ตอนที่ 46 การครอบครองอย่างสมใจ ให้เธอเป็น

คนออกแรง

ตอนที่ 46 การครอบครองอย่างสมใจ ให้เธอเป็นคน

ออกแรง

เธอสังเกตเห็นว่าร่างกายของเธอเหมือนกำลังจะล่ม สลาย เธอถูกกดลงบนโซฟานานเกินไปและเอวหลังของ เธอก็เกือบหัก

แม่งเอ๊ยหลงเซียว!

เธอพยายามปรับลมหายใจของเธอเบาที่สุดเท่าที่จะ เป็นไปได้ เพื่อที่เธอจะไม่ทำเสียงที่น่าอายอีกต่อไป

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา พวกเขาไม่มีเพศสัมพันธ์กันเลย สองสามครั้งที่ผ่านมา เขาโหดร้ายขึ้นทุกทีและทุกครั้ง มันเจ็บเหมือนครั้งแรก เขากลับไม่รู้จักทะนุถนอมเลย

เธอเอื้อมมือหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาบนพื้นและต้องการบังตัว เอง ผู้ชายพูดอย่างขี้เกียจน้ำเสียงเหมือนสนามแม่เหล็ก “จำเป็นหรือ?”
เธอหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาแล้ววางไว้บนร่างของเธอ กลิ่น ของเขาเต็มไปด้วยจมูกของเธอ แม่งเอ้ย คิดไม่ถึงว่าจะ

หยิบผิด

“จำเป็น”

เธอกัดฟันตอบโต้กลับไปเขาหลับตาลง มุมปากเอียง เล็กน้อย”ตอนครั้งแรก ก็เห็นคุณทุ่มสุดแรงนี้ ทำไมตอน นี้ตอแหลแบบนี้?”

เขามักจะพูดถึงตอนนั้นนั้นซ้ำ ๆ แต่เธอกลับจำไม่ได้ว่า เธอทำอะไรกับเขา ในครั้งนั้น ตกลงว่าเธอได้ทำอะไรลง ไป?ทำไมทัศนคติของเขาจึงดูถูกเหยียดหยาม ทุกครั้งที่ เขาพูดถึงมัน?

ไม่ไปสนใจการเหน็บแนมของเขา คู่ลั่วหานห่อตัวเอง ไว้ หันไปห้องน้ำเพื่อล้างตัว

หลงเซียวค่อยๆลืมตาของเขา มองไปที่หลังของเธอ หลังขาวเหมือนหิมะ มีผมยาวยุ่งกระจัดกระจายกระ ปล่อยลงมา กระดูกสะบักเห็นได้จางๆ พื้นหลังที่ขาว สะอาด ยังมีรอยช้ำเขียวม่วงที่เขากระทำเองเมื่อกี้เขามัวหลงไหลความสุขกับเธอด้วยความแน่วแน่

จึงลืมควบคุมแรงของตนเอง

เธอดูเหมือนจะบาดเจ็บ

ฉู่ลั่วหานยืนอยู่ใต้ฝักบัวอาบน้ำและล้างตัวเอง ใน สายตาของหลงเชียวเธอเป็นเพียงเครื่องมือระบาย อารมณ์เมื่อเขาต้องการเท่านั้นมั้ง?

เธอหัวเราะเย็นชา หลงเชียวสำหรับฉัน ประโยชน์ของ คุณเกือบจะเหมือนกัน

“เอ๋!”

น้ำซึมหัวเข่าของเธอ และเธอพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอเป็นคน

ที่ป่วย

“ก๊อกๆๆๆๆ!” เสียงเคาะประตูดังขึ้น .. เสียงดังกว่า เสียงน้ำ หลงเซียวคุณมาทำอะไรอีก?

เธอไม่สนใจ และอาบน้ำต่อไป
“เปิดประตู!”ฉันกำลังอาบน้ำ!”

คนโง่!

เธอไม่เปิดมันไม่สำคัญ

เขาพบกุญแจสำรอง คลิกเปิดประตูไม้ของห้องน้ำ หัน หน้าเข้าไป ฉู่ลั่วหานยืนอยู่ท่ามกลางสายหมอก

“คุณเป็นประสาทเหรอ? ออกไป!”

