ตอนที่ 464 ลั่วหานบุกเข้าไปที่สถานีตำรวจ ความ ฉลาดอัพเกรดขึ้น

ตอนที่ 464 ลั่วหานบุกเข้าไปที่สถานีตำรวจ ความฉลาด อัพเกรดขึ้น

ณ โรงพยาบาลหวาเซีย แผนกผ่าตัดหัวใจ

ลั่วหานออกมาจากห้องผ่าตัด เธอถอดหน้ากากออกและ หายใจออกลึก ๆ หลินซีเหวินและหวาเทียน ไม่รู้ว่าพวกเขา กำลังพูดถึงอะไรกัน แต่พวกเขาดูตื่นเต้นมาก

ลั่วหานก็ไปร่วมสนุกด้วย เธอถอดชุดผ่าตัดออกและเตรียม เปลี่ยนชุดไปที่ห้องทำงาน ขณะนี้ ถังจิ้นเหยียนก็ตามเธอมา

“เสาหลักของโรงพยาบาลก็ต้องรักชีวิตตัวเองหน่อยไหม? นี่ เป็นการผ่าตัดครั้งที่เท่าไหร่แล้วตั้งแต่คุณกลับมาที่นี่” ถังจิ้น เหยียนถอดหน้ากากออก พร้อมกับรอยยิ้มอ่อน ๆ บนใบหน้า ดวงตาของเขาดูอ่อนโยนมาก

ลั่วหานเผลอไปเห็นดวงตาของเขา และหัวใจของเธอก็ กระตุก “ฉันอุ้งานมาหนึ่งเดือนกว่า ควรชดเชยกลับมา ว่า แต่คุณ ฉันได้ยินมาว่าตอนที่เสาหลักอย่างฉันไม่อยู่ คุณได้ เทคนิคแยกร่างมา ดูแลห้องผ่าตัดหลายห้องในเวลาเดียวกัน วิชาที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ คุณช่วยสอนฉันได้ไหม?”

ถังจิ้นเหยียนหัวเราะออกมา ใบหน้าที่สง่างามนั้นส่องประกาย แวววาวด้วยแสงแดดเมื่อเขา ม เขาไม่ค่อยหัวเราะแบบนี้ ถ้าเขาไม่ยิ้มก็ดูเย็นชาแต่ถ้าเขายิ้มขึ้นมาดูหล่อมาก เลย และดวงตาของหลินซีเหวินหันมามองอย่างหมกมุ่น เกือบ จะตกหลุมรักเขาอีกรอบ

“ไม่สอนหรอกนะ แต่ฉันสามารถเปลี่ยนวิธีได้ เลี้ยงกาแฟ คุณ เ ดีไหม?” ถังจิ้นเหยียนถอดชุดผ่าตัดออก เขาสวมเสื้อเชิ้ต สีขาว มีแถบสีฟ้าอ่อนๆที่ขอบเสื้อ ช่วยเติมสีสันให้กับเสื้อที่ดู ขาวซีดเกินไปให้ดูสดใส

มันเหมาะกับบุคลิกของเขาอย่างมาก

ไม่ได้เจอกันมาเป็นเดือน ถังจิ้นเหยียนได้รับความชุ่มชื่นจาก ความรักมาไม่น้อยนะเนี่ย

“ได้สิคะ คุณหมอถังเลี้ยงกาแฟ แม้ว่าจะไปเพราะหน้าตาฉัน ก็ต้องไป” ลั่วหานก็ถอดชุดผ่าตัดออกเช่นกัน เธอสวมเสื้อแขน ยาวลายตารางหมากรุกสีเหลืองอ่อน ใส่คู่กับกางเกงสีดำ หุ่น เธอดูสูงและเรียวยาว

“ดูจากความสวยของคุณแล้ว ฉันควรเลี้ยงกาแฟคุณสักหนึ่ง เดือน”

“หนึ่งเดือนหรือ?อย่างน้อยต้องหนึ่งปีรึเปล่า!”

