ตอนที่ 545 ให้ดอกไม้ต้องมีเหตุผลด้วยหรือ

ตอนที่ 545 ให้ดอกไม้ต้องมีเหตุผลด้วยหรือ

“คุณไม่ล้อเล่นใช่ไหม? ฉันไม่ได้แตะแก้วนั้นเลยด้วยซ้ำ ปฏิกิริยาของคุณรุนแรงเกินไปแล้ว” ลั่วหานรีบคว้าแขน เสื้อของหลงเซียวไว้ ก้มตาลงและแลบลิ้นออกมาอย่าง เขินๆ

หลงเซียวเอียงมุมริมฝีปาก และยิ้มอย่างร้ายๆ “ฉันรู้”

“คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ลั่วหานเอ่ยปากและตระหนักได้ ว่า เธออาจจะถามคำถามผิดไป

หลงเซียวงอข้อมือและมองไปที่นาฬิกา “ประมาณยี่สิบ นาทีที่แล้ว”

“ห้ะ?”

หลงเซียวจับมือเธอไว้ และพาเธอออกจากร้านกาแฟไป พวกเขาจากไปอย่างสง่างามท่ามกลางสายตาอิจฉาและ ความชื่นชมของทุกคน

“ผมไปหาคุณที่โรงพยาบาลมา ยังไม่ทันได้ลงจากรถผม ก็เห็นรถของคุณขับออกมา ผมก็เลยตามคุณไป ฝีมือการ จอดรถของคุณดีมาก เหลือที่จอดรถไว้ให้ผมหนึ่งที่ไม่เช่นนั้นผมอาจจะมาไม่ทันเวลา”

ตอนที่ลั่วหานขับรถเธอไม่ได้สนใจรถข้างหลัง เธอไม่รู้ ว่าเขาตามมาอยู่ข้างหลัง

เดินออกมาจากร้านกาแฟ ข้างๆเป็นร้านอาหารฝรั่ง บังเอิญเป็นเวลาอาหารกลางวันพอดี หลงเซียวกับลั่วหา นก็ตรงไปที่ร้านอาหารเลย

ทั้งสองนั่งลงและสั่งอาหาร

ลั่วหานวางดอกกุหลาบไว้บนเก้าอี้อย่างระมัดระวัง ดอกไม้ช่อใหญ่มาก เป็นร้อยดอก “ทำไมคุณถึงให้ ดอกไม้ให้ฉันกะทันหันล่ะ”

หลงเซียวนั่งตรงข้ามกับเธอ เขานั่งไขว้ขามองเธอด้วย ดวงตาที่ลึกซึ้ง” มันไม่ใช่วันพิเศษอะไร แต่ฟ้าหลังฝนมัน สดใจ อารมณ์ดีมันเหมาะมากที่จะวางช่อดอกไม้ในห้อง ทํางาน”

แบบนี้ก็ได้เหรอ? ยอมใจจริงๆ

“ มีกลเยอะแยะมากมาย ท่านเซียวคุณชนะแล้ว!” ลั่ วหานเยาะเย้ยเขา จากนั้นก็หยิบดอกกุหลาบจากช่อนั้น มาหนึ่งดอก และหักก้านดอกไม้ออกและสอดเข้าไปใน กระเป๋าเสื้อของหลงเซียว ชุดสูทสีดำคู่กับดอกกุหลาบสีแดงสด ก็ให้ความสดชื่นที่แตกต่างกันไป

“ยืมดอกไม้มาถวายพระ คุณชอบไหม?” ลั่วหานถาม ด้วยรอยยิ้ม

“ภรรยาของผมให้มา ถึงผมไม่ชอบผมก็จะใส่มันไว้ ” เขามองลงไปที่กระเป๋าของตัวเอง มีดอกกุหลาบเสียบอยู่ เหมือนเจ้าชายน้อยในไนต์คลับ

หลังจากการซุบซิบเสร็จ ลั่วหานกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “เมื่อกี้คุณบอกว่า ตู้หลิงเซวียนแอบแย่งธุรกิจของบริษัทฉู่ ซื่อไปงั้นเหรอ?”

