ตอนที่ 54 คู่นั้นที่โอบไหล่

ตอนที่ 54 คู่นั้นที่โอบไหล่

“พี่สะใภ้ คุณแต่งตัวแล้วสวยมาก!”

คู่ลั่วหานกำลังเฝ้าดูแขก เสียงของหลงจื้อก็เข้าหมา โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า เธอขมวดคิ้วแน่น หันตัวมา มองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “คุณมาอยู่ นี่ได้ไง?”

หลงจื้อสั่นแก้วไวน์ นั่งเอนบนเก้าอี้ตามอำเภอใจ แสยะ ยิ้มชั่วร้าย “ได้ยินว่าคืนนี้จะมีสาวสวยมางาน ฉันก็เลยมา เป็นการมาที่คุ้มค่าจริงๆ”

ดวงตาขี้เล่นนั้นมองสำรวจไปรอบๆ ขอบตาชำเลืองมอง มาที่ร่างกายเธออย่างไม่ซื่อสัตย์

ฉู่ลั่วหานเอามือหนึ่งบังหน้าอก อีกมือหนึ่งถือแก้ว ไวน์วางไว้ตรงศอก ยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม “คุณชายหลงสอง อารมณ์สุนทรีย์จัง เล่นกับตัวเองไปแล้วกันนะ”

“เฮ้ๆๆ พี่สะใภ้ คุณนี่สุดยอดจริงๆ โม่หรูเฟยจัดการไม่ได้ง่ายๆ แล้ว ที่บ้านก็มีอีกสอง ต้องการความช่วย เหลือไหม? คนกันเอง ราคากันเอง”

“ไม่จำเป็น นายประพฤติตัวดีๆ หน่อย อย่าก่อเรื่อง”

“น่าเบื่อ ถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวเราไม่ยอมมา ฉันจะไม่ มายุ่งเลย ฉันว่านะพี่สะใภ้ ครอบครัวพ่อแม่คุณใช้ชีวิต ล้มเหลวมาก พ่อฉันเห็นบัตรเชิญก็พูดแค่คำเดียว–เส แสร้ง!”

จู่ลั่วหานกระชับนิ้วมือ “คุณชายหลงสอง หาเรื่องใช่

ไหม?”

“ใช่ที่ไหนล่ะ มาหาเรื่องอะไรกันมาหาไวน์ดื่มต่าง หาก!”

หลงจื้อลากยาวกว่าจะพูดจบ ถือแก้วแล้วเดินออกไป

จู่ลั่วหานถอนหายใจอย่างหมดหนทาง ตอนนั้นตระกูล ฉู่เป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียงในปักกิ่ง คุณพ่อคุณแม่เป็น บุคคลที่มีชื่อเสียงในธุรกิจ ตอนนี้ตระกูลฉู่ตกอยู่ในมือ ของฟางหลิงหยู้ สถานะก็ลดลง
ระหว่างการแลกเปลี่ยนแก้ว ทันใดนั้นห้องโถงงาน

เลี้ยงก็เงียบลง

สายตาทุกคนมองไปทางเข้าห้องโถงใหญ่ ภายใต้แสง อันเจิดจ้านั้น ผู้ชายสวมสูทดำแฮนเมดและสาวเซ็กซี่ใน ชุดเลื่อมสีขาวปรากฏตัวขึ้นที่นี่!

มีหลายคนกั้นอยู่ คู่ลัวหานมองหลงเชียวที่สง่างามด้วย สายตาเหมือนคบเพลิง คอเหมือนถูกบีบ ทำไมเขามาที่

นี่?!

เขาไม่รู้เหรอว่าคืนนี้คืองานอะไร!

มันคืองานเลี้ยงของตระกูลฉู่ เขาเป็นลูกเขยของตระกูล ู่หลงเชียวพาโม่หรูเฟยเข้ามาในงานต่อหน้าสองแม่ลูก จริงๆ นี่ไม่ได้ทำให้เธอลำบากใจ แต่นี่คือการตบหน้าเธอ!

