ตอนที่ 84 หลงเซียว คุณอย่าหลงกล

ตอนที่ 84 หลงเชี่ยว คุณอย่าหลงกล

“อะไรนะ? แกจะบอกว่าเธอรู้แล้ว?”

ย่านธุรกิจCBDกลางเมืองหลวงในสำนักงานชั้นบนสุดของ

ตึกสูงระฟ้า

คางเฉิงเจี้ยผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ ขาข้างที่ยังไม่หายดีกระแทก

เข้ากับมุมโต๊ะเต็มแรงจากใช้แรงมากเกินไป

ความเจ็บแผ่ซ่านจนมุมปากกระตุก

“shit! เธอรู้ได้ยังไง! เป็นไปไม่ได้!”

ใบหน้าคางเฉิงเจี้ยบิดเบี้ยวไปมา

เขาเดินอ้อมโต๊ะทำงานยกแขนข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บขึ้นกด ลำคอของเฮยหูอย่างช้าๆ “พูดอีกทีสิ! มันเป็นไปได้ยังไง!”

เฮยหูคือคนที่ถูกสั่งให้วางยาเมื่อคืนก่อน เขาเช็กจนมั่นใจว่า ตอนลงมือนั้นรวดเร็วและไร้ร่องรอยไม่มีใครเห็นอย่างแน่นอน

แล้วอีกอย่างคือทำเสร็จเขาก็รีบออกจากคลับนั้นมาทันที แถมยังทำลายกล้องวงจรปิดในคลับไปแล้วด้วย เขาเองก็ไม่ เข้าใจจริงๆ

“พอมีข่าวที่จู่ลั่วหานโดนวางยาก็มุ่งตรงไปที่คลับ เมื่อกี้พึ่ง ได้ข่าวจากที่คลับว่าก่อนที่เธอจะหมดสติไปได้พูดไว้ว่าเธอ รู้ตัวคนทำ แต่ตอนนี้เธอยังไม่ฟื้นถ้าเธอฟื้นเมื่อไหร่ความ จริงคงกระจ่าง…คุณชายเมื่อคืนคุณไปที่คลับผู้หญิงที่นั่น เห็น…ตามความฉลาดของเธอ คงจะชี้ตัวคุณได้อย่างแน่นอน”

มือของคางเฉิงเจี้ยที่กดลำคอเขาอยู่ก็คลายแรงลง ก็จริง จู่ล วหานฉลาดปานนั้นต้องนึกถึงเขาเป็นคนแรกอยู่แล้ว…

“แต่ว่าคุณชายต่อให้เธอจะคิดว่าเป็นคุณทำแต่เธอไม่มีหลัก ฐานอะไรเลย ตำรวจก็จะไม่สามารถทำอะไรคุณได้?” เฮยหู่ พูดอย่างระมัดระวังท่าที

“แกจะไปรู้อะไร ! คนอย่างหลงเซียวยอมฆ่าเป็นพันคนดีกว่า ปล่อยให้รอดหนึ่งคน…ยิ่งไปกว่านั้น….เขามองตัวเองที่บาด เจ็บจนพิการ ขนาดตอนนั้นเขายังล่วงเกินเธอไม่สำเร็จ หลง เซียวแทบจะฆ่าเขาอยู่แล้ว เรื่องนี้ถ้าหลงเซียวรู้เข้าเขาต้องตายแน่

“ถ้านู่ลั่วหานนั่นบอกหลงเซียวว่าเธอเห็นฉัน เขาต้องฆ่า ฉันแน่….ไม่สิ เขาไม่ฆ่าฉันง่ายๆ หรอกเขาจะต้อง”

ดวงตาของคางเฉิงเจี้ยเบิกโพลงขึ้น หลงเซียวจะทรมานเขา อย่างไรบ้างนั้นเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิด !

หลงเซียวคนนั้นมันเข้าขั้นวิปริตไปแล้ว !

ไม่….จะเป็นแบบนั้นไม่ได้ !

“แล้ว แล้วพวกเราจะทำยังไงกันดี?” เฮยหูเสียงสั่น

คางเฉิงเจี๊ยกำหมัดแน่น หลุบตาลง “ยาครั้งก่อนทำให้เธอถึง ตายไม่ได้ ครั้งนี้ฉันจะเอาให้ตาย! ต้องรีบลงมือก่อนที่ฉู่ลั่วหาน จะฟื้นขึ้นมา!”

