ตอนที่ 55 เธอยังอยากขายหน้าเพิ่มเหรอ
ตอนที่ 55 เธอยังอยากขายหน้าเพิ่มเหรอ
“เธอนั่นแหละมานี่!”
จู่ซีหรานอยากใส่ร้ายเธอ แต่ไม่ดูเลยว่าเธอมีไอคิว
ไหม!
อย่ามั่นใจตัวเองเกินไป!
คู่ลั่วหานขณะที่เธอกำลังจะกระโดดลงสระน้ำ สองมือก็
ดึงกันอย่างแรง–
“ตุ้ม!”
น้ำหนักตัวทั้งหมดของฉ่ซีหรานทับร่างกายคู่ลั่วหาน
ทั้งสองล้มลงพื้นด้วยกัน!
ได้ยินเสียงทางนี้ เหล่าแขกก็หันมามองทันที เห็นภาพ พี่น้องตระกูลจู่ล้มลงกับฟื้น
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?ฉู่ลั่วหานเธอทำอะไรน้อง?” จู่ๆ ฟางหลิงหยู้ก็กรีดร้องเสียงดัง เหมือนสูญเสียครั้งยิ่ง ใหญ่
ลั่วหานถูกทับอยู่ ลุกขึ้นมาไม่ได้ชั่วขณะหนึ่ง ด้าน หลังกระแทกพื้นแข็ง
นี่มันไม่ได้สนุก อ้าปากค้างด้วยความเจ็บปวดทันที แต่ สีหน้ายังคงไม่มีความสั่นไหวใดๆ สองมือผลักฉู่ชีหรานอ อก พูดขึ้นอย่างเป็นห่วง “น้อง ทำไมเดินไม่รู้จักระวัง? ถ้าเมื่อกี้ฉันจับเธอไว้ไม่ทัน เธอตกน้ำไปแล้ว”
อู่ซีหรานกัดฟัน พูดเสียงลอดไรฟัน “คนชั้นต่ำ! เธอ ภูมิใจอะไร!”
สองคนกระซิบกัน คนข้างๆ ไม่ได้ยิน รอยยิ้มบนใบหน้า ไม่ได้ลดน้อยลง ความเป็นห่วงและอ่อนโยนของพี่สาว ทุกคนที่เห็นจึงสรรเสริญอย่างช่วยไม่ได้
“ฉันภูมิใจแน่นอนอยู่แล้ว ขโมยไก่ไม่ได้ แถมยังเสีย ข้าวสารอีกกำมือ น้องสาวที่น่ารัก ครั้งหน้าทำอะไรก็ใช้สมองหน่อยนะ อย่าคิดว่าดูละครหลายเรื่องแล้วจะทำ ตามได้
ฟางหลิงหยู้ดึงลูกสาวขึ้นมา สองมือปัดร่างกายเธอ หลายครั้ง “เป็นไงบ้าง? ไม่เป็นไรใช่ไหม? บาดเจ็บหรือ เปล่า?”
“เปล่าค่ะ!”
ฉู่ลั่วหานยันพื้น มีคนข้างๆ ยื่นมือช่วยดึงเธอขึ้น เธอกัม ศีรษะเอ่ยขอบคุณ
หลงเซียวและหลงจื้อล้วนเห็นภาพเมื่อครู่นี้ ฉ่ลั่วหาน ดึงน้องสาวกลับมา แข็งแรงและไม่เหมือนผู้หญิง เห็นได้ ชัดว่า ความพยายามออกแรงของเธอ เป็นผู้หญิงที่โดน บังคับให้จนตรอก
“เฮ้! คุณฉู่ ข้อศอกและหลังคุณบาดเจ็บ ต้องให้คุณ หมอมาจัดการทันที”
คู่ลั่วหานยกข้อศอกขึ้นมาดู ผิวหนังถลอกนิดหน่อย เธอ ยิ้ม “ไม่เป็นไรค่ะ ทุกคนสนุกกันต่อเลย อย่าเข้าใกล้สระน้ำเกินไปก็พอ ถ้ามันเกิดขึ้นอีก ฉันไม่รับประกัน
ว่าจะไปช่วยทันนะคะ”
เธอเตือนและพูดหยอกล้อกับเหล่าแขกโดยไม่คำนึงถึง แผลบนร่างกาย ได้รับการยกย่องจากทุกคน “คุณจู่ ไม่ คิดว่าคุณจะมีอารมณ์ขันขนาดนี้ ฮ่าๆ!”
