ประธานหยิ่งยโสของฉัน

ตอนที่ 294 ทั้งร้าย ทั้งปากจัด



ตอนที่ 294 ทั้งร้าย ทั้งปากจัด

ตอนที่ 294 ทั้งร้าย ทั้งปากจัด

ล้วหานอมยิ้ม ความคิดหลงเซียวลึกยิ่งกว่าทะเล ยากที่จะเดา ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ไม่ว่ารับมือกับใครในที่แจ้งหรือที่ลับเขาล้วน รับมือได้อย่างดี ไม่ว่าจะรับมือแบบไหน ขอแค่เขาออกมารับมือ ฝ่ายตรงข้ามรับไม่ไหวแน่

สำหรับตู้หลิงเซวียน เห็นชัดว่าหลงเซียวไม่มีอารมณ์อย่างเล่น งานเขาในลับเลย

“คุณหลง คุณกำลังด่าคน” ตู้หลิงเซวียนยังพยายามรักษา มารยาท ในใจนั้นโกรธจนจะระเบิด แต่ใบหน้านั้นก็ไม่สามารถ แสดงอารมณ์ได้

หลงเซียวก็ยังจูงมือลั่วหานไว้ ท่าทางความมีพลังนั้น ตีเกราะ ป้องกันของคู่ต่อสู้ไปได้อย่างง่ายดาย “คุณตู้เป็นคนฉลาก ก็ต้อง แยกแยะออกว่าอะไรคือชม อะไรคือเหยียดหยาม ไม่จำเป็นต้อง ให้ผมอธิบายหรอกมั้ง?”

ผู้หญิงปากแดงที่ยืนข้างตู้หลิงเซวียนปากโค้งขึ้น อยากช่วยตู้ หลิงเซวียนพูด “คุณหลง พูดจะไม่น่าฟังเลยนะคะ? รู้ว่าคุณหลง เป็นคนมีชื่อเสียงในเมืองหลวง แต่ทำไมถึงพูดจาทำร้ายจิตใจคน อื่นแบบนี้?”
ครั้งนี้ ไม่รอหลงเชียวพูด ล้วหานพูดขึ้นมาก่อน รอยยิ้มสดใส หน้าตางดงาม แค่จุดนี้ผู้หญิงที่แต่งกายเซ็กซี่ตรงหน้าที่เทียบไม่ ได้แล้ว “คนสวย พูดความจริงกับตาคนมันคนละเรื่อง เคนเข้าใจ เธอไม่เข้าใจเหรอ?”

หลงเชียวสายตาไม่เปลี่ยน แต่ปากกลับมีรอยยิ้ม เห็นได้ว่าเขา อารมณ์ดี ภรรยาของเขาทำให้เขาประทับใจมาก

หญิงสาวถูกลั่วหานพูดจบโต้ตอบไม่ได้อยากจะเถียง แต่พออ้า ปากก็สรรหาคําพูดมาโต้ตอบไม่ได้ จึงได้แต่ยิ้มเสแสร้ง

ตู้หลิงเซวียนหัวเราะเพื่อผ่อนคลายสถานการณ์ เปลี่ยนเรื่องคุย “ผมกับDaisyจะไปเดินดูข้างหน้าหน่อย พวกคุณมีแพลนอะไร ไหมครับ?”

หลงเซียวพูด “เดินดูเรื่อยๆ คุณ เชิญเลยครับ

“ได้” สายตาหลิงเซวียนยังมองในตัวล้วท่านอย่างรู้สึก เสียดาย แต่ก็ไม่สามารถอยู่ต่อได้ ได้แต่มองอีกครั้งตอนเดินสวน ไป จากนั้นก็เดินจากไปอย่างเร็ว

เมื่อคนเดินไปไกลแล้ว ลั่วหานสูดอากาศเข้าไป แล้วถอนหายใจ พูด “ฉันไม่เคยนึกเลยว่าฉันกับเควินจะมาถึงจุดนี้ได้
ไม่ว่ายังไง เมื่อก่อนคนอื่นก็คิดว่าพวกเขาเป็นเหมือนกิ่งทองใบ หยก แต่แค่พริบตาทุกอย่างก็เปลี่ยนไป?

