ตอนที่ 433 ชอบเขาเหรอ ฉันยกให้

ตอนที่ 433 ชอบเขาเหรอ ฉันยกให้

หญิงสาวเลิกคิ้ว มองไปที่ลั่วหาน เธอกลืนน้ำลายอย่างปล่อย มือของเธอที่จับขอบหน้าต่างไว้ มุมปากของเธอเผยอขึ้นพูด ออกมาว่า “แก แกมันบ้า! ”

ลั่วหานพยักหน้า ดูเหมือนว่าการถูกคนบ้าดุนั้นเป็นเรื่องปกติ ของเธออยู่แล้ว เธอจึงไม่สนใจมัน “อืม คุณพูดถูก ฉันมันบ้า! สำหรับความคิดเห็นของคนบ้านั้นคงไม่มีค่าสินะคะ? อีก อย่างนอกจากนี้ที่บอกไปแล้ว ยังมียาที่คนทั่วไปไม่สามารถ ซื้อยาได้ แต่ถ้าคุณต้องการฉันสามารถให้คุณได้ฟรีไม่มีค่า ใช้จ่าย”

ลั่วหานพูดพลางใช้นิ้วถูแหวนของเธอ เธอพบว่าการกระทำนี้ สามารถผ่อนคลายร่างกายและจิตใจของตัวเองได้ดี และอาจ ทําให้อีกฝ่ายกดดันจิตใจได้มากขึ้น

มิน่าล่ะเวลาที่หลงเซียวพูดกับคนอื่นๆ เขามักจะเอามือลูบ

แหวน

หญิงสาวพิงตัวไปที่หน้าต่าง เธอเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้า ของอย่างไม่ไยดี น้ำตาของเธอถูกเช็ดกับแขนเสื้อในชุดผู้ ป่วยของโรงพยาบาล เธอหัวเราะเบาๆและพูดว่า “ไม่จำเป็น! แกเก็บไว้ใช้เอง !”

ลั่วหานเหล่ไปมองสิ่งของที่กองอยู่บนพื้น “คุณเป็นคนทำมันแตกใช่มั้ย?

หญิงสาวกลืนน้ำลายและกัดริมฝีปาก “ใช่! ฉันเป็นคนทำ เอง ทำไม? พวกคุณเป็นคนส่งฉันมาโรงพยาบาล ฉันไม่ได้ อยากมาสักหน่อย จะให้ฉันชดเชยเหรอ? ฉันจะไม่ให้แม้แต่ บาทเดียว! ”

ใบหน้าขาวบริสุทธิ์ของลั่วหานตึงเครียด เปลี่ยนจากรอยยิ้ม เป็นเฉยเมย เธอพูดอย่างจริงจังว่า “ดูเหมือนคุณต้องการที่ จะไม่จ่ายเงินสินะ” หลังจากนั้นลั่วหานก็พูดกับแพทย์คนหนึ่ง ว่า “นำบิลค่ารักษาพยาบาลของเธอมาที่นี่ซะ ในเมื่อเธอไม่ ต้องการเข้ารับการรักษาใน”โรงพยาบาลนี้ เธอสามารถออก จากโรงพยาบาลได้เลยทันทีหลังจากจ่ายรักษาที่เสียไป”

แพทย์ชายคนนั้นกระซิบว่า “เธอ….อารมณ์เธอตอนนี้ไม่ เหมาะกับการพูดถึงเรื่องนี้เท่าไหร่นะครับ หรือเราจะรอจนกว่า อารมณ์ของเธอจะคงที่ค่อยว่ากัน? “

“คุณจะรออะไรอยู่ถ้าล่ะ ถ้าเธอกระโดดลงไปและกลายเป็น คนพิการหรือได้รับบาดเจ็บที่สมอง โรงพยาบาลจะต้องรับผิด ชอบตามกฎหมายที่กำหนดไว้ ถ้าตายไปเลยก็ไม่เท่าไหร่ แค่ ชดเชยจํานวนหนึ่งตามกระบวนการทางกฎหมายก็พอ แต่ถ้า พิการขึ้นมาละก็ค่าใช้จ่ายไม่รู้เท่าไหร่นะคะ รีบให้เธอจ่ายค่า รักษาแล้วปล่อยเธอไปเถอะ”

ลั่วหานออกคำสั่งอย่างตรงไปตรงมา ความสามารถของเธอ และความเป็นผู้นำของเธอ ทำให้แพทย์ชายคนนั้นให้ความ
อีกทั้งเธอพูดถูก ตอนนี้มีคนประเภทนี้อยู่ไม่น้อย โรง พยาบาลจะรับผิดชอบไหวได้ยังไงกัน

“ครับๆๆ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”

พระเจ้า!