เขาอุ้มเธอขึ้นโดยไม่สนใจว่าเธอจะยังไง และปล่อยให้ กำปั้นของเธอขัดขืน กอดเธอโดยตรงไปที่ชั้นสอง แล้ว โยนเธอลงบนเตียง”ผู้หญิงโง่!”

คุณไม่รู้หรอกว่าคุณเจ็บหรือเปล่า? คุณไม่รู้หรือไม่ว่า

คุณเพิ่งทายา!

ฉู่ลั่วหานทุบผ้าห่ม “หลงเซียวคุณคนบ้า! ทำไมเจ้าบ้า

จัง!”

คุณด่าคนเป็นด้วย? ม!
เขา โยนกล่องยาให้เสลอย่างรุนแรง “ทำเอง!”

เมื่อตื่นขึ้นมาในวันถัดมา ความปวดเมื่อยของร่างกาย ขอยกเสกdiะนคลาย

ไม่ต้องไปทำงานหนึ่งวัน ทันใดนั้นเธอมีวันพิเศษแต่ เธอไม่รู้วีสจัดการมันยังไง

หลังจากแปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ แปรงฟันล้างหน้า เธอพึ่ง มารักฉันได้ว่า หลงเชียวละ?

ลงจากเดีก เธอต้องการทำอาหารเช้าให้ตนเอง แต่ตู้ เป็นว่างเปล่า และ “นักเสีเขียว” ที่เธอซื้อครั้งล่าสุดก็เที่ยว แล้ว ขมวดคว….เหลือเพียงไข่สามฟองแล้ว อาหารเช้า ทำไงดีเละ

เธอเตรียมทา ไข่ลวก.และโทรศัพท์ดังขึ้น”ที่รัก! คุณ มีข่าวทุกวันเลยนะ ความนิยมของคุณเพิ่มสูงขึ้นจริงๆ! สองวันก็ได้เห็นสองเวอร์ชั่น ถ้าจะเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ถึง เดือนคุณสามารถสร้างภาพยนตร์ได้แล้วชื่อหนังว่า”การบันทึกการโด่งดังของคุณหมอ!”

เธอเอนกายลงบนกรอบประตูแล้วจ้องมองที่หม้อ “โทร หาฉันในตอนเช้า เพื่อขู่กรรโชกฉัน? คุณระวังตัวไว้เลย”

“ฉันจะไปได้ที่ไหน! ฉันเพิ่งกลับมาจากมิลานและจะไป ร่วมงานที่ Fashion คิดไม่ถึงว่าจะได้รับข่าวของคุณอีก ครั้ง แหม่ๆ หมอชื่อดังอย่างจู่ลั่วหานยังจำได้ไหมว่าวันนี้ เป็นวันอะไร?”

วันนี้?

เธอลองคิดดู สถาปนาทหาร?สถาปนาพรรค?วัน

วาเลนไทน์?วันคนโสด?

“ไม่ใช่มั้ง ! วันนี้เป็นวันเกิดของคุณนะ ! คุณอย่าบอก

ฉันนะว่าวันเกิดของคุณเองก็ลืม ! ”

หา?!

เมื่อเธอตบหัวของเธอ จริงที่วันนี้เป็นวันเกิดของเธอเธอลืมมันจริง ๆ “สาว ๆ ไม่ชอบงานวันเกิดเมื่อพวกเธอ อายุผ่าน 18 ปี ทุกครั้งเหมือนเดือนพวกเธอว่ามีอายุเพิ่ม ขึ้นอีกหนึ่งปีแล้ว ลืมไปก็ดีอีกแบบนะ” %3D

“เป็นการหลอกลวงตัวเอง! คุณลืม แต่ฉันไม่ลืมหรอก พี่ รีบกลับมาเพื่อจัดงานวันเกิดให้คุณ วันนี้คุณคงไม่มีแพ ลนอะไรมั้ง?”

นอกจากลู่หวูซวงเธอไม่มีเพื่อนในประเทศเลย เธอ อาศัยอยู่ต่างประเทศเป็นเวลานาน และเพื่อนๆของเธอ ก็อยู่อีกด้านหนึ่งของมหาสมุทร เวลาปกติ เธอมักจะไม่มี งานเลี้ยงกับเพื่อนๆหรืออะไรเลย”คุณลู่เชิญทั้งที เรื่อ งอื่นๆต้องหลีกทางให้แน่นอน”

“เยี่ยมมาก! งั้นเปลี่ยนเสื้อผ้าของคุณแล้วรอฉัน เดี๋ยว ฉันจะไปรับคุณ แล้วพาคุณไปที่ที่หนึ่ง!”