ตอนแรกหลงเซียวไม่อยากให้เธอรู้ แต่ตอนนี้มันไม่ สำคัญแล้ว “ ใช่ งานร่วมมือระหว่างฉ่ซื่อและบริษัทไห่ลุน ถูกตู้หลิงเซวียนแย่งไปแล้ว เขาต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อ เข้าสู่ตลาดในประเทศ”

เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ์ ลั่วหานก็หยิบมีดและส้อมมาหั่น สเต็ก “แต่มันแปลกๆหรือเปล่า อยากจะเข้ามาในตลาดใน ประเทศก็ซื้อ บริษัท โดยตรงเพื่อเป็นตัวรอง แล้วค่อยเริ่ม ร่วมมือกับ บริษัท อื่น ๆก็ได้หนิ เขาไม่จำเป็นต้องหาบริษัทไห่ลุน เพื่อร่วมงานกัน เขาเดินอ้อมขนาดนี้ ท้ายที่สุดแล้วเงินที่เอามาลงทุนก็นับว่าเป็นการลงทุนต่าง ประเทศ ”

ริมฝีปากบางของหลงเซียวยกขึ้น และยิ้มอย่างแฝง ความหมายมากมาย “สิ่งที่คุณรู้ก็เยอะนะเนี่ย”

“คนที่อยู่ใกล้คนดีก็จะดี อยู่ใกล้คุณก็จะเลว” เธอเลิกคิ้ว ขณะที่เคี้ยวสเต็กเนื้อนุ่มอยู่ในปาก

“ฮ่าฮ่า!” หลงเซียวยิ้มอย่างมีความสุข “แต่ว่า คุณนาย หลงผู้รอบรู้ลองคิดดูอีกทีนะว่า จะซื้อ บริษัท มาหนึ่ง บริษัทได้ต้องใช้เงินเท่าไหร่?”

“เงินจำนวนมาก แล้วแต่ขนาดของ บริษัท ”

“โอเค ถ้าเราลงทุนเงินส่วนหนึ่งก่อน ให้ตัวเองได้เข้าไป มีส่วนร่วม ส่งคนที่ความสามารถทางเทคนิค ความ สามารถในการจัดการเข้าไปเจาะลึกวัฒนธรรมของ บริษัทนี้ จากนั้นก็เอามันมา สุดท้ายก็กลายเป็นของเรา เอง ต้องใช้เงินทุนเท่าไหร่?”

ลั่วหานเบ้ปากและเคี้ยวไป “ไป่เวยเคยบอกว่า ทุนที่ฉู่ซื่อ จะลงทุนในบริษัทไห่ลุนคือ 300 ล้าน”

“ตู้หลิงเซวียนลงทุนประมาณ 3.5 ร้อยล้านหยวน และเขาขอลดสัดส่วนกำไรเอง คุณคิดว่าผู้นำของบริษัทไห่ ลุนจะเจอเรื่องดีๆแบบนี้ฟรีๆเหรอ?” หลงเชียวดื่มน้ำผลไม้ สดไปหนึ่งคำ

อย่างงี้นี่เอง!

“เข้าใจแล้ว ตู้หลิงเซวียนต้องการเป็นหน่อนบ่อนไส้ใน บริษัทไห่ลุนเขาจะเอาบริษัทไห่ลุนมาทั้งหมด ให้ตาย เถอะ ฉันเกือบจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้แล้ว ไม่คาดคิด ว่าเขาจะเลวขนาดนี้ ” ลั่วหานกัดฟัวกราส์อย่างแรงและ เคี้ยวมันลงไป

เมื่อหลงเซียวเห็นเธอไม่พอใจกับตัวตู้หลิงเซวียนอย่าง มาก เขาก็พูดอย่างพึงพอใจว่า “แต่ว่า มีสิ่งหนึ่งที่ตู้หลิงเซ วียนพูดถูก การแข่งขันทางการค้าและเรื่องส่วนตัวเป็น คนละเรื่องกัน ตู้หลิงเซวียนจะใช้วิธีแบบนี้เพื่อเอาราคา ต่ำๆมาแย่งบริษัทไห่ลุนไป พิสูจน์ให้เห็นว่าเขาเป็นคน ฉลาดมากในการทำธุรกิจ และวิธีของเขามีคนเคยใช้มา แล้ว”

วิธีแบบนี้ก็เห็นได้บ่อยในการแข่งขัน ก็อยู่ที่ว่าทั้งสอง ฝ่ายนี้ใครจะถอนตัวได้ก่อนกัน

หลังจากที่ฟังจบ ลั่วหานก็รู้สึกไม่สบายใจ การแข่งขัน ในตลาดที่ไม่ดีแบบนี้ จะทำให้ธุรกิจในตลาดนั้นวนเวียน ไปในทางที่ไม่ดี มันไม่ยุติธรรมต่อธุรกิจ เพราะฉะนั้นเธอถึงถาม

“แล้วคุณล่ะ? ถ้าเป็นคุณ คุณจะใช้วิธีนี้ไหม?”

