ไม่คาดคิด หลงเขียวไม่เพียงไม่ตอบคำถาม เธอ เพียงยกแก้วไวน์ขึ้นกระดกดื่ม พลันเผยรอย ยิ้มอย่างเรียบเฉย พร้อมถามกลับ “คุณมาจาก ครอบครัวธุรกิจ ต้องเข้าใจผลตอบแทนของการ ลงทุนตั้งแต่เด็กสิ คุณร่วมมือกับผม ชนะเป็นของ เธอ หากแพ้ผมรับผิดชอบเอง ธุรกิจเช่นนี้ สนใจ ไหม?”

หลงเขียวชั่วร้ายเสียจริง

ฉู่ลั่วหานไร้คําพูด เพียงยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม เธอ กำลังจะตาย ต่อให้เหลี่ยมแพรวพราวเพื่อให้เธอ ดีใจแค่ไหนจะมีประโยชน์อะไร

“ในเมื่อท่านเขียวชอบทำธุรกิจที่ขาดทุน ฉันจะร่วม ด้วย แต่หากคุณไม่ได้กำไร อย่ามาคิดที่ฉันนะ”

หลงเชียวยกแก้วไวน์ขึ้น “ถ้าอย่างนั้น ธุรกิจของ เราเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้วใช่ไหม คุณ ใน อนาคตอีกหลายสิบปีช่วยชี้แนะผมด้วยหากเป็นเวลาปกติ เธอต้องวิ่งเข้าไปกอดเขาเอาไว้ ด้วยความซาบซึ้งเป็นแน่ ตอนนี้เธอทำได้เพียงยก แก้วขึ้นชนกับแก้วของเขา จากนั้นเรียนแบบท่าทาง ของเขา พลันเผยรอยยิ้มชั่วร้าย เผยฟันขาวโอโม เรียงเป็นระเบียบ “จากนี้ หวังว่าคุณหลงจะใจกว้าง กับฉัน”

แก้วไวน์ในมือทั้งสองกระทบกัน ไวน์สีแดงฉาน สะท้อนเกิดรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดสองแก้ว ฉู่ลั่วหา นกแก้วขึ้นบังใบหน้าตน บดบังใบหน้าเธอไปกว่า ครึ่ง เพื่อเก็บกลั้นน้ำตาที่หลอมรวมเข้ากับของเหลว สีแดงฉาน

เสียงไวโอลินอันไพเราะดังทอดมาแต่ไกล ดนตรี อันเสนาะหูเข้ากันได้ดีกับลมทะเลที่พัดพลิ้ว พลอย ทำให้หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ

เธอนึกว่าเรือลำใหญ่เช่นนี้มีเพียงพวกเขาเท่านั้น เมื่อดนตรีดังขึ้นเธอจึงฉงนเล็กน้อย ผู้ที่บรรเลงเมื่อ ครูแอบซ่อนอยู่ตรงไหนกัน? ลอยลงมาจากอากาศ หรือ?นี้อีกยาวไกล ยังมีเซอร์ไพรสกมากมายรอเธออยู่

ท่านเขียววางแก้วไวน์ลง พลางฉีกยิ้มอย่างอ่อน โยน “คุณนายหลง เริ่มทานอาหารกันเถอะ”

วันนี้เสมือนว่าเธอทานทั้งวันเลย ไม่สิ ยังนอนหลับ ยาวไปตื่นนึง นี่เป็นการเสวยสุขก่อนจะตายสินะ

บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารตะวันตกที่สั่งทำเป็น พิเศษ ไม่ต้องพูดถึงรสและกลิ่น รายละเอียดแต่ละ จานล้วนเป็นงานฝีมือชั้นยอดทั้งนั้น พลันอยากเก็บ เอาไว้ไม่กล้าลงมือทาน

นอกหน้าต่างหมู่ดาวประดับวับวาวเต็มท้องฟ้า น้ำ ทะเลดำมืดปรากฏเสียงซ่าซ่าเมื่อตัวเรือกระทบกับ ผิวน้ำ ไพเราะจนใบหูตั้งครรภ์ให้ได้อย่างไรอย่างนั้น

หลงเชียวเงยหน้าขึ้นจ้องมองเธอรับประทาน อาหารเป็นระยะ เส้นผมนุ่มพลั้วประปรายพาด บนไหล่งาม เสมือนเธอหลุดออกมาจากดินแดน มหัศจรรย์งดงามราวกับความฝันเขียวเช่นกัน หลายครั้งที่เธอคิดว่าตนยังไม่ตื่นจาก ฝัน หลงเชียวหล่อเหลามากในคืนนี้ เธอสามารถนั่ง รับประทานอาหารกับเขา เป็นความฝันของสาวๆ มากมาย

