ตอนที่ 17 มองตาผมแล้วพูดออกมา

ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ในรถ รถนั้นขับขึ้นสะพานสูง

ไป

รถคันนั้นหยุดจอดที่ข้างทางบนสะพาน ลั่วหาน ลงจากรถเธอยืนพิงสะพานแล้วมองออกไปไกลแสน ไกล

แสงไฟยามค่ำคืนที่พร่างพราวแต่งแต้มเมืองทั้ง เมืองให้ดูสว่างไสว

เธอไม่รู้ว่าควรจะร้องไห้หรือหัวเราะดี ในตอนนี้ หัวใจของเธอมันขมขื่นที่สุดในชีวิต มีความคิดผิด ขึ้นมาว่าถ้าเธอตายไปจริงๆสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเธอ จะไม่เกี่ยวข้องกับเธออีกต่อไป อืมมันเป็นวิธีที่ดีใน การหลบหนีปัญหาสำหรับสถานการณ์เช่นนี้

เสียงมือถือดังขึ้น

เป็นสายของหลงเชียว

เธอมองดูโทรศัพท์จนหน้าจอดับไป แต่เธอก็ไม่รับ

สาย
รู้อยู่แก่ใจว่าจะเป็นการรับสายครั้งสุดท้าย จะให้ เธอจะสนุกกับมันได้อย่างไร?

แต่การแจ้งเตือนข่าวบนหน้าจอโทรศัพท์ทำให้เธอ สะดุดตาเข้า

“นิตยสารและบริษัทอินเทอร์เน็ตหลายแห่งล้ม ละลายในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง ทั้งหมดนี้คาดว่า เกี่ยวข้องกับการเปิดเผยข่าวของ บริษัทอู่ซื่อ”

ทันทีที่หลงเซียวกลับมาถึง บรรดาสื่อที่เคยรบกวน ที่หน้าประตูบ้านของเธอก็หายไปเหมือนอากาศ ไม่ ยากที่จะจินตนาการถึงความเชื่อมโยงที่เป็นไปได้

เธอเข้าใจวิธีการจัดการเรื่องราวต่างๆของหลง เซียวดี เขาไม่ยอมให้ใครมาขวางหูขวางตาเขา

แน่นอน

เห็นได้ชัดว่าหลงเซียวกำลังระบายความโกรธให้

เธอด้วยวิธีของเขาเอง แต่ฉู่ลั่วหานรู้สึกว่าการ ปกป้องของเขาในเวลานี้ไม่ถูกกาลเทศะเท่าไรนัก

ฉู่ลั่วหานปาดน้ำตาบนใบหน้า เธอจะลังเลไม่ได้อีก ต่อไป ควรต้องเด็ดขาดเสียที

ลมยามค่ำคืนพัดผมยาวสลวยของเธอพันรอบคอ ร่างของผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างสะพานที่มีการ สัญจรไปมา ผู้ที่ขับผ่านมองออกว่าเธอกำลังคิดสั้น

เธอคิดเช่นนั้นจริงๆ แต่โทรศัพท์จากหลงเชียวก็ถึง ขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้หลงเชียวโทรติดๆกันไม่ขาดสาย หากเธอไม่ รับสายเขาคาดว่ามือถือคงระเบิดเสียก่อน

“ฮัลโหล

ในที่สุดมันก็โทรติด หลงเซียวถอนหายใจด้วย ความโล่งอก “ถ้าผมรู้ว่าคุณไปโรงพยาบาลแล้วไม่มี เวลารับสายผม คงจะไม่ปล่อยให้คุณไป

คำพูดด้วยความเป็นห่วงดังกล่าวทำให้คนฟังรู้สึก มีความสุข ฉู่ลั่วหานอดทนทั้งน้ำตาและพูดอย่างเย็น ชาว่า “ฉันเพิ่งจัดการธุระเสร็จแล้วคุณมีอะไรเห รอ?”

หลงเชียวฟังออกว่าน้ำเสียงเธอไม่ปกติ “คุณกลับ มาหรือยังครับ? ผมรอคุณอยู่ที่บ้านนะ เตรียม อาหารเย็นไว้รอคุณแล้ว

ผมรอคุณกลับบ้าน กินข้าวเย็น………ตั๋วหานร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่

“ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้ค่ะ

ด้วยความกลัวว่าเขาจะได้ยินเสียงร้องไห้จากน้ำ เสียงของเธอ เธอจึงวางสายโทรศัพท์อย่างเร่งรีบไม่ เปิดโอกาสให้เขาได้ถามคำถามใดๆ

