ตอนที่ 73 หลงเชียวผู้เอาแต่ใจบุกเข้าห้องน้ำ

ตอนที่ 73 หลงเชียวผู้เอาแต่ใจบุกเข้าห้องน้ำ

เดินเข้าไป ห้องมีกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อนิดหน่อย และมีกลิ่น ดอกพุดจางๆ

นอกผ้าม่านคือท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว หลงเชียว เปิดประตูกระจกของระเบียง นั่งเก้าอี้ที่เธอเคยนั่ง บนโต๊ะ มีแก้วที่เธอเคยดื่ม นอกหน้าต่างมีดอกไม้ต้นไม้ที่เธอเคย มอง

สวนดอกไม้ช่วงต้นฤดูร้อน ดอกไม้บาน แต่ท่านเซียว ขมวดคิ้ว

ดอกพุดในสวนล่ะ? เขาจำได้ว่าเขาปลูกดอกพุด ถึงฤดู ดอกไม้บานแล้ว ทำไมไม่มี?

ท่านเซียวเปลือกตายิ่งหนักอึ้ง แล้วก็หลับไปบนเตียงจู่ล

วหานด้วยชุดนอนของเขา

โรงพยาบาลกลาง
คู่ลั่วหานฉีดยาให้ตัวเอง ในที่สุดความปวดที่มีอขวาก็ บรรเทาลง แล้วก็ปฏิบัติตามเทคนิคแผนจีนเพื่อนวดแต่ละ จุดอย่างระมัดระวัง ถึงทำให้ขยับได้อย่างอิสระอีกครั้ง

เป็นเวลาตีหนึ่งแล้ว คืนนี้เธอไม่เข้าเวร ถ้าไม่รีบนอนพรุ่งนี้ ต้องง่วงตายแน่ๆ

ปิดปากและหาวฟอดใหญ่ จู่ลั่วหานเห็นถังจิ้นเหยียนลง มาจากลิฟต์จริงๆ!

“คุณหมอ จู่?

สายเกินไปที่จู่ลั่วหานจะหลบ เขาเห็นเธอแล้ว นี่คือ สถานการณ์ที่ฉู่ลั่วหานกังวลใจมากที่สุด เพียงอย่างเดียว

“รองคณบดีก็ยังอยู่….ทำไมยังไม่เลิกงานคะ?”

ถังจิ้นเหยียนยังคงสวมเสื้อคลุมสีขาว ดูเหมือนยังไม่เลิก

งาน

“วันนี้คนไข้ที่ผ่าตัดยังอยู่ห้องICU ฉันกลัวเกิดอะไรขึ้นมา เลยอยู่คอยสังเกตการณ์ว่าผู้ป่วยฟื้นตัวได้โอเค”

จู่ลั่วหานพยักหน้า ก็จริง ผู้ป่วยจำนวนมากโชคดีที่มี แพทย์ที่ดีนำตัวออกมาจากห้องผ่าตัดได้สำเร็จ แต่หลาย คนก็ออกจากห้องICU ไม่สำเร็จ

ถังจิ้นเหยียนมองเวลา “ดึกป่านนี้แล้วทำไมเธอยังไม่กลับ บ้าน? คืนนี้ไม่ได้เข้าเวร พรุ่งนี้ยังต้องไปทำงาน รีบไปพัก ผ่อนเร็วเข้า”

ฉู่ลั่วหานพยักหน้าอย่างขุ่นเคือง “ฉันเตรียมไปนอนใน ห้องพักค่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงาน”

ได้ยังไง? ห้องพักหมอมันหยาบเกินไป เธอเห็นหน้าตัว เองไหมว่าแย่ขนาดไหน? ต้องพักผ่อนดีๆ สิ”

ลั่วหานไม่ได้มองกระจก แต่ก็รู้ว่าตอนนี้ต้องน่าเกลียด

แน่ๆ

ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจะไปนอนสักสองสามชั่วโมง”