อาหารใต้แสงเทียน ทั้งสองต่างคิดไปต่างๆนาๆ

คนหนี่งนึกถึงตลอดไป คนหนึ่งนึกถึงการลาจาก

หลังรับประทานอาหารเสร็จ ทั้งคู่วางมีดซ่อมลงใน เวลาเดียวกัน

หลงเซียวจูงมือเธอ พาเดินขึ้นไปยังชั้นดาดฟ้า โดยไม่เอ่ยใดๆ ดาดฟ้าอันกว้างใหญ่ ไม่เพียงแค่นัก ดนตรีที่กำลังบรรเลงไวโอลิน ยังมีเปียโนสีขาวสด ตั้งวางอยู่

แหงนมอง เหล่าหมู่ดาวระยับพร่างพราว ก้มหน้า แสงเงาดวงดาวเต้นระบำบนผิวน้ำทะเล สวยงามจน หยุดหายใจ

นิ้วมือเรียวยาวของหลงเขียวลูบไล้เส้นผมเธอเบาๆ เขาก้มหน้าแนบชิดที่ข้างหูเธอ ลมหายใจอุ่นน คืนนี้ ผมจะคุณลืมไม่ลงเลย

จบคำ เขาส่งสัญญาณไปให้การ์ดข้างหลัง ไม่กี่ นาทีให้หลัง การ์ดยกโต๊ะและเก้าอี้สีขาวออกมา

มือใหญ่กดไหล่บางของหญิงสาว ให้เธอนั่งลง

บรรยากาศที่แสนดี ฉู่ลั่วหานงงกับการกระทำของ เขา อย่าว่าแต่จี้ใจดำเขาเลย กระทั่งไอคิวยังลดต่ำ ลงไปด้วย

กายของชายหนุ่มเดินไปหยุดลงที่ด้านหลัง เปียโน ทั้งคู่สายตาจ้องสบประสานเข้ากันพอดิบ พอดี

เปียโนขาว แนบชิดกับนิ้วมือเรียวยาวที่บรรเลง ส่งเสียงไพเราะ เริ่มการบรรเลงด้วยเสียง ดนตรี ค่อยๆเร่งเสียงสูงขึ้นจับใจ

เธอยังคงเนื้อเพลงเพลงนี้ได้ดี even through the sands of time (แม้ต้องพัดผ่านทรายแห่งกาลก็จะเติบโตต่อไป) and I won’t let go (และฉันจะไม่ ปล่อยเธอไปเด็ดขาด) No matter if you’re near of far (ไม่ว่าเธอจะอยู่ใกล้หรือแสนไกลเพียงใด…

ฉู่ลั่วหานดื่มกับเขาและเปียโนเพลงที่เขาสร้าง ขึ้น เธอถูกครอบงำาโดยสมบูรณ์

ที่แท้ความเป็นสาวน้อยซุกซ่อนอยู่ในสายเลือด เธอมาโดยตลอด เพียงแค่ขาดการกระตุ้นให้ตื่นขึ้น เท่านั้น

ฉู่ลั่วหานทิ้งตัวลงบนความโรแมนติกที่เขาสร้างขึ้น พลันน้ำตาไหลอย่างไม่รู้ตัว

นายตัวร้ายหลงเชียว มีแต่พิษร้ายเต็มไปหมด!

หลงเขียวไม่มองนักดนตรี ไม่มองเปียโน พลางจับ จ้องไปที่หญิงสาวที่ซาบซึ้งกับสิ่งที่เขาสร้างขึ้นนิ่งๆ พลางยกยิ้มอย่างชั่วร้าย ราวกําลังกลั่นแกล้งเธอ

สาวน้อยในตัวเธอตื่นขึ้นแล้ว? ผู้หญิงของผมสาวในตัวฉันแทบช็อคตาย

!

เขาหัวเราะออกมา ราวได้ยินเสียงในใจของเธอ

หากหยุดเวลาได้จะดีขนาดไหนนะ ราวเมื่อครั้งนั่ง ชิงช้าสวรรค์ที่หยุดลงจุดที่สูงที่สุด

น่าเสียดาย ชิงช้าสวรรค์ใช้ในการเตือนสติผู้คน ถึง จุดสูงสุดเมื่อไหร่ ก็ต้องค่อยๆลงสู่ที่ต่ำ

ดนตรีจบลง ฉู่ลั่วหานน้ำตาไหลพรากอยู่ก่อนแล้ว พลันนั่งบนเก้าอี้อย่างโง่งม ในสมองกึกก้องไปด้วย เสียงดนตรีท่อนสุดท้าย

หลงเซียวเด็ดดอกกุหลายฝรั่งเศสสีแดง เดินไป หยุดอยู่ตรงหน้าเธอด้วยทีท่าสง่า ในขณะที่หญิง สาวไม่ทันตั้งตัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาประชิด ตัวเธอ กลิ่นน้ำหอมราคาแพงอ่อนๆลอยเขามา

สําเนียงคล่องแคล่วอันไพเราะของเขาลอย เข้ามาแตะที่แก้วหูของเธอ “Promise me this
สัญญากับฉัน ความรักของเราจะไม่เปลี่ยนแปลง ตลอดกาล เป็นแบบนี้ตลอดไป จนแก่เฒ่า

ให้ตายเถอะหลงเชียว เขาต้องการให้เธอนอนตาย ตาไม่หลับหรือยังไง?

