ตอนที่ 258 หมอสุดเทพกับเด็กใหม่ในสถานที่ทำงาน

ตอนที่ 258 หมอสุดเทพกับเด็กใหม่ในสถานที่ทำงาน

“ค่ะ ให้พวกเขาเข้ามา”แอนน่า ผู้ช่วยใหม่ของคุณมารายงานตัวแล้ว

ได้รับคำอนุญาต หลินซีเหวินกับหวาเทียนก็เดินเข้ามาใน ห้องทํางานของลั่วหาน หลินซีเหวินสวมชุดสูทกระโปรง เสื้อผ้าทำให้ภาพลักษณ์ที่ค่อนข้างหน่อมแน้มของเธอเพิ่ม ความรู้สึกที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเล็กน้อย

เพียงแต่แว่นตากรอบดำทำให้เธอไม่ว่ายังไงก็แฝงไปด้วย ความเป็นนักเรียนอยู่ตลอด

แต่หวาเทียนกลับสวมชุดกีฬาลําลองอย่างตามอำเภอใจ คนทั้งคนยังคงเป็นเหมือนวันนั้นที่มาสัมภาษณ์ แสดงออกถึง ความคําเริบเสิบสานทําตามใจต้องการ

เริ่มจากวันนี้ ภายในสามเดือนข้างหน้าต่างก็เป็นระยะเวลา ในการทดลองงานของพวกคุณ ในช่วงระยะเวลานี้ หากความ ร่วมมือในการทํางานระหว่างเราไม่ราบรื่น เช่นนั้นฉันก็จะ ปฏิเสธทั้งสองท่าน หากความร่วมมือในการทํางานราบรื่น เช่น นั้นก็ขอแสดงความยินดีกับทั้งสองท่าน พวกคุณได้กลายเป็นผู้ช่วยของฉันอย่างเป็นทางการ

หลินซีเหวินใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มมองดูไอดอลของ ตนเอง “แอนน่า คุณวางใจเถอะค่ะ พวกเราจะต้องตั้งใจ พยายาม ! อย่างแน่นอนค่ะ ! ”

หวาเทียนกลับยิ้มขึ้นบางๆ “นี่ก็แน่นอน ไม่แน่ตำแหน่งของ คุณก็สามารถถูกคนแทนที่ได้เช่นเดียวกัน”

ลั่วหานแสดงท่าทีที่ไม่แยแสออกมาต่อการยั่วยุของหวา เทียน “ดีมาก ทหารที่ไม่อยากเป็นแม่ทัพไม่ใช่ทหารที่ดี ตำแหน่งของฉันยอมรับการท้าทายของคุณได้ตลอดเวลา รอ คอยวันนั้นที่คุณจะมาแทนที่ฉัน

หลินซีเหวินในเวลานั้นเอ่ยถึงความสงสัยนที่มีต่อคุณสมบัติ ประจำตัวของหวาเทียนออกมา เฉียงริมฝีปากยิ้มขึ้นเล็กน้อย มองดูร่างที่สูงใหญ่ของเขาอย่างดูหมิ่น “ฉันว่า เธอไม่รู้สึกว่า ตัวเองเกินไปหน่อยหรอ ! เหอะๆ เพิ่งจะทำงานวันแรกก็พูดจา สามหาว เธอระวังแม้แต่ช่วงทดลองงานก็ยังไม่ผ่าน

หวาเทียนกลับยิ้มตอบรับคำตำหนิของเธอ “ผ่านไปได้หรือ ไม่ พวกเรารอดูได้
“ชิส์ ! ฉันจะรอฆ่าเธอภายในวินาทีเดียว ! เตรียมตัวให้พร้อม ล่ะ ! ”

หลินซีเหวินกัดริมฝีปากล่างเอาไว้แน่น ให้เธอบ้าคลั่งไป ก่อน ! เธอรอไปก่อน ที่พี่สาวอย่างฉันมีก็คือวิธีการที่จะรับมือ กับเธอ !

