ตอนที่ 199 เป็นไปได้ไหมว่าเธอก็คือถั่วถั่ว

ตอนที่ 199 เป็นไปได้ไหมว่าเธอก็คือลั่ว ว

แอนน่ารู้สึกวูบวาบที่ด้านหลัง ในสมองมีลางสังหรณ์บาง อย่างผุดขึ้น ให้ตายเถอะ เมื่อกี้เธอรีบเกินไปจนไม่ทันมองว่า คนที่ยืนอยู่ในลิฟต์เป็นหลงเซียว

ริมฝีปากเล็กค่อยๆเม้มเข้าหากัน หลังจากได้ยินเสียงของ หลงเซียว ความโมโหก็พุ่งพรวดขึ้นมาในทันใด อีตานี่หลงตัว เองเข้าขั้นจริงๆเลย หนังหน้าก็หนากว่าที่คิดอีก “คุณหลง ฉัน ไม่รู้ว่าคนที่อยู่ด้านในคือคุณ ถ้าฉันรู้ ฉันคงไม่ขึ้น

หลงเซียวยังรักษาท่าทีเมื่อสักครู่ยืนอยู่ด้านหลัง มือข้างนึง ยัดใส่กระเป๋ากางเกง ร่างสูงใหญ่แม้จะยืนอยู่ข้างหลัง แต่รังสี อำนาจกลับเด่นชัดยิ่งกว่าตอนประจันหน้ากันซะอีก “นี่เป็น ลิฟต์VIP ความหมายก็ตามชื่อ คนที่จะใช้โดยสารได้ต้องเป็น คนที่มีตำแหน่งในระดับนึง คุณแอนน่า ผมควรจะเข้าใจว่าคุณ สายตาไม่ดี? หรือแค่กำลังหาข้ออ้างให้ตัวเองอยู่ดีล่ะ?”

เขาพูดกับเธอโดยใช้โทนน้ำเสียงโทนเดียวกันตั้งแต่ต้นจน จบ กับคําเทศนายาวเป็นพรวนอย่างผู้ดีมีการศึกษา แต่ต่อให้ จะฟังผ่านๆก็รู้สึกได้ว่าเขากำลังเสียดสีจิกกัดเธออยู่
แอนน่า ม สายตามองไปยังตัวเลขที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆตาม การเคลื่อนที่ของลิฟต์ ก่อนจะเอื้อมมือไปกดที่ชั้นนึง รีบออก จากตรงนี้คงจะดีกว่า “ในเมื่อต้องเป็นคนมีระดับอย่างคุณถึงจะ มีสิทธิ์ใช้ลิฟต์ตัวนี้ งั้นฉันขอออกไปก่อนแล้วกันค่ะ”

พูดจาเสียดสีกันสนุกมากไหม? คงไม่คิดว่าเธอจะสนใจเขา จริงๆหรอกนะ?

หลงเซียวมองตัวเลขหนึ่งที่เธอเพิ่งกดมีไฟสว่างขึ้น ชาย หนุ่มขมวดคิ้ว จู่ๆก็เดินขึ้นมาตรงหน้าแอนน่าแล้วเข้าประชิด ตัวอีกฝ่าย ก่อนจะโน้มหน้าลงมาสบตากับเธอ ภายในลิฟต์ตัว แคบๆ ลมหายใจของเขารดรวยรินลงบนตัวหญิงสาวราวกับ กำลังจะกลืนกินเธอเข้า

“นึกจะเข้าก็เข้า นึกจะออกก็ออก เธอเห็นถิ่นฉันเป็นอะไร? ฮืม?” เขาลากเสียงยาว นัยน์ตาลึกล้ำดังมหาสมุทรจ้องเข้าไป ในดวงตากลมโตที่แสนดื้อรั้นของหญิงสาว

แอนน่าสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของคนตรงหน้า สัญชาตญาณสั่งให้เธอเบี่ยงตัวหลบออกมาด้านข้างเล็กน้อย “คุณหลง ทำไม? จะแกล้งฉันหรอ?”

ริมฝีปากของหลงเซียวขยับเล็กน้อย คล้ายยิ้ม คล้ายไม่ยิ้ม “ถ้าใช่แล้วจะทําไม?
แอนน่ากัดริมฝีปาก จู่ๆก็คิดถึงข้อเสนอที่เขาเคยพูด ในใจก็ พลอยหวั่นๆ เขาคงไม่คิดจะเอาจริงหรอกใช่ไหม?