หลงเซียวขมวดคิ้ว ยกเท้าขึ้นเตรียมออกจากงาน
เรื่องตลกในค่ำคืนนี้ เขาไม่มีอารมณ์จะดูอีกต่อไป
หลงจื้อถูกล้อมรอบไปด้วยสาวสวย ดื่มแก้วแล้วแก้วเล่า แสดงความเจ้าชู้ออกมาอย่างเต็มที่ จู่ลั่วหานมองจนขี้ เกียจจะมอง
ไม่แปลกใจที่เป็นพี่น้อง นิสัยเหมือนกันเลย!
แต่เธอไม่เคยเห็นสายตาของหลงจือ ที่ตั้งใจมองเธอ
อยู่ตลอดเวลา
“ซี้ด–”
ฉู่ลั่วหานยกมือขึ้น ความเจ็บปวดจากข้อศอกสองข้างมา พร้อมกัน เจ็บจี๊ด เงยศีรษะขึ้นอีกครั้ง ก็ไม่พบร่างสูงใหญ่ ดำท่ามกลางฝูงชนแล้ว
ภายในใจรู้สึกจิตตกอย่างบรรยายไม่ได้ ถ้าทุกอย่างใน คืนนี้เป็นการแสดง ผู้ชมเดียวที่เธอต้องการเก็บไว้ก็คือ เขาคนเดียวเท่านั้น
เธออยากให้เขาเห็น คู่ลั่วหานอย่างเธอไม่ใช่ขนมปัง กลมที่ให้คุณบีบจนแบน เธอสามารถขึ้นไปบนท้องฟ้า เองได้
แต่เขาไปแล้ว เธอก็ไม่สนใจที่จะแสดงแล้ว
อย่างไรก็ตามงานเลี้ยงนี้ยังไม่จบ ในฐานะเจ้าภาพเธอ ไม่สามารถออกจากงานไปก่อนได้
“จู่ลั่วหาน เธอนี่เจ้าเล่ห์จริงๆ ตอนนั้นปืนเข้าประตู ตระกูลหลงได้สำเร็จ มีความสามารถจริงๆ เลยนะ” สายตาชั่วร้ายของเธอเลื่อนไปที่นิ้วของเธอ “โอ้ไม่ ใส่แหวนแต่งงานเหรอ? ยังไม่หย่ากันเลย ตัวเองไม่มี เกียรติในการพิสูจน์สถานะเหรอ?”
นีตั่วหานบีบกระเป๋าถือ เกร็งนิ้วมือ “ฉันมีปัญญาเข้า ตระกูลหลง และมีปัญญาเตะเธอออกไปจากตระกูล ด้วย เชื่อไหมล่ะ?
“ฮาๆๆ ขึ้นอยู่กับเธอเหรอ? ่ลั่วหานเอ๊ยจู่ลั่วหาน ดูตัว เองก่อนเถอะ อีกอย่างนะ ผู้ถือหุ้นที่ใหญ่ที่สุดในบริษัทจู่ ชื่อนะก็คือฉัน ผู้สืบทอดบริษัทจู่ซื่อก็เป็นชื่อแม่ฉัน สู้กับ ฉันสิ
ลั่วหานกัดฟัน พลาดท่าเสียทีกับเรื่องเล็กน้อย กระต่ายสีขาวตัวน้อยในตอนนั้น ตอนนี้เป็นหมาป่าตาสี
“ตราบใดที่ฉันต้องการ เพื่อนของพ่อฉันในตอนนั้นก็จะ รวมพลังโจมตีบริษัทจู่ชื่อทันที คุณอาจึ้งก็เป็นหนึ่งในนั้น ฉันจะเตือนไว้ประโยคหนึ่งนะ ขนาดของบริษัทคุณอา จั้งในตอนนี้นะใหญ่กว่าบริษัทบริษัทจู่ซื่อสองบริษัทเสีย อีก
ู่ชีหรานถูกเธอจีจุดอ่อน อับอายจนโกรธ “จู่ลั่วหาน เธอบังคับฉันเองนะ
คู่ซีหรานแย่งกระเป๋าถือของฉู่ลั่วหานมาทันที เทของ ด้านในออกมาทั้งหมด จนกระทั่งเห็นแหวนเพชรที่ส่อง
แสง
“ฮ่าๆ อยู่นี่จริงๆ!”
