ประธานหยิ่งยโสของฉัน

ตอนที่ 446 ภรรยา ผมถูกคุณบีบบังคับจนหมดหนทางแล้ว



ตอนที่ 446 ภรรยา ผมถูกคุณบีบบังคับจนหมดหนทางแล้ว

ตอนที่ 446 ภรรยา ผมถูกคุณบีบบังคับจนหมดหนทางแล้ว

ประโยคที่เธอพูดว่า ต้องการแบ่งปันประสบการณ์กันด้วยน้ำ เสียงอ่อนโยนที่มีพลังเข้าหูของเขา เธอไม่ได้ป่าเถื่อนแต่หนัก แน่น และไม่ได้ดื้อดึง แต่มีความมั่นใจในตัวเอง

ทั้งสองมือจับที่คันรถจักรยานคู่ตำแหน่งข้างหลัง จากนั้นเธอ ก็เผยสายตาเป็นประกายขึ้น

หลงเชียวสะดุดตาสายตาที่เป็นประกายของเธอทันที และ สัมผัสถึงสายตาหนักแน่น

“ลั่วลั่ว ผมเป็นสามีของคุณ ผมแต่งงานกับคุณ ไม่ใช่เพราะ ให้คุณมาเผชิญปัญหากับผมสักหน่อย” เขาลูบเส้นผมของเธอ

ด้วยสีหน้าเอ็นดู

“ฉันเป็นภรรยาของคุณนะ ไม่ใช่เด็ก หรือว่าคุณหลงยังไม่รู้ ถึงความสามารถของฉันอีกหรอ? ไม่ว่าจะเกิดเรื่องหนักหนา แค่ไหน ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณ คุณเลือกภรรยาเอง และใช้ ชีวิตมาตั้งเจ็ดปีแล้ว แค่นี้ก็ไม่มีความไว้ใจต่อกันหรอ?”

หลงเซียวหยุดนิ่งชั่วขณะ ยิ้มและพูดว่า “โอเค งั้นขึ้นมาเลย เดียวผมจะเล่าอะไรให้คุณระหว่างทาง”

ลั่วหานเผยสายตาดีใจเล็กน้อย “จริงหรอ? ไม่หลอกฉันใช่ไหม?”

“ภรรยาของผมฉลาดเกินไปแล้ว ผมหลอกไม่ได้หรอก ผม ถูกคุณบีบบังคับจนหมดหนทางแล้ว ตอนนี้คงทำได้เพียงพูด ความจริงอย่างใจกว้าง” เขาลูบหัวของเธอ แล้วหันหน้าจูบบน เส้นผมของเธอ

ลั่วหานเพิ่งปล่อยมือออก “โอเค!”

หลงเซียวยื่นมือจับจักรยานอย่างแน่น “นั่งให้มั่นคงก็เพียง พอแล้ว ผมรับผิดชอบเส้นทาง ส่วนคุณขี่ตามจังหวะของผมก็ เพียงพอแล้ว”

จากนั้นเขาก็ขึ้นนั่งบนจักรยาน ด้วยแผ่นหลังที่กว้างหนา ดู แล้วรู้สึกปลอดภัยและรู้สึกสบายใจมาก

ลั่วหานเองก็ยกขาขึ้นนั่งบนจักรยานเหมือนกัน คนที่ขี่ จักรยานไม่เป็น ตอนนั่งมักรู้สึกว่าตัวเองกำลังโซซัดโซเซอยู่ “คงไม่ตกลงใช่ไหม? แต่ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตกเลย”

หลงเซียวประคับประคองจักรยานอย่างระมัดระวัง พร้อมกับ วางเท้าทั้งสองข้างบนพื้นเพื่อรักษาความสมดุล “มีผมอยู่ จะ ตกได้ยังไง? อย่ามองรถ จับให้แน่น และมองผมคนเดียวก็พอ”

“มองคุณหรอ? มองอะไรหรอ?”
เธอเงยหน้าขึ้น และเห็นแต่แผ่นหลังของเขา

หลงเซียวกลั้นขำไม่ไหว เลยหัวเราะออกมา “เห็นอะไรก็มอง อันนั่นแหละ สูบลมหายใจเข้าลึกๆ ก็แค่จักรยานเท่านั้น คุณ หมอฉู่ฉลาดหลักแหลขนาดนี้ แถมยังสามารถปราบสามีได้อยู่ หมัด ยังต้องกลัวจักรยานด้วยหรอ?”

