ตอนที่ 525 เพราผมรักคุณ
ตอนที่ 525 เพราผมรักคุณ
หลงเซียวจับบ่าเธออย่างแรง พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียง อ่อนโยนว่า “ผมเป็นผู้ชาย มีบางเรื่องที่ผมต้องเป็นคนทํา คุณนั่งลงเถอะ ผมทำแปบเดียวเอง”
ลั่วหานโต้เถียงเขาไม่ได้ ขอเพียงมีความสุขก็ยอมแล้ว
หลงเซียวไปวัดอุณหภูมิน้ำอุ่นที่ห้องน้ำ แล้วเปิดน้ำลง อ่างนา เมื่อลั่วหานจ้องมองร่างเงาของเขา เธอก็คลี่ปาก ยิ้ม จากนั้นความรู้สึกเหนื่อยล้าทั่วร่างกายก็หายหมด ทันที
ที่แท้เป็นเวลานี้เองที่น่าประทับใจมากที่สุด มากกว่า การบอกผมรักคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า นั้นคือตอนที่ตัวเองรู้สึก เหนื่อยล้า แต่ฝ่ายตรงข้ามปฏิบัติอย่างอ่อนโยน และ แสดงพฤติกรรมที่ปกป้องเธอ
มีผู้ชายบางคนที่ทำได้เพียงพูด สามารถพูดจนสวยหรู ซึ่งในสังคมมักให้ความสำคัญต่อผู้ชายประเภทนี้
มีผู้ชายบางคนเป็นหุ่นยนต์ทำได้เพียงกระทำ กระทำ อย่างไม่หยุดหย่อน แต่ขาดคำพูดหยอดหวาน
ส่วนสามีของเธอเป็นผู้ชายประเภทที่สมบูรณ์แบบทั้ง วาจาและการกระทำสอดคล้องกัน ด้านหนึ่งก็สามารถ กระซิบคำพูดน่าฟังและไพเราะให้กับเธอ อีกด้านก็ดูแล ปกป้องเธอเหมือนกับเจ้าหญิง
สามีของเธอ เธอรักมาก รักเป็นอย่างมาก!
ลั่วหานนั่งไม่ลงแล้ว เธออยากสร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อ กันแล้ว
ห้องนอนนี้เกิดเรื่องราวมากหลายอย่างเกี่ยวกับเธอ เขา และโม่หรูเฟย ที่นี่บรรจุความสุข ความเศร้า ความแค้นไว้ มากมาย เพราะด้วยเหตุนี้เลยมีกลิ่นไอของชีวิตแน่นหนา มาก
นี่เป็นบ้านของเธอ บ้านของพวกเขา แม้จะเป็นแค่บ้าน หลังหนึ่งก็ตาม
เหมือนกัน บนหัวเตียงในห้องนอนก็มีรูปภาพคู่ของเธอ กับหลงเซียว เธอสวมชุดจีนโบราณสีขาว เขาสวมชุดสูท พวกเขาสองคนยืนใกล้ชิดกัน โดยที่ข้างหลังมีดอกไม้ บานสะพรั่งอยู่
ช่วงเวลานั้นสงบดีมาก กับช่วงเวลาก็มั่นคง ซึ่งถือเป็น ช่วงเวลาสมบูรณ์แบบที่เข้ากันได้เป็นอย่างดี
ลั่วหานเดินไปดูห้องนอน เพราะรอนานมากแล้วยังไม่มา และอยากรีบแช่นํ้าอุ่นผ่อนคลายเร็วๆด้วย
ที่รัก ใกล้เสร็จแล้วครับ”
เสียงของหลงเซียวดังขึ้นมาจากข้างใน เพราะกลัวลั่วหา นใจร้อน เขาเลยรายงานความคืบหน้า
“ค่ะ” ลั่วหานยิ้มตอบ หลงเซียวในตอนนี้ช่าง….ดีเลิศมาก
เลย!