มุมปากจู่ซีหรานยกขึ้นทีละนิด ถือแก้วไวน์ไว้ ของเหลว สีแดงไหลเข้าปาก จากนั้นเธอก็ตั้งใจหาร่างฉจู่ลั่วหานท่า มกลางฝูงชนคืนนี้ ครึกครื้นจริงๆ

หลงเชียวได้มาถึงแล้ว ทั้งห้องโถงงานเลี้ยงก็วุ่นวาย ทันที หลายคนอยากมีความสัมพันธ์กับตระกูลหลงใน โอกาสนี้ แต่ก็เป็นทุกข์จากการที่เขาปฏิเสธ มีใจแต่ไม่มี โอกาส

ในเวลาสั้นๆ หลงเชียวถูกล้อมรอบไปด้วยแขกครึ่งหนึ่ง เยินยอและประจบประแจง โม่หรูเฟยควงแขนเหมือน แฟนตัวจริง หัวเราะเบาๆ ยอมรับความอิจฉาและความ เคารพของทุกคน

ฟางหลิงหยู้หรี่ดวงตา “หรานหราน ลูกอธิบายให้แม่ฟัง

สิ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!”

ฉ่ซีหรานหัวเราะเยาะ “แม่ คู่ลั่วหานคนหลายใจหนึ่งวัน ก็ไม่เว้น ตำแหน่งของเราสองแม่ลูกก็ไม่มั่นคง เธอไม่ได้ พึ่งพากับหลงเชียวเหรอ? ฉันจะทำลายความฝันเธอ”

“ไม่มีสมอง! ลูกดึงหลงเซียวเข้ามา ถ้าเขาไม่ต้องการจู่ ลั่วหานคนชั้นต่ำ จะทำยังไงกับหนี้สินของตระกูลจู่? จู่ลั่วหานเป็นเครื่องกดเงินสดของเรานะ”

“แม่! คู่ลั่วหานไม่ตาย ฉันจะมีโอกาสได้ไง? เครื่องกด เงินสำคัญหรือโกดังเก็บเงินสำคัญกันแน่?”

ปากแดงเข้มของฟางหลิงหยู้ ยิ้มเย็นๆ ออกมา “สมแล้ว ที่เป็นลูกสาวที่ดีของฉัน ลูกคิดจะทำยังไง?”

“ดูละครสนุกกันเถอะ”

หลงเซียวเหนื่อยกับการติดต่อกับคนที่มาคุย ใบหน้า หล่อปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง ดวงตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ เหมือนน้ำวนจ้องไปที่ร่างสวยหนึ่งท่ามกลางฝูงชน

ชุดราตรีคอVลึก ระหว่างที่เดินเกือบเห็นภูเขาสองลูก ของเธอ ร่างผอมเพรียวถูกผู้ชายสูงใหญ่ไม่กี่คนล้อม รอบไว้ เธอกำลังสนทนาและหัวเราะกับผู้คน

เธอเคยบอกว่าไม่ชอบงานประเภทนี้ ดูเหมือนจะ เป็นการสร้างภาพที่บริสุทธิ์!

“พี่เซียว?” โม่หรูเฟยดึงแขนเสื้อของเขา เห็นแววตาเขาตกอยู่ในภวังค์ก็เรียกออกมาเบาๆ

สิ่งที่เธอพูดขึ้นเมื่อครู่นี้ เขาไม่น่าได้ยินอะไรเลย

“เธอท้องอยู่ อย่าดื่มแอลกอฮอล์ ต้องให้ฉันเตือนอีกเห รอ?” เห็นได้ชัดว่าหลงเชียวพูดขึ้นลวกๆ อย่างไม่สนใจ สายตาลุ่มลึกผ่านร่างคนจ้องไปที่หญิงสาวในชุดสีดำ

โม่หรูเฟยมองตามสายตาเขา เห็นฉู่ลั่วหานแล้ว!