“คุณก้าลังประชดประชันฉันอยู่หรอ?”

“ไม่บังอาจครับ คุณนายนั่งดีๆนะครับ พวกเราจะออกเดินทาง แล้วครับ” ขณะที่หลงเซียวพูดก็เหยียบที่ปั่นจักรยาน จากนั้น จักรยานก็ขับเคลื่อนตามแรงของเขา

“เฮ้ย!”

เมื่อจักรยานเกิดการโซซัดโซเซ ล้วหานก็ตกใจจนหน้าขาว ซีด ขณะเดียวกันก็ยกมือทั้งสองข้างยื่นไปจับเอวของหลง เซียว เพราะกลัวผลักตก เธอเลยโอบเอวของเขาอย่างแน่น

หลงเชียวตกใจจนแข็งทื่อ คิดไม่ถึงว่าลั่วหานที่ทั้งมีความ สามารถและหน้าตาสวยจะตกใจจักรยานคันเดียวจนเป็นแบบ นี้ ไม่นานก็เขายิ้มและพูดว่า “ลั่วลั่ว ตกลงผมต้องชมคุณว่า สาวน้อยบอกบาง หรือ….”

“ไม่อนุญาตให้ประชดประชันฉัน การปรับความสมดุลของฉัน ไม่ค่อยดี ตอนฝึกขี่จักรยานตอนนั้นล้มลงหลายครั้งมาก ต่อ มาก็ไม่กล้าขี่จักรยานอีกเลย หากมองจากมุมมองทางการแพทย์แล้ว การปรับความสมดุลไม่ดีคือสมองเจริญ เติบโตไม่สมบูรณ์ ดังนั้นฉันจัดอยู่ประเภทร่างกายไม่ค่อย ปกติ คุณกล้าดูถูกคนประเภทร่างกายไม่ปกติหรอ?”

ขณะที่ลั่วหานยังรู้สึกหวาดกลัวนั้น เธอกลับยิ่งมีฝีปากกล้า มาก จนทำให้หลงเซียวโต้เถียงไม่ออก

หลงเซียวขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่ได้ประชดคุณสักหน่อย คุณหมอฉู่สมกับเป็นนักเรียนเรียนดีจริงๆ คิดไม่ถึงแม้แต่คน ประเภทร่างกายไม่ปกติแบบนี้สามารถใช้กับตัวเองได้ด้วย สามีพูดไม่ออกแล้ว ฮ่าฮ่า”

ตอนนี้เขาหันหลังมองไม่เห็นสีหน้าของเธอเลย แต่ว่ามารถ จินตนาการได้ว่า เธอคงเขินอายจนหน้าแดงน่ารักมากแน่

“คุณกล้าหัวเราะอีกหรอ?”

ใช่ เขาอยากหัวเราะ เขาหัวเราะที่ภรรยาของเขาน่ารัก คิดไม่ ถึงว่ามีเรื่องที่น่าสนุกมากมายที่เขายังไม่รู้

“ไม่กล้า ไม่กล้าครับ ภรรยานั่งดีหรือยังครับ? หากหวาดกลัว มากจริงๆ โอบกอดผมก็ได้ครับ เดียวผมพาคุณไปเอง”

ลั่วหานปล่อยมือจากเอวของเขา “อืม รีบขี่เถอะ ไม่ต้อง เปลี่ยนเรื่อง”

เมื่อจัดระเบียบร่างกายเสร็จเรียบร้อย ก็วางมือที่คับจับทั้งสองข้าง จากนั้นก็เผยสายตาหนักแน่นขึ้น

“โอเค”

หลงเซียววางเท้าทั้งสองข้างบนที่ปั่นจักรยาน จากนั้นก็ขี่ตรง ไปตามริมแม่น้ำ ขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงกระแสลมที่กระทบบน ร่างกาย และได้ยินเสียงลมผ่านหูด้วย

อันที่จริงควรนั่งจักรยานเดียวนะ ตอนที่คุณโอบกอดผม ” เมื่อกี้ ผมรู้สึกดีมากจริงๆ” ขณะที่หลงเซียวขี่จักรยานนั้น จู่ๆก็ หัวเราะออกมา

ลั่วหานจับค้นจับจักรยานอย่างแน่น “อย่าพูดมากให้ฉันเสีย

สมาธิส”

หลงเซียวพยักหน้าเล็กน้อย จับดีๆ ข้างหน้ามีเนิน”

“อืม!”

