ตอนที่ 1 ผู้ชายที่ทำให้คนอื่นขนหัวลุก

“เจ็บไหม?”

“ไม่..

“แล้วแบบนี้ล่ะ?”

“ไม่เจ็บ.

“แล้วแบบนี้ละ?”

“อ้า–เจ็บ!”

ชายหนุ่มร้องตะโกนโหยหวนเสียงดังมาจากห้องฉุกเฉิน ตามด้วย ความเงียบ ถึงขั้นได้ยินเสียงเย็นชาของหญิงสาว

“ไส้ติ่งอักเสบ เตรียมตัวผ่าตัดทันที”

หลังจากดูอาการเรียบร้อยแล้วนั้น พยาบาลพาตัวคนไข้ออกไป จู่ วหานถอดถุงมือที่สวมอยู่ ทั้งลงในถังขยะด้วยสีหน้าเรียบเฉย จากนั้นก็ เริ่มเขียนอาการของคนไข้อย่างรวดเร็ว
หลังจากที่พึ่งเขียนเสร็จนั้น ได้ยินเสียงพยาบาลพูดคุยเสวนาดังมา

จากด้านนอก

“สมแล้วที่หมอจู่เป็นคุณหมอที่ดีที่สุดของอายุรแพทย์ ฝีมือเมื่อก็สม

คำร่ำลือจริงๆ”

“จริงด้วย แต่น่าเสียดาย คุณหมอจู่ดีทุกอย่าง ขาดก็แต่ดวงไม่ดีจนถึง ตอนนี้ก็ยังไม่ได้แต่งงาน”

“จริงด้วย ผู้หญิงเก่งเหมือนหมู่ ใครจะกล้ามาเอา?”

เสียงพูดคุยเสวนาค่อยๆไกลออกไป ฉู่ลั่วหานซุกมือลงไปในเสื้อกาวน์ ตัวขาวเหมือนหิมะ นิ้วมือสัมผัสกับแหวนแต่งงานที่ราคาไม่ธรรมดา

ดวงไม่ดี?

จนถึงตอนนี้ยังไม่ได้แต่งงาน?

ไม่มีใครกล้าเอา?

คำพูดเสียดสีหู ทำให้คนฟังรู้สึกไม่สบาย แต่ว่า สำหรับคนที่แต่งงาน มาแล้วสามปีอย่างู่ลั่วหาน คำพูดเหล่านี้เธอไม่สะทกสะท้านไปนาน แล้ว
เพียงแต่คิดแล้วก็รู้สึกแทงใจดำ แต่งงานมาสามปี เธอและสามีของ ตนเองเจอกันนับครั้งได้ บอกว่าเป็นสามีภรรยากัน แต่กลับเป็นคน แปลกหน้าเสียยิ่งกว่าคนที่เดินอยู่ข้างถนน

ที่หี น่ารังเกียจมากแค่ไหนกัน?

ฉู่ลั่วหานหยุดคิดไร้สาระ หยิบกระดานรองเขียนสแตนเลสขึ้นมา เตรียมตัวที่จะเข้าไปตรวจตามห้อง

ทางเดินในโรงพยาบาลเคล้าไปด้วยกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อ รองเท้าสัน แหลมสูงเดินอยู่บนพื้นดังสะท้อน จู่ลั่วหานสวมชุดกาวน์เดินไปตาม ทางเดิน ยูนิฟอร์มใส่ทำงานเรียบๆแต่ถูกเธอใส่ให้มีระดับขึ้นมา

พึ่งเดินไปถึงทางเลี้ยว–

“เมื่อก็ฉันเห็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลของเรารีบวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉิน เหมือนว่ามีผู้ป่วยคนสำคัญ พระเจ้าช่วย ต้องเป็นผู้ป่วยระดับไหนกันนะ ที่ถึงเชิญผู้อำนวยการโรงพยาบาลของเราไปรักษาด้วยตนเอง?”

“เรื่องนี้ใครจะไปรู้ล่ะ ในเมืองหลวงมีลูกนักการเมืองมากมาย คนรวย ก็เยอะ มนุษย์เราก็กินอาหารวันละสามมื้อเหมือนกัน ไม่มีใครไม่ป่วย หรอก”
“แต่ว่า คุณลองคิดดูสิ คนที่สามารถเชิญผู้อำนวยการโรงพยาบาลไป

ได้ จะมีสักกี่คน?”