ตอนนี้เอง ลิฟต์ก็หยุด หยุดอยู่ที่ชั้นที่เธอเพิ่งกดไปเมื่อครู่

แอนน่าสบตาเขาด้วยรอยยิ้มถือดี “คุณหลง ฉันถึงแล้ว หลีก ทางหน่อยค่ะ”

หลงเซียวยังคงยืนคร่อมร่างเธอไม่ขยับ ประตูทางด้านหลัง ค่อยๆเปิดออก แต่เขาไม่ได้สนใจแต่อย่างใด ริมฝีปากเผยยิ้ม ร้าย ดวงตาสีดำสนิทยากจะคาดเดาว่าเขากำลังคิดอะไร “จะ รีบทำไม? หรือว่าเธอกลัวอะไร?”

แอนน่าถูกร่างสูงไล่ต้อนจนหลังเธอแนบชิดกับมุมผนังลิฟต์ แสงจากนอกประตูลิฟต์ส่องเข้ามาที่แผ่นหลังกว้าง สะท้อน เป็นเงามืดที่บริเวณด้านหน้าของชายหนุ่ม ทำให้โครงหน้าของ เขายิ่งเด่นชัดเป็นมิติมากขึ้น ยิ่งอยู่ในแสงสลัว ความหล่อกับ รังสีดดันของเขาก็ยิ่งปิดไม่มิด

“มีอะไรที่ฉันจะต้องกลัว ในเมื่อคุณหลงใจกว้างขนาดนี้ งั้นก็ ขึ้นไปด้วยกันเลยก็ได้ รบกวนกดปิดลิฟต์ให้ที ขอบคุณมาก เธอยกยิ้ม จู่ๆก็เปลี่ยนเป้าหมายของตัวเองในเสี้ยววินาที ก็
แค่แข่งกันว่าจะใครหน้าด้านกว่าไม่ใช่หรอไง? เธอเองก็ทําได้ เหมือนกัน

ยังไงซะช่วงนี้ประสบการณ์ที่เขาได้เรียนรู้มาจากลู่ซวงซวง กับหลงจื้อ ก็พอจะเอามาใช้งานได้อยู่

หลงเซียวยื่นแขนไปดันผนังลิฟต์ ก่อนจะโน้มตัวลงมองแอ นน่า ริมฝีปากยกยิ้มบางๆ ไหนบอกมาซิ ว่าเธอมาทำอะไรที่

จู่ๆแอนน่าก็รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เวลานี้แผงอกของหลง เซียวอยู่ระดับสายตาเธอพอดี ทุกลมหายใจเข้าออกในตอน นี้เต็มไปด้วยกลิ่นฮอร์โมนที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างของชาย หนุ่ม ดวงตาของเธอแข็งทื่อ พยายามปรับบรรยากาศไม่ให้อิ่ม ครีม “มาหาพ่อคูณ ไม่เกี่ยวกับคุณ

หลงเซียวก้มต่ำลงมาอีก จมูกของเขาสูดกลิ่นแชมพูหอมๆที่ ออกมาจากเส้นผม กับกลิ่นครีมอาบน้ำที่มาจากกายของหญิง สาว นอกจากนี้…กลิ่นแอลกอฮอล์ซึ่งเป็นยารักษาขนานดีที่ เขาคุ้นเคย!

ในเสี้ยววินาที ทุกอย่างก็ผิดเพี้ยนไปหมด เหมือนชาย หนุ่มกำลังตกลงสู่ห้วงแห่งความอ่อนโยน ทั้งเสียง ทั้งกลิ่น แอลกอฮอล์ เหมือนผู้หญิงคนนั้นไม่มีผิดเพี้ยน
เหมือนจะเป็นเธอคนนั้น เป็นเธอคนนั้นจริงๆ

ดวงตาของชายหนุ่มเริ่มปรากฏเส้นเลือด ร่างสูงค่อยๆหดตัว ลง มือที่ดันกำแพงค่อยๆแน่น ลมหายใจติดๆขัดๆ จิตใจกระ สับกระส่าย อารมณ์หลากหลายถาโถมเข้ามาดึงสติของเขา ออกไป

แอนน่า? ลิ่วล้ว?

ราวกับเงาของผู้หญิงทั้งสองคนซ้อนกันไปมา เส้นประสาท ทุกส่วนเริ่มบีบตัวแน่น

ปวด ปวดหัว!

แอนน่าเห็นสีหน้าของเขาค่อยๆเปลี่ยนไปก็ทำอะไรไม่ถูก หัวใจของเธอเต้นตึกตัก เขาปวดหัวใจอีกแล้วใช่ไหม?

