ตอนที่ 238 ฉันกลับมาแล้ว คุณหลง

“คุณพูดอะไรนะ! เกิดอะไรขึ้นกับลั่วลั่ว? พูดอีก ครั้ง!!!”

หลงเซียวซึ่งอยู่ที่บ้านที่รอให้ลั่วลั่วกลับไปนั้นได้รับ โทรศัพท์จากถังจิ้นเหยียน และแทบอยากจะขยี้เขา ให้เป็นกากขยากผ่านเครื่องรับสาย!

ถังจิ้นเหยียนยังได้ยินถึงทัศนคติของเขาจากความ โกรธทันทีของหลงเชียว มันไม่ยากที่จะจินตนาการ ว่า หากฉู่ลั่วหานเกิดอุบัติเหตุอีกครั้ง เขาจะทำเช่น ไรต่อไป

ฆ่าคน นั่นยังถือว่าเป็นเรื่องที่เบาไป เขาจะต้อง ตัดทุกคนในวันนี้ให้เป็นชิ้นๆโดยตรงภายใต้ความ โกรธของเขาอย่างแน่นอน

“คุณหลง ใจเย็นๆ เธอกําลังได้รับการช่วยเหลือ ฉุกเฉินแล้ว และตอนนี้ยังไม่อันตรายต่อชีวิตของ เธอ” ถังจิ้นเหยียนพยายามพูดให้เรื่องมันง่ายๆ เพราะ กลัวว่าหลงเชียวจะทำอะไรที่ทำให้โลกแตกในตอนนี้

“ใจเย็น! คนที่เกิดเรื่องนั้นเป็นภรรยาผม! คุณให้ผม ใจเย็น! ไอ้สารเลว!”

ท่านเซียวหยิบกุญแจรถขึ้นมา และไม่มีเวลาที่จะ เปลี่ยนรองเท้าและเสื้อผ้าของเขา เขาผลักประตู ด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วก็วิ่งออกจากประตู! ระหว่าง ทาง เขาเหยียบคันเร่งจนสุดอย่างบ้าคลั่ง และ รถRolls-Royceสีดำก็ถูกขับอย่างเต็มกำลัง ราวกับ มังกรดำควบม้าอย่างดุเดือดบนท้องถนน!

รถที่อยู่ทั้งสองข้างทางเหมือนกับเป็นบ้าไปแล้ว เมื่อได้เห็นสภาพของรถสีดำ ต่างก็หลีกทางให้โดย อัตโนมัติ ไม่ว่ารถหรูสีดำจะไปถึงที่ไหนก็ตาม บน ท้องถนนไม่เพียงแต่ไม่มีรถกล้ากีดขวาง แม้แต่ตอน ที่ติดไฟแดง คนเดินก็ไม่กล้าที่จะเดินผ่านด้วยซ้ำ

มีเพียงรถตำรวจที่ขับไล่ตามมาอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับเสียงแจ้งเตือนของรถตำรวจที่ดังไปทั่ว ระหว่างทาง
และรถคันข้างหน้าไม่ได้สนใจโดยสิ้นเชิง ยังคง รักษาความเร็วอย่างเต็มที่ และฝ่าฟันส่งกีดขวาง ทั้งหมดที่อยู่ตรงข้างหน้าไป

เขาเคยสูญเสียด้วยความเจ็บปวดไปแล้วครั้งหนึ่ง ในครั้งนั้นเขาไม่สามารถปรากฏตัวต่อหน้าเธอได้ ทันเวลา ในครั้งนั้น เขาทิ้งความเสียใจและความเจ็บ ปวดไว้ให้ตัวเองและเธอมากเกินไป!

ตอนนี้ เขาจะไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองทำพลาดอีก แล้ว!

ไม่ได้อย่างแน่นอน!

