ตอนที่ 113 ครั้งนี้ คุณจะต้องรับผิดชอบฉัน

คำถามที่ประโคมเข้าใส่หัว ใส่หน้า ตำหนิติเตียนอย่างร้าย แรง เหล่านักข่าวล้วนแต่เป็นคนที่เกิดมามีปากราวกับมีด คำ พูดที่พูดออกมาทั้งหมดสามารถไม่สนใจขอบเขตก็ได้ ไม่ สนใจความรู้สึกของคู่กรณี

ฉู่ลั่วหานยิ้มอย่างเย็นชาภายในใจ เธอเผชิญหน้ากับกล้อง ของเหล่าผู้สื่อข่าว รู้จักชื่อเสียงของตัวเองอย่างลึกซึ้งดี การแต่งงานทับอยู่ที่นี่ทั้งหมด และตอนนี้เธอเองก็หัวเดียว กระเทียมลีบ

จำเป็นที่จะต้อง ตอบโต้อยู่เพียงคนเดียว

ฉู่ลั่วหานหัวเราะ รอยยิ้มที่สง่างาม และอ่อนโยนบนใบหน้า ที่ปราศจากสิ่งเติมแต่ง ความดุดันในสายตากลับไม่สามารถ ต้านทานได้ “เรื่องระหว่างฉันกับสามีของฉัน ดูเหมือนว่าคงไม่ จำเป็นต้องให้ถึงมือของผู้สื่อข่าวมาแสดงความคิดเห็น

“หมอฉู่ ตอนนี้มีผู้รู้ออกมาเปิดเผยว่า ตอนนั้นเป็นคุณที่แย่ง

ชิงสถานะของคุณไม่หรูเฟย……

ฉู่ลั่วหานขยับเข้าไปใกล้ไมโครโฟนของนักข่าว “คุณคนนี้คะ ผู้รู้คือใครเหรอคะ? รบกวนเชิญผู้รู้คนนั้นมาเผชิญหน้ากับ ฉันได้ไหมคะ”

เหล่าผู้สื่อข่าวหันไปมองหน้ากันเลิ่กลั่ก “หมอจู่ ลือกันว่า……. ชีวิตส่วนตัวของคุณค่อนข้างวุ่นวาย เมื่อไม่นานมานี้ยังว่ากันว่า ได้นัดพบกับผู้ชายแปลกหน้าที่โรงพยาบาลกลางดึก……

อา! ความทรงจําดีมาก!

ภายนอกไม่สามารถมองเห็นคลื่นบนใบหน้าของฉู่ลั่วหานได้ เธอยื้อเอาไว้ “คุณรู้ไหมว่าเมื่อถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานหมิ่น ประมาท จะต้องชดใช้อะไร? งานของคุณสำคัญกว่า? หรือว่า อิสรภาพในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าของคุณสำคัญกว่ากัน?

เมื่อเหล่าแพทย์ที่คอยดูเหตุการณ์อยู่ข้างๆ เห็นว่าฉู่ลั่วหา นเผชิญหน้ากับกลุ่มผู้สื่อข่าวมากมายอยู่เพียงลำพังแต่กลับ ไม่ถูกระเบิดลง ออร่าของเธอที่ดูเหมือนภรรยาจริงๆ ไม่มีใคร สามารถเปรียบเทียบได้ ดูจากออร่าเพียงอย่างเดียว เธอก็คือ คุณนายหญิงตระกูลหลงอย่างไม่ต้องสงสัย

“หมอฉู่ เรื่องจริงที่ว่าโม่หรูเฟย กับคุณหลงเซียวรู้จักกันมา

ก่อน คุณจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร?”
ฉู่ลั่วหานขมวดคิ้วแน่น! เธอรู้สึกขยะแขยงความรู้สึกที่ ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างโหดร้ายแบบนี้มากที่สุด เธอรู้สึก ขยะแขยงที่เรื่องส่วนตัวของตัวเองถูกทุกคนวางไว้ใต้แวน ขยายแบบนี้ สุขอนามัยทางจิตที่รุนแรงทำให้ฉู่ลั่วหานอยากจะ อาเจียน

ฉู่ลั่วหานเดินต่อไปด้านหน้า ผ่านกลุ่มผู้สื่อข่าวกลุ่มใหญ่ เดิน ไปด้วยพลางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาด้วย “รปภ.!”

