมาดูสิ”

ในหัวสมองของจู่ลั่วหานจู่ๆก็มีหน้าของจู่ซีหรานและแม่ ของเธอปรากฏขึ้น เพราะตอนนั้นเธอก็ไม่ได้แก่งแย่งอะไร พวกเธอจึงได้เหยียบไหล่ของเธอแล้วปีนขึ้นมาอยู่ใน ตำแหน่งที่มีอำนาจสูงสุดของตระกูลฉู่

ให้ตายเถอะ!

“ฉันอุตส่าห์ยืนหยัดที่จะร้องขอให้ชันสูตรศพ อีกอย่าง เพื่อที่จะเรียกความเป็นธรรมกับผู้ที่รู้กฎหมายทางการ แพทย์ ถ้าการรักษาของฉันเปิดข้อผิดพลาดจริงๆ ดิฉันก็ ต้องรับผิดชอบแน่นอน ไม่มีทางทำให้โรงพยาบาลต้อง เดือดร้อน แต่ถ้าผู้ป่วยมีปัญหา ฉันก็จะขอให้ญาติผู้ป่วย ขอโทษกับทางโรงพยาบาลจะไม่มีทางปล่อยให้พวกเขา ทำอะไรอย่างเรื่อยเปื่อยแน่นอน”

คำพูดของคู่ลั่วหานนั้นสมเหตุสมผลจริงๆ ผอ.และหัวหน้าก็ได้มองหน้ากัน จากนั้นก็ได้สมยอมด้วย แต่ปัญหา คือ “ญาติผู้ป่วยพวกนั้นคงไม่ยอมให้ผู้ป่วยต้องผ่าตัด ชั้นสูตรศพแน่นอน.. เสี่ยว ทางที่ดีที่สุด เธอต้องเตรี ยมใจไว้ด้วย”

ลั่วหานจึงพยักหน้า ต่อให้ลำบากแค่ไหน เธอก็จะไม่ ยอมให้คนอื่นมาใส่ร้ายป้ายสีเธอแน่นอน

ผู้อำนวยการจึงพูดขึ้น “คุณหมอฉู่เกลียดสิ่งที่ชั่วร้ายมาก ที่สุด ไม่เคยยอมให้ใครเป็นหนามในตาแน่นอน นี่ก็เป็นสิ่ง ดี แต่…สถานการณ์ตอนนี้ คุณดู..”

“ผู้อำนวยการคะ ถ้าเรายืนตัวตรงก็คงไม่กลัวว่าเงาจะ เบี้ยว คุณวางใจเถอะค่ะ ฉันจะเป็นคนจัดการเอง”

ผอ.จึงได้โทรหาใครบางคน “ทีมรปภ. พวกคุณส่งคนมา สิบกว่าคนมาส่งคุณหมอจู่ลั่วหานหน่อย”

“คุณหมอสารเลว ทำให้คนๆหนึ่งต้องเสียชีวิต!”

“คืนชีวิตมาให้เรา! คืนเงินมาให้เรา!”

ฉู่ลั่วหานและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนก็ได้เดินไปตรงหน้าประตูตึกใหญ่ด้วยกัน ป้ายที่ชูเป็นสี ขาวนั้น ทำให้สวนของทั้งโรงพยาบาลมีใบปลิวสีขาว ตัว หนังสือสีดำเต็มไปหมด และยังมีหมึกสีแดงสดที่สาดขึ้นไป แปดเปื้อนกับใบปลิวร้องทุกข์ด้วย

ตอนแรกญาติผู้ป่วยแค่เจ็ดแปดคนนี้ ตอนนี้….

เยอะมาก เจ็ดแปดสิบคน!

ผู้ป่วยเป็นคนในเมืองหลวง นี่จึงได้พาคนที่รู้จักมาด้วย

“ปีก!”

ไข่หนึ่งฟองขว้างมาบนลำคอของจู่ลั่วหาน ไข่เหลืองจึง ไปแปดเปื้อนกับเสื้อเชิ้ตสีขาวของเธอ ทำให้เลอะตรงส่วน บริเวณหน้าอกไปทั้งหมด!

“คืนชีวิตมาให้เรา!”

“ไอ้หมอสารเลว ไสหัวออกจากโรงพยาบาลซะ!”