รถยนต์ กลายเป็นแสงและเงาในตอนกลางคืน รวดเร็วจนเหมือนกับดาวตกไปเลย รถตำรวจที่ไล่ ตามมาจากทิศทางต่างๆและก็ขนาบข้างทุกรอบ ด้าน พยายามที่จะหยุดรถที่บ้าคลั่งและไม่ชอบด้วย กฎหมายค้นนี้

แต่รถคันสีดำ หัวรถด้านหน้าได้กลายเป็นกระสุนท รงพลังไปแล้ว ใครกล้าเข้าไปใกล้ เขาก็จะยิงทะลุ หัวของคนนั้น!
ในที่สุด รถของท่านเขียวก็หยุดลงที่ชั้นล่างในห้อง ฉุกเฉินของโรงพยาบาลหวาย เขาเพิ่งลงจาก รถยนต์ และรถตำรวจที่เริ่มไล่ตามตั้งแต่หลังครึ่ง ทาง ขับตามมาถึงด้วย

ตำรวจจราจรเดินลงจากรถอย่างรวดเร็ว เดินไปต่อ หน้าเขาด้วยก้าวใหญ่ๆ เตรียมพร้อมที่จะหยุดผู้ที่ทํา ผิดกฎหมายไว้ แต่——

คนที่เดินลงมาจากรถยนต์นั้น ……..…….หลง เขียวนั่นเอง!

ตำรวจจราจรตะลึงไปทันที! แล้วหยุดฝีก้าวเท้าลง กะทันหัน! ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาจะก้าวเข้าไปข้างหน้า และหยุดเจ้าของรถ เขาไม่กล้าแม้แต่จะทักทาย เลย! ………นายคนนี้ ใครจะกล้าไปยั่ว?

ตำรวจจราจรหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่รู้เรื่องอยู่ด้านหลัง ถามด้วยการหายใจแรงๆว่า “หัวหน้า ทำไมคุณไม่ ขยับล่ะ? ผู้ชายคนนี้ฝ่าไฟแดงมาเป็นสิบ ไม่เพียงแต่ จะต้องเพิกถอนใบขับขี่เท่านั้น ยังจะต้องติดคุกอีก ด้วย!”

ทันใดนั้น กุญแจรถก็หลุดออกมาจากด้านหน้าท่านเขียวไม่ได้หันกลับมาเลย ยกมือโยนไป และ กุญแจรถก็ถูกโยนไปต่อหน้าตำรวจจราจรอย่างตรง จุด เขายื่นมือออกไปรับ และก็ตกใจมากในขณะนั้น

“เจ้าโง่! รถของนายคนนี้นับประสาอะไรกับการ วิ่งฝ่าไฟแดง ถึงแม้จะชนรถตำรวจไป ผมก็ไม่กล้า หยุดเขาไว้ เขาคือหลงเซียว หลงเซียวของ MBK !”

ทันใดนั้นลูกน้องคนข้างหลังก็สูบลมเย็นเข้าอ้าปาก ค้าง และกุญแจรถในมือของเขาก็ร้อนขึ้นมามากกว่า เดิม!

โอ้พระเจ้า! แย่แล้ว แย่แล้ว!

…โยนกุญแจรถให้กับพวกเขา แล้วเราจะกลับ ไปได้อย่างไร?

ท่านเขียวที่เต็มไปด้วยความเย็นชาทั่วร่างกาย เดิน ขึ้นบันไดโดยมองไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่นไม่มองไป ข้างๆเลย รองเท้าแตะใส่ในบ้านสีเบจสวมอยู่ที่เท้า ของเขา บนร่างกายสวมใส่เสื้อผ้าอยู่ในบ้านแต่ก็ยัง มีอารมณ์แบบราชาผู้มีอำนาจ ความเย็นชาบนทั่ว ร่างกายของเขา เพียงพอที่จะทําให้คนเดินผ่านไปมาทุกคนถูกแช่แข็งเป็นน้ำแข็ง หนาว เป็นชาเคร่งขรึม เย็นยะเยือกถึงก้นบึ้งของหัวใจและ จิตวิญญาณ เย็นมาด้วยความโกรธที่น่าทะนงตน เต็มไปด้วยความเย็นชาที่น่ากลัว