เฮยหูชะงักไป “คุณชายตอนนี้เธออยู่ที่หอพักผู้ป่วยหนักของ

โรงพยาบาลกลาง เกรงว่าจะลงมือไม่สะดวก?”

คางเฉิงเจี้ยยกยิ้มอย่างเยือกเย็น “ถ้าอย่างนั้นก็เอาเธอออก ”

มา ถ้าเธอไม่ตายพวกเราจะตายแทน เฮยหู ฟังนะ.
หลังจากฟังจบ เฮยหู่หน้าครี้มลงแล้วเปลี่ยนเป็นซีดขาว

สุดท้ายก็ยิ้มอย่างน่ากลัว

“สมกับที่เป็นคุณชาย วิธีนี้ดีเลยครั้งนี้นั่งนั่นต้องตายแน่!”

ริมฝีปากคางเฉิงเจี๊ยยกขึ้นทำมุมฉายความเจ้าเล่ห์ “แค่นี้ยัง ไม่พอหรอก หลงเซียวทำมือฉันหัก ทำดั้งฉันหัก ทำให้ฉัน กลายเป็นคนพิการ ฉันจะต้องชำระบัญชีกับมันอย่างสาสม”

“งั้น….คุณชายวางแผนจะทำอย่างไร?”

คางเฉิงเจี้ยยกมือขึ้นทำท่าปาดคอตัวเอง “มันต้องตาย

เท่านั้น!”

ห้องพักผู้ป่วยที่โรงพยาบาล ถ่ายเอาฤทธิ์ยาตกค้าง

ใน

ร่างกายออกแล้วแต่ร่างกายเธอยังอ่อนแอเลยถูกขอให้นอนดู

อาการต่อ

เธอที่คุ้นเคยกับความยุ่งตลอดเวลาพอมีเวลาว่างเลยไม่รู้จะ ทำอะไร ตอนเดินวนรอบๆ อย่างเบื่อหน่ายห้องพักวีไอพีขนาด

ใหญ่ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

“หมอ จู่ หมอ…ช่วย…ช่วยฉันด้วย….
เสียงอ่อนแรงราวกับกำลังจะขาดใจอยู่รอมร่อ

สมองของจู่ลั่วหานทำงานอย่างรวดเร็ว “คุณเป็นอะไรไป?

อย่ารีบ ค่อยๆ พูด”

“หัวใจฉัน….โรคหัวใจ….” เสียงของคนป่วยอ่อนลงเรื่อย

คล้ายกับจะหมดลม

“คุณอยู่ไหน? บอกที่อยู่มาเร็วๆ!”

ฉู่ลั่วหานมือหนึ่งถือโทรศัพท์อีกมือสวมรองเท้ามาแล้วหยิบ

เอาเสื้อคลุมตัวนอกก่อนจะรีบออกไปทันที

“ฉันอยู่ที่….ทางแยกเหอซี…ช่วยด้วย…

แล้วเสียงก็เงียบไป

“ฮัลโหล? ฮัลโหล?”

ฉู่ลั่วหานที่กำลังจะวิ่งออกจากห้องไปถูกคนลักษณะคล้าย บอดี้การ์ดขวางทางเอาไว้ “คุณออกไปไม่ได้”

“ปล่อย! คนไข้ของฉันกำลังแย่ ฉันไม่สนว่าคุณจะเป็นคนของใคร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”

ทางแยกเหอซีอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาล จะต้องเป็นคนไข้ ที่เคยรักษากับเธออย่างแน่นอนไม่อย่างนั้นคงไม่มีหมายเลข

โทรศัพท์ของเธอ

ฉู่ลั่วหานรีบวิ่งมาถึงปากทางเข้ามองซ้ายมองขวากลับไม่เห็น

แม้แต่เงาของคนไข้

ในตอนที่กำลังมองหาอยู่ๆ รถเก๋งสีดำขับมาจอดตรง หน้าพร้อมเปิดประตูฝั่งข้างคนขับแล้วยื่นออกมาแค่หัว

