ตอนที่ 14 อยู่ด้วยกันตามลำพังในวิลล่าตอนกลางดึก

ตอนที่กลับไปถึงวิลล่า จู่ลั่วหานก็ถูกหลงเซียววางตัว ลงบนโซฟาในห้องรับแขก ข้างๆก็มีกล่องยาวางอยู่ บรรยากาศและสภาพแวดล้อมทุกอย่างในวันนี้เหมือนคืน นั้น คู่ลั่วหานจึงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย หนึ่งคือเพราะว่าเธอ รู้สึกปวดหัวเข่ามากๆ สองคือเพราะว่าสองวันมานี้ การกระ ทำของหลงเซียวนั้นผิดปกติไป

ฉู่ลั่วหานจึงหันไปมองหลงเซียวที่นั่งอยู่ข้างๆแล้วกำลัง อ่านเอกสารอยู่ แล้วได้หันข้างพลางพิงตัวที่เป็นครึ่งท่อน บนลงบนเก้าอี้ ท่าทีของเขาดูสง่าผ่าเผยและเย็นชาอย่าง พูดไม่ถูก โดยเฉพาะแสงไฟที่สอดส่องบนพื้นได้สะท้อน แสงขึ้นมากระทบกับใบหน้าของเขา ทำให้ขนตาของเขา สะท้อนเขาจนดูหนาขึ้นอีกหนึ่งชั้น

ความมีเสน่ห์ของเขา ทำให้ฉู่ลั่วหานเห็นเมื่อไหร่ก็รู้สึก

หลงใหล

จากนั้นเธอก็ได้ละสายตามาที่ตัวเอง จู่ลั่วหานก็ได้แกะผ้า ก๊อซออกด้วยความระมัดระวัง เธอรู้สึกเจ็บจนอยากจะกรีด

ร้องออกมา ความรู้สึกในด้านลบของแผลเลือดที่แปดเปื้อนผ้าก๊อซ และไม่สามารถฉีกมันออกมาได้ พอเอาผ้าออกมาไม่ได้ จึงต้องใช้มือและค่อยๆลอกหนังให้ ติดออกมาด้วย

กระบวนการทั้งหมดที่เธอทำ คุณชายหลงกลับจับจ้องอยู่ ในการอ่านเอกสารอยู่ตลอดเวลา จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำ เสียงที่ไม่ค่อยสบอารมณ์ “ช่วงนี้คุณมาพักวิลล่า”

ฉู่ลั่วหานจึงรีบยกมือขึ้นแล้วมองไปยังหลงเซียวโดยทันที เธอยังไม่ได้พูดอะไร นัยน์ตาที่ไม่น่าเชื่อของเธอได้ถูก หลงเซียวแปลความหมายออกมาแล้วตัวเองคิดอะไรอยู่ เขาจึงได้พลิกหน้ากระดาษด้วยความขี้เกียจ “คุณคงไม่คิด ไปเองนะว่าผมจะอยู่กับคุณด้วย?”

ความรู้สึกที่อึดอัดมันก็เกิดขึ้นอย่างทันทีทันใด จู่ลั่วหา นก็ได้ทำท่าทีที่มีศักดิ์ศรีในตัวเองขึ้นอีกครั้ง เมื่อกี้ เธอคิด แบบนี้จริงๆ แต่ว่าหลงเชียวพูดแบบนี้ เธอต้องปฏิเสธไป ก่อน “คุณชายหลงอย่าเข้าใจผิดสิ ฉันแค่อยากจะแน่ใจ เท่านั้น ที่นี่จะมีคนอื่นที่ไม่มีอะไรทำมาอยู่ไหม”

อย่างเช่น โม่หรูเฟย
ยังไง ถ้าหลงเซียวอยู่ที่นี่ วันข้างหน้า โม่หรูเฟยก็ต้องมา หาเขาที่นี่แน่นอน คู่ลั่วหานไม่อยากจะเจอหน้าโม่หรูเฟย เลยสักนิด

หลงเซียวจึงได้ขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่ทันสังเกต เมื่อผู้ หญิงคนนี้บอกว่าเขาเป็นคนที่ไม่มีอะไรทำงั้นหรอ?