คุณหมอและพยาบาลต่างก็ถอยห่างออกไป ไม่ กล้าเข้าใกล้เขาในระยะสิบเมตร

ในสายตาของท่านเขียว เต็มไปด้วยความเย็นที่ ทําให้คนรู้สึกหนาวสั่น ทุกย่างก้าวที่เขาก้าวไป ดู เหมือนคนเก็บวิญญาณจากแรกที่ก้าวออกมาจาก นรก! และก็ดูเหมือนเทพเจ้าทำลายโลกที่ลงมาจาก บนฟ้าหนึ่งพันเมตร

วิญญาณน้ำแข็งที่ขัดขวางทุกสิ่งนั้น เป็นสิ่งที่พวก เขาไม่เคยเห็นมาก่อน และกลัวว่าจะไม่ได้เห็นอีกใน อนาคต

ท่านเซียวที่เป็นแบบนี้ ทำให้ทุกคนตกใจกลัวมาก!

เป็นใบหน้าที่หล่อเหลาเหมือนเดิม แต่ตอนนี้ได้ เปลี่ยนสีไปหมดแล้ว

ลิฟต์มาถึงด้านนอกของห้องฉุกเฉิน และผู้คนส่วนใหญ่ที่เข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองในคืนนี้เฝ้าประตูอยู่ อย่างระมัดระวัง แต่ในทางเดินยาวนั้นเงียบมากจน ไม่ได้ยินคําพูดใดๆ

ทุกคนต่างก็กำหมัดตัวเองแน่น คุณหมอหญิงก็กำ มือของกันและกันแน่น ต่างก็เหงื่อแตกไปหมด และ เสียงฝีเท้าที่อุดอู้และทรงพลังทำลายความเงียบ ทุก คนหันกลับไปมอง และในขณะที่พวกเขาเห็นท่าน เขียว ต่างก็ถอยห่างไปสักสองสามก้าวพร้อมกันโดย ไม่ได้นัดกัน

ท่านเซียวเหล่ตา มองไปที่ประตูห้องฉุกเฉินที่ปิด สนิทอยู่ น้ำเสียงของเขาเย็นชาจนทำให้ทุกคนที่ ได้ยินหูสั่นไปหมด

“เธอเป็นยังไงบ้าง?

คำพูดนี้ เขาไม่ได้ถามคนอื่น แต่มุ่งเป้าไปที่ถังจิ้น เหยียน

ถังจิ้นเหยียนไม่คาดคิดว่า หลงเซียวจะมาเร็ว ขนาดนี้!

“คุณหมอยังไม่ออกมา แต่ตอนที่เธอตกลงมาจากตึก มีเบาะลมอยู่ข้างล่าง จึงไม่มีอันตรายต่อ

ถังจิ้นเหยียนไม่มีโอกาสพูดให้จบเลย กําปั้นหนักๆ กระแทกแก้มซ้ายของเขาอย่างแรง แรงจน ทำให้ถัง จิ้นเหยียนซวนเซไปมาทันที

ท่านเขียวคว้าปลอกคอของเขาด้วยมือข้างเดียว ถังจิ้นเหยียนที่ถอยไปข้างหลัง ถูกลากไปข้างหน้า เขา มองเขาด้วยดวงตาที่กระหายเลือด หายใจแรง พ่นไฟความโกรธ และมุมปากที่โกรธของเขาสั่น และเขาก็ตะโกนด่าว่า “ถ้าเธอเป็นอะไรไป ผมจะฆ่า คุณ!”

คุณหมอที่อยู่ข้างหลัง กลัวจนเหงื่อแตก แต่…………….. คุณหมอแอนน่าประสบอุบัติเหตุ ท่า หลงเซียวจึงโกรธมากขนาดนี้ และเขายังโกรธถังจิ้น เหยียนอีกด้วย?

