ตอนที่ 191 คุณหลงอย่างกับสาวแก่ขึ้นคาน

รถหรูหราสี ขบวนซ้ายวนขวาขึ้นเหนือลงใต้วน อยู่ในเมืองหลวงไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ถ้าไม่ได้ GPS แอนน่าคงคิดว่าตัวเองขับออกจากเมืองหลวงไปแล้ว

หลงเซียวคงว่างจริงๆนั่นแหละ ถึงได้ให้เธอขับรถ วนรอบเมืองหลวงแบบนี้!

“เข้าโค้งแล้วขับตรงไป” หรือ “ถึงสี่แยกแล้วเลี้ยว ขวา” ท่านหลงเปล่งเสียงเย็นยะเยือกออกคําสั่งเป็น ระยะ

แอนน่าไม่ต่างอะไรกับหุ่นยนต์ขับรถที่มีหน้าที่แค่ คอยฟังคําสั่ง ตลอดทางขณะที่กำลังจะผ่านสี่แยก คุณชายเขียวมักจะบอกเธอในวินาทีสุดท้ายว่าจะ ต้องเลี้ยวหรือขับตรง แต่โชคดีที่เธอมีปฏิกิริยาไว

หลังผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ แอนน่าชักโมโห

“คุณหลง ตกลงคุณจะไปไหนกันแน่? นี่เรากำลังจะขบ
วนรอบที่สามแล้ว คุณอยากจะวนอีกรอบ?”

ในGPSปรากฏชัดเจนว่าพวกเขากำลังขับอยู่บน เส้นทางเดิมมาสองรอบเต็มๆ อีตาหลงนี่เป็นบ้า หรือไง ว่างมากเลยมาขับรถผลาญน้ำมันเล่น?

หรือเขาแค่อยากปั่นหัวเธอเล่น?

ยืดแผ่นหลังตรง นิ้วเรียวกดลงตรงกลาง ระหว่างหัวคิ้ว เขามองนาฬิกา บอกเวลาเที่ยงครึ่ง อืม ตอนนี้กลับบริษัทได้

“กลับ? คุณหลง นี่มันหมายความว่าไง?”

คิดจะหยามกันชัดๆ!

“ฟังไม่ผิดหรอก กลับบริษัท” คุณชายราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น พร้อมกับออกสั่งต่อ

แค่นหัวเราะอย่างโมโหขีดสุด เหอะ คุณ หลง ที่ให้ฉันขับรถจากถนนสี่ตี้มาถึงนี่ ก็เพื่อจะ แกล้งฉันใช่ไหม? ขอประทานโทษค่ะ กลับงั้นหรอ คุณขับกลับไปเองเถอะ ฉันจะไม่ฟังคำสั่งคุณอีกต่อ

ไป
แอนน่าพูดจริงทําจริง เธอจอดรถตรงข้างทาง แล้ว กับเครื่องยนต์ ก่อนจะนั่งกอดอกอยู่ตรงเบาะคนขับ โตจนหมาเลียดไม่ถึงยังกล้าเอาเรื่องพรรค์นี้มาสอ เล่น สนุกมากไหม?

เห็นเธอมีน้ำโห คุณชายเขียวกลับรู้สึกอารมณ์ดี อย่างบอกไม่ถูก เขาพูดด้วยน้ำเสียงสดใสที่สุดใน ชีวิต “คุณแอนน่า รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงให้เธอออกมา ขับรถเล่น?”

แอนน่าทำเสียงเหอะๆ “ไม่รู้ ! แล้วก็ไม่อยากรู้ด้วย

หลงเซียวขมวดคิ้ว “เมื่อกี้ตอนที่เธอขับรถวน เห็น บริษัทที่อยู่ในเครือของMBKกี่บริษัท? เห็นร้านที่ แปะสัญลักษณ์ของMBKกี่ร้าน? แล้วเห็นรถขนส่งที่ เขียนตัวอักษรMBKกี่คัน?”