หลงเซียวออกแรงปั่นอย่างเต็มที่ ขณะเดียวกันก็ได้แรงช่วย จากข้างหลังด้วย จนสามารถขี่ผ่านเนิ่นได้อย่างสบาย ภรรยา ของเขาช่างฉลาดจริงๆ

“คุณอยากเริ่มฟังจากตรงไหนก่อน?”

“ทำไมจู่ๆถึงออกมาเที่ยว?”
“ไม่อยากพบใครบางคน และเรื่องบางเรื่อง อยากอยู่สงบๆ”

คําตอบเป็นกลางมาก!

ฉันอยากรู้สาเหตุที่แท้จริง” ”

“เรื่องนี้…ยาวมาก”

“ฉันเชื่อว่าผู้ชายที่ฉลาดอย่างคุณหลงต้องรู้จักย่อความแน่

ค่ะ”

คุณนายหลงแห่งตระกูลหลงเปลี่ยนเป็นคนขี้โมโหง่ายตั้งแต่ ” เมื่อไหร่?”

จู่ๆลั่วหานก็ยกเท้าข้างขวาวางบนที่ปั่นจักรยาน พร้อมกับ ออกแรงปั่น จากนั้นก็หยุดลง เมื่อสัมผัสถึงแรงต้าน คนที่อยู่ ข้างหน้าก็หยุดนิ่งชั่วขณะ

“ใช่ ฉันคือเป็นคนขี้โมโหง่าย ทำไมหรอ? คุณหลงชอบแรง เสียดสีเมื่อกี้หรอ?”

หลงเซียวยอมแพ้แล้ว ภรรยาของเขา ไม่ว่าจะโจมต่อเขา อย่างอ่อนโยน แข็งกร้าว โดยตรง ทางอ้อม ล้วนมามารถ จัดการเขาได้อยู่หมัด

“ผมชอบคุณมากกว่า เอาล่ะ ผมจะเริ่มเล่าเรื่องจากที่ผม ถูกส่งไปเมืองเจียงเฉิงก่อนล่ะกัน”
“โอเคค่ะ! พร้อมฟังแล้ว!”

จักรยานขี่ตามริมแม่น้ำ จากนั้นก็เลี้ยวทางแยก ข้างหน้าไม่ ไกลเป็นสวนดอกทิวลิปขนาดใหญ่ ข้างในแปลงเพาะปลูก ดอกไม้มีกังหันสีขาวกำลังหมุนตามกระแสลมอยู่

ทั้งสองคนที่สวมรองเท้าผ้าใบสีฟ้าปั่นจักรยานตามจังหวะ เดียวกันอย่างสามัคคีกันมาก

ลั่วหานตั้งใจฟังเขาเล่า โดยไม่พูดแทรกเลย ส่วนเขาก็ อธิบายอย่างละเอียดด้วย

จากนั้นจักรยานขี่เข้าไปในสวนดอกไม้ขนาดใหญ่

จักรยานเริ่มขี่ช้าลง ขณะเดียวกันเขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ อย่างน่าเศร้า จนเธอรู้สึกเศร้าใจตามไปด้วย

“ดังนั้นโครงการที่เมืองเจียงเฉิงมีโอกาสคว้านําเหลว อีกอย่าง หลงยี่ ต้องรับผิดชอบทุกอย่างใช่ไหม? ต่อมาคุณพ่ออาจจะ ไล่หลงยี่ ออกจากบริษัท MBK หรอ? หรืออาจจะไล่ออกจาก ตระกูลหลงใช่ไหม?”

