ตอนที่ 215 ผมไม่อยากได้เธอแล้ว ผมแค่อยากได้

คุณ

บริษัทMBK ห้องทํางานท่านประธาน

หลงถึงมองดูจดหมายในมือ แล้วหายใจเข้าลึก ๆ ข่าวการแต่งงาน? หี”

เหลียงจ้งซุนยืนประสานมือไว้ข้างหน้า พูดว่า “ท่าน ประธานครับ ตู้หลิงเซวียนนี่เกินไปรึเปล่า?

ครั้งที่แล้วก็โทรหาคุณแล้วถามหาคนตรงๆเลย ตอนนี้กลับส่งข่าวการแต่งงานมาแบบนี้ นี่มันเห็นได้ ชัดเลยว่าจะมาขอคนกับเราไม่ใช่เหรอ?”

หลงถึงหัวเราะเบา ๆ “เขามาขอ? ฉันก็ต้องให้เห รอ? ไอเด็กไม่รู้ที่ต่ำที่สูง ติดต่อแอนน่าทันที ให้เธอ มาหาฉันหน่อย”

ท่านประธานครับ แขนของแอนนาบาดเจ็บครับ ตอนนี้เธอกำลังพักผ่อนอยู่ในบ้านพักของนายน้อย ต้องการให้ผมไปรับเธอกลับมาไหมครับ?
* อ้ย? กำลังพักฟื้นเหรอ?”

“ใช่ครับ ไม่ทราบว่าทางโรงพยาบาลใช้วิธีอะไร พวกเขาเชิญถังจิ้นเหยียนกลับมาได้ เขากำลัง ทําการผ่าตัดครับ ถ้าถังจิ้นเหยียนสามารถอยู่ต่อใน โรงพยาบาลได้ มันจะดีมากเลยครับ”

หลงถึงหัวเราะเยาะ สะบัดจดหมายด้วยความไม่ แยแส จากนั้นก็ขยำมันแล้วโยนลงถังขยะที่อยู่ข้างๆ เท้าของเขา “ถังจิ้นเหยียน?”

เขาพูด อ อย่างตระหนัก และเงียบไปครู่หนึ่งก่อน จะพูดว่า “ให้หลงเซียวมาพบฉัน”

หลงเซียวเสร็จสิ้นการประชุมไตรภาคี และได้รับ โทรศัพท์ระหว่างทางกลับไปที่ทํางานและได้รับค่า สั่งให้ขึ้นไปชั้นบน

พ่อครับ มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ” หลงเซียวนั่งตรง ข้ามกับหลงถึง ขาสองข้างของเขาไขว้กัน สีหน้า ของดูปกติ ไม่สิ ดูชิวๆกว่าปกติ คล้ายๆว่าจะเหนื่อย ล้า

หลงก็งกล่าวว่า “อาการป่วยของนาย หายดีหรือยัง?”

หลงเซียวอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ” ฟอเริ่มสนใจ อาการของผมตั้งแต่เมื่อไหร่?”

หลงถึงทำเสียงอะแฮ่มและมองไปที่ลูกชายของเขา “หมอส่วนตัวของนาย ฉันเกรงว่าจะไม่สามารถอยู่ เคียงข้างปกป้องนายแล้ว คู่หมั้นของเธอส่งข่าวการ แต่งงานมาแล้ว พวกเขาจะจัดงานแต่งงานในช่วง ปลายเดือนนี้”

ท่านเซียวยังไม่รู้ แต่ปฏิกิริยาของเขาไม่ได้ตก ตะลึงและตื่นตระหนกอย่างที่หลงถึงคิดไว้ เขาแค่ ตอบไปสั้นๆว่า อ๋อ จากนั้นก็พูดว่า “พ่อเรียกผมมา เพราะเรื่องนี้?”

หลังจากฉู่ลั่วหานเสียชีวิตไป กิริยาที่หลงเซียวที่มี ต่อเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก การที่เขานั่งที่นี่และพูด คุยกับเขาแบบตัวต่อตัว ถือว่าให้หน้าเขาอย่างมาก แล้ว

“แสดงว่า นายไม่สนใจว่าแอนน่าจะไปหรืออยู่?”