ผู้คนจับกลุ่มคุยกัน เห็นได้ชัดว่า ไม่มี

จู่ลั่วหานกระตุกยิ้มมุมปาก แววตายังคงนิ่งเฉยไร้ซึ่งคลื่นใดๆ เสียง ฝีเท้าจากที่ไกลมาที่ใกล้ พวกพยาบาลที่จับกลุ่มคุยกันอยู่นั้นหุบปากไป แล้ว

เสียงของพวกพยาบาลไม่ได้ทำให้ฝีเท้าของอู่ลั่วหานช้าลง รังสีความ เคร่งขรึมเย็นชาแสนคุ้นเคย คือมาตรฐานของเธอ ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่ หมอธรรมดา แต่เพราะความเงียบ ความเคร่งขรึมและความสง่างาม ทำให้เธอเป็นที่สนใจของทุกคน

ศูนย์ตรวจ จู่ลั่วหานเดินไปถึงห้องน้ำ ยืนอยู่หน้าอ่างล้างมือ วาง กระดานรองเขียนสแตนเลสไว้บนชั้นวางไม้ แล้วล้างมือ

“หมอจู่คะ ทำไมโทรมจังเลยคะ? ไม่ได้พักผ่อนหรอคะ?” แพทย์ แผนกเดียวกันชูเหม่ยฉีเอ่ยถามขึ้น

โทรมงั้นหรอ?

“คงเป็นเพราะช่วงนี้เหนื่อยมั้งคะ” จู่ลั่วหานตอบกลับ

“ผู้หญิงเราต้องรักตัวเองให้มากๆค่ะ ถึงแม้ว่าคุณจะไม่มีแฟน..เอ่อ ฉันหมายความว่า ถึงแม้ว่าคุณจะโสด แต่ว่าร่างกายคือ

ต้นทุนนะคะ”

คำพูดที่ชวนโมโห จู่ลั่วหานไม่พูดอะไร ชูเหม่ยฉีจึงหยุดพูด แล้วเดิน ออกไป

มองดูใบหน้าเล็กรูปทรงไข่ผ่านกระจก จู่ลั่วหานอดไม่ได้ที่จะคิด หรือ ว่าอารมณ์ของเธอจะได้รับผลกระทบมาจากคำพูดของพยาบาลพูด

นั้น?

น้ำเย็นไหลผ่านหลังมือ เคล้าไปด้วยความเย็นเฉียบ เหตุเพราะตกใจ กับความเย็น หญิงสาวในกระจกจึงขมวดคิ้ว

หรือจะกล่าวได้ว่า หัวใจกระตุกเล็กน้อย

ให้ตายสิ ทำไมจู่ๆเธอถึงคิดถึงเขา?

ทั้งๆที่หลังจากเกิดเรื่องนั้นขึ้นก็บอกกับตนเองแล้ว ผู้ชายคนนี้ ชีวิตนี้ เธอจะไม่มีวันรักอีก!

แม้ว่าครั้งหนึ่งจะเคยรักแทบตาย!

แม้ว่าครั้งหนึ่งจะเคยรักจนบ้าคลั่ง!

มือ สัมผัสลงบนแหวนอีกครั้ง คอยพก”ตู้ทองเคลื่อน”กับตัวอยู่ตลอดเวลาเพราะต้องใช้ยามจำเป็น เพราะอย่างไรเสีย ถ้าหากว่าจู่ๆ ผู้ชายคนนั้นต้องการเจอกะทันหัน นิ้วมือของเธอว่างเปล่าก็คงไม่ดี

“หมองูหมออยู่ที่นี่เอง!เร็วเข้า รีบตามฉันมาค่ะ ผู้อำนวยการต้องการ ผู้ช่วย แจ้งชื่อมาว่าต้องเป็นคุณเท่านั้น!”