เหล่าผู้สื่อข่าวไม่ยอมปล่อยมือ และไล่ตามไปเรื่อยๆ “หมอฉู่ ช่วยตอบด้วย”

เมื่อถังจิ้นเหยียนได้ยินว่าลั่วหานถูกเหล่าผู้สื่อข่าวไล่ตาม ก็ เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินคิดจะไปช่วย เขาไม่มีทางทนดูลั่ วหานถูกเหล่าผู้สื่อข่าวเอาเปรียบแน่นอน!

“รองคณบดี!”

เกาหยิ่งจือสวมรองเท้าส้นสูงกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาดังต๊อกแต๊ก ต๊อกแต๊ก ทันทีที่ออกมาจากลิฟต์ก็รีบวิ่งเข้ามาหาถังจิ้นเห ยียน “โชคดีจังที่คุณอยู่ที่นี่!

ถังจิ้นเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย “รองคณบดีเกา คุณมาที่นี่

ทําไมเหรอ?”
เก็บเครื่องฟังตรวจที่แขวนอยู่บนคอลงมาม้วนให้เรียบร้อย แล้วใส่เข้าไปในกระเป๋า ก้าวเท้าเตรียมเดินขึ้นตึก ตอนนี้ในใจ ของเขาคิดถึงเพียงคน คนเดียวเท่านั้น ลั่วหาน เธอจะต้องไม่ ถูกเหล่านักข่าวถลมอีกเด็ดขาด!

“คุณจะไปไหนคะ? รองคณบดี” เกาหยิ่งจือ คว้าข้อมือของ

เขาไว้ ใช้พละกำลังที่มีอยู่ในร่างกายของตัวเองทั้งหมดรั้ง ผู้ชายร่างสูงตรงหน้าไว้แน่น

ถังจิ้นเหยียนมองไปที่นิ้วของเธอ “รองคณบดีเกา ปล่อยมือ”

เกาหยิ่งจือกัดริมฝีปาก เงยหน้าขึ้นมองไปบนหางคิ้วที่ขมวด แน่นของฝ่ายชาย “คุณจะขึ้นไปข้างบนเพื่อช่วยหมอใช่ไหม? คุณคิดจะเสนอตัวเอง โดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเพื่อเธอเหมือน ครั้งก่อนใช่ไหม?”

ถังจิ้นเหยียนขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ คิ้วสวยๆ ขมวดมุ่น “ใน เมื่อรู้อยู่แล้ว ก็รีบปล่อยมือ

ก้าวเท้าเดินไปที่หน้าประตูลิฟต์ ถังจิ้นเหยียนกดลงบนปุ่ม เลข 4 เกาหยิ่งจือเหยียดแขนออกไปขวางหน้าเขาไว้ “ไม่ได้! ครั้งนี้ไม่ได้เด็ดขาด คุณคิดให้ดีดีก่อนนะ การปรากฏตัวของ คุณจะยิ่งทำให้เรื่องทุกอย่างซับซ้อนมากขึ้นเท่านั้น!
ครั้งหนึ่งคุณเคยมีข่าวอื้อฉาวกับเธอ เมื่อก่อนทุกคนต่างก็ ไม่มีใครรู้สถานะของเธอ คุณยังมีทางหนีทีไล่ ถ้าคุณไปตอนนี้ ก็เท่ากับยอมรับว่าเป็นมือที่สามระหว่างเธอกับหลงเซียว คุณ ช่วยเธอไม่ได้ กลับกันอาจทำให้เป็นอันตรายกับเธอ และยัง ทําร้ายตัวคุณเองอีกด้วย!”