ผู้หญิงคนนี้เธอช่างน่ากลัวจริงๆ!

หญิงสาวหายใจแรง “หึ! แกก็ท่าทางดูดี ฉันคิดไม่ถึงเลยว่า จิตใจจะเลวร้ายขนาดนี้ คุณไม่เพียงแต่สนับสนุนให้ฉันฆ่าตัว ตายเท่านั้น ยังจะทำแบบนี้กับฉันอีก! แกมันนังแม่มด!

ลั่วหานเพิ่งเคยได้รับคำวิพากษ์วิจารณ์แบบนี้เป็นครั้งแรก เธอพยักหน้าพูดว่า “อ้อค่ะ คุณยังมีอะไรจะพูดอีกไหม พูดต่อ ได้เลย พูดให้พอก่อนออกจากโรงพยาบาล

หญิงสาวเหลือบตาไปมองลั่วหานด้วยความโกรธ “ฉันไม่ อยากพูดอะไรทั้งนั้น! ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับแก!”

หญิงสาวปิดปากของเธอและหันไปมองทิวทัศน์นอกหน้าต่าง เมื่อเธอก้มศีรษะลงไปก็เห็นฝูงชนที่อยู่ด้านล่างจากชั้นสิบ เธอ อ้าปากค้างด้วยความตกใจ

ในขณะนั้นแพทย์ชายเหงื่อท่วมตัววิ่งกลับมาพร้อมกับยื่น เอกสารรายละเอียดค่ารักษาพยาบาลไว้ในมือ “นี่ครับ ทั้งหมด อยู่ที่นี่แล้ว”
“ค่ะ” ลั่วหานเปิดออกดูตัวเลข “ไม่แพงมาก ทั้งหมดสองพน แปดร้อยแปดสิบแปดค่ะ”

“อะไรนะ! ทำไมแพงแบบนั้น? เป็นไปไม่ได้! ” หญิงสาว พูดด้วยความตกใจ เธอนอนโรงพยาบาลแค่คืนเดียว จะแพง ขนาดนี้เลยหรือ!

“จะให้ทำยังไงล่ะค่ะ โรงพยาบาลก็เป็นแบบนี้ อ้ออีกอย่าง เราไม่มีส่วนลดให้นะคะ ถ้าคุณเป็นคนในพื้นที่ก็สามารถเบิก จ่ายได้บางส่วน ถ้าไม่ใช่ล่ะก็ต้องขอโทษด้วย”

หญิงสาวกำมือแน่น สีหน้าเธอขาวซีด เธอพูดออกมาว่า “ไม่มี”

ลั่วหานโยนบิลนั้นไปบนเตียงและพูดว่า “ถ้าไม่มีค่ารักษาก็ ไม่เป็นไร แต่ฉันมีค่าถามสองสามข้อ เพียงแค่คุณตอบมาตาม ตรงดีๆ ค่ารักษาของคุณฉันจะสำรองจ่ายให้

“จริงเหรอ!? ” หญิงสาวเบิกตากว้างและพูดต่อด้วยท่าทาง ระมัดระวังว่า “คุณจะใจดีแบบนั้นจริงๆ? ”

ลั่วหานไม่ได้ตอบอะไรออกไป เธอยิงคําถามใส่ว่า “คุณอายุ เท่าไหร่? ”

“23”

“ทํางานอะไร? ”
“ฉันเพิ่งมาเมืองเจียงเฉิง ยังไม่มีงานทำ

“เรียนจบอะไร สาขาไหน? ”

“ปริญญาตรี มหาวิทยาลัยเศรษฐศาสตร์และการเงินของ เมืองA เอกการเงิน”

“เมื่อวานคุณเป็นลมเพราะควบคุมตัวเองไม่ได้ คุณมีปัญหา กับความรู้สึกหรือเปล่า? ”

เหงื่อซีมออกมาจากฝ่ามือของหญิงสาว เธอเริ่มกลัวมากขึ้น เรื่อย ๆ “คุณรู้ได้อย่างไร?”