“ฮ่าฮ่า ลั่วหานตอนนี้คุณคงเขียนคำว่าเจียมเนื้อเจียมตัวไม่ ได้แล้วใช่ไหม?”
“หื้ม? อะไรคือความเจียมตัวหรอ?”

“เธอไง … ฮ่าฮ่า!”

หลินซีเหวินและหวาเทียนส่งเสียงเชียร์ “คุณหมดถัง คุณ จะเลี้ยงกาแฟคุณหมอฉี่ คุณไม่เลี้ยงพวกเราบ้างเหรอ? การ ผ่าตัดเมื่อสักครู่นี้พวกเราก็ช่วยนะ แม้ว่าไม่ได้ช่วยอะไรมาก แต่ก็ยังมีความตั้งใจที่จะช่วยนะ”

ถังจิ้นเหยียนพยักหน้าอย่างอารมณ์ดี “โอเค เลี้ยงทั้งหมด เลย”

หลินซีเหวินถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “คุณหมอถึงคะ เงินเดือนของคุณสูงมากใช่ไหมคะ? เงินเดือนหกหลักใช่ไหม?”

ถังจิ้นเหยียนไอออกมาเบาๆ มองซ้ายมองขวาแล้วพูดกับเธอ

ว่า “คุณหมอหลินชอบกาแฟแบบไหนครับ? อเมริกาโน่? ลา

เต้?”

“โอ้ คุณหมอถังรวยขนาดนี้ อเมริกาโน่หรือลาเต้มันต่ำเกินไป ฉันอยากดื่มกาแฟขี้แมว!”

หลังจากที่ หลินซีเหวินถามไปเช่นนี้ ลั่วหานก็เริ่มประหลาด ใจเช่นกัน เธอสงสัยตั้งแต่เพิ่งรู้จักถังจิ้นเหยียนใหม่ๆ ด้วย ทักษะทางการแพทย์ของถังจิ้นเหยียน เงินเดือนปีละหนึ่งล้าน

ไม่ใช่ปัญหา แต่ตอนนั้นเขาเพิ่งจะเข้าวงการมาไม่กี่ปี ก็มือพาร์ทเมนต์ห้องหนึ่งในเกียวโตที่มีมูลค่าหลายสิบล้าน และ Mercedes-Benz ของเขาเป็นรุ่นท็อปด้วย การตกแต่งในบ้าน และของสะสมในบ้านล้วนมีมูลค่ามหาศาล

ถังจิ้นเหยียนคงมีภูมิหลังที่ดีใช่ไหม? ทำไมถึงไม่เคยได้ยิน เขาพูดถึงเลย?

ถังจิ้นเหยียนตอบตกลงทันที “โอเค”

พวกเขาก็พูดคุยกันเกี่ยวกับสถานที่ที่จะไปดื่มน้ำชายามบ่าย อย่างสนุกสนาน และโทรศัพท์ของลั่วหานก็ดังขึ้น

สังชิงเซวียนโทรมา เป็นสายที่คาดไม่ถึงอย่างมาก

ลั่วหานก้าวช้าไปสองสามก้าว และทิ้งระยะห่างจากพวกเขา ไปสองสามเมตร ครูคะ มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะ?”

ส่งชิงเซวี่ยนกำลังสูบบุหรี่ ส่งเสียงจิ๊จ๊ะออกมา “ลั่วลั่ว เฒ่าแก่ มีเรื่องบางอย่างจะบอกหนู”

ลั่วหานนึกถึงคดีที่เจิ้งซิ่วหยากล่าวถึงเมื่อไม่นานมานี้ และ เธอมีความคิดไปในใจคร่าวๆแล้ว “โอเคค่ะ ว่ามาเลยค่ะ”

“ฉันทําบางอย่างที่ต้องขอโทษเธอออกมา เธอต้องห้ามไม่ สนใจฉัน”
“ต๊ะ?อาจารย์ท่าอะไรมา?” ลั่วหานเริ่มสงสัยว่าการสืบสวนคดี เกี่ยวข้องกับเธอหรือ?