………เพราะพวกเขาคิดเชื่อมโยงกันมากไป เล็กน้อย หรือว่า…………
จมูกของถังจิ้นเหยียนเอ่อล้นไปด้วยเลือดอุ่น และ เขาไม่ทันสนใจที่จะเช็ดมันออก ไหลไปถึงที่มุมปาก ของเขา เสียงต่ำและแหบแห้ง “ถ้าเธอเกิดอะไรขึ้น อีก คุณไม่ต้องลงมือ ผมก็รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร”

ท่านเซียวโกรธมาก และคลายปลอกคอเขาอย่าง รุนแรง ความเจ็บปวดและความวิตกกังวลทำให้ เส้นเลือดสีฟ้าบนคิ้วของเขาปูดทีละเส้น และพูด ทันทีว่า “จินเสี่ยวเย้นอยู่ที่ไหน?”

เขาเพิ่งรู้ว่าจินเสี่ยวเย้นเกี่ยวข้องกับเรื่องของลั่วหา น แต่จี้ตงหมิงไปหาคนแต่บอกว่าไม่อยู่ ต่อมาเธอก็ ทําร้ายลั่วหานเป็นครั้งที่สอง!

ผู้หญิงคนนี้! เธอต้องตาย!

ถังจิ้นเหยียนเช็ดเลือดกำเดาของเขา และมีเลือด เต็มไปหมดที่หลังมือของเขา “เธอได้รับบาดเจ็บ สาหัสกว่า ไม่รู้ว่าเธอจะออกจากห้องฉุกเฉินได้หรือ ไม่”

ดวงตาคมของท่านเซียวฟนเปลวไฟ และกัดฟัน ของเขาเล็กน้อย “เธอ ไม่ว่าเธอจะตายยังไง เธอก็ ต้องตาย!”กําหมัดแน่น

เวลาในการรอคอย นยาวนานมาก และโถงทาง เติมก็กลับสู่ความสงบ

ในที่สุด ประตูห้องฉุกเฉินก็ถูกผลักเปิดออก

บนเตียง ผู้หญิงหน้าซีดสวมหน้ากากออกซิเจน อยู่ และอ่อนแอจนราวกับดอกกุหลาบในสายลม สวยงาม แต่ดูเหมือนกำลังจะล่องลอยไป ทำให้คน ทุกข์ใจ และหัวใจสลาย

ท่านเขียวก้าวไปข้างหน้า จับมือของลั่วหาน ไว้ และปิดไว้ในฝ่ามือของเขาเบาๆ ดวงตาที่เต็ม ไปด้วยเลือดของเขา ก็เปลี่ยนเป็นความอ่อนโยน

คุณหมอเห็นว่าเป็นท่านเขียว ยืดเอวอย่าง เคร่งขรึม และตอบด้วยความเคารพ “คุณหลง ผู้ ป่วยยังไม่ฟื้นคืนสติ แต่คุณไม่ต้องกังวล เธอไม่ได้ เป็นอันตรายถึงชีวิต เพียงแค่ถูกกระทบกระแทก

ท่านเซียวเหลือบมองไปที่หมอคนที่กำลังพูด ด้วยสายตาเหมือนจะฆ่าคน แล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นจน ขาไปหมดๆ เป็นแค่กระทบกระแทกที่สมองเหรอ?”

แค่เหรอ?!

คนพวกนี้! ก็หาความตายเอง!

