ตอนที่ 362 ฉันรอวันนี้มานาน

ตอนที่ 362 ฉันรอวันนี้มานาน

เช้าวันต่อมา ล้วหานถูกเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ปลุก จนตื่น เธอลืมตาดูเวลา นี่มันเพิ่งจะตีห้านะ

สะลึมสะลือรับสายขึ้น “ใครคะ ? ”

อีกฝั่งของสายลู่ซวงซวงที่เสียงเหมือนนกเจ๊าะแจ๊ะๆพูด อยู่ “ เพื่อนรัก ! ตื่นยัง ?! ”

ลั่วหานเอาโทรศัพท์ออกห่างจะหู หรี่ตาแล้วพูด “ คุณลู่ คะ นี่มันเพิ่งจะตีห้านะ นี่คุณตื่นเช้าขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ คะ ? ฉันยังนอนอยู่

“ก็ได้ ๆ ! มือถือและกระเป๋าตังของฉันอยู่ในถุงที่ซื้อเมื่อ วานอยู่เลย เธอเห็นหรือเปล่า ? ”

ลัวหานรองนึกอยู่สักแป๊บ เธอเองก็จำไม่ได้ “ คงอยู่มัน ของทั้งหมดฉันเก็บไว้บนรถ เดี๋ยววันนี้ทำงานแล้วฉันจะเอา ไปให้เธอแล้วกัน”
เธอเอาไปที่โรงพยาบาลเลย ฉันไปหาเธอที่นั่น แล้ว ค่อยไปเอาของรักของฉันกลับมาด้วย ต้องรบกวนสุดสวย แล้วนะ ! ”

ล้วหานเพิ่งตื่นยังไม่ค่อยมีสติ หรี่ตาไว้แล้วตอบอืมไป คำ ” ถ้ารู้ว่าฉันลำบาก คราวหลังออกไปไหนให้มันได้เรื่อง หน่อย แล้วเมื่อวานเธอกับผู้ช่วยของฉันนัดเดทกันเป็นไง บ้าง ? ยายตัวดี นี่เธอยอมทิ้งฉันไว้คนเดียวแล้วไปทานข้าว กับหนุ่มหล่อเนี่ยนะ รู้มั้ยฉันต้องอดข้าวและลำบากขนาด ไหน ”

ล่ชวงซวง อบื้อดีใจ “ทานข้าวนะเหรอ ก็พอใช้ได้นะ ! ”

“เพราะฉะนั้น ตอนนี้คุณลู่มีใจให้ผู้ช่วยของฉันแล้วใช่ มั้ย ? นี่คือคิดไปถึงเรื่องแต่งงานเลยหรือแค่แก้เหงาคะ ? ”

“อืม พูดตอนนี้มันเช้าไปหน่อยมั้ยอะ หึๆ เพื่อนรัก ว่าไป แล้วสายตาเลือกผู้ช่วยของเธอนี่ไม่เลวเลยนะ !

ลั่วหานหัวเราะ “ พอได้แล้ว โทรหาฉันเช้าตรู่แบบนี้ แสดง ว่าตื่นเต้นจนนอนไม่หลับเลยชัวร์ ? วางใจเถอะฉันต้องช่วยเธอแน่นอน”

“ รักนะ ! อย่าลืมช่วยเอาของของฉันไปที่โรงพยาบาล ด้วยหล่ะ ฉันจะไปเอาที่โรงพยาบาลกับเธอเอง ! ”

“จะได้แวะไปหาผู้ช่วยของฉันด้วย ? ”

* เธอรู้ดีว่าฉันหมายถึงอะไร !