เมื่อสักครู่เธอไม่ได้สังเกตเรื่องพวกนี้เลยสักนิด เพราะมัวแต่โมโห หงุดหงิดจะเป็นจะตาย อยากจะ ระบายความโกรธที่หลงเขียวแกล้งเธอ

MBKอะไรนั่นช่างมันปะไร!

คุณชายเขียวอธิบายต่อ “ฉันแค่ให้เธอขับวนวงเรียนที่สองกับวงเวียน สามอย่างละรอบ เธอ ตั้งใจ เธอจะต้องเห็นบริษัทลูกของMBKอย่าง น้อยที่สุด บริษัท ร้านค้าบริการอีกอย่างต่ำๆ บร้าน และตลอดทางที่ผ่านมามีรถขนส่ง ของMBKประมาณยี่สิบกว่าคัน

เงียบ หญิงสาวกลอกตาใส่ชายหนุ่มผ่าน กระจกมองหลัง “แล้วไง? คุณชายอวดฉลาดเสร็จ หรือยัง?”

หลงเซียวขยับช่วงบนขึ้นหน้าเล็กน้อย “ไหนพูด ความรู้สึกของเธอบ้าง

จู่ๆเขาก็ขยับเข้ามาใกล้แผ่นหลัง ทำให้แอนน่า เผลอสะดุ้ง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมทุกครั้งที่เขาเข้า มาใกล้ แอนน่ามักจะรู้สึกวูบวาบตรงสันหลัง เธอ เกร็งไปทั้งตัว

“ไม่มี MBKเป็นบริษัทชั้นของประเทศ ถ้าไม่นับ สาขาแม่ การจะมีบริษัทย่อยไปอีกหลายแห่งย่อม เป็นเรื่องปกติ ถ้าคุณหลงอยากจะอวดร่ำอวดรวย กับดิฉันโดยใช้วิธีแบบนี้ เกรงว่าจะไม่จำเป็น

งั้นหรอ?
คุณชายเชียวทั้งตัวลงบนเบาะอีกครั้ง ก่อนจะ พูดเสริมอีกหนึ่งประโยค “ดีมาก งั้นขอถามหน่อย กิจการในอเมริกาของบริษัทเฉียว อกับ ตระกูล รวมกันแล้วมีเท่าไหร่?

ไอหมอนี่! พูดอ้อมโลกเป็นชั่วโมง สุดท้าย แค่ อยากให้รู้ว่าอำนาจที่มีอยู่ในมือเธอไม่อาจจะสู้อะไร กับเขาได้แม้เพียงสักนิด

“บริษัทเล็กๆอย่างเฉียว อจะมาเทียบอะไรกับ ตระกูลหลงได้ล่ะ ส่วนตระกูลตู้แน่นอนว่าก็ไม่อาจ อภิมหาเศรษฐีอย่างคุณชายเขียวได้อยู่แล้ว คุณ หลงอยากกลับบริษัทไม่ใช่หรอ? ได้ ฉันจะไปส่งคุณ เดี๋ยวนี้”

แอนน่าเก็บความเกรี้ยวกราดลงไป ราวกับเธอได้ ตกหลุมพรางของหลงเซียวเข้าเต็มๆ ยิ่งไปกว่านั้น คือเธอถอนตัวไม่ทันแล้วด้วย

รถยนต์เคลื่อนตัวออก จู่ๆคุณชายเซียวก็เอ่ยขึ้น “ฉันเปลี่ยนใจละ ไม่กลับบริษัท ไปอีกที่นึง”

แม่มเอ้ย! หลงเชียวไอเลว!
แอนน่ากัดฟัน “ได้) ไม่ว่าคุณหลงจะไปไหน ฉันจะก็

” ม า ง!

