ตอนที่ 164 ไม่มีเชื้อHIV

ตอนที่ 164 ไม่มีเชื้อHIV

“คิดว่าตัวเองฉลาดอย่างนั้นเหรอ ? เป็น ยังไงล่ะ ? ตอนนี้ยังคิดว่าเป็นแบบนั้นหรือ เปล่า ? ” เสียงอันเยือกเย็นของผู้เป็นพ่อ ดังขึ้น

หลงเชียวยิ้มอย่างไม่พอใจแล้วพูดว่า “ฝีมือคุณงั้นเหรอ ? ”

หลงถึงตอบกลับอย่างไม่ไยดีว่า “สำคัญ หรือ ? ผู้หญิงที่แกเลือกเองก็รับผิดชอบ เองสิ”

เหอะๆ !

หลงถึงก้มตัวลงไปเก็บรูปภาพขึ้นมาใบ หนึ่ง ฉู่ลั่วหานอยู่ท่ามกลางทะเลทราย ใบหน้าเธอชางยิ้มแย้มแจ่มใส เธอไม่เคย ยิ้มสดใสแบบนี้กับเขาเลยสินะ ?

ไม่เคยเลย

ในใจเธอนั้นใครกันแน่เป็นคนที่เธอรัก ? หลงเซียวไม่รู้ เขาเดาไม่ออกและบอกไม่ ถูก

หลายต่อหลายครั้งที่เขาตัดสินใจเชื่อ เธอโดยไม่มีเหตุผล เธอต้องการไป เขา ก็ไม่รั้งเอาไว้ อีกทั้งยังให้สัญญาว่าจะรอ เธออยู่ตรงที่เดิม แต่ตอนนี้ล่ะ ? เธอกลับ ไปอยู่ในอ้อมอกของผู้ชายคนอื่น

ดวงใจของเขา คล้ายกับถูกมีดกรีดลง กลางใจ เม็ดเหงื่อไหลซึมออกมา แผล ผ่าตัดที่ยังไม่สนิทดีตอนนี้ถูกฉีกออก อีกครั้ง ความเจ็บปวดจากภายนอกและ ภายในประดังกันเข้ามาจนเขาแทบจะ ขาดใจ

“ออกไปหลงเชียวขมวดคิ้วและกัดฟัน อดทนต่อความเจ็บปวด เขากํารูปภาพนั้น

ไว้แน่น !

หลงถึงยืนอยู่ข้างหน้ามองดูลูกชายของ เขา “แกลองดูซะว่าสภาพตัวเองตอนนี้ เป็นยังไง ! แกเป็นแบบนี้เพียงเพราะผู้ หญิงคนเดียว ! ”

หลงเซียวเงยหน้าขึ้นมองผู้ที่พูดด้วย น้ำเสียงเยือกเย็นเมื่อครู่ มุมปากของเขา เผยอขึ้นแล้วหัวเราะด้วยอารมณ์เยาะเย้ย แววตาสงบนิ่งแฝงไปด้วยความผิดหวัง “ผมเป็นคนที่มีหัวใจ แต่คุณ ไม่มี ! ”

หลงถึงสีหน้านิ่งดังเดิม เขามองดูเด็ก น้อยที่กำลังโมโหแล้วใช้เท้าข้างหนึ่ง เหยียบลงไปบนรูปภาพของ ลั่วหาน หัวเราะเยาะว่า “ผู้หญิงแบบนี้ ในสาย เลือดของเธอมีแต่ความน่ารังเกียจ แก ได้สติเสียที แบบนั้นคงจะดีกับตัวแกเอง”

หลงเซียวหัวเราะ เหอะๆ ! ออกไปได้ แล้ว ! ”

หลงถึงยื่นมือออกไปตบที่บ่าของหลง เขียวคล้ายปลอบใจแล้วพูดว่า “คนที่ถูกผู้ หญิงทำร้ายจนไม่เป็นท่าแบบนี้ ฉันคงไม่ มอบบริษัทให้แน่ๆ

เมื่อพูดจบเขาก็หันหลังกลับ ขยี้เท้าลง บนรูปภาพนั้นอย่างแรงแล้วเดินจากไป

หลงเซียวเอามือปิดหน้าแล้วหลับตาลง

ทันใดนั้นมือถือของหลงเซียวก็ดังขึ้น แต่ หลงเขียวไม่ได้สนใจกับเสียงนั้น เขายัง คงหลับตาลงนั่งอยู่ที่โซฟา มือถือดังอยู่เนิ่นนานจนกระทั่งดับไป

หยวนซูเฟินเดินขึ้นไปชั้นบนพร้อมกับ ถ้วยอาหาร เธอยืนอยู่นอกประตูมองเห็น ด้านหลังลูกชายของเธอเช่นนั้น มีอ า ถาดไว้แน่น และหายใจลึกพูดว่า “เซียวเอ๋

อ….”