ลั่วหานวางสายไปแล้วหาวขึ้นทีนึก นี่ยังไม่ทันได้สติ มือของหลงเซียวก็ยื่นมาแล้ว เขากอดคอเธอไว้อย่าง เผด็จการ “ ที่รัก รู้สึกว่าเพื่อนสนิทของคุณจะทำลาย บรรยากาศที่กลมกลืนของเราอยู่นะ ”

ลั่วหานตบมือของเขาลง “ตอนนี้เธออุตส่าห์เจอคนที่ ถูกใจที่อยากจะลองคบดู ฉันอยากจะช่วยเธอ ”

“หวายเทียน……….คนๆนี้ผมว่าเพื่อนคุณคงเอาไม่อยู่ บอก เธอด้วย ให้ระวังหน่อย ”

“หวาเทียนก็แค่เป็นคนบุคลิกเย็นชาหน่อย เรื่องอื่นก็ ถือว่าไม่เลวเลย คุณประเมินเขาในแง่ร้ายเกินไปหน่อย หรือเปล่า ? คุณยังไม่รู้จักเขาพอ เขาเป็นผู้ช่วยของฉันฉันมีวิจารณญาณของฉันเอง ”

หลงเซียวพลิกตัว “ ความรู้สึกที่หวาเทียนมีให้คนอื่น ไม่ใช่คนธรรมดา ระวังไว้ดีกว่า ”

ลั่วหานถูกลู่ซวงซวงปลุกตื่นแล้วก็นอนไม่หลับอีก เธอ เปิดผ้าห่มแล้วลงจากเตียง

ฉันจะไปออกกำลังกาย คุณนอนต่อเถอะ

หลงเซียวยื่นมือมาอีกที มือกลับวางเปล่าเก้อเขินโดยเธอ ไม่อยู่แล้ว

หลังทานอาหารเช้าเสร็จ ลั่วหานหยิบกุญแจรถที่ปกติเธอ ขับอยู่ยื่นให้เขา “ศูนย์ซ่อมรถถ้าซ่อมเสร็จก็ให้เขาส่งรถ มาที่บ้านก็พอ หลังจากนี้รถคันนี้ก็คงไม่ได้ใช้อีก ”

หลงเซียวใส่เสื้อสูทตัวนอกเสร็จ “คุณขับรถผมไปโรง พยาบาล ของก็อยู่บนรถแล้ว แบบนี้สะดวกกว่า ”

ลั่วหานพยักหน้า “ นั้นก็ได้ นั้นนี่ให้คุณ ”
เอากุญแจรถของตัวเองยื่นให้หลงเซียว เธอเอากุญแจ รถRolls-Royceไป ทั้งสองคนเดินไปที่ลานจอดรถด้วยกัน รถสองคันได้จับออกไปหน้าหลังตามกันไป

รถของหลงเซียวขับสบายมาก สมรรถนะของรถดีมาก รถ วิ่งได้นิ่งและเร็ว ขับอยู่บนถนนคนหันมามองเพียบ เทียบ กับเมื่อวานแล้ว ต่างกันราวฟ้ากับดิน

ที่สำคัญคือ เขาเพิ่งจะขับรถเมื่อวาน เบาะนั่งยังมีกลิ่นตัว ของเขาติดอยู่ เธอดมกลิ่นที่คุ้นเคยและโรแมนติกนี้แล้ว รู้ลึกผ่อนคลายมาก

รถได้มาถึงที่โรงพยาบาล เธอจอดรถแล้วเข้าไปที่โรง พยาบาล เธอได้พบกับสังชิงเซวี่ยนและหลินซีเหวินที่ ระเบียงทางเดิน หลินซีเหวินกำลังวิ่งตามสังชิงเซวียนเพื่อ ถามคําถามเรื่องวิชาชีพ

“คุณอธิบายให้ฉันฟังอีกหน่อยสินะ ! ฉันก็สนใจแพทย์ แผนจีนมากเหมือนกัน เอานี้มั้ย คุณก็รับฉันไว้อีกคนสินะ ? ฉันเป็นลูกศิษย์คุณเอง ! ”