งชิงเซวียนเงียบไปครู่หนึ่ง ดูเหมือนจะพูดยาก และในที่สุด เขาก็พูดออกมา “ลั่วลั่ว …… รอบนี้ฉันส่งแม่สามีของเธอเข้าคุก แล้วนะ เธอรู้ไหม?”

“อะไรนะ?!”

ทันใดนั้นลั่วหานก็เปล่งเสียงของเขาสูงขึ้นเป็นสองอ็อกเทฟ ดวงตาที่ใสชัดและสวยงามของเธอกลม เสียงของเธอทำให้ คนที่อยู่ข้างหน้าต่างหันมามอง ความสนุกสนามก็เงียบลงทันที

“ฉันว่าแล้วว่าเธอต้องมีปฏิกิริยาแบบนี้……. เฮ้เฮ้ฉันไม่ได้ ตั้งใจนะ ไอ้เด็กเจิ้งมาหาฉัน เด็กนี่ปากเก่งมาก พูดจนตัวฉัน เองก็วนเข้าไปด้วย อย่างไรก็ตาม … ลั่วลั่วแม่สามีของเธอคือ คนที่จ้างฆาตกรมาฆ่า …”

ส่งชิงเซวียนอยากอธิบายเรื่องนี้อย่างกระชับอีกรอบ สุดท้าย ก็พูดว่า “ตอนนี้หลงเซียวอยู่ในช่วงเวลาพิเศษ ฉันไม่ได้บอก เขาเพราะฉันกลัวว่าเขาจะกดดันทั้งหน้าและหลัง เธอเป็นเด็ก ฉลาด คิดหาวิธีช่วยเขาด้วยนะ”

ร่างกายของลั่วหานยืนแข็งทื่อที่ตรงนั้น เขาบีบโทรศัพท์ไว้ เป็นเวลานานโดยไม่ขยับเลย สายตาที่เย็นชาของเขาเผยออก มาเป็นทางเส้นประ และเขาไม่ได้ออกเสียงมาเป็นเวลานาน

“ลั่วลั่ว? อย่าทำให้ฉันตกใจ สาวน้อย? ออกเสียงหน่อยสิ” สัง ชิงเซวียนเริ่มกังวลและตะโกนอย่างร้อนรน

ลั่วหานรู้สึกเสียงดังก้องในหัว ร่างกายของเธอก็สั่นและยืนพิง ผนังไว้ อาการเวียนศีรษะเมื่อสักครู่นี้ทำให้เส้นประสาทสมอง ของเธอชาไปหมด

คดีจ้างฆาตกรรม… หนึ่งในข้อหาที่ไม่อาจให้อภัยได้ เมื่อมี การฟ้องร้องคดีแล้วก็ยากที่จะกลับตัวได้

“ฉันฟังอยู่ …..” ลั่วหานกุมหน้าผากของเธอไว้ ใบหน้าของ เธอขาวซีดเหมือนกระดาษ

“ ลั่วลั่ว เธอต้องช่วยหลงเซียว”

ฉันจะคิดหาวิธีจัดการกับมัน”

ช่วย เธอจะช่วยอย่างแน่นอน หยวนชูเฟินมาเกิดเรื่อง อาชญากรรมในเวลานี้ จะส่งผลกระทบกับตระกูลหลงทั้ง

ตระกูล

หากไม่ได้จัดการอย่างถูกต้อง ไม่เพียงแต่จะเสียความ พยายามทั้งหมดที่ผ่านมาไป แต่ยังล้มล้างตระกูลหลงได้ด้วย
ล้าหาน เข้าใจแล้ว ที่หยวนซูเฟินชวนเธอไปดื่มกาแฟ แล้วพูด อะไรแปลกๆ และมอบแหวนให้กับเธอ ที่แท้เธอกำลังจัดการ ให้กับตัวเอง

ผู้คนกำลังจะตาย คำพูดของพวกเขาก็มักจะดี การ

เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของหยวนซูเฟิน เป็นเพราะเธอรู้ว่า ตัวเองจะถูกจับกุม

ผู้หญิงที่ฉลาด แต่ก็เป็นผู้หญิงที่โง่เช่นกัน

“ ฉันรู้แล้วว่าควรทำยังไง และคุณก็ไม่อยากให้เธอติดคุก ใช่

ไหม?”

