ตอนที่ 219 ผมจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ผมรัก

กลางคืน ณ คฤหาสน์

“เป็นเที่ยวบินพรุ่งนี้ตอนบ่าย ตอนคุณอยู่บนเครื่อง บินก็อ่านนิตยสาร กลางคืนก็นอนหลับให้สบาย พอ ตื่นขึ้นมาก็คงนึกนิวยอร์กแล้ว”

หลงเซียวกำลังยืนพิงประตูห้องนอนของแอนน่าอยู่ โดยไม่ได้เข้ามาแทรกแซงอะไรเธอ แต่ยืนมองเธอ เอาสิ่งของวางลงในกระเป๋าเดินทางทีละชิ้นทีละชิ้น อย่างนิ่งเงียบ

แอนน่าเป็นคนละเอียดอ่อน ซึ่งนี่ถือเป็นอุปนิสัยที่ หมอแผนกศัลยกรรมต้องมี นั้นคือต้องจัดของอย่าง เป็นระเบียบ อีกอย่างต้องแยกแยะตามประเภท สิ่งของอย่างชัดเจนด้วย

มือทั้งสองข้างของเธอหยิบจับสิ่งของอย่าง คล่องแคล่วมาก แถมยังมีเรียวมือที่ยาวและอ่อน ช้อยด้วย ซึ่งตอนที่เธอหยิบจับสิ่งของดูท่าทาง ละเมียดละไมมาก
หลงเขียวแทบไม่มองใบหน้าเลย แต่เพียงมองมีอ ทั้งสองข้างของเธอก็เพียงพอทำให้เขารู้สึกหวั่นไหว

แล้ว

แอนน่ายังคงจัดกระเป๋าอย่างเพลิดเพลิน จากนั้น เธอก็เงยหน้ามองหลงเซียวขึ้น ยิ้มและพูดว่า “หลง เซียน คุณในตอนนี้ฉันดูผิดแปลกไป จนฉันจำไม่ได้ เลย”

หลงเซียวเปลี่ยนท่วงท่าที่ยิ่งผ่อนคลายพึงประตู มากขึ้น เขาดึงมือที่ล้วงในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากอด หน้าอก และพูดกับเธอว่า “อ๋อ? ทำไมถึงพูดแบบนี้ ล่ะ?”

แอนน่าขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะเดียวกันก็กำลังลังเล อยู่ว่า สิ่งของชิ้นเล็กที่อยู่ในมือควรยัดเก็บตรงมุม ไหน เธอเงยหน้าพูดว่า “ก็ตอนที่ฉันเพิ่งเจอคุณ คุณ เป็นคนบ้าอำนาจ ไม่มีมารยาท ป่าเถื่อน แถมยังกัก บริเวณผู้ช่วยของฉันตามอำเภอใจด้วย คุณเหมือน โจรมากในตอนนั้น”

หลงเซียวยักคิ้วเล็กน้อย เขากำลังวิเคราะห์การ วิพากษ์วิจารณ์ของแอนน่าและรู้สึกว่ามันเกินไป คิด ไม่ถึงว่าเธอจะใช้คำว่าโจรคำนี้ด้วย แต่เขาก็ไม่ได้คิดมากอะไร

“แล้วตอนนี้ล่ะ? ดูเหมือนคุณเหมาว่าผมเป็นคนไม่ดี ชั่วชีวิต จนผมรู้สึกไม่มีที่ทรุดแผ่นดินหนีแล้ว ถ้าหาก ไม่ใช่เพราะผมรักคุณ ผมคงกรีตท้องคุณแล้ว”

เขาคลี่ปากยิ้ม และเผยท่าทางเป็นธรรมชาติที่สง่า งาม เมื่อใครได้เห็นล้วนต้องรู้สึกหวั่นไหวใจ