“วิลล่าหลังนี้ สามปีก่อนก็ได้มีคนไร้ประโยชน์ คนไม่มี อะไรทำมีอยู่”

เขาจึงได้แย้งกลับอย่างไม่สบอารมณ์ ทันใดนั้น จู่ลั่วหา นไม่รู้ว่าจะตอบกลับยังไง ทั้งสองกำลังหาเรื่องกัน มันก็ ทำให้เห็นอย่างชัดเจนอยู่แล้ว และไม่มีโอกาสให้ฝ่ายตรง ข้ามแก้ไขอะไรใดๆเลย จึงได้แทงมีดเพียงด้ามเดียวเข้าไป เลยทีเดียว มันช่างโหดเหี้ยมจริงๆ

“ทำไมให้ฉันพักที่นี่ล่ะ? ฉันเองก็มีคอนโดที่สบายอยู่แล้ว ถิ่นของคุณชายหลงฐานะของฉันแบบนี้ จะกล้ามารบกวน ได้ยังไงกัน”

เธอแกะผ้าก๊อซไปครึ่งนึง ยิ่งตอนแกะข้างหลัง หน้าผาก ของจู่ลั่วหานก็เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ แต่ไม่รู้ว่าทำไม คำ พูดของหลงเซียวกลับทำให้เธอโกรธจนลืมความเจ็บปวด

และพละกำลังตอนที่โมโห มันใหญ่มากจริงๆ

“เสี่ยวจื้อพึ่งกลับประเทศมา และรู้สึกแปลกใจในการใช้ ” ชีวิตของผม เขาต้องมาเยี่ยมเยือนพวกผมที่วิลล่าแน่นอน และเขาจะมาเมื่อไหร่ อันนี้ผมก็ไม่รู้

หือ?

คู่ลั่วหานจึงแสยะยิ้มอย่างเย็นชา “คุณกำลังจะแสดงละคร ให้น้องชายคุณดูหรือไง?”

หลงเซียวจึงเงยหน้าขึ้น ทุกครั้งที่ได้ยินน้ำเสียงที่เยาะ เย้ยของฉู่ลั่วหาน เขาก็ทนไม่ได้ที่จะปิดปากของผู้หญิงคน

นี้!

“คุณก็ชินกับเรื่องพวกนี้ไปแล้วนี่ ไม่ใช่หรือไง?”

“ทำแบบนี้ก็เพราะคุณนี่แหละ”

เห้อ! สุดท้ายก็แกะผ้าก๊อซจนได้! จู่ลั่วหานจึงใช้หลังมือของตัวเองเช็ดเหงื่อเบาๆ น้ำเหงื่อก็เลอะหลังมือของ เธอทำให้ผิวพรรณของเธอดูขาวผุดผ่องและใสมากขึ้น ริม ฝีปากอมชมพูที่ดูกัดจนกลายเป็นสีขาวซีด แต่…เพราะ ว่าความอ่อนโยนที่เกิดขึ้นตอนเมื่อสักครู่ ทำให้หัวใจของ ใครบางคนสั่นสะเทือนเหมือนสายพิณที่สั่นไหว

“ไหนๆก็ต้องการให้คุณหลงจื้อเชื่อว่าเราเป็นสามีภรรยา %3 รักที่อยู่ด้วยกัน อีกอย่างยังมีความสัมพันธ์ที่ดี งั้นก็ต้อง ทำให้มันสมจริง คุณไม่ได้พักอาศัยอยู่ที่นี่ ก็ขอให้คุณชาย หลงเอาของใช้ส่วนตัวของตัวเองออกมาแล้วเอามาจัดวาง ตรงตำแหน่งที่สังเกตเห็นได้ง่าย”