“ครับ” พูดตรงๆเลย ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น

“ฉันเข้าใจแล้ว”

ลั่วหานวางสายโทรศัพท์และเธอก็ปรับสีหน้าของเธอในไม่กี่ วินาที “คุณหมอถังคะ พวกคุณไปดื่มกาแฟกันเถอะค่ะ ฉันมี ธุระต้องขอตัวก่อน”

“ต๊ะ จะไปแล้วเหรอ? คุณหมอถึงยังบอกอีกว่าจะเลี้ยงพวก เราไปร้องเพลงด้วย!” หลินซีเหวินตะโกนด้วยความเสียใจ

“คราวหน้าละกัน!”
ลั่วหานขับรถตรงไปที่สถานีตำรวจ เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มา มากมาย แต่เธอก็ไม่คิดว่าหยวนชูเฟิน จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับ คดีฆาตกรรม หลังจากฟังคำอธิบายของส่งชิงเซวี่ยนแล้ว สม องของลั่วหานก็เหมือนโดนพายุฝนฟ้าคะนองถล่มใส่ แต่โชคดี ที่เธอยังมีสติไม่ได้สลบไปก่อน แต่เรื่องมันกะทันหันกินไป เธอ รับมือแทบไม่ทัน

สังชิงเซวี่ยนพูดถูก ตอนนี้หลงเซียวเพิ่งทำให้ตลาดหุ้น ของMBK อยู่คงที่ได้ ถ้ามีคนรู้ว่าแม่ของเขาเป็นฆาตกร ชีวิตของหลงเซียวก็คงจบลงอย่างแน่นอน และชะตากรรม ของMBK ก็จะสั่นคลอนไปด้วย

เธอต้องปกปิดเรื่องนี้ให้ดี!

เธอคิดมาเป็นพัน ๆรอบ ลั่วหานพยายามบังคับตัวเองให้สงบ สติอารมณ์ บ้าเอ้ย ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้!

เมื่อรถมาถึงที่สถานีตำรวจ ลั่วหานไม่แม้แต่จะทักทาย ก็รีบ ไปพบเจิ้งซิ่วหยาโดยตรง

เจิ้งซิ่วหยารู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นว่าคนที่มาเป็นลั่วหาน ฉันคิดว่าหลงเซียวจะมาซะอีก แต่ไม่คาดคิดว่าคุณจะเป็นคน มา

ลั่วหาน ยิ้มอย่างอ่อนแรง “ แม่ยายของฉันถูกคุณจับตั้งแต่ เมื่อไหร่?”
เจ๋งซิ่วหยาเอนตัวลงบนโซฟา และเช็ดหน้าด้วยมือสองข้าง

ของเธออย่างช่วยอะไรไม่ได้

” ตอนที่พวกคุณดื่มกาแฟด้วยกัน ฉันอยู่ข้างหลัง ในเมื่อเธอ รู้แล้ว ฉันจะไม่ปิดบังเธอ แม่สามีของคุณยอมรับแล้วว่าเธอ จ้างฆาตกรลอบสังหารหลี่หยวน หลี่หยวนเป็นหนึ่งในเพื่อน เก่าของเธอ แม่สามีของเธอสารภาพในคดีฆาตกรรมมาแล้ว ทั้งหมด”

ลั่วหานวางมือบนขมับของเธอและก้มศีรษะของเธอลง บนหน้าอก ปากของเธอแห้งมาก และหัวใจเต้นเร็วกว่าเดิม “สํารวจเจิ้งคะ ฉันขอน้ำสักแก้วได้ไหมคะ”

“ แน่นอน … แน่นอนว่าได้

เจิ้งซิ่วหยารินน้ำให้ลั่วหานไปหนึ่งแก้ว น้ำใสๆในแก้วกระดาษ สีขาวสะท้อนดวงตาสีแดงคู่หนึ่งออกมา

* ไหวไหมคะ คุณหมอฉู่ พักก่อนไหม?”