คู่ชีหรานหยิบแหวนเพชรขึ้นมาแล้วถือไว้ในมือ “ดูสิ! ฉันจะดูว่าครั้งนี้เธอจะช่วยมันยังไง!”
“เอามาให้ฉัน!”
“จ๋อม–”
เธอยกแขนขึ้น แสงสีขาววาดโค้งกลางอากาศ หล่นลง
ไปกลางสระน้ำ
“ซีหราน คอยดูเถอะ!”
เธอกอดอกแสยะยิ้ม “ฉันรออยู่ล่ะ!”
แหวนแต่งงาน แหวนแต่งงานของเธอ! จะทำหายไม่
ได้
จู่ลั่วหานถอดรองเท้าส้นสูงออก ยืดมือสองข้างออก แล้วกระโดดลงไปในสระน้ำ!
ทุกคนที่นั่นอยู่ในความโกลาหล แม้แต่หลงเซียวที่ยัง ไปไม่ได้ไกล ฝีเท้าชะงักเพราะเสียงหล่นน้ำดังลั่น
“คุณฉู่! คุณฉู่!”
คู่ลั่วหาน?! ยัยที่มนี้ทำอะไรอีก?!
น้ำ เย็นจับใจ ไม่ใช่สระน้ำกลางแจ้งในฤดูร้อนตอนนี้ มันจึงเย็นมาก คู่ลั่วหานกระโดดลงไปควันเย็นทั่วทั้ง ร่างกาย การกระตุ้นนี้ทำให้ฤทธิ์แอลกอฮอล์เมื่อครู่สร่าง ทั้งหมด เธอตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ ร่างกายหนาวเย็น น้ำ ไหลเข้าแผล มันเจ็บ
เธอไม่สนใจมัน เธอต้องหาแหวนแต่งงาน ต้องหามัน
ให้เจอ!
สุดลมหายใจหนึ่งที เธอโน้มเอวลงไปใต้น้ำ พยายาม ดิ้นรนเพื่อลืมตา มองหาอย่างระมัดระวัง
แหวนแต่งงาน! แหวนแต่งงานของเธอ!
ผู้คนบนฝั่งมองอย่างที่มๆ “เกิดอะไรขึ้น? คุณฉู่ทำ อะไร?”
อู่ซีหรานยิ้มกว้างอธิบาย “พี่สาวฉันคิดว่าบรรยากาศคืน นี้อึดอัดเกินไป อยากให้ทุกคนมีชีวิตชีวามั้งคะ?”
“ที่แท้คุณคู่ก็มีกิจกรรมอีกเหรอเนี่ย? โอ้โห ทักษะการ ดำน้ำดีมาก กลั้นหายใจสองนาทีแล้วใช่ไหม?”
ทวดแกสิ!
หลงจื้อเห็นจู่ลั่วหานกระโดดลงน้ำ และได้ยินบท สนทนาอีกครั้ง ทั้งแก้วไวน์ดัง เครั้ง พุ่งตัวลงไปอย่าง รุ่นแรงโดยไม่ถอดรองเท้า
หลงจื้อพยายามดึงเธอขึ้นมา แต่ฉู่ลั่วหานดิ้นรนสุดชีวิต
“ปล่อยฉัน!”
“เชี่ย เธอเป็นบ้าไปแล้วหรือไง เธอจะแสดงกลั้นหายใจ จริงๆ เหรอ? เธอจะดังแน่ถ้ายังไม่ขึ้นไปอีก!”
“หลงจื้อ คุณปล่อยฉันนะ ของฉันตกลงไป!”