ลั่วหานเคาะไปบนโต๊ะเล็กน้อย “เอาล่ะ พวกคุณสองคน ตอน นี้ไปห้องทำงานที่อยู่ด้านข้างดำเนินการส่งมอบงาน มีข้อ สงสัยอะไรมาหาฉันได้ตลอดเวลา”

“ค่ะ”

“อืม”

ทั้งสองคนออกไปจากห้องทำงาน ลั่วหานสายศีรษะ สองคน นี้ที่เธอรับสมัครเข้ามา มีนิสัยจำเพาะส่วนบุคคลมากจริงๆ

ในเวลานี้เอง โทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะทำงานของลั่วหานก็ดังขึ้น

“ใครคะ?”
“ลั่วหาน มีเวลาว่างหรือเปล่า? มีคนไข้รายหนึ่งคุณมาดูสัก หน่อย”

เสียงของถังจิ้นเหยียน?

“ค่ะ”

แอนน่าหยิบเครื่องฟุ้งตรวจขึ้นก้าวเท้าใหญ่ๆเดินออกนอก ประตู ฝีเท้าเร่งรีบมากจนเกินไป รองเท้าส้นสูงกับพื้นเสียดสี กันส่งเสียงกึกๆออกมา ตอนที่ผ่านห้องทำงานที่อยู่ด้านข้าง ถูกหลินซีเหวินกับหวาเทียนมองเห็นเงาร่างที่มีฝีเท้าเร่งรีบ ของเธอเข้าพอดี

หลินซีเหวินบ่นพึมพำกับตัวเองอย่างไม่เข้าใจว่า นางฟ้าก็มี ตอนที่เร่งรีบกับเขาด้วยหรอ?

เพียงแต่ที่ทำให้นางฟ้าร้อนรนขนาดนี้จะเป็นเรื่องอะไรกัน

นะ?

ลั่วหานรีบร้อนไปถึงห้องฉุกเฉิน ถังจิ้นเหยียนเพิ่งจะ ทําCPRหัวใจอย่างเร่งด่วนให้กับคนไข้เสร็จ มอนิเตอร์แสดง ผลความดันเลือดและอัตราการเต้นหัวใจของผู้ป่วย มองดู ตัวเลข สถานการณ์ของผู้ป่วยย่ำแย่มาก มีอันตรายต่อชีวิตได้ ตลอดเวลา
“หมอถัง สถานการณ์เป็นยังไงบ้างคะ?”

ได้ยินเสียงของลั่วหาน ถังจิ้นเหยียนถอดเครื่องฟังตรวจออก แขวนไว้บนลำคอ “เป็นเคสที่พิเศษรายหนึ่ง ตอนที่เข้ามาได้ ช็อกหมดสติไปแล้ว คนไข้หลอดเลือดหัวใจขยายใหญ่ บวก กับรากฐานหัวใจย่ำแย่อย่างสาหัส ปริมาณเลือดเกิดปัญหาที่ รุนแรง ทั้งหลอดเลือดแดงต่างก็ได้เสื่อมสภาพลงแล้ว แต่ตอน นี้ผู้ป่วยมีอายุเพียงแค่สามสิบเก้าปี

ลั่วหานรับเคสผู้ป่วยมาดูอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาตกลงไปจ้องข้อ สรุปการวินิจฉัยที่อยู่ด้านบนอย่างเขม็ง “วิธีการรักษาดั้งเดิมดู เหมือนจะใช้ไม่ได้ผลแล้ว

“ใช่แล้ว พวกเราต้องคิดโปรแกรมการผ่าตัดที่เหมาะสมกับ เขาที่สุดออกมา ผู้ป่วยอายุยังน้อย ไม่ได้รับการรักษาที่ถึงที่ สุดต่อไปจะเกิดปัญหาที่ตามมาไม่รู้จบ

ลั่วหานพยักหน้า “ฉันรู้ค่ะ นำผู้ป่วยส่งไปยังห้องสังเกต อาการก่อน หมอถึงคะ แผนกศัลยกรรมเปิดการประชุมด้วยกัน เถอะค่ะ”

ถังจิ้นเหยียนอ้อมเปลหามผู้ป่วยเดินออกไปจากห้องฉุกเฉิน ด้วยกันกับลั่วหาน “ใช่แล้ว ได้ยินว่าผู้ช่วยใหม่ของคุณได้มา รายงานตัวแล้ว เป็นยังไงบ้าง? ยังพอใจอยู่หรือเปล่าครับ?”