แอนน่าครุ่นคิดอยู่สักพัก และวิพากษ์วิจารณ์อย่าง เป็นกลางว่า “ตอนนี้คุณเป็นคนอ่อนโยน และเอาใจ ใส่คนอื่นมากด้วย ถึงแม้ฉันไม่รู้ว่าความอ่อนโยน ของคุณมีเจตนาร้ายหรือเปล่า แต่คุณก็เป็นคน อดทน มีน้ำใจ ซึ่งนี้เป็นอุปนิสัยที่เมื่อก่อนคุณไม่เคย แสดงออกมา ขณะเดียวกันฉันก็มองออกว่า ต้องมี อะไรอยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน”

เป็นผู้หญิงที่ปากร้ายจริงๆ ถึงแม้จะกล่าวชื่นชม แต่ ก็สามารถทำให้เขารู้สึกทิ่มแทงใจบางเป็นบางครั้ง

หลงเซียวลูบคิ้วอย่างเซ็ง ขณะเดียวกันก็กุมขมับ เล็กน้อย “ดูเหมือนว่าต้องใช้เวลาอีกมากถึงจะทำให้ คุณเชื่อใจผมได้”
สุดท้าย แอนน่าก็ตัดสินใจไม่เอาของชิ้นเล็กพาไป ด้วย จากนั้นเธอลุกขึ้นเดินไปวางของชิ้นเล็กบนโต๊ะ แต่งหน้า ขณะเดียวกันเธอก็กำลังตั้งคําถามกับตัว เองว่า เธอจะมาที่นี่อีกไหม?

เสื้อของเธอที่วางอยู่บนเตียง บางส่วนพาไป แต่ บางส่วนไม่ได้พาไป และเธอก็ตั้งใจจะทิ้งด้วย แต่…..

หลังจากลังเลอยู่สักพัก แอนน่าก็หันหน้ามองหลง เขียว “ฉันไปครั้งนี้ มีสิ่งของบางอย่างไม่สามารถ นำพาไปด้วย….”

หลงเซียวตัดสินใจแทนเธอ เลยพูดแทรกขึ้นว่า “ไม่ ว่าคุณจะกลับมาเมื่อไหร่ ห้องนี้ก็ยังคงเก็บรักษาเป็น ของคุณเสมอ”

แอนน่าขย้ำสิ่งของชิ้นเล็กในมือเล็กน้อย สุดท้าย เธอก็ตัดสินใจพูดอธิบายว่า “หลงเซียว งานแต่งงาน ของฉันกับเควิน ถูกกำหนดเป็นต้นเดือน หากกลับ ไปครั้งนี้มีเรื่องขึ้น…ไม่แน่ฉันอาจจะแต่งงานกับเขา ถึงเวลานั้นเกรงว่าฉันคงไม่กลับมาแล้ว”หลงเชียวพยายามทนฟังเธอพูดจนจบด้วยความ อ่อนโยนอย่างที่สุด จากนั้นก็คิ้วด้านขวาเล็กน้อย และยกมือลูบคางด้วยท่าทางลังเลด้วย “ได้ยินคุณ พูดแบบนี้ จู่ๆผมก็รู้สึกไม่อยากให้คุณไปแล้วสิ ทำ ยังไงดี?”

คนไร้เดียงสายังไม่ทันออกจากบ้านของเขาก็บอก เขาแล้วว่า เธออาจจะไม่กลับมา นี่ไม่ใช่ต้องการบีบ บังคับเขาลักพาตัวหรอกหรอ?