รถหรูมุ่งหน้าไปยังถนนเฟิงเฉียว คุณชายเขียวจะ ไปร้านอาหารหรงเหยียน ด้วยเหตุผลที่แสนง่ายดาย คือ เขายังไม่ได้กินข้าว

คุณชายเขียวตอบกลับคําพูดของแอนน่า “ด้วย ทรัพย์สินและอำนาจของตระกูลหลงจะเป็นเกราะ ป้องกันที่ดีที่สุดให้กับเฉียวชื่อ ต่อให้ต้องสร้างเฉียว อขึ้นมาใหม่ก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะงั้นจงทิ้งความ ลังเลนั้น และเลือกฉันซะ”

แอนน่าอดกลั้นไม่อยู่ คราวนี้เธอหัวเราะเสียงเย็น อย่างถึงที่สุด “ฟังดูเหมือนคุณหลงกำลังโปรโมท ตัวเองอยู่เลยนะคะ เหมือนสาวแก่ใกล้จะขึ้นคานซะ ไม่มี

แววตาคุณชายเซียวเปลี่ยนไปในฉับพลัน ฉันพูดดี ด้วยก็อย่ามายั่วโมโห

ว่าแต่ เมื่อกี้นี้เขาแสดงออกชัดขนาดนั้นเลย?

แอนน่าหมุนพวงมาลัยเปลี่ยนทิศ ด้านหน้ามองเห็นร้านอาหารหรงเหยียนอยู่ไม่ไกล “ฉันเปล่า ว โมโห แต่ฉันมีอะไรบางอย่างอยากจะขอความช่วย เหลือจากคุณหลง”

“อืม?”

แอนน่าเลิกคิ้วขึ้น “น้องชายคุณเอาแหวนหมั้นของ ฉันไป ได้โปรดให้คอนแทคเขากับฉัน หรือรบกวน คุณไปเอาคืนให้หน่อย

“งั้นหรอ?”

เสี่ยวจื่อเอาแหวนหมั้นของแอนน่าไป?

“ใช่ ฉันกับคู่หมั้นไม่มีวันล้มเลิกงานแต่ง และคุณ หลงกับคุณโม่ก็จะต้องครองรักกันไปจนแก่เฒ่า เพราะงั้น หวังว่าคุณจะรีบจบเกมน่าเบื่อๆนี่สักที”

แต่เขากลับรู้สึกว่าเกมนี้มันชักน่าสนุกขึ้นเรื่อยๆ

แหวนนั้น ฉันเอากลับมาให้ได้

ส่วนได้คืนมาแล้วจะทำอะไรกับมันต่อ นั่นก็เป็นเรื่องของเขา

หลังกินข้าวเสร็จ แอนนาไปส่งหลงเขียวที่บริษัท ขากลับจู่ๆข้อความของ วงซวงในfacebookก็เด้ง

” แอนน่าอยู่ไหนน่ะ? ฉันมีงานดนตรีอยู่สองใบ ไปดู ด้วยกันไหม?”

พร้อมกับแนบรูปถ่ายบัตรสองใบมาให้ งานดนตรี คลาสสิก ทัวร์ระดับโลกของวงออร์เคสตรา

เธอเนี่ยนะชอบดนตรีคลาสสิก?

“ได้”

ราวกับถูกผีผลัก แอนน่าตอบตกลงในทันใด

เธอกำลังอยากหาที่ระบายจากอีตาหลงเชียวอยู่ และซวงซวงก็มาได้เวลาพอดี

เยี่ยมไปเลย! งั้น…รบกวนเธอขับรถมารับฉันได้ ไหม พอดีรถฉันเสีย แล้วแถวนี้ก็เรียกรถยากซะด้วย”

“ได้”

รถของแอนน่ามาถึงจุดหมายด้วยความรวดเร็ว หลังจากที่มาถึง สถานที่นี้ซึ่งตั้งอยู่ในเมืองหลวงนับ ว่าเปล่าเปลี่ยวมากทีเดียว

ภาพตรงหน้าเป็นโรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่ถูกทิ้ง ร้าง ที่ด้านหน้าแขนป้ายผุพังมีตัวอักษรใหญ่เขียน ว่า “โรงพยาบาลกลางเมืองหลวง” แต่ทำไมถึงถูกทิ้ง

ร้างได้ล่ะ?