“โรงพยาบาลที่มีจิตใจที่อำมหิต คืนเงินพวกเราเดี๋ยวนี้”

ญาติผู้ป่วยก็ได้ตะคอกออกมาอย่างโมโหและควบคุมตัว เองไม่ได้อีกครั้ง ไข่ฟองที่สอง จึงได้ขว้างมาอีก จากนั้นจึง ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งยืนขวางอยู่ข้าง หน้าให้!

“คุณหมอจู่ ครั้งนี้คงไม่ได้แล้ว คุณรีบเข้าไปเถอะ ที่นี่ ปล่อยให้พวกเราได้จัดการเอง”

ลั่วหานจึงได้เอาปัดคราบไข่เหลืองออกจากตัว จากนั้นก็ มองคนที่อยากได้เงินและอยากทำตัวเป็นคนบ้าด้วยสีหน้า ที่ไม่เปลี่ยนแปลง.

เวลานี้ ณ ออฟฟิศชั้นสูงสุดที่อยู่ในตึกMKBอินเตอร์เนชั่น เนอร์ หลงเซียวได้กลับออฟฟิศของตัวเองหลังจากประชุม เสร็จสิ้นไป จากนั้นเขาก็บังเอิญเห็นจอทีวีที่แขวนอยู่บน ผนัง เขากำลังจะเลื่อนเปลี่ยนช่องเป็นช่องฝ่ายการเงิน แต่ ก็เห็นหน้าของผู้หญิงคนหนึ่ง จึงทำให้ท่าทีของเขาหยุด ชะงักลงไปทันที

จู่ลั่วหานที่ถูกคนอื่นปาไข่ใส่กำลังมองหน้าพวกคนที่ กำลังโวยวายและโจมตีอยู่ น้ำเสียงที่เย็นชาและเคร่งขรึมของเธอทำให้ฟังแล้วมันเย็นไปจนถึงกระดูก “ฉัน เป็นหมอประจำของหวังเพิง คู่ลั่วหานเอง..”

จากนั้น ฉู่ลั่วหานก็ได้เปิดอาการต่างๆของคนไข้และ อธิบายออกมาอย่างชัดเจน เธอยังคงเป็นคนที่มีสติปัญญา และชาญฉลาด ไม่มีแม้แต่ความหวาดกลัวและรู้สึกขี้ขลาด แม้แต่นิดเดียว

และคุณชายหลงที่อยู่นอกจอ กลับใช้นิ้วมืออันเรียวยาว ของตัวเองจับรีโมตไว้แน่นๆ นักข่าวกำลังรายงานข่าวสด และอยู่ในเหตุการณ์ ภาพที่เห็นก็คือจู่ลั่วหานก็กำลัง อธิบายเรื่องทุกอย่างขึ้น แต่ดูออกว่าคนข้างล่าง ไม่มีใคร อยากฟังแม้แต่คนเดียว

ผมอันยุ่งเหยิงของเธอไปพาดอยู่บนไหล่ของเธอ สีหน้า ที่ขาวซีดเล็กน้อย และพอเขากวาดสายตามองลงไปก็เห็น เสื้อที่สกปรก คุณชายหลงยังคงมองเข่าของเธอไว้ เข่า ข้างที่รับบาดเจ็บสั่นเทาเล็กน้อย

“ดังนั้น ฉันหวังว่าพวกคุณจะยินยอมให้ทางโรงพยาบาล ผ่าศพและทำการชันสูตร ว่าผู้ป่วยตายเพราะเหตุผลใด ถ้า ได้ตรวจเช็คอย่างชัดเจนแล้ว ดิฉันจะให้คำตอบที่พึงพอใจ แก่พวกท่านเอง ถ้าเป็นความผิดของดิฉัน ดิฉันก็ยินดีที่จะ ขอโทษและชดเชยสิ่งที่เสียหายไปทั้งหมด”

พอเห็นแบบนี้ หลงเชียวจึงได้โทรหาเบอร์ในองค์กร

“เข้ามาหน่อย”

หลงเซียวใช้สายตาที่ลุ่มลึกจับจ้องจู่ลั่วหานไว้ไม่ปล่อย ข้อคิดเห็นของเธอถูกปฏิเสธหน้างานขึ้นมาทันที อีกอย่าง เธอยังทำให้ญาติผู้ป่วยโมโหเป็นไฟแล้วด้วย

สถานการณ์ตอนนี้มันเหนือการควบคุมจริงๆ เจ้าหน้าที่ รักษาความปลอดภัยที่มีจำนวนจำกัดก็ไม่สามารถต่อต้าน การโจมตีของญาติผู้ป่วยที่มากันจำนวนมาก และไม่กล้าใช้ กำลังที่แท้จริงที่มีอยู่ไปต่อต้านคนพวกนั้น จึงทำได้เพียง ถอยทีละก้าวไป!