“นี่ไม่ใช่เรื่องสําคัญ แต่ฉันมี 2-3 คำที่อยากจะบอกคุณ หลัง จากฟังแล้วคุณสามารถตัดสินใจได้ว่าจะฆ่าตัวตายหรืออยู่ ต่อ”

หญิงสาวพูดไม่ออก เธอพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ

“คุณก็ดูสวยดีนี่ เป็นที่น่าอิจฉาของสาวๆหลายคน คุณอายุ เพียงยี่สิบสามปีคุณมีการศึกษาและวิชาชีพที่ดี ชีวิตคุณเพิ่ง เริ่มต้นเท่านั้น คุณจะไปได้สวยในอนาคต ฉันไม่รู้ว่าคุณกับ แฟนขัดแย้งกันเรื่องอะไร…..

หญิงสาวพูดขัดขึ้นมา “เราเลิกกันแล้ว เขามีคนอื่น”
“อ้อ เขานอกใจคุณสินะ คุณก็ควรจะพิสูจน์ตัวเองให้เขาเหน ว่าการที่เขาทิ้งคุณไปมันผิด ฉันสามารถให้โอกาสในการ ทํางานที่ดีแก่คุณเพื่อปรับปรุงตัวเองในช่วงเวลาสั้นๆได้ คุณ ใช้โอกาสนี้ในการหาทุนเพื่อต่อสู้กลับ ลองคิดดูสิการที่คุณยืน อยู่ต่อหน้าแฟนเก่าของคุณด้วยความสง่างาม มันสะใจขนาด ไหน?

ลั่วหานยิ้มมาทางเธอ เธออ้าปากค้างด้วยความตะลึง

“คุณ………ทําไมต้องช่วยฉัน? –

ลั่วหานยักไหล่ “ไม่มีเหตุผล ฉันอาจจะชอบทําตามใจตัวเอง เท่านั้นแหละ

หญิงสาวก้าวไปข้างหน้าสองก้าวแล้วเดินเข้าไปใกล้ลั่วหา น เธอยังคงมองไปที่ใบหน้าที่สวยงามและสงบนิ่งของลั่วหาน ด้วยความไม่เชื่อ “เงื่อนไขคืออะไร?”

ลั่วหานหัวเราะ เธอยิ้มอย่างชาญฉลาด “ คุณเป็นเด็กผู้หญิง ที่ฉลาดจริงๆ เงื่อนไขง่ายมากคือภายในสามปีคุณต้องอยู่ใน สถานที่ที่ฉันจัดให้ คุณจะต้องทำผลงานให้สำเร็จอย่างว่าง่าย และจงรักภักดีต่อฉัน”

หญิงสาวชั่งใจในคำแนะนำของเธอ สามปีสำหรับหน่วยที่ดี นี่ คือสิ่งที่ยิ่งใหญ่หล่นลงมาจากท้องฟ้าเลยทีเดียว

“ตกลง! ฉันสัญญา!”
ลั่วหานสะบัดชายเสื้อคลุมสีขาวของเธอและจัดเสื้อผ้าให เป็นระเบียบ “นอนลงซะ คุณต้องมีร่างกายที่แข็งแรงเพื่อที่จะ ตอบโต้คู่ต่อสู้ของคุณ”

แพทย์ชายสองคนมองหน้ากันอย่างตกใจ

เธอช่างสุดยอดจริงๆ!!

ลั่วหานใส่สายน้ำเกลือให้เธอ จากนั้นใช้เทปแปะให้แน่น และ ปรับน้ำเกลือ

หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงเงยหน้าขึ้นมองลั่วหานแล้วถามว่า “คุณจะไม่ถามชื่อฉันหน่อยเหรอ? “

ลั่วหานจัดเรียงเวชภัณฑ์และยืนอย่างสง่างามอยู่ที่หน้าต่าง แสงของดวงอาทิตย์สาดส่องมายังตัวเธอมองดูอบอุ่น “ฉันไม่ ได้บอกชื่อของฉันกับคุณ มันยุติธรรมแล้วนี่คะ”

