ตอนที่ 305 คนสวย จะสูบเงินกันหรือไง

ตอนที่ 305 คนสวย จะสูบเงินกันหรือไง

ถังจิ้นเหยียนดูนาฬิกาข้อมือ เหลืออีกสิบนาทีก็จะถึงเวลานัด ใน ฐานะสุภาพบุรุษ จะสายตั้งแต่เดทแรกก็คงไม่ค่อยดีนัก

ดังนั้นเขาจึงเอ่ยขึ้น “เอางี้แล้วกัน คุณโทรเรียกประกันมา เรื่อง นี้ให้ประกันเป็นคนจัดการดีไหม? ผมมีธุระนิดหน่อย เสร็จธุระแล้ว ผมจะกลับมาจัดการให้แน่นอน ได้ไหมครับ?”

ผู้หญิงคนนั้นเห็นถังจิ้นเหยียนพูดจาอ่อนโยนสุภาพ กลายเป็น ยิ่งหงุดหงิด มือทั้งสองข้างเท้าเอวส่งเสียงดี “คนอะไร ชนรถคน อื่นแล้วยังคิดจะหนี? ไม่เกรงกลัวกฎหมายบ้านเมืองเอาซะเลย! เหอะๆ ชดใช้มา! ถ้าไม่ชดใช้วันนี้อย่าหวังจะหนีไปได้

สายตาถังจิ้นเหยียนเหล่ไปมองนาฬิกาอีกครั้ง “เรื่องชดใช้ผม ชดใช้ให้อยู่แล้ว แต่ต้องรอประกันมาเช็คสภาพรถก่อนผมถึงจะรู้ จํานวนเงิน” ขณะพูดเขาก็ล้วงไปหยิบนามบัตรออกมาให้ “คุณรับ นี่ไว้ ถ้าหลังจากนี้มีอะไรก็โทรหาผมได้ตลอด

หญิงคนนั้นมองนามบัตร ก่อนจะเบิกตาโต ผู้ชายคนนี้เป็นถึง ศัลยแพทย์! แถมยังตำแหน่งสูงกว่าหมอทั่วไปอีก! อาชีพประเภท หมอพวกนี้ นิสัยรักความสงบไม่ชอบมีปัญหา โอกาสแบบนี้จะ ปล่อยให้ผ่านไปง่ายๆไม่ได้
“เหอะ! นามบัตรจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ คุณรีบฉันก็รับเหมือนกัน รีบๆชดใช้มาซะ รถฉันมันรถใหม่ ไฟหน้าโดนชนแตกขนาดนี้ต้อง รีบซ่อม คุณก็ดูน่าเชื่อถืออยู่หรอก เอางี้แล้วกัน จ่ายมาสี่หมื่น เรื่องจะได้จบๆ

สี่หมื่น?

หญิงสาวในรถเบนซ์สีขาวได้ยินคำว่าสี่หมื่น ก็หันไปดู สถานการณ์ของทั้งสองฝ่าย จากนั้นเปิดประตูรถเดินลงมา “คน สวยคนนั้นน่ะ สี่หมื่น? คิดจะขูดรีดกันหรือไง?

เจ้าของเบนซ์สวมชุดกระโปรงยาวสีชมพูอ่อน คู่กับรองเท้าส้น สูงแหลมสีเข้าเซท ผิวขาวนุ่มสะท้อนใต้แสงอาทิตย์ส่องประกาย สดใส ยามเดินเข้ามาใกล้ผิวขาวสว่างจ้าจนเหมือนเปล่งแสงได้ กระทบสายตาคนมอง

หญิงวัยยืนอยู่มองเธอ ก็ขึ้นเสียงสูงด่าทอทันที “นั่งนี่! แต่อะไร

ไม่ทราบ!