ฉู่ลั่วหานเจ็บปวดปานถูกไฟร้อนระอุแผดเผาอยู่ใน ใจ พลางปัดนํ้าตาบนใบหน้าอย่างลวกๆ ให้มันน้อย หน่อย ฉันไม่เคยเชื่อในForever เก็บคําหวานของ คุณไว้ใช้ชาติหน้าเถอะ”

ท่านเขียวไม่ใส่ใจ ไม่โมโหแต่อย่างใด พลันยัด ดอกกุหลาบให้กับเธอ “ไม่ทันหลอก ผมรอถึงชาติ หน้าไม่ไหว ผมอยากยืนยันกับเธอตอนนี้ ผมให้ ตลอดกาลกับเธอได้ สำหรับชาติหน้า ผมยังไม่แน่ใจ ว่าจะไปหาเธอดีไหม

ให้ตาย

” ทางที่ดีอย่าเลย” แต่ในใจนั้นไม่พอใจอย่างมาก

ความรู้สึกที่ขัดแย้งอ้อมกอด เสียงไวโอลินค้งขึ้นอีกครั้ง ยังคงเป็น เพลงEternal loveเช่นเคย หัวใจกระเพื่อมรัว ราว ตกอยู่ในห้วงอากาศอันอ่อนนุ่ม

“ยัยบ้า เธอเชื่อเรื่องชาติหน้าหรือ? ฉันไม่เชื่อ ฉัน จะทำทุกสิ่งที่อยากทำในชาตินี้ บางเรื่องฉันสามารถ ทําได้ด้วยตัวคนเดียว บางอย่างจําเป็นต้องมีเธอ”

ฉู่ลั่วหาน ”

เธอเข้าใจอะไรผิดไปรึป่าว?

ท่านเขียวยิ้มอย่างชั่วร้าย พลางลูบไล้สันจมูกเธอ คิดอะไรอยู่? เธอกำลังคิดลึกใช่ไหม?”

ไอบ้า……

“ไม่ใช่”

“คิดลึกก็ไม่เป็นไร ยังไงซะเรื่องที่ฉันอยากทํารวม กับเธอมากมาย หนึ่งในนั้นต้องมีเรื่องที่เธอกำลังคิด อยู่แน่ ไม่อย่างนั้น ฉันสนองความต้องการของเธอ
บ้านนาย

“ไม่ได้ ตอนนี้…ไม่ได้” สองมือฉู่ลั่วหานขัดขืน สิ่ง ที่เราอยากได้ เธอให้ไม่ได้ ตอนนี้ไม่ได้ ชาตินี้ทั้ง ชาติก็จะไม่มีวันเป็นไปได้ใ

หลงเซียวเขยิบยกริมฝีปากเผยรอยยิ้มชั่วร้าย “ฉัน ว่า ฉันอยากเต้นรำกับเธอ ไม่รู้ว่าภรรยาของฉันคิด อะไรอยู่?”

คืนนี้ เธอไม่ได้หลับได้นอนเป็นแน่

ร่างบางนอนบนเตียงใหญ่ที่คฤหัสถ์ริมทะเล เขา กอดเธอแน่นอย่างเอาแต่ใจ เพื่อให้เธอประชิดแนบ กับกายกํายาของตน พลางลูบไล้เส้นผมเธอเป็น ระยะ “นอนเถอะ พรุ่งนี้เช้าฉันจะพาเธอกลับไป

เธอเกร็งไปทั้งตัว กลัวว่าเขาจะทำอะไรเกินเลยไป มากกว่านี้ “ค่ะ”เส้นผมเธอ เธอสบายใจเถอะ ต่อจากนี้เรื่องที่เธอไม่ อยากทํา ฉันจะไม่ทํา ไม่บังคับเธออีกแล้ว”

เขาหมายถึงทุกเรื่อง รวมทั้งเรื่องบนเตียงด้วย

ฉู่ลั่วหามหดอยู่ในอ้อมกอดของเขา เจ้าน้ำตาเริ่ม ไหลรินอีกครั้ง

เช้าวันต่อมา ทั้งคู่บังคับรถกลับตัวเมือง หลงเชี่ยว เข้าไปที่บริษัท ฉู่ลั่วหานอยู่ในบ้านเตรียมของเดิน ทางไปต่างประเทศ

เธอเปิดเครื่องโทรศัพท์ที่ถูกเขาปิดอย่างดื้อด้าน ปรากฏข้อความมากมายของถังจิ้นเหยียน กับหนึ่ง ข้อความของลู่วงช่วง

“ที่รัก ฉันถึงแล้ว เธอหายไปไหน? ทำไมโทรศัพท์ โทรไม่ติดเลย?”