หญิงสาวคนนั้นเผยอปากขึ้น เธอถอนหายใจด้วยความ

จริงใจและพูดว่า “คุณมีพลังน่าดึงดูดมากและสามารถเข้าถึง หัวใจของทุกคนได้ดี ฉันหวังว่าในสามปีฉันจะมีพลังนี้เหมือน คุณ”

“คุณทำได้ แต่สามปีอาจไม่พอ สักห้าปีน่าจะกำลังดี”

เมื่อเดินออกจากห้องผู้ป่วย ลั่วหานหยิบโทรศัพท์มือถือโทร หาเบอร์ของหลงเซียวที่ให้เธอก่อนหน้านี้และโทรออก
อีกฝ่ายหนึ่งรับสายในไม่ช้า จางหย่งรู้จักหมายเลขของเธอด อีกทั้งเขาสามารถท่องจำมันได้ “คุณนายหลง มีอะไรให้รับใช้ ครับ? ”

ลั่วหาน1พูดขณะกดลิฟต์ลงไปที่ชั้นล่าง “วันนี้คุณมาที่โรง พยาบาลหน่อย มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันต้องการให้คุณติดตาม งามหลังจากนี้ คุณฟังในสิ่งที่ฉันพูดให้ดีและทำตามเท่านั้น”

“ครับ เชิญคุณนายพูดได้”

ไม่กี่นาทีต่อมา ลั่วหานก็อธิบายเสร็จเรียบร้อย “คุณได้ยิน ชัดเจนไหม?

จางหย่งตกตะลึงไปเป็นเวลากว่าครึ่งนาที “ให้ตายเถอะ! คุณนายสุดยอดมากครับ! คุณสามารถช่วยคนแล้วยังช่วย ในระยะยาวอีกด้วย วางใจได้เลยครับ ในเมื่อเป็นคนมีความ สามารถ ผมจะใช้ประโยชน์จากพวกเธอให้มากที่สุดอย่าง แน่นอน เจ้านายเพิ่งจัดระเบียบโครงสร้างอุตสาหกรรมใหม่ กำลังต้องการผู้มีความสามารถทางการเงิน ”

“ค่ะ งั้นรบกวนด้วยนะคะ”

หลังจากวางสายโทรศัพท์ ลั่วหานก็ไปหาหลานสาวตัวน้อย ของเฉินว่านเหนียนและอธิบายข้อควรระวังก่อนการผ่าตัด โชคดีที่เด็กหญิงตัวเล็กนี้อยู่ในสภาพที่ร่างกายมั่นคงและ ควบคุมอารมณ์ได้ดี ลั่วหานจึงรู้สึกโล่งใจ
หลังจากจัดการสิ่งเหล่านี้เสร็จสิ้นก็เป็นเวลาบ่ายแล้ว เวหา นเปลี่ยนเสื้อผ้าและกำลังจะกลับไปที่โรงแรมเพื่อพักผ่อนและ เตรียมตัวสำหรับการผ่าตัดในวันพรุ่งนี้

โดยไม่คาดคิดว่าเขาเพิ่งเดินไปที่ล็อบบี้ชั้นหนึ่งของโรง พยาบาลและถูกใครบางคนขวางทางไว้

เจิ้งซิน ยังไม่ยอมแพ้สินะ!

“คุณหนูเจิ้ง มีอะไรหรือเปล่าคะ? ” ลั่วหานยิ้มและเอ่ยถาม

เจิ้งซินมองมาที่เธอพร้อมกับหัวเราะเยาะพูดจาดูถูกว่า “ฉู่ลั่ วหาน คุณลืมตัวเกินไปหรือเปล่า? คุณภาคภูมิใจในตัวเอง เกินไปแล้วล่ะ!”