ลั่วหานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นเล็กน้อย สายศีรษะอย่างค่อน ข้างที่จะจนปัญญา “ทักษะทางการแพทย์ของทั้งสองคนยัง ต้องรอการพิจารณา แต่นิสัยจำเพาะส่วนบุคคลของทั้งคู่ ต่างก็ แข็งแกร่งเอามากๆ กลับไปคุณเห็นก็รู้แล้วค่ะ”

ถังจิ้นเหยียนยิ้มขึ้นตาม “แบบนี้ ผมจะต้องทำความรู้จักพวก เขาสักหน่อยแล้วจริงๆ สามารถโดดเด่นออกมาจากในหลาย พันคน จะต้องเป็นคนที่เกินมาตรฐานธรรมดาทั่วไปอย่าง แน่นอน มีนิสัยจําเพาะส่วนบุคคลหน่อยสามารถเข้าใจได้

หลินซีเหวินไปซื้อกาแฟที่ด้านล่างตึก มือนึงถือกาแฟแก้ว นึงเดินขึ้นอาคาร ในสมองคิดถึงโปรแกรมการรักษาของเคส พิเศษที่แอนน่าพูดเมื่อสักครู่นี้ ยังคาดเดาว่ากาแฟที่ตนเองซื้อ ให้กับไอดอลจะเป็นรสชาติที่เธอชอบใช่หรือเปล่า

พอใจลอยเช่นนี้ หลังจากที่ลิฟต์หยุดลง ก็พุ่งพรวดออกมา

“พรวด !!”

ฝีเท้าก้าวเร็วเกินไปหน่อย กาแฟแก้วหนึ่งสาดลงบนร่างกายของคนที่รอลิฟต์จนหมดอย่างตรงๆ

หลินซีเหวินตื่นจากภวังค์ในทันที “อ๊ะ ? ขอโทษค่ะ ขอโทษ ! ” ปากเอ่ยขอโทษติดต่อกัน รีบเงยหน้าขึ้นไปมอง…

ด้านหน้า ชายหนุ่มที่สวมชุดกาวน์สีขาวลำตัวตั้งตรง ใบหน้า ที่อ่อนโยนเต็มไปด้วยรอยยิ้มของความนิสัยดี คิ้วรูปปลายดาบ บินเฉียงเข้าไปที่จอนผม ดวงตาที่ราวกับหินออบซิเดียนก็ไม่ ปานคู่หนึ่งที่ส่องสะท้อนก็คือสายตาที่ปลอบประโลม ผิวที่ขาว ใสมากยิ่งกว่าผู้ทั่วไป คนทั้งคนดูสง่างามจนราวกับเจ้าชาย ชนชั้นสูงที่อยู่ในปราสาทสมัยกลาง

คิดไม่ถึงว่าโรงพยาบาลจะยังมี…ยังมีหมอที่หล่อขนาดนี้ !

สายตาของหลินซีเหวินแอบมองไปบนป้ายชื่อที่ติดอยู่บน กระเป๋าเสื้อของเขา เหลือบเห็นตัวอักษรสามตัวที่อยู่บนนั้น

ถังจิ้นเหยียน

ท่านนี้ หรือว่าก็คือถังจิ้นเหยียนเทพผู้ยิ่งใหญ่แห่งแผนก ศัลยกรรมหัวใจที่อยู่ในคำเล่าลือ?

พระเจ้า ! คิดไม่ถึงว่าจะไม่ใช่คุณลุงที่อยู่ในจินตนาการของเธอ แต่เป็นหนุ่มหล่อที่ได้มาตรฐานคนหนึ่ง !

โรงพยาบาลหวาเซียช่างเทพจริงๆ !

หลังจากนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ หลินซีเหวินรีบดึงกระดาษทิชชู่ออก มาช่วยถังจิ้นเหยียนเช็ด “ขอโทษค่ะหมอถัง เมื่อครู่นี้ฉันไม่ เห็น ขอโทษด้วยจริงๆ

ถังจิ้นเหยียนหยุดยั้งเธอ สะบัดชุดกาวน์ที่ถูกย้อมไปด้วย คราบกาแฟเป็นรอยใหญ่เบาๆด้วยตนเอง “ไม่เป็นไรครับ คุณ ไปทํางานเถอะ”

ประโยคเดียว ทําให้หลินซีเหวินตกตะลึงอยู่กับที่อีกครั้ง !