หลงถึงทดสอบเขา
หลงเชียว มออกมา ยิ้มอย่างมั่นใจและหยิ่งยโส * ดูเหมือนว่าจะสนใจเรื่องนี้มากกว่าผมนะครับ ถ้า ผมเดาไม่ผิด พ่อตั้งใจวางกับดัก เริ่มโครงการช่วย เหลือหัวใจ ก็เพราะอยากเก็บเธอไว้ ตอนนี้เธอจะไป แล้ว และคนที่ทำใจไม่ได้มากที่สุดก็คือคุณ

หลงก้งทําเสียงที

หลงเขียวกล่าวต่อว่า” นอกจากนี้แล้ว โครงการ ช่วยเหลือหัวใจเป็นแค่หุ่นเชิด เป็นหน้ากากที่หวา เซี่ยใช้เงินหนึ่งร้อยล้าน อมา และปกปิดเรื่องอื้อ ฉาวที่เกิดขึ้นในแผนกวิศวกรรมไปด้วย ถ้าเกิดเรื่อง แดงขึ้นมา ทั้งสองนี้จะหักล้างกันแล้วรักษาชื่อเสียง ของ MBKไว้ ใช่ไหมครับ ?”

ทันใดนั้นการสีหน้าของหลงถึงก็เปลี่ยนไปทันที เขาวางแผนมาอย่างดี แต่เขาไม่คาดคิดว่าหลงเซียว รู้เรื่องทุกอย่างแล้ว!

เรื่องอุบัติเหตุในแผนกวิศวกรรม พ่อตรวจสอบ มากแล้ว เป็นเพราะพ่อเปลี่ยนแบบโครงสร้าง กะทันหัน ทําให้เสารับน้ำหนักไม่สมดุล คาดว่ามันคง อยู่ได้อีกมากสุดแค่หนึ่งเดือน”
เส้นเลือดที่หลังมือของหลงถึงปูดนูนขึ้น

คําพูดของหลงเขียวก็เป็นเหมือนมีด

อย่างว่า หลงเซียวยังพูดไม่ทันจบ นอกจากนี้ คุณ ยังทําให้แอนน่ามีชื่อเสียง ทำให้เธอเป็นนางฟ้าที่ คอยช่วยชีวิตคนให้ทุกๆคนได้รู้จัก จากนั้นก็ขอให้ เธอเป็นพรีเซ็นเตอร์ของโครงการ ประกาศให้คน ทั้งประเทศรับรู้ และเมื่อโครงการล่มสลายลง แอน น่าจะกลายเป็นจุดโฟกัสอย่างแน่นอน แล้วความขัด แย้งทั้งหมดจะชี้มาที่เธอ

เสียงของหลงเซียวหนักขึ้นเรื่อย ๆ ดวงตาสีเงาดำ ของเขามองจ้องไปที่หลงถึงอย่างลึกซึ้ง ริมฝีปาก ของเขาขยับแล้วยิ้มออกมา ” ไม่ว่าจะเป็นแผนไหน แอนน่าก็เป็นแค่หมากตัวหนึ่งของคุณ คุณจะทำลาย เธอเพื่อปิดปากเธอ ใช่หรือไม่!”

ขณะที่หลงเซียวพูดประโยคสุดท้ายเขาก็ตบฝ่ามือ ลงบนโต๊ะ จากนั้นก็ยืนขึ้น มองพ่อของเขาด้วย สายตาที่โกรธเป็นไฟ แล้วยิ้มอย่างเดาใจไม่ถูก แต่ คุณวางแผนผิดไป1ก้าว”

ดวงตาของหลงถึงเต็มไปด้วยเส้นเลือด เขาก็ดูเหมือนอยู่ภายใต้รังสีเอกซ์ ความลับทั้งหมดของถูก จับได้ทุกอย่าง “อะไรนะ?”

หลงเซียวยิ้มและทําท่าทีว่าจะต่อต้านเขาจนถึง ที่สุด ” ผมจะแต่งงานกับแอนน่า และเธอกำลังจะ กลายเป็นภรรยาของผม”

“นายพูดว่าไงนะ?!