เธอผลักหลงจื้อพลางจะลงน้ำไปหา ด้านนอกสระน้ำ แออัด โทรศัพท์ถ่ายภาพดังแชะๆ แสงแฟลชกะพริบแสบ ตา จู่ลั่วหานจะโด่งดังแล้วจริงๆ
“เธอบ้าไปแล้วจริงๆ! ของอะไร? เธอขึ้นไปก่อน ระบาย น้ำออกแล้วค่อยหาใหม่
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ ระบายน้ำออกมันก็ไปกับน้ำน่ะสิ”
เธอโน้มเอวลงไปหาแหวนแต่งงานอีกครั้ง สอง มือแหวกคลื่นน้ำ คลื่นน้ำกำลังลอยในสระน้ำใหญ่ แสงจันทร์สะท้อนกระจายออก เย็นและซีดเซียว
ครั้งนี้หลงจื่อโกรธมากจนไม่มีแรงมองท้องฟ้า สองมือ อุ้มเธอขึ้นมาอย่างรุนแรง “ขึ้นไป อะไรหายเดี๋ยวฉันช่วย เธอหา”
ฉู่ลั่วหานมองผู้ชมด้านนอกอย่างเย็นชา ริมฝีปากม่วง เข้มเย็นเฉียบกัดปาก “ถ้าคุณอยากช่วยฉันจริงๆ ไล่คน พวกนี้ออกไปให้ฉันหน่อย”
บนฝั่ง ฟางหลิงหยู้และจู่ซีหรานพึงพอใจในที่สุด
ฟางหลิงหยูบอกกับแขก “ขอโทษจริงๆ นะคะ เด็กคน นี้อยู่เหนือการควบคุม ไม่รู้จักวางตัวให้เหมาะสมจริงๆ ทำให้ทุกคนหัวเราะเยาะ กลับไปฉันจะตั้งใจสั่งสอนเธอ ค่ะ”
“ทุกท่านคะ พี่สาวฉันได้รับแรงกระตุ้นอย่างมากหลัง จากพ่อฉันจากไป บางทีคืนนี้เธออาจจะคิดถึงคุณพ่อ ก็ เลย….” เธอชี้ไปที่สมองของตัวเอง “ทุกท่านยกโทษให้ ด้วยนะคะ”
ไม่จริงมั้ง? คุณหญิงตระกูลฉู่ผู้มีเกียรติ สมองมี ปัญหา ..จริงๆ เหรอ? ทำตัวโง่ในงานเลี้ยง?
หลงเซียวกลับมาอีกครั้ง ดวงตาดำเย็นยะเยือกน่ากลัว คู่ลั่วหาน ยัยที่ม! กล้าทำให้น่าอายขึ้นอีก!”อาหมิง รีบมาที่โรงแรมดี้เหาให้เวลาแค่สองนาที!”
วางโทรศัพท์ไปแล้ว ฝีเท้าท่านหลงเหมือนฟ้าร้อง ออ ร่ากดดันไหลวนเหมือนพายุฝน “หลีกไป”
ท่านหลงพูด แขกก็หลีกทางให้เขาโดยอัตโนมัติ เห็น สองคนภายในสระน้ำ หน้าผากท่านเซียวกำลังจะแตก
สองคนนี้ รู้ไหมว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่!
“เสี่ยวจื้อ ขึ้นมา!”
ด้วยคำสั่งของหลงเซียว เหล่าแขกก็ตกใจเป็นครั้ง ที่สอง เสี่ยวจื้อ? เมื่อครู่นี้หลงเชียวเรียกวัยรุ่นคนนี้ว่า อะไร? เป็นไปได้ไหมว่าเขาคือคุณชายสองหลงจื้อของ ตระกูลหลงที่มีความขัดแย้งกันและเพิ่งไปต่างประเทศ หลายปียังไม่กลับมา?
พระเจ้า–
คุณหญิงตระกูลฉู่เป็นบ้า คุณชายสองของตระกูลหลงกระโดดลงน้ำเข้าไปช่วย ยังมีข่าวที่น่าตื่นเต้นกว่านี้
ไหม?
“พี่ใหญ่ เธอ….”
“ขึ้นมา!”
หลงจื้อกัดฟัน “พี่ใหญ่ เธออยากหาของยังหาไม่เจอ”
ดวงตาดำหม่นหมองของหลงเซียวอยากจะบีบคอเขา ให้ตายทุกเมื่อ “เกี่ยวอะไรกับนาย? นายก็เป็นบ้าเหมือน
กัน?”
เป็นบ้า?
ฉู่ลั่วหานยึดตัวที่เปียกชื้นขึ้นมา ชุดราตรีแนบกับตัว โค้ง เว้า….อย่าร้อนแรงจนเกินไป!
เธอจ้องมองหลงเซียว ใช้สายตาถามเขา คุณก็เหมือน
กับพวกเขา คิดว่าฉันบ้า?ฉันก็บ้าจริงๆ แหละ! ฉันบ้าจนสนใจกับอีแค่แหวน แต่งงานที่ไม่มีความหมายในเชิงปฏิบัติเลย! ฉันบ้าที่หา มันที่นี่เหมือนคนโง่!