สังชิงเซวี่ยนลึกๆๆ “คุณ ไม่ได้ ลูกศิษย์ฉันมีแค่เสี่ยว ถั่วลัวคนเดียวก็พอแล้ว คนอื่น ไม่รับ ! ”
ตอบได้อย่างเด็ดขาดมาก ไม่เหลือพื้นที่ให้คนโต้กลับเลย แม้แต่นิด

” โอเค ! นั้นเอาอย่างนี้ เดี๋ยวมื้อเที่ยงฉันเลี้ยงไก่อบใบบัว คุณเอง ! ฉันรู้จักร้านอาหารอร่อยร้านนึง แล้วคุณก็สอนวิธี การรักษาโรคหัวใจแผนจีนให้ฉันต่อ เราสองคนตกลงกัน แล้วนะ ! ”

สังชิงเซวียนใช้มือจับที่คาง ” ไก่อบใบบัว ……. ขอคนแก่ คิดก่อน “

ระหว่างพูดคุย สังชิงเซวียนก็เห็นชั่วหานแล้วเดินเข้าไป หา “ อรุณสวัสดิ์ เสี่ยวถั่วลั่ว ! ไหนๆ ให้ฉันดูหน่อย อืม สีหน้าดูมีเลือดฝาด ผิวพรรณขาวนุ่ม สภาพจิตใจอยู่ ในเกณฑ์ดี ฮ่าๆ บอกอาจารย์มา ช่วงนี้อาการฮอร์โมน แปรปรวนดีขึ้นหรือยัง ?

สายตาของลั่วหานมองเป็นรอบตัวอย่างเร็ว “ชูว์ ! พูดไร้ สาระอะไร ! ”

สังชิงเซวี่ยนสายตาลอยๆ ” เสี่ยวถั่วลั่ว อาจารย์จะบอก ให้นะ ปีหน้าฤดูกาลนี้ตั้งท้องเหมาะสมที่สุด ลูกที่คลอดใน เวลานี้ฉลาดที่สุด ! เธอต้องรีบคว้าโอกาสเอาไว้อาจารย์จะจัดยาบำรุงให้เธอๆต้องทานนะ

หลินซีเหวินยื่นหน้าเข้าไประหว่างสองคน หัวเราะ “ตา เฒ่าน้อย ทำไมต้องบังคับให้ไอดอลของฉันมีลูกด้วย ? ไอ ดอลของฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่จะเป็นแม่คน ! เธอเป็นนางฟ้า ต่างหาก ! ”

“ นี่เธอไปเลย ! ยังอยากจะเรียนแพทย์แผนจีนอยู่หรือ เปล่า ? ”

“อยากสิ ! ”

“ถ้าอยากเรียนก็รีบกล่อมให้เสี่ยวถั่วถั่วมีลูกตัวน้อยให้ฉัน เล่นซะ ”

หลินซีเหวิน “.. ตาเฒ่าน้อย นี่คุณขู่ฉันแบบนี้ กๆ ถือว่ามี เล่ห์เหลี่ยมเหมือนกันนะเนี่ย ! .แค่

ลั่วหานขี้เกียจสนใจเขาสองคน แล้วเดินเข้าห้องทำงาน อย่างเร็ว

หลังจากตรวจห้องผู้ป่วยและไปดูอาการเถียนเถียนเสร็จ ลั่วหานก็ได้รับสายของลู่ซวงซวง
“ เพื่อนรัก ฉันมาถึงที่โรงพยาบาลแล้วนะ วันจันทร์คนไข้ เยอะมาก ฉันหาที่จอดรถไม่ได้เลย ”

ลั่วหานคูเวลา “ เธอไปหาที่จอดข้างนอกก่อน เดี๋ยวฉัน เอาของไปให้ ”

“แต่ฉันอยากเข้าไปหาเธอหนิ ! ”

“เอาน่ะ ! ฉันจะช่วยให้เธอได้เจอคนที่เธออยากเจอจริงๆ ได้ก็แล้วกัน ! ”