“อย่าเพิ่งนอน อาบน้ำเสร็จค่อยนอน” จู่ๆเสียงของเขาที่ ผสมผสานกับเสียงน้ำไหลก็ดังขึ้น
“ไม่นอนหรอกค่ะ เดี๋ยวอีกสักพักฉันไปนะค่ะ”
ลั่วหานเดินมาสำรวจตู้เสื้อผ้า โต๊ะแต่งหน้า โต๊ะมุมหัว เตียง ซึ่งส่วนใหญ่ในลิ้นชักล้วนว่างเปล่าหมดเลย เพราะ สิ่งของที่วางเมื่อก่อนหมดอายุ เลยถูกกำจัดทิ้งหมด และ ไม่ได้ซื้อมาทดแทนด้วย!
มีเพียงลิ้นชักหนึ่งที่ข้างในวางสิ่งของอยู่ไม่น้อย ซึ่งเป็น ประเภทเอกสารทั้งนั้นเลย
ลั่วหานหยิบสิ่งของข้างในออกมา ข้างในมีใบการโอนเงินของธนาคารไม่กี่ใบ ซึ่งล้วนเป็นหลงเซียวที่โอนไป โดยเวลาคือเมื่อสามปีที่แล้ว ในจำนวนนั้นมีตัวเลขสูงมาก ซึ่งเป็นรายการโอนบริจาคให้กับเขตประสบภัยของทวีป แอฟริกา
พระเจ้า!
ลั่วหามนึกออกป้ายสรรเสริญที่เขตประสบภัย จู่ๆเธอก็ รู้สึกเหมือนหัวใจจะกระโดดออกมาจากในปาก
เป็นจำนวนเงินที่สูงมาก! คุณหลงช่างร่ำรวยมากจริงๆ!
และยังมีใบรายการอีกส่วนหนึ่ง ไม่รู้ว่าโอนเงินให้กับใคร อย่างต่อเนื่อง ซึ่งหากรวบรวมเงินด้วยกันสร้างความตก ตะลึงเป็นอย่างมาก อีกอย่างยังโอนเงินให้กับคนๆเดียว ด้วย
คุณหลงสามารถควบคุมเงินของตัวเองได้ตามอำเภอใจ ซึ่งลั่วหานไม่ก้าวก่าย ด้วยเหตุนี้เธอเลยเลิกดูและรีบเก็บ ทันที
ข้างในสุดของลิ้นชักมีก้อนสีขาวอยู่ก้อนหนึ่ง ลั่วหาน เหลือบมองเห็นก้อนกระดาษก้อนหนึ่งอยู่ เธอขมวดคิ้ว ด้วยความสงสัย ทำไมถึงมีก้อนกระดาษอยู่ด้วยล่ะ?
เพราะไม่ใช่วิสัยของหลงเซียวเลย
เธอหยิบก้อนกระดาษออกมาอย่างสงสัย แล้วคลื่ กระดาษเปิดออก ซึ่งเนื้อหาบนกระดาษเกือบทําให้ลั่วหา นหายใจแทบไม่ทัน!
ใบแรกคือหนังสือยืนยันการตายของเธอ ในเนื้อหา เขียนชื่อ วันเดือนปีเกิด วันมรณะ สาเหตุการตายของเธอ อย่างชัดเจน โดยที่ส่วนล่างมีลายนิ้วมือสีแดงประทับไว้ อยู่
ไม่ยากที่จะคาดเดา นี่เป็นลายนิ้วมือของหลงเซียว
หนังสือยืนยันการตาย…..คิดไม่ถึงว่าจะเป็นหนังสือ ยืนยันการตาย!
ลั่วหานตกใจจนเอามือปิดปาก พร้อมกับออกแรงปิดปาก เงียบ สามารถพูดได้ว่า ในตอนนั้นหลงเซียวคิดว่าเธอ ตายแล้วจริงๆหรอ?
ลั่วหานหันหน้ามองห้องน้ำ บนกระจกสะท้อนร่างเงาของ หลงเซียวอยู่ ชั่วพริบตาลั่วหานรู้สึกตกใจมาก
ฉู่ลั่วหานเสียชีวิตแล้ว เมื่อเธอเห็นแบบนี้ก็รู้สึกช็อก ตกใจมากแต่เรื่องที่น่าช็อกตกใจไม่ใช่เรื่องนี้
ลั่วหานคลี่เปิดกระดาษอีกใบ เป็นหนังสือการแต่งงาน ในเนื้อหาเขียนอย่างชัดเจนว่า หลงเซียวกับโม่หรูเฟยเป็น สามีภรรยากัน
ข้างล่างเป็นลายเซ็น ด้านหนึ่งเป็นลายเซ็นต์ของโม่หรู เฟย อีกด้านหนึ่งเป็นลายนิ้วมือของหลงเซียว ซึ่งเหมือน กับลายนิ้วมือเมื่อสักครู่เลย
เธอจำได้ว่าบนนิ้วชี้ของเขามีลายก้นหอย เป็นลาย
วงกลม
ทำไมในบ้านถึงมีของแบบนี้?