คุณหมอลดศีรษะลงในทันที และตัวสั่นไปหมดแล้ว พูดว่า “…กระแทกที่สมอง ได้รับการควบคุม แล้ว หลังจากหมดฤทธิ์ย……………….มาแล้ว

คุณหมอไม่กล้าพูดต่อไปแล้ว

หลงเซียวมองไปด้านข้าง และพ่นออกมาคําหนึ่ง พูดมา!” ”

เมื่อเห็นเช่นนี้ ถังจิ้นเหยียนรู้สึกว่า ถ้าหมอพูดต่อ

ไป ชีวิตของเขาจะหายไป เขาจึงก้าวเดินไปข้างหน้า และตอบแทนหมอว่า “ยังไงเธอก็ตกลงมาจากที่สูง และได้รับผลกระทบหนักมาก มันเป็นอาการของ การถูกกระทบกระแทกชั่วคราว แต่ยังต้องสังเกต อาการอีกสักสองสามวัน ดูว่ามีเลือดออกในกะโหลกหรือไม่ ถ้าหาก……….

ท่านเขียวไม่มีความอดทนที่จะฟังเรื่องไร้สาระของ เขาอีกต่อไป และถามตรงๆว่า “ข้าจ้างพวกเจ้ามา ไม่ใช่มาเพื่อจะฟังคำพูดที่ไม่ชัดเจนของพวกเจ้า!”

หลังจากพูดจบ ท่านเขียวก็ไปที่ห้องผู้ป่วย VIP ของโรงพยาบาลหวาเซียพร้อมกับลั่วหาน

หลังจากจัดการเรื่องของลั่วหานเรียบร้อย ถังจิ้นเห ยียนก็เดินเข้ามา และพูดด้วยเสียงต่ำ “คุณหลง การ ช่วยฉุกเฉินของจินเสี่ยวเย้นไม่ได้ผล และเสียชีวิต ไปแล้ว”

หลงเซียวขยับคิ้วเพียงเล็กน้อย โดยไม่มีปฏิกิริยา ใดๆอีกเลย

ในที่สุดผู้คนก็แยกย้ายกันไป ในห้องผู้ป่วยขนาด ใหญ่ ท่านเซียวก็อยู่เป็นเพื่อนของเธอ จับมือของ เธอแน่นด้วยมือทั้งสองข้าง และมองลงไป ความเจ็บ ปวดในดวงตาของเขาดูเหมือนจะไม่ยืดออกอีกต่อ ไป และมันกำลังจะกลายเป็นน้ำตาที่ไหลออกมาผู้หญิงคนนี้ ยังจะโกหกหลอกเอาน้ำตา และความ เจ็บปวดของเขามากแค่ไหน?

ท่านเซียววางมือของเธอ เดินไปที่ห้องน้ำของห้อง สูทด้วยตัวเอง เอาผ้าขนหนูชุบน้ำอุ่น มาซับและเช็ด ใบหน้าของหญิงสาวที่หมดสติอยู่อย่างเบามือ

ช่างงดงามราวกับใบหน้าที่จินตนาการโดยจิตรกร เขาไม่กล้าที่จะคิดว่า จะมีใบหน้าที่บอบบางและไร้ที่ ติเช่นนี้ได้อย่างไร ถ้าไม่ใช่เพราะมีดของศัลยแพทย์ ตกแต่งที่จะกรีดลงบนผิวหนัง…

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หัวใจของท่านเซียวก็รู้สึกเจ็บปวด อย่างหนักขึ้นมา

มันเจ็บจนแทบจะหายใจไม่ออก

และในตอนนี้ Lisa Curretและคนอื่นๆ ที่ยืนอยู่นอก ประตู ต่างก็เข้าใจแล้วว่า ผู้ชายของคุณหมอแอนน่า ไม่ใช่ถังจิ้นเหยียน แต่เป็นหลงเชียว……….

เป็นหลงเชียวนั่นเอง!