“ออกไป” เสียงเขาฟังไม่เป็นมิตรและ เย็นชา

หยวนชูเฟินเดินมาข้างหน้าเขาอย่าง ระมัดระวัง สายตาเธอเหลือบไปเห็น รูปภาพที่ตกอยู่บนพื้นจากนั้นมองไปที่ หลงเขียว “กินข้าวกินปลาก่อนลูก ไม่ ได้กินอะไรมาวันหนึ่งแล้ว เป็นแบบนี้ต่อ ไปร่างกายจะรับไหวได้ยังไงกัน แผล

“ออกไป ! เอาของออกไปด้วย ! ” ครั้งนี้เขาเก็บความโมโหไว้ไม่ได้จริงๆ ร่างกายเขาไม่ได้ขยับไปไหน แต่กลับ น สะท้าน

“เอาละ แม่จะออกไป ข้าวเย็นวางไว้ตรง นี้นะ ลูกต้องกินบ้างเข้าใจไหม

ประตูถูกปิดลง

มือถือเจ้ากรรมก็ดังขึ้นอีกครั้ง

หลงเขียวหยิบมันขึ้นมาแล้วปาไปที่ กำแพงเข้าอย่างจัง !

เมื่อมือถือตกลงสู่พื้น ทุกอย่างก็เงียบ สงบลง

โม่หรูเฟยมองดูมือถือที่ถูกตัดสายลง เธอนั่งอยู่บนเตียงสไตล์บาร็อคที่แสน หรูหรา และบ่นออกมาอย่างเสียใจว่า “พี่ คะ หลงเซียวเขาไม่รับสายฉัน”

เกาหยิ่งจือลูบไหล่เธอเบาๆ “ตอนนี้เขา ยังไม่ตัดใจ”

“ยังไม่ดัดใจเหรอ ? เมื่อหยวนซูเฟินก็ บอกเองไม่ใช่เหรอว่ามีคนถ่ายรูปลั่วหา นกับถังจิ้นเหยียนอยู่ด้วยกันเอาไว้ได้ เขา ยังต้องลังเลอะไรอีก ? ”

เกาหยิ่งจือใช้เล็บคริสตัลอันสวยงามไร้ ที่ติของเธอลากยาวไปบนหน้าจอมือถือ พูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ ถ้าคนเราไม่ตาย หัวใจของเราก็ไม่ตาย เข้าใจไหม?”

ใบหน้าสีชมพูที่ไม่ได้มาจากการแต่ง หน้าของโม่หรูเฟย ทำให้เห็นได้ชัดเจน ว่า “การอยู่เดือนนี้ไม่ได้งดงามเท่าไรนัก ร่างกายเธอถูกกดดันทําให้เจ็บมากขึ้น “คนไม่ตาย ? หมายความว่ายังไง ?

เกาหยิ่งจ๋อ มือมาจับแก้มของโม่หรู เฟยแล้วยิ้มว่า “สิ่งที่ฉันต้องการและสิ่งที่ เธอต้องการถูกขัดขวางเหมือนกัน แต่สิ่ง ที่ต่างกันคือ เธอใช้เวลาในการกำจัดสิ่ง กีดขวางอยู่ถึงสามปีแต่ไม่เป็นผล แต่ฉัน ไม่มีความอดทนขนาดนั้นหรอกนะ”

แอฟริกา , เคนยา

ฉู่ลั่วหานกำมือไว้แน่น เธอรอผลการ ตรวจอย่างตื่นเต้นเสียจนหัวใจแทบทะลุ ออกมา !

“เป็นยังไงบ้างคะ ? ผลตรวจออกมาหรือ ยัง ? เป็นยังไงบ้าง……………

ฉู่ลั่วหานกุมมือถังจิ้นเหยียนไว้แน่น สายตาเขาจ้องเขม็งมายังเธอ “คุณอย่า มองฉันแบบนี้สิคะ คุณ……พูดอะไรบ้างสิ คะ”

ผลการตรวจเลือดที่อยู่ในมือถังจิ้นเหยี ยนนั้นถูกเขาใช้แรงฉีกเป็นสองส่วน ขอบ ตาแดงซึ่งเกิดจากความตื่นเต้นหรือหวาด กลัว เธอเองก็เดาไม่ออก “ลัวหาน……..

ดวงตาเธอเบิกกว้าง หัวใจแทบจะหยุด

เต้น!