เสียงของพยาบาลดูรีบร้อน หน้าผากยังคงมีเหงื่อไหลซึม ดูร้อนใจ

มาก

“ค่ะ”

จู่ลั่วหานสงบสติอารมณ์แล้วขานรับ หยิบกระดานรองเขียนสแตนเลส

แล้วรีบวิ่งไป

ในห้องฉุกเฉินที่สุดแสนจะเคร่งเครียด อากาศในห้องเคล้าไปด้วย ความน่ากลัว ฉู่ลั่วหานพูดขึ้นใจ เป็นใครกันแน่ ถึงสามารถทำให้ผู้ อำนวยการโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงถึงกับต้องตื่นเต้นขนาดนี้

จู่ลั่วหานเดินไปจนถึงหน้าเตียงผู้ป่วย เสียง”โครัม”ดังขึ้นในหัว ร่างกายแข็งที่อราวกับติดกาวจนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ดวงตากลม โตมองดูใบหน้าหล่อเหลาที่ซีดขาวซึ่งนอนอยู่บนเตียง หัวใจ แทบจะ หยุดเต้น!
ชายหนุ่มผิวสีมอล์ตแลดูสุขภาพดีนอนอยู่บนเตียง ร่างกายของเขา มีเหงื่อเม็ดเล็กๆไหลออกมา แววตาคู่นั้นหนาวเย็นเสียยิ่งกว่าหิมะขาว โพลนจมูกคมเป็นสัน ริมฝีปากบางราวกับมีดปิดสนิทแทบจะเป็นเส้น ถึงแม้จะไม่พูดสิ่งใด แต่กลับทำให้คนกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้

เป็นเขา…ได้ยังไง!

“ยังยืนบื้ออยู่ทำไม เลือดออกในกระเพาะของผู้ป่วย ต้องรีบเตรียม การรักษา”

สิ้นเสียงของผู้อำนวยการโรงพยาบาล สติของคู่ลั่วหานดึงกลับมา ในทันที สิ่งที่ทำให้ผู้อำนวยการโรงพยาบาลต้องมารักษาด้วยตนเอง ไม่ได้เป็นเพราะอาการป่วยหนัก แค่เพราะว่าผู้ป่วยตรงหน้านี้เป็นคนที่ สำคัญมาก

เขา ….เป็นคนคู่ควรที่จะให้ผู้อำนวยการโรงพยาบาลรักษาด้วยตนเอง

เขาคือใคร?

ประธานบริษัทหลงชื่อในเมืองหลวงเพียงแค่สะบัดเท้าเล็กน้อยก็ สามารถทำให้หุ้นในตลาดเคลื่อนไหว–หลงเชียว

เพียงแค่สินทรัพย์ของบริษัทหลงชื่อก็สามารถทำให้บริษัทหลงซื่อเป็นเศรษฐีได้แล้ว บริษัทในเครือไม่เพียงแต่มีแค่สถานบันเทิง ยัง มีอสังหา จิวเวอร์รี่ สื่อมวลชน เสื้อผ้า อิเล็กตรอนบริษัทสาขาต่างๆ เครื่องแต่งกายและบริษัทไอทีเป็นต้น ตัวของเขามีราคาเท่าไหร่กัน? เดาว่าแม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่รู้

สิ่งหนึ่งที่สำคัญไปกว่านี้ เขาคือคนที่จู่ลั่วหานแต่งงานมาด้วยสามปีแต่ คนนอกไม่รู้ –สามี

ในความทรงจำนั้นหลงเชียวไม่เคยป่วยมาก่อนแต่เวลานี้กลับเจ็บปวด ทรมานจนเส้นเลือดตรงหน้าผากปูดบวมขึ้นมา ดวงตาที่ไม่อาจคาดเดา ได้หันไปมอง วินาทีนั้น ดวงตาเหยี่ยวคมหันมามองจู่ลั่วหาน ดวงตาที่ ไร้ซึ่งความอบอุ่น เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจ

ป่วยหนักขนาดนี้แล้ว ยังไม่ลืมที่จะใช้สายตาข่มขู่เธออีก?