วางสายไป ลั่วหานให้หวาเทียนเข้ามาหาเธอที่ห้อง ทำงาน

“หมอหวา คุณเอากุญแจรถฉันไปแล้วช่วยไปเอาของที่ อยู่ในรถไปส่งให้ลู่ซวงซวงเธอหน่อย เธอรออยู่ที่หน้า ประตูโรงพยาบาล

หวาเทียน “ ลังเลอยู่หลายวิ “ หมอฉี่ ผมเป็นผู้ช่วย ของคุณ ไม่ใช่เลขาส่วนตัวของคุณนะ ”

“ อยู่ที่นี่แล้ว บางครั้งผู้ช่วยก็ต้องทำอะไรที่มันจำเป็นด้วย ฉันไม่ได้กำลังเจรจากับคุณอยู่นะ ”
หวาเทียนขมวดคิ้วขึ้น “ก็ได้ ! แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ผม หวังว่าหลังจากนี้จะไม่มีเรื่องแบบนี้อีก ”

ลั่วหานไม่ได้ตอบอะไร ใครจะไปรู้ว่าต่อจากนี้จะเป็นยัง ไง !

หวาเทียนรับกุญแจจากลัวหานมา logoบนกุญแจ เป็นRolls-Royceเขาจำได้ว่ารถคันนี้หลงเซียวเป็นคนขับ ประจำ …….

หวาเทียนเดินไปถึงที่จอดรถใต้ดิน เปิดประตูรถหรูออก ข้างในมีถุงช็อปกองเต็มไปหมด

แล้วเปิดประตูหน้ารถอีกที หวาเทียนก้มหน้าจับอยู่ที่พวง มาลัย หลังจากหลายนาที เขาได้ปิดประตูรถแล้วถือของ พวกนั้นออกจากลานจอดรถ

ลั่วหานมองดูหวาเทียนถือของเดินออกไปที่ประตูโรง พยาบาลผ่านประจก แล้วรู้สึกโล่งใจ

หวังว่าคุณลู่ซวงซวงที่ชอบสนุกเฮฮา คราวนี้จะยอมคบ ใครจริงๆจังๆได้ซะที หลังจากนั้นก็แต่งงาน!
ตกเย็น ลั่วหานได้นำหลินซีเหวินและหวาเทียนทำการ ผ่าตัดเคสนึง การผ่าตัดเสร็จสิ้นก็เวลาทุ่มกว่าแล้ว

ออกจากห้องผ่าตัดมา ล้วหานบีบนวดคอที่เมื่อยล้า “ หมอหลิน วันนี้คุณทำได้ดีมาก อนาคตต้องเป็นศัลยแพทย์ ที่เก่งแน่ ส่วนหวาเทียน คุณชำนาญเทคนิคการผ่าตัดมาก แล้ว ครั้งหน้า ฉันคิดว่าคุณสามารถทำการผ่าตัดได้แล้ว ฉัน จะอยู่คุ้มการผ่าตัดคุณตลอดจนเสร็จ ”

ระหว่างที่ลั่วหานพูด หวาเทียนไม่ได้ตอบรับอะไรเลย เหมือนกำลังเหม่อลอย “หมอหวา ? ”

หวาเทียนสะดุ้งตื่น “ มีอะไรครับ ? ”

“ เปล่า ไม่มีอะไร คุณคงเหนื่อย ”

ลั่วหานดูเวลา ” OK นี่ก็เลยเวลาเลิกงานแล้ว ทุกคนรีบ กลับบ้านเถอะ พักผ่อนดีๆ พรุ่งนี้ยังมีเคสผ่าตัดอีกเคสนึง รอเราอยู่ ! ”

หลินซีเหวินได้กอดเธอทีนึง “ ไอดอลของหนู วันนี้หนูมี

นัดเดทละ !”
ฮ่ะ ? มีนัดเดท ?