ที่ด้านบนยังแขวนป้ายโรงพยาบาลสามอันดับใน ประเทศ แต่ ทำไมถึงเจ๋งได้นะ?

“ไฮ! เทพธิดา! ฉันอยู่นี่! เฮ้อ นับตั้งแต่โรงพยาบาล นี้ปิดตัวลง พื้นที่แห่งนี้ก็ไม่มีคนเข้ามาพัฒนาอีกเลย จนใกล้จะกลายเป็นเมืองร้างอยู่แล้ว!”

แอนน่ามองไปรอบๆ เป็นแบบนั้นจริงๆ หลังจาก ที่โรงพยาบาลปิดตัว กิจการต่างๆที่สร้างขึ้นเพื่อ รองรับโรงพยาบาลไม่ว่าจะเป็นโรงแรม ร้านอาหาร ซุปเปอร์มาร์เก็ตที่เคยเจริญรุ่งเรือง แต่บัดนี้กลับกลายเป็นร้างไปหมด

ที่นี่ถึงกลายเป็นแบบนี้ได้?”

ชวงซวงกัดริมฝีปาก ก่อนจะถอนหายใจยาว ทั้งสองข้างเลิกขึ้นสูง เฮ้อ! จะอะไรได้อีกถ้าไม่ใช่ เพราะกับ… ”

“หือ? เกิดอะไรขึ้น?

ในใจของเต็มไปด้วยถาม ทำไมช่วงนี้คน ที่เธอไปมาหาสู่ด้วยถึงได้เกี่ยวข้องกับหลงเซียวไป หมด? ยิ่งไปกว่านั้นลั่วลั่วที่เขาพูดถึง เหมือนจะเป็น ภรรยาที่เสียชีวิตไปแล้วของหลงเชียว

ลู่วงซวงลอบถอนหายใจ แล้วพูดเสียงอุบอิบ สองปีก่อน เทพธิดาประสบอุบัติเสียชีวิต ต่อมาถึง จิ้นเหยียนบอกหลงเซียวว่าตอนนั้นที่เทพธิดาตั้งใจ หนีหลงเซียวไปเป็นเพราะผลตรวจผิดพลาดออกมา ว่าเธอติดเชื้อHIV เธอกลัวตัวเองจะแพร่เชื้อให้กับ หลงเซียว เลยหนีไปอยู่ที่แอฟริกา เป็นเหตุให้เกิด เรื่องต่างๆในภายหลัง

“what? ซวงare-u-kidding-me?”เรื่องถูกแต่งจนเวอร์ ไปหน่อยมั้ง?

“ฉันก็หวังว่ามันจะแค่ล้อเล่น แต่มันเป็นเรื่องจริง ตอนนั้นหลงเขียวโกรธจนจะลากคอผู้ที่เกี่ยวข้อง ในโรงพยาบาลเข้าตาราง แต่เพราะถังจิ้นเหยีย นพูดโน้มน้าว เขาถึงได้เปลี่ยนใจ แต่หลังจากเกิด เหตุการณ์นี้ขึ้น ทำให้กระทบไปถึงบุคลากรจำนวน มาก ทุกคนในห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ ทั้ง ห้องตรวจเลือด ห้องทดลอง รวมไปถึงคนที่มีส่วน เกี่ยวข้องในการส่งต่อข้อมูลผลตรวจ หลงเซียว จัดการคว่ำบาตร เขาเล่นโรงพยาบาล จนเจ๊ง”

ถังจิ้นเหยียน ชื่อนี้คุ้นๆจัง

ลู่วงซวงหันไปมองตึกร้างที่ตั้งตระหง่านอยู่อย่าง เดียวดาย “สไตล์การจัดการของหลงเซียวเป็นแบบ นี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร เขาเลือดเย็นมาก แต่พอคิด ดูแล้ว ถ้าเป็นฉัน ฉันก็คงใช้อำนาจที่มีอยู่ในมือแก้ แค้นให้เทพธิดาเหมือนกัน! เทพธิดาต้องมาโดนคน พวกนี้ให้ร้ายจนต้องตาย แม่งเอ้ย!”