หีนี้ เธอมีความสามารถมากจริงๆ

เลือดออกในกระเพาะไม่ได้หนักหนาถึงแก่ชีวิต ผู้อำนวยการโรง พยาบาลยังเป็นผู้เชี่ยวชาญ ใช้เวลาเพียงไม่นานหลงเชียวก็รอดพ้น อันตราย

จู่ลั่วหานเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้วยจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว นั่ง พิงอยู่ตรงเก้าอี้ หัวใจเต้นแรงเป็นจังหวะ

เธอนี่กว่า หัวใจของเธอจะสามารถนิ่งเหมือนสายน้ำ
เธอนึกว่า เธอจะสามารถไม่สนใจแม้แต่น้อย

เธอนึกว่า เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว

ใครจะไปรู้ เขาที่แค่ดื่มเหล้ามากจนทำให้เลือดออกในกระเพาะ กลับ ทำให้เธอว้าวุ่นใจไปหมด ดวงตาเย็นชาคู่นั้น ยังคงทำให้เธอเจ็บปวด

ถอดถุงมือออก จู่ลั่วหานหยิบแหวนหมั้นออกมา เพชรแอฟริกาใต้ที่มี เพียงเม็ดเดียวในโลกถูกสั่งทำพิเศษ ตอนนั้นที่สวมแหวนมายังนิ้วนาง ของเธอช่างเป็นภาพที่งดงามชวนอิจฉา เพียงแต่คำพูดของชายหนุ่มที่ โน้มตัวมาใกล้ รวมถึงงานแต่งงานสวยหรูอลังการบนชายหาด สุดท้าย ทั้งหมดเป็นเพียงการจัดฉากการแสดงก็เท่านั้น

อ้า–

ความเจ็บปวดในใจราวกับถูกมีดแทง แต่ความเจ็บปวดไหนก็ไม่ สามารถเทียบกับเหตุการณ์เมื่อสามปีก่อน ดังนั้น คู่ลั่วหานเก็บแหวน กลับเข้าไป สงบสติอารมณ์ที่ว้าวุ่น จับหัวเข่าแล้วเหยียดตัวลุกขึ้น

กลับไปถึงห้องทำงาน จู่ลั่วหานหยิบตัวอย่างโรคต่างๆมาอ่าน ไม่รู้ว่า ผ่านไปนานเท่าไหร่ เสียงเคาะประตูดังขึ้น
คนที่มานั้น คือผู้อำนวยการโรงพยาบาล

เวลาที่จู่ลั่วหานงานยุ่งนั้น เธอที่ไม่ถนัดเยินยอเจ้านาย แต่กลับเคารพ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลมาก ด้วยเหตุนี้เธอจึงคลายยิ้มอย่างเป็น ธรรมชาติ ผู้อำนวยการ ทำไมมาด้วยตนเองละคะ?”

ผู้อำนวยการเป็นวัยกลางคน หน้าตาใจดี ดวงตาโคง ยิ้มแล้วพูดขึ้น ด้วยคิ้วที่เหี่ยวย่น “เสี่ยวคู่อ้า เมื่อก็ลำบากเธอแล้ว”

ภายในใจตกใจขึ้นมา นี่ไม่ใช่หน้าที่ของแผนกผู้ป่วยหรอ?

ยังไม่ทันรอให้ฉู่ลั่วหานพูดอะไร ผู้อำนวยการก็พูดต่อ : หลังจากนี้ เกรงว่าต้องลำบากเธออีกหลายวัน

ต้องลำบากอีกหลายวันที่ผู้อำนวยการพูดถึงนั้น ก็คือการให้เธอเป็น หมอประจำคนไข้หลงเชียว ต้องคอยให้ความร่วมมือทุกอย่าง ห้ามเกิด เรื่องไม่คาดฝันขึ้นเด็ดขาด

ผู้อำนวยการที่ไม่รู้เรื่องอะไรรู้สึกแต่เพียงว่าจู่ลั่วหานทักษะการ แพทย์ดี อีกทั้งยังสาวและสวย ดูแล” จึงเหมาะที่จะดูแลบอสใหญ่ที่ไม่ สามารถมีเรื่องด้วยได้

แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่เก่งกาจ ในใจรู้สึก หนักอึ้ง
รองเท้าส้นสูงเหยียบลงบนพื้นฉู่ลั่วหานเอาแต่เม้มปาก

เข้าไปแล้วจะพูดอะไร?

แกล้งทำเป็นไม่รู้?

หรือเข้าไปในฐานะภรรยา?

ใครจะไปคิด จู่ลั่วหานที่พึ่งก้าวเท้าออกมาจากประตูลิฟต์ แผ่นหลัง ดำๆตรงหน้าก็บดบังการมองเห็นของเธอ

ทางเดินของโรงพยาบาลเต็มไปด้วยไมค์และกล้องถ่ายรูปของนัก

ข่าว!