สิ่งที่ตู้หลิงเซวียนทำกับบริษัทเฉียวซื่อลับหลัง ก็เหมือนผลัก บริษัทเฉียวซื่อลงเหว ต่อหน้าเธอก็ดูเหมือนไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ ก็ถูกข่มขู่อยู่ตลอดเวลา

หลงเซียวจูงมือเธอออกไปจากตรงนั้น เสมือนไม่อยากแม้แต่ สูดอากาศตรงนั้น ทั้งคู่จูงมือกันเดินจากไป เดินอยู่บนถนนเมือง นิวยอร์กก็เหมือนวิวที่สวยงาม แต่ในสายตาของเขาสองคน มี เพียงกันและกัน

“คุณกับเขาไม่ใช่มาถึงจุดนี้ แต่คุณกับเขาไม่เคยเดินร่วมกัน เขา หลอกใช้เฉียวซื่อตั้งแต่แรกแล้ว เพียงแค่ว่าเมื่อก่อนหลอกใช้ลับ หลัง แต่พอตอนนี้แผนการล้มเหลวหมด ก็เลยไม่ไว้หน้าเฉียวชื่อ อีก แต่ว่ามีอยู่จุดหนึ่งที่ผมทึ่งในตัวดูหลิงเซวียนมาก หลังจากที่ ถอนหุ้นออกจากบริษัทเฉียวซื่อแล้วเขายังทำเหมือนไม่มีอะไร เลยถามถึงครอบครัวคุณต่อหน้าคุณ

หลงเซียวส่ายหัว คนอย่างตู้หลิงเซวียน เขาไม่อยากแม้แต่พูด

ถึง

ลั่วหานยักไหล่ถอนหายใจ “ดูแล้วคุณหลงคงไม่หน้าด้านขนาด
“ถ้าจะแข่งความสามารถนี้ ผมยอมแพ้” หลงเซียวยิ้ม ในรอยยิ้ม นี้เหมือนยิ้มเย้ยหยันกับสิ่งที่เห็น

ลัวหานเบ้ปาก “เยี่ยมเลยค่ะ

หลังจากเรื่องนี้แล้ว เวลาที่เหลือของทั้งสองก็สบายและผ่อน คลายลัวหานก็ไม่ได้มีอาการเวียนหัวปวดหัวอีกเลย เธอยังสงสัย ตัวเองไม่ได้ป่วยเลยสักนิด

“หลงเซียว ก้อนเลือดในหัวฉัน ถ้ามีก้อนดี อาจจะไม่ต้องผ่าตัด

ระหว่างทางกลับจากการเดินห้าง ล้วหานพูดขึ้น

หลงเซียวมองเธออย่างสงสัย “กลัวการผ่าตัดเหรอ?”

“การผ่าตัดทุกอย่างมีโอกาสทำลายประสา โดยเฉพาะสมอง หลังการผ่าตัดจะกลับมาเหมือนสภาพเดิมไม่ได้ นี่คือความจริงที่ ต้องยอมรับ อีกอย่าง การผ่าตัดมีเรื่องวุ่นวายมากมาย กลัวจะเป็น ผลกระทบภายหลัง เพราะฉะนั้นทั่วไปแล้ว ถ้าไม่ผ่าตัดได้ ก็จะ เลือกไม่ผ่าตัด

เธอมีประสบการณ์จากการผ่าตัดหัวใจมามากมาย และมีด กำลังจะผ่าลงบนตัวเธอ เธอก็ต้องคิดมากอยู่แล้ว
หลงเซียวนํามือเธอมากุมไว้ แล้วปลอบเธอ ไม่ว่าหลังการผ่าตัด จะมีอาการอะไร ผมจะอยู่เคียงข้างคุณตลอด ถ้าผ่าตัดแล้วคุณ กลับไปเป็นหมอไม่ได้อีก ก็ตั้งใจเป็นคุณนายหลงของผม พวกเรา ยังมีลูกได้ อีกหน่อยคุณก็อยู่เคียงข้างผมกับลูก

คําว่าลูก เขาพูดได้ธรรมชาติขนาดนี้ ล้วหานที่ไม่เคยคุยเรื่องนี้ กับเขาเลยได้ยินแล้วยังรู้สึกมึนงง

“ลูก….สภาพของฉันตอนนี้ ไม่เหมาะกับการตั้งครรภ์

ถึงแม้ว่าเธอเองก็อยากเป็นแม่ อยากมีลูกกับเขา

“ไม่รีบ คุณสำคัญที่สุด สำหรับลูก วันหนึ่งเราต้องมีแน่นอน”

กอดไหล่ของเธอไว้ คำพูดของเขาช่างอ่อนโยน นุ่มนวล ฟังที่หู อุ่นในใจ

“ถ้าสามารถรักษาโดยวิธีการใช้ยาเพราะสลายก้อนเลือดได้ จะ เป็นวิธีที่ดีที่สุด หลังว่าทีมผู้เชี่ยวชาญทางนี้จะมีวิธีรักษาที่ดีกว่า”

“พวกเขาต้องพยายามถึงที่สุด คุณแค่ปรับสภาพจิตใจให้ดีที่สุด อย่ากระทบต่อสุขภาพ ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง
เธอหลับตา นอนอยู่ที่อกเขา สูดดมกลิ่นดอกโคมในตัวเขาเข้า ลึกๆ พูดอ้อนขึ้นว่า “หลงเซียว ตอนนี้ฉันมีความสุขที่สุดเลยค่ะ”