เห็นเธอดื้อขนาดนี้ ถังจิ้นเหยียนก็ไม่พอใจและสงสาร “เธอเอากุญแจไปนอนข้างบนเถอะ เดี๋ยวฉันขับรถกลับบ้าน”

อดไม่ได้ที่จะให้กุญแจห้องพักชั้นบนสุดกับเธอ “ฉันรู้ว่า เธอกำลังกังวลอะไร แต่สำหรับฉัน ฉันไม่สนใจว่าคนอื่น จะคิดยังไง ร่างกายเป็นของตัวเอง นอนไม่พอทำให้เสีย สุขภาพ และพรุ่งนี้เธอต้องเผชิญหน้ากับผู้ป่วยด้วย ต้องมี สมาธิมากๆ เธอตัดสินใจเอาเอง”

เขาให้กุญแจแล้วก็ออกไปทันที

คู่ลั่วหานมองกุญแจ ส่ายศีรษะแล้วยิ้ม ถังจิ้นเหยียนอ่าถัง จิ้นเหยียน ทำไมคุณกวนใจแบบนี้นะ?

แต่ความง่วงนอนกำลังกลิ้งไปมา เธอไม่มีอารมณ์ไปคิด อะไรมากมาย พรุ่งนี้ต้องตรวจคนไข้ คนไข้สำคัญที่สุด

ไม่ได้นอนบนเตียงเขา จู่ลั่วหานนอนขดตัวบนโซฟาและ

หลับไป

ต้องแอบออกไปก่อนที่ทุกคนจะมาทำงาน คงไม่มีปัญหา

อะไร
เช้าวันรุ่งขึ้น ๘ลั่วหานตื่นแต่เช้า รีบล้างหน้า เพิ่งตีห้า?

หลับต่อ หรือไม่หลับดี?

จู่ลั่วหานรู้สึกสับสนวุ่นวาย

ดึงคอเสื้อออก ฉู่ลั่วหานขมวดคิ้ว เมื่อคืนผ่าตัดเหงื่อออก เยอะ ตอนกลางคืนเหนื่อยเกินไปไม่รู้สึกตัว เช้าตรู่ได้กลิ่น แล้วจู่ลั่วหานเกือบเป็นลม

ใช้เวลานี้กลับบ้านไปเปลี่ยนชุดดีกว่า

โบกรถที่ประตูทางเข้า คนจับถามว่าไปไหน ตอนแรกเธอ อยากบอกที่อยู่อพาร์ทเมนท์เล็กๆ ของตัวเอง สุดท้ายดัน พูดว่า “รีสอร์ทหยีจิ่ง” และพิงเบาะหลังแล้วหลับต่อ

ตื่นขึ้นมา รถจอดแล้ว เธออึ้งเลย!

และภายในคฤหาสน์ หลงเซียวขมวดคิ้วตื่นขึ้นมาบนเตียง จู่ลั่วหาน ขมวดคิ้วแน่น มองดูเวลายังไม่หกโมงฟ้าสว่างแล้ว ท่านเซียวนวดคิ้วและเดินออกจากประตูห้อง

เธอ ไม่ได้กลับทั้งคืน!

จู่ลั่วหานกลับถึงบ้าน เพิ่งเปิดประตูคฤหาสน์เดินเข้าไป พอเงยศีรษะขึ้นมาก็ประจันหน้ากับหลงเซียวโดยตรง!

เขายกแก้วน้ำเดือดยืนในห้องรับแขก เธอวางมาดอยู่หน้า ชั้นวางรองเท้า เกือบลืมขยับรองเท้าสลิปเปอร์ ทั้งสองคน มองหน้ากัน มีบางอย่างกำลังลุกไหม้ในอากาศ

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ก้มลงถอดรองเท้า ตอนวาง รองเท้าเห็นรองเท้าหนังสีดำของเขาวางอยู่ชั้นบนสุด ถัด จากนั้นคือรองเท้าส้นสูงสีแดงยี่ห้อชาแนลคู่หนึ่ง

ของโม่หรูเฟย?

และไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอใช้รองเท้าของตัวเอง ดันรองเท้าส้นสูงไปข้างๆ อย่างเป็นธรรมชาติ ทำให้เกิด ช่องว่างและวางคู่กับรองเท้าหลงเซียว
ไม่กลับมาทั้งคืน บ้าไปแล้วเหรอฉู่ลั่วหาน!”

เสียงท่านเซียวมีความโกรธ โกรธที่เธอไม่รับสายไม่ตอบ ข้อความ

นิ้วยาวบีบกาแฟ สีหน้าเย็นชาและห่างเหิน นอกจากนี้ยัง รังเกียจที่เธอไม่กลับบ้านทั้งคืน ทุกคำเย็นชาและถากถาง

ในพริบตาเดียว จู่ลั่วหานก็รู้สึกว่าตัวเองเมื่อกี้บีบรองเท้า

บีบเข้าไประหว่างรองเท้าสองคู่นั้นต่ำต้อยไป

หัวใจเธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง แลกกับความเฉยเมย

ของเขา

“ท่านเซียวกับคุณโม่รักกันยิ่งกว่าเพิ่งแต่งงาน ฉันอยู่ข้าง นอกไม่กลับบ้านเพื่อให้พวกคุณอยู่ด้วยกันตามลำพัง เมื่อ คืนพวกคุณก็ใช้ค่ำคืนที่ดีร่วมกัน คุณ…มีอะไรไม่พอใจอีก เหรอ?”

หัวใจฉู่ลั่วหานเจ็บและโกรธ แต่พอนึกถึงเขาและโม่หรู เฟยรักใคร่อ่อนโยนกันเมื่อคืน เช้ามาก็เย็นชากับเธอแบบนี้ เธอไม่อยากแสดงความหึงหวงให้เขาเห็น
หึงหวง แสดงว่าเธอใส่ใจ แต่ความเฉยเมยแสดงให้เห็น ว่าเธอไม่สนใจเลย

ท่านเซียวฟังออกถึงน้ำเสียงประชดประชันของเธอ เธอ เดาได้ว่าทั้งคู่นอนด้วยกันเมื่อคืนก็ไม่น่าแปลกใจ แต่ผู้ หญิงคนนี้นอกจากถากถางเหมือนคนนอกแล้ว ก็ไม่น้อยใจ เลยสักนิดจริงๆ

เธอไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ถึงเขาจะอยู่กับโม่หรูเฟยเมื่อ คืน เธอก็ไม่ปวดใจเหมือนกัน

คิดถึงตรงนี้แล้ว ท่านเซียวก็โกรธจัด เขากำแก้วน้ำและ ตำหนิอย่างรุนแรงเย็นชา “เธอเป็นคุณนายตระกูลหลง ทำอะไรก็ต้องคู่ควรกับสถานะ อย่าทำตัวเหมือนผู้หญิง เหลวแหลก”

ฉู่ลั่วหานเงยศีรษะมองชายหนุ่มที่ดูดีจนละสายตาไม่ได้ ภายใต้แสงไฟ หัวใจเต้นแรง แต่ใบหน้าไม่มีอารมณ์ใดๆ ท่านเซี่ยวพูดคำว่าผู้หญิงเหลวแหลกออกมาได้จริงๆ สินะ

รังเกียจแค่ไหนกัน?
“พูดแล้วมันก็ไม่ยุติธรรมจริงๆ นะท่านเซียว ผู้หญิงต้อง ไม่เหลวแหลก แต่ผู้ชายก็ไม่เห็นทำ”

น้ำเสียงเธอยังคงประชดประชัน ประชดประชันแบบนี้ ยังมี ความเหน็ดเหนื่อยแบบอดทนไม่ไหวด้วย

มุมปากหลงเซียวพ่นออกมาด้วยความเย็นชา “เธอหึงเห รอ?”