หญิงสาวที่ถูกชี้หน้าด่าไม่รู้สึกโกรธหรือทำตัวไม่ถูกแม้แต่ น้อย น้าเสียงของเธอยังคงสบายๆไม่เปลี่ยน “คนสวย ตอนนี้ ผู้ชายคนนี้กลับรถเขาเปิดไฟท้ายแล้ว อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นภายใต้ สถานการณ์ที่เจ้าของรถเปิดไฟส่งสัญญาณ คุณว่าใครที่ต้องเป็น คนรับผิดชอบไม่ทราบ?
“ไร้สาระ! รถฉันอยู่ข้างหลังฉันจะไปเห็นได้ไง!” หญิงคนนั้นไม่ พอใจมากขึ้นไปอีก เธอแหกปากดังลั่น พร้อมหันกลับไปมองสามี เห็นเขากําลังจ้องหญิงสาวอีกคนตาลุกวาวจนนํ้าลายแทบจะไหล ออกจากปาก

หญิงคนนั้นเหยียบเท้าสามีแล้วบดขยี้อย่างแรง “มองอะไร! นัง จิ้งจอกนี่มีอะไรน่าดู!

ความเจ็บแปล๊บขึ้นที่ปลายเท้า เขาร้องโอดโอยอยู่สักพัก ก็เด้ง ตัวขึ้น “ใช่! ก็เมียผมมองไม่เห็นไฟท้ายของคุณ คุณนั่นแหละ ชี้วขับรถมาชนไฟหน้าผม นี่มันเมืองหลวงนะคุณ ทําผิดจะไม่รับ ผิดชอบได้ที่ไหน รีบๆชดใช้มาซะดีกว่า จะได้รีบๆแยกย้ายกันไป จะได้ไม่ต้องเสียเวลาทั้งสองฝ่าย

ถังจิ้นเหยียนเห็นว่าเวลานัดใกล้จะเข้ามาทุกที ชายหนุ่มควัก กระเป๋าตังค์ออกเตรียมจะจ่ายเงินชดใช้ แต่ทันทีที่ล้วงออกมาได้ ไม่ถึงวินาที กระเป๋าตังค์ก็ถูกมือเรียวแย่งไป หญิงสาวที่เข้ามา ใหม่แสยะยิ้ม “คุณผู้หญิง เมื่อกี้บอกว่าไม่เห็นที่เขาเปิดไฟท้าย สินะ? ตรงนี้มีกล้องวงจรปิดพอดี งั้นพวกเราไปขอดูกล้องวงจรปิด หน่อยเป็นไง ถ้าเป็นความผิดของผู้ชายคนนี้จริง ฉันรับประกัน ว่าเขาจะจ่ายให้ไม่ขาดแม้แต่บาทเดียว แต่ถ้าคุณใส่ร้ายเขา งั้น ขอโทษที ที่พวกคุณต้องชดใช้เกรงว่าจะไม่ใช่แค่คำขอโทษ แต่ ต้องชดใช้ที่ทําให้เขาต้องเสื่อมเสียชื่อเสียง เป็นไง?”
สองสามีภรรยารีบหันศีรษะมองตามไป แล้วก็เป็นอย่างที่เธอพูด แถวนี้มีกล้องวงจรปิดอยู่ไม่น้อยทีเดียว

“หึ! ถือว่าฉันซวยแล้วกัน!

ทั้งคู่กลับเข้าไปในรถแล้วเดินเกียร์ขับถอยออกไป ไม่นานเสียง เครื่องยนต์ก็หายไปพร้อมควันรถ

ถังจิ้นเหยียนหันกลับไปมองหญิงสาว แล้วก้มศีรษะให้เล็กน้อย “เมื่อครู่ต้องขอบคุณคุณมาก ผมลืมคิดเรื่องกล้องวงจรปิดไปเลย โชคดีที่คุณมาเตือนไว้ซะก่อน

หญิงสาวเขย่ากระเป๋าตังค์ในมือไปมา “ถ้าเมื่อกี้ฉันไม่เข้ามา ก่อน คุณคงจะหยิบเงินให้เธอไปแล้ว? คุณขับรถราคาแพงๆสวม เสื้อผ้าแบรนด์เนม เงินสี่หมื่นคงเป็นแค่เศษหน้าแข้ง แต่ว่านะคุณ ผู้ชาย จู่ๆก็ต้องมาจ่ายเงินสี่หมื่นทั้งที่ตัวเองไม่ผิดนี่คุณไม่คิดว่า มันไม่ยุติธรรมหรอ?”

ถังจิ้นเหยียนฟังที่เธอพูดก็หุบยิ้ม “ผมแค่อยากรีบให้เรื่องมันจบๆ เลยไม่ได้คิดอะไรมากมาย เมื่อกี้นี้ขอบคุณมาก ว่าแต่คุณผู้หญิง จะเอากระเป๋าตังค์ผมคืนได้หรือยัง?”