พระเจ้า…เสียงของเขาทําไมถึงได้อ่อนโยนขนาดนี้? ได้ยิน เขาพูด ก็ราวกับมีลมเย็นๆพัดผ่านหน้า ทุกตัวอักษรล้วนแนบ ไปด้วยความรู้สึกอบอุ่นสบายของลมในฤดูใบไม้ผลิเดือน มีนาคม

บุคลิกของเขา การถูกอบรมของเขา เสียงของเขา ทุกสิ่ง ทุกอย่างของเขาต่างก็ให้ประสบการณ์แบบหนึ่งที่เรียกได้ว่า สมบูรณ์แบบกับคนอื่น

“ขอโทษด้วยจริงๆค่ะหมอถัง งั้น ! กาแฟแก้วนี้มอบให้กับคุณ ถือว่าชดเชยความผิดให้กับคุณก็แล้วกันค่ะ คุณจะต้องรับ เอาไว้ ! ”

ถังจิ้นเหยียนยิ้มขึ้นบางๆ หัวคิ้วกลับขมวดเข้าหากัน “ไม่ต้อง ครับ คุณดื่มเถอะ”

“ไม่ได้ๆค่ะ ฉันทำชุดของคุณสกปรก คุณจะต้องรับเอาไว้ ! หมอถัง ตอนนี้คุณนำเสื้อผ้าเปลี่ยนออกมาเถอะค่ะ ฉันช่วยคุณ ซัก รับประกันว่าจะต้องซักอย่างสะอาดหมดจด

สําหรับความกระตือรือร้นเอาใจใส่ที่มากเกินระดับของหลิน ซีเหวิน ถังจิ้นเหยียนแสดงออกว่าค่อนข้างที่จะหวาดกลัว เอ่ย ขึ้นติดต่อกันว่า “ไม่ต้องครับไม่ต้อง ผมยังมีธุระด่วน ขอตัวไป ก่อน”

พูดจบ ถังจิ้นเหยียนก็เดินเข้าลิฟต์ไปอย่างกับหลบภัยยังไง อย่างงั้น มองดูคราบกาแฟที่อยู่บนร่างกาย

แล้วคิดถึงความกระตือรือร้นเอาใจใส่ของสาวน้อยเมื่อสักครู่ นี้อีกครั้ง เขาเพียงได้แต่ส่ายศีรษะแล้วถอนหายใจออกมา

เด็กผู้หญิงวัยรุ่นสมัยนี้ ต่างก็เป็นแบบนี้ทั้งหมดเลยใช่หรือ เปล่า? น่ากลัวจริงๆ
หลินซีเหวินนำเอาหัวใจดวงหนึ่งที่เต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ กลับมาถึงห้องทำงาน ความบ้าผู้ชายที่เต็มไปทั่วทั้งใบหน้ายัง คงล่องลอยอยู่บนใบหน้าไม่หาย

หวาเทียนเงยศีรษะมองเห็นความรู้สึกที่อยู่บนใบหน้าของ หลินซีเหวิน มุมริมฝีปากเฉียงขึ้นส่งเสียงหัวเราะอย่างประชด ประชันออกมา “ดูท่าคือหวั่นไหวกับผู้ชายหล่อแล้ว”

หลินซีเหวินเหลือบมองหวาเทียนแวบหนึ่งอย่างไม่สบ อารมณ์นัก “เป็นผู้ชายแบบเดียวกัน ทำไมแตกต่างกันมากมาย ขนาดนั้นนะ ระหว่างเธอกับหมอถัง ความแตกต่างห่างไกลกัน ไม่ใช่แค่ทีละเกรด ! หมอถังคือสุภาพบุรุษที่แท้จริง สง่างาม สูงศักดิ์ มีการอบรม แต่เธอ โปรดให้อภัยที่ฉันต้องพูดความ จริง จากบนร่างกายของเธอฉันเห็นเพียงแค่สองคำ…โอหัง ! ”

หวาเทียนไม่ปริปากยอมรับหรือปฏิเสธ เปิดพลิกดูเคสผู้ป่วย เหลือบมองเธอ “ขอบคุณมากสำหรับคำประเมินผล เธอพูดได้ อย่างตรงประเด็นมาก

