ตอนที่ 249 สินค้าประมูลชิ้นสุดท้าย
ตอนที่ 249 สินค้าประมูลชิ้นสุดท้าย
“ห้าสิบล้านหรือ? ซื้อแค่ภาพวาดใบเดียวเช่นนี้หรือ?”
“มีเงินจริงๆนะ เอาแต่ใจล่ะ!”
“อิอิ! ไม่เสียดาย ไม่เสียดายจริงๆ”
ห้าสิบล้านคำหนึ่งเพิ่งพูดออกไปเมื่อกี้ เสียงวิพากษ์วิจารณ์ ไปทั่วเกิดขึ้นในงานทันที มีคนซุบซิบถึงการไม่มีสติของคนคน นี้ มีคนแปลกใจอย่างเงียบๆว่าคิดไม่ถึงของเช่นนี้ให้ถึงห้าสิบ ล้าน ยังมีคนมองไปตามเสียง แต่ยิ้มไม่พูด
มุมปากกู้เยนเซินงอขึ้น ยิ้มชั่วร้ายเกเรและเจ้าเล่ห์ออกมา ถามอย่างเอ้อระเหยลอยชายเล็กน้อย “คนสวย ยังจะเพิ่มอีก ไหม?”
ลั่วหานยักไหล่ วางป้ายในมือลง “ในเมื่อมีคนตั้งใจที่จะเอา ให้ได้ ฉันควรที่จะปล่อยให้เขาสมหวังล่ะ? เป็นคน ยังต้องใจ กว้างหน่อย ถอยหนึ่งก้าว พูดได้ง่าย”
กู้เยนเซินจ้องมองลั่วหานอย่างแปลกใจเล็กน้อย เขาดูเหมือนได้เจอหน้าเธอแค่ครั้งแรก รู้สึกถึงว่าผู้หญิงคนนี้ไม่คุ้น เคยมาก ไม่คุ้นเคยจนเหมือนคนที่เดินลงมาจากที่นั่งสูงมาก เล็กน้อย เธอมาที่นี่เพียงแค่อยากจะเห็นความไม่รู้ของปุถุชน ทั้งหลายนั้นเอง
เขาตื่นตกใจกับความรู้สึกที่อยู่ดีๆโผล่ออกมาของตนเอง รีบ หลบตาไปหันไปมองผู้หญิงอื่นที่อยู่ในห้องรับรอง
แม่ง เขาจะเกิดความเคารพเลื่อมใสอย่างที่แปลกประหลาด ต่อผู้หญิงคนนี้ได้ยังไงหรือ? ไม่ถูกๆ เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ด ขาด ผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่เพียงแค่หน้าตาดีหน่อยเท่านั้นหรือ?
ก๊อกๆ!
แต่ว่า กู้เยนเซินเห็นคุณหนูสาวสวยที่นับไม่ถ้วนในห้อง รับรอง อิอิ ตะลึงงัน คนที่แต่งหน้าเข้มงดงามไม่น้อย สวย มั่นใจกล้าโชว์หน้าสดโดยไม่ต้องแต่งก็มี แต่ว่าไม่ว่าดูยังไง รู้สึกว่าล้วนไม่ต้องตาเท่าฉู่ลั่วหาน
แย่แล้วๆ กู้เยนเซินนวดคิ้วตัวเองอย่างเงียบๆ เขาน่าจะไม่ดู ลั่วหานเป็นไอดอลของตนเองแล้วล่ะมั้ง?
