ตอนที่ 496 สายเลือดหนึ่งเดียว

ตอนที่ 496 สายเลือดหนึ่งเดียว

ทั้งดิ้นรน อดทนและยึดมั่น หยวนซูเฟินได้ย้อมเรื่องอดีตใน สมองอีกครั้งหนึ่ง

หลับตาปุ๊บ ลืมตาปี๊บ เกิดน้ำตาที่ร้อนแรงอีก

“ถ้าหากว่าตอนนั้นพวกเราล้วนอยู่ในสหรัฐอเมริกา มันก็อาจ จะไม่เกิดเรื่องพวกนี้แล้ว…….……”น้ำเสียงของเธอได้แหบแห้ง เพราะการพูดคุยและความเศร้าโศกที่เกิดขึ้น

น้ำตาของลั่วหานก็ทนไม่ไหวอีกแล้ว หลายออกมาจาก ขอบตา ไหลลงมาอย่างหนักแน่น และตกอยู่ในข้างแก้มของ เธอ”แม่ ทุกสิ่งล้วนมีต้นเหตุอยู่ การย้อนกลับตัดสินใจใหม่ นั้นอาจไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด ถ้าหากว่าพวกคุณไม่ได้ออกจาก สหรัฐอเมริกาเหมือนกันในตอนนั้น ก็อาจจะไม่ได้เจอกันอีก ไม่ใช่เหรอ?”

หยวนชูเฟินพยักหน้า น้ำตาไหลออกมาเยอะกว่าเดิม “ปีนั้น อายุยังน้อยอยู่ งมงายเกินไป คิดแต่จะบินออกไปมองโลก กว้างเอง”

ใช่ไง หลายๆคนล้วนเหมือนกัน โรงเรียนแต่อยู่หน้าบ้านเยอะ ขนาดนั้น ที่มีชื่อเสียงก็มีมากพอ แต่กลับยินดีที่จะเดินทาง หลายพันไมล์ไปยังต่างประเทศซึ่งเป็นสถานที่เราไม่คุ้นเคย มาก่อน
หลงเซียวเช็คน้ำตาในมุมตาของเธอ น้ำเสียงก็แหบแห้ง เล็กน้อย”ลั่วลั่วพูดถูกต้องครับ ถ้าปีนั้นพวกคุณล้วนอยู่ใน สหรัฐอเมริกา ก็อาจจะไม่ได้เจอกัน ทุกอย่างล้วนไปตามชะตา กรรม”

หยวนชูเฟินหลับตาลง เสียใจมากๆ”ทุกอย่างล้วนไปตาม ชะตากรรม ไม่มีใครสามารถรอดพ้นได้จากหายนะของชะตา กรรม”

เธอครุ่นคิดต่อ”ช่วงสมัยที่พ่อของพวกคุณเรียนอยู่มหาลัยปี ที่4ก็เกือบจะอยู่แต่ในนิวยอร์ก ส่วนฉันเนื่องจากอีกสองเทอมก็ จะจบการศึกษาเลยมีเรื่องต้องจัดการอีกมากมาย เลยต้องอยู่ ในโรงเรียน ตอนแรกๆฉันได้รับสายของเส้าเอินทุกวัน ไม่ว่า เขาได้พบเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ล้วนเล่าให้ฉันฟัง ต่อมาเขายุ่งงาน มากขึ้น ฉันก็ยุ่งกับการเรียนด้วย เลยติดต่อกันน้อยลงแล้ว”

ลั่วหานเข้าใจคร่าวๆแล้ว”พ่อได้เกิดเรื่องในช่วงเวลานั้นใช่ ไหม?”

หยวนชูเฟินพยักหน้า”สองปีแรกที่เรียนอยู่มหาลัยเส้าเอินก็ เกือบจะเรียนจบหลักสูตรทั้งสี่ปี ตอนนั้นฉันเลยยื่นข้อเสนอ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนของสหรัฐอเมริกา ปีที่สองทั้งปีล้วน อยู่แต่ในสหรัฐอเมริกา พอแลกเปลี่ยนเสร็จฉันก็กลับที่อังกฤษ ส่วนเส้าเอินยังอยู่ที่สหรัฐอเมริกา แต่ระยะห่างก็ไม่ได้มีผลกระ ทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเรา ฉันก็รู้สถานการณ์ของเขาได้ อย่างชัดเจน”
หลงเขียวพูด แล้วต่อจากนี้ไปล่ะ?พ่อเกิดอะไรขึ้น?”