แม้ว่าเขาจะตอบว่าใช่ เธอก็ไม่แปลกใจหรอก อัจฉริยะ ด้านการบริหารที่เป็นตำนานในสมัยนั้น ต้องมีวิธีการที่น่า อับอายมากมายอยู่แล้ว

“ผม? แน่นอนว่าผมจะไม่ทำแบบนี้ มีคนจำนวนมากที่ พยายามอยากร่วมมือกับผม ผมไม่จำเป็นต้องเสียเวลา มาคิดวิธีการเหล่านี้ อีกอย่างร่วมงานกับคนที่ไม่มีแม้แต่ ความสามารถในการคัดคน ก็เหมือนทำงานร่วมกับหมู ไม่ กลัวศัตรูที่เก่งเหมือนเทพ แต่กลัวเพื่อนร่วมทีมที่โง่เหมือน หมูซะมากกว่า ” เขาพูดจบอย่างเย็นชาและหยิ่งยโส แล้ว เสียบเอาปลาแซลมอนใส่เข้าปาก

ลั่วหาน: “คนหลงตัวเอง! คุณคิดว่าตู้หลิงเซวียนเป็นคู่ ต่อสู้ที่เก่งเหมือนเทพไหม?”

“เขาเหรอ?” หลงเซียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และไม่ได้ตอบ ตรงๆ “เขาจะต้องกลายเป็นคู่แข่งของผมก่อน ถึงจะจัด อันดับให้เขาได้”

“หึ !! หลงเซียว นายนี่มันหลงตัวเองจริงๆ!”

ใช่ เขาหลงตัวเองมากไม่ใช่เหรอ? แต่เธอก็ชอบความหลงตัวเองของเขาด้วยไม่ใช่เหรอ?

หลังทานอาหารเสร็จ หลงเซียวส่งลั่วหานขึ้นรถและพูด ว่า “วันนี้ตู้หลิงเซวียนจะบินไปที่เมืองหนิงไห่ คุณชายกู้ กับไป่เวยไปก่อนแล้ว ถ้าคุณกับ ตู้หลิงเซวียนเป็นเพื่อน กันจริงๆ คุณภรรยาคุณต้องระวังตัวมากๆนะ”

ลั่วหานคาดเข็มขัดนิรภัย “ทำไมล่ะ”

“ เขาอาจจะมายืมเงินกับคุณ”

ลั่วหาน “คุณทำอะไรกับบริษัทไห่ลุนไว้ก่อนแล้วใช่ ไหม?”

หลงเซียวปิดประตูให้เธอ เขายื่นนิ้วออกมาวางตรงริม ฝีปาก ยิ้มอย่างมีเล่ห์กล เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ

เรื่องบางเรื่อง คิดได้แต่พูดไม่ได้

ลั่วหานกลับไปที่โรงพยาบาลพร้อมถือดอกกุหลาบไป ด้วย ดึงดูดสายตาที่อิจฉาริษยามากมายจากพยาบาล สาวๆตลอดทาง แน่นอนว่ายังมีคนจำนวนมากที่พูดถึงเธอ นี่ท่านเซียวทำร้ายคนโสดอย่างเราอีกแล้วเหรอสามีแบบอย่างมาหวานใส่กันอีกแล้วจ้า ประธานผู้เอาแต่

ใจตามใจภรรยาเก่งเหลือเกิน!

ทุกคนต่างพูดเช่นนี้กันอย่างสนุกสนาน

“ว้าว คุณหมอจู่โชคดีจัง แค่ออกไปทานข้าวก็ได้ดอกไม้ มาช่อหนึ่ง ร้านอาหารร้านไหนทำกิจกรรมเหรอ ฉันก็ อยากร่วมสนุกด้วย”

หลินซีเหวินมองดอกกุหลาบในอ้อมแขนของเธออย่าง อิจฉาพลางยักคิ้ว

ลั่วหานดึงออกมาหนึ่งดอกและมอบให้กับเธอ “เธอนี่เล่ห์ กลเยอะจริงๆ”

หวาเทียนมองไปที่เธอผ่านหลังคอมพิวเตอร์และเห็น ดอกกุหลาบ เขาทำปากยิ้มๆ

หลินซีเหวินเหวี่ยงดอกกุหลาบสีแดงไปมา“ คุณหมอหวา คุณเห็นไหม แฟนเนี่ยต้องตามใจแบบนี้แหละ คุณได้ให้ ดอกไม้กับพี่ซวงซวงไหม?”