ให้ตายเถอะ เธออีกแล้ว! ยัยผู้หญิงบ้าที่ก่อเรื่อง!

“พี่เซียว–” โม่หรูเฟยเรียกเขาเสียงหวาน ต่อหน้า แขกมากมาย เธอเขย่งปลายเท้าและจูบริมฝีปากเย็นชืด ของเขาในเชิงรุก

แค่แตะเบาๆ อ่อนโยนเหมือนน้ำ มือของเธอสวมแหวน เพชร ประคองใบหน้าของหลงเซียว ล่อให้เขาจดจ่อ

“ว้าว! คุณชายหลงกับคุณโม่นี่รักกันมากจริงๆ!””หญิงสวยชายเก่ง เหมือนสวรรค์ได้บรรจงสร้างขึ้น!”

“น่าอิจฉาจัง! คู่นี้รูปร่างหน้าตาดีอย่างมาก!”

“สร้อยบนคอคุณโม่เป็นรุ่นลิมิเต็ด คุณชายหลงใจดีกับ เธอจริงๆ”

คลื่นเสียงชื่นชมครั้งแล้วครั้งเล่า จู่ลั่วหานก็ถูกดึงดูด เช่นกัน เธอหันศีรษะกลับไป เห็นสองร่างซ้อนทับจูบกัน อย่างสมจริง

ใบหน้าเย็นชาของคู่ลั่วหานไม่มีความสั่นไหวเลยสักนิด เธอยกแก้วขึ้นมาช้าๆ แล้วจิบ เหมือนกำลังดูเรื่องตลก

ตอนแรกหลงเชียวอยากจะผลักโม่หรูเฟยออก แต่การ ตอบสนองของฉู่ลั่วหานมันกระตุ้นให้เขาโกรธ มือใหญ่ ของเขาคว้าเอวเรียวโม่หรูเฟยไว้ โน้มตัวไปรุกเอง จูบนี้ ลึกซึ้งยิ่งขึ้น!

“โหๆๆ!”ทีนี้ก็มีเสียงปรบมือดังก็กก้องทันที แม้แต่แขกที่ชิม อาหารในต่างมุมก็ออกมาล้อมรอบสองคนนี้เป็นวงกลม

งานเลี้ยงอาหารเย็นของฟางหลิงหยู้ กลายเป็นเวที แสดงความรักของหลงเซียวและโม่หรูเฟยอย่างสมบูรณ์

ฉู่ลั่วหานเงยศีรษะขึ้นดื่มไวน์แก้วใหญ่ลงท้อง แอลกอฮอล์ร้อนผ่าวแทงคอเธอจนเจ็บ

นิ้วเรียวของโม่หรูเฟยเกี่ยวในอ้อมแขนหลงเซียว ยิ้ม เหยียดหยามให้กับจู่ลั่วหาน

สายตาของคู่ลั่วหานไม่ได้เปลี่ยนสีจากเมื่อครู่ ราวกับ ว่าการมีอยู่ของโม่หรูเฟยเป็นอากาศสำหรับเธอ

ทั้งสองคุยกับแขกในแวดวงที่ต่างกัน เดินไปเดินมา ใน ขณะเดียวกันก็เดินมาถึงใต้โคมไฟระย้าคริสทัลกลาง ห้องโถงใหญ่ หลงเชียวพูดคุยกับผู้บริหารระดับสูงใน องค์กรหลายคน ทำเป็นประจำจนชินเลยไม่ใส่ใจ

ในระยะใกล้ โม่หรูเฟยเห็นสร้อยบนคอของจู่ลั่วหาน เป็นแบบเดียวกับที่เธอใส่ในตอนนี้เลย!

มันคือสร้อยที่คุณแม่ของหลงเซียวให้มา!

