ประธานหยิ่งยโสของฉัน

ตอนที่ 143 คนที่เขาได้ช่วยเหลือนั้นคือโป ทรูเฟย



ตอนที่ 143 คนที่เขาได้ช่วยเหลือนั้นคือโม่หรูเฟย

“โม่หรูเฟย! ไอ้บ้า ทำไมคุณถึงโดนจับด้วย?

ฉู่ลั่วหานและลู่ซวงซวงหันกลับมาในเวลาเดียวกัน สิ่งที่พวกเขาเห็นคือโม่หรูเฟยที่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อย และมีรอยเลือดอยู่บนร่างกาย เธอก็ถูกจับด้วย!

แม่งเอ๋ย! เกิดอะไรขึ้น? หรือว่าการคาดเดาของเธอ ในเมื่อกี้นี้ผิดเหรอ?

เป็นไปไม่ได้

โม่หรูเฟยถูกคนมัดตัวและโยนลงบนโซฟาตรงข้าม ที่อู่ลั่วหาน ใบหน้าของเธอซีด และเธอดูน่าสงสาร มากจริงๆ

ดวงตาของลู่วงซวงแทบจะบินออกมา มองไปที่โม หรูเฟยราวกับจะกลืนแมลงวัน “เชี่ย โม่หรูเฟยเกิด อะไรขึ้นกับคุณ? คุณก็มาหาที่ตายเหมือนกันเหรอ?”
โปรเฟยจ้องไปที่ดวงซวง ตัวสั่นไปหมดด้วย ความกลัว ทําไมพวกคุณถึงอยู่ที่นี่? พวกเขาบอก

……….พวกเขา ลังจะฆ่าฉัน”

พูดถึงน้ำตาก็กลิ้งลง ราวกับว่าได้มาฟรีๆ

สมองของฉู่ลั่วหานยุ่งเหยิง และเฉียวซีไม่มีเหตุผล ที่จะลักพาตัวโม่หรูเฟยเลย เฉียวซีต้องการที่จะ คุกเข่าและเลียโม่หรูเฟยด้วยซ้ำเพื่อให้ได้ตำแหน่ง สูงสุด เธอจะลักพาตัวเธอได้อย่างไร!

พฤติกรรมนี้ไม่มีคำอธิบาย

โม่หรูเฟยร้องไห้น้ำตาไหลดั่งสายฝนสาลี่ ราวกับ ดอกบัวสีขาวอันบริสุทธิ์ที่ไม่เคยเห็นคนเลวมาก่อน “ลั่วหาน เราจะตายหรือไม่? ฉันไม่อยากตาย ฉันยัง มีลูกของพี่เซียวอยู่ในท้องของฉัน ฉันอยากจะให้ กําเนิดลูกออกมา”

เมื่อเธอร้องไห้ ปากของลู่ซวงซวงก็กระตุกด้วยคน

ทำไมตอนที่เห็นโม่หรูเฟยร้องไห้ ถึงมีความรู้สึกที่

น่าขยะแขยงเสมอ?
ใกล้จะถึงเวลาแล้ว พวกเราคงต้องตายอยู่ที่นี่” ฉูล่าหาไม่ได้อยากจะแกล้งให้เธอตกใจ เมื่อ จากสถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขาแล้ว โชคร้าย มากกว่าด้

! พี่เขียว คุณอยู่ที่ไหน? ลูกกับฉัน ต้องการคุณ…คุณอยู่ไหน?

แม่ง! ไม่ชอบเสียงผู้หญิงร้องไห้ด้วยสำเนียงแบบ นี้มากเลย ร้องไห้และตะโกนไปด้วย มันก็น่าขยะแบบ ยงจริงๆ

สู่ชวงซวงโค้งริมฝีปาก “ฉันว่าโม่หรูเฟย คุณหนูไม่ โต อย่าร้องไห้แล้วคุณท่าน ร้องไห้จนฉันกินอาหาร มื้อสุดท้ายไม่ลงแล้ว ฉันว่านะ คุณก็รอตายอย่าง เงียบๆเถอะนะ อย่าทำเสียง โอเค?”

ชายในชุดคําเดินเข้าไปต่อหน้าของโม่หรูเฟยใน สามก้าว เอื้อมมือตบเข้าไป “หญิงบ้า! หุบปากซะ!”

