ตอนที่ 58 เธอมีเสน่ห์เหมือนดอกป๊อปปี้

ตอนที่ 58 เธอมีเสน่ห์เหมือนดอกป๊อปปี้

เธอแสยะยิ้มเย่อหยิ่ง มีความรักใคร่หลากหลายชนิด อย่างคาดไม่ถึง

ท่านเขียวรู้สึกหงุดหงิดและปวดศีรษะในเวลาเดียวกัน สามปี เธอไม่เพียงแต่เพิ่มทักษะและความกล้าหาญ แต่ เธอเพิ่มหนามด้วย

ถ้าอย่างนั้นก็ดีมาก ท่านเซียวจะค่อยๆ ดึงหนามบน ร่างกายเธอออกทีละชิ้น

เธอใช้การยั่วยุและเหน็บแนม เพื่อช่วยตัวเองออกจาก ความทุกข์ทรมาน ท่านเซียวอาบน้ำก่อนแล้วห่อผ้าห่ม เข้าไปในห้องนอน ไม่สนใจเธออีกแม้แต่นิดเดียว

สติปัญญาของเธอใกล้จะหมดไป ถ้าเธอสู้ต่อไปอีก เธอ จะต้องอยู่ในสถานการณ์ที่ยากจนข้นแค้น

ไม่ใช่แค่นอนบนโซฟาเหรอ? เธอไม่ได้ไร้เหตุผลขนาดนั้น

แต่ตอนนอนบนโซฟาเธอกลับไม่มีอาการง่วงนอน หยิบ แหวนแต่งงานที่ตัวเองแบกหน้าไปเก็บขึ้นมา ฉู่ลั่วหา นทำมุมปากให้แบน ของมีค่าแบบนี้ต้องเก็บอยู่แล้ว ตอน หย่าจะเป็นอาวุธที่ดีมาก

แต่พอคำว่าหย่าร้างสองคำปรากฏขึ้น คิ้วของู่ลั่วหา นก็ไม่ได้ คลายอีก

นึกถึงค็อกเทลที่ซื้อมา เธอก็ลุกขึ้นทันที เปิดตู้เย็นและ นำค็อกเทลสีสันสดใสมาสองขวด ดื่มในขวดอยู่หลายอีก

เหอะๆ

ดื่มไปดื่มมา เธอหัวเราะกับตัวเอง หัวใจเหรอ?

เธอมีหัวใจอยู่แล้ว หัวใจเธอดวงนี้อยู่ที่เขาทั้งหมด ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอจนถึงเมื่อครู่นี้ ทุกครั้งที่หัวใจเธอ เต้นมันโห่ร้องเรียกความรักของเขา
คนที่ไม่มีหัวใจก็คือเขา!

ฉู่ลั่วหานนิ้วมือล้อมรอบขวดเหล้า มีของเหลวเปื้อนริม ฝีปาก มีเสน่ห์เหมือนดอกป๊อปปี้

หลงเชียว เรามาเล่นเกมกันเถอะ ฉันไม่เชื่อว่าฉันจะไม่ ได้หัวใจคุณ ถึงจะหย่าร้าง ฉันก็จะเอาหัวใจคุณไปด้วย

สามปีนี้ ไม่สิ ถ้านับแล้วทั้งหมดก็เป็นเวลาห้าปี เธอขุด หัวใจและปอดออกมา เพื่อแลกกับคำพูดบรรยายของเขา

สองคำ “ชั้นต่ำ”

ถ้าอย่างนั้น เธอก็ให้เขาได้รับในสิ่งที่ต้องการ ให้เขา ดูว่าเขาจะล้มอยู่ใต้กระโปรงคนชั้นต่ำอย่างเธอคนนี้ อย่างไร

วางเหล้าลง ใบหน้าเปื้อนด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ความ เข้มข้นต่ำกลายเป็นผงดอกซากุระ กอดหมอนไว้คู่ลั่วหา นเข้าสู่การนอนหลับสนิท