“จากนี้ไปจะมีความสุขยิ่งกว่า

“คุณหลง คุณนายหลง ทีมผู้เชี่ยวชาญรออยู่แล้วค่ะ เชิญทางนี้ เลยค่ะ”

“ครับ”

ทั้งสองไปโรงพยาบาลพร้อมกัน ทำการตรวจทุกอย่างก่อนการ ผ่าตัด ลั่วหานถูกทีมผู้เชี่ยวชาญพาเข้าห้องตรวจ หลงเซียวอยู่ ด้วยตลอดเวลา ไม่ห่างจากเธอแม้แต่ก้าวเดียว

สายตา ท่าทาง ทุกอย่างที่เขาทำล้วนเป็นกำลังใจสำคัญของ เธอ ถึงจะเป็นการตรวจที่น่ากังวลใจ กลับกลายเป็นเรื่องสบาย

การตรวจทั้งหมดเสร็จสิ้นลง ทั้งสองกำลังรอผลลัพธ์จากทีมผู้

เชี่ยวชาญ
แต่สุดท้ายคำตอบทำให้เขาสองคนรู้สึกแปลกใจ

แพทย์ชายผมทองวัยกลางคนมือถือเอกสารเดินมา พูดขึ้น สีหน้าแปลกใจ “คุณนายหลง ก้อนเลือดในสมองคุณไม่จำเป็น ต้องเข้ารับการผ่าตัด ตำแหน่งของก้อนเลือดไม่ได้กดทับเส้น ประสาท ไม่กระทบต่อการใช้ชีวิตของคุณ ขอแค่ไม่มีเหตุการณ์ กระทบจิตใจรุนแรงก็ไม่ทำให้ถึงขั้นเป็นลงได้

จากคําอธิบายของหมอแล้ว ทำให้ลั่วหานงงไปเลย “คุณไนเท่อ ดิฉันเคยทําการตรวจที่จีนแล้ว ตอนนั้นตำแหน่งก้อนเลือดไม่ใช่ ตรงนี้ ใจมั่นใจ”

ริ้วรอยบนหน้าผากของหมอไนเท่อดูลึกขึ้น “แต่ตำแหน่งที่ผม เห็นอยู่ตรงนี้จริง และคงที่มาก ผมจะจ่ายยาที่เหมาะสมให้คุณ เพื่อช่วยให้ก้อนเลือกสลาย แต่ต้องใช้ระยะเวลาค่อนข้างนอน แต่ คุณวางใจได้ ไม่มีผลข้างเคียงแน่นอน

หลงเซียวจับมือลั่วหานไว้ตลอดเวลา ฟังคำพูดของหมอจบถึงรู้ “ใช้วิธีรักษาที่สมบูรณ์ที่สุด ระยะเวลาไม่สำคัญ ผมขอแค่รับรอง ความปลอดภัย”

“คุณหลงวางใจได้ พวกเราจะจัดแผนการการรักษาสําหรับ คุณนายหลงอย่างรวดเร็ว แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งต้องขอความคิดเห็น จากสองท่าน”
ในเทอจับแว่นตาเข้าที่ ตาสีฟ้าเข้มมองเขาสองคน

“แน่นอน เชิญพูดครับ

การใช้การรักษานั้นจะมีผลต่อการตั้งครรภ์ของสตรี ฉะนั้นช่วง นี้ทางที่ดีที่สุดอย่าเพิ่งมีแผนการตั้งครรภ์ ไม่ทราบว่าทั้งสอง ยอมรับได้ไหม?”

คำพูดของในเท่อพูดจบ ลั่วหานก็รีบถาม นานแค่ไหน?

หลงเขียวคิดไม่ถึงว่า ล้วทานใส่ใจเรื่องนี้มากกว่าเขาอีก แต่ พอได้ยินเธอเอ่ยถามก่อน หลงเซียวก็รู้สึกดีใจ

“ทุกเดือน แต่ก็ต้องดูการผลการรักษาด้วย ถ้าได้ผลดีก็อาจจะ เหลือแค่สามเดือน

หลงเซียวาดมือล้วนาน พยักหน้า “ได้”

แผนการรักษาที่ในเท่อให้มาไม่ต้องสงสัยมันเป็นวิธีที่ดีที่สุด แน่นอน ผลงานทีมแพทย์ที่ดีที่สุด เพื่อจั่วหานคนเดียว