ลั่วหานเอาดอกไม้ที่เหลือทั้งหมด 97 ดอกให้กับหวา เทียนและวางไว้บนโต๊ะทำงานของเขา มันกินพื้นที่มาก “ตอนเย็นเลิกงานนัดซวงซวงมาทานอาหารเย็น เอา ดอกไม้นี้ให้เธอ ซวงซวงใจง่าย แค่ดอกไม้หนึ่งช่อเธอก็มีความสุขได้นานมาก”

หวาเทียนขมวดคิ้ว” คุณหมอฉู่ล้อเล่นกับผมใช่ไหม? ผม จะเอาดอกไม้ของคุณไปให้คนอื่นได้ยังไง ผมจะซื้อให้ เธอหนึ่ง อ”

ลั่วหานเบะปาก “แค่ให้ดอกไม้งั้นเหรอ?ไม่ให้อย่างอื่นเห รอ?”

ลั่วหานตั้งใจวางแหวนไว้บนดอกไม้ แหวนแต่งงานก็ เปล่งประกายใต้ดวงอาทิตย์ สะท้อนให้เห็นความสดใส เล็กๆน้อยๆ

หวาเทียนขมวดคิ้ว ที่จริงแล้วเขาเข้าใจความหมายของ ลั่วหาน“ ผมคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาครับ”

ลั่วหานอยากตบเขามาก และตบเขาให้ตายแทนลู่ซวงซวง!

“ หมายความว่ายังไง? แล้วเมื่อไหร่ถึงจะถึงเวลา”

หวาเทียนก้มมองลงไปที่ประวัติการรักษา เขาพลิกไป หนึ่งหน้าและเซ็นชื่อของตัวเองลงไป “เมื่อตอนที่ผมได้จับ มีดผ่าตัดในโรงพยาบาลหวาเซี่ย เมื่อที่ผมได้เป็นแพทย์ ผ่าตัดหัวใจจริงๆ ไม่ใช่ผู้ช่วยของคุณหมอฉู่”
ไอ้บ้าเอ๊ย!

ลั่วหานกัดฟันไว้ “ ที่นายสมองมีปัญหาเหรอ? เป็นผู้ช่วย ของฉันมันน่าอายมากเหรอ? นี่นายดูถูกตำแหน่งนี้มาก เลยเหรอ? ตอนนั้นที่ฉันเป็นผู้ช่วยในสหรัฐอเมริกา ฉันก็ แต่งงานในสถานการณ์แบบนี้ ตอนนี้ฉันมีความสุขมาก

หวาเทียนดื้อมาก แต่ความดื้อรั้นก็ต้องแบ่งเวลาแบ่ง สถานการณ์แบ่งเรื่อง ไอนี่แม่งมีปัญหามากไหม

“ คนแต่ละคนมันต่างกัน ดอกกุหลาบของคุณหมอฉี่สวย มาก เอาไปที่ห้องทำงานของคุณเถอะ” หวาเทียนยังคงดู บันทึกทางการแพทย์ต่อและหยุดพูดไป

หลินซีเหวินดึงแขนเสื้อของลั่วหาน และพูดเบาๆ “คุณ หมอฉู่คะ เราออกไปกันเถอะ”

หลังจากออกจากห้องไป หลินซีเหวินกล่าวว่า “คุณหมอ ฉู่ ตอนนี้ฐานะของหวาเทียนไม่ค่อยดีนัก พ่อแม่ของเขา เสียชีวิตตั้งแต่เด็กๆ เขาอาศัยอยู่กับป้าของเขา เมื่อเร็ว ๆ นี้ บริษัท ของป้าของเขาตกอยู่ในภาวะวิกฤต เขาจึง ขายอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดของตัวเอง เพื่อช่วยป้าของ เขา เขาไม่มีบ้านไม่มีเงินและแน่นอนว่าเขายังไม่ต้องการ แต่งงาน คุณคิดดูสิว่า หวาเทียนแคร์ตัวเองขนาดนี้ เขาจะ แต่งงานโดยไม่มีอะไรเลยได้ยังไง? อีกอย่างพี่ชวงซวงถือว่าเป็นครอบครัวใหญ่ในเมืองหลวงเลย ใช่ไหม?”