จู่ลั่วหานตอบเขาด้วยการสั่นไหล่ “ฉันไม่รู้ว่าอะไรคือหึง ท่านเซียวไปตรวจสอบที่อยู่ฉันได้เลย ไปหาคำตอบที่โรง พยาบาลได้มาบอกว่าเป็นผู้หญิงเหลวแหลกแย่ไปหน่อย นะ ท่านเซียวควรใช้มันอย่างระมัดระวังดีกว่า”

พูดแบบนี้ เธออยู่ที่โรงพยาบาลทั้งคืน?

แต่ทำไมไม่รับโทรศัพท์?

ท่านเชียวยังอยากถามอะไรอีก จู่ลั่วหานก็ออกแรงลาก รองเท้าสลิปเปอร์เดินไปจนสุดทางเดินอย่างเหนื่อยล้า

ไม่ว่าจะเหตุผลใด ก็รู้แล้วว่าเธอทำงานและไม่มีเหตุผลอื่น ท่านเซียวโล่งอก ในขณะเดียวกันก็ไม่พอใจนิด

หน่อย

ทำไมตอนนี้เขาถึงยิ่งสนใจผู้หญิงที่ไม่รู้ว่าอันไหนดีไม่ดี คนนี้ด้วย?

ท่านเซียวดื่มน้ำในแก้วจนหมด ท่าทางเหมือนดื่มเหล้า หายใจเข้าลึกๆ แล้วหันตัวไปเตรียมอาบน้ำ

จู่ลั่วหานกลับถึงห้อง ได้กลิ่นอากาเว่ในอากาศ กลิ่นแรง มากโดยเฉพาะบนเตียง

เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ คิดถึงเขาจนเป็นบ้าแล้วมั้ง? หลง เซียวจะมาที่นี่ได้อย่างไร?

หยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่ อู่ลัวหานเดินไปที่ห้องน้ำฝั่งตรง ข้าม ห้องสำหรับแขกชั้นหนึ่งไม่มีห้องน้ำส่วนตัว โชคดีที่ มีห้องน้ำใหญ่ที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ใช้แล้วสะดวกสบาย มากๆ

ถอดเสื้อผ้าออก จู่ลั่วหานนอนในอ่างอาบน้ำพร้อม ฟังก์ชันนวด เธอปวดไปทั้งร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แช่ น้ำก่อนค่อยไปทำงานแล้วกัน
หลังจากนอนลงไป ไอน้ำก็ลอยขึ้นมา คู่ลั่วหานคลายคิ้วที่ ขมวดอย่างเผลอตัว แค่หลับตาเพลิดเพลินไปกับการนวด เบาๆ ในอ่างอาบน้ำ

ฉู่ลั่วหานนวดไปด้วยหัวเราะเยาะตัวเองไปด้วย ที่แท้ตอน ที่เหนื่อยและไร้พลัง สิ่งที่ปลอบตัวเองได้ก็คืออ่างอาบน้ำ

ท่านเซียวขึ้นมาชั้นสอง เพิ่งเปิดประตูเข้าไปอาบน้ำใน ห้องน้ำที่ห้องนอนใหญ่ นึกถึงโม่หรูเฟยกำลังหลับอยู่ เขา ก็ขมวดคิ้ว ปล่อยลูกบิดประตู ไปที่ห้องแต่งตัวเพื่อหยิบผ้า ขนหนูผืนใหม่ ไปอาบน้ำที่ชั้นหนึ่งดีกว่า!

ตอนนี้ท่านเซียวยิ่งขัดแย้งมากขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกที่เขา มีต่อโม่หรูเฟยกำลังแย่ลงทีละนิด ยิ่งเธอเข้าใกล้อย่าง อ่อนโยน เขาก็ยิ่งอยากผลักเธอไปให้ไกล

แต่ฉู่ลั่วหานยิ่งตีตัวออกหาก เขายิ่งอยากบังคับเธอให้อยู่

ในอ้อมแขนเขา!

ให้ตายเถอะ! รสชาตินี้เขาไม่ชอบเลย

ห้องน้ำชั้นหนึ่งปิดประตูอยู่ แต่ด้านในไม่มีการเคลื่อนไหว มือใหญ่ท่านเซียวหมุนลูกบิดประตู ขายาวที่ ห่อหุ้มด้วยกางเกงสูทก้าวเข้าไป

ขณะที่เข้าประตูมา ควันรอบๆ ก็เต็มตาเขา ท่านเซียว ขมวดคิ้ว ทันใดนั้นเขาก็เห็นจู่ลั่วหานนอนหลับตาอยู่ใน อ่าง!