ดวงตาที่อ่อนโยนของถังจิ้นเหยียนปรือขึ้นด้วยความโกรธ อย่างชัดเจน การปลูกฝังที่ดีทำให้เขาไม่ได้ระเบิดความโกรธ ออกมาในทันที แต่น้ำเสียงของเขาใจร้อนไปก่อนแล้ว “รอง คณบดีเกา เรื่องของผมคุณไม่จําเป็นต้องยื่นมือเข้ามาแทรก ถอยไป

“คุณกําลังวางแผนที่จะทำให้ตัวเองล้มละลายจนหมดตัวเพื่อ เธอใช่ไหม? คุณรู้ไหมว่าหลงเซียวเป็นใคร? หากคุณ และ ภรรยาของเขามีข่าวอื้อฉาว สิ่งที่รอคุณอยู่ถ้าไม่ใช่จุดจบของ สายอาชีพ ก็เป็นผลกระทบอื่นที่คุณคาดไม่ถึงแน่นอน!

เกาหยิ่งจ๊อกลัวถังจิ้นเหยียนจะทุ่มสุดตัวจริงๆ ดังนั้นถึงได้

เข้ามาหยุดยั้งเขาอย่างสุดชีวิต

ถังจิ้นเหยียนมองลงไปที่เกาหยิ่งจือ เขาพูดกับเธออย่างหนัก แน่นทีละคํา “ถ้าเพื่อเธอแล้ว ผมไม่สนใจ

พูดจบ ถังจิ้นเหยียนก็สาวเท้าเดินเข้าไปในลิฟต์ ถ้าเขาสามารถแบกรับเรื่องทุกอย่างนี้แทนฉู่ลั่วหานได้ ไม่ได้เป็น หมอแล้วจะเป็นอะไรไป? ล้มละลายจนหมดตัวแล้วจะเป็นอะไร

ไป?

เขาไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อหลง เซียว

ถังจิ้นเหยียนเดินออกมาจากลิฟต์ บนระเบียงทางเดินชั้น4 ถูกแออัดจนไม่มีทางเดิน และในทิศทางที่เหล่าผู้สื่อข่าวกำลัง ปิดล้อมอยู่นั้น ถังจิ้นเหยียนก็มองเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่โอบฉู่ลั่ วหานไว้ด้วยมือข้างเดียว …….

“คุณหลง ความหมายของคุณก็คือ ตั้งแต่ต้นจนจบ คุณรักแค่ หมอฉู่เพียงคนเดียวเท่านั้น?

หลงเซียวกอดฉู่ลั่วหานไว้แน่น ใช้แขนของตัวเองให้แรง สนับสนุนเธอ ตอนที่ได้รับข่าวแล้วรีบมาโรงพยาบาลนั้น หลง เซียวอยากจะเอาผู้สื่อข่าวพวกนี้โยนทิ้งออกไปข้างนอกให้ได้ เลยจริงๆ!

แต่ว่าการระเบิดพวกเขาออกไปอย่างเกลียดชัง ไม่เป็นผลดี กับการชี้แจงเรื่องทั้งหมด ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะอยู่ต่อ เผชิญ หน้าพร้อมกันกับเธอ
ฉู่ลั่วหานหันไปมองใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลาของหลง เซียว สายตาที่มุ่งมั่นของเขาไม่ยอมให้คนอื่นได้พูดแทรก อย่างเฉียบขาด ความปรารถนาที่อยากจะปกป้องเธอไว้ใน อ้อมกอดอย่างสมบูรณ์นั้น ยิ่งใหญ่ และแข็งแกร่งมาก

“ใช่แล้ว คนที่ผมรักมีเพียงลั่วหานคนเดียวเท่านั้น” มือของ หลงเซียวเลื่อนลงไปกุมมือของฉู่ลั่วหานไว้ และสอดมือ ประสานกับเธออย่างแนบแน่น

“แต่ว่าตอนนี้โม่หรูเฟยกำลังตั้งท้องลูกของคุณอยู่ เมื่อ ไม่นานมานี้ก็มีผู้สื่อข่าวได้ถ่ายภาพที่คุณพาคุณไม่ไปโรง พยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพ ไม่ทราบว่าคุณจะอธิบายเรื่องนี้ อย่างไร?”