“เหอะๆๆ ! ไม่ต้องเกรงใจ ! ”

ออกมาจากห้องผู้ป่วย ล้วหานเงยศีรษะขึ้นพบเข้ากับเกาหยิ่ง
“ผู้อ่านวยการเกา บังเอิญจริงๆค่ะ” ล้วหานผงกศีรษะเล็กน้อย ดวงตาครึ่งนึงคือการตรวจสอบ ครึ่งนึงคือรอยยิ้มที่เยือกเย็น

เกาหยิ่งจืออุทานออกมาหนึ่งคำ “บังเอิญหรอ? ทำไมฉันถึง ไม่รู้สึก? ฉู่ลั่วหาน บอกตามตรง ฉันไม่อยากจะมองเห็นเธอ เลยแม้แต่น้อย

“อ๋อ? แต่ฉันอยากจะมองเห็นผู้อำนวยการเกามาก ทุกครั้ง ที่พบเข้ากับผู้อำนวยการเกา ฉันต่างก็รู้สึกว่าสบายไปทั้งตัว อารมณ์ก็เปลี่ยนเป็นดีขึ้น ผู้อำนวยการเกา คุณคือผู้เชี่ยวชาญ ของแผนกอายุรกรรมหัวใจ สู้อธิบายกับหน่อยสิคะว่านี่คือ เหตุผลอะไรกัน?”

เกาหยิ่งจือบีบแฟ้มประวัติผู้ป่วยเอาไว้แน่น ” ลั่วหาน เธออยู่ ต่อหน้าของฉันได้ใจอะไร? ! เธอนึกว่าเธอกระแทกกระทั้นส่อ เสียดฉลาดมาก? เหอะๆ ! ทําตัวเป็นเด็กจริงๆ ! ”

ลั่วหานก้าวขึ้นไปข้างหน้าหนึ่งก้าว รองเท้าส้นสูงตกลงบน พื้น ส่งเสียงที่ก้องกังวานออกมา เพียงครู่เดียวก็ดึงให้ระยะ ห่างของทั้งสองคนเข้าใกล้กัน การเข้าใกล้อย่างกะทันหันของ เธอทําให้แผ่นหลังของเกาหยิ่งจือสั่นสะเทือนขึ้นตาม

แสงสว่างที่อยู่ภายในดวงตาของล้วหานแฝงไปด้วยความเยาะเย้ยถากถาง เสียงไม่ดังแต่เพียงพอที่จะทําให้เกาหญิง อฟังจนรู้สึกไม่สบายไปทั่วทั้งตัว “เกาหญิงจือ แน่นอนว่า ฉันสามารถเปลี่ยนวิธีการได้ แต่ฉันกลัวคุณจะรับไม่ไหว ถึง อย่างไรยุยงผู้อื่นให้กระทําความผิด จงใจฆ่า ความผิดเช่นนี้ พอที่จะทำให้คุณได้กินข้าวกล่องภายในคุกไปหลายปี

สีหน้าของเกาหยิ่งจือเขียวปั๊ดภายในชั่วพริบตา ดวงตาหรี่ลง ครึ่งหนึ่ง “ฉู่ลั่วหาน เธอมีหลักฐานอะไร ! ระวังฉันจะฟ้องเธอ ข้อหาหมิ่นประมาท!

ลัวหานกลับเคลื่อนตัวออกจากข้างกายของเธอเล็กน้อย กลับคืนสู่ระยะห่างเมื่อสักครู่นี้ “ดีค่ะ ! ฉันรออยู่ตลอดเวลา เพียงแต่ก่อนหน้าที่จะถึงตรงนี้ ทางที่ดีที่สุดคุณเกรงใจกับฉัน หน่อย วันไหนหากฉันไม่สบอารมณ์ขึ้นมาแล้วล่ะก็ ไม่เพียงแต่ สามารถทำให้คุณถอยออกไปจากวงการแพทย์ชั่วนิรันดร์ ยัง จะทำให้ชื่อเสียงของคุณเสียหายจนไม่มีเหลือ ปืนกลับขึ้นมา ไม่ได้อีก”

“แก ! ” เกาหยิ่งจือโกรธจนใบหน้าซีดเผือดจ้องลั่วหานด้วย ความโมโห หลังจากนั้นหนึ่งคำก็พูดคำอื่นไม่ออกอีก