แต่เธอไม่อยากพูดไร้สาระกับเขาแม้แต่นิดเดียว
หลังจากจ้องมองอย่างเย็นชาแล้ว เธอก็หาต่อไป
ภายใต้น้ำ แสงเล็กหนึ่งกะพริบ ู่ลั่วหานคลานไปสุด ชีวิต หยิบแหวนแต่งงานขึ้นมา ถือไว้ในฝ่ามือ!
หาเจอแล้ว!
ในตอนนั้น เหมือนเธอเซอร์ไพรส์อย่างมาก ใบหน้าจม อยู่ใต้น้ำด้วยรอยยิ้ม สูดหายใจดื่มน้ำเข้าไปอีกใหญ่
หลงจื้อได้รับคำสั่งให้ขึ้นฝั่ง ตอนที่ฉู่ลั่วหานออกมาจาก ใต้น้ำ หลงจื้อยืนตัวเปียกอยู่บนฝั่ง ข้างกายเขาคือหลง เชียวผู้เย็นชา
ูลรั่วหานอยากจะขึ้นฝั่ง พอก้มศีรษะลง–แม่ง! เห็นทะลุหมดแล้ว!
เธอหมอบลงอีกครั้ง…
หลงเซียวเจ้าบ้า คุณอยากให้ภรรยาของตัวเองถูกคน มองแบบนี้เหรอ?
หลงเซียวมองเธอไม่กี่วินาที ก็พูดขึ้นอย่างเย็นยะเยือก “แขกผู้ชายทุกท่าน มองแบบนี้ เหมาะสมเหรอ?”
พอเขาพูดขึ้น เหล่าแขกชายก็หันศีรษะหนีทีละคน ไม่ กล้าโลภในความงามอีก
คุณชายหลงต้องเข้าไปยุ่ง นี่มัน….ทำให้ทุกคนค่อน
ข้างสับสน
คู่ลั่วหานมองไปรอบๆ และขึ้นมาจากน้ำ ลากน้ำไปทั่ว ชุดราตรีแนบร่างกายอย่างเหนียวแน่น เซ็กซี่กว่าไม่ใส่
อีก
หลงเซียวเผยอปากบางเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร
ถอดเสื้อคลุมตัวเองออกอย่างรังเกียจ คลุมตัวผู้หญิง อย่างลวกๆ แล้วกอดเธอไว้ในอ้อมแขนเขาแน่น
ครั้งที่สอง นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาช่วยเธอปิดบังความ
ละอาย
เธออับอายอยู่ข้างนอก เขาต้องคอยช่วยเธอภัยหลัง เรื่องแบบนี้ เธออยากจะทำอีกกี่ครั้งกัน?
จู่ลั่วหานหนาวสั่นไปทั้งร่าง ริมฝีปากเป็นสีน้ำเงินเข้ม ใบหน้าเล็กซีดเซียวไม่มีสีเลือดเลยสักนิด “ฉันต้อง อธิบายให้ชัดเจนว่าสติฉันปกติ!”
เสียงเธอมีความเย็นชา พออ้าปากก็พ่นหมอกออกมา
ทั้งคู่แนบชิดกันใกล้เกินไป ร่างกายเย็นเฉียบของเธอ สัมผัสหน้าอกร้อนระอุของเขา ความตื่นเต้นของน้ำแข็ง และไฟสองอย่างนี้ ทำให้หัวใจเธอเต้นระรัว
“ยังอยากอธิบายอีกเหรอ? ฉู่ลั่วหาน เธอคิดว่าเมื่อกี้ยัง ขายหน้าไม่พอเหรอ? ต้องการแน่ใจว่าเธอมีปัญหาทางจิตหรือเปล่า?”
เสียงกระซิบของทั้งคู่แขกไม่ได้ยิน แต่บรรยากาศ คลุมเครือโดยฉับพลันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น?
หลงเชียวที่เลือดเย็นไร้ความปรานีมาตลอด ช่วยหญิง บ้าที่ตกลงไปในน้ำจริงๆ นะเหรอ? มันเป็นไปได้อย่างไร?
“คุณ–ถือว่าคุณโหดร้าย!”
“โหดร้ายหรือไม่เดี๋ยวเธอก็รู้
หลงเชียวเดินผ่านฝูงชนไป แขกชายไม่กล้าเงยศีรษะ ขึ้นมองตั้งแต่ต้นจนจบ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