หญิงสาวถือกระเป๋าตังค์เขาไว้ เมื่อครู่เผลอเหลือบไปเห็นบัตร ประชาชนของเขาเข้า ทำให้เห็นชื่อถังจิ้นเหยียนชัดเต็มสองตา
ดังนั้นเธอจึงอดสำรวจชายหนุ่มตรงหน้าไม่ได้ หน้าตาผ่าน ส่วน สูงผ่าน ออร่าผู้ดีมีเงินแผ่ซ่านไปทั้งตัว โดยรวมนับว่าไม่เลว แถม ได้ยินว่าเป็นศัลยแพทย์ โปรไฟล์สะอาดเรียบร้อยไม่พบอะไรที่ ไม่ดี ดูท่าผู้ชายคนนี้จะใช้ได้อยู่

* คุณ ฉันช่วยคุณแก้สถานการณ์ จนคุณไม่ต้องเสียเงินสี่หมื่น ไม่คิดจะแสดงความขอบคุณสักหน่อยหรือไง?”

หญิงสาวยืนกอดอก พร้อมกับเหน็บกระเป๋าตังค์ไว้ในซอกแขน ใบหน้ายิ้มๆเหมือนคนจะหาเรื่อง ผมสีน้าตาลดัดลอนพาดอยู่ริม คอสวยระหงส์ เครื่องแต่งกายจากแบรนด์ดังตั้งแต่หัวจรดเท้า

ถังจิ้นเหยียนขมวดคิ้ว “ตอนนี้ผมกำลังรีบ เอาแบบนี้ คุณเอา นามบัตรผมไป รอผมจัดการธุระเสร็จเรียบร้อยค่อยหาวิธีขอบคุณ คุณอย่างเป็นทางการ เป็นไงครับ?”

หญิงสาวเดินเข้าไปพิงกับรถของเขา ดวงตากลมกรอกไปทาง ซ้ายทีขวาที “มาจอดรถหน้าร้านอาหารฝรั่งแบบนี้ ธุระที่ว่าคงเป็น เดทมากกว่ามั้ง? ดูคุณรีบขนาดนี้ นัดแฟนไว้หรอ? แคร์เธอมาเลย สินะ?”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ คุณผู้หญิงโปรดคืนกระเป๋าตังค์ให้ ผม แล้ววันหลังผมจะมาขอบคุณคุณด้วยตัวเอง เป็นไง?”
“ไม่ยังไง ในเมื่ออยากจะขอบคุณ ก็ขอบคุณซะวันนี้เลยสิ เรา สองคนอยู่หน้าร้านนี้พอดี ไม่งั้นก็เลี้ยงข้าวฉันสักมื้อ อาหารแค่ มื้อเดียวราคาไม่ถึงสี่หมื่นอยู่แล้ว คุณไม่ขาดทุนหรอก”

หญิงสาวเอากระเป๋าตังค์ในมือหมุนเล่นไปมา ก่อนจะวางมันลง ในกระเป๋าสะพายของตัวเอง เธอตบกระเป๋าเบาๆ “ในกระเป๋าตังค์ คุณคงมีบัตรสำคัญๆอยู่ใช่ไหม? ถ้ากลัวฉันจะทำหายก็รีบมาเอา กลับไป

ถังจิ้นเหยียนเหนื่อยหน่าย นิ้วเรียวกดลงตรงขมับทั้งสองข้าง “คุณทำแบบนี้ต่างอะไรกับผู้หญิงคนเมื่อกี้?”

คนนึงจะเอาเงิน ส่วนอีกคนก็ดึงดันจะให้เขาเลี้ยงข้าว ว่ากันตาม หลักเหตุผลมันก็ไม่ได้ต่างกัน

หญิงสาวกลับยิ้มโปรยเสน่ห์ “โนโนโน ไม่เหมือนกันแน่ เพราะ ฉันสวยกว่าผู้หญิงคนนั้นเยอะ หรือคุณจะบอกว่าไม่จริง?

เหตุผลนี้ ถังจิ้นเหยียน…พูดไม่ออกเลยจริงๆ!