หลังจากตบครั้งนี้ ลู่ซวงซวงและฉู่ลั่วหานตัวสั่น พร้อมกัน รู้สึกเจ็บปวดมากกว่าการตบตีอยู่บนร่าง ตัวเอง ผลที่เรียกว่าการฆ่าไก่ให้ลิงดูนั้น ก็น่าจะ ประมาณนี้
โม่หรูเฟยร้องไห้เสียใจมากขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุด กุม ห้องและร้องไห้หนักมาก พี่เขียว………อยากบอก คุณก่อนตายว่า ฉันรักคุณมากจริงๆ แม้ว่าคุณจะไม่ รักฉัน และไม่อยากแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยังรักคุณ!

ฉู่ลั่วหามอธิบายความรู้สึกในใจไม่ถูก มีคนเคย กล่าวไว้ว่าคนที่กำลังจะตาย และคำพูดของพวกเขา ก็ดี โม่หรูเฟยในตอนนี้ เห็นได้ว่าความรู้สึกที่มีต่อ หลงเชียวนั้นลึกซึ้งมาก………

“ร้องไห้อีก! ร้องไห้อีกข้าจะฆ่าคุณให้ตาย! ” ฉู่ลั่วหา นตะโกน เมื่อชายคนนั้นยกมือขึ้นและกำลังจะตบคน อีก “หยุดนะ! ลองเปิดตาสุนัขของคุณดูว่าเธอเป็น ใคร เธอเป็นลูกสาวของโม่ล่างคุน ลูกสาวตระกูลโม่ ยังเป็น………ยังเป็นคนรักของหลงเซียวด้วย!”

ตัวเองยังไม่รู้เลยว่าเส้นประสาทอยู่ผิดเส้นตรงไหน ในเวลาแบบนี้ถึงทนดูไม่ได้ที่จะปล่อยให้โม่หรูเฟย ตาย

อาจจะเป็นเพราะตัวเองกำลังจะตายแล้ว ก็เลยรู้สึก ว่าการมีชีวิตอยู่นั้นเป็นพรอันยิ่งใหญ่มากมายแล้วใช่ ไหม?
ล้วงานเช็ดน้ำตาออกจากมุมตาของเธอ ไม่หรู เฟย ถ้าวันนี้คุณไม่ได้ตาย จงหันกลับมาดูแลหลง เขียวให้ดีๆ ฉันขอให้พวกคุณรักกันนานๆจนแก่เฒ่า

ล่วงชวงรู้สึกโมโห “คุณกำลังพูดอะไร! จะตาย ต้องตายพร้อมกัน ไม่ตายก็อยู่ด้วยกัน อีกอย่าง หลง เชียวได้ปฏิเสธโม่หรูเฟยไปแล้ว ทั้งสองคนไม่มีวัน คบกันแน่นอน! หลงเซียวเป็นของคุณ และสถานะ ของคุณนายหญิงตระกูลหลงคือของคุณ!

ให้ตายเถอะ ลู่วงซวงไม่รู้ว่าตัวเองกำลังพูดอะไร อยู่ ในใจเธออยากให้เทพธิดาคบกับใคร? ถึงจิ้นเหยี ยนไม่เลว แต่…………

โม่หรูเฟยถามฉู่ลั่วหานอย่างน่าสงสาร “คุณเต็มใจ ที่จะยอมปล่อยพี่เซียวจริงๆหรือ? ปล่อยให้เราคบ กันอย่างสมบูรณ์แบบ?”

ออกไปได้อย่างมีชีวิตค่อยว่ากัน! ” ” ฉู่ลั่วหานหลุด คําพูดอย่างเย็นชาออกมา และมองไปที่เวลา

“หนึ่งชั่วโมงที่จะถึงยังเหลือเวลาอีกยี่สิบนาที หลัง จากนั้นอีกยี่สิบนาทีทุกคนก็จะตายแล้ว โม่หรูเฟยSU

คุณไม่ควรขอโทษ นก่อนตายหรือ?”

“ทําไมฉันถึงต้องขอโทษคุณ?”