ขาสองข้างของหลงเซียวสลับทับกัน สายตาเหมือนกับเมื่อกี้ จ้องมองทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างราบเรียบ จนกว่าได้ยินเสียงค้อนหนึ่งทีแล้ว ( สะพานเหยียนหยู ) ถูกซื้อไปด้วยราคา ห้าสิบล้าน เขาจึงปรากฏรอยยิ้มที่คาดเดาไม่ออกเล็กน้อย
จี้ตงหมิงเห็นเถ้าแก่ของตนเองอยู่ดีๆยิ้มอย่างแปลก ประหลาดเช่นนี้ ถามอย่างระมัดระวังประโยคหนึ่งว่า “เถ้าแก่ ภาพวาดนี้ ท่านไม่อยากจะแข่งสักหน่อยหรือ? ของ คุณนาย
หลงเซียวยกมือขึ้น ห้ามคำพูดของตงหมิงที่ยังไม่ได้พูดจบ จากนั้นยิ้มแล้วยิ้มอีกว่า “ผมรู้ว่าเป็นสิ่งที่เธอถูกใจ”
จี้ตงหมิงยังคิดว่าเถ้าแก่ยังมีอะไรที่จะเปิดโปงล่ะ แต่ว่ารอ ไปตั้งนาน คิดไม่ถึงว่าเขาไม่พูดอะไรเลย กลับไปสีหน้าที่ห่าง เห็นอย่างเงียบสงบอีก ดูสินค้าประมูลชิ้นต่อไปอีก
มือเคาะหัวเข่าครั้งแล้วครั้งเล่า จังหวะที่ไม่เร็วไม่ช้าสามารถ เห็นถึงอารมณ์อิสระของเจ้านายอย่างสบายมาก
จี้ตงหมิงมองเห็นถึงตรงนี้ก็ไม่ค่อยเข้าใจแล้ว ตามอารมณ์ ของเถ้าแก่ เพียงแค่สิ่งของที่ถูกใจจะไม่ยอมแพ้ให้คนอื่น อย่างแน่นอนล่ะ? วันนี้ถึงขนาดให้ตู้หลิงเซวียนแย่งไปแล้ว
ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจจริงๆ
ผ่านไปแล้วสักพัก มีสินค้าประมูลชิ้นหนึ่งดึงดูดความสนใจ ของล้วหานอีก
ล้วหานเอียงหัวพูดกับกู้เยนเซินว่า “คุณรู้สึกว่ากําไรแบน หยกมันแพะชิ้น ราคาเท่าไหร่หรือ?”
กู้เยนเซินตาหยีเหมือนมีเรื่องที่จะใคร่ครวญ กำไรแขนที่โชว์ อยู่บนหน้าจอใหญ่คือวัตถุโบราณจากราชวงค์ ชิง แม้ว่ายุค สมัยนับแล้วน่าจะไม่นานเกินไป แต่ว่าฝีมือการทํากับวัตถุดิบ ล้วนดีมาก เพราะฉะนั้นพยักหน้า คำนวณผลออกมาได้ว่า “ร้อยล้าน คือราคาในใจของผม ถ้าหากว่ามากกว่านี้อีกละก็ นั่นก็เกินมูลค่าไปแล้ว
“อ่อเหรอ?” นิ้วเรียวของลั่วหานนับดูป้าย จากนั้นทางตาม องเห็นป้ายเซี่ยงซ่านรั่วส่วยที่แขวนไว้อยู่งานประมูลการกุศล ในครั้งนี้ ……เงินต่างๆที่ประมูลมาล้วนจะเอาไปใช้ในกิจการ สาธารณประโยชน์
“เป็นยังไงแล้วล่ะ? คุณคิดอะไรอยู่หรือ?”