หลงเซียวจึงมองริมฝีปากของเธอที่ขยับไม่หยุดไปสักพัก จากนั้นก็ละสายตาอันป่าเถื่อนไปทางอื่น “ได้”

ฉู่ลั่วหานจึงได้ทำแผลให้ตัวเอง จากนั้นก็ใช้สายตากวาด มองห้องรับแขกที่กว้างใหญ่ขนาดนี้ ที่นี่มีการตกแต่งที่หรู หรามากๆ แต่มันหรูหราเกินไป และราคาแพงเกินไป ทำให้ เหมือนไม่ได้ใช้ชีวิตจริงๆ โดยเฉพาะการที่ไม่ได้รับความ อบอุ่น และอยู่กับคนไร้ความรู้สึกแบบเขา

“ต้องการอะไร คุณก็ไปจัดการเองแล้วกัน”
ตอนที่หลงเซียว เขาก็ได้ควักบัตรเครดิตสีทองออกจาก เสื้อสูทของเขา จากนั้นก็ยื่นไปให้ฉู่ลั่วหาน

ลั่วหานมองว่าเป็นบัตรเครดิตสีทอง “รูดได้ตามใจชอบ?”

หลงเซียวจึงหันข้างพลางมองเธอ จากนั้นก็ไม่ได้พูด

อะไร

บัตรที่ให้เธอ เงินที่ให้เธอ ที่ผ่านมาก็ให้เธอใช้ได้ตามใจ ชอบ แต่สิ่งที่หลงเซียวคาดคิดไม่ถึงก็พอ คู่ลั่วหานที่ตอน แรกต้องการแต่งงานกับเขาเพราะเงิน สามปีมานี้ ไม่เคย แม้แต่จะรูดบัตรของเขาเลยครั้งเดียว

บางครั้ง เขายังคิดว่า จู่ลั่วหานแต่งงานกับเขา ไม่ใช่ เพราะเป็นเงินหรือเปล่า หรือว่าเงินไม่สามารถตอบสนอง ความต้องการของเธอได้?

ลั่วหานจึงได้ห่อแผลของตัวเองอีกครั้ง จากนั้นกระตุก

มุมปากขึ้น “ไหนๆท่านเซียวใจกว้างขนาดนี้งั้นฉันก็จะไม่ เกรงใจแล้วแหละ”

หลงเซียวจึงตอบกลับด้วยเสียงเรียบเฉย “แล้วแต่คุณ”
ค่ำคืนที่แสนจะมืดมัว แต่ในห้องรับแขกได้มีไฟที่ส่อง สว่างมากจนทำให้เหมือนเป็นเวลากลางวัน

ทั้งสองนั่งอยู่ด้วยกัน และมีระยะห่างแค่โซฟาที่กั้นกลาง ไว้ ตอนนี้ต่างคนต่างอยู่ในความสงบ เขาไม่ขยับ เธอก็ไม่

ขยับ

ในบรรยากาศที่เงียบสงบแบบนี้ ค่อยๆทำให้ทั้งสองฝ่าย เป็นมิตรกัน พออยู่ด้วยกันอย่างเงียบๆแบบนี้ ก็ทำให้เธอ เหมือนกำลังได้ใช้ชีวิตที่สงบสุข

ชีวิตที่สงบสุข?

คู่ลั่วหานจึงสายหัว นั่นเธอก็แค่คิดไปเองเท่านั้นหรือ เปล่า?