ทันใดนั้นหลงถึงก็ลุกขึ้นและถามอย่างไม่อยาก เชื่อ สองพ่อลูกจ้องหน้ากัน แสงเย็นๆสาดส่องและ บรรยากาศก็เกือบจะเกิดเรื่อง

หลงเซียวพูดซ้ำอีกรอบอย่างใจเย็น ” ผมจะ แต่งงานกับแอนน่า สำหรับข่าวการแต่งงานที่คุณพูด ถึงได้มันมายังไง ก็ให้มันย้อนกลับไปแบบนั้น

หลังจากพูด ท่านเขียวก็เดินกลับไป ป้ง กระแทก

ประตู

เขารู้แผนของหลงถึง ตอนแรกเขาหลับตาข้างหนึ่ง และเขาวางแผนทุกอย่างไว้ในใจหมดแล้ว ไม่ว่าจะ ยังไงเขาก็จะปกป้องแอนน่าอย่างเต็มที่ แต่ตอนนี้ เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เขา ก็เอ่ยปากพูดซะเลยและมันโล่งอกกว่า

ส่วนตู้หลังเบบน?

“ยินดีด้วย! คุณหมอถัง! คุณสร้างปาฏิหาริย์!”

หลังจากการผ่าตัดสําเร็จ ผู้ป่วยถูกเข็นออกจาก ห้องผ่าตัด ถังจิ้นเหยียนถอดหน้ากากออก และยิ้ม ให้กับทุกคนในทีม “ทุกคนทำงานหนักมากครับ ขอบคุณครับ คืนนี้เราไปทานข้าวที่ร้านอาหารร้าน อาหารใดก็ได้ แล้วการใช้จ่ายคิดกับผมนะครับ”

“ว้าว! คุณหมอถังใจจัง!”

เมื่อฝูงชนแยกย้ายกันไปหมด ถังจิ้นเหยียนก็ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จและเดินออกจากห้องแต่งตัว ทันทีที่เขาออกจากห้องมา เขาเห็นร่างที่คุ้นเคย ชุด เดรสที่สวยงามและผมยาวประปา มีกลิ่นน้ำหอมที่ เพิ่งฉีดลอยมา
คุณหมอเก?”

เกาห ง อ นกาแฟให้เขาหนึ่งแก้ว “คุณไม่เคย คาดคิดใชไหมว่าจะได้เจอฉันที่นี่

ถังจิ้นเหยียนขอบคุณเธอ แต่เขาไม่ได้รีบดื่ม “ผม คาดไม่ถึงจริงๆ หลังจากเกิดเรื่องที่โรงพยาบาล กลาง ผมก็คิดว่าคุณไปต่างประเทศแล้วซะอีก”

เกาหยิ่งจือได้ยินเสียงของถังจิ้นเหยียน หัวใจ และมือของเธอสั่นสะท้านไปหมด เธอควบคุมรอย ยิ้มของเธอไม่ได้ “ฉันเชื่อว่าคุณจะกลับมาที่นี่อีก แน่นอน ฉันก็เลยรอคุณอยู่ที่นี่

ใบหน้าที่อ่อนโยนของถังจิ้นเหยียนมีรอยยิ้มที่ ไม่เป็นธรรมชาติ เขาจงใจที่จะหลีกเลี่ยงหัวข้อที่ ละเอียดอ่อนนี้ “สายแล้วนะ ทำไมคุณยังไม่เลิกงาน

‘รอคุณอยู่ … ไปเดินเล่นด้วยกันหน่อย ได้ไหม?”