หยวนซูเฟินหลับตาลง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พูดชื่อคนที่ เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ซึ่งเป็นชื่อที่ทุกคนล้วนรู้หมด”ต่อมา พ่อของ คุณและเพื่อนร่วมชั้นของเขาได้หาคนมาลงทุนทำธุรกิจใน แมนฮัตตัน จนธุรกิจเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และก็ได้พบกับหลงถึง ที่เดินทางจากประเทศจีนไปสหรัฐอเมริกาเพื่อหาโอกาส”

หลงถิง?!

สองคํานี้กลายเป็นฟ้าแลบฟ้าร้องผ่าลงมา ทําให้บรรยากาศ ในห้องป่วยเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง!

มือของหลงเซียวกำไว้อย่างแน่น ราวกับกำลังเตรียมพร้อม

อยู่!

หยวนชูเฟินปิดคลุมหน้าเอาไว้”พ่อของพวกคุณแม้ฉลาดมาก และเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านธุรกิจลงทุนด้วย แต่จุดอ่อนของ เขาก็คือใจอ่อน เชื่อใจคนอื่นง่ายเกินไป เขาได้รู้จักหลงถึง ในเวลาที่สำคัญที่สุดของการจัดหาเงินทุน พวกเขาล้วนเป็น ชายหนุ่มที่กระฉับกระเฉงทรงพลัง ล้วนอยากจะทำธุรกิจใหญ่ พ่อคุณเชื่อถือหลงถึง จึงชวนเขาเข้ามาในบริษัทของตัวเอง”

หลงเซียวหลับตาลง พอฟังถึงที่นี่ เขาจะเกือบจะเข้าใจหมด แล้ว ไม่อยากให้คุณแม่ต้องเจ็บปวดอีก ดังนั้นเลยพูดว่า”แม่ฉันรู้แล้ว เรื่องต่อมาคุณไม่ต้องพูดฉันก็เข้าใจ แม่ อย่าพูดแล้ว”

ลั่วหานดึงผ้าคลุมไหล่บนร่างของหยวนชูเฟินให้ดี ห่อคลุม เธอไว้”แม่ พวกเราเข้าใจแล้ว บริษัทของคุณพ่อถูกหลงถึงแย่ง ไปในตอนนั้นใช่ไหม?”

หยวนชูเฟินทั้งเจ็บปวด ทั้งจมปัญญา ในที่สุดก็ส่ายหัวอย่าง สิ้นหวัง เวลาที่เขาส่ายหัว น้ำตาก็หล่นลงไม้อีก”พวกคุณคิด ง่ายเกินไปแล้ว ถ้าเป็นแค่แบบนี้ จะมีความแค้นอยู่ในใจฉันมา สามปีสิบได้ยังไง?ถ้าง่ายแบบนั้นจะมีคดีความฆาตกรรมเกิด ขึ้นในตระกูลมู่ได้ยังไงล่ะ?และ……..”เธอเจ็บปวดใจจนสุดๆ ไม่สามารถพูดเสร็จเลยครั้งเดียว หยุดไปสักครู่หนึ่งถึงพูด ต่อว่า”และจะมีการล้มละลายของตระกูลหยวนเกิดขึ้นได้ยังไง ล่ะ?”

ตระกูลหยวน?

ใช่แล้ว ยังมีตระกูลหยวน

หลงเซียวโตมาป่านนี้ ยังไม่เคยได้ยินคุณแม่พูดถึงคนใน ครอบครัวของตัวเอง ตอนเด็กๆถามคุณแม่ว่าทำไมคุณตาคุณ ยายถึงไม่มาเยี่ยมเขา คุณแม่ก็แค่หาข้ออ้างบอกเขาว่า คุณ ตาคุณยายล้วนไม่อยู่แล้ว

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นไป ทุกสิ่งทุกอย่างของตระกูลหยวน เธอก็ไม่ พูดอีกแล้ว หลงเซียวก็เป็นเด็กที่เชื่อฟัง คุณแม่ไม่ยอมพูดถึง เขาก็เลยไม่ถามอีก

“แม่หมายความว่า การล้มละลายของตระกูลหยวนและคดี ความฆาตกรรมของตระกูลมู่มีความเกี่ยวข้องกันเหรอ?”ลั่วหา นมองไปที่หลงเขียว และถามหยวนซูเฟิน