ลั่วหานสายหัว ไม่เป็นไรค่ะ ให้เวลาฉันแค่หนึ่งนาทีก็พอ”

เจิ้งซิ่วหยาตบหลังเธอ และไม่รู้ว่าจะปลอบเธออย่างไร “ อย่า เศร้าเลยนะ … อย่าเศร้า”

“คือว่า… ตั้งแต่แม่สามีของคุณถูกจับ เธอยังไม่ได้แจ้งให้ คนในตระกูลหลงทราบเลย เธอขอให้เราปกปิดมันไว้ และเธอก็รับความผิดไว้ทั้งหมดด้วยตัวเอง เฮ้อ คุณนายเขาก็ลำ

บากเนอะ”

หัวใจของเธอเจ็บมาก ลั่วหานถือแก้วกระดาษไว้ แต่ไม่ได้ดื่ม น้ำ “ฉันขอพบเธอหน่อยได้ไหม?”

“ตามกฎระเบียบแล้ว ตอนนี้เธอสามารถพบแค่ทนายความ ของเธอเองเท่านั้น แต่แม่สามีของคุณปฏิเสธที่จะยื่นอุทธรณ์ และให้เราดำเนินการตามคำพิพากษาอย่างลับๆ เธอผลักดัน ตัวเองไปสู่ทางตันจริงๆ ฉันไม่คิดว่าเธอจะโหดร้ายกับตัวเอง ขนาดนี้

ลั่วหานหายใจออกเป็นระยะ ๆ ” เธอไม่ได้โหดร้ายกับตัวเอง แต่เธอไม่มีทางเลือดต่างหาก มีวิธีประกันตัวไหม? หรือการลด โทษ? ไม่ว่าต้องเสียไปเท่าไหร่ก็ตาม

ตาของเจิ้งซิ่วหยากระตุกขึ้นมา คุณต้องการยัดใต้โต๊ะเจ้า หน้าที่กฎหมายหรือ?”

“ถ้าทำได้ ฉันอยากจะลองดู ตำรวจเจิ้งเรามาคุยกันตรงๆดี กว่า บอกฉันมาว่าจะปิดบังคดีทั้งหมดนี้ได้อย่างไร ฉันต้องพา เธอออกไปให้ได้ รับสินบนหรือเส้นสายก็ได้ ฉันพร้อมเสียทุก อย่างไปเพื่อที่จะล้างข้อหาเหล่านี้ให้เธอ”

ลั่วหานวางถ้วยกระดาษลงและไม่ได้ดื่มเลย

“เป็นไปไม่ได้ การฆาตกรรมต้องถูกจำคุก โทษเบาก็ต่ำกว่าสิบปี โทษหนักก็มากกว่าสิบปีหรือตลอดชีวิต”

“ ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเหรอ?”

“ไม่มีแล้วค่ะ”

ไม่มี? แสดงว่ามาแบบดีๆไม่ได้ แต่จําเป็นต้องใช้วิธีอื่น ลั่วหานถูๆที่มือ “แล้วถ้าฉันต้องการช่วยเธอให้ได้ล่ะ”

เจิ้งซิ่วหยาอ้าปากค้างเป็นเวลานาน แล้วเบ่งออกมาหนึ่งคํา “เขี่ย … ฉันก็ว่าละว่าคนอย่างพวกคุณ … ไม่เชื่อฟังกฎหมาย และความยุติธรรมอย่างแน่นอน คุณหมอฉู่ของฉันคะ การฆ่า คนไม่ใช่ฆ่าไก่ฆ่าแพะนะ คุณข้าใจไหม?”