ฉู่ลั่วหานสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วขึ้นรถไป

คืนนี้แหละ ไม่ว่าเขาจะยินยอมหรือปฏิเสธเธอก็จะ ยุติการแต่งงานอย่างสมบูรณ์ เธอไม่ต้องการให้หลง เซียวรู้เกี่ยวกับร่างกายเธอ ยิ่งไม่ต้องการให้เขาหา

วิถีทางช่วยและปกป้องเธอ

ฉู่ลั่วหานจับพวงมาลัยแล้วรีบตรงกลับบ้าน

“ที่รัก คุณกลับมาเสียที เหนื่อยไหมครับ? ” หลง เซียวเดินมารับเธอที่รถ ทันทีที่เธอลงจากรถเขาก็ จับมือของเธอและวางไว้บนฝ่ามือของเขาอย่างแผ่ว

เบา

ฉู่ลั่วหานพยายามที่จะแยกตัวออกห่าง แต่ถูกเขา ปฏิเสธ

ทั้งสองยืนอยู่ที่ลานบ้าน ฉู่ลั่วหานเงยหน้าขึ้นมองเขา “หลงเชียว ทำไมต้องทำแบบนี้กัน ไม่มาแสดง ละครตบตาแบบนี้ระหว่างเรา

หลงเชียวขมวดคิ้ว เขารู้สึกขบขันกับอารมณ์ของผู้ หญิงคนตรงหน้านี้ “คุณกำลังโทษผมใช่ไหมฉล้วหา น ถ้าคุณต้องการนำบริษัท ชื่อกลับคืนมา ผมจะซื้อ ให้คุณทันที

ฉู่ลั่วหานเพิกเฉยต่อเขาและกล่าวอย่างเย็นชา ว่า “ไม่จำเป็นค่ะ นี่เป็นจุดจบของเรื่องนี้ ตระกูล อับอายขายหน้า ฉันเองก็เช่นกัน จะมาชดเชยตอนนี้ มีประโยชน์อะไรคะ?

หลังจากพูดคำเหล่านี้ฉู่ลั่วหานก็ผละจากมือของ เขาและเดินไปที่ห้องนั่งเล่นอย่างไม่เต็มใจ เธอ พยุงตัวเองทีละก้าวจนมาถึง ฉู่ลั่วหานยืนอยู่ใต้โค มระย้าคริสทัลที่สวยงาม เธอกำนิ้วแน่น ต้องไม่ ถอย! ต้องไม่ใจอ่อน! ไม่ได้เด็ดขาด!

หลงเชียวรู้สึกรู้สึกงงงวย ดูเหมือนว่าเธอจะโกรธ มากและเธอกำลังคิดบัญชีกับเขา เอาเถอะ เขาทน ได้เพราะเขาไม่สามารถมาช่วยเธอได้ทันเวลาเอง

“คุณหิวไหม ผมเตรียมอาหารเย็นที่คุณชอบไว้ให้ คุณแล้ว” น้ำเสียงที่อ่อนโยนและมุ่งมั่น ช่างเป็นสามี

ที่เพียบพร้อมจริงๆ
“หลงเซียว พวกเรา.…………!”

“ตอนกลางคืนกินอาหารรสจืดหน่อยจะดีกว่า นี่คือ โจ๊กถั่วแดงกับเม็ดบัวต้ม ผมต้มตั้งห้าชั่วโมงเชียวนะ ผมคิดว่าคุณน่าจะชอบ

เขาขัดจังหวะเธอขึ้น เพราะหลงเซียวได้สังเกตเห็น บางอย่างที่เปลี่ยนไป การกระทำของเธอชื่อว่าจะ ทำให้ชีวิตแต่งงานของพวกเขาสั่นคลอนอีกครั้ง

หัวใจของฉู่ลั่วหานเต็มไปด้วยความขมขื่น นัยน์ตา สีแดงเข้มของเธอประกอบกับถุงใต้ตาบวมเป่งจาก การร้องไห้ “หลงเซียว ฉันคิดดูแล้ว วันนี้……….

เธอยังไม่ทันพูดจบ เขาก็ป้อนซุปเข้าปากเธอและ ยื่นหน้ามาใกล้ๆ “ถ้ายังไม่กินจะเย็นหมดนะครับ มา

ผมป้อน”

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน นิ่มนวล น่าฟัง มันทำให้ เธอใจละลาย

ฉู่ลั่วหานพูดใหม่อีกครั้งว่า “พวกเรา..…

ดูท่าว่าแผนการป้อนข้าวจะใช้ไม่เป็นผล หลงเซียว ก้มลงใช้ปากของเขาปิดปากเธอ ไม่ให้เธอได้มี

โอกาสต่อสู้!เธอพูดหนึ่งครั้ง เขาก็จูบหนึ่งครั้ง จูบจนกระทั่งเธอ ไม่พูด!