หยวนชูเฟินส่ายหน้าด้วยความไม่แน่ใจ”ฉันไม่รู้ว่ามีความ เกี่ยวข้องกันโดยตรงหรือเปล่า แต่สองเรื่องนี้มันบังเอิญเกิน ไป โธ่……พ่อจองของพวกคุณชวนหลงถึงเข้ามาในบริษัท ให้ เขาเป็นผู้รับผิดชอบด้านการจัดหาเงินทุนหลงถึงเป็นคนฉลาด แกมโกง และรู้จักประจบสอพลอคนอื่น เขาใช้ทรัพยากรที่ พ่อคุณมอบให้ ในไม่นานก็ได้สร้างวงของตัวเองขึ้นมา”

ฉลาดแกมโกง และรู้จักประจบสอพลอคนอื่น นี่เป็นความ สามารถของนักธุรกิจจีนที่มีอยู่ติดตัวเสมอ!

ไอ้เหี้ย!

“พ่อของคุณเรียนอยู่ที่ประเทศอังกฤษ จึงได้รับอิทธิพลจาก ประเพณีสุภาพบุรุษดั้งเดิมของอังกฤษ เขาไม่ชอบแย่งชิงกับ คนอื่น ไม่ชอบคิดแผนใส่ร้ายผู้อื่น แค่อยากจะทำธุรกิจอย่าง เรียบง่าย แต่หลงถึงกับคนที่เข้ามาบริษัททีหลังมีความคิดที่ แตกต่างจากเขาอย่างสิ้นเชิง”

พอดีในเวลานี้ จู่ๆโทรศัพท์ของหลงเซียวก็ดังขึ้นมา เขาหยิบ โทรศัพท์มาดู”เสี่ยวจื่อโทรมา”
หยวน เฟินก้มลงเล็กน้อย’รับเถอะ”

หลงเซียวกดปฏิเสธการรับสาย”แต่ฉันค่อยโทรกลับให้เขา”

หยวนชูเฟินถอนหายใจออกมา หัวเราะพร้อมพึมพำ”หลงจื่อ หลงจื่อ…….เฮอเฮอ”เหมือนจะนึกถึงเรื่องยาวนานที่ทำให้ตัวเอง เศร้าโศกมาก เธอยิ้มอย่างขมขื่นมาก

“ต่อจากนั้นอีกสองเดือน จู่ๆหลงถึงก็มาบอกกับพ่อคุณว่าเขา จะออกจากบริษัท เขาเตรียมจะก่อตั้งบริษัทของตัวเอง พ่อ ของคุณรู้สึกว่าหลงถึงเป็นคนมีความสามารถและอาจจะไปได้ ไกล เลยให้กำลังใจเขา แถมยังนำเงินหนึ่งแสนดอลลาร์จาก เงินออมของตัวเองไปเผื่อฉุกเฉินให้เขาด้วย”

ลั่วหามเงยหน้าขึ้นไปมองหลงเซียว บนหน้าผากของเขาได้มี เส้นเลือดด่าโผล่ขึ้นมาแล้ว

“บริษัทที่หลงถิงก่อตั้ง เป็นMBKหรือเปล่า?”

“ไม่ใช่ ……..หยวนชูเฟินหัวเราะเยาะออกมา รู้สึกว่าเรื่อง พวกนั้นที่ผ่านมาล้วนประชดมาก”บริษัทที่หลงถึงก่อตั้งขึ้นใน ตอนนั้นเป็นเพียงแค่บริษัทสําเร็จรูปเท่านั้นเอง”

“สําเร็จรูป?’หลงเซียวขมวดคิ้ว

“เออ แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่า ชายหนุ่มที่มองขึ้นไปแล้วเรียบง่าย และซื่อสัตย์มาก จะมีเล่ห์เหลี่ยมในใจมากขนาดนั้นล่ะ?เขาใช้บริษัทสำเร็จรูปแห่งหนึ่งกลืนบริษัทของพ่อคุณลงไป ด้วย มันน่ากลัวไหม?เซียวเอ๋อ”

หน้าผากของหลงเซียวจู่ๆก็มีเส้นเลือดดำโผล่ขึ้นมา โผล่ออก มาจากผิวหนังส่วนลึก ซึ่งน่าหวาดกลัวมาก!

“ชิก เข้าลึก ชักศึกเข้าบ้าน!”