คุณหลง เป็นยังไงบ้าง? ปวดหัวใจใช่ไหมคะ? หายใจเข้า ลึกๆ ผ่อนคลายสมอง ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น” สองมือเล็กจับ แบบของเขาแน่น พยายามดึงความสนใจให้เขาไม่คิด

มือใหญ่เลื่อนลงมาจับหัวไหล่ของแอนน่า ทันใดนั้น ร่างสูง ใช้แรงทั้งหมดดึงเธอเข้ามากอดเธอ แขนแข็งแรงโอบกอด ร่างเธอทั้งร่างไว้ในอ้อมกอดแน่น เสียงทุ้มเหมือน
คนละเมอ เขาหลับตาสนิทข่มความเจ็บปวดที่หัวใจ “ลัววว….เธอคือลั่วลั่วใช่ไหม?

แอนน่าอยากผลักเขาออก แล้วตบไอตัว จนกว่าเขาจะตั้ง สติได้ แต่ น้ำเสียงที่ปกติแสนจะเย็นชาอวดดี เวลานี้กลายเป็น อ่อนแอหมดทางสู้ เหมือนเด็กน้อยที่กำลังตามหาพ่อแม่ที่ พลัดพราก เธอเห็นแบบนั้นก็ทนไม่ไหว “คุณหลง…

“เรียกชื่อฉัน” เขาตัดบทแอนน่า ร่างสูงยังคงกอดแอนน่าไว้ แน่นอย่างเอาแต่ใจ เขาสูดกลิ่นบนตัวของเธอจนเต็มปอด ไม่ นับกลิ่นกลิ่นดอกพุดซ้อน เธอคนนี้เหมือนกับคนรักที่หายไป ของเขาแทบทุกอย่าง

แม้แต่ส่วนสูง ก็เหมือนกับถั่วลัวแบบเป๊ะๆ

เขาโอบกอดเธออย่างคนโลภที่กำลังบ้าคลั่ง อดจะเอาเธอมา เป็นตัวแทน วลัวที่เขารักไม่ได้

แอนน่ากัดฟันกรอด “คุณหลง ฉันไม่ใช่ภรรยาของคุณ อย่า ทําแบบนี้”

เสียงของเธออ่อนยวบ บางทีคงเป็นเพราะเสียงอ่อนโยนของ เขาที่ไม่ได้เห็นบ่อยนัก หลงเซียวในตอนนี้น่าหลงใหลเหลือ เกิน แอนน่ากลืนน้ำลาย หัวใจของเธอในตอนนี้ก็เต้นแรงไม่แพงกัน

ชายหนุ่มล็อคคางลงบนหัวไหล่เล็ก “เรียกฉันหลงเซียว

เอาแต่ใจจริงๆ

แอนน่ากัดฟัน เอาเถอะ ตอนนี้เขาคือคนป่วย เธอควบคุม อารมณ์ที่ไม่ปกติของตัวเอง จากนั้นเอาตัวแนบชิดกับอ้อมอก ของชายหนุ่ม ก่อนจะเรียกเขาเสียงอู้อี้ “หลงเซียว….

ร่างสูงนิ่งไปในทันใด ตัวเขาในตอนนี้แนบชิดกับเธอจนไม่ เหลือช่องว่าง แขนแข็งแรงกอดเธอแน่นขึ้นจนแทบอยากจะ หลอมรวมเป็นร่างเดียวกัน ทั้งคู่โอบกอดกันอย่างกระหายรัก “เรียกอีก”

เสียงของเขาเย็นชาแต่ซื่อสัตย์เผด็จการแต่ลึกซึ้ง ทำให้เธอ ปฏิเสธไม่ลง

แอนน่ากัดริมฝีปาก ทำตามที่เขาต้องการ “หลงเซียว หลง เซียว หลงเซียว…

เธอเรียกชื่อของเขาแผ่วเบา อีกครั้งและอีกครั้ง ราวกับกำลัง เรียกชื่อคนรักอยู่ ยิ่งเรียกก็ยิ่งคล่องปาก ความรู้สึกก็ยิ่งเพิ่ม ขึ้น
ความเจ็บปวดที่หัวใจในที่สุดก็คลายลง คิ้วเข้มที่ขมวดแน่น ค่อยๆคลายปมออก แขนแข็งแรงรัดตัวเธอไม่ปล่อย ชายหนุ่ม ยังคงหลับตาอยู่ “บางที เธอนั่นแหละที่เป็นยารักษาฉัน