ในมือของหลงเซียวจับเอกสารไว้สองชุด เขาดูแล้วก็ดู อีก เหมือนเขาสามารถท่องจำเงื่อนไขต่างๆได้ทั้งหมดแล้ว เขาอ่านวนไปวนไปมาหลายครั้ง และยังคงนั่งอยู่บนโซฟา ไม่ได้ไปไหน

เขานึกไม่ถึงว่า เขาที่นั่งอยู่กับผู้หญิงที่ในใจกำลังคิดร้าย อยู่ตลอดเวลา ตอนนี้ในใจของเขากลับสงบสุขได้ขนาดนี้

ชีวิตที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวและอยู่ตามลำพัง มันไม่เหมือน

กันจริงๆ

ฉู่ลั่วหานเหมือนจะนั่งอยู่นิ่งๆไม่ไหวอีกต่อไป จึงได้ลุกขึ้น จากโซฟา แล้วกัดริมฝีปากของตัวเอง จากนั้นก็ได้ตัดสิน ใจเอ่ยพูดถึงกับคุณชายหลงเพื่อทำให้พวกเขามีความ สัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันมากขึ้น “ฉันไปอาบน้ำก่อน”

เส้นเอ็นสีเขียวตรงหน้าผากของหลงเซียวจึงกระตุกขึ้น ทันที เมื่อกี้ผู้หญิงคนนี้บอกกับเขาว่าจะไปอาบน้ำ… คำๆ เดียวที่แสนจะธรรมดา เหมือนเป็นมือที่มองไม่เห็นกำลังมา สัมผัสกับตัวเขา และทำให้เขาคิดไปเองว่า…สามีจำ ฉัน ไปอาบน้ำก่อน

“อืม” หลงเซียวจึงตอบกลับแค่คำเดียว

ฉู่ลั่วหานคิดๆดูแล้ว หลงเชียวก็คงไม่พักอยู่ที่นี่ในคืนนี้ นี่ ก็ดึกมากแล้ว เขาควรจะกลับไปได้แล้วมั้ง? ถ้ามันดึกกว่านี้ คืนนี้ก็คงไม่มีเวลาพักผ่อนดีๆแล้วหรือเปล่า?

“คุณยังไม่กลับอีกหรอ?”
ฉู่ลั่วหานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย และรู้สึกตื่นเต้น

หลงเซียวจึงรู้สึกโมโหจนลุกโชนเป็นไฟขึ้นมา เธอกลับ กล้าไล่เขาหรอ?!

“คุณวางใจเถอะ ผมไม่ได้อยากจะอยู่ที่นี่กับคุณหรอก”

“งั้นก็ดี”

เธอทิ้งคำพูดที่ฟังดูโหดเหี้ยมเพื่อส่งท้าย จากนั้นจู่ลั่วหา นก็เดินไปชั้นสอง แล้วปิดประตูห้องนอนแรงๆ!

หลงเซียวได้ขว้างเอกสาร “เพี้ยะ!”ลงบนโต๊ะ จากนั้นก็ มองห้องนอนตรงชั้นสองด้วยสายตาที่โมโห เขาอยากจะ บีบจู่ลั่วหาน ผู้หญิงคนนี้ให้ตายไปจริงๆ!

คุณชายหลงจึงเอามือถือขึ้น จากนั้นก็โทรหาเลขาของ

เขา

“รีบขับรถมารับฉันที่รีสอร์ทหยีจิ่ง””ใช่! ตอนนี้!”

จี้ตงหมิงที่เป็นพ่อพระที่ถูกตะคอกใส่จึงรู้สึกตกตะลึงขึ้น มาทันที บอสของเขากลับอยู่ที่รีสอร์ทหยีจิ่ง?! เขาไม่ได้ไป มาสามปีแล้วหรือไง?

รถของจี้ตงหมิงจึงจอดตรงข้างนอกประตู หลงเซียวก็ได้ นั่งขึ้นไปบนรถ จากนั้นก็ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรใดๆ แต่ท่าทาง ของเขาเห็นได้ชัดว่ากำลังโมโหอยู่

เขาเงยหน้าขึ้นแล้วมองห้องนอนตรงชั้นสองที่มีไฟสว่าง ขึ้น จากนั้นก็พูดเพื่ออยากจะเม้ามอย “นายครับ นายลืมปิด ไฟหรือเปล่าครับ? หรือว่า….ข้างบนมีคนอยู่?”