ไอ้เหี้ย!นี่เป็นสิ่งที่เจ้าเล่ห์อย่างหลงถิงถึงจะไปทำ!

หยวนชูเฟินพยักหน้า”ตอนนั้นไม่มีใครรู้ว่า ก่อนที่ออกจาก บริษัทของพ่อคุณ เขาก็ได้ขโมยแผนการรวมทุนของพ่อคุณ และติดต่อกับบริษัทร่วมทุนหลายแห่งในวอลล์สตรีทโดยข้าม พ่อคุณ เขายังได้ขายความลับทางธุรกิจของพ่อคุณไปให้ บริษัทแห่งอื่น เวลาสั้นๆแค่เดือนเดียวเอง บริษัทของพ่อคุณก็ ขาดทุนไปแล้วเยอะมาก การรวมทุนก็ทำไม่สำเร็จ ส่งผลให้ บริษัทของพ่อคุณล้มละลาย”

ความรุนแรงและน่าหวาดกลัวของเรื่องนั้นแม้จะอธิบายออก มาเป็นคำพูด ก็ไม่สามารถจินตนาการได้ครบถ้วนหรอก

หลงเซียวเจ็บใจจนราวกับถูกมีดบาด มือยังคงจับโทรศัพท์ อยู่อย่างแน่น เนื่องจากใช้แรงมากเกินไป เส้นเลือดดำบนหลัง มือจึงโผล่ขึ้นมาแถบหนึ่ง ส่วนเล็บมือซีดขาวมาก

มือของลั่วหานคลุมมือเขาไว้ และตบเบาๆอย่างอ่อนโยน
หยวนชูเฟินเช็ดน้ำตาออก และใช้ทิชชู่เช็ดที่จมูกอีก เมื่อ ได้ยินสิ่งเหล่านี้ ฉันจึงจากอังกฤษกลับมาที่สหรัฐฯ และได้เห็น เส้าเกิน………พวกเราแยกจากกันสองสามเดือน เขาผอมไปเยอะ เลย.ตอนนั้นเขานั่งอยู่ในบริษัทคนเดียว ข้างๆไม่มีคนอยู่แม้แต่ คนหนึ่ง เมื่อได้เห็นเขา หัวใจของฉันก็เกือบจะขาดไปด้วย แล้ว……….…..

เธอจับคลุมหัวใจเอาไว้ แต่ยังคงเจ็บแสบอยู่ ยังคงทนไม่ไหว

“วันนั้น เส้าเอินบอกว่า ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว คุณยังยอม แต่งงานกับฉันไหม?ฉันยังไม่ทันได้คิดก็ตอบว่ายอม ฉันบอก ว่า เราแต่งงานกันทันทีเลย แล้วรีบกลับไปที่อังกฤษ ไม่กลับมา ทีนี่อีกแล้ว พวกเราตกลงกันว่า จะออกไปจากสหรัฐฯพร้อมกัน พวกเราจะแต่งงานกัน แต่ต่อมา……”

หยวนชูเฟินร้องหนักอย่างหนัก ตั้งแต่แต่ป่านนี้ไป อารมณ์ ของเธอถูกระเบิดออกมาอย่างสิ้นเชิง เสียงร้องไห้ดังก้องอยู่ เป็นเวลานานมาก

หลงเซียวอุ้มเธอไว้ นำศีรษะของหยวนชูเฟินวางบนไหล่ของ ตัวเอง และตบหลังเธออย่างเบาๆทีละครั้ง

“หลังจากตัดสินใจแล้ว อีกหลายวันผ่านไปฉันได้กลับไปที่ ตระกูลหยวน แต่จู่ๆคุณตาคุณยายพวกคุณกลับมาบอกกับ ฉันว่า พวกเขาหวังว่าฉันจะแต่งงานกับหลงถิง ตอนนั้นฉันไม่รู้ เรื่องสักอย่าง แถมยังไม่เคยได้เห็นหน้าหลงถึงด้วย”
อะไรนะ?!

“คุณตาคุณยาย?!พวกเขารู้จักกับหลงถึงได้ยังไง?”ลั่วหานรู้

กมึนงงมาก

หยวนชูเฟินอธิบายว่า “หลงถิงหาคนมารวมทุนได้ เลยกลาย เป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงในวอลล์สตรีทอย่างรวดเร็ว เขาไปหา คุณตาคุณยายของคุณ และส่งสินสอดขอแต่งงานกับฉัน ตอน นั้นเส้าเอินเพิ่งจะล้มละลาย คุณตาคุณยายของคุณกลัวว่าฉัน ยังจะไปหาเขาอีก ก็เลยเห็นด้วยกับข้อเสนอของหลงถึง แต่ ฉันไม่ยอม แม้ต้องตายฉันก็ไม่ยอม!”