ผู้ช่วยน้อยของเธอมีแฟนแล้วงั้นเหรอ ?

ลั่วหานเปลี่ยนชุดและรองเท้าเสร็จ ถือกระเป๋าเดินออก จากห้องทำงานตัวเอง

รอหันไปเห็นว่าหวาเทียนยังอยู่ “ นี่คุณทำไมยังไม่กลับ บ้าน ? ” ”

หวาเทียนจัดของใช้ส่วนตัวอย่างใจเย็น “กลับไปก็ไม่มี อะไรทํา เดี๋ยวผมขอไปตรวจดูห้องผู้ป่วยก่อน

อืม ! นั้นก็ได้ รีบพักผ่อนซะ”

กู้เยนเซินพับแขนแล้วยืนพิงเคาะประตูห้องทำงานของไป๋ เวย “ ผู้หญิงแกร่ง เลิกงานได้แล้ว ”

ข้างในไม่มีคนตอบ
* ประธานกู้ค่ะ ประธานไป๋กลับไปตั้งแต่บ่ายสามหลัง ประชุมเสร็จแล้วค่ะ หลังจากนั้นก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย ”

ไม่นึกเลยว่าคนบ้างานจะกลับก่อนเวลาเลิกงานได้ ? เป็น ไปได้เหรอ ? ?

กู้เยนเซินได้โทรศัพท์หาไป์เวย แต่ไม่มีคนรับสาย

เท่าที่จำได้ ไป๋เวยไม่เคยกลับก่อนเลิกงานเลยสักครั้ง หรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ? ที่สามารถทำให้เธอกลับไป แต่เช้าและไม่ได้สั่งอะไรไว้แบบนี้

กู้เยนเซินเปิดสมุดบันทึกของโรงพยาบาล แล้วหาที่อยู่ ของไป๋เวย

แล้วรีบหยิบกุญแจรถเดินเข้าลิฟต์ไป

เพื่อมาทำงานสะดวก ไป๋เวยพักอยู่ไม่ใกล้จากบริษัท กู้ เยนเซินจับรถไม่ถึงสิบห้านาทีก็ถึงที่พักของไป๋เวยแล้ว

หลังจากลงรถ กู้เยนเซินเห็นหน้าประตูมีร้านขายดอกไม้ อยู่ร้านนึง เขาได้เลือกช่อดอกกุหลาบแดงใหญ่สุดช่อนึง เก้าสิบเก้าดอก กอดไว้ในอุ้มกอดดูช่อใหญ่มาก

ได้ผิวปากแล้วกดลิฟต์อย่างสบายใจเฉิบ

ไป๋เวยพักอยู่ที่คอนโดระดับไฮเอนด์ ชั้นยี่สิบแปด ขึ้น ลิฟต์ก็แค่ครึ่งนาที กู้เยนเซินก็ได้มาถึงหน้าห้องของไป๋เวย แล้ว

ลิฟต์สำหรับห้องละตัว เหมาะกับนิสัยของไป๋เวยที่ไม่ชอบ อยู่ใกล้ผู้คน

กู้เยนเซินกดกริ่งไปหลายครั้ง ข้างในก็ไม่มีคนตอบรับ เคาะประตูก็ไม่มีคนตอบเช่นกัน

“เธอไม่อยู่บ้านงั้นเหรอ ? ”

เขาพูดกับตัวเอง แล้วโทรไปหาไป๋เวยอีกที

ก็ไม่มีคนรับสาย

กู้เยนเซินมองดูดอกกุหลาบที่อยู่ในมืออย่างเศร้าใจตะโกนร้องอย่างไม่ท้อใจ “ไป๋เวย คุณอยู่มั้ย ?

ปังๆๆ เคาะประตูไปหลายที “ไป์เวย? ”

ไม่มีคนอยู่จริงงั้นเหรอ ?