สายตาที่กู้เยนเซินเห็นรีบถามตามแล้วประโยคหนึ่ง มี ประสบการณ์เมื่อกี้ ตอนนี้กู้เยนเซินเห็นการเปลี่ยนแปลงของ สีหน้าเล็กๆน้อยๆในแต่ละครั้งของหมอล้วนอดไม่ได้ที่จะ เข้าใจถึงความหมายร้อยอย่าง
มุมปากลัวหานงอขึ้น ยิ้มเล็กน้อย “คุณตื่นเต้นอะไรหรือ? จะ ไม่ทําให้คุณเสียเงิน แต่ฉันรู้สึกว่ายังต้องรวบรวมเงินให้กิจการ สาธารณประโยชน์เยอะหน่อยดีกว่า”
พูดแล้ว ป้ายของเธอยกขึ้นมา
ราคาเริ่มต้นสิบล้าน ครั้งละแสน
คนที่ยกป้ายขึ้นๆลงๆ แต่ว่าหลังจากผ่านไปหนึ่งรอบ ราคาก็ เพิ่มขึ้นเพียงแค่ถึงยี่สิบเจ็ดล้านเท่านั้น ไม่ว่ายังไง สิ่งของเช่น นี้ พูดว่าเยอะก็ไม่เยอะ พูดว่าน้อยก็ไม่น้อย รูดให้รู้สึกว่ามีตัว ตนอย่างเป็นพิธีก็พอแล้ว
ฉู่ซีหรานมองเห็นฉู่ลั่วหานยกป้ายขึ้น ยิ้มเย็นชาเสียงหนึ่งว่า “ของแบบนี้ก็อยากจะเอา! ฮึ!”
ฉู่ลั่วหานไม่ได้อยู่ด้วยกันกับหลงเซียว ช่วงนี้ก็ไม่ได้ยินข่าว ใดๆที่เกี่ยวกับทั้งสองคนนี้ อู่ซีหรานคิดว่าทั้งสองคนนี้น่าจะ แตกแยกกันไปแล้ว ฉู่ลั่วหานในตอนนี้เก่งยังไงก็เพียงแค่หมอ ที่ได้เก็บเงินเล็กน้อยเท่านั้น เธอจะเอาอะไรมาแข่งกับ เงิน เหลียว!
อู่ หรานยกป้ายในมือขึ้น ยิ้มเบิกบานพูดว่า “สามีจ๋า กำไร แขนนี้ก็ยังใช้ได้ล่ะ?”
เสิ่นเหลียว ไม่พิจารณาอะไร “ชอบก็ประมูลเอามา
ฉู่ซีหรานยิ้มเบิกบานดั่งดอกไม้ “สามีจำขอบคุณค่ะ”
แต่ว่า ราคายิ่งมายิ่งสูง ป้ายของซีหรานก็ยกไม่ขึ้นแล้ว
“เป็นบ้าแล้วหรือ! แค่กำไรแขนแย่ๆอันหนึ่งถึงขนาดสูงถึงเจ็ด สิบล้าน! ของอย่างนี้………
ฉู่ซีหรานทิ้งป้ายลงโมโหจนกัดฟัน ราคาสูงเกินไปละก็เธอ ไม่กล้ายกมั่วๆ เพราะฉะนั้นยิ้มเย็นชาว่า “ของอย่างนี้ก็ไม่ได้ดี เท่าไหร่ ฉันไม่เอาแล้ว”
“เก้าสิบล้าน”
ลั่วหานยักคิ้ว “หนึ่งร้อยล้าน
เสียงที่งดงามเสียงหนึ่ง หยุดชะงักเสียงมากมายที่อยู่ในงาน คนมากมายอดไม่ได้มองไปยังผู้หญิงที่เสนอราคาเมื่อกี้ ในใจ คิดว่าบ้าไปแล้วหรือ
“หนึ่งร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง….….…..
“ร้อยห้าสิบล้าน”
เสียงอุทานดังขึ้นอีกครั้งในงาน
จี้ตงหมิงก็จะนั่งไม่อยู่อีกแล้ว “เถ้าแก่ วันนี้คุณนายไปทำให้ ใครไม่พอใจแล้วใช่หรือไม่? ทำไมของที่คุณนายชอบมักจะมี คนแย่งละ?”
หลงเซียวยิ้มอย่างราบเรียบ “คุณมองให้ชัดเจน คือใครแย่ง
อยู่”
จี้ตงหมิงมองไปยังทางที่ยกป้าย “ยังเป็นตู้หลิงเซวียน”
จากนั้น เข้าใจแล้ว
ลั่วหานเบ้ปาก คุณชายกู้ พวกเด็กๆที่อยู่บนเขามีบุญวาสนา แล้ว “สองร้อยล้าน
โอ้พระเจ้า! ราคานี้เสียสติเกินไปแล้วล่ะ!