หรือเธอก็ให้ฉู่ลั่วหานเส้นหนึ่งด้วยเหมือนกัน?

ในเวลาเดียวกัน จู่ลั่วหานก็เห็นคอเธอ ขมวดคิ้ว ชิ! ต้อง บังเอิญขนาดนี้ไหม!

เป็นรุ่นลิมิเต็ดทั่วโลก? เชี้ย โม่หรูเฟยผู้หญิงคนนี้ก็ชอบ ซื้อของลิมิเต็ดเหมือนกัน

“ว้าว คุณโม่ คุณจู่ สร้อยคอของคุณสองคนเป็นแบบ เดียวกันจริงๆ ด้วยล่ะ นี่มันรุ่นล่าสุด ลิมิเต็ดทั่วโลก คนที่ เป็นเจ้าของล้วนมีโชค”

เหลวไหล! คนรวยล่ะสิไม่ว่า

โม่หรูเฟยเอานิ้วลูบผ่านสร้อยคอ ยิ้มอย่างนุ่มนวลและรื่นรมย์ “ฮ่าๆ อันนี้คุณแม่ของพี่เซียวให้มานะคะ แต่ เส้นของคุณจู่ ฉันไม่รู้ว่ามาจากไหน”

คู่ลั่วหานขมวดคิ้วแน่น เป็นของที่หยวนชูเฟินให้มา ไม่ แปลกใจที่ใส่แล้วจะภูมิใจขนาดนี้

ทั้งสองคนอยู่ข้างกายหลงเซียว ได้ยินเนื้อหาบท สนทนาอย่างชัดเจน เหลือบมองฉู่ ลั่วหาน เขากำลังรอ คำตอบเธออยู่

จู่ลั่วหานหัวเราะเบาๆ “ฉันเหรอ? มีเครื่องประดับมาก เกินไป เลือกๆ มาใส่สักเส้น จำไม่ได้ว่าใครให้มานะคะ”

โม่หรูเฟยกัดฟัน “คุณจู่สมควรเป็นหญิงสาวที่มีชื่อเสียง มีคนจีบเยอะ!”

คำพูดนี้ จงใจพูดให้หลงเชียวได้ยิน

แต่หญิงสาวที่มีชื่อเสียง? คำนี้มันเกี่ยวข้องกับจู่ลั่วหาน

ไหม?
จู่ลั่วหานเหลือบมองแผ่นหลังของชายที่อยู่ข้างๆ “ค่น จีบเหรอ มีเยอะก็น่ารำคาญใจจริงๆ แต่คุณโม่โชคดีมาก ได้ครอบครองเพชรที่ทุกคนต้องการ ไม่ใช่เครื่องกด เงินสดเคลื่อนที่ กล่องของขวัญสำเร็จรูป! อยากได้อะไร แค่พยายามนิดหน่อยก็ได้มันแล้ว”

คำพูดนี้ คนในงานก็เข้าใจ ท่านเซียวเล่นกับผู้หญิง ภาพสดใหม่ ถ้าเขาพอใจ ของขวัญก็ไม่น้อยอยู่แล้ว

ชั่วขณะหนึ่ง เสียงหัวเราะทุ่มต่ำก็กระจายออกมา

โม่หรูเฟยกำหมัด “คุณฉู่ แค่กลัวว่าบางคนต้องการ พี่ เซียวก็ยังไม่ชอบ!”

คู่ลั่วหานจิบไวน์หนึ่งอีก พูดอย่างเหยียดหยาม “ก็ใช่ ฉันที่เป็นแบบนี้ หน้าไม่สวย งานก็ไม่ดี พี่เซียวของเธอ ไม่ชอบอยู่แล้วล่ะ ดังนั้นเธอก็จับเขาไว้ให้ดี มีนางแบบ สาวทุกปี ความเยาว์อยู่ได้ไม่กี่ปี”

ท่านเซียวขมวดคิ้วเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้!