กู้เยนเซินเสียใจมาก นี่เป็นครั้งแรกที่ซื้อดอกไม้ให้ผู้หญิง แถมยังอุตส่าห์ส่งถึงบ้าน แต่สิ่งที่ต้อนรับเขากลับเป็นประตู ปิดตายเช่นนี้ !

นี่มันน่าเจ็บใจจริงๆ !

“ผลัวะ ! ! เพียะ ! ! ! ”

จู่ๆก็มีเสียงดังสนั่นดังลั่นออกมาจากด้านใน ! ทำเอากู้เยน เซินประหลาดใจแล้วหันมามอง !

ข้างในมีคน !

“ไปเลย ! ! ไปเวย ! เปิดประตู !!”

กู้เยนเซินพยายามใช้แรงถีบประตู แต่ประตูที่แน่นหนาไม่ได้กระทบกระเทือนแม้แต่น้อย

กู้เยนเซินไปถึงที่นิติ เอาบัตรทุกอย่างที่ตัวเองพบไว้ออก มายื่นให้ “ผมเป็นแฟนของเธอเองครับ รบกวนช่วยเปิด ประตูให้ผมหน่อยครับ ! ”

กู้เยนเซินสาบานได้ว่าชาตินี้เขาไม่เคยหัวใจเต้นแรงแบบ

นี้มาก่อน

ทางนิติเป็นคนพูดง่ายมาก ได้เก็บบัตรต่างๆของเขาไว้เป็น หลักฐาน แล้วขึ้นไปพร้อมกันกับเขา

เปิดประตูออกมา กลิ่นเหล้าที่ฉุนโชยมาแตะจมูกจนกู้เยน เซินรู้สึกแสบตาจนแดง กลิ่นเหล้าแรงกว่าในผับบาร์ซะ อีก !

กลิ่นฉุนที่แสบจมูกจนเขาต้องปิดจมูกเอาไว้

ขวดเหล้าที่มากมายล้มกระจัดกระจายเต็มห้องรับแขก ห้องที่เก็บสะอาดเรียบร้อยอย่างดีถูกขวดเหล้าทำจนรู้สึก รกไม่หมด

ในห้องรับแขกไม่มีคน เดินหาในห้องนอนรอบนึงก็ไม่เจอเงาของไป์เวย

“ไป๋เวย ! !”

ผลักประตูห้องน้ำเข้าไป กุหลาบในมือของกู้เยนเซินตก เต็มพื้น !

“ป๋วย ! ! ”

กู้เยนเซินรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ ตะโกนดัง “อย่านะ !”

สายตาที่ไป๋เวยมองกู้เยนเซินดูไร้วิญญาณ เธอสวมใส่ชุด กระโปรงสีขาว ยืนเท้าเปล่า บนหัวมีดอกเบญจมาศสีขาว ติดอยู่

ใบหน้าที่ซีดเซียวไม่มีการแสดงออกสีหน้าใดๆ ในมือ กำมีดไว้เล่มนึง ณ ขณะนี้ มีดในมือของเธอได้วางอยู่ที่ คอหอย

“ไป๋เวย คุณวางมีดในมือลงก่อน ! วางลงก่อนได้มั้ย ! ”
กู้เยนเซินเดินเข้าใกล้เธออย่างระมัดระวัง กลัวว่าจะไป กระตุ้นอารมณ์ของเธอ

กางแขนเพื่อนจะโอบกอดเธอ แล้วค่อยๆเดินขยับเท้า เข้าไปทีละนิด

ไป๋เวยมองหน้ากู้เยนเซินอย่างนิ่งเฉยและอ้างว้าง ไม่มี น้ำตา ดวงตาแดงก่ำ

เธอหัวเราะ รอยยิ้มนั้นสวยยิ่งกว่าดอกไม้สีขาวที่ติดอยู่ บนหัว

“ฉันรอวันนี้มานานแล้ว นานมากแล้วจริงๆ……….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