ถึงแม้ว่าชอบแบบประเมินค่าไม่ได้ แต่ว่า……….
ป้ายของผู้ชายก็ยกตามขึ้นมา “สามร้อยล้าน!
ของชิ้นหนึ่งที่ทุกคนล้วนรู้ว่าแข่งกันไปก็เพียงแค่สินค้าที่ ราคาหนึ่งร้อยล้านเท่านั้น แต่สูงถึงสามร้อยล้านแล้ว!
กู้เยนเซินจับหน้าผากอย่างเงียบๆ “คนสวย คนคนนี้ คือคิด อยากจะสู้กับคุณถึงที่สุดแล้ว”
ลั่วหานยิ้ม “สามร้อยสามสิบล้าน” เรียกราคาเสร็จ เธอพูด เสียงเบาว่า “คุณชายกู้ คุณพูดว่าถ้าฉันซื้อสิ่งของชิ้นนี้กลับไป แล้วจริงๆ ใช่หรือไม่ว่าต้องถูกลงโทษคุกเข่าบนกระดานซักผ้า ล่ะ?”
กู้เยนเซินหัวเราะเสียงดัง ฮ่าฮ่า ว่า “ของเล่นชิ้นนั้น บ้านคุณ มีไหม?”
คิดดู ก็ใช่ “นั่นฉันก็ไม่กลัวแล้ว”
“สามร้อยห้าสิบล้านตู้หลิงเซวียนยังตามอยู่เหมือนเดิม
ลั่วหานหัวเราะเบาๆ เก็บป้ายขึ้นมา ยิ้มหนึ่งที ก็ไม่พูดอะไร
อีกเลย
“ยินดีกับคุณผู้ชายคนนี้ สามร้อยสามสิบล้านได้ชนะไป!”
เสียงปรบมือสะเทือน ทุกคนล้วนมองไปยังผู้ชายที่อยู่สูงๆ
กู้เยนเซินแปลกใจว่า “ทำไมคุณชายหลงวันนี้อยู่ที่นี่ อะไรก็ ไม่เอาล่ะ? เขายังตรวจสอบสินค้าประมูลของคืนนี้ แต่ว่าก็ไม่ เห็นการเคลื่อนไหวอะไร หรือว่าไม่มีอะไรที่เขาถูกใจหรือ?”
เขาวิพากษ์วิจารณ์อยู่ในใจ แท่งฝนหมึกสีดำอันประณีตใน สมัยราชวงค์สัง ชิ้นหนึ่งปรากฏอยู่บนหน้าจอใหญ่
สินค้าชิ้นนี้ แด๊ดดี้ต้องชอบแน่นอน ถึงแม้ว่าแด๊ดดี้ไม่ชอบ มี คนบางคนอาจจะชอบก็ได้
จากนั้นล้วหานยกป้ายอีกครั้ง
ไม่ได้เกิดเหตุการณ์อะไร สินค้าถูกตู้หลิงเซวียนใช้ราคาสูง ประมูลไปแล้ว
กู้เยนเซน …..คนสวย สามครั้งต่อกัน นี่ล้วนสามารถอดทน ได้หรือ?”
“มีอะไรที่อดทนไม่ได้หรือ? เขาชอบเขาเอาไป เขามีเงิน มากกว่าล่ะ”
ปากกู้เยนเซินกระตุก นี่จะทำให้ในใจหลงเซียวอึดอัดขนาด
ไหน
จี้ตงหมิงนั่งไม่อยู่กับที่ สอบถามท่านเซียว “เถ้าแก่ คุณนาย สูญเสียสิ่งของที่ถูกใจทั้งสามอย่าง …….…..…..