ลั่วหานถึงกับผงะ “มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือเนี่ย บริษัทของ ป้าของเขาเป็น บริษัท อะไร? เกิดอะไรขึ้น?”

หลินซีเหวินเบะปากแล้วทำท่าคิด “ฉันได้ยินแม่ของฉัน พูดว่า อุตสาหกรรมหลักของครอบครัวป้าของเขาอยู่ใน เจียงเฉิง ชื่อบริษัทเครื่องหนังซิงกวางอะไรสักอย่าง ช่วง นี้ตระกูลเสิ่นทำกิจกรรมอะไรสักอย่างที่เจียงเฉิง บริษัท ขนาดเล็กหลายแห่งได้รับความเดือดร้อนไปด้วย”

บ้าเอ๊ย!

ตระกูลเสิ่นในเจียงเฉิง ไอ้เสิ่นคั่วไอ้เลว!

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”

เมื่อ หลินซีเหวินเดินจากไป ลั่วหานก็หยิบโทรศัพท์ขึ้น มาและเปิดดูบันทึกการโทร เวลานี้ฟางหลิงหญ้ต้องเจอกับ ฉู่ซีหรานแล้วแน่นอน

เธอกดหมายเลขและโทรออก เสียงดังไปสองสามครั้ง ก่อนที่จะมีการรับสาย เสียงของอีกฝั่งดังขึ้นก่อน
“ลั่วหานฉันกำลังจะโทรมาขอบคุณเธอเลย ปรากฏว่า เธอโทรมาทันทีฮ่าฮ่าฮ่า” ฟางหลิงหยู้ยิ้มและฟังดูแล้ว เหมือนว่าอารมณ์ดีมาก

แต่เดี๋ยวก่อน หีหี อยากขอบคุณงั้นเหรอ? หลายวันที่

กลับมานี่ไปทําอะไรที่ไหน?

ลั่วหานไม่อยากเสียเวลากับเธอและพูดตรงๆว่า “ตอนนี้ คุณกลับไปที่ตระกูลเสิ่นแล้ว คุณคงรู้เรื่องภายในมามาก ใช่ไหม ?”

ขณะนี้ฟางหลิงหยู้อยู่ในบ้านของเธอเอง เธอไปบ้าน ตระกูลเสิ่นได้ที่ไหน “ฉันกำลังสืบอยู่ คุณมีเรื่องอะไรหรือ เปล่า?”

ถามอะไรไร้สาระ ไม่มีเรื่องอะไรใครจะโทรหาเธอ?

ลั่วหานพยักหน้า “ใช่ ช่วงนี้ตระกูลเสิ่นเพิ่งขยายธุรกิจ ในเจียงเฉิง และการแข่งขันที่ประสงค์ร้ายได้ทําลาย บริษัท ขนาดเล็กไปจำนวนมาก เธอไปหาบริษัทเล็ก ๆที่ ชื่อว่าเครื่องหนังซิงกวางและไม่ว่าเธอจะใช้วิธีใดก็ตาม ให้แยก บริษัท นี้ออกไป”

ฟางหลิงหยู้เคยจัดการดูแลฉู่ซ่อมาก่อน เธอรู้กลทาง ธุรกิจมากมาย “ฉันลองดูได้ เมื่อเร็ว ๆ นี้ เสิ่นคั่วและ ภรรยาสาวของเขาไปเมืองหลวงแล้ว เธอระวังตัวด้วย”
หม?

เรื่องนี้?

“ฉันจะดูแลตัวเอง อีกอย่าง ครั้งที่แล้วที่เธอบอกว่าเธอ จะบอกฉันเกี่ยวกับพ่อของฉัน หาเวลามาเมืองหลวง ฉัน อยากให้เธออธิบายให้ฉันฟังด้วยตนเองให้ชัดเจน”

ฟางหลิงหยู้ตอบว่าอืม ตอนนี้เธอไม่กล้าที่จะฝ่าฝืนคำสั่ง ของลั่วหาน “ลั่วหาน เราต่างก็เป็นคนที่มีชีวิตทุกข์ยาก สิ่ง ที่เธอทําดีกับฉัน ……….

“ เอาล่ะ คุณฟาง หลังจากได้พบเธอแล้ว ฉันก็เป็นคนที่มี ชีวิตทุกข์ยากจริงๆ แต่ตอนนี้เธอเป็นห่วงตัวเองให้มากๆดี กว่า”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