“ฉันเข้าใจ แต่การฆาตกรรมมีหลายประเภท การป้องกันตัว เอง การถูกบังคับ ลักพาตัว การวิกลจริต แรงจูงใจที่แตกต่าง กันผลลัพธ์ที่ได้ก็แตกต่างกันไป และกฎหมายก็เอื้ออำนวย แม่ สามีของฉันอายุ 57 ปีแล้วนะ ใครจะรับประกันได้ว่าเธอไม่มี ปัญหาสุขภาพเลย?”

เจิ้งซิ่วหยา: “… นี่คุณ …”

ลั่วหานหายใจเข้าลึก ๆ และพูดต่อว่า “ฉันขอยื่นคำร้องขอ ตรวจสุขภาพให้กับแม่ยาย ถ้านักโทษมีอาการป่วยอย่างหนัก ก็สามารถยื่นขอเข้ารับการรักษาได้
เจ๋งซิ่วหยา: ”

“ฉันเป็นหมอ ฉันรู้ดีอาจจะโรคร้ายที่แฝงอยู่ในแต่ละช่วงอายุ แล้วคุณจะแยกออกได้อย่างไรว่าเธอมีสติดีหรือสติไม่ดี

เจิ้งซิ่วหยา: “… ฉันว่า. คุณหมอฉี่ แม่ยายของคุณ

สารภาพผิดแล้ว คุณ

“คนเมามักอ้างว่าไม่ได้เมา และฆาตกรมักจะบอกว่าตัวเองไม่ ผิดอย่าเสียงดังที่สุด ทางกลับกัน การยอมรับว่าเป็นฆาตกรรม ก็คือฆาตกรเหรอ? คุณมีหลักฐานไหมหรือพยานไหม? ฆาตกร คือใคร?เครื่องมือในการกระทำความผิดคืออะไร? เหตุจูงใจ ในการฆาตกรรมคืออะไร?”

เจิ้งซิ่วหยา: “

ไอบ้าเอ้ย!!!

ไม่กลัวว่าผู้หญิงจะไม่มีเหตุผล แต่กลัวว่าผู้หญิงจะมีเหตุผล มากเกินไป ไม่กลัวว่าผู้หญิงจะมีเหตุผลมากเกินไป แต่กลัวผู้ หญิงไม่มีเหตุผลแต่ก็ยังสามารถพูดได้อย่างเป็นเหตุเป็นผล!

เธอตื้อสุดๆ แต่เธอกลับเถียงเธอไม่ออก

ยอมแล้ว!
ลั่วหานยิ่งพูดก็ยิ่งหัวใสมากขึ้น ทันใดนั้นเธอก็ตระหนักได้ ว่า เรื่องมันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เธอคิด เส้นของกฎหมายไม่ สามารถสัมผัสได้ แต่กฎหมายก็มีขอบๆที่พอไปมาได้เช่นกัน ใครจะสามารถแยกข้อเท็จจริงออกได้จริงๆ?

“ฉันอยากจะถามตำรวจเจิ้งว่า อะไรคือสิ่งที่จำเป็นสำหรับตั้ง ข้อหาคดีการฆาตกรรม? ฆาตกรมีความสามารถในการรับผิด ชอบทางอาญา จงใจก่ออาชญากรรม หรือพรากชีวิตผู้อื่นโดย มิชอบด้วยกฎหมาย และข้อหาที่ว่าการจ้างฆาตกรรม ฆาตกร กล่าวโทษให้คนอื่นหรือไม่? หรือผู้เสียชีวิตเคยก่ออันตรายต่อ แม่ยายของฉันมาก่อนรึเปล่า? ตอนนี้ไม่มีหลักฐาน ก็จะที่จะ ปัดความผิดทั้งหมดให้กับหญิงชราที่ไม่มีทางสู้ นี่เป็นส่วนหนึ่ง ของกฎหมายหรือ?”

เจิ้งซิ่วหยา: “!!!”

ลั่วหานจิบน้ำเพื่อทำให้ชุ่มคอ และลมหายใจของเธอก็ราบรื่น ขึ้น “ สุดท้าย ตำรวจเจิ้งอย่าลืมนะคะว่า คุณหยวนชูเฟินเป็น แม่ของหลงเซียว!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