หลงเซียวมองดูเวลา ในใจคำนวณถึงลำดับคิว จากนั้นพูดว่า “รีบอะไรล่ะ? สิ่งที่เป็นของเธอ ย่อมเป็นของเธอ”
เหมือนอย่างที่พูดจริงๆฮ่องเต้ไม่รีบขันทีรีบจนตาย จี้ตงหมิง ได้แค่อดทนบังคับความไม่เข้าใจไว้แล้วนั่งลงอีกที เอาล่ะ ที่ เถ้าแก่พูดล้วนถูกหมด
“ท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน งานประมูลในคืนนี้กำลังจะเข้าสู่ช่วง สุดท้าย ต่อจากนี้ จะยกสินค้าประมูลชิ้นสุดท้ายของคืนนี้ออก
คำพูดของพิธีกรจบลง แหวนเพชรที่แวววาวสะดุดตาชิ้นหนึ่ง ปรากฏขึ้นอยู่บนหน้าจอใหญ่
ล้วนไม่เหมือนกับเพชรที่วางขายอยู่ร้านอัญมณีทั่วไป และ ต่างกันกับเพชรที่สั่งทำเกรดดีอย่างสิ้นเชิง
นั่นเป็นแหวนที่ประณีตดั่งแกะสลักจากงานฝีมือโดยธรรมชาติ แสงสว่างของมันไม่ใช่เพราะว่าจำนวนกะรัต มากมายเท่าไหร่ทำให้คนตื่นตะลึง แต่ว่าครอบคลุมด้วยสไตล์ สง่างาม ไม่โอ้อวดเรียบง่าย
อยู่ดีๆ แหวนแยกเป็นสองชิ้น ข้างในแหวนใหญ่แกะออกมา เป็นแหวนผู้หญิงที่ฝีมือประณีตชิ้นหนึ่ง! ก็เหมือน……….โครงที่ ดึงออกมาจากร่างกายของอดัมชิ้นหนึ่ง พระเจ้าใช้ซี่โครงสร้าง ผู้หญิงคนหนึ่ง
ก็เหมือน……….คือกระดูกในกระดูก เนื้อในเนื้อของเขา! เข้า กันอย่างสมบูรณ์ เกิดตายก็ไม่ห่างกัน!
“พระเจ้า! คิดไม่ถึง……..คิดไม่ถึงยังมีแหวนคู่เช่นนี้!”
“สวยมาก…….สวยมาก
แหวนดูเหมือนดั่งมีชีวิต ทุกรายละเอียดล้วนคล่องแคล่ว ปราดเปรียวดังมีชีวิต แหวนที่ถูกขยายตัว สามร้อยหกสิบองศา งดงามไม่มีที่ติ แสงสว่างสีขาว สะอาด สดใส
คนทั้งหลายที่อยู่ในงานต่างคนต่างล้วนถูกความพิเศษของ แหวนดึงดูดไว้อย่างแน่น
ถูกสะเทือนอย่างหมดเปลือก! ไม่ต้องพูดถึงอยากจะครอบครองพวกมัน วันนี้ได้เห็นสักครั้งก็รู้สึกใจลอยแล้ว
เกาหยิ่งจือกับโม่หรูเฟยก็ตื่นตะลึงสบตากันหนึ่งทีเกาจึงอาน ซุนปิงเหวินและคนอื่นๆก็จ้องมองแหวน สว่างแวววาวเกินไป
สิ่งของเช่นนี้ ช่างพบได้แต่เรียกร้องไม่ได้จริงๆ
“แหวนคู่นี้ คือเพชรที่ถอดออกมาจากมงกุฎของฮ่องเฮาใน ประเทศอียิปต์ หนึ่งชิ้นแยกเป็นสองชิ้นสร้างขึ้นมา สืบทอดต่อ มาเป็นพันปี ผ่านประสบการณ์ทุกอย่าง ประจักษ์ยืนยันของ ความรักที่ได้จารึกอยู่ในส่วนลึกของหัวใจ ในแต่ละช่วงๆที่ผ่าน มา ชื่อภาษาจีนของพวกมันคือ แหวนนัดหมายกับคุณ