“หมอ…ตู่…

“คุณเป็นยังไงบ้าง? ไม่ต้องตกใจให้ฉันขับพาไปโรง

พยาบาลเอง”

ทันทีที่ฉู่ลั่วหานเห็นคนไข้ก็มุ่งความสนใจไปแค่ที่คนไข้ กระโดดขึ้นรถเข้าไปนั่งฝั่งข้างคนขับได้เธอรีบจัดการตรวจ

ชีพจรกับอัตราการเต้นของหัวใจคนไข้ทันที

กึก! เสียงล็อกประตูรถ

อยู่ๆ ชายที่นั่งฝั่งคนขับก็ยิ้มเยาะ “หมอจ่ ดูแล้วคุณก็ไม่น่าจะ

ตลาดเท่าไหร่“นายไปใคร! เปิดประตู!”

ปีง!

ของหนักตีเข้าที่ศีรษะ สติของคู่ลั่วหานค่อยๆ มืดลง

“แกพูดว่าอะไรนะ? คนหายไปแล้ว! สมควรตายนัก!”

จี้ตงหมิงได้รับโทรศัพท์แจ้งจากทางโรงพยาบาล พวกเขา เตรียมดักปลาปลายังไม่มา แต่กลับได้เหยื่อตกปลาไปซะแล้ว!

ท่านเซียวต้องสับพวกเขาเป็นชิ้นๆ แน่

“ปิดถนนทุกสาย เช็กกล้องวงจรปิดอย่างละเอียด! เร็ว!”

หลงเซียวที่นั่งอยู่ในห้องทำงานหลังจากได้ทราบข่าวเขา โยนปากกาเลี่ยมทองในมือทิ้งลงพื้นทันที ท่านเซียวหันกลับ มาด้วยความโกรธ “ไร้ประโยชน์! เช็กกล้องวงจรปิดตรวจสอบ ทุกคนที่น่าสงสัย..เช็กประวัติการโทรของเธอด้วย!”

ปีงท่านเซียวกระแทกโทรศัพท์ลงบนโต๊ะไม้ตรงหน้า “ให้ตาย!”

ไม่กี่สิบนาทีให้หลัง

“ท่านเซียว เจอเบาะแสแล้ว พบคุณหญิงครั้งสุดท้ายที่บริเวณ

ทางแยกเหอซี คุณหญิงขึ้นรถเล็กซัสสีดำไป

แต่ป้ายทะเบียนรถถูกปิดไว้

“ประวัติการโทรล่ะ?”

“สายสุดท้ายที่โทรเข้ามาโทรเข้าจากอินเทอร์เน็ต ไม่ สามารถตรวจสอบได้ ท่านเซียวนี่มันเป็นการลักพาที่วางแผน มาก่อนแล้ว”

สายตาอันเฉียบคมของท่านเซียววูบไหวเต็มไปด้วยไอความ หนาวเย็น วางแผนไว้แล้ว? ดูแล้วน่าจะเป็นคนคนเดียวกับที่ ลงมือวางยาเธอ พอรู้ว่าเธอยังไม่ตายถึงได้กลับมาทำซ้ำ

เธอไปมีเรื่องกับใครกันแน่?

Shit
จู่ลัวหานที่โดนของหนักฟาดเข้าที่ศีรษะ ปวดหัวราวจะแตก ออกเป็นเสี่ยงๆ พยายามเปิดเปลือกตาขึ้น สิ่งที่เห็นคือเหมือน ห้องในบ้านร้างว่างเปล่า แสงลอดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างที่มี ใยแมงมุมเกาะอยู่ เธอหรี่ตาลงอย่างเป็นกังวล

“โอ้ ตื่นแล้วเหรอคนสวย”

ใครกัน?