แอนน่าช้อนสายตาขึ้น ศีรษะชนเข้ากับคาง เธอสบตาชาย หนุ่มอย่างไม่อยากเชื่อ “คุณล้อเล่นอะไร? ฉันกับภรรยาคุณ แค่เสียงเหมือนกัน อย่าสับสนสิ แล้วก็เมื่อกี้ที่ฉันทำตามที่คุณ ต้องการ ก็เพราะคุณนั่นแหละ คุณเป็นคนไข้ฉัน แล้วฉันก็ไม่ อยากให้คุณมาตายในลิฟต์ ฉันไม่รู้จะอธิบายกับคนอื่นยังไง”

หลงเซียวปล่อยเธอออก มือใหญ่จับคางเธอไว้ เขาอยากจะ ฉีกใบหน้าเธอออกจริงๆ อยากรู้นักว่าข้างในจะเป็นใบหน้าของ ใครอีกคนหรือเปล่า

“ฉันบอกว่าเธอคือยารักษาฉัน ไม่ได้บอกว่าเป็นคนรักสัก หน่อย คิดมากไปแล้ว”

คนรักของเขา แค่คนเดียว และนั่นไม่ใช่เธอ

แอนน่าหัวเราะ “งั้นก็ช่างมันเถอะคุณหลง เพราะฉันไม่สนใจ จะผูกมัดกับคุณอยู่แล้ว”
หลงเซียวลุกขึ้นยืนใหม่ ราวกับเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น “เธอ คิดว่าตัวเองจะหนีฉันพันหรอ? ไร้เดียงสาจริง”

ว่าจบ ประตูลิฟต์ก็เปิดออก ชายหนุ่มก้าวขายาวออกจาก ลิฟต์ ทิ้งเอาไว้เพียงเงาแผ่นหลังสูงใหญ่

ลิฟต์ขึ้นมาอีกชั้น แอนน่าถึงได้ตั้งสติกลับมา

จู่ๆอ้อมกอดก็รู้สึกโหวงๆ ความรู้สึกผิดหวังถาโถมเข้ามาใน จิตใจ หญิงสาวขมวดคิ้ว ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ?

เมื่อกี้อัตราการเต้นของหัวใจเธอผิดปกติ ทำไมถึงเป็นแบบ นั้นได้?

ปรับอารมณ์เสร็จ แอนน่าจึงเดินเข้าห้องทำงานของหลงถึง

แอนน่าขอให้หลงถึงหยุดการรายงานข่าวที่เกี่ยวข้องกับเธอ โดยสื่อไว้แต่เพียงเท่านี้ และตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเขาต้องยก ระดับป้องกันความเป็นส่วนตัวของเธอ

ไม่เช่นนั้น เธอจะถอนตัวออกจากโปรเจค

หลงถิงนั่งอยู่ในห้องทำงานท่านประธานที่ตกแต่งสไตล์
คลาสสิก ชายสูงอายุยิ้มอย่างคนใจดี “ได้ ฉันจะทำตามที่เธอ ต้องการ คุณแอนน่าที่ฉลาดหลักแหลม ฝีมือการแพทย์สุด วิเศษอย่างจับตัวได้ยาก ฉันชื่นชมเธอมาก

แอนน่ายิ้มอ่อน กล่าวขอบคุณเสร็จ จึงเดินจากไป

หลงถึงตอบรับเธอด้วยความรวดเร็ว การเจรจาของเธอครั้งนี้ ใช้เวลาเพียงห้านาทีเท่านั้น

ทุกคนที่ทำงานในออฟฟิศท่านประธานเมื่อได้เห็นแอนน่า ต่างก็พากันซุบซิบ ทุกคนชื่นชมความสวยของเธอไปต่างๆนาๆ แอนน่าได้ยินจนรู้สึกรำคาญหูไปแล้ว

“คุณแอนน่าบังเอิญจัง”

ขณะที่กำลังรอลิฟต์ ร่างบางสวยสง่าก็เดินออกมาจากลิฟต์ พอดี เรือนร่างสุดเซ็กซี่สวมชุดเดรสที่ช่วยขับรูปร่าง กลิ่นน้ำ หอมชาแนลฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งบริเวณ เธอคือโม่หรูเฟย

แอนน่าพยักหน้าทักทาย “คุณโม่”

โม่หรูเฟยยิ้มกว้าง “มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?”
“ทําธุระค่ะ แต่ตอนนี้เรียบร้อยแล้ว” เธอตอบกลับง่ายๆ

อายไลน์เนอร์สีดำกรีดตวัดหางขึ้นเพิ่มความโฉบเฉี่ยว เครื่อง สําอางแต่งแต้มลงบนใบหน้าทั้ง360องศาอย่างประณีตไร้ที่ ติ เธอส่งยิ้มอ่อนหวานมาให้ “ดูท่าทางจะมาหาคุณลุงนะคะ เหอะ ฉันก็มาหาเขาเหมือนกัน จริงสิ ฉันกับพี่เซียวใกล้จะจัด งานแต่งกันแล้วนะคะ หวังว่าจะได้รับคำอวยพรจากคุณ

อ้อ?