อยู่ตายจะไม่แยกจากกัน เราได้สาบานกันมานานแล้ว กุมมือ ของคุณ อยู่เคียงข้างจนแก่เฒ่า
ไม่ต้องพูดถึงตัวแหวน ก็แค่บทกลอนประโยคนี้ล้วนสามารถ ทำให้คนทั้งหลายล้มลงได้แล้ว
ลั่วหานจ้องมองแหวนที่อยู่บนหน้าจอ นัยน์ตาก็อดไม่ได้ที่จะ เปล่งแสงออกมา “สวยงามมากจริงๆ”
กู้เยนเซินพยักหน้า “สินค้าดี! ดูแล้วก้นบึ้งของงานคืนนี้ก็คือ พวกมันแล้ว”
อยู่ดีๆคิดอะไรขึ้นมา กู้เยนเซินส่งข้อความไปให้หลงเซียว “ภรรยาของคุณพูดว่า สวยงามมาก
มุมปากท่านเซียวงอขึ้น ความหมายของรอยยิ้มลึกลับ ไม่ได้ ตอบกลับอะไรเลย แต่ว่าแค่พูดเบาๆว่า “สิ่งที่ผมถูกใจ ย่อม”
ละครสนุกกำลังจะแสดง คนทั้งหลายทุ่มเทอย่างมากจะรู้สึก
รอบ!
ตู้หลิงเซวียนจ้องมองแหวนคู่ ตาอมยิ้ม ในที่สุดก็มาถึงแล้ว ของขวัญที่เหมาะสมกับเธอที่สุดชิ้นหนึ่ง ก็คือพวกมันล่ะ!
เขาเชื่อว่า สักวันหนึ่งเขาย่อมมีโอกาสจับมือเธอขึ้นมา เอา แหวนชิ้นหนึ่งในนั้นสอดเข้าไปในนิ้วของเธอ
จากนั้น นัดหมายกับคุณ!
การประมูล เริ่มต้นเป็นทางการ
ตาเรียวของเกาจิ่งอานหยีแล้วหยีอีก “พี่ เป็นยังไงล่ะ?”
“ทำไม คุณอยากส่งให้ฉันหรือ?”
“พี่ ครั้งนี้คุณคิดมากเกินไปแล้ว ผมอยากจะประมูลแหวนคู่นี้ ให้ได้ อนาคตตอนที่จะแต่งงาน ใช้เป็นแหวนแต่งงาน ถือว่าดี มากล่ะ”
ซุนปิงเหวินกับโม่หรูเฟยตาสีดวงสบตาหนึ่งที่จากไกลๆ จาก นั้นต่างคนต่างหลบสายตาหนี
ท่านเซียวนั่งอยู่บนที่นั่งวีไอพี ยกกาแฟขึ้นมา ดื่มไปคำหนึ่ง จ้องมองคนที่ยกป้ายอยู่ข้างล่าง และยังมีฝูงชนที่สวยงาม อย่างเงียบๆ
“หนึ่งพันล้าน….………….
“หนึ่งพันหนึ่งร้อยล้าน………
“สองพันล้าน…….
“อีเหี้ยยยยย! ล้วนบ้าไปแล้วหรือ?”
มุมปากลัวหานงอขึ้น “คนที่มีเงินล่ะ จ่ายไปแค่กี่พันล้าน เรื่อง เล็กน้อย”
กู้เยนเซินเอ่ยปากอย่างเงียบๆ “คนสวย………..คุณ
พูดไปครึ่งหนึ่ง กู้เยนเซินปิดปากเลย แท้ที่จริงแล้วเขาอยาก จะพูดว่า คนสวยเอ่ย คนข้างล่างเสนอราคายิ่งสูง คืนนี้บัตร เครดิตของสามีคุณจะต้องรูดยิ่งมากล่ะ!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