คู่ลั่วหานจะหมุนตัวกลับไปพบว่าตัวเธอถูกมัดไว้กับท่อนไม้ ท่อนหนึ่ง มือทั้งสองข้างผูกเข้าด้วยกันด้วยเงื่อนตาย ร่างกาย ส่วนบนก็ถูกมัดไว้ด้วยเช่นกัน เธอพยายามดิ้นรนอย่างหนักจน มือทั้งสองข้างเจ็บชาไปหมด

“อย่าเสียแรงเปล่าเลย เธอหนีไม่พ้นหรอก”

ชายที่สวมหมวกคลุมหน้ามิดชิด ถือมีดปลายแหลมเดินเข้า มาใกล้ฉู่ลั่วหานทีละนิด แนบใบมีดลงกับใบหน้าเธอเบาๆ สัมผัสของโลหะเย็นๆ ที่เคลื่อนไปมาบนผิวหนังทำเอารู้สึก

ขนลุกไปทั่วร่าง

เปค 2 รับงบง
จู่ลั่วหานไม่มองปลายมีดเลย ยังคงพยายามรักษาท่าทาง

สงบไว้จะตกใจไม่ได้

“ก็มีคนจะเจอเธอนี่แหละ ไม่งั้นจะทำเรื่องยุ่งยากพาเธอมา

แบบนี้ทำไม?”

น้ำเสียงอำมหิตแบบนี้ไม่ใช่คนดีแน่นอน!

ดวงตาคมของจู่ลั่วหานหรี่ลงเล็กน้อย “ไอ้ตัวไหนมันอยาก

เจอฉัน ให้มันไสหัวออกมา!”

“อารมณ์รุนแรงสมกับที่เป็นผู้หญิงของหลงเซียวเหลือเกิน หรืออยู่กับหลงเซียวแล้วอารมณ์ยิ่งรุนแรง” เขาหัวเราะอย่าง หนัก ใบมีดไล้ไปทั่วใบหน้าของเธอ ซึ่งทุกที่ที่ใบมีดพาดผ่าน สามารถเปลี่ยนเป็นคราบเลือดได้ตลอดเวลา

“หัวเราะหาพ่อแกสิ! ให้นายของแกออกมาเจอฉัน ทำไม? กล้าลักพาตัวฉันมาแต่ไม่กล้าให้ฉันเห็นหน้ามันอย่างนั้นเหรอ”

ฉู่ลั่วหานพยายามแสดงออกว่าไม่กลัว หนังแนวถูกลักพาตัว เธอดูมาก็เยอะ ยิ่งเธอกลัวและร้องไห้ขอความเมตตามากเท่า

ไหร่พวกมันจะยิ่งย่ามใจมากขึ้นเท่านั้น
เธอคิดไม่ตกว่าตัวเธอสำคัญพอที่จะสามารถใช้ขู่ใครได้

แต่ถ้าเป็นหลงเซียว….

“พล่ามอะไร แขกคนสำคัญอีกคนยังไม่มา เจ้านายฉันจะออก

มาได้อย่างไร?”

พูดพลางกดโทรศัพท์ของฉู่ลั่วหานเล่น “อยากเจอหน้าสามี ก่อนตายไหม? หลงเซียวเป็นจระเข้มือหนึ่งแห่งวงการเงิน เธอว่าถ้าตำนานเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ต้องมาตายที่นี่…”

“ฤย! คนอย่างพวกแกคิดจะเรียกค่าไถ่เขา? สมองมีแต่ขี้หมา

หรือไง”

“งั้นเรามาพนันกันว่าหลงเซียวจะยอมมาตายเพื่อเธอไหม ว่า ไง?” ชายคนนั้นเขี่ยโทรศัพท์เธอไปมา เขาหาเบอร์โทรของ

หลงเซียวแล้วยื่นมาส่ายไปมาตรงหน้าเธอ

“เขาไม่มาหรอก! ระหว่างเรา…”

กดโทรออกไปแล้ว!

หลงเซียวที่กำลังไล่เช็กกล้องวงจรปิดเห็นเบอร์ของจู่ลวหานโทรเข้ามา เส้นประสาทตึงแน่นพร้อมกัน “คุณอยู่

ที่ไหน?!”

“คุณชายหลง ดูเหมือนว่าคุณจะกระวนกระวายมากเลย?”

ไม่ใช่เธอ!