“ลิ่วลิ่ว?”
เธอสะดุ้งตกใจทันที หลงเซียวไม่รู้ตัวว่าตัวเองเดินมา อยู่เบื้องหลังของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาเช็ดมือทั้งสองข้าง แห้งแล้ว แต่เพราะเมื่อกี้สัมผัสกับน้ำอุ่น มือเลยร้อนนิด หน่อย เมื่อยื่นมือสัมผัสกับตัวเธอก็ทำให้เธอสะดุ้งเหมือน กับโดนไฟช็อก
ลั่วหานอยากเอากระดาษเก็บไว้ แต่ไม่ทันเวลาแล้ว
จู่ๆหลงเซียวก็เผยสายตาเย็นชาขึ้น ทำไมของพวกนี้ถึงยังอยู่อีก?
เขายื่นมือหยิบกระดาษสองใบมา “ล้วนเป็นของไร้ ประโยชน์ อย่าดูเลย”
ลั่วหานหันหน้าจ้องมองเขาอย่างเมินเฉย แล้วยื่นมือ หยิบกระดาษสองใบกลับคืนมา และยิ้มพูดว่า “ไม่อธิบาย ให้ฟังสักหน่อยหรอ? คุณหลง”
หลงเซียวพยักหน้าเล็กน้อย เขาไม่อยากพูดอธิบาย อะไร จู่ๆเขาก็โอบกอดลั่วหานไว้ “ลายนิ้วมือผมไม่ได้เป็น คนทำและยินยอม
ลั่วหานสามารถจินตนาการได้ “แล้วเกิดอะไรขึ้นหรอ?”
“ในตอนนั้นผมมีสภาพจิตใจอ่อนแอมาก เมาหลับอยู่ บ้านเป็นเวลานาน ของเหล่านี้ตอนผมตื่นมาก็ปรากฏตัว แล้ว เป็นหลงถึงที่ฉวยโอกาสตอนผมเมาทำแบบนั้น เมื่อ มีหนังสือยืนยันการเสียชีวิตของคุณก็สามารถตัดชื่อคุณ ออกจากสําเนาทะเบียนบ้านได้
ลั่วหานยิ้มมุมปากเล็กน้อย เธอรู้แผนการของหลงถึง “ไม่เพียงแค่นี้ ฉันยังกลายเป็นภรรยาที่เสียชีวิตของคุณ ซึ่งเมื่อเป็นแบบนี้คุณก็สามารถอยู่กับโม่หรูเฟยได้ หลงถึง นี่เก่งเรื่องวางแผนจริง!?”
หลงเซียวยังคงขมวดคิ้วไม่คลาย “ใช่ครับ เป้าหมายของ เขาคือทำให้ผมอยู่กับโม่หรูเฟย”
ลั่วหานยกกระดาษทั้งสองใบด้วยสองมือขึ้น “แล้วยังไง ต่อหรอ?”