สองปีที่ไม่ได้เจอกัน ระหว่างเขาสองยังคงมีอะไร มากันอยู่เยอะแยะ เธอจึงไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้ สักที
ถังจิ้นเหยียนขมวดคิ้ว แต่ก็พยักหน้าอย่างอารมณ์

เกาหยิ่งจือเล่าเรื่องหลายๆอย่างของสองปีที่ผ่าน มานี้ให้ถังจิ้นเหยียนฟัง เขาถึงตระหนักได้ว่าทุก อย่างเปลี่ยนไปแล้ว “เวลาผ่านไปไวเนอะ”

เดินไปเรื่อยๆ เขาสองคนก็เดินไปถึงลานกว้างของ โรงพยาบาล สวนดอกไม้เล็ก ๆ ที่ล้อมรอบด้วยแสง ไฟ แผ่นหินตรงกลางสว่างไสวและมีลายมือแกะสลัก ที่ชัดเจน เกาหยิ่งจือจิบกาแฟไป1คำ “ดูนี่สิ”

ถังจิ้นเหยียนอ่านทีละประโยคทีละคำ กลอนสี่ บรรทัดนี้เขียนได้ซึ้งใจจริงๆ

แต่เมื่อเขาอ่านดีๆ เขาก็พบว่ามีบางอย่างที่ลึกซึ้ง อยู่ในบทกวีนี้

เกาหยิ่งจือยักไหล่ “คาดไม่ถึงใช่ไหม? คนอย่าง หลงเซียว จะเป็นคนที่รักจริงขนาดนี้ เขามอบความ อบอุ่นและความรักทั้งหมดในชีวิตนี้ให้ฉู่ลั่วหานหมด แล้วจริงๆ หึหึ น่าอิจฉาจริงๆ”

ถังจิ้นเหยียนเขย่าแก้วกระดาษและยิ้มอย่างขมขื่น ” จริงเหรอ….

กาแฟในแก้วกระดาษค่อยๆเย็นลง และกาแฟที่ม มันเย็นแล้ว บมกว่าเดิมขมจนปลายลิ้นของเขาไป หมด จู่ๆถังจิ้นเหยียนก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เวลาผ่านไปสองปี เขาเคยสงสัย แต่เขาไม่ได้ถาม “คุณหมอเกา มีเรื่องหนึ่งที่ผมอยากจะถามคุณ ได้ โปรดพูดความจริงกับผม

เกาหยิ่ง อคิดว่าเขากำลังจะถามเกี่ยวกับปัญหา เรื่องความรัก เธอจึงรีบพยักหน้าและ

“โอเค! คุณถามมาได้เลย”

ภายใต้แสงไฟ แววตาของถังจิ้นเหยียนไม่มีความ อ่อนโยน เฉียบคม มีเหตุผลและลึกซึ้งอีกต่อไป

ตอนนั้นที่เกิดแผ่นดินไหวที่แอฟริกา หลงเซียวไป เยี่ยมล้วหาน คุณบอกผมว่าเครื่องบินจะมาถึงในครึ่ง ชั่วโมง แต่อันที่จริงเมื่อหลงเซียวมาถึง มันกลับช้า ไปครึ่งชั่วโมง และในช่วงครึ่งชั่วโมงที่บิดเบือนไปนี้ เธอก็ประสบอุบัติเหตุ คุณบอกผมมาตรงๆว่า มันเป็น ความบังเอิญหรือคุณจงใจ?”
เกาห ง อบีมแก้วกระดาษอย่างตื่นตระหนก แก้ว กระดาษของเธอแทบจะถูกเธอบีบจนแบน หัวใจของ เธอเต้นเร็วขึ้นอย่างกะทันหัน และสีหน้าที่อยู่ใต้แสง ไฟของเธอก็เปลี่ยนไปมาไม่หยุดนิ่ง “อากาศคืนนั้น ไม่ดี ไม่สามารถระบุเวลาบินของเครื่องบินได้ ข่าว ที่ฉันได้รับเป็นเวลาคร่าวๆ จะเป็นเวล่าที่แน่ชัดได้ อย่างไร? ”

ดวงตาของถังจิ้นเหยียนผิดหวังเล็กน้อย เขาพูด ไม่ได้ว่าเขาผิดหวังหรือดีใจ พูดตรงๆ เขาไม่อยากที่ จะสงสัย การได้มีชีวิตคือความโชคดี เขาไม่ควรหา ภาระให้แก่ชีวิต

“มันดึกแล้ว ผมกลับแล้ว

“ถังจิ้นเหยียน …”

ทันทีที่เขาหันหลังกลับไป เธอก็เรียกเขาไว้ เธอ เดินไปตรงหลังเขา และดึงแขนเสื้อของเขา