“ใช่หลงยี่ มีเจตนาไม่ดีต่อบริษัท MBK ผมต้องยืมมือพ่อ จัดการเขาให้ได้

“แต่หากทำแบบนี้อาจจะสูญเสียโครงการที่เมืองเจียงเฉิง ขาดทุนเงินจำนวนมหาศาลขนาดนั้น คุณคิดว่าคุ้มค่าหรอ?”
ลั่วหานคิดวิเคราะห์ สามชาติของหลงยี่ ก็คงไม่สามารถ

ทำงานหาเงินมากขนาดนั้นหรอก

แต่สิ่งที่หลงเซียวคิดไม่ใช่เรื่องเงิน “หลงยี่คือลูกชายคนโต ของตระกูลหลง ซึ่งหากสามารถแลกกับฐานะนี้ถือว่าคุ้มค่า”

สำหรับหลงเซียวในตอนนี้แล้ว คิดว่าคุ้มค่ามาก

“อืม ลูกชายคนโตมีสิทธิ์สืบทอดมรดกก่อน—— อีกอย่าง โครงการที่อเมริกา เป้าหมายของคุณคืออยากทําให้บริษัท MBK เผชิญกับปัญหาสื่อมวลชนใช่ไหม? ทำไมคุณต้องเอา บริษัท MBK มาเสี่ยงด้วยล่ะ?”

“ผมทำงานอยู่บริษัท MBK มาสิบปี หากไม่มีผมก็คงไม่มีมัน ในวันนี้ แต่ที่รักรู้สำนวนนี้ไหม กำจัดคนที่เคยทุ่มเททั้งแรงกาย แรงใจเพื่อตัวเองออก?”

“พวกเขาต้องการกำจัดคุณหรอ?”

“ใช่ ดังนั้นผมเลยให้บางคนจัดการลับๆเกี่ยวกับโครงการ ใหญ่ทั้งสามโครงการของบริษัท MBK นั้นคืออเมริกา เมือง หลวง และเมืองเจียงเฉิง คนบางคนหลังจากบาดแผลหายก็ลืม ความเจ็บปวด แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามีใครบางคนเริ่มรู้สึกเจ็บ ปวดจากบาดแผลด้วย”

หลงเซียวยิ้มมุมปากเล็กน้อย พร้อมปั่นจักรยานอย่างช้าๆ โดยข้างหน้าเป็นสวนดอกไม้ผืนใหญ่
ลั่วหานเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวจนเข้าใจ เธอยิ้มประชุดเล็ก น้อย “อืม——นักวางแผนชาญฉลาด! หลงเซียว หากพ่อของ คุณรู้ว่าลูกชายของตัวเองมีความสามารถมากขนาดนี้ เขาจะ รู้สึกยังไงกัน?”

“เขาหรอ?” หลงเซียวนิ่งเงียบสักพัก จากนั้นในหัวสมอง ก็ปรากฏผู้ชายบนรูปภาพที่กำลังยิ้มอย่างอ่อนโยน และมี สายตานิ่งสงบขึ้น เขาจะมีปฏิกิริยาตอบสนองยังไงหรอ?

“บางทีอาจจะพูดว่า ทำได้ยอดเยี่ยมมาก!”

“ฮ่าฮ่า! เป็นไปไม่ได้! ด้วยนิสัยของพ่อคุณแล้ว เขาคงเอาปืน ลั่นไกสมองคุณแน่”

“หากเป็นแบบนี้ พวกเราก็ไปเที่ยวสุดขอบฟ้า ไม่ต้องกลับ แล้ว”

โอเคไม่ต้องกลับแล้ว! คุณหลง เพิ่มความเร็ว! พวกเราไปดู กังหันลมกัน!”

จู่ๆเธอก็ออกแรงปั่นจักรยานเพื่อเพิ่มความเร็วขี่ตรงไปที่ กังหันลม

“โอเค! ไปดูกังหันลมกัน! นั่งดีๆ พวกเรามาทำให้จักรยานบิน ได้แป๊บหนึ่งกัน!”

กระแสลมพัดเสื้อผ้าและผมของทั้งสอง จนเหมือนกับพวกเขากำลังโบยบินอยู่จริงๆ

“เศรษฐกิจการคลังไตรมาสแรกของเมืองหลวงสอดแทรก ข่าวสารเพื่อคุณ ในตอนนี้โครงการสร้างตึกสูงระฟ้าที่เมือง เจียงเฉิงของบริษัท MBK กำลังเผชิญกับวิกฤติสั่งหยุดการ ก่อสร้าง และยังมีปัญหาอีกหลายด้าน ไม่ว่าจะเป็นอุปกรณ์ การก่อสร้างความปลอดภัย…….