“กล้าทำอะไรเธอแม้เพียงปลายเส้นผม ฉันจะทำให้แกไม่ได้ ผุดไม่ได้เกิด!” เส้นเลือดบนขมับของท่านเซียวปรากฏขึ้นอย่าง รวดเร็ว จู่ลั่วหานส่ายหัวอย่างเอาเป็นเอาตาย เธออยากจะส่ง เสียงเตือนว่าอย่าหลงกลพวกมันแต่ถูกเทปปิดปากเอาไว้จึง ทำได้เพียงแค่ส่งเสียงอืออาในลำคอ

อย่าหลงกลสิ! หลงเซียว! คุณฉลาดนี้ต้องไม่หลงกลพวกมัน

หลงเซียวที่ได้ยินเสียงอืออาก็แน่ใจแล้วว่าฉู่ลั่วหานอยู่ในมือ

ของพวกมัน

“ท่านเซียว คุณอยากฆ่าผม….ก็แล้วแต่สิ มีคุณผู้หญิงตายไป

ด้วยคงไม่เหงาหรอก”

หลงเซียวโบกมือเพื่อหยุดทุกคนที่กำลังเช็กกล้องวงจรปิด

ทั้งน้องถึงเมียบาง

“พูดมา อยากได้อะไรจากฉัน?”

เงียบสงัด เงียบขรึม เย็นชา

ความเงียบของเขาแทรกซึมไปทักอญอากาศทั่วทั้งห้อง

“ท่านเซียวไม่ขาดแคลนเงิน แต่พวกผมตอนนี้ขาดแคลนนิด หน่อย ท่านเซียวจะสนับสนุนสักหน่อยไหม?”

คู่ลั่วหานได้ยินว่ามันต้องการเงิน ในใจรู้ได้ทันทีว่ามันโกหก

พวกมันต้องการชีวิตหลงเซียวต่างหาก! เรื่องเงินแค่เอามา

เป็นฉากบังหน้าหลอกเขา!

หลงเซียวอย่าหลงกลขอร้องล่ะ!

เม็ดเหงื่อผุดซึมตามกรอบหน้าของท่านเซียว “เท่าไหร่?”

“ห้าร้อยล้าน ถ้าเป็นท่านเซียวละก็คงไม่เกินกำลังหรอกใช่

ไหม?”

ห้าร้อยล้านสำหรับท่านเซียวแล้วไม่สะเทือนจริงๆ “ได้ ห้า

ร้อยล้าน บอกเวลากับที่อยู่ฉันมา”
“ฮาฮาฮา! ท่านเซียวคิดว่าผมสามขวบหรือไง? บอกเวลาที่

อยู่…ไม่เท่ากับว่า…..”

“อย่าพูดมาก ถ้าอยากได้เงินก็บอกมา!”

ท่านเซียวตะโกนใส่โทรศัพท์ด้วยความโมโห!

“ตับ!” ทันใดนั้นก็มีเสียงแทรกเข้ามาในสาย เป็นเสียงของ

ร่างกายที่ถูกเตะด้วยเท้า!

จากนั้นก็ได้ยินเสียงครวญครางตามมา

หลงเชียวขมวดคิ้วกำหมัดแน่น

“คุณชายหลงถ้าไม่อยากให้ผู้หญิงของคุณเจ็บตัว กรุณา เกรงใจหน่อย? ตอนนี้เธออยู่ในมือของผมถ้าอยากหั่นอย่างไร

ก็จะหั่นอย่างนั้น”

“เดี๋ยว! แล้วฉันจะเอาเงินให้แกได้ยังไง?”

ยิ้มเย็นแล้วตอบกลับ “ห้าร้อยล้าน คุณมาด้วยตัวเอง ถ้า กล้าพาคนมาด้วยผมก็จะทำให้เธอเสียโฉมซะ ถ้าคุณแจ้ง ความ…คงต้องขออภัย ผมคงทำได้แค่ฆ่าเธอปูทางหนีให้ตัวเอง”

“ห้าร้อยล้านเงินดอลลาร์? เกรงว่าใช้รถขนสินค้าคงไม่พอ”

อีกฝ่ายชะงักไปเล็กน้อย “เปลี่ยนเป็นสกุลเงินอื่นหรือเช็ค เงินสดก็ได้ ผมเชื่อว่าท่านเซียวต้องมีวิธี”

หลงเซียวขมวดคิ้ว “ได้”

“ดีมาก ผมจะรอการมาของท่านเซียว”

ก่อนสายจะตัดไป หลงเซียวขู่ถาม “เงินฉันให้ได้ แต่ก่อนจะ ให้ฉันต้องการแน่ใจว่าเธอปลอดภัย เอาโทรศัพท์ให้เธอเดี๋ยว

นี้!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