“ทําไมเหรอ? แย่งผู้ชายของฉัน ใส่ร้ายชื่อเสียง ของฉัน แตะต้องเส้นขีดจํากัดของฉันหลายต่อ หลายครั้ง คุณไม่ขอโทษ? คุณไม่กลัวว่าคุณจะไม่ สามารถกลับชาติมาเกิดได้หรือ?

“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันรักพี่เซียว รักใครสัก คนผิดที่ไหน? สําหรับเขา ฉันเต็มใจที่จะตาย ฉัน สามารถไม่เอาอะไรเลยก็ได้ ฉู่ลั่วหาน เก็บหน้า แม่ใจดีของคุณไปเถอะ คุณก็เป็นเพียงของไม่มีค่า เท่านั้น!”

ดวงตาของลู่ซวงซวงหันไปจากที่นี่ “เอาหล่ะ! หยุด ดาได้แล้ว ! กำลังจะตายแล้วยังจะด่าเพื่ออะไร!”

รอเดี๋ยว

ความรู้สึกที่กระตือรือร้นของฉู่ลั่วหานได้กลิ่นที่ แปลกประหลาด “ดูเหมือนว่ามีบางอย่างกำลังลุก

ไหม้อยู่
SU

เมื่อพูดถึงการเผาไหม้ นไฟยาวเต็มเมตรออกมา จากด้านนอกวิลล่า และเข้ามาในห้องโถงของวิลล่า พร้อมกับเสียง “ปัง”เ

พวกเขาจะจุดไฟเผาพวกเรา”

ลิ้นไฟสีแดงเพลิงลุกโชน และพุ่งเข้ามาจากประตู ด้วยพลังทําลายล้าง ไฟและควันกลืนอากาศอย่าง รวดเร็ว และไอกลิ่นฉุนที่ทำให้คนอายที่เสียงดัง

ลู่วงซวงตกใจมาก “ลั่วลั่ว จะทำอย่างไรดี?”

ใช้วิธีจุดไฟเผาพวกเขาให้ตายหรือ? ไอ้สัตว์นรก พวกนี้!

ชายในชุดดำหายไปหมดแล้ว มีผู้หญิงเพียงสาม คนที่เหลืออยู่ในวิลล่าว่างเปล่า ติดอยู่ในกองไฟ ควันหนาแน่นเต็มบ้านทั้งหลังอย่างรวดเร็ว และกลิ่น คว้นก็โชยมาทุกลมหายใจ

” ฉันจะไปหาน้ำ มาปิดปากและจมูก เดี๋ยวจะสําลัก จนเป็นลมไป อย่าร้องไห้! การร้องไห้จะสูดควัน เข้าไปอีกจํานวนมาก และอาจจะตายได้! “ฉู่ลั่วหานวิ เคราะห์อย่างมีสติ และตัดสินอย่างรวดเร็ว และผู้หญิงทั้งสองคนที่นั่งอยู่บนโซฟางงไปหมดแล้ว !

“ลงมา! โซฟาเป็นสิ่งไวไฟ พวกคุณอยากจะตาย เร็วๆใช่ไหม?

เมื่อเธอตะโกน ลู่วงซวงและโม่หรูเฟยก็กลิ้งลง จากโซฟา ไฟก็ลุกลามอย่างรวดเร็ว ประตูถูกปิดกั้น ด้วยไฟ พวกเขาไม่สามารถออกไปได้

“ไปที่มุมกำแพง ตาย! ! ท่าตามคำสั่งของฉันถ้าไม่อยาก

ฉู่ลั่วหานตะโกน และทันใดนั้นก็ตระหนักได้ว่าโม่ หรูเฟยยังคงถูกมัดมือและเท้าอยู่ และคุกเข่าลงบน พื้น “โม่หรูเฟย ขอมือฉันหน่อย!”

ฉู่ลั่วหานใช้มือปลดเชือกในมือของเธอ เชือกนั้น แน่นเกินกว่าจะแก้ได้ “คุณรอแปบ!”

หยิบท่อนไม้ที่ถูกไฟเผาไม้ไปครึ่งท่อนขึ้นมา * หลับตาสิ! ฉันจะเผาเชือกให้ขาด!”

โม่หรูเฟียตกใจมาก “คุณอยากจะเผาฉันให้ตายเห

รอ!”
SUB

“หุบปากเถอะ ถ้าฉันอยากให้คุณตาย ฉันก็ผลัก คุณเข้าไปในตอนนี้แล้ว !