จีตงหมิงรู้ว่านี่มันหมายความว่าอะไร รีสอร์ทหยีจิ่ง แทบ จะเป็นที่ๆต้องห้ามของหลงเซียว ที่นี่มีแค่จู่ลั่วหานก็ สามารถเข้าออกไปตามอำเภอใจ คงจะเดาไม่ยากว่าคนใน นั้นเป็นใคร?

“พูดอะไรไร้สาระ? ขับรถ”

หลงเซียวจึงตำหนิขึ้นอย่างโมโห จตงหมิงจึงพูดขึ้น
รถยนต์จึงจอดลงบนนอกตึกที่เป็นออฟฟิศแห่งหนึ่ง คูล้ วหานก็ได้เงยหน้าขึ้นแล้วมองออฟฟิศของตระกูลฉู่ จาก นั้นก็เผยยิ้มอันขมขื่นผานมุมปากของเธอ

ที่นี่ เธอไม่ได้มาตั้งนานแล้ว

ที่นี่เคยเป็นธุรกิจตระกูลจู่ที่พ่อของเธอเป็นผู้ก่อตั้ง ตอนนี้ พอเห็นข่าวในด้านลบอีกมากมายที่เกิดขึ้น สำหรับน้องสาว ดีเด่นที่คอยรายงานข่าวออกมา นับวันยิ่งอยู่ก็ยิ่งเยอะ!

สุภาพสตรีที่โด่งดัง?

การรักและเอาใจใส่ลูกในยุคสมัยใหม่?

เศรษฐีใหม่ที่ไฟแรง?

ฤย!

เธอก็มีไอคิวแค่นั้นแหละ รสนิยมแบบนั้น? คนตาบอด เท่านั้นแหละที่เห็นว่าเธอเป็นเศรษฐีใหม่
ถึงแม้ฉู่ลั่วหานไม่ได้ทำงานอยู่ที่บริษัท ในมือก็ไม่ได้มี อำนาจอะไรใดๆ แต่ยังไงเธอก็คือลูกสาวคนโตของตระกูล ู่ แต่สิ่งที่น่าแปลกใจคือ ทั้งบริษัทกลับไม่มีใครแม้แต่คน เดียวที่รู้จักเธอ!

น้อยครั้งมากที่จู่ลั่วหานจะร่วมงานเลี้ยงในโลกของธุรกิจ รวมไปถึงหลังจากที่เธอเรียนมอปลาย ก็ถูกส่งตัวไปเรียก ต่อในเมืองนอก และเธอก็ได้เรียนในสายวิชาการแพทย์ พอไปเรียนก็เรียนไปหกปี อย่าว่าแต่รู้จักเลย แม้แต่คนที่รู้ ว่าตระกูลฉู่มีลูกสาวคนโต คนที่รู้ยังสามารถนับได้ว่ามีกี่คน

แต่จู่ซีหราน เดินไปถึงไหนก็มีแต่คนรู้จัก

“ประชุม? เธอล้อเล่นหรือเปล่า? ตอนบ่ายฉันนัดกับเพื่อน ไว้ว่าจะเข้าร้านเสริมสวย เธอไม่รู้หรอ?”

“แต่ผู้จัดการคะ การประชุมที่มาจากสามฝ่ายของช่วง บ่ายมีผลกระทบกับการร่วมงานครั้งนี้ว่าจะสามารถสำเร็จ หรือ..%3D

“ไอ้ผู้ชายลามกคนนั้นก็แค่อยากจะให้ฉันไปดื่มเหล้าเป็น เพื่อนเขาเท่านั้น? กลับไปก็แค่ติดต่อผู้ท่านประธานหวาง ฉันจะไปเป็นเพื่อนเขาเอง”

“แต่ว่า…”

“ยังจะแต่ว่าอีก? ออกไป!”