แน่นอนว่าเธอไม่รู้ ชายที่เดินออกจากห้องนอนตอนเที่ยงคืน หยุดอยู่ข้างโซฟา เห็นใบหน้าแดงก่ำเธอด้วย แสงจันทร์ เป็นการแสดงสีหน้าแบบไหน

และไม่รู้ว่าเธอเตะผ้าห่มด้วยท่าทางไม่เหมาะสม แล้ว มันกลับไปบนตัวเธออีกครั้งอย่างไร

เช้าวันรุ่งขึ้น คู่ลั่วหานตื่นเช้ามาก ศีรษะหนักอึ้งไป หน่อย เธอเป็นหวัดจริงๆ แล้ว

เสื้อผ้าบนระเบียงแห้งแล้ว เธอกลับไปที่ห้องน้ำเปลี่ยน เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ใช้ยางมัดผมรัดไปด้านหลังอย่าง เป็นธรรมชาติ

อาหารเช้าปรุงเองที่เรียบง่าย เธอทำได้ดีมาก อาหาร จีนที่สะดวกสบายและมีสารบำรุง น้ำเต้าหู้สด ไข่ดาว เหลือง ส้ม เธอจัดอาหารเช้าบนโต๊ะอย่างหรูหราสง่างาม

กล่องแปรงสีฟันถูกโยนลงถังขยะ ดูเหมือนเขาจะพบ แปรงสีฟันสำรองที่บ้านเมื่อคืนนี้ คู่ลั่วหานยกมุมปากขึ้น ดื่มน้ำเต้าหูทีละนิด
หลงเซียวสุดยอดยังไง ก็เป็นบุคคลคนหนึ่งเท่านั้น ที่

ต้องการสิ่งพื้นฐานในชีวิต

เอาความเย่อหยิ่งในร่างกายออก เขาก็ยังป่วยและหิว

เป็นไหมนะ?

ให้คุณได้เย่อหยิ่ง เก่งกาจจริงก็อย่าทานข้าว

ทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว คู่ลั่วหานหยิบกุญแจสำรอง แล้วออกจากห้องไป

หลังจากท่านเซียวตื่นมา ในบ้านไม่มีร่างของจู่ลั่วหาน แล้ว มีเพียงอาหารเช้าที่ส่งกลิ่นหอมไปทั่วห้องรับแขก เล็ก

สถานการณ์แบบนี้มันทำให้ท่านเซียวขมวดคิ้ว

ทั้งอาหารเช้าไว้แล้วออกไป?

“อาหมิง รีบมา”

ฉู่ลั่วหานเอาความกล้ามาจากไหน กล้าท้าทายอำนาจของเขา!

มาถึงโรงพยาบาล จู่ลั่วหานเปลี่ยนเป็นเสื้อคลุมขาว ใหม่เอี่ยม สวมรองเท้าส้นสูงแล้วเดินต๊อกแต๊กบนทาง เดิน ดูเหมือนสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันก่อนไม่ได้ทั้งร่อง รอยไว้บนหน้าเธอเลยสักนิด เธอกลับมาอยู่ในสภาวะ แพทย์เย็นชาจนคนแปลกหน้าไม่เข้าใกล้

“หมอ”

เธอเพิ่งทำการเดินดูคนไข้เสร็จ กำลังสื่อสารแผนการ รักษากับผู้ป่วย ถังจิ้นเหยียนก็ออกมาจากลิฟต์ เรียกเธอ ไว้

ฉู่ลั่วหานศีรษะหันมายิ้มให้เขาอย่างเป็นธรรมชาติ “รอง คณบดี มีอะไรเหรอคะ?”

ผู้ช่วยและแพทย์อีกหลายคนทักทายถังจิ้นเหยียนทีละ คน เขาพยักหน้าเป็นสัญลักษณ์ แต่สายตายังคงมองร่าง อยู่ “การผ่าตัดของฟางเสี่ยวเหม่ยสำเร็จแล้ว คุณอยากไปดูเธอไหม?”
“จริงเหรอคะ?”