พอคิดถึงเรื่องราวในอดีต ลู่ซวงซวงก็น้ำตาไหล อาบใบหน้าอย่างกลั้นไม่อยู่
แอนน่าไม่ชอบเห็นคนร้องไห้ที่สุด เธอหยิบที ออกมาแล้วยื่นให้ “อย่าร้องเลย..ยังไงเธอก็ไม่อยู่ แล้ว เธอคงไม่อยากเห็นเพื่อนรักต้องเสียใจ..

ล่วงซวงหลุดหัวเราะ เธอกับเทพธิดาเหมือนกัน เลย ปลอบคนอื่นไม่เป็น แต่ว่านะ มันก็ผ่านไปแล้ว ตอนนี้มาคิดๆดูหลงเชียวเล่นงานพวกนั้นได้แมน สุดๆ!

แมน? วิธีการแบบมาเฟียเนี่ยหรอที่ว่าแมน

“ผลตรวจผิดพลาดไม่ถึงกับต้องทํากันขนาดนั้น คนที่ผิดไม่ใช่พวกแพทย์แต่เป็นเทพธิดาของเธอ วินาทีแรกที่ได้รับผลตรวจสิ่งที่เธอควรทําคือตรวจ ใหม่ เรื่องนี้จะโทษคนอื่นก็ไม่ถูกซะทีเดียว”

แอนน่าวิเคราะห์ตามหลักเหตุผล ถ้าว่ากันตาม ความเป็นจริง ไม่ว่าใครก็ต้องทำแบบนี้ทั้งนั้น

ลู่ชวงซวงไม่เห็นด้วย เธอทำเสียงฮึดฮัดขึ้นจมูก “เธอจะเข้าใจอะไร? เทพธิดาเป็นคนที่ภูมิใจในตัว เองขนาดนั้น! อีกอย่าง…ก่อนหน้านั้นเธอก็เคยไป หมู่บ้านของผู้ป่วย HIVมาด้วย..”
ยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งเบาลง พูดกันจากสาเหตุจริงๆ ถ้า ตอนนั้นไม่ใช่เพราะความกดดันที่ทั่วถั่วต้องเผชิญ อย่างหนักจนทุกข์ไปทั้งกายใจ เหตุการณ์มันคงไม่ เลวร้ายขนาดนี้ ง?

แต่เธอไม่อยากจะพูดอะไรกับแอนน่าไปมากกว่านี้

แล้วแต่ว่าเธอจะคิดยังไง

แอนน่ายักไหล่ “ขอโทษที ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่ฉัน เสียใจจริงๆกับการจากไปของเธอ”

ลู่ซวงซวงเช็ดน้ำตาสั่งน้ำมูก “ไม่ต้องขอโทษ ไม่ใช่ ความผิดของเธอสักหน่อย”

“ไม่ ฉันขอโทษจริงๆ การมาของฉันไปสะกิดเข้า กับบาดแผลในใจของเธอ คำพูดของฉันทำให้ทุกคน เกิดความสงสัยขึ้นมากมาย

“ไม่เลย! อ๊ะ จริงสิ ถ้าฮีโร่ของเทพธิดาได้เห็นเธอ เขาคงตื่นเต้นมากแหงๆ ! แต่ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ใน ประเทศ อืม…หลังจากที่โรงพยาบาลปิดตัว เขาก็บิน ไปต่างประเทศแล้ว”
เมื่อคิดถึงการเปลี่ยนแปลงชุดใหญ่ที่เกิดขึ้นใน เวลาต่อมา ความรู้สึกมากมายก็ถาโถมเข้ามาในใจ ชวงซวง เหมือนโลกทั้งใบพลิกผันภายในระยะเวลา ไม่กี่เดือน ชีวิตคนมากมายเปลี่ยนไปทันที