“เธอ จู่ลั่วหานคนชั้นต่ำ!”
“ทำไม? อยากตบฉันเหรอ?”

โม่หรูเฟยอยากตบเธอ แต่ต่อหน้าแขก เธอต้องรักษา ภาพลักษณ์ผู้หญิงไว้ อดทน “อู่ลั่วหาน รอฉันก่อนเถอะ! เรายังไม่จบกัน!”

จู่สั่วหานยักไหล่ “ฉันOKทุกเมื่อแหละ คุณแม่วัยใส”

คราวนี้ เหล่าหญิงงามก็ปิดปาก เห็นได้ชัดว่ากำลัง หัวเราะเยาะโม่หรูเฟย แต่เพราะสถานะของโม่หรูเฟย พวกเธอจึงทำโจงแจ้งไม่ได้

จู่ชีหรานเดินไปบนเวที ยิ้มหวานพูด “แขกที่มางานทุก ท่านงานเลี้ยงได้เตรียมพร้อมด้านนอกแล้ว เชิญทุกท่าน ย้ายไปด้านนอกประตูค่ะ”

บุฟเฟต์ทั้งแถว หอแชมเปญสูง เอาสระว่ายน้ำเป็น ศูนย์กลางล้อมรอบ แสงนี้ออนบนต้นไม้ทำให้ค่ำคืนนี้

ร้อนแรง

นักไวโอลินเล่นดนตรีสด หญิงสาวงดงาม ทำให้ค่ำคืน

นี้ร้อนแรง
“คุณหญิงเป็นเกียรติเต้นรำกับผมได้ไหม?”

ชายรูปงามคนหนึ่งเอื้อมมือออกไปชวนเธอเต้นรำ ู่ล วหานถึงได้รู้ตัวว่าได้เข้าสู่ช่วงต่อนี้แล้ว

“ขอโทษค่ะ” เธอยืนยันปฏิเสธ ชายคนนั้นก็ออกไป

หลงจื้อกำแก้วไวน์แน่น เหลือบมองร่างผอมเพรียวภาย ใต้แสงและเงา เงยหน้าขึ้นกระดกรวดเดียวหมดแก้ว! มือ ใหญ่จับมือจู่ลั่วหานไว้ เกือบจะบดขยี้นิ้วของผู้หญิงคน นั้นทีละนิ้ว

“พี่สะใภ้ คุณแค่มองพวกเขาแบบนี้? โม่หรูเฟยและพี่ ชายใหญ่ของฉันนี่มัน …ยุ่งวุ่นวายจริง!”

“แบบนี้ทำไม? ฉันคิดว่ามันดีมาก พี่ชายใหญ่ของนาย มีเสน่ห์ เป็นที่ชื่นชอบ แม้แต่ดาราภาพยนตร์นานาชาติก็ ยังอุทิศตัวให้ มีอะไรไม่ดีเหรอ?”

ลั่วหานทำให้หลงลื้อโกรธจนมองไปบนท้องฟ้า “ได้ พี่สะใภ้คุณสุดยอดมาก คุณใจกว้างแกล้งเป็นหญิงชู้ได้ เจตนาดีของฉันกลายเป็นของไร้ค่าไปแล้วหัวใจกระจกฉันเปราะบาง

เห็นหลงจื้อออกไปแล้วจู่ลั่วหานก็หัวเราะเยาะตัวเองดี จริงๆ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างไร้เหตุผล

ถอดแหวนที่นิ้วนางแล้วใส่เข้าไปในกระเป๋า ตอนแรก เธออยากใช้แหวนแต่งงานในการหนีคนเจ้าชู้ ตอนนี้ดู เหมือนไม่จำเป็นแล้ว

ลั่วหานเงยศีรษะขึ้นดื่มไวน์ไปมากกว่าครึ่งแก้ว ใบหน้าขาวแดงก่ำทันที สายตาพร่ามัว นวดขมับ เธอ เตรียมจะลุกขึ้น

“คุณฉู่ชวนคุณเต้นราได้ไหมครับ?”