“ฉันขับรถไปเอง คุณบอกที่อยู่”

“พอเลย รถของคุณเนี่ยนะ? พูดให้น่าฟังหน่อยคือ สัมภาระของคนทั่วไป พูดไม่น่าฟังหน่อย แม้แต่ป้าซื้อผัก ยังรู้สึกเก่า”
“โธ่! ป้าเอลิซาเบธ ของคุณ?”

รถของเธอ…ถูกจอดไว้ที่มุมโรงรถของวิลล่า ล้อมรอบ ด้วยรถหลายล้านของหลงเชียวโปรไฟล์โลโก้โปโลดูต่ำ

จริงๆ

หลังจากเปลี่ยนเสื้อเสร็จ เธอแต่งหน้าจางๆ เมื่อดู กระจกก็รู้สึกหมดอารมณ์ หน้ายังไม่หายบวมจะออกจาก บ้านยังไง?ไปร่วมงานของลู่หวูซวง ต้องมีทั้งรสนิยม รูปร่างหน้าตา เดิมทีเธอก็ไม่มีสิ่งเหล่านี้อยู่แล้ว ตอนนี้ หนักกว่าเดิมทาครีมบีบีชั้นแล้วชั้นเล่า พยายามเป็นเวลา ครึ่งชั่วโมง ตอนแรกต้องการแต่งหน้าเบาๆ ใช้เครื่อง สำอางปกปิดรอยแผลและถุงใต้ตา แต่งไปแต่งมามันก็ เริ่มเปลี่ยนไป ในกระจก อายแชโดว์แก้วชมพูดอกซากุระ ลิปสติกสีแดงอ่อนกุหลาบ คู่ลั่วหานตกตะลึงเมื่อเห็นว่า ตัวเองเป็นแบบนี้

ในใจหลงตัวเองเล็กน้อย ในความเป็นจริง เธออาจจะไม่ เลวร้ายขนาดนั้น?

กริ่งดังขึ้นในขณะที่เธอกำลังเลือกรองเท้า
เธอรีบลงบันไดด้วยเท้าเปล่าเพื่อเปิดประตู…เดินไป ที่ทางเข้าบันได ตะลึง –

ทำไมหลงเชียวยังอยู่บ้านอีก?เขาออกไปแล้วไม่ใช่เห

รอ?

สิ่งสำคัญคือ ในมือของหลงเซียวจับไข่ต้มที่ปอก เปลือกเสร็จ….

“ที่รักคุณพร้อมหรือยัง? ผู้หญิงคนนี้พร้อมที่จะไปรับคุณ

แล้ว!”

เสียงที่ดังของ ลู่หวยวงตะโกนหลังจากเข้าประตู เปิด เช้าวันใหม่ที่แปลกประหลาด

สองนาทีที่แล้ว เมื่อหลงเชียวเพิ่งปอกเปลือกไข่เสร็จ กริ่งดังขึ้น และเมื่อเขาเห็นว่ามันเป็นเพื่อนของคู่ลั่วหาน เขาก็เปิดประตู

แต่ทั้งๆที่ ลู่หวูซวงได้รับข่าวมาว่าหลงเซียวไม่อยู่บ้าน
คนสามคนยืนเป็นรูปสามเหลี่ยม และผู้หญิงสองคนจ้อง

กันและกัน อ้าปากค้าง

ก่อนที่จู่ลั่วหานจะลงไปข้างล่าง ก็ได้เห็นรูปลักษณ์ ที่เย้ายวนของเธอแล้ว ปกติแต่ง หมือนแครอทและ ผัก แต่เธอพยายามที่จะแต่ง เสวยๆ เมื่อเธอออกไปข้าง นอก!