ถึงแล้ว? ถึงที่ไหน?

เมื่อเลื่อนลงดู ฉู่ลั่วหานเบิกตากว้างโทรศัพท์โทรไม่ติด เขาจําต้องส่งข้อความหาเธอ แต่ละข้อความ ยิ่งอ่านยิ่งหวั่น!

เธอรีบกดโทรหาลู่ซวงซวง แต่กลับโทรไม่ติด!

ฉู่ลั่วหานวางสัมภาระลง กดโทรหาลู่เฉิงหลิน

อาลู่ ซวง วงกลับมาหรือยัง?”

อีกด้าน ลู่เฉิงหลินกำโทรศัพท์แน่นอย่างร้อนรน “ยังเลย ไม่ได้กลับมาทั้งคืน! เมื่อคืนช่วงซวงออกไป อย่างเร่งรีบ บอกว่าจะไปหาเธอ แต่เธอยังไม่กลับมา เลย โทรศัพท์ โทรไม่ติด ติดต่อเธอไม่ได้เลย”

แต่เธอไม่ได้ติดต่อกับช่วงซวงเลย ทำไมเธอ…..

ไม่ได้การ! ต้องเกิดเรื่องขึ้นกับช่วงซวงเป็นแน่

“อาลู่ ใจเย็นๆก่อน ฉันจะติดต่อเธอเอง ช่วงช่วงคง ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อน โทรศัพท์แบตหมดมั้งคะ อา ใจเย็นก่อนนะคะ”แม้เมื่อก่อนลูกสาวเธอจะไม่กลับทั้งคืน แต่ครั้งนี้ ก่อนเธอออกไปไม่เหมือนกับไปเที่ยวเล่นสักนิด ตอน เธอออกไปมีสีหน้าตระหนก ต้องเกิดเรื่องขึ้นกับเธอ เป็นแน่

ความรู้สึกต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่ ฉู่ลั่วหานคว้า กุญแจเตรียมออกตัวไปโรงพัก

แต่คนหายยังไม่ถึง48ชั่วโมงแจ้งความไม่ได้ ฉู่ลี่ วหานกัดฟันแน่น ให้ตายสิ

ต้องมีคนแฝงเป็นเธอล่อลวงลู่ซวงซวงออกไปแหงๆ

หลังขึ้นรถ ฉู่ลั่วหานพลางขับรถพลางติดต่อลู่ช่วง วง แต่ยังคงติดต่อไม่ได้เช่นเคย

ใช้นามแฝงเป็นเธอ ต้องมีความเกี่ยวข้องกับเธอ

แน่ๆ

รายชื่อคนที่น่าสงสัยผ่านหัวของฉู่ลั่วหานรอบหนึ่ง ไม่คิดไม่รู้ เมื่อคิดแทบช็อคทั่วทุกมุม

ขณะที่ ลั่วหานไร้หนทางนั้น โทรศัพท์พลันดังขึ้น

เบอร์แปลกโทรเข้ามา เธอรู้สึกหวั่นมากขึ้นเมื่อเห็น ตัวเลขที่ปรากฏบนหน้าจอ

“ฮัลโหล” ฉู่ลั่วหานเหงื่อแตกโชกเต็มแผ่นหลัง พร้อมน้ำเสียงเย็นชา

“คุณฉู่”

เสียงถูกดัดแปลงด้วยแอพพลิเคชั่นอย่างชัดเจน

รถของฉู่ลั่วหานหยุดลงที่ข้างทาง มือทั้งสองข้าง กุมโทรศัพท์แน่น “แกเป็นใคร!”

ชายหนุ่มส่งเสียงหัวเราะอย่างน่ากลัว “ผมเป็นใคร ไม่สำคัญหลอกใช่ไหม? ที่สำคัญคือ เพื่อนสาวที่ดี ของคุณอยู่ที่ฉัน เพื่อนสาวของคุณไม่น่ารักเอาซะ เลย คุณว่า ผมควรสั่งสอนเธอหน่อยไหม?”เอาแกตายแน่!

ให้ตาย ซวง วงเกิดเรื่องขึ้นจริงด้วย บ้าเอ่ย!

“เป็นคุณหญิงตระกูลหลงจริงๆด้วย กล้าดีนี่ แต่ผม จะเตือนคุณไว้อย่าง หากคุณยังไม่ปรากฏตัว เพื่อน สาวของคุณ จะไม่มีโอกาสได้กลับออกไปอีก”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