คนสมัยนี้มันเป็นอะไรกันไปหมด!
ถังจิ้นเหยียนผายมืออย่างหมดคำพูด “คุณผู้หญิง ผมยังมีธุระ ต้องทํา ถ้าคุณชอบกระเป๋าตังค์นั้นก็เอาไปเถอะ

พูดจบ ถังจิ้นเหยียนก็ก้าวขายาวเดินเข้าไปในรถ เตรียมจะเข้า เกียร์จอดให้เรียบร้อย แต่หญิงสาวกลับวิ่งมายืนอยู่ด้านหน้ารถ เธอกางแขนทั้งสองข้างออก พร้อมส่งยิ้มผ่านกระจกหน้ารถมา ให้ “นี่คุณ ที่จอดรถมันเหลืออยู่แค่ที่เดียว ในฐานะสุภาพบุรุษไม่ ควรจะเสียสละให้สุภาพสตรีหรือไง? ฉันก็ต้องจอดรถเหมือนกัน

ถังจิ้นเหยียนประคองพวงมาลัย จากที่อารมณ์ดีๆ แต่ผู้หญิงคน นี้เกาะแกะไม่เลิกจนเขาชักหงุดหงิด กระเป๋าตังค์ผมก็ให้คุณไป แล้ว คงจะหาที่จอดที่อื่นได้อยู่หรอก

ตอนนี้เขาสายมาสิบนาที ถังจิ้นเหยียนที่เป็นคนตรงต่อเวลามา ตลอดชักเริ่มอารมณ์เสีย

“ก็ฉันชอบที่จอดรถตรงนี้วันนี้ฉันจะต้องจอดตรงนี้ให้ได้ คุณไป จอดที่อื่นเถอะ”

พูดจบเธอก็รีบสอดตัวเข้าไปในรถ แล้วเดินเกียร์ กะว่าหากด้าน ข้างไม่มีคนเธอก็พร้อมจะเบียดเสียดเข้าไปในซอกแคบๆ ในขณะ ที่ถังจิ้นเหยียนขมวดคิ้วอย่างหมดความอดทน ได้!”

ต่อล้อต่อเถียงไปก็ไม่ช่วยอะไร ถังจิ้นเหยียนเลือกที่จะถอยออกมา แถวๆนี้จะต้องมีที่จอดรถอยู่อีกแน่ ผู้หญิงคนนี้ขืนคุยต่อ ไปก็มีแต่จะคุยไม่รู้เรื่อง

หญิงสาวเห็นชายหนุ่มเตรียมจะขับรถออกไป ก็รีบเปลี่ยน ทิศทางพวงมาลัยตามถังจิ้นเหยียนไป “นายนี่น่าเบื่อชะมัด! ไอ ที่ม!”

ถังจิ้นเหยียนขมวดคิ้ว “ไอทีม?”

“นี่! จะไปไหนน่ะ? ไม่ไปเดทแล้วหรือไง?!

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ

“นี่! ถังจิ้นเหยียน!

หญิงสาวร้อนรนเธอตะโกนเรียกชื่อเขา ชายหนุ่มนิ่งไปทันที “คุณรู้จักผม?”

หญิงสาวทุ่มหมัดลงบนพวงมาลัย “ถังจิ้นเหยียน ไม่แปลกใจว่า ทำไมนายถึงโดนบังคับให้มาดูตัว นายมันสมควรแล้ว! ทำไมไม่ เข้าใจอะไรบ้างเลยนะ เมื่อกี้นี้ฉันอุตส่าห์ชวนกินข้าว แต่นายกลับ ปฏิเสธฉัน นายเข้าใจหรือเปล่าเนี่ยการที่ผู้หญิงชวนกินข้าวมันหมายถึงอะไร?”

แววตาของถังจิ้นเหยียนสงบ ทั้งเวลา สถานที่ บุคคล ทุกอย่าง ล้วนเหมาะเจาะเข้าด้วยกัน วินาทีนั้นถังจิ้นเหยียนเข้าใจในทันที ผู้หญิงคนนี้ก็คือคนที่ครอบครัวเขาจัดการให้มาดูตัว

“คุณคือเจิ้งซิ่วหยา?”

“ใช่! ฉันเองแหละ! ถังจิ้นเหยียน ก่อนจะมาดูตัวนายไม่คิดจะดูรูป ถ่ายของอีกฝ่ายเลยหรอ! ประสาทหรือเปล่าเนี่ย!