ถังจิ้นเหยียนมองดูไปที่ฉากข้างใน คลี่คลายปมทั้งหมดที่อยู่ในใจของเขา และในเวลาเดียวกัน ก็ ทำให้แน่นขึ้น

เธอคือลั่วหาน ไม่มีผิด

เขาก็ต้องสูญเสียทุกความเป็นไปได้กับเธอไปอีก ครั้งแล้ว

ถังจิ้นเหยียนก้าวไปข้างหน้าอย่างเคร่งขรึม และ หันหลังจากไปอย่างเดียวดาย ในโถงทางเดินอัน ยาวไกล เงาร่างนั้น ดูโดดเดี่ยวยิ่งขึ้น เหมือนห่านป่า ที่ถูกทอดทิ้งอย่างโดดเดี่ยว ที่ลอยอยู่ในท่ามกลาง อากาศ โดยไม่มีฝูงนกนางแอ่น และทำได้แค่ก้าวไป ข้างหน้าเพียงลำพัง

พวกคุณหมอมองดูที่เขา และมีคนก็อดไม่ได้ที่จะ หลั่งน้ำตา

และข้างใน ใครจะบอกได้ว่า ไม่รู้สึกซึ้งกับความรัก ที่มาจากหลงเชียว?

หลงเชียว ซึ่งนั่งอยู่ในตำแหน่งสูงสุด และมองทุก อย่างมาโดยตลอด แต่ตอนนี้สวมใส่เสื้อผ้าที่อยู่บ้าน และสวมรองเท้าแตะ เฝ้าอยู่ที่หน้าต่างของคนที่เขารัก โลกทั้งใบไร้ผลไปทั้งหมด และในสายตา ของเขาก็เหลือเพียงคนที่อยู่ต่อหน้าเขาคนเดียว เท่านั้น

Lisaเช็ดน้ำตาที่มุมตาของเธอ และเธอก็เข้าใจแล้ว ว่า ทำไมจู่จู่แอนน่าจึงยกเลิกการหมั้นกับเควิน

หากมีคนๆหนึ่งที่รักใคร่กันมากขนาดนี้ ถึงแม้ว่า ข้างนอกจะมีผู้ชายที่ดีกว่าและมากแค่ไหน มันก็ไม่มี ประโยชน์ใดๆแล้วใช่ไหม?

หลงเซียวจูบที่มือของเธอ และเรียกชื่อเธอด้วย เสียงต่ำ “ลั่วลั่ว คุณได้ยินผมพูดไหม?”

“หากคุณไม่ได้ยินก็ไม่เป็นไร ผมมีเรื่องจะพูดกับ

เขากระซิบเบาๆ และพูดเรื่องที่เขาประสบในช่วง สองปีที่ผ่านมา บางเวลาโกรธ บางเวลาเสียใจ บาง เวลาก็ทําอะไรไม่ได้ แต่ส่วนใหญ่แล้ว ก็คือความ เสียใจทีหลัง และปวดใจ

เขาพูดไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าพูดไปนานแค่ไหน”เมื่อคุณตื่นขึ้นมา ผมจะชดเชยความผิดทั้งหมดใน อดีตให้หมด สั่ว ว ผมขอโทษ”

เขาก้มศีรษะลง วางมีอนุ่มๆของเธอไว้บนริมฝีปาก

ของเขา ดวงตาของเขาร้อนแรง

เสียงทุ้มต่ำ บางมาก และนุ่มนวลมาก ลอยเข้ามา ในหู เบาและอ่อนแอ แต่มีรอยยิ้มขี้เล่นเล็กน้อย “หลงเซียว ฉันไม่ใช่ศิษยาภิบาล และคุณสารภาพ อย่างสุดซึ้งเช่นนี้ ฉันก็ไม่สามารถให้อภัยคุณแทน พระเจ้าได้

จับฝ่ามือเล็กๆของเธอ หนักลงทันที และแน่นขึ้น รู ม่านตาของเธอโผล่ขึ้นมา ขณะที่มองดูที่ผู้หญิงบน เตียง และเธอกระพริบตา สะอาดและสดใสโดยไม่มี ร่องรอยของฝุ่น

“ลั่วลั่ว! ในที่สุดคุณก็ตื่นแล้ว!”

เธอกระพริบตา และยกริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย “ฉัน ตื่นแล้ว ท่านเขียว”

สีหน้าของหลงเขียวพลันมึนงงทันที!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