ลั่วหานแสร้งทำเป็นไม่รู้ และทำหน้าตาอย่างไร้เดียงสาแล้ว ถามว่า “เหรอคะ? ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร”

“อย่ามาทำเป็นไขสือ! คุณกำลังใช้คำว่าแพทย์เพื่อข่มขู่ พ่อของฉัน! ต้องการทำให้เรากลัว แต่ฉู่ลั่วหาน คุณไม่ใช่หมอ เพียงคนเดียว เราสามารถหาหมอที่ดีกว่านี้ได้มากมาย แต่คน ที่สามารถทำให้โครงการของหลงเซียวตั้งหลักฐานมั่นคงได้ ในเมืองเจียงเฉิงได้นั้น มีพ่อของฉันเพียงคนเดียว”

ลั่วหานยักไหล่ “เป็นการเปิดประเด็นที่ไม่เลวนี่คะ พูดต่อสิ”

เจิ้งซินเดินไปรอบๆลั่วหานมองดูรูปร่างของเธอแล้วพูดว่า“คุณเป็นผู้หญิงที่สวยจริงๆ แต่น่าเสียดายที่คุณไม่สามารถ ช่วยเหลือด้านอาชีพการงานของหลงเซียวได้เลย และฉันถึง จะเป็นผู้หญิงที่ช่วยให้เขาก้าวหน้าได้ ฉันสามารถขอให้พ่อ ของฉันช่วยให้เขาได้รับใบอนุญาต และยังมีวิธีเพิกถอนการ ฟ้องร้อง! กฎระเบียบพวกนั้น…….มันเปลี่ยนแปลงกันได้ ”

ลั่วหานฟังเธอพูดจบด้วยอารมณ์เย็น เธอยืนกอดอกและพยัก หน้า “อืม คุณหนูเจิ้งพูดมาก็มีเหตุผลนะคะ”

“ดังนั้นถ้าต้องการให้หลงเขียวตั้งหลักในเมืองเจียงเฉิง คุณ ต้องฟังฉัน คุณต้องทำในสิ่งที่ฉันขอให้คุณทำ ไม่เช่นนั้นฉัน จะบอกให้พ่อของฉันเปลี่ยนข้อกำหนดในการสร้างอาคารสูง ทันที ฉันรับรองว่าเขาจะต้องขาดทุนแบบย่อยยับ! ”

ล้วหานเบิกตากว้าง “คะ? ร้ายแรงขนาดนี้เชียว! ไม่ทราบ ว่าคุณหนูเจิ้งทำได้ยังไงกัน? ”

“นี่คุณกำลังหลอกถามฉันเหรอ? คุณคิดว่าฉันโง่หรือไง? วันนี้ฉันจะพูดแค่นี้ ฉู่ลั่วหานคุณสู้ฉันไม่ได้หรอก โลกของ ธุรกิจมันน่ากลัว ฉันให้ชีวิตเขาได้ ก็ทำให้เขาตายได้เหมือน กัน การที่เขาจะใช้ประโยชน์จากฉัน มันต้องมีค่าตอบแทน! ”

เจิ้งชินจับมือของลัวหานขึ้นมากําแหวนของเธอไว้อย่าง ละโมบ “ฉู่ลั่วหาน แหวนนี้จะเป็นของฉันไม่ช้าก็เร็ว เชื่อไหม ล่ะ? ”
“เชื่อสิ คุณพ่อของคุณเป็นถึงข้าราชการชันสูง มีอำนาจลน ฟ้าและจัดการสถานการณ์ทางการเมืองของเจียงเฉิงได้ ใคร จะไม่กล้าให้สิ่งที่คุณต้องการ”

ลั่วหานสะบัดข้อมือของเธอและดึงออก “แต่คุณหนูเจิ้งคะ ฉัน อยากจะเตือนคุณว่าถ้าคุณบีบบังคับฉันมากๆ คุณอาจจะตาย อย่างอนาถก็ได้นะ”

“จะใช้วิธีเดียวกับการกำจัดนังโง่เง่าโม่หรูเฟยเหรอ?

เจิ้งซินก้าวไปข้างหน้าอย่างเยาะเย้ย ลมหายใจอุ่นของเธอ ลั่วหานสัมผัสมันได้ ระยะห่างระหว่างทั้งสองน้อยกว่าห้า เซนติเมตร และสามารถมองเห็นภาพสะท้อนของตนเองใน ดวงตาของกันและกัน

“ไม่ค่ะ ฉันไม่อยากมีปัญหากับคุณ ฉันจะทำตามที่คุณขอ ชื่อ เสียงของคุณหนูเจิ้งโด่งดังไปทั่ว ผู้ชายคนไหนที่เข้าตาคุณ คงจะโชคดีมากจริงๆ คุณชอบหลงเซียวไม่ใช่เหรอ? ง่ายนิด เดียว ฉันยกให้คุณ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