เจิ้งซิ่วหยาโมโหจนหน้าแดง เธอหงุดหงิดที่ถังจิ้นเหยียนจําเธอ ไม่ได้ ในขณะที่เธอเองก็จําเขาไม่ได้เช่นกัน

แต่ที่ทำให้เจิ้งซิ่วหยารู้สึกเซอร์ไพรส์ก็คือ เธอผ่านการดูตัวมา หลายครั้ง ทุกครั้งที่เธอดูรูปถ่ายของอีกฝ่ายไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ แต่พอเจอตัวจริงกลับไม่ตรงปกทุกทีไป พอมาครั้งนี้ที่เธอไม่ได้ดู รูปแต่คนตรงหน้ากลับสร้างความเซอร์ไพรส์ให้เธอได้อยู่ไม่น้อย

“ในเมื่อคุณคือคุณเจิ้ง งั้นเรามาคุยกันอย่างตรงไปตรงมาเลยดี กว่า ผมไม่คิดจะแต่งงาน เพราะงั้นไม่คิดจะดูตัวในตอนนี้ ที่ผม ต้องมาตามนัดเป็นเพราะครอบครัวจัดการให้ แต่ตอนนี้เราก็เจอ กันแล้ว งั้นแยกย้ายกันให้จบๆไปเลยดีกว่าจริงไหมคุณเจิ้ง?”
เจิ้งซิ่วหยาหัวเราะ “ถังจิ้นเหยียน นายมันกล้ามาก รู้ไหมว่าที่ ผ่านมาฉันต่างหากที่เป็นฝ่ายปฏิเสธคนอื่น ไม่เคยมีผู้ชายคนไหน กล้าปฏิเสธฉันมาก่อน ต่อให้เขาจะไม่ชอบฉัน แต่ฉันจะต้องเป็น ฝ่ายชิงพูดก่อน!”

“ได้ คุณพูด ”

ทั้งคู่สบตากันผ่านกระจกรถสองคัน ซึ่งทิ้งระยะห่างแค่ไม่กี่ เซนติเมตร

“ให้ฉันพูดก็ได้ แต่นายต้องแข่งกับฉัน ถ้านายชนะ ฉันรับรองว่า ฉันจะกลับไปบอกที่บ้านให้ยุติการดูตัวในวันนี้ แต่ถ้านายแพ้ ต้อง ทำตามที่ฉันพูด”

ช่างเป็นผู้หญิงที่ไม่มีเหตุไม่มีผลสักนิด

“คุณจะแข่งอะไร? แข่งรถ?” ถังจิ้นเหยียนขมวดคิ้ว จินตนาการ ไม่ออกว่าผู้หญิงที่สวมชุดกระโปรงเป็นเจ้าหญิงมาแข่งรถจะเป็น ยังไง

“แน่นอนว่าไม่ใช่!

รู้อยู่แล้วว่าไม่ใช่
เจิ้งซิ่วหยายิ้มอ่อน ก่อนจะยื่นกำปั้นใส่ถังจิ้นเหยียน “เราไปเจอ กันที่ศูนย์กีฬาเทควันโด แข่งเทควันโดกันเป็นไง?

“ว่าไงนะ?”

ถังจิ้นเหยียนอึ้ง “เธอพูดว่าแข่งอะไรนะ?”

ผู้หญิงอย่างเจิ้งซิ่วหยาดูยังไงก็น้ำหนักไม่ถึงห้าสิบโล คิดจะมา แข่งเทควันโดกับผู้ชายตัวโตๆอย่างเขา?

“ฉันจะพูดให้เคลียร์ นายก็ฟังให้ชัดๆล่ะ ฉันจะแข่งเทควันโดกับ นาย ทั้งหมดสามรอบ ถ้านายสามารถเอาชนะฉันได้แค่รอบเดียว จะถือว่านายเป็นฝ่ายชนะ เรื่องดูตัววันนี้ฉันจะคิดซะว่ามันไม่เคย เกิดขึ้น เป็นไง?”

ถังจิ้นเหยียนถอนหายใจ ายหน้า “คุณเจิ้ง นี่มันไร้สาระมาก

“ไร้สาระหรือเปล่า แข่งเสร็จก็รู้ กลับรถ ไปศูนย์กีฬาเทควันโด