ใช่แล้ว เขาจะอธิบายยังไง?

ฉู่ลั่วหานนั้นฉลาด ตอนนี้ที่วางอยู่ตรงหน้าของหลงเซียวคือ ดาบสองคม ไม่ว่าเขาจะพูดยังไงก็มีแต่ช่องโหว่ นี่เป็นเรื่องที่ ไม่สามารถประนีประนอมได้ ต้องมีฝ่ายหนึ่งที่ถูกลิขิตให้รับผิด ชอบ

ฉู่ลั่วหานอยากจะเอ่ยปากพูด แต่หลงเซียวหยุดเธอไว้

เผชิญหน้ากับการระดมยิงจากเหล่าผู้สื่อข่าว ท่านเซียวพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ถ้าอยากรู้คำตอบ ก็ช่วยอดใจรอหน่อย

หลงเซียวทิ้งคำพูดเหล่านี้ไว้ จับมือของฉู่ลั่วหานอย่างไม่ อดทนอีกต่อไป

จี้ตงหมิงตามอยู่ด้านหลังติดๆ ได้ยินท่านเซียวออกคำสั่ง “ไล่ คนพวกนี้ออกไปซะ ถ้ากล้าบุกเข้ามาก่อกวนในโรงพยาบาล อีก ก็ส่งไปเรือนจําเลย

“ครับ! เจ้านาย!”

มองดูหลงเซียว และฉู่ลั่วหานออกไปจากจุดเกิดเหตุ ถังจิ้น เหยียนยืนห่างออกไม่ไกลอยู่คนเดียว ไม่ขยับไปไหนเลยเป็น

เวลานาน

และด้านหลังของเขาห่างออกไปไม่ไกล เกาหยิ่งจือกัดฟัน

แน่น ทำไมผู้หญิงเลวอย่างล้วหานถึงสามารถได้รับความรัก

จากหลงเซียว และถังจิ้นเหยียน!

เธอไม่ยอมแน่นอนอยู่แล้ว!

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เกาหยิ่งจือกดโทรออกหมายเลขของ

โม่หรูเฟย หันหลังเดินไปที่ระเบียง “โม่หรูเฟย เกิดอะไรขึ้นกับ เธอกันแน่? เรื่องทุกอย่างเลยเถิดมาถึงขนาดนี้แล้ว หลงเขียว กลับออกมาชี้แจงปกป้อง ล้วหานผู้หญิงเลวคนนิด้วย ตัวเอง!”

นั่งอยู่ในรีสอร์ทหยีฉิ่ง โม่หรูเฟยปิดทีวีลง “พี่คะ คุณวางใจ เถอะ ฉู่ลั่วหานเธอมีชีวิตดีๆ ได้อีกไม่นานหรอก คนทั้งสอง ของตระกูลหลงไม่มีใครรอพบเธอ โดยเฉพาะหยวนชูเฟิน เธอ เพียงแค่อยากให้ฉันแต่งเข้าไปอยู่ในตระกูลหลง วันนั้น คงอีก ไม่นานเกินรอ!”

ลานจอดรถชั้นใต้ดิน ภายในรถโรลส์-รอยซ์

หลงเซียวเช็ดเหงื่อที่หน้าผากให้ฉู่ลั่วหานอย่างระมัดระวัง ถูกฉู่ลั่วหานหยุดเอาไว้ “ฉันทำเองดีกว่า

เขาอดกลั้นอารมณ์โกรธไว้ ปัดมือของเธอออก และกุมไว้ใน มือของตัวเอง อย่าขยับ กังวลจนเหงื่อแตกหมดแล้ว ตอนที่ ผมยังมาไม่ถึงพวกเขาจงจะทำให้คุณอึดอัดมาก?”