“ทุกท่านครับ ตอนนี้ผมอยู่ที่ดินบุกเบิกไห่วานของเมืองเจียง เฉิง และมีจุดประสงค์ก่อสร้างตึกที่สูงที่สุดของเมืองเจียงเฉิง แต่จู่ๆวันนี้กลับมีประกาศให้หยุดการก่อสร้าง ทางหน่วยงาน ราชการให้คำอธิบายว่า…….หยุดเพียงแค่นี้ ทั้งที่บริษัท MBK ยังไม่ได้ประกาศอธิบายเลย……

“ประธานหลงคนเดิมของบริษัท MBK หายไม่มีร่องรอย และ บริษัท MBK กลับเผชิญกับปัญหาสามโครงการใหญ่ แหละ อสังหาริมทรัพย์จำนวนมหาศาลสามารถหลบหลีกได้หรือ เปล่า พวกเรามารอคอยผลลัพธ์กัน”

“ผู้รับผิดชอบสาขาเมืองเจียงเฉิงของบริษัท MBK คือคุณ หลงยี่ ตอนที่ให้การสัมภาษณ์เกิดเหตุการณ์ทำร้ายนักข่าว เพราะเกิดความไม่พอใจ ไกข่าวอาการดีขึ้นแล้ว และ คุณหลงยี่ ก็ได้รับผิดชอบอย่างเต็มที่..……”
บริษัทสาขาเจียงเฉิง ภายในห้องทำงานของหลงยี่

หลงยถือดูหมายเหตุข้างบนอย่างสั่นเทา ขณะเดียวกันก็รู้สึก เสียวสันหลัง “เกิดอะไรขึ้น! ทำไมจู่ๆถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น!”

เพิ่งรับโทรศัพท์ เสียงของหลงถึงก็ดังทะลุหูของหลงยี ทันที

หลงยี่ยื่นมือจับโต๊ะ พร้อมกลืนน้ำลายอย่างขืนข่ม และ พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทาอย่างหวาดกลัว “ลุงสองครับ ผมไม่รู้ จริงๆ….จู่ๆผมก็ได้ใบแจ้งบอกว่า พวกเรา…”

“เอาเอกสารไปตรวจสอบที่ศาล! อุปกรณ์ก่อสร้างของพวก เราไม่มีปัญหาอะไร! พวกเขาต้องการเล่นงานเรา งั้นเอาเงินยัด ใส่ปากพวกเขาสิ!”

ช่วงนี้หลงถึงปวดหัวรุนแรงมากเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

“ไม่ได้ครับ ลุงสอง เจิ้งเฉิงหลินต้องการทำให้โครงการของ เราถูกถอน หากเอาเงินให้กับพวกเขาตอนนี้ ยิ่งเพิ่มคดีติด สินบนพนักงาน ไม่คุ้มครับ”

“สมควรตาย!” หลงจื่อด่าทอขึ้น จากนั้นก็พูดว่า “ทำงานเพิ่ม และรีบแก้ไขแผนงานให้ฉันเดี๋ยวนี้ ฉันไม่เชื่อหรอกว่า เรื่องนี้ ใครจะสามารถโค่นล้มได้!”
หลงยี่มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า “ลุงสอง….ผมจะพยายาม ทําให้เร็วที่สุดครับ แต่ผมคิดว่า การแก้ไขแผนงานมันไม่ ง่ายดายเลยนะครับ”

“ไอ้คนไร้ประโยชน์! หลงเซียวอุตส่าห์มอบโครงการดีๆให้ กับแก แต่แกกลับทำมันพังแบบนี้! หากโครงการล้มเหลว แกก็ ไสหัวออกไปเหมือนกัน! และอย่ากลับมาตระกูลหลงอีก!”

ตึดตึด!

โทรศัพท์วางสายลง

หลงยี่ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ แย่แล้ว….. โครงการใหญ่ขนาดนี้ เขาจะกอบกู้ยังไง?

“ผู้ช่วยหวัง! เข้ามาหน่อย!”

หวังเจี้ยนเดินเข้ามาในห้องทํางาน และพูดว่า “ผู้จัดการ…..

11

“ติดต่อหาหลงเซียวให้ได้ ไม่ว่าจะวิธีการไหนก็ตาม ต้องตา มหาเขาให้พบ และไม่ว่าจะต้องเสียค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ก็ต้องตา มหาเขาให้พบ!”

“ครับ ผมจะทําเต็มที่ครับ”

“ต้องหาตัวให้พบ! หากโครงการควบคุมไม่ไหว นายก็ต้องถูกไล่ออกเหมือนกัน! เข้าใจไหม!”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