เมื่อเห็นเธอฉีกกระดาษ หลงเซียวก็เคลื่อนสายตาตาม การกระทำของเธอ “หลังจากที่คุณกลับมา ผมเลยให้ แผนกที่มีความรับผิดชอบช่วยพิสูจน์อีกครั้ง จากนั้นก็ดีง รายชื่อคุณกลับมาในทะเบียนบ้าน และเป็นภรรยาของ ผมต่อไป”
หลงเซียวพูดเปิดประเด็นกว้างเกินไป จนละเลยราย ละเอียดปลีกย่อยที่เธออยากรู้ เพื่อความปรองดองของ สามีภรรยา เพื่อความรู้สึกของภรรยา เขาตัดสินใจกลบ ทิ้งเรื่องราวระหว่างสามปีนั้นจนหมดสิ้น
“เอาล่ะ ฉันยังไม่ตาย และโม่หรูเฟยก็ไม่ได้แต่งงาน กับคุณด้วย เรื่องเหล่านี้ฉันไม่ถือสาหรอก แต่ฉันมีเรื่อง หนึ่งที่ไม่เข้าใจ ในเมื่อหลงถึงต้องการกำจัดคุณ เพราะ กลัวคุณจะเป็นอุปสรรคของเขา แล้วทำไมถึงยังให้คุณ แต่งงานกับโม่หรูเฟยล่ะ? โม่หรูเฟยไม่ใช่คนธรรมดา หาก แต่งงานด้วยช่วยเสริมความน่าเกรงขามเลยนะค่ะ”
หลงเซียวมองดูเวลา “เปลี่ยนเสื้อ อาบน้ำก่อน ส่วนเรื่อง พวกนี้เดียวผมค่อยอธิบายให้คุณฟัง”
ลั่วหานไม่ยอม “คุณย่อยสรุปเนื้อเรื่องก็ได้ หากคุณเล่า จบฉันจะไปอาบน้ำทันที”
หลงเขียวหัวเราะเบาๆ แล้วยื่นมือเตะบนจมูกของเธอ หนึ่งที ผู้หญิงตั้งท้องช่างไวต่อความรู้สึกจริงๆ “ง่ายดาย มากเลย หลงถึงไม่อยากให้ผมมีความสุข สิ่งที่ผมต้องการ เขาจะคิดหาวิธีการทำลาย ไม่ว่าจะเป็นคนที่รัก การ แต่งงาน หรือการงานของผมก็ตาม”
ขณะที่พูดเขาก็เผยสายตาเศร้าหมองเล็กน้อย และพูด ว่า “เพราะผมรักคุณ ดังนั้นหลงถึงเลยคิดหาวิธีการแยก พวกเรา และบังคับให้ผมแต่งงานกับโม่หรูเฟย คนที่ผมไม่ ได้รัก นี่เป็นขั้นแรกที่เขาอยากทําลายผม”
และเป็นแผนการที่น่าหวาดกลัวที่เขามารู้ทีหลัง
“แล้วเบื้องหลังตระกูลของโม่หรูเฟยล่ะ?” ลั่วหานซักถาม อย่างจริงจังขึ้น
หลงเซียวยกมือประคองเธอ แล้วเอาเท้าทั้งสองข้างของ เธอเหยียบลงบนเท้าของตัวเอง เมื่อเขาก้าวเท้าหนึ่งก้าว เธอก็จะเคลื่อนตามการกระทําของเขา “หลงถึงให้ผม แต่งงานกับโม่หรูเฟย เพราะอยากเขมือบกินบริษัทโม่ซื่อ ทีละนิด เขายอมเสียผมเพื่อได้รับสมบัติจากตระกูลโม่”
เรื่องนี้เขาก็เพิ่งคิดออกทีหลัง
ลั่วหานอ้าปากค้างขึ้นด้วยความตกใจ เธอเสียหลักเล็กน้อย เพราะลืมตัวเลยว่าตัวเองวางเท้าลงบนเท้าของหลง เซียวอยู่ “โอ๊ย…..”
โชคดีที่หลงเซียวมีปฏิกิริยาตอบสนองเร็ว เลยรีบดึงเธอ เข้ามาโอบกอดไว้ “ที่รัก ใจเย็น อย่าตื่นตระหนก”
“ที่รัก หลงถิงช่างน่ากลัวเหลือเกิน! คุณต้องระมัดระวัง ตัวให้ดี!” น่ากลัวเกินไปแล้ว ต้องเป็นคนมีเทคนิคการ แสดงขั้นสูงมากถึงจะสามารถต้านทานได้
หลงเซียวยิ้มอย่างผ่อนคลายขึ้น “น่ากลัวแล้วยังไง? แต่สุดท้ายผมก็มองออกไม่ใช่หรอ? แถมยังไม่สามารถ ทำร้ายคุณด้วย สุดท้ายทำให้คุณยิ่งเข้มแข็งมากขึ้นด้วย”
“ฉันเชื่อคุณค่ะ!” ลั่วหานยิ้มแย้ม
“ห่ะ? ทําไมหรอ?” เมื่อกี้ยังตกใจหวาดกลัวอยู่เลย
“เพราะฉันรักคุณ!” ลั่วหานพูดตามเขา แล้วยื่นมือลูบ จมูกของเขาหนึ่งที
“อืม! ครับ!”