ฉู่ลั่วหานไม่สามารถซ่อนความดีใจได้ด้วยสัญชาตญาณ น้ำในตาเปล่งแสงแวววาวจางๆ

“จริงสิ ผู้ป่วยปลอดภัยแล้วฉันถึงมาหาคุณ ไปกันเถอะ ไปดูด้วยกัน”

การเชิญชวนของถังจิ้นเหยียนเป็นธรรมชาติมาก ถึงแม้ ไม่อาจบรรยายความสนิทสนมได้ แต่ผู้สังเกตการณ์รอบ ข้างมองความกำกวมของทั้งสองไม่ออกเลยสักนิด แค่ อิจฉาลั่วหาน ที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับรองคณบดีได้เร็ว ขนาดนี้

หน่วยรักษาพยาบาลผู้ป่วยหนัก

ฟางเสี่ยวเหม่ยนอนอย่างสงบ สามีและคุณแม่เธอเฝ้า อยู่ข้างๆ ขอบคุณถังจิ้นเหยียนกับลั่วหานอีกครั้งและอีก ครั้ง ภาพลักษณ์ของฉู่ลั่วหานที่ถูกเหยียบย่ำลงในโคลน ดีขึ้นเรื่อยๆ

แต่ว่า–
ฉู่ลั่วหานถามเสียงทุ้ม “รองคณบดี คุณ …สัญญากับ คนครอบครัวจริงๆ เหรอว่าจะปกป้องคุณแม่?”

เพราะท้องใหญ่ของฟางเสี่ยวเหม่ยหายไปแล้ว ด้าน ล่างเรียบแบน หัวใจเจ็บปวดตาม นั่นคือเด็กที่เป็นรูปร่าง แล้ว

ถังจิ้นเหยียนเห็นสีหน้าเธอประหม่าก็ยิ้มขึ้นมา ร่องรอย ความงามตื้นๆ ของคางเธอ เขายิ้มอย่างอ่อนโยน “ฉัน สัญญากับคุณว่าจะช่วยชีวิตแม่และเด็ก จะผิดสัญญาได้ ยังไง?”

เด็กล่ะคะ?”

“คุณตามฉันมา”

หลังจากนั้นไม่กี่นาที จู่ลั่วหานเห็นทารกตัวน้อยในตู้อบ เด็กน้อยอายุเพิ่งเจ็ดเดือนดูเหมือนสามารถดึงออกมา ด้วยมือเดียว ตัวเล็กจนทำให้คนมองใจละลายไปทุกที่

คู่ลั่วหานเข้าไปใกล้ตู้อบ มองดูชีวิตตัวน้อยด้านในมือเล็กของเขาสั่นเบาๆ เหมือนเป็น แผนเผาในท้องของ คุณแม่ ป็นสีชมพูคำแน่น ริดสีชมพูต้นไม้ที่บ้าน โยน เหมือนน้ำพุที่ไหลผ่านหัวใจที่แห้งแล้งของสั่วหา น สัมผัสหัวใจที่อ่อนโยนที่สุดของเธอ

เด็กน้อย ….ชีวิตน้อยที่มหัศจรรย์ ก็คือเด็กน้อย

จู่ลั่วหานอดไม่ได้ที่จะวางมือบนกระจก ท่อนิ้วของทารก ไว้ผ่านกระจกกั้น “เด็กน้อย สบายดีไหม?