ไอ้พวกที่สมควรตายพวกนี้

ฉู่ลั่วหานในชุดเสื้อกาวน์สีขาวตัวใหญ่นั่งอยู่ในรถ ดูแตกต่าง มากเมื่อเทียบกับหลงเซียวที่อยู่ในชุดสูทสีดำล้วน เธอก้มหน้า ลง ปกปิดความตื้นตันใจในดวงตา “หลงเซียว แบบนี้มันไม่มี ประโยชน์อะไรเลย ฉันไม่เหมาะสมที่จะเป็นคุณนายหญิงตระกูลหลงของพวกคุณ แล้วก็ไม่อยากถูกพวกนักข่าว ก่อกวนอีกแล้ว”

หลงเซียวช่วยเช็ดเหงื่อให้เธอจนสะอาด จากนั้นริมฝีปาก บางก็อมยิ้ม เธอพูดขึ้นเสียงเบา “พวกนักข่าวก็เหมือนกับสัตว์ ที่ชอบดมกลิ่นเลือดสด รอให้ช่วงเวลานี้ผ่านไปก็จะดีขึ้นเอง

ฉู่ลั่วหานส่ายหน้า “คุณคิดว่างั้นเหรอ? อย่างที่นักข่าวพูด คุณจะอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับโม่หรูเฟยอย่างไร? เด็กในท้องของเธอเป็นลูกของคุณจริง คุณจะยอมรับว่าคุณ แต่งงานกับชู้ หรือว่าจะยอมรับไปตามตรงว่าในใจของคุณมี เธอมาโดยตลอด

ทุกคำพูดที่เป็นคำถามของเธอ เขาไม่รู้จะตอบยังไงไปชั่ว ขณะ เขามีคำพูดมากมายที่อยากจะพูด แต่ว่าเมื่อมันออกมา ถึงข้างปากก็พบว่าไม่ว่าจะอธิบายยังไงมันก็ทำร้ายเธอทั้งนั้น

“ขอโทษ ที่ครั้งหนึ่งผมเคยทำเรื่องที่ผิดต่อคุณ

หลงเซียวที่ไม่เคยขอโทษใครมาก่อนเลย ช่วงนี้กลับพูด ขอโทษกับเธอซ้ำๆ ผู้หญิงคนนี้ ชนะเส้นตายของเขาได้ครั้ง แล้วครั้งเล่า
ตัวทานหัวเราะ เธอยื่นมือออกไปเตรียมจะเปิดประตูรถ ไม่ ต้องหรอก ท่านเขียว ฉันไม่มีวันลืมพระคุณที่ช่วยชีวิตแน่นอน แต่ว่าฉันเคยคิดแล้ว พวกเราไม่ใช่คนในโลกเดียวกัน อยู่ด้วย กันไปก็ไม่มีความสุข

มือทั้งสองข้างของหลงเขียวกอดเธอไว้ กอดเธอไว้ในอ้อม กอดอย่างแนบแน่น และระหว่างเบาะนั่ง ในพื้นที่เล็กๆ ลม หายใจของทั้งสองเกี่ยวพันกัน เขาก้มหน้าลง ใบหน้าของผู้ หญิงที่อยู่ด้านล่างก็อยู่ตรงหน้าเขา

เขามองเข้าไปในดวงตาของเธอ มองเธออย่างรักใคร่ และ จริงจัง “อย่าดื้อ ผมเองก็จะไม่ให้โอกาสคุณดื้อเหมือนกัน คุณ รักผม นี่คือเรื่องจริงที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ผมเองก็รัก คุณ ดังนั้นผมจะไม่มีทางปล่อยมือ

สามวัน ยังเหลือเวลาอีกสามวัน เธอควรปล่อยมือ และผลัก เขาออกไป หรือจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับเขาจนวินาที สุดท้าย?