มองดูเอกสารแผนการรักษาที่หนาๆ ลั่วหานถึงกับจับขมับ “นี่ มันแผนการรักษาหรือเอกสารแผนการธุรกิจคะ? ฉันเคยทำการ ผ่าตัดมากเยอะแยะ เพิ่งเคยเห็นเอกสารการบันทึกของหมอละเอียดขนาดนี้เป็นครั้งแรก

“นั่นเป็นเพราะว่าผู้ป่วยที่หมอฉู่เคยเห็น ไม่มีใครได้รับการดูแล เป็นพิเศษอย่างคณนายหลงแบบนี้” หลงเซียวหยิบเอกสารหนาๆ บนมือเธอมาถือในมือเอง รับยาแล้วก็เดินออกจากโรงพยาบาล

เดินออกจากโรงพยาบาล รู้สีกว่าท้องฟ้าปลอดโปร่ง ลมเย็นพัด เบาๆ ช่วงบ่ายแบบนี้สวยกว่าทุกเวลา

ลมพัดผมปลิว แค่เส้นด้ายเปรียบเสมือนโลกสองใบ เธอไม่กล้า คิดเลย ว่าตัวเองหลีกเลี่ยงเรื่องนี้ไปได้ เธอคิดถึงสถานการณ์ หลังผ่าตัดร่างกายจะค่อยๆ เสื่อมสภาพลง แต่ก็โชคดีที่สวรรค์ คุ้มครอง

“อยากไปไหนไหม? ตอนนี้ไม่ต้องกังวลเรื่องอาการป่วยแล้ว จะ ได้เที่ยวผ่อนคลายหน่อย” เสียงรักใคร่ดังข้างหู เสียงนุ่มน่าฟัง

ลั่วหานคิดไปครู่หนึ่ง “ฉันอยากพาคุณไปที่หนึ่ง ที่ฉันเคยไป

บ่อยๆ

“ได้”
ไม่ได้คิดแม้แต่นิดเดียว เธอบอกไปไหนเขาก็ไปด้วยทุกที

ข็นรถแล้ว ล้วหานถาม “คุณไม่ถามเหรอว่าไปไหน? ไม่กลัวฉัน เอาคุณไปขายเหรอ? หรือลักพาตัวเจ้าของกิจกรรมไปเรียกค่า ไถ่?”

ทั้งคนไหล่ชนกันนั่งเบาะหลัง เธอไหล่ชิดไหล่เขา เหมือนติดกัน แน่นแยกไม่ออก

“ไม่กลัว สถานที่ที่คุณนายหลงไป ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนผมก็ไป ด้วยทุกที่”

เขายิ้ม คิ้วโก่ง เธอยังไม่ทันแสดงความซาบซึ้งเลย เขาก็พูดขึ้น “ครึ่งปี…ครึ่งปีนี้ผมคงต้องทรมานแล้ว

ล้วหานหรี่ตา “คนหาหมอกินยาคือฉัน คุณหลงทรมานอะไรคะ?

หลงเซียวคิดแล้วถอนหายใจ ทำท่าเหนื่อยใจ “ช่วงที่คุณกินยา ท้องไม่ได้ และกินยาคุมไม่ได้ แล้วคุณภรรยาคิดว่า ผมทรมาน ไหม?”

“.….….….. ครั้งนี้ ล้วหานโดนเขาเอาคืน เขาพูดจบแล้ว เธอยังหาคำ พูดมาโต้ตอบไม่ได้
ผ่านไปสักพักถึงพูดออกมา “ไม่แค่ปากร้าย คนก็ร้าย

รถขับออกจากเมืองนิวยอร์กที่เจริญอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็ขับ มาถึงนอกเมือง ซานเมืองของอเมริกากว้างขวาง ที่กว้างคนน้อย ระยะห่างของบ้านแต่ละหลังก็ค่อนข้างไกล

พระอาทิตย์ตกดิน แสงส่องกระจายอยู่ทิศตะวันตก มองดูวิวด้าน นอกผ่านกระจกรถ ภาพอาทิตย์ลับฟ้าสวยงามจนทำให้ใจสั่น

สุดท้าย รถจอดลงที่หน้าสนามหญ้าหน้าบ้านแห่งหนึ่ง สนาม กว้างมาก ด้านในปลูกต้นไม้ดอกไม้พันธุ์ต่างๆ นานา เชื่อมกับ สนามหญ้านั้นเป็นบ้านสีขาวสองชั้น แบบบ้านนั้นเป็นแบบสไตล์ บ้านไร่ เรียบง่ายร่มรื่น ดูสบาย

หลงเซียวมองไปรอบบ้าน แล้วพยักหน้า ชื่นชม “ที่นี่คือ?”

ลั่วหานผลักประตูไม้เตี้ยออก “ที่นี่คือสถานที่ส่วนตัวของฉัน เชิญค่ะคุณหลง”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