ถังจิ้นเหยียนโผเข้ามากอดเธอไว้แน่น เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีกอดผู้หญิงคนนี้ไว้ ในอ้อมอก โอบเอาหน้าของเธอแนบชิด กับอกของเขา น้ำตาจากความดีใจเอ่อล้น ออกมา

“ล้วหาน มันจบแล้ว ! ไม่ต้องกลัว ! คุณ ไม่ต้องกลัวอะไรอีกต่อไปแล้ว ! เธอที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาตกตะลึงใน สิ่งที่ได้ยิน เธอสับสนมากในขณะนี้ “ถังจิ้น เหยียม คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย ? คุณตกใจจน เป็นบ้าไปแล้วหรือเปล่า ? ฉันมีเวลาอีกไม่ นานแล้วใช่ไหม ? ”

“ไม่ใช่ ! เด็กโง่ คุณมันโง่จริงๆด้วย ผมก็ โง่ ! ผมโง่กว่าคุณด้วยซ้ำ ! ฮ่าๆๆๆ ! ”

เขาทั้งหัวเราะและร้องไห้ ฉู่ลั่วหานรู้สึก งุนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า ผู้ชายคนนี้ เป็นอะไรไป ?

“คุณไม่ได้ติดเชื้อHIV ! คุณไม่มีเชื้อ !

ได้ยินไหม !

มือทั้งสองของเขาจับไปที่หน้าของเธอ ร่างสูงใหญ่โอบเธอไว้ราวกับร่มที่ปิดกั้น แสงแดดอันร้อนแรงให้เธอ และความสุข ในดวงตาของเขาราวกับกระแสน้ำที่โอบ ล้อมเธอไว้

ลั่วหานทําอะไรไม่ถูก เธอจ้องมองเขา อยู่นานโดยไม่ละสายตา สุดท้ายเธอพูด ออกมาว่า “ถังจิ้นเหยียน คุณมันเล่นมุก ไม่เป็น ไม่รู้วิธีทำให้ผู้หญิงดีใจเอาซะเลย จริงๆ”

การล้อเล่นแบบนี้ มันไม่เกินความเป็น จริงไปหน่อยเหรอ ?

เด็กโง่ ผมไม่ได้ล้อคุณเล่น นี่เป็นความ จริง ! ตอนแรกผมเองก็ไม่เชื่อ แต่ผม ทําการทดลองอีกครั้งทั้งคืน ครั้งที่สอง ใช้เลือดของคุณ ผมมั่นใจได้ว่าในเลือด ของคุณไม่มีเชื้อHIV แม้แต่เชื้อหวัดก็ยัง ไม่มี ! ”

ลัวหานนาตาเอ่อล้นออกมา มือทั้ง สองข้างดึงคอเสื้อของถังจิ้นเหยียนไว้ “คุณ……พูดเรื่องจริงเหรอคะ ? ”

“จริง ! จริงร้อยเปอร์เซ็นต์เลย ! ”

ฉู่ลั่วหานปล่อยมือจากเขา เธอพึมพำว่า “ฉันจะกลับประเทศ ! ฉันจะกลับจีน ! ”

เธอจะกลับไปหาหลงเชียว เธอไม่ สามารถรอได้อีกแม้แต่นาทีเดียว !

ถังจิ้นเหยียนเองก็ปล่อยมือ ผลตรวจ เลือตนั้นปลิวไปกับสายลม

ฉู่ลั่วหานตั้งสติได้เธอรู้สึกผิดจึงพูดว่า “ฉันขอโทษ……..ฉัน ฉันหมายความว่าฉัน ต้องการกลับไปทวงความยุติธรรมคืน มาว่าฉันไม่ได้ติดเชื้อ ฉันไม่ได้มีเจตนา

ถังจิ้นเหยียนยิ้มอย่างฝันไม่ได้ เขาปวด ใจไหม ? ปวด ปวดมากเสียด้วย

เขารู้ดีว่าเมื่อบอกสิ่งนี้แก่เธอไปแล้ว สุดท้ายเขาคงรั้งเธอไว้ไม่อยู่ แต่เขาก็ทน มองดูเธอหดหู่แบบนี้ไม่ได้ เขาไม่อยาก เห็นเธอนั่งซึมเศร้าแบบนี้

“ไม่ว่าคุณจะหมายความว่ายังไงผมก็จะ สนับสนุนคุณนะ เพียงแต่สถานะของคุณ ตอนนี้คือถูกขับไล่ออกจากประเทศ ถ้า หากไม่มีใบอนุญาตจากสถานทูต คุณจะ ไม่สามารถกลับไปได้

ฉู่ลั่วหานพยักหน้ารับรู้ เธอได้สติกลับคืน มาแล้ว

ฉันจะไปถามที่สถานทูต……” เมื่อพูด “ ไม่ทันจบเธอก็หยุดลง หลงถึงสามารถใช้ นํานาจส่วนตัวขับไล่เธอออกจากประเทศ ได้ แน่นอนว่าจะไม่ให้เธอกลับไปอย่าง ง่ายๆแน่นอน เธอจะทําอย่างไรดี ?