อือ? ถ้าคาดการณ์ไม่ผิด แอนน่าน่าจะแน่ใจได้แล้ว ว่าถังจิ้นเหยียนที่เธอเคยเจอก็คือผู้ชาย ลู่ซวง วง เอ่ยถึง

โลกมันแคบจริงๆ

รถยนต์ขับมุ่งไปทางโรงละครใจกลางเมืองหลวง ทันใดนั้นลู่ซวงซวงก็ชี้ไปที่ตึกใหญ่ตึกนึงแล้วตะโกน “เทพธิดา ! เห็นนั่นไหม โรงพยาบาลหวาเซีย หลัง จากที่หลงเซียวทําลายโรงพยาบาลกลางจนสิ้นซาก เขาก็สร้างโรงพยาบาลนี้ขึ้น แม้ว่าจะเพิ่งสร้างได้ไม่ ถึงสองปี แต่ตอนนี้สามารถขยายพื้นที่ได้ใหญ่มากๆ เป็นโรงพยาบาลคณะแพทยศาสตร์ชั้นนําของ ประเทศเชียว!”

แอนน่ามองตามนิ้ว เธอเคยมาที่นี่

ตอนนี้ถึงรู้ว่าที่แท้หลงเซียวสร้างที่นี่ขึ้นภายใต้ สถานการณ์แบบนั้น
ลู่ช่วงซวงท่าท่ามีลับลมคมใน “งั้นขอถามคุณแอน น่าผู้หลักแหลม รู้ไหมว่าทำไมโรงพยาบาลแห่งนี้ถึง ชื่อว่าหวาเชี่ย?”

คนจีนก็มักจะเรียกตัวเองว่าเป็นลูกหลานหวา เซียไม่ใช่หรอ?” แอนน่าว่า

ลู่ซวง วงส่ายหน้า “ไม่ใช่”

เธอเปิดโทรศัพท์ขึ้น แล้วเสิร์ชไปที่รูปภาพของโรง พยาบาลหวาเซีย รูปปั้นหินแกะสลักก้อนใหญ่ซึ่งเป็น แลนด์มาร์กสำคัญตั้งเด่นเป็นสง่า ด้านบนแกะสลัก

กลอนอยู่สองบท

“แสงอาทิตย์สาดส่องหยดนํ้าจากหิมะทอประกาย

ดั่งเพชร

แสงแรกแย้มรุ่งอรุณหลอมละลายน้ำค้าง ทะลาย

ความหนาว”

แอนน่าขมวดคิ้ว แลนด์มาร์กของโรงพยาบาล ทําไมถึงเขียนอะไรแบบนี้?

เขาควรจะเขียนว่า เมตตาธรรมค้ำจุนโลก หรือช่วยรักษาบรรเทาโรคภัยอะไรเทือกนั้นไม่ใช่หรอ?

ลู่วงซวงถอนหายใจอีกรอบ “ดูไม่ออกหรอ? ใน สองประโยคนั้น มีตัวอักษรลั่วหานอยู่ แล้วก็มีคำว่า หวาย ยอยู่ด้วย แต่จะให้เอาคำว่าลั่วหานมาตั้งเป็น ชื่อโรงพยาบาล หลงเขียวคงไม่ทําหรอกมั้ง? เพราะ งั้นเลยตั้งว่าหวายไงล่ะ”

ลั่วหาน หวาเชี่ย

แอนน่าอ่านทวนอีกหลายรอบ “นี่เขาลอกมาจาก ไหนเนี่ย?”

ลู่ซวงซวงทำเสียงจิ๊จ๊ะ “ไม่ใช่ลอก นี่หลงเชียวเขียน ขึ้นมาเอง คิดไม่ถึงล่ะสิ ว่าสิ่งมีชีวิตเลือดเย็นอย่าง หลงเซียวจะเขียนกลอนเป็น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