ไอร้อนกำลังระเหยออกไป หญิงสาวเปลือยกายอยู่ใต้น้ำ อุณหภูมิสูงพร้อมวางแขนสองข้างไว้ที่อ่าง แขนขาวเนียน ห้อยบนหยดน้ำคริสทัล

ฟองสบู่ในอ่างน้ำบังโค้งเว้าของเธอ แทบไม่เห็นลำคอ และกระดูกไหปลาร้าเรียว แต่แอบเห็นความเซ็กซี่ของเธอ อย่างเงียบๆ

ท่านเซียวเอามือดึง ประตูห้องน้ำปิดอย่างเงียบงัน ขายาว ก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่เชื่อฟัง ภายในห้องน้ำใหญ่โต ด้าน หลังมีกระจกใส สามารถเห็นดอกลาเวนเดอร์ด้านนอกได้ อ่างอาบน้ำทรงโค้งสีขาวขนาดใหญ่เพียงพอสำหรับนอน ได้สามสี่คนในเวลาเดียวกัน ทำให้สาวน้อยด้านในยิ่งมี เสน่ห์เพิ่มขึ้น

ลั่วหานจมอยู่ในห้วงความคิด นึกถึงสามปีที่ผ่านมาสถานการณ์ของตัวเอง เสียงวิพากษ์วิจารณ์จากผู้คนรอบ ข้าง สภาพของตระกูลจู่ น่าอารมณ์เสียชะมัด

ไม่ได้สังเกตเลยว่ามีคนเข้ามา

ท่านเชียวหญิงสาวที่ใบหน้าเล็กแดงก่ำเพราะความร้อน เส้นผมมีน้ำเกาะ….

ท้องน้อยของเขาแน่นขึ้น ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกปากแห้ง ไฟ ไหม้ชั่วข้ามคืนระเบิดขึ้น

เขามักจะหุนหันพลันแล่นกับเธอได้ง่ายมาก ตอนนี้ความ อดทนช่วงท้องน้อยยากที่จะหักห้ามใจ เขาขมวดคิ้วจน หน้าผากยับ

“เครัง”

เสียงหัวเข็มขัดปลุกสาวน้อยที่หลับตาให้ตื่นขึ้น จู่ลั่วหาน เบิกตากว้าง เธอยังไม่ทันเงยศีรษะขึ้นมองตาก็เห็นขายาว ที่คลุมด้วยกางเกงสูทสีดำสองข้างก่อน

ทันใดนั้นเธอก็กลอกตาขึ้น เงยศีรษะขึ้นไปมองใบหน้า หล่อเป็นเอกลักษณ์ท่ามกลางหมอก และท่าทางของเขาในการปลดเข็มขัด

“ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?”

ตอนแรกเธอจะถาม แต่พบว่าเร่งรีบเกินไป พอพูดออกไป เสียงสั่นและเบาลงอย่างประหม่า ฟังดูเหมือนตื่นเต้นไป

หน่อย

เชี่ย! เธอไม่ได้ตื่นเต้นเลย เขาคงไม่บิดเบือนความหมาย เธอใช่ไหม?

หลงเชียวยังคงปลดเข็มขัดต่อไป ไม่นานก็ถอดกางเกง ขายาวเผยขายาวสองข้าง ผู้ชายคนนั้นก้าวเท้าเปล่าไปข้าง หน้าหนึ่งก้าว ในขณะเดียวกันก็ยื่นมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต ของเขาอย่างช้าๆ

ู่ลั่วหานรู้สึกตกใจกลัวและเสียสติ “หลงเซียว คุณทำ อะไร? คุณไม่เห็นเหรอว่าฉันอาบน้ำอยู่ คุณ…คุณออกไป ก่อน”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