ร่างสูงและอบอุ่นของตังขั้นเหลียนเปินอยู่ด้านหลังเธอ สัมผัสได้ถึงความรักอันลึกซึ้งของเธอที่มีต่อเด็ก จึงยิ้ม นิดๆ ทันที “เขาสบายดีมาก แค่เกิดก่อนกำหนด ถ้าอยู่ที่นี่ ครึ่งเดือนคุณก็ลุ้มเขาได้แล้ว”

“อัศจรรย์มาก คุณรู้สึกไหมว่าชีวิตมันน่าอัศจรรย์มาก จริงๆ ตั้งแต่เด็กขนาดนี้ เติบโตเป็นผู้ใหญ่อย่างช้าๆ น่า อัศจรรย์มากจริงๆ”

แววตาเธอมีความรักและความชอบที่มีต่อเด็ก หวังอย่าง มากว่าตัวเองจะมีลูกได้ลูกของเธอกับหลงเชียว
ทำไมต้องคิดถึงเขาอีกแล้ว!

ความรักที่มีต่อเด็กของจู่ลั่วหานส่งผลกระทบต่อถังจิ้น เหยียนอย่างลึกซึ้ง “คุณชอบเด็กมาก ในอนาคตต้องเป็น แม่ที่ดีแน่ๆ”

“ถ้าฉันมีลูกของตัวเอง ฉันจะต้องรักเธอมากอย่าง แน่นอน” สายตาฉู่ลั่วหานยังคงจ้องมองทารกน้อย เหมือนว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของตัวเอง

“ฉันก็ชอบเด็กเหมือนกัน ถ้ามีลูกเป็นของตัวเองแล้ว คอยดูเขาเติบโตทุกๆ วัน เป็นความสุขอันยิ่งใหญ่ที่สุด ของพ่อแม่ ฉันปรารถนาวันแบบนี้มาโดยตลอด”

คู่ลั่วหานพยักหน้าอย่างเต็มที่ “ฉันก็เหมือนกันค่ะ”

พูดจบ เธอก็มีสติกลับมาทันที สิ่งที่พูดเมื่อครู่นี้เหมือน จะพูดเกินจริงไป คู่ลั่วหานรีบปรับสภาวะทันที ปกปิด ความกระอักกระอ่วนเมื่อครู่นี้ “ฉันยังมีธุระขอตัวก่อนนะ คะ”

จู่ลั่วหานขมวดคิ้ว ทำไมถึงแสดงความรู้สึกที่แท้จริงโดยไม่ได้เตรียมการล่วงหน้าต่อหน้าถังจิ้นเหยียนอยู่

ตลอดเลยนะ?

เธอคงไม่ได้ชอบเขาหรอกนะ?

เป็นไปไม่ได้ ไร้สาระ!

เธอก้าวเท้ายาวออกมา ไม่รอให้ผู้ชายด้านหลังพูด ร่าง ขาวบางก็หายไปอยู่นอกประตู

ถังจิ้นเหยียนอดไม่ได้จริงๆ ยิ้มที่มกับประตูว่างเปล่า คู่ลั่วหานเอ๊ยจู่ลั่วหาน คุณน่ารักขนาดนี้ ฉันควรจะทำ อย่างไร?

ฉู่ลั่วหานกลับมาที่ห้องทำงาน จ้าวเหมียนเหมียน ชื่อหยู่และจางได้จุนต่างก็มองไปที่เธอ สีหน้าท่าทาง สามคนนี้แปลกๆ ในใจสงสัย “เป็นอะไร?”

จ้าวเหมียนเหมียนชี้ไปที่ตำแหน่งเธอด้านใน แล้วขยับ ไปอีกทิศทางหนึ่ง ด้านบนมีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ ชาย หนุ่มร่างสูงผอม แต่งกายลำลอง ทรงผมสบายๆ เป็น กันเอง นั่งไม่ค่อยสุภาพนัก สองขาห้อยต่องแต่งนายมาทำไมอีก?