แอนน่า: “นี่…ฉันจริงจัง”

หลงเขียวพยักหน้าเล็กน้อย “ผมเองก็ไม่ได้หยอก เล่นเหมือนกัน หากปล่อยให้คุณไปก็ต้องรับความ เสี่ยงที่คุณอาจจะไม่กลับมา งั้นผมยอมเป็นคนเลว กว่า”

ถึงแม้ปากจะพูดแบบนี้ แต่หลงเซียวแน่ใจว่า ยังไง แอนน่าก็ต้องกลับมา

แต่ถ้าไม่กลับมาก็ไม่เป็นไร เพราะเขาสามารถไป ทุกมุมโลกอยู่แล้ว

แอนน่ายักไหล่ “โอเค คุณยังคงมีอุปนิสัยโจรที่แข็งกล้าไม่ยอมเปลี่ยนแปลงอยู่”

ในที่สุดหลงเซียว ขยับเขยื้อนแล้ว เขาเดินมาข้าง หลัง แอนน่าและจ้องมองเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้พับบน เตียง “แล้วของเหล่านี้คืออะไรหรอ?”

“ฉันจะทิ้งค่ะ”

หลงเชียวพยักหน้าเล็กน้อย “สมควรทิ้งแล้ว”

เสื้อผ้าที่เต็มบนเตียง ถ้าไม่ใช่สีดำก็เป็นสีขาว ไม่ก็ สีเทา ซึ่งนี่แทบไม่เหมือนรสนิยมของผู้หญิงเลย!

ทําไมหรอ? รังเกียจของของฉันหรอ?”

แอนน่าไม่ถือสา ของของเธอ เธอสามารถไม่ชอบ และทิ้งลงในถังขยะได้ แต่กับคนอื่นไม่ได้

“สีค่อนข้างเข้มเกินไป ไม่เหมาะกับคุณเลย ทิ้งนะ

ดีแล้ว ค่อยซื้อตัวใหม่” หลงเซียวหยิบเสื้อขึ้นมาดู เล็กน้อย และพูดแนะนำเสื้อผ้าให้ แอนน่า

“ซื้อตัวใหม่หรอ? คุณหลงนี่พูดฟังดูง่ายจังเลยนะครั้งก่อนให้เธอ อเสื้อ แทบไม่ให้เงินเลยสักบาท แถมยังทำเหมือนกับเธอเป็นคนร่ำรวยมาก

ท่านหลงก็นึกถึงเหตุการณ์นั้นขึ้นมาเหมือนกัน เขา เผยท่าทางเก้อเขินขึ้นเล็กน้อย “ใช่ ซื้อตัวใหม่ เดียว ผมจ่ายเอง ไม่ว่าคุณจะซื้อกี่ตัวก็ตาม

ห่ะ?

“งั้นเอาบัตรเครดิตมาหน่อยสิ”

แอนน่า นมืออยากหยอกเล่นกับเขาสักหน่อย

ท่านหลงเหลือบมองที่มืออันขาวเนียนของเธอ “คุณ

ไม่คิดจะวางแผนระยะยาวบ้างหรอ?”

“หมายความว่าอะไร?”

ท่านหลงนวดบนบ่าของเธอ ซึ่งท่าทางล่อเหมือนให้ เธอแลกตัวเพื่อเงิน “หากเอาบัตรเครดิตของผมไป สักวันก็ต้องมีวันรูดจนหมด แต่ถ้าหากพาผมไปด้วย คุณก็ไม่ต้องหวงเรื่องเงิน

แอนน่า: ”

…..หลงตัวเอง!”

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันนั้น โทรศัพท์ของ

หลงเซียวก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นชื่อที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ สีหน้าแดงระเรื่อ ของหลงเขียว เขียว าทันที

“คุณทำธุระต่อเถอะ ผมไปรับโทรศัพท์แป๊บหนึ่ง

หลังจากพูดจบ ท่านหลงไม่ได้ออกไปข้างนอก แต่ เดินไประเบียง ซึ่งตรงระเบียงมีผ้าขนหนูสีขาวของ แอนน่าตากอยู่ ขณะเดียวกันบนผ้าขนหนู อบอวล ไปด้วยกลิ่นตัวของแอนน่าด้วย

หลงเชียวยื่นมือปิดประตูกระจก “พ่อครับ”

“หลงเขียว! นายคิดอยากต่อกรกับฉันหรอ! รีบกลับ มาหาพ่อเดี๋ยวนี้!”