ครั้งนี้ ชายในชุดสูทคนหนึ่งโน้มตัวมาเชิญชวน จู่ลั่วหา นเบนสายตาขึ้น เอาสิคะ

วางมือลงไปในฝ่ามือผู้ชายคนนั้นจู่ลั่วหานเต้นรำ ปลายกระโปรงสีดำแผ่ออกเหมือนปีกจักจั่น ภายใต้การ บรรเลงของไวโอลิน ใบหน้าแดงของจู่ล้วหานผสมกับ แสงจันทร์งดงามเกินความคาดหมาย
แม้แต่โม่หรูเฟยที่รุ่งโรจน์ก็ถูกบดบังในพริบตาเดียว

กำลังของหลงเชียวที่กำแก้วเปล่าอยู่นั่นยิ่งแรงขึ้น เรื่อยๆ แก้วกำลังจะถูกเขาบีบแตก

หญิงบนเวทีเต้นรำ เอวอ่อนนุ่มอรชร ภายใต้มือใหญ่ ของผู้ชาย ผู้ชายคนนั้นสูดดมกลิ่นหอมบนร่างกายเธอ “คุณฉู่ คุณสวยมาก”

เธอรู้สึกถึงสายตาโกรธแค้นมองมาที่ตน ยิ้มเล็กน้อย “ขอบคุณมากค่ะ คุณก็หล่อมากเหมือนกัน”

มือใหญ่ของหลงเชียวสะบัดโม่หรูเฟยออก ความโกรธ ที่กระทบเข้ามาทำให้เขาอยากจะเดินไปบีบคอผู้หญิงคน นั้น! เขาก้าวเท้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว–

“คุณชายหลง ไม่เจอกันนานเลยนะคะ!”

ู่ชีหรานเดินเข้ามาอย่างยั่วยวนใจ ชุดราตรีเปลือยหลัง สีแดงสด เผยหน้าอกและลำคอ หุ่นของหญิงสาวยื่นออก มาด้านหน้าหลงเชียวหรือดวงตาเย็นชา ทำไม?

เธอหัวเราะ นิสัยยั่วยวนของพี่สาวฉัน ดูเหมือนจะ เปลี่ยนแปลงไม่ได้ แม้ชีวิตส่วนตัวก่อนแต่งงานจะวุ่นวาย หลังแต่งงานก็ไม่รู้จะเก็บตัวไปบ้าง ทันใดนั้นเธอก็เขย่ง ปลายเท้าเข้าไปใกล้หูขวาของเขาพี่เขย แต่งงานกับผู้ หญิงที่ไม่เชื่อฟัง โดนสวมเขาจนสูงเท่าภูเขาแล้วมั้ง?”

“พรีบ—

มือใหญ่ของหลงเชียวจับแขนเธอไว้แน่น ใสหัวไป

ผู้หญิงของเขา เธอไม่ต้องมาชี้แนะ

เธอเจ็บจนเกือบร้องไห้ คร่ำครวญอย่างน้อยใจ พี่เขย ฉันพูดความจริง ถ้าพี่ไม่ทิ้งเธอไป ไม่ช้าก็เร็ว”

“ฉันบอกว่าให้ไสหัวไป!

เหยี่ยวแหลมคมดุจมืด ไม่มีความสุภาพอีกต่อไปทำให้ฉู่ซีหรานตกใจกลัวจนปิดปากถอยหลังกลับด้วย ความสิ้นหวังทันที

“พี่เซียว ฉู่ลั่วหานคนนี้ แม้แต่น้องสาวตัวเองก็ยัง รำคาญ พี่เชียว เพื่อชื่อเสียงของพี่ในอนาคต ไม่คิดจะ หย่าตอนนี้จริงๆ เหรอ?”