โปรดสังเกตคำนี้อีกครั้ง

หลงจื้อหันเก้าอี้มาอยู่ฝั่งตรงข้ามจู่ลั่วหานพอดี นิ้วเขา หมุนพวงกุญแจไปรอบๆ สายตาเรียวยิ้มร้ายกาจ “หมออู่ ไม่เจอกันนาน ฉันป่วยอีกแล้ว”

กุญแจในมือของเขา เป็นของเธอ

ก็คือ สิ่งของของเธออยู่ในมือเขาทั้งหมด

ว่ามาเถอะ ครั้งนี้ไม่สบายตรงไหนล่ะ?” ฉู่ลั่วหานหยิบ ปากกาออกมาจากกระเป๋า เตรียมทำการจด หัวใจ ตับ ม้าม กระเพาะอาหารและไต หลอดเลือดในสมอง ต้อง ตรวจร่างกายเต็มรูปแบบให้นายหรือเปล่า”

หลงจื้อ “หมอจู่ต้องโหดขนาดนี้เลยเหรอ?”

ลั่วหานโยนปากกาและกระดาษออกไป พูดเสียงทุ้ม ต่ำ “เอาของมาให้ฉัน แล้วนายก็ไปได้
หลงจื้อเลิกคิ้วตัวเอง ไม่พอใจแล้ว “เมื่อคืนฉันช่วยเก็บ ควาดให้คุณและพี่ใหญ่ ยุ่งจนถึงเที่ยงคืน แล้วเอาของ มาให้คุณด้วยตัวเองอีก คุณควรพูดแบบนี้ไหม?”

จู่ลั่วหานสองมือล้วงกระเป๋าอีกครั้ง ขมวดคิ้วและยิ้ม “ฉันแสดงถึงความเห็นอกเห็นใจ”

“คุณ…..คุณผู้หญิงคนนี้ไร้เหตุผลจริงๆ”

“งั้นก็ดีมาก ฉันก็ไม่อยากคุยกับนาย เอาของมาให้ฉัน อีกอย่าง ถ้าพี่ชายใหญ่นายรู้ว่านายมาโรงพยาบาลบ่อยๆ นายคิดว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง?”

หลงจื่อตะโกนร้องในใจ ความโกรธบนใบหน้าเกือบ ทำลายใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา “คุณตอบแทนด้วย ความแค้น ไม่น่ารักจริงๆ เลย พี่สะใภ้ คุณแข็งกร้าวขนาด นี้ ไม่แปลกใจที่พี่ใหญ่จะหลงโม่หรูเฟย”

สามคนข้างๆ มองสองคนแล้วเอ่ยพึมพำ ดวงตาโค้งมน การเกี้ยวพาราสีที่ยิ่งพ่ายแพ้ก็ยิ่งกล้าหาญของไอดอล วัยรุ่นนี่น่านับถือจริงๆ
ลั่วหานแย่งกุญแจมาจากมือเขา “โทรศัพท์ฉันละ

หลงจื้อมองไปรอบๆ ห้องทำงานรอพบหมอที่มีชีวิตชีวา หัวเราะคิกคัก พี่สะใภ้ ถ้าฉันให้สิ่งของกับพี่ต่อหน้าพวก เขา มันจะเกิดการเข้าใจผิดได้ เราออกไปข้างนอกดีกว่า ไหม?

หลงจื้อแม่งเอ้ย

“เอาของวางไว้บนโต๊ะ คุณชายหลง ฉันให้เวลานายแค่ หนึ่งนาที อย่าท้าทายขีดจำกัดของฉัน”

ทันใดนั้นหลงจื้อก็กุมท้องแล้วตะโกน “หมอจู่ ฉัน เหมือนถูกวางยาพิษ กินแอปเปิลพิษโดยไม่ได้ตั้งใจ

จี่ลั่วหานกัดฟัน “หมอจ้าว! พาเขาไปล้างกระเพาะ อาหารสวนทวารหนัก ผู้ป่วยอาหารเป็นพิษ!”

หลงเนื้อ : *! ! !”