โม่หรูเฟยหลับตาลง ฉู่ลั่วหานก๋ท่อนไม้แน่น และจุดไฟโดยตรง มันจะทำให้มือของเธอไหม้ได้ อย่างแน่นอน จึงทำได้แค่ต้องจุดที่บ่มเชือกอย่าง ระมัดระวัง ส่วนต่อประสานก็หลวมลง และฉู่ลั่วหา นก็เอื้อมมือไปไข

“โอ้ย!”

หลังจากเส้นใยถูกไฟไหม้ความร้อนก็แผดเผา มือของฉู่ลั่วหานถูกลวกเป็นแผลพุพองขนาดใหญ่ สองแผล แต่ยังดีที่มือของโม่หรูเฟยได้รับการปลด ปล่อยแล้ว

ปลดเชือกที่ขาด้วยตัวเอง แล้วหมอบเข้ามุม

กําแพง!

หลังจากที่ฉู่ลั่วหานตะโกน ก็หาแหล่งน้ำด้วยตัวเอง เงาร่างของฉู่ลั่วหานก็สั่นคลอนเมื่อเทียบกับแสงที่ รุนแรง และเปลวไฟที่ลุกโชนอย่างไรก็ตามเป็นคน ที่กำลังจะตายอยู่แล้ว ถ้าสามารถช่วยสองชีวิตได้ ก่อนที่จะตาย อาจจะได้รับการปฏิบัติอย่างในนรก?

ก่อนที่รถของหลงเซียวจะเข้าใกล้วิลล่า เขาก็เห็น ไฟลุกโชนนั้น!

รถดังเอี๊ยดจนหยุดลง และหลงเซียวก็กรีดร้อง อย่างบ้าคลั่ง “ลัวหาน!”

ฉู่ลั่วหานทรุดตัวลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง เธอไม่ สามารถขยับตัวได้อีกแล้ว จมูกและช่องอกของเธอ เต็มไปด้วยฝุ่นควัน และการหายใจของเธอก็ค่อยๆ อ่อนแอลง

กำลังจะตายแล้วใช่ไหม? ไม่งั้นจะได้ยินเสียงของ เขาได้อย่างไร?

รถของถังจิ้นเหยียนก็มาถึงนอกวิลล่า ท้องฟ้าเต็ม ไปด้วยเปลวไฟ ผู้ชายทั้งสองคนบุกเข้าไปในคลื่น ความร้อนที่ไม่มีที่สิ้นสุดด้วยมือเปล่า

“ลัวหาน!”

“ลัวหาน!”

ตะโกนเรียกชื่อผู้หญิงคนเดียวโดยพร้อมเพรียงกัน

ความวิตกกังวลในใจนั้นเกี่ยวพันกับไฟที่ลุกไหม้ และความโกรธที่พ่นไฟเข้ามาแทนที่สติในตอนนี้ และทั้งสองก็บ้าไปแล้ว

โคมไฟขนาดใหญ่บนเพดานโคง “กระแทก” หล่น ลงมา และเพดานโคงก็ถูกลิ้นไฟเจาะทะลุ และตกลง มาด้วยความเร็วที่รุนแรง

สิวหาน! ลั่วหาน!

“ลั่วหาน! คุณได้ยินหรือไม่? คุณอยู่ที่ไหน?”

แม่งเอ๋ย มันคือแสงสว่างที่แสดงก่อนตายในตำนาน หรือไม่? ทำไมมันเหมือนจริงเช่นนี้? เสียงของหลง เขียว และยังมี………..เสียงของถังจิ้นเหยียน

พระเจ้าดีต่อเธอมาก ก่อนตายยังทำให้เธอได้ยิน เสียงของชายสองคนที่มีความหมายต่อเธอมากหลงเชียวบังเอิญพบไม่หรูเฟย ติดอยู่ที่มุมกำแพง

ทําไมเธอยังอยู่ที่นี่! ? เป็นไปได้ยังไง!

หรูเฟย!”