ผู้หญิง คุณตอแหลเก่งจริงๆ

หลงเชียวสีหน้าไร้อารมณ์ เดินไปห้องรับประทาน อาหาร กัดไข่ด้วยริมฝีปากบาง

ภาพนั้น แปลกยิ่งขึ้น

สู่หวูดวงหัวเราะแห้งๆไปสองที”

เชียว”

หลงเชียวเพิกเฉยเธอ

อย่างที่คาดไว้
ลู่หวูซวงส่ายขาของเธอ “แหนะๆ สถานการณ์นี้….คุณ

ไปได้ไหม”

คู่ลั่วหานเม้มริมฝีปาก “ได้ ! ”

“จริงหรือ?สีหน้าของหลงเซียวเหมือนจะกินคนแล้ว ”

คู่ลั่วหานใจกล้า “เขาเป็นแบบนี้ตลอด ไม่ต้องไปสนใจ เขา พวกเราไปกันเถอะ”

เธอไม่รู้ คำพูดของเธอ เข้าไปในหูของเขาทุกคำไม่

ขาด?

ไม่เพียง แต่แกล้งทำเป็นยั่วยวน แต่ยังไม่เห็นเขาอยู่ใน สายตา ทั้งสองข้อหานี้ พอที่จะทำให้เธอตายอีกครั้งใน คืนนี้

“คุณจะรออะไรอีกละ ใส่รองเท้าของคุณ ไปกันเถอะ”

ฉู่ลั่วหานก้มตัวลงไปเปลี่ยนรองเท้าของเธอ ลังเลระหว่างรองเท้าส้นสูงและรองเท้าแบนของเธอ”แน่นอน ต้องรองเท้าส้นสูง!”

แต่ ตอนนี้เธอรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งร่างกาย ถ้าเธอใส่ รองเท้าส้นสูง เธออาจจะรับไม่ไหวหลังจากนั้นไม่นาน ”

“รองเท้าแบนดีกว่า ฉันสูงอยู่แล้ว อีกอย่าง ฉันไม่ควร แย่งชิงคุณนะ” คงจะบอกเธอไม่ได้ว่าเมื่อทำหนักไป ทำให้เธอไม่มีแรงใส่รองเท้าส้นสูง?ลู่หวูซวง ระเบิด “สูง กว่าฉันแล้วไง! ฉันโกรธแล้วนะ”

หลงเซียวพูดเบา ๆ ก่อนที่เธอจะออกไป “กลับมาก่อน สองทุ่ม ผมมีอะไรจะบอกคุณ” ”

จู่ลั่วหานจับประตูไว้”เรื่องอะไร?คุณพูดตอนนี้ไม่ได้เห รอ?”

หลังจากถามเสร็จ เธอรู้สึกเสียใจที่หลัง ต่อหน้าลู่หวูซ วง ต้องไม่สะดวกที่จะพูด “โอเค ฉันจะกลับมาเร็วหน่อย นะ”
เมื่อหญิงสาวออกไป หลงเชียววางไข่ที่กินไปได้ครึ่ง หนึ่งลง แต่อันที่จริงเขาก็ไม่มีอารมณ์ที่จะกินต่อ

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “จี๊ด งหมิง งานของคืนนี้ยกเลิกให้

หมดนะ”

“เจ้านาย คืนนี้มีทีมงานจากอเมริกา…”

“ยกเลิก %3D

ครับเจ้านาย ”

หลงเชียวหยิบกุญแจรถขึ้นมาจากบนโต๊ะกระจกมอง แวบหนึ่งในกระเป๋า ขมวดคิ้ว เขาวางไว้อย่างเด่นชัด เธอ มองไม่เห็นเลยเหรอ ทำไมเธอไม่เอาไป?

ในวันนั้นโม่หรูเฟยและแม่ของเขาไปที่ห้างสรรพสินค้า โม่หรูเฟยเลือกกระเป๋าสองสามใบ เขาเห็นกระเป๋าใบนี้ ในใจกระตุก กลับเห็นภาพที่ฉู่ลั่วหานสะพายมัน หลังจาก เดินออกจากห้าง เขาใช้อีกสายโทรซื้อมาหนึ่งใบ
วันเกิดของเธอกำลังจะถึง เป็นของขวัญให้เธอพอดี

ความคิดนี้ทำให้เขาทรมานตนเองไปสองสามวัน ใน ท้ายที่สุดเขาก็แกล้งทำเป็นทั้งไว้ในบ้าน เมื่อเธอมาถาม ถึงเวลานั้นเขาสามารถตอบเธออย่างเย็นชาว่า “ซื้อเยอะ ไปหน่อย ให้คุณละกัน”

แต่ฉู่ลั่วหานไม่มีปฏิกิริยาใดๆเลย!