ไล่หลงจื้อออกไปแล้ว ู่ลั่วหานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ลู่ หวีวงส่งข้อความเสียงในวีแชทมาสิบกว่าข้อความถามเธอเกี่ยวกับงานเลี้ยงเมื่อคืน

“สุดยอดเลยใช่ไหม? ดีไหม?”

“สุดยอดค่ะ ดีค่ะ จากรูปลักษณ์ภายนอกและร่างกาย จากราคาถึงเทคโนโลยี ล้วนเป็นเกรด A

ลู่หวูซวงร้องว้าว “คราวหน้ามีข่าวดีก็พาฉันไปด้วยสิ! มัวฟ! แล้วการต่อสู้เธอเป็นไงบ้าง?”

ฉู่ลั่วหานนวดคิ้ว ตอบกลับ “ลี่หงจางต่อสู้ แพ้ทุกครั้งก็ รบไม่ถอย”

“เชี่ยแล้วเทพธิดาเสียชีวิตอีกครั้ง?”

“วิญญาณของเทพธิดายังอยู่ตลอดไป เรายังมีเวลาอีก นาน แต่ว่าคุณคะ สร้อยคอของคุณกับโม่หรูเฟยเหมือน กันเลย”

“.เข้า”

ูลรั่วหานวางโทรศัพท์ลง ภายในห้องมีคนเพิ่มหนึ่งคน ร่างกายสูงผอม กลิ่นน้ำหอมจีวองชี่ไม่สามารถปกปิด ได้ด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ นั่นก็คือเกาหยิ่งจือ

เธอมา คงไม่ใช่เรื่องที่ดี

ตามที่คาดการณ์ไว้ เกาหยิ่งจือมาหาเธอ

“หมอ จู่ ดูเหมือนเธอจะว่างมาก”

“ตรงข้ามเลยค่ะ ฉันยุ่งมาก”

ริมฝีปากแดงของเกาหยิ่งจ๊อทำเสียงเหอะอย่างเย็นชา “เหอะ ฉันไม่สนว่าเธอกำลังยุ่งอะไรอยู่ วางงานของเธอ ชั่วคราว มีภารกิจ เธอเข้าร่วมทันทีเลย?”

“ภารกิจอะไร?”

“ทีมแพทย์ช่วยเหลือที่หมู่บ้านโรคเอดส์ ขาดหมอ เชี่ยวชาญโรคหัวใจ หมอฉู่ผู้เชี่ยวชาญของเรา ก็ต้องเป็น ตัวเลือกแรกอยู่แล้ว!”

พระเจ้า!
เกาหยิ่งจือมอบหมายให้จู่ลั่วหานไปเป็นอาสาสมัครทีม แพทย์ช่วยเหลือที่หมู่บ้านโรคเอดส์จริงเหรอ? สถานที่ แบบนั้น….พูดให้ดีก็คือเป็นนางฟ้าในชุดขาว แต่ใครจะ ไม่รู้ว่าช่วยพวกเขารักษามันเสี่ยงอันตรายมากแค่ไหน อาจจะ… ๑๑๑

จ้าวเหมียนเหมียนและจี้ซือหยู่ไม่กล้าพูดจางได้จุนพูด อย่างลองเชิง “รองผู้อำนวยการเกา หมอจู่เป็นกระดูกสัน หลังของแผนกอายุรกรรม เธอไปมันเหมาะสมเหรอ?”

“ทำไม? คุณอยากไป?”

จู่ลั่วหานยิ้มนิดๆ ในเมื่อผู้อำนวยการเกาเชื่อใจฉันมาก ขนาดนี้ แน่นอนว่ามันเป็นหน้าที่ของฉัน ออกเดินทาง เมื่อไรคะ?”

“ในเมื่อเป็นหน้าที่ งั้นก็รีบเตรียมตัว ออกเดินทางบ่าย

สามโมง”

จ้าวเหมียนเหมียนอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมา “ตอนนี้

มันจะเที่ยงแล้วอ่ะ!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