ท่านหลงหรี่ตาลงเล็กน้อย ดูเหมือนจะเป็นเรื่องงานวิศวกรรม “ผมพักอยู่ชานเมือง ไม่สะดวกไปหา

ครับ”

หลงถึงอารมณ์ขึ้นทันที แต่ยังไม่ทันได้ยินเสียงเขา ก็ได้ยินเสียงของแตกดังสนั่นขึ้น หลงเซียวถึงกับเอา โทรศัพท์ออกห่างหูเล็กน้อย

“นายคิดจะทําลายห้างสรรพสินค้าบนถนนหยาง หลิ่วหรอ?”

เป็นดั่งที่คาดคิดไว้

“ครับ ห้างสรรพสินค้ามีผลกระทบอันตราย แอบแฝงอยู่ หากไม่ทำลาย แล้วเกิดเรื่องขึ้น คง สร้างความเสียหายมูลค่ามหาศาลแน่”

หลงถึงกระทืบเท้าอย่างแรงในห้องทํางานหนึ่งที่ จากนั้นก็คว้าจับดินสอไม้ทุบใส่บนผนังกำแพงด้วย ดินสอไม้หักเป็นสองท่อนร่วงตกลงบนพื้น “ไอ้ลูกไม่ รักดี! แกไม่ได้อยากทํางานห้างสรรพสินค้าหรอก แต่แกอยากทําลายฉัน! ฉันไม่สนใจว่าแกอยู่ที่ไหน รีบกลับมาคฤหาสน์เดียวนี้!”

เมื่อได้ยินพ่อออกคำสั่งส่วนตัวแบบนี้ หลงเซียวก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นแบบนี้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพ่อของเขา

จะทราบข่าวเร็วขนาดนี้

ท่านหลงเอาโทรศัพท์เก็บใส่กระเป๋ากางเกง และ เงยหน้ามองผ้าขนหนูสีขาวที่ทั้งสะอาดและหอม จน เขาอยากสูบดมสักหน่อย ขณะเดียวกันก็พยายาม บอกกับตัวเองว่า อย่าทําตัวเหลวไหล!

แอนน่าที่อยู่ข้างหลังกระจกได้ยินเพียงน้ำเสียงขุ่น เคือง แต่ไม่ได้ยินเนื้อหาอะไรเลย

แอนน่าคืนนี้ผมต้องออกไปข้างนอกสักหน่อย คุณ อยู่บ้านก่อนนะ ห้ามออกไปไหน หากมีเรื่องอะไร โทรศัพท์หาผมได้ตลอดเวลา อีกอย่างคฤหาสน์มี เครื่องแจ้งเตือน หากเกิดอะไรขึ้น พนักงานรักษา ความปลอดภัยจะมาถึงภายในสองนาที”

แค่ออกไปข้างนอก ต้องแจ้งอะไรเยอะขนาดนี้ด้วย หรอ?

“ว่ามา! ตกลงทําไมแกถึงอยากทําลายมันตอนนี้ด้วย! บริษัทลงทุนสิบกว่าล้าน และตอนนี้ยังเป็นช่วง เวลากอบโกยด้วย อีกอย่างอันตรายแอบแฝงเป็นแค่ ข่าวลือ! ใครบอกแกเรื่องนี้ฉันจะไปจัดการมัน!”