ท่านเซียวรู้สึกไม่พอใจมาก

“คุณลู่….เรื่องกินดื่มและเรื่องเที่ยวนี่คุณเก่งจริงๆเลย!”

” แน่นอน! คุณมันน้ำเต้าน่าเบื่อ ต้องคู่กับคนอย่างฉันที่ มีชีวิตชีวาและน่ารัก ในทีวีซีรีย์ต่างก็แสดงบทแบบนี้ เป็น คู่CP ที่ดีที่สุด ช่วยเติมเต็มกันและกัน!”เพื่อเป็นการเฉลิม ฉลองอายุที่เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปีของคู่ลั่วหาน….สู่หวู่ชวง ขับรถระยะทางกว่า 100 กิโลเมตร พาเธอไปยังคฤหาสน์ ส่วนตัวนอกเกียวโต ซึ่งมีสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อ ความบันเทิงทุกอย่าง ทะเลสาบแห่งนี้เป็นบ้านพักที่มีรูป ร่างและทิวทัศน์ที่สวยงาม

“เยี่ยมมากเลย คุณพบที่นี่ได้อย่างไร?”

“เพื่อนของเพื่อนของฉันคือคนที่ดูแลที่นี่ ดังนั้นวันนี้เรา สามารถกินฟรีเที่ยวฟรี ท้องฟ้าสูงจักรพรรดิอยู่ไกล(มี อิสระไม่มีคนควบคุม) ดังนั้นวันนี้เที่ยวและปลดปล่อยให้ สุดไปเลย!”

ฉู่ลั่วหานจับมือทั้งสองข้างของลู่หวู ชาง ดวงตาคลอ น้ำตา” ลู่ หวู ชาง คุณดีสำหรับฉัน ฉันจะทำอย่างไรถ้าฉัน ตกหลุมรักคุณ?”

“โธ่ ! คุณยังไม่ได้ตกหลุมรักฉันอีกเหรอ?ฉันคิดว่าคุณ ฝากชีวิตคุณให้กับฉันมานานแล้ว!”

“ฝากก็ฝาก ต้องเข้าเรือนหอไหม?”สู่หช่วงหรี่ตาและ คิ้วของเธอลงทั้งสองข้าง เข้าหอเหรอ ก็ต้องรอให้ ผู้ชายหล่อมาไม่ใช่เหรอ?”

ตอนที่ที่เธอพูด เธอปรบมือของเธอ และมีชายหนุ่มสี่ห้า ที่มีสไตล์ที่แตกต่างเดินเข้ามา พวกเขาทั้งหมดสูงและสะอาด หน้าตาหล่อเหลา ขายาวเอวบาง. ใส่

เสื้อผ้าน้อย

อาหารที่เธอยังไม่ได้เข้าปากหล่นลงมากะทันหัน “อะไร นะ…คุณหมายถึงอะไร?” ลู่หวูซวงควงคอของชายคน หนึ่งไว้ และลูบเล่นคางของเขา” เล่นไง! วันที่สวยงาม มี สาวงามอยู่เคียงข้าง ถ้าไม่มีหนุ่มหล่อมันจะสมบูรณ์ได้ ไงแล้วจะเข้าเรือนหอได้ไง?”

ฉู่ลั่วหาน กะพริบตาว่า “เจ้าบ้าจริง ๆ คุณจะเล่นจริงเห

รอ?”

เนื้อสดๆเหล่านี้ ไม่ใช่เป็ดในตำนานใช่มั้ย!

ลู่หวู่ซวงหลี่ตาลง”เป็นเรื่องจริงเหรอไม่ คุณจะรู้หลัง จากได้สัมผัสแล้ว? พวกคุณ ไม่เห็นน้องสาวของฉันเห รอ? ไม่รีบไปปรนนิบัติอีก?

ชายสองคนนั่งข้าง ๆ และยกแก้วขึ้นทักทาย “พี่สาว

มาชน…..”

.ฬาบบ! !

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