“หลงเซียว ที่ฉันแต่งงานกับคุณ ก็เพื่อฐานะคุณชายหลงแห่ง ตระกูลหลงของคุณ หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเหลือบริษัท ชื่อได้ จนถึงตอนนี้ ฉันเองก็ไม่อยากปิดบังอีกต่อไป

ฉู่ลั่วหานคิดไม่ออกว่าเธอยังมีวิธีไหนอีก จะผลักเขาออกไปได้ยังไง? สวรรค์

หลงเซียวกลับอมยิ้มขึ้นมา เขายิ้มอย่างโล่งใจ “แบบนี้ ดี ที่สุดแล้ว ฐานะคุณชายหลงแห่งตระกูลหลงของผม เป็นความ จริง ที่แน่นอนว่าใครก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ อำนาจเงิน ทองในมือผม เพียงพอที่จะช่วยให้คุณสร้างบริษัทอู่ซื่อ ขึ้น มาได้อีกเป็นร้อยเป็นพันบริษัท ในเมื่อเป็นแบบนี้ คุณยังจะมี เหตุผลอะไรที่ต้องหย่าร้างกันอีก?

ลั่วหานตกตะลึง พูดขนาดนี้แล้วเขายังไม่โกรธอีก?

ฉู่ลั่วหานถูกเขาพูดจนพูดอะไรไม่ออกอีก ไอคิวของเธอก็สูง แต่เมื่อเผชิญหน้ากับหลงเซียวแล้ว สมองกลับไม่หมุน

หลงเซียวปล่อยเธอ แล้วสตาร์ทรถ “ในเมื่อไม่มีแล้ว อีก หน่อยก็ไม่ต้องพูดถึงอีก บางที ตอนนี้หากคุณมีอะไรที่ไม่ สบายใจ ก็ระบายออกให้หมด”

งั้นก็หมายความว่า เขาเต็มใจที่จะเป็นถังขยะระบายอารมณ์ ให้เธอ

แต่ว่า เมื่อสามปีก่อนตอนที่เธอร้องไห้จนน้ำตาเกือบแห้ง คุณ ไปอยู่ที่ไหนกัน? คุณอยู่บนเตียงของโม่หรูเฟย
รถขับเคลื่อนออกไปจากโรงพยาบาล ข้างหน้าคือทางออกส แยก ทิศทางที่ตรงไปคือที่อยู่อาศัยของเธอ เลี้ยวซ้ายไปคือ วิลล่า ฉู่ลั่วหานไม่รู้ว่าหลงเซียวจะเลือกอย่างไร

หลงเซียวไม่ได้ขอความคิดเห็นจากเธอ หมุนพวงมาลัยเลี้ยว

ไปทางซ้ายโดยตรงเลย!

“ฉันไม่กลับไป”

มือทั้งสองข้างของเธอจับแขนของเขาเพื่อหยุด แต่ภายในใจ กังวลมากเกินไป มือทั้งสองข้างคว้าแขนขวาของเขาไว้ พวง มาลัยลื่นหลุด และทันใดนั้นมือซ้ายของเขาก็ชนเข้ากับประตู

รถ

แผลที่แขนยังไม่หายดี เมื่อถูกผลัก และชน! แผลเปิดออก

แล้ว!

แขนซ้ายของหลงเซียวสูญเสียเรี่ยวแรง ล้อรถสูญเสียการ ควบคุมเสียงดังปิ้งชนเข้ากับขอบถนน

ความเฉื่อยขนาดใหญ่ ทำให้คนทั้งสองกระเด็นไปทางด้าน หลัง แขนขวาของหลงเซียวรีบยื่นไปปกป้องศีรษะของฉู่ลั่วหา

นไว้
ลั่วหานลืมตาขึ้นมา มองดูสีหน้าที่เจ็บปวดของเขาด้วย ความตกใจ “แผลที่แขนของคุณ จำเป็นต้องทำแผลตอนนี้ กลับไป กลับไปที่โรงพยาบาล”

หลงเชียวกลับยืนกรานว่าจะไม่ไป “ภรรยาของผมเป็นหมอ แผลภายนอกแค่นี้จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลด้วยเหรอ? คุณ ทำให้ผมต้องบาดเจ็บถึงสองครั้ง ครั้งนี้คุณต้องรับผิดชอบผม”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