หลงเซียวเพิ่งเข้ามาก็ต้องทนรับอารมณ์ขุ่นเคือง ของหลงถึงแล้ว เขายืนใต้ดวงไฟคริสตัลที่หรูหรา ของตระกูลหลงอย่างสง่างาม ขณะเดียวกันแสงไฟ ก็ส่องกระทบบนใบหน้าของเขาครึ่งหนึ่ง จนแทบ มองไม่เห็นความรู้สึกบนใบหน้าเลย

หลงเซียวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่นขึ้นว่า “ต่อให้ เป็นความเป็นได้ที่เศษเสี้ยว หากเราทราบล่วงหน้าก็ ควรทําลายเพื่อหยุดเรื่องใหญ่นะครับ เราไม่ควรเอา มาเสี่ยงชีวิต”

หากห้างสรรพสินค้าที่ทุ่มเท เกิดปัญหา ความเสีย หายไม่ใช่แค่ค่าก่อสร้าง แต่ชีวิตคนอีกมากมายด้วย

หลงถิงยิ้มและพูดว่า “ทำไมท่านหลงคนที่เลือดเย็น ถึงเปลี่ยนเป็นคนมีเมตตาแล้วล่ะ?”

หลงจื้อกับหยวนชูเฟินยืนอยู่ตรงมุมห้องรับแขกโดยไม่กล้าส่งเสียง แต่แอบฟังสถานการณ์เงียบๆ

หลงเซียวพูดประชดเขา และแน่วแน่ไม่เปลี่ยนใจ “สิ่งที่พ่อเสียดายคือเงิน งั้นก็คิดกับผมล่ะกัน งาน ก่อสร้างต้องทําลาย ถ้าหากพ่อเรียกผมเพราะเรื่อง แค่นี้ ผมขอตัวกลับก่อนล่ะกันนะครับ”

หลงถึงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้น เขาตะโกนร้องพูด ว่า “หลงเซียว นี่แกกล้ามากเลย แกคิดว่าแกเก่งมาก ถึงขนาดไม่เห็นเงินสิบกว่าล้านในสายตาแล้ว!”

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้ หยวนซูเฟินก็ไม่ทน ดูแล้ว แต่รีบวิ่งไปประคองหลงถึง “งานก่อสร้างไม่ สําคัญ สุขภาพร่างกายสำคัญกว่า ไม่มีโครงการนี้ก็ สร้างโครงการใหม่ได้ แต่ถ้าร่างกายไม่ดี คุณก็จะ ทําอะไรไม่ได้เลยนะ”

เมื่อเห็นหลงถึงเริ่มดีขึ้น ก็ด่าทอเซียวหลงว่า “ยืน นิ่งทำอะไรอีกล่ะ? ออกไปสิ อย่ามายั่วโมโหพ่อของ ฉัน”

หลงเซียวแทบไม่อยากอยู่ที่นี่นานกว่านาทีเลย

แต่หลงถึงกลับผลักหยวนซูเฟีนออก และเดินเข้ามาจับคอเสื้อของหลงเขียว “แกกล้าพูดว่า แกจะ

ทําลายการก่อสร้าง เพราะแค่เรื่องปัญหาความ ปลอดภัยหรอ? แกกล้าพูดไหมว่า เรื่องนี้ไม่ เกี่ยวข้องกับผู้หญิงที่ชื่อ แอนน่า!”

แอนน่า?

หลงจื่อสะดุ้งตกใจ เกี่ยวอะไรกับแอนน่าหรอ?

หยวนชูเฟินเองก็รู้สึกสงสัยเหมือนกัน

หลงเซียวดึงมือของหลงถึงออก และจัดระเบียบ เสื้อผ้าอีกครั้ง “พ่อพูดถูกครับ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับแอ นน่าเพื่อไม่ให้แผนการของพ่อสําเร็จ เพื่อไม่ให้พ่อ เอาเธอไปตกอยู่ในแผนการสกปรก ผมต้องทำลาย มัน”

หลง ออดใจเดินเข้ามาข้างหน้าไม่ไหว แล้วชัก ถามด้วยความแปลกใจว่า “ที่พี่ใหญ่ปกป้อง แอนน่า ขนาดนี้ คงไม่ใช่เพราะเธอเป็นแค่หมอของพี่หรอก ใช่ไหม?”

เหตุผลไม่แน่นหนามากพอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