หลงเชียวเหล่มองเธอ “เธอก็อยากไสหัวไปเหมือนกัน

เหรอ?”

“ฉัน…ฉันแค่พูดเอง พี่เซียวอย่าโกรธนะ ฉันรู้ว่าที่พี่ เก็บเธอไว้เพราะอยากทรมานเธอ พี่เซียว ฉันสนับสนุน ทุกการตัดสินใจของพี่”

หลงเซียวสะบัดมือเธอออก “วันนี้เธอพูดมากเกินไป

แล้ว”

ทั้งสองเพิ่งแยกกันไม่กี่เซนติเมตร ฝูงเจ้าของกิจการวัย กลางคนก็รวมตัวกันเข้ามา “คุณหลง…”

โม่หรูเฟยถูกเมิน กัดฟันกรอดอย่างไม่เต็มใจ!บทเพลงหนึ่งจบแล้ว จู่ลั่วหานย่อตัวขอบคุณอย่างสง่า งาม และได้รับเสียงปรบมือมากมาย

ู่ชีหรานกอดอก หัวเราะอย่างยั่วยุ โอ้ สามีตัวเอง กุกกกสนิทสนมผู้หญิงคนอื่น เธอยังมีอารมณ์เต้นรำอีก? ฉู่ลั่วหาน เธอไม่มีหัวใจหรือไม่มีเกียรติกันแน่?

ู่ลั่วหานดึงทิชชูเปียกออกมาหลายแผ่นเช็ดมือที่ชาย คนนั้นแตะต้องอย่างรุนแรง อยากใช้คำพูดต่ำๆ ของเธอ มาเหยียดหยามฉัน หยุดเถอะ!”

เธอทั้งทิชชูเปียก ดื่มน้ำบริสุทธิ์สองสามอีกใหญ่

“เหอะ! ฉันคิดว่าเธอถูกแทงจนเจ็บ? จๆ แต่งงานกับ คนเจ้าชู้อ้อยอิ่งกับคนอื่นบนเตียงทุกวัน รสชาติแย่มาก จริงๆ

ฉู่ลั่วหานไม่ไหวติง เธออยากให้เขาเจ้าชู้ใส่เธออยาก ให้ผู้หญิงบนเตียงเขาเป็นเธอ เธออยากได้พี่เขยของตัว เองอยากแต่งเข้าตระกูลหลง อยากบังคับให้ฉันพูดมัน ใช่ไหม? จู่หราน
“คนชั้นต่ำ เกินไปแล้วนะ!”

ฟางหลิงหยู้เข้าไปใกล้จู่ลั่วหานด้วยความโกรธ ยกมือ ขึ้นจะตบเธอ ฉ่ซีหรานมาขวางมือเธอไว้ “แม่ ตบมัน มือ แม่จะสกปรกนะ”

ซีหรานเดินเข้าไปใกล้สระน้ำทีละก้าว “อู่ลั่วหาน เรา เปลี่ยนวิธีการเล่นกันเถอะ ว่าไง?”

ฉู่ลั่วหานขมวดคิ้ว เธอคิดจะทำอะไร? ผลักเธอให้ตก น้ำ? กลอุบายเดิมๆ ถูกใช้กับเธออีกแล้ว ไอคิวต่ำจริงๆ!

ไร้สมอง!”

เธอพูดและกำลังจะเดินไปจู่ๆ คู่ชีหรานก็เหยียดแขน เข้าหาเธอ มีอเรียวขาวจับแขนเธอสุดชีวิต ดวงตาที่ติด ขนตาปลอมเบิกกว้าง “เธอว่า ถ้าแขกทั้งหลายเห็นว่าพี่ สาวแท้ๆ ของฉันผลักน้องสาวตกน้ำ จะรู้สึกยังไง?”

“จู่ชีหรานเธอจะทำอะไร? ปล่อยมือ!”
“เหอะ-ทำอะไรเหรอ มานี่”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