“อย่าเพิ่งรีบร้อนไป อย่างน้อยๆตอนนี้ คุณก็แข็งแรงดียังมีโอกาสอีกมาก ผมจะ ช่วยคุณหาวิธีเองและให้คุณได้กลับไปยัง อ้อมอกของประเทศจีนในเร็ววัน

ฉู่ลั่วหานพยักหน้า “ค่ะ ! ขอบคุณ มาก ! ” พูดจบเธอก็ดึงชายเสื้อของเขา พูดว่า “ขอโทษนะคะ……

“คุณหมอฉี่ นอกจากคำว่าขอบคุณกับ ขอโทษแล้ว คุณไม่คิดจะพูดอย่างอื่นกับ ผมบ้างเหรอครับ ? ผมฟังจนจะมาหมด แล้วละ”

“ค่ะๆๆ ถ้างั้น คุณหิวมั้ย ? ”

“หิว !” ฉู่ลั่วหานกัดฟันแน่น ผลการตรวจ สุขภาพเป็นของปลอม ใบที่เกาหยิ่งจือเอา มาให้เธอดูต้องถูกปลอมแปลงแน่ๆ

ดังนั้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดเกา หยิ่งจือคงเป็นผู้กระทำ จุดประสงค์ก็เพื่อ บไล่เธอออกจากบ้านตระกูลหลง

ผู้หญิงคนนี้มีอุบายที่น่ากลัวกว่าที่ไว้ จริงๆ !

บนเนินเขา พยาบาลในชุดขาวคนหนึ่ง ยืนคุยโทรศัพท์อยู่

“รองคณบดีเกา เธอรู้ความจริงทั้งหมด แล้ว ทำยังไงต่อไปดี ? ”

รู้แล้วงั้นเหรอ ? เร็วขนาดนี้เชียว !

เกาหยิ่งจ๊อปิดประตูห้องทํางานลงจาก น้นพูดด้วยเสียงอันเบาว่า “แล้วมีการ เคลื่อนไหวอะไรอีก ? ”

“เธอกำลังกินข้าวอยู่กับรองคณบดีถัง ทั้งสองคนดูมีความสุขดี

มีความสุขดี ? เหอะๆๆ !

“จัดการเรื่องนี้เรียบร้อยและกลับมาจาก เคนยาเมื่อไหร่ ตำแหน่งหัวหน้าพยาบาล เป็นของเธอแน่นอน”

“วางใจได้ค่ะ ! ”

“ดีมาก ฟังนะ..………

พยาบาลผู้นั้นรับฟังเสียงของฝั่งตรงข้าม ทันใดนั้นร่างกายเธอก็สั่นขึ้น !

แผ่นดินไหว ! แผ่นดินไหว ! ” “เร็วเข้า ! รีบวิ่งเร็ว ! หนีลงมาจากเนิน เขา ! หลบหนีจากอาคาร ! เร็ว”

“หะ !! ”

“โครม ! ! ! ! !

เสียงกรีดร้องดังลั่น ! เสียงอาคาร ต่างๆถล่มล้มลงมา ! แผ่นดินกว้างใหญ่ สั่นสะเทือน พื้นดินฉีกออกเป็นช่องกว้าง หนึ่งเมตรได้! สัตว์เลี้ยงต่างๆตกลงไปใน หุบเขาล็กตามรอยแตก!

“กรี๊ด ! ! ช่วยด้วย !

“วิ่ง ! เร็ว ! อย่าหันกลับมา !!”

เท้าของทุกคนราวกับติดจรวด วิ่งคล้าย กับนักวิ่งชนะเลิศหนึ่งร้อยเมตร บางคนวิ่ง ไปกรีดร้องไป บางคนวิ่งไปตะโกนไป ”เวชภัณฑ์! ถังจิ้นเหยียน เราต้องเอา ของพวกนั้นออกไปด้วย!