จะแต่งงานแล้ว?

“งั้นก็ดีค่ะ ขอให้มีความสุขนะคะ” แอนน่ากล่าวอวยพรโดย ไม่แยแส สําหรับเธอแล้วนี่มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร

“ขอบคุณค่ะ คุณแอนน่าก็จะต้องมีความสุขเช่นกัน

แอนน่าส่งยิ้มไม่ยินดียินร้ายให้ ก่อนจะเบี่ยงตัวเดินเข้าลิฟต์ เธอสูดหายใจลึก แต่งงาน? คงใช่ เธอกับเควินเองก็กำลังจะ แต่งงานไม่ใช่หรือไง?

เธอนวดขมับ จิตใจรู้สึกกระสับกระส่าย
ลงไปได้ชั้นนึงลิฟต์ก็ถูกเปิดออก มีคนเข้ามาใหม่ แอนน่า ถอยหลังไปครึ่งก้าว เป็นผู้หญิงสามคนกำลังพูดคุยกันเดินเข้า มา

“เมื่อกี้เห็นโม่หรูเฟย แทบไม่อยากจะเชื่อ ตอนนี้เธอสวยกว่า ในทีวีอีก อย่างว่าละนะ กำลังจะแต่งให้ซีอีโอแล้วนี่ ออร่าเจิด จ้าขึ้นไม่น้อยเชียว

“เขาสองคนจะแต่งงานกันจริงๆอ่ะ? แต่ในใจซีอีโอมีแค่ ภรรยาที่เสียชีวิตไปนี่นา? แถมยังป่วยเพราะภรรยาจนตอนนี้ก็ ยังรักษาไม่หายอีก เฮ้อ”

“อย่างที่คนเขาพูดกันนั่นแหละ ถ้ายังตัดคนเก่าไม่ขาด คน ใหม่ก็คงไม่เข้ามาแทนที่ แต่คนตายไปแล้วจะเอาอะไรมาสู้กับ คนเป็นที่ยืนอยู่ตรงหน้าล่ะ?”

เสียงวิจารณ์ของคนทั้งสามยังคงดำเนินต่อไป แอนน่ายิ้ม อ่อน ก็คงใช่ หลงเซียวรักภรรยาเก่ามากมายนาดนี้ ก็คงไม่ สามารถจะจมอยู่กับอดีตไปได้ตลอดชีวิต

หญิงสาวส่ายหัว ดึงความรู้สึกมาอยู่ที่จุดศูนย์กลาง เธอเริ่ม สนใจเรื่องรักๆใคร่ๆของหลงเซียวตั้งแต่เมื่อไหร่?

เวลานี้ ณ ห้องทํางานหลงเซียว
จี้ตงหมิงโค้งคำนับ “บอส สืบมาได้แล้วครับ คุณแอนน่าเคย รักษาตัวที่โรงพยาบาลในอเมริกาช่วงระยะเวลานึง ซึ่งตรงกับ ช่วง คุณนายหายตัวไป แต่ทางโรงพยาบาลล้างประวัติคนไข้ จนเกลี้ยง จึงแน่ใจได้เพียงแค่คุณแอนน่าเคยได้รับการรักษา เป็นระยะเวลานานอยู่พอสมควร ส่วนรายละเอียด คาดว่ามีใคร บางคนพยายามปกปิด ทําให้สืบไม่พบครับ

ยิ่งประวัติถูกล้างออกไป ก็ยิ่งแน่ชัดว่ามีบางอย่างผิดปกติ

หลงเซียวเงียบไปหลายนาที นิ้วเรียวขยับเม้าท์ ก่อนจะนิ่งไป “ยิ่งนับวันฉันยิ่งรู้สึกว่า เธอมีบางอย่างที่ฉันรู้สึกคุ้นเคย เมื่อ ไหร่ก็ตามที่เกิดความรู้สึกนี้ ฉันมักจะแยกไม่ออกว่าตกลงเธอ คือลั่วลัว หรือว่าแอนน่า”

จี้ยงหมิงบอกใบ้อย่างระมัดระวัง “เป็นไปได้ไหมครับว่าเธอก็ คือคณนาย? เพียงแต่รูปโฉมเปลี่ยนไป?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