หลงเขียวก้าวข้ามโซฟาที่ลุกเป็นไฟ และชั้นเก็บ ของ และเงาร่างสูงก็วิ่งไปหาโม่หรูเฟยราวกับลม กระโชก คนอยู่ในอาการโคม่า และบนใบหน้าก็ถูก เผาไหม้หลายจุดด้วยไฟถ่าน

“หรูเฟย! ตื่น! ตื่น!”

โม่หรูเฟียไม่มีการตอบสนองใดๆ

ลู่วงซวง นศีรษะออกจากมุมคําแพง ไออย่าง รุนแรง หลงเซียว……………………ลั่วด้วย”

หลงเชียวมองไปที่โม่หรูเฟยที่หมดสติ แข็งใจ และ พูดว่า “คุณลู่ ลุกขึ้น ตามผมมา!”

ให้ตายเถอะ ถ้าเธอลุกขึ้นได้ เธอคงลุกไปนานแล้ว
เราไม่ได้มาชายเธอ เป็นลมไป สายคามืดลง ทานกั

“สิวหาน! ลั่วหาน

ถังจิ้นเหยียนนำไม้ที่กดทับบนร่างกายของหา นออก แล้วก้มตัวลงอุ้มลั่วหานไว้ในอ้อมแขน “ลั่ วนาน! ห้ามนอนหลับ ผมจะพาคุณออกไป

ลั่วหานเห็นใบหน้าเลือนรางขอบ และมุมที่เลือน รางจนแยกไม่ออก “หลงเชียว………คุณมาแล้วเห รอ?”

หลังของถังจิ้นเหยียนแข็งทื่อ และเห็นน้ำตาไหล ออกมาจากมุมตาของฉู่ลั่วหาน น้ำตาตัวเองก็ไหล ออกมาจากดวงดา

เขาหยุดพูด อุ้มผู้หญิงขึ้นมาในอ้อมแขน แล้วรีบวิ่ง ออกจากกองไฟเต็มท้องฟ้า

ช่วงซวงนอนอยู่ในอ้อมแขนของตำรวจ กระพริบ ตาของเธอหลายครั้ง “ฉันตายแล้วเหรอ?

ตำรวจหนุ่มในเครื่องแบบส่ายหัว “คุณยังไม่ตาย
เมื่อได้ยินว่ายังไม่ตาย สู่ช่วงช่วงก็เป็นลมไปอย่าง

วางใจ

โดมทั้งหลังของวิลล่าร่วงลงมาปกคลุมห้องนั่งเล่น ขนาดใหญ่ แสงไฟทําให้ท้องฟ้าเป็นสีแดงเลือด และ ควันโขมง และยังคงเผาไหม้อย่างไม่ดับ

โรงพยาบาลกลาง ในห้องฉุกเฉิน

“เร็ว! นคนท้อง!”

ไม่ว่าจะเป็นเหยื่อหรือผู้ช่วยชีวิต ทุกคนก็ถูกควัน คละคลุ้ง และมองไม่ออกรูปลักษณ์ดั้งเดิม ไม่มีใครรู้ ว่าคนที่เข้ามาคือโม่หรูเฟยหรือ ฉู่ลั่วหาน

และไม่มีใครสนใจที่จะแยกแยะหลงเซียวและถัง จิ้นเหยียน

ผู้สื่อข่าวรีบไปที่ประตูโรงพยาบาล และถูกหยุด ชะงัก พวกเขารายงานได้เพียงสั้นๆ เกี่ยวกับ เหตุการณ์ไฟไหม้ในครั้งนี้ อยู่ด้านนอก
หลงเชียวและถังจิ้นเหยียนนั่งอยู่ข้างนอกห้อง ฉุกเฉิน ร่างสูงทั้งสองเสื้อผ้าชำรุด ทรงผมยุ่งๆ ดู โทรมมากในเวลานี้

ถังจิ้นเหยียนเช็ดฝุ่นบนใบหน้าออก “ดูเหมือนว่า คุณไม่ใช่ว่าจะไม่มีความรู้สึกใดๆกับคุณโม่เลย

หลงเชียวมองเขาอย่างเฉื่อยชา “คุณต้องการจะ พูดอะไร?”

ถังจิ้นเหยียนไออย่างรุนแรง และฝุ่นควันที่สุด เข้าไปในปอดของเขาก็เริ่มส่งผล “คุณช่วยคุณไม่ ไป แต่ไม่ใช่เธอ”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