“จู่ลั่วหาน! ลูกชายฉันถูกเธอทำให้ตาย! เธอรีบลุกเข่าแล้ว ขอโทษเดี๋ยวนี้!”

“คุกเข่า! กราบเท้า! ยอมรับผิด!”

“ฉู่ลั่วหาน เธอมันฆาตกร! เธอฆ่าคนแล้ว!”
ชายคนหนึ่งที่มีรูปร่างที่สูงใหญ่ก็ได้ชกหน้าของเจ้าหน้าที่ รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งจนไปทรุดลงบนพื้น มือใหญ่ๆ ของเขาที่เหมือนเหล็กกล้าก็ได้จับข้อมือของจู่ลั่วหานไว้ จากนั้นก็ดันเธอให้ล้มลงบนพื้น!

“เพี้ยะ!”

จู่ลั่วหานรู้สึกยืนไม่นิ่ง จากนั้นเธอก็ไปล้มลงบนพื้นอย่าง รุนแรง!

พื้นสีขาวและเข่าทั้งสองข้างของเธอกระแทกกัน “ซิ่ง” และเสียดสีกันด้วย ทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือน ทันทีนั้นก็ทำ ให้จู่ลั่วหานเจ็บจนลุกไม่ขึ้น

แผลใหม่และแผลเก่ารวมกัน ทำให้ใบหน้าอันเรียวเล็ก ของจู่ลั่วหานจึงขาวซีดมากยิ่งขึ้น แค่รู้สึกข้างหูของเธอมี เสียงวุ่นวะวุ่นวายเกิดขึ้น คนข้างๆพูดอะไรออกมา เธอไม่ ได้อะไรทั้งนั้น!

“ตำรวจมาแล้ว!”

“ตำรวจ! มาเร็ว! ตำรวจ!”
เสียงของรถตำรวจค่อยๆฟังได้อย่างชัดเจนมากขึ้น จู่ วหานจึงถูกพยุงขึ้นมา พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นทหารที่เป็น ผู้ชายหลายๆคนก็เดินผ่าน จากนั้นก็ยืนอยู่ข้างหน้าเธอ โดยตรง

“คุณจู่ลั่วหานครับ ทางเราเห็นรับแจ้งมาว่าที่นี่มีการ โวยวายที่โรงพยาบาลเกิดขึ้น หวังว่าคุณจะให้ความร่วม

มือพวกเรา”

อิ้ม?

ตำรวจรู้ตัวว่าเรื่องนี้มันเป็นการเกิดเรื่องโวยวายกับโรง พยาบาลงั้นหรอ?

ชีวิตนี้ที่ฉู่ลั่วหานต้องให้ปากคำเป็นครั้งนี้ อารมณ์ของเธอ แย่กว่าครั้งอื่นๆอยู่แล้ว

การให้ปากคำ ฉู่ลั่วหานเอาสัญญาที่เซ็นยินยอมให้ผ่าศพ เพื่อชันสูตรศพ ญาติผู้ป่วยที่มากันสิบกว่าคนต่างก็เพ่งตาม องคู่ลั่วหานไว้อย่างโหดเหี้ยม “คุณรอไว้! ถ้าเพิงเพิงถูก คุณรักษาจนตาย ฉันจะไม่ยอมปล่อยคุณไปแน่นอน!”
ผู้ชายที่สวมใส่หมวกใบหน้าจึงว่ากล่าวตำหนิขึ้น “ต่อหน้า ตำรวจ คุณยังกล้าข่มขู่คนอื่นแบบนี้หรอ?”

กลุ่มคนสิบกว่าคนนั้นจึงได้เงียบและไม่พูดอะไรใดๆทันที

คู่ลั่วหานพยักหน้า “ขอบคุณคุณตำรวจมากๆเลยค่ะ”

“โอ้ย ! นี่ไม่มีอะไรต้องขอบคุณหรอกครับ นี่มันเป็น หน้าที่ของเราอยู่แล้ว ตอนนี้ทางเราได้ส่งทนายทางการ แพทย์โดยเฉพาะมาที่โรงพยาบาลแล้ว ผลสรุปที่ได้จาก ชั้นสูตรศพ เรื่องมันก็ได้ถูกเผยออกมาอย่างชัดเจนเอง”