ความกดดันและกลุ้มใจในใจของเขาถูกเธอปัดกวาดหมดแล้ว ในตอนนี้เขารู้สึกเบิกบานใจเหมือนดอกไม้บาน
สะพรั่ง
ณ คฤหาสน์ตระกูลหลง
หลงถึงนั่งอยู่ในห้องทำงาน จากนั้นเสียงเรียกเข้าจาก โทรศัพท์ก็ดังจนทำลายความเงียบในห้องทันที
สายตาของเขามองทอดอยู่ที่เอกสาร ขณะเดียวกันก็ยื่น มือหยิบโทรศัพท์วางข้างหู และพูดขึ้นว่า “ใครครับ?”
ในสายมีเสียงหัวเราะอย่างอ่อนช้อยดังขึ้น เธอดูอารมณ์ ดี ซึ่งความรู้สึกมีความสุขแบบนี้อาจที่จะบรรยาย “พี่หลง ถิง ฉันเอง หวั่นชิงที่ฉันโทรศัพท์มาหาพี่ เพราะอยากบอก พี่ว่า เสี่ยวจื่อมาถึงอเมริกาแล้ว เพิ่งลงจากเครื่องบินค่ะ”
บนใบหน้าของเธอยิ้มแย้มเต็มไปด้วยความสุข จน ริ้วรอยตรงหางตาย่นอย่างเห็นได้ชัด เธอหันหน้ามอง ลูกชายที่อยู่ในห้องรับแขก ขณะเดียวกันก็ยกมือกุม หน้าอกเพื่อเตือนสติตัวเองด้วย
หลงถิงตอบอืมขึ้น “ในเมื่อเห็นเขาแล้ว ต่อไปก็ดำเนิน การตามแผนของผมเลย หากทำเรื่องพัง ผมจะนำตัวคุณ กลับมาทันที”
โฉหวั่นชิง พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ฉันรู้แล้วค่ะ พี่ หลงถึง เมื่อกี้ฉันถามเสี่ยวจื่อแล้ว เขาบอกว่า หยวน เฟิน….ยังไม่กลับบ้าน จริงหรอคะ?”
โฉหวั่นชิงตั้งใจรอคอยคำตอบของฝ่ายตรงข้ามอย่างรีบ ร้อน เธอหวังอยากได้ยินคำตอบยืนยัน และหวังเป็นอย่าง มากว่าชั่วชีวิตนี้ผู้หญิงคนนั้นจะไม่ปรากฏตัวอีก!
หลงถึงขว้างเอกสารในมือดังปังขึ้น “จัดการเรื่องของตัว เองเถอะ ถามอะไรเยอะแยะ? เรื่องของหยวนชูเฟิน ทางที่ ดีเธออย่าก้าวก่ายดีกว่า”
โฉหวั่นชิงสะดุ้งตกใจ และรีบพูดเปลี่ยนเรื่อง “เสี่ยวจื่อ โตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากแล้ว เขาเหมือนกับคุณตอนวัยรุ่น เลย ขอบคุณพี่หลงถึงมากที่ดูแลลูกชายของพวกเราดี มากขนาดนี้”
หลงถึงเคาะโต๊ะอย่างรำคาญใจเล็กน้อย “ยังมีเรื่องอื่น อีกไหม? ถ้าไม่มีวางสายล่ะนะ”
เขาวางสายทิ้งทันที โดยไม่สนใจคำตอบของโฉหวั่นชิง เลย
โฉหวั่นชิงกำโทรศัพท์ และกัดฟันไว้อย่างแน่น ขณะ เดียวกันก็จ้องมองลูกชายที่หล่อเหลาในห้องรับแขก
ยี่สิบปีกว่าแล้ว เธอแยกอยู่กับหลงถึงมายี่สิบกว่าปี มี ลูกชายก็พบไม่ได้ใช้ชีวิตเร่รอนมาโดยตลอด เธอรอ มายี่สิบกว่าปีแล้ว เธอไม่ยอมให้ทุกอย่างสูญเปล่าอย่าง แน่นอน!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