หลังจากแผ่นดินไหวจะมีผู้คนได้รับบาด เจ็บจํานวนมากมาย ถ้าไม่มีเครื่องมือช่วย เหลือพวกเขาคงต้องมีการสูญเสียเกิดขึ้น

“โอเค ! ”

เงาของสองคนวิ่งเข้าไปในห้องเก็บ อุปกรณ์การแพทย์ ผลจากแผ่นดินไหว เมื่อครู่ทำให้สิ่งของในห้องตกหล่น กระจัดกระจาย ฉู่ลั่วหานรีบเข็นรถคันหนึ่ง ออกมาแล้วโยนของใส่ลงไป

“เรียบร้อย ! รีบออกไปเร็วเข้า ! บ้านจะ ถล่มแล้ว ! ”

“เพนิซิลลิน ! เพนิซิลลินสําคัญมาก ! ฉล้วหานกระโดดไปที่ชั้นวางยา กล่อง ขนาดใหญ่มหึมาตกลงมา ! ”

ปุ๊บ ! ”

ถังจิ้นเหยียนเอาร่างกายของเขาเข้ามา ขวางเธอเอาไว้ กล่องนั่นหล่นลงมาใส่ หลังเขาเต็มๆ !

“ถังจิ้นเหยียน !

“รีบออกไป !

“ไปด้วยกัน ! ”

“ไปด้วยกัน !

ถังจิ้นเหยียนผลักรถเข็นออกไปทาง ประตู จากนั้นอุ้มลู่ลั่วหานแล้วกระโดด ออกไป ! “โครม ! ! ! ”

ห้องเก็บของถล่มลงมา !

ทั้งสองนอนกองอยู่ที่พื้นแล้วยิ้ม เหตุการณ์น่ากลัวขนาดนี้ยังยิ้มได้ โลกนี้ คงมีเพียงลั่วหานคนโง่คนนี้เท่านั้นนะ

ทั้งสองคนรีบตะเกียกตะกายขึ้นมาจาก พื้น แล้วเข็นรถเข็นวิ่งไปในลานโล่ง !

ลมกระโชกไปบนใบหน้าของเธออย่าง รุนแรงและผ้าคลุมหน้าของฉู่ลั่วหานก็ถูก พัดจนฉีกขาดขาด!

“ลั่วหาน ! เร็ว ! ”

ถังจิ้นเหยียนกุมมือฉล้วหานไว้อย่างแน่น หนา เขาใช้ร่างกายตัวเองบังเธอเอาไว้

มากับผม ! ” ชาวบ้านรีบไปยังที่โล่งกว้าง มองดูบ้าน ของพวกเขาทลายไปต่อหน้าต่อตา !

ถนนพัง การสื่อสารถูกตัดขาด หมู่บ้าน ของพวกอีกทั้งรัศมีหลายร้อยกิโลกลาย เป็นเมืองที่ขาดการติดต่อจากภายนอกใน พริบตา

ในที่สุดการสั่นไหวกว่าหนึ่งชั่วโมงก็ผ่าน ไป การสั่นสะเทือนระลอกแรกก็หยุดลง ชั่วคราว

ฉู่ลั่วหานนั่งทรุดตัวลงกับพื้น เธอเงย หน้าขึ้นมองดูความเสียหายที่เกิดขึ้นกับ ทุกๆบ้าน ที่อยู่ของพวกเขาก็ถูกทำลายลง ในพริบตา

กี่ชีวิตกันนะที่ถูกกลืนกินไป

“คุณหมอจู่ ! พระเจ้า ! คุณหมออู่อยู่ที่นี่ ได้ยังไง ! ? ”

“ไม่น่า ! เป็นคุณหมอจู่จริงๆงั้นเหรอ ? ผู้หญิงคนที่ให้เลือดผู้ป่วยแล้วหลอกว่ามี เชื้อHIV ก็คือคุณ ? ”

“คุณหมอฉี่ คุณมีกรุ๊ปเลือดพิเศษได้ยัง ไงกัน ! ”

เมื่อไม่มีผ้าปิดหน้า ฉู่ลั่วหานจึงได้รู้ว่าตัว เธอนั้นมีชื่อเสียงในโรงพยาบาลไม่น้อย บรรดาพยาบาลพวกนี้เห็นเธอเป็นไอดอล ไปแล้ว

“เมื่อวันก่อนฉัน…….

เธอยังพูดไม่ทันขาดคํา ปรากฏคนหนึ่ง วิ่งมากรีดร้องอย่างสุดใจ” คุณหมอ ! ด่วน! ศูนย์กลางมีผู้บาดเจ็บหนัก!” เมืองไนโรบี ? จุดศูนย์กลางแผ่นดินไหว อยู่ที่เมืองไนโรบีทิศตะวันตกเฉียงเหนือ !

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