คู่ลั่วหานที่พึ่งได้รับบาดเจ็บ จึงมีสิทธิพิเศษที่ไม่ต้องร่วม ชั้นสูตร จู่ลั่วหานที่รู้สึกเจ็บจนนัยน์ตาเปล่งประกายเป็นสี ทองออกมานั้น ก็ได้เดินออกจากสถานีตำรวจอย่างไม่นิ่ง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นพลางมองท้องฟ้าที่สดใส ในใจจึงได้ ถอนหายใจออกมาเป็นหมื่นเป็นพันครั้ง

ช่วงนี้ชีวิตของเธอครบรสจริงๆ
จากนั้นเธอก็ถูกจัดไปอยู่ในห้องที่มีไว้ต้อนรับแขกที่อยู่ ข้างๆ

จตงหมิงจับมือของตำรวจไว้ “ขอบคุณมากๆนะครับ! ตำรวจเพื่อประชาชนก็คงต้องลำบากหน่อย!”

ผู้กองหวังจึงได้น้อมคำนับ แล้วยิ้มพลางพูดขึ้น “ไม่ ลำบาก ไม่ลำบากครับ เรื่องของคุณชายใหญ่ตระกูลหลง ทางเราก็คงต้องจัดการอย่างเป็นธรรมอยู่แล้ว คุณจไปแจ้ง ให้คุณชายใหญ่ตระกูลหลงวางใจได้ เรื่องการมาโวยวาย ในโรงพยาบาล ยังไงก็จะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแน่นอน?”

จี๊ดหมิงจึงพูดขึ้น “งั้นก็ดีที่สุดแล้ว โรงพยาบาลกลางถือ เป็นโรงพยาบาลต้นๆของเมืองหลวง ใครก็ไม่หวังว่าจะเกิด เรื่องโวยวายแล้วทำให้คนอื่นไม่มีความสุขหรอกครับ”

“ใช่ๆๆ!”

จีตงหมิงก็ได้เดินออกจากสถานีตำรวจ จากนั้นก็เห็นจู่ล วหานที่กำลังควักมือเรียกรถ สายที่กำลังโทรออกในมือก็มี คนรับสาย
“ท่านประธานครับ จัดการเสร็จเรียบร้อย คุณผู้หญิง ไม่ได้เกิดเรื่องใหญ่อะไร….น่องขา ขาของคุณผู้หญิง เหมือน.ครับ ตอนนี้ผมจะรีบไป…”

จ๊กตงหมิงที่กำลังจะไปรับจู่ลั่วหาน จู่ๆก็มีรถแอสตันมาร์ติน คันสีขาวจอดอยู่ตรงหน้าเธอ พอค่อยๆลดกระจกลง นั่นคือ หลงจื้อ!

“พี่สะใภ้ใหญ่ ศึกสงครามไปหนึ่งรอบถึงกับโด่งดังเลยที เดียว! คลิปในเน็ต ครึ่งหนึ่งของแผ่นดินในประเทศจีนก็คง ได้ดูแล้ว”

ลั่วหานจึงบ่นพึมพำเสียงเบา “นายมาหัวเราะเยาะหรอ?”

“แน่นอนว่าไม่ใช่! ผมมารับนางฟ้าใส่เสื้อสีขาวกลับบ้าน โดยเฉพาะต่างหาก ขึ้นรถเถอะ เมื่อกี้คนๆนั้นทำให้พี่สะใภ้ ล้มและบาดเจ็บไม่เบา พี่สะใภ้ใหญ่วางใจเถอะ ผมจะไป ทำให้เขาตายแทนพี่เอง”

ฉ่ลั่วหานเห็นว่าไม่ง่ายเลยที่จะเรียกรถ จึงได้เปิดประตูรถ แล้วนั่งไปข้างหลัง”เป็นอะไรไป?”

พอเห็นจี้ตงหมิงไม่พูดไม่จา หลงเซียวจึงถามขึ้นอย่างทน

ไม่ไหว

จี๊ตงหมิงจึงกลืนน้ำลายด้วยความลำบากใจ “นั่น…..ท่าน ประธาน เมื่อคุณผู้หญิงเธอ…เธอถูกคนอื่นพาไปแล้ว”

“ใคร?” คุณชายหลงพูดขึ้น ถึงแม้จะพูดผ่านลำโพง แต่ก็ สัมผัสได้ถึงความเย็นชา

จี้ ตง หมิง “.

ถูก..ถูกคุณชายสองครับ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