“คุณโม่ ก่อนหน้านี้มีข่าวว่าคุณคือแฟนสาวของคุณชายหลง ตอนนี้ คุณมาดูแลคุณชายหลงด้วยตนเองแบบนี้ กำลังประกาศว่าคุณทั้งสอง คนคบหากันอยู่ใช่ไหมคะ?”

“คุณโม่ คุณและคุณชายหลงเป็นคู่ที่สื่อบอกว่าเหมาะสมกัน เปิดเผย ความสัมพันธ์ในตอนนี้เพราะคบหากันโดยมีการแต่งงานเป็นเป้าหมาย ใช่ไหมคะ?”

รบกวนถามหน่อยคะคุณโม่ ตอนนี้คุณคือดาราอันดับหนึ่ง ยินยอมที่ จะออกจากวงการบันเทิงเพื่อไปเป็นคุณผู้หญิงของคุณชายหลงไหม

คะ?”
ฉู่ลั่วหานราวกับขาหยั่งราก ยังไม่ทันได้เดินไป ร่างของคนใส่เสื้อกา วน์ถูกกอดกระชับแน่น

“ถ้าหากวันข้างหน้าฉันกับพี่เซียวแต่งงานกัน แน่นอนว่าฉันจะยอมทั้ง งานทุกอย่างแล้วอยู่เคียงข้างเขา ดูแลเขา เป็นห่วงเขา เป็นแม่บ้านเต็ม ตัวค่ะ”

เสียงของโม่หรูเฟยนั้นหวานราวกับลูกอม เลี่ยนจนเหม็นเปรี้ยว

ผู้หญิงเซ็กซี่ ผมลอนสีน้ำตาลยาวสลวยถึงแผ่นหลัง เสื้อคว้านโชว์ แผ่นหลังขาวเนียน มือเรียวขาวดุจหิมะ ปากแดงระเรื่อ รวมเป็นชื่อที่สุด แสนจะคุ้นเคย!

โม่หรูเฟย!

คุณหนูแห่งบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ป ในเวลาเดียวกันนั้นก็เป็นดาราอันดับหนึ่ง รูปของเธอถูกติดเต็มรถโดยสารสาธารณะ หน้าจอบิลบอร์ด เป็นผู้หญิง ในฝันของผู้ชายทั่วทั้งประเทศ

“ว้าว!คุณโม่คุณเป็นแฟนสาวที่ดีจริงๆค่ะ เร็วๆนี้ทั้งสองวางแผนการ แต่งงานรึยังคะ?”

“คุณโม่งานเยอะมากแต่ก็ยอมดูแลท่านเซียว ช่างน่าประทับใจจริงๆ

ค่ะ.
อ้า

ถ้าไม่ได้เป็นเพราะเธอเคยรู้จักเธอมาก่อน คงต้องรู้สึกว่าผู้หญิงตรง หน้างามทั้งกายงามทั้งใจ แต่ว่าตอนนี้ เธอพูดได้เพียงคำเดียวว่า–ผู้ หญิงตอแหลเจ้าเล่ห์ร้อยเล่มเกวียน!

การตอบคำถามยังคงดำเนินต่อไป ไม่ผ่านการปรึกษาหารือ โม่หรู เฟยปรายตาเห็นคนใส่ชุดสีขาวที่ยืนอยู่ด้านหลัง ริมฝีปากบางพูดขึ้น อย่างหยิงผยอง ยิ้มด้วยความอ่อนโยนแล้วพูดขึ้น:”เร็วๆนี้ยังไม่มีแพลน แต่งงานค่ะ ไว้รอพวกเราแต่งงานกัน จะบอกทุกคนแน่นอนค่ะ”

ฉู่ลั่วหานจับโทรศัพท์ในกระเป๋า เอียงคอ “หน่วยรักษาความปลอดภัย ใช่ไหมคะ? มาที่ห้องผู้ป่วยVIPด่วนค่ะ มีคนกำลังเข้ามารบกวน”

วางโทรศัพท์ลง จู่ลั่วหานเลิกคิ้วเล็กน้อย โม่หรูเฟย ถึงแม้ว่าฉันจะแพ้ ราบคาบเวลาอยู่ต่อหน้าหลงเซียว แต่ฉันไม่มีวันยอมให้แกเหยียบหน้า

หรอก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