เป็นเวลานานกว่าเขาจะยอมปล่อยเธอ เขาพูดด้วย แววตาที่จริงจังว่า “ต่อไปนี้ห้ามพูดเรื่องนี้อีก คุณพูด หนึ่งครั้งผมจะทำโทษหนึ่งครั้ง ผมพูดจริงทำจริง!

ฉู่ลั่วหานก้มหน้าน้ำตานองแล้วพูดว่า “หลงเซียว อย่าทรมานฉันอีกเลยได้ไหม? คุณปล่อยฉันไป เถอะ และปล่อยตัวเองไปด้วย ฉันไม่อยากไปต่อ แล้ว”

เขาจับบ่าเธอ มองเธอด้วยสายตามองเด็กๆ ฝืนยิ้ม ถามว่า “ทำไม? ผมไปอเมริกาแค่ครั้งเดียว ทำไม ทุกอย่างถึงเปลี่ยนไป?”

ฉู่ลั่วหานยิ้มยะเยือกเธอเช็ดน้ำตาและยิ้มอย่างไร้ ความรู้สึก “หลงเซียว เพราะการที่คุณไปอเมริกา ฉันสูญเสียบริษัทอู่ซื่อ ฉันตกอยู่ในสายตาของ

สื่อมวลชน และกลายเป็นตัวตลกของตระกูลหลง!”

เพียงแค่นี้จริงเหรอ?

นี่มันไม่ใช่สไตล์ของเธอ เขาไม่เชื่อ

หลงเซียวใช้มือเช็ดน้ำตาให้เธอ เธอหลบเขาอย่างตั้งใจ

“อย่ามาแตะต้องฉัน!

ฉันเป็นผู้ติดต่อเชื้อHIV! คุณไม่รู้อะไร! อย่ามาย แตะต้องตัวฉัน!

หลงเซียวจับไหล่ของเธออย่างแรง “ มองตาผม แล้วบอกมาว่าทำไมคุณถึงต้องการหย่า ทำไมคุณ ไม่อยากอยู่กับผม?

ฉู่ลั่วหาน ไม่กล้าสบตาเขาเธอได้แต่ก้มหน้า แต่ก็ กัดฟันพูดออกมาด้วยแรงทั้งหมดที่มีอยู่ “หลงเซียว พวกเราไม่เหมาะสมกัน อยู่ด้วยกันต่อไปมีแต่จะ ทำให้อึดอัด ฉันพูดจริงๆนะคะ ฉันมีสติและรู้ตัวว่าทำ อะไรอยู่ ฉันบอกว่า เราเลิกกันเถอะ”

กลับมาที่หัวข้อนี้อีกแล้ว!

หลงเซียวที่อดทนต่ออารมณ์โกรธ แต่เขาทนไม่ได้ อีกต่อไป “เพล้ง…” ซ้อนถูกปาลงสู่พื้นแตกกระจา ไปทั่ว ย

เขาลุกขึ้นด้วยความโกรธใช้มือกุมหัวตัวเองไว้ แล้ว มองไปที่ผู้หญิงที่นั่งบน ” ฉู่ลั่วหานคุณคิดว่าผมจะ ปล่อยให้คุณพูดเรื่องนี้เล่นๆซ้ำๆอย่านี้ตลอดไปเหรอ? ผมบอกว่าพอแล้ว อย่าพูดเรื่องนี้อีก!

เธอเงยหน้าขึ้นพูดว่า “ทำไมคะ เรื่องแค่นี้ก็ทำให้ คุณชายเชียวโมโหแล้วเหรอ สรุปแล้วคนที่คุณรัก ที่สุดก็คือตัวคุณเอง สำหรับคุณแล้วฉันเป็นตัวอะไร กันคะ? ตอนต้องการคุณก็พาออกไปข้างนอก ตอน ไม่ต้องการก็ถีบหัวส่ง ฉันเป็นคนนะคะไม่ใช่สิ่งของ”

เธอยังมีอารมณ์มาพูดกับเขาเรื่องพวกนี้อีก มัน ทำให้หลงเซียวโกรธยิ่งขึ้น!

เขาไม่เคยสงสัยเรื่องไอคิวของฉู่ลั่วหาน แต่ทำไม เรื่องอีคิวของเธอถึงเป็นแบบนี้?