หลงเซียวและลั่วหานเงียบขรึม ความแค้นระหว่างคนรุ่นเก่า พวกเราไม่สามารถแสดงความคิดเห็นออกมาได้อย่างง่ายดาย

หยวนชูเฟินพูดต่อ”คืนที่ฉันกับเส้าเอ็นตัดสินใจจะหนีนั้น หลง ถิงก็อยู่ในตระกูลหยวน เขาถูกเชิญชวนเข้าร่วมงานเลี้ยงของ ตระกูลหยวน คืน…………..……..

เงียบขรึมกันอีก เป็นความเศร้าโศกที่ยาวนานอีกครั้ง และ ความนานนี้เหมือนจะไม่มีวันสิ้นสุด

“คืนนั้น……ต่อมาเป็นยังไงฉันจำไม่ได้แล้ว แต่ว่า พอฉันตื่น ขึ้นมา ได้นอนอยู่บนเตียงกับหลงถิง พวกเราสองคนได้……”

ไอ้เหี้ย!
ไอ้เหี้ยเอ้ย!ไอ้สัตว์ร้าย!!

หยวนชูเฟินทนความเศร้าโศกที่เจ็บปวดใจสุดๆลงไป หัวใจ ที่แตกหักไปแล้ว แม้ผ่านไปสามสิบปี ก็ยังคงไม่สามารถรักษา ไม่หาย”หลงถึงอ้างว่าเขาเองก็ไม่รู้ตัว ตอนนั้นฉันมีอารมณ์ ที่ไหนมาคิดใครถูกใครผิดล่ะ ฉันรู้แค่ว่า ฉันไม่คู่ควรกับเส้า เอินแล้ว ฉันไม่เหมาะกับเส้าเอินที่สะอาดอีกแล้ว

น้ำตาของหยวนซูเฟินไหลลงมาเรื่อยๆ”ฉันไม่ได้ไปหาเส้าเอิน ฉันคิดว่า เส้าเอินคงต้องรอฉันอยู่ที่ท่าเรือนานมาก.…………”

ปีนั้นรักจนเข้ากระดูก แต่ต่อมาพลาดกันไป ความเจ็บปวดนี้ ไม่น้อยไปกว่าการเอาซี่โครงออกมาหนึ่งซี่จากร่างกาย มันจะ เจ็บปวดมากขนาดไหน?

“ต่อมา หลายๆครั้งที่ฉันอยากจะคิดสั้น แต่ทุกครั้งล้วนไม่ สําเร็จ อีกไม่นานฉันก็พบว่าฉันท้องแล้ว ฉันนึกว่าเป็นลูกของ หลงถิง….…..เพื่อลูกคนนี้ และเพราะสถานการณ์ในตอนนั้นด้วย ฉันเลยแต่งงานกับหลงถึง ฉันคิดว่า รอให้ลูกคลอดออกมา เสร็จก็จะฆ่าตัวตาย แต่หลังจากเซียวเอ๋อคลอดออกมาแล้ว ฉันถึงรู้ว่า นี่เป็นลูกของฉันกับเส้าเอิน เซียวเอ๋อเป็นลูกของฉัน กับเส้าเอิน…..”

เธอเอียงตัวอยู่ในอ้อมแขนของหลงเซียว ร้องไห้อย่าง สุดๆ”เซียวเอ๋อ หลายๆครั้งที่ฉันคิดจะไปตาย โดยเฉพาะหลัง จากพ่อคุณเสียชีวิตแล้ว ฉันยิ่งคิดจะไปตายด้วยกับเขา แต่ ฉันไม่อยากจากคุณไป คุณเป็นสายเลือดเดียวของตระกูลมู่ แล้ว เซียวเอ๋อ”
ขอบตาของหลงเซียวบวมแดงมาก น้ำตาหยดหนึ่งไหล ลงมาจากดวงตา เขากัดฟันไว้ น้ำเสียงที่ทุ่มต่ำเต็มไปด้วย ฆาตกรรม”คนในตระกูลมู่ทั้งหมด ถูกฆ่าโดยหลงถึงใช่ไหม?”