เลขาถูกจู่ซีหรานว่ากล่าวตำหนิ สีหน้าจึงเต็มไปด้วยความ

ไม่พอใจและลำบากใจ

ฉู่ซีหราน เธอบริหารบริษัทแบบนี้หรอ!? เธอบริหารบริษัท ที่พ่อสร้างมากับมือแบบนี้ได้ยังไง!

“เหอะ!”

ฉู่ลั่วหานผลักประตูห้องทำงานออก จากนั้นจู่ซีหรานที่ กำลังก้มหน้าก้มลงทำเล็บที่วิบวับของเธออยู่ ก็นึกว่าเลขา เข้ามาอีก “จะมาอีกทำไม?!”

ฉ่ลั่วหานจึงเผยยิ้มตรงหางตาออกมา “แกว่าฉันมา ทำไม?”

คำๆเดียว ทำให้จู่ซีหรานต้องเงยหน้าขึ้นมาทันที “พี่เองหรอ? พี่มาที่นี่ได้ยังไง !”

ฉ่ซีหรานจึงลุกขึ้น แล้วทำสีหน้าที่โมโห “เสียดายหรือไง? อยากจะเอาบริษัทกลับไป?”

ฉู่ลั่วหานจึงแสยะยิ้มขึ้น “กลัวแล้ว?”

“เหอะ! ใครกลัว? ยังเห็นว่าตัวเองเป็นพี่ชายฉันหรือไง?”

ฉู่ลั่วหานจึงนั่งลงตรงโซฟาตรงข้ามโต๊ะทำงาน จากนั้นก็ พูดขั้นด้วยความใจเย็น “อย่ามา ฉันไม่ได้รู้สึกภูมิใจที่มีพี่ สาวอย่างเธอ”

ฉู่ซีหรานจึงกัดฟันตัวเองไว้แน่นๆ “ฉันกำลังทำงานอยู่ ไม่มีเวลามาชวนทะเลาะกับเธอหรอก”

ฉู่ลั่วหานเอาแขนวางพาดไว้บนโต๊ะ สองมือก็ได้จับโต๊ะ ไว้ จากนั้นก็มองจู่ซีหรานที่ใส่แบรนด์เนมทั้งตัวด้วยสายตา ที่เย็นชา ไม่รู้ว่าใบหน้านั้นทำศัลยกรรมมากี่รอบ จู่ๆก็รู้สึก รังเกียจเธอ

“เธอยังไม่มีสิทธิ์มากพอที่จะทำให้ฉันต้องมาเสียเวลาพูดอะไรที่มันไร้สาระนี่ ทางที่ดีที่สุดก็อธิบายมาให้ฉันฟัง อย่างเข้าใจ”

ฉู่ลั่วหานจึงได้ขว้างแผ่นซีดีลงบนโต๊ะ เธอยิ่งอยากจะ เอาของสิ่งนี้ไปขว้างบนใบหน้าของเธอ! เธออยากลองอยู่ เหมือนกัน ใบหน้าที่ผ่าตัดศัลยกรรมด้วยมีด จะสามารถทน กับการโดนตบจากเธอหรือไม่!

จู่ซีหรานจึงหรี่ตาลง “นั่นมันอะไร?”

“ดูเองก็รู้แล้วหนิ น้องสาวที่รักของฉัน” คู่ล่วหานจึงขมวด คิ้วดั่งใบหลิวขึ้นเล็กน้อย มุมปากที่กระตุกขึ้น ทำให้ผู้หญิง ฝ่ายตรงข้ามรู้สึกไม่ดี

จากนั้นก็รู้สึกท้องไส้ปั่นป่วน ฉ่ซีหรานก็ได้เปิดคลิปวิดีโอ ขึ้นมาดู สีหน้าก็ยิ่งอยู่ยิ่งแย่ สุดท้ายก็กลายเป็นสีหน้าที่ หมองคล้ำ !

“สนุกไหม? มันส์ไหม? พี่สาวคนนี้จะส่งของขวัญชิ้นนี้ให้ เธอ ไม่รู้ว่าน้องสาวชอบหรือเปล่า?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