พอดีกับทีมีหมอเดินผ่านเข้ามา พยักหน้าให้กันเป็นการ ทักทาย ล้วหานเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม ผู้อำนวยการเกา ลําบาก คุณแล้วค่ะ ! ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ! ”
หมุนตัวเดินออกจากที่นั่นไป นิ้วมือของลั่วหานม้วนกลายเป็น หมัด เกาหยิ่งจือ ทางที่ดีที่สุดเธออย่าถูกฉันจับหลักฐานได้ ไม่เช่นนั้นฉันจะให้เธออยู่ในคุกไปตลอดชีวิต !

อาศัยสถานะกับอิทธิพลของหลงเซียว ส่งเกาหยิ่งจือเข้าไป ในคุกนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่ที่ลั่วหานคิดก็คือ ให้เธอเข้าไป ภายใต้สถานการณ์ที่หลักฐานที่แม่นยำไม่มีข้อสงสัย

“ไฮ ! พี่สะใภ้ใหญ่ !!

ลั่วหานยังไม่ทันเดินไปถึงห้องทำงานของตนเอง ก็เห็นหลงจี๋ อกำลังเอียงตัวพิงเข้ากับประตูรอตนเองอยู่

หัวคิ้วขมวดเข้าหากัน “เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ร่างกายไม่ สบายหรอ?”

หลงจื้อยักไหล่ “ไม่ใช่ครับ ผมมาโรงพยาบาลตรวจสอบการ เงิน โอ๊ย เป็นผู้จัดการฝ่ายการเงินยุ่งยากจริงๆ พี่สะใภ้ใหญ่ ผมลําบากมาก มีรางวัลอะไรสักหน่อยหรือเปล่า?”

ลั่วหานฉีกมุมริมฝีปากออกเป็นรอยยิ้มบางๆ “มีสิ เพนิซิล ลิน อิริโทรมัยซิน อะดรีนาลีน เธออยากได้เท่าไร พี่ฉีดให้เธอ เท่านั้น พี่เลี้ยง ฟรี
หลง อกุมขมับอย่างเงียบๆ “ก็ได้ๆ ! ผมก็รู้ว่าล้อเล่นกับพี่ ไม่ได้ พอล้อเล่น ก็จริงจัง ยาที่ล้ำค่าขนาดนั้น ผมจะทำใจสิ้น เปลืองได้ยังไงกันล่ะ?”

“พูดมาเถอะ มาหาพี่มีธุระอะไร?” ลั่วหานผลักประตูให้เปิด ออก เชิญหลงจื้อเข้ามานั่งที่ด้านใน

หลงจื่อคว้าเก้าอี้หมุนมาแล้วนั่งลง “พี่สะใภ้ใหญ่ เมื่อครู่นี้ผม เห็นถังจิ้นเหยียน พวกพี่ทั้งสองกลับมาที่โรงพยาบาลเดียวกัน อีกแล้ว ทําไมผมถึงมักจะรู้สึกในใจแปลกๆล่ะ?”

“นั่นก็เป็นเพราะว่าเธอคิดมากจนเกินไป พี่กับเขาตอนนี้ก็คือ เพื่อนร่วมงานกัน แล้วก็ คือเพื่อน ไม่มีอย่างอื่นแล้ว” ในขณะที่ พูด ล้วหานเงยหน้าขึ้นจิ้มไปที่คาง “อยากดื่มอะไร?”

“มีอะไรบ้าง?”

ลั่วหานยักไหล่ “พี่ให้ผู้ช่วยลองดู” ในขณะที่พูดก็โทรศัพท์ ภายใน “เสี่ยวหลิน เข้ามา

“พี่สะใภ้ใหญ่มีชีวิตที่ไม่เลวเลยนะครับ คิดไม่ถึงว่าจะมีผู้ช่วย ยกน้าชา น าแล้ว ! อั้ยยะ สวัสดิการใช้ได้

หลินซีเหวินเคาะประตู “แอนน่า มีอะไรสั่งคะ?”

หลงจื้อหรี่ตาลงเล็กน้อย เสียงนี้ทำไมฟังดูค่อนข้างที่จะคุ้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