“สองปีกว่าแล้ว ขนาดหลงเซียวยังหมั้นกับหรูเฟย แล้วเลย คุณไม่เคยคิดจะเริ่มต้นชีวิตของคุณเองเห รอ?”
งจีนเหยียมถอนหายใจเบา ๆ เสียงของเขากลับ ไปอ่อนโยนเหมือนเดิม และห่างเหินมากขึ้นเช่นกัน” คุณหมอเกา ค่าเหล่านี้ผมควรพูดกับคุณ คุณอย่า หมกมุ่นอีกต่อไปเลย ระหว่างเราสองคนมันเป็นไป ไม่ได้”

เขาไม่ให้โอกาสเกาหยิ่งจือรั้งเขา ถังจิ้นเหยียนก้าว เดินออกจากลานกว้างไป

แต่คำสลักอยู่บนแผ่นหินนั้นยังดังก้องอยู่ในใจ

หวาเชี่ย……..วหาน

คิดถึงสุดหัวใจ เขียนออกมาได้เพียงความเสียใจ

สําหรับเขา สําหรับหลงเชียวแล้ว ฉู่ลั่วหานต่างก็ เป็นที่ตราตรึงในใจของพวกเขา

“หลงเขียว นายเป็นบ้าอะไรอีก?

“ทําความสะอาดขยะที่บ้าน ให้อากาศบริสุทธิ์อยู่เสมอ”

หลงเชียวดึงดอกกุหลาบในแจกันออกมาทีละดอก แล้วโยนทิ้งลงถังขยะอย่างไม่เสียดาย ไม่นานห้อง รับแขกก็สะอาด

ดูแล้วสบายใจสักที

จากนั้นท่านเขียวก็ใส่ดอกพุดดิ้งที่ขนส่งมาลงใน แจกันอย่างมีความอดทน ดอกพุดสีขาวเปลี่ยนความ งดงามของดอกกุหลาบสีสดก่อนก่อนหน้านี้ไป กลิ่น หอมอ่อน ๆและสี สบายตา ซึ่งเหมาะกับสไตล์การ ตกแต่งของบ้านมากกว่า

แอนน่าเอามือไปแตะหน้าผากของเขา” หลงเซียว ตอนนี้คุณไม่ได้ป่วยแค่ที่หัวใจเท่านั้น แต่สมองของ คุณก็มีปัญหาด้วย เป็นโรคประสาทชั่วคราว !”

หลงเซียวยอมรับการพูดประชดประชันของเธอได้ อย่างเต็มที่ และเขาก็ยินดีที่จะยอมรับมัน “ผมรู้แค่ ว่าคุณเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการผ่าตัดหัวใจ แล้วคุณ ไปเรียนระบบประสาทมาตั้งแต่เมื่อไหร่?

แอนน่าโกรธจนหายใจไม่ออก แมง แปลกได้กว่านี้อีกไหม?

* หลงเซียว คุณทิ้งดอกไม้ไปมันก็ไม่มีประโยชน์ อะไร ฉันกับเควินเราจะจดทะเบียนสมรสกันที่ นิวยอร์ก นเดือนนี้แล้ว เรากำลังจะเป็นสามีภรรยา

กัน รู้ไหม?”

ในมือของหลงเซียวถือดอกพุดสีขาวที่กำลังจะเบิก บาน เอาไปวางไว้ที่ปลายจมูกของเธอ

หอมไหม?”

แอนนาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยความโกรธ และเมื่อ เธอสูดลมเข้าไปกลิ่นหอมของดอกพุดก็เข้าปอดเธอ ไปด้วย เธอรู้สึกหวั่นไหวและอยากดมมันขึ้นมา

เธอไม่เคยสังเกตเลยว่าดอกไม้ชนิดนี้ที่หายากและ เป็นดอกไม้ที่ไม่ค่อยนิยม ไม่คาดคิดว่ากลิ่นมันจะ หอมขนาดนี้ กลิ่นมันสง่า สบาย ให้ความรู้สึกเหมือน ไวโอลิน

“ฉันบอกว่า สิ้นเดือนนี้ ฉันกำลังจะแต่งงาน!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