“สถานะของคุณตอนนี้ถูกเปิดเผยไปทั่วแล้ว ทุกคน รู้ว่าคุณคือภรรยาของผม ผมจะไม่ปิดบังสถานะของ คุณอีกต่อไป และอีกอย่างงานเลี้ยงในวันพรุ่งนี้คุณ ต้องไปเป็นเพื่อนผม

เหอะๆ! เวลานี้ยังมีงานเลี้ยงอะไรกัน?

เธอไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะยิ้ม

บัตรเชิญสีแดงสด ฉู่ลั่วหานหยิบมันขึ้นมาดู “หลง เซียวงานเลี้ยงแบบนี้พวกเราน่าจะไม่เหมาะสมเท่า

ไหร่?
งานเลี้ยงวันเกิดคุณพ่อของโม่หรูเฟย ทำไมเขาถึง

มาชวนเธอไปด้วย

“หลงเชียว ในนี้เขียนชื่อคุณคนเดียว พวกเขาคงไม่

ได้ต้องการให้ฉันไปด้วยหรอก” เธอพูดแล้วลุกขึ้น ด้วยร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรง

เธอเดินจากไป หลงเซียวจับมือของเธอไว้อย่าง แม่นยำ นิ้วทั้งห้าแยกออกจากกันและกำนิ้วเธอ ไว้ พูดอย่างมั่นใจว่า “งานเลี้ยงก็ต้องมีคู่ คุณเป็น ภรรยาของผม ไม่พาคุณไปจะพาใครไป?”

ฉู่ลั่วหานเงยหน้า แสงจากโคมไฟระย้าส่องจนแสบ ตา “ดังนั้น คุณจะให้ฉันไปช่วยแสดงละคร?”

หลงเซียวกำมือแน่น “ไม่ใช่”

เขาหยุดอยู่ชั่วครู่แล้วมองไปที่เธอ ดวงตาแดงจาก การร้องไห้ เขาไม่อยากซักถามถึงเหตุผลเพราะรู้ว่า เธอไม่บอก “ผมจะให้ทุกคนรู้ว่าคุณคือผู้หญิงของ ผม นอกจากผม จะไม่มีใครกล้าเข้าใกล้คุณ”

พูดจบ เขาก็ปล่อยเธอเดินเข้าห้องไป

เมื่อเธอเดินไป มือถือของหลงเซียวก็ดังขึ้นแม่เขาโทรมา

“หลงเซียว พรุ่งนี้วันเกิดของพ่อโม่หรูเฟย เรื่องของ พวกเราสองคนควรจะประกาศเป็นทางการแล้ว แม่

ว่าเรารู้ดีว่าควรทำตัวอย่างไร

หลงเซียวกำมือแน่น มองไปที่ฉู่ลั่วหานแล้วยิ้มว่า “แม่ครับ เรื่องที่ทำอยู่ตอนนี้กับฉู่ลั่วหานหยุดเถอะ ครับ อย่าบังคับให้ผมต้องทำอะไรมากกว่านี้เลย

เพราะถ้าผมทำกลับแม่อาจจะเสียลูกชายไปก็ได้

หยวนชูเฟินเอามือจิกโซฟา “หลงเซียว! ลูก….!

“แม่ครับ ยี่สิบกว่าปีแล้ว แม่น่าจะรู้ดีว่าผมพูดจริง ทำจริง แม่คิดว่าจะหยุดผมได้อย่างนั้นเหรอ?”

หยวนชูเฟินหลับตาลง “ลูกจะต้องเสียใจแน่ หาก ไม่รีบถอยออกมาตั้งแต่ตอนนี้ จะต้องเสียใจแน่ๆ!

หลงเซียว แม่ไม่อยากให้ลูกต้องเดินไปถึงวันนั้น วันที่ลูกต้องเสียใจ

เสียใจงั้นเหรอ?

ยี่สิบกว่าปีมานี้เขาทำเรื่องที่เสียใจเพียงเรื่องเดียว นั่นคือทำให้คนที่เขารักต้องเสียใจ และก็ทำร้ายตัวเลิกเอง

ไม่หรูเฟยอยากได้ตำแหน่งคุณนายตระกูลหลงงั้น เหรอ?

เขาจะบอกเธอในคืนพรุ่งนี้ว่าตำแหน่งนี้มีไว้สำหรับ คนคนเดียวเท่านั้นและคนอื่น ๆ อย่าได้คิดฝัน

เขาวางสายและรีบโทรหางหมิง

ทางนั้นเป็นไงบ้าง?

“ท่านประทาน ตรงนี้ปกติดีวางใจได้ พรุ่งนี้ทุก อย่างจะเรียบร้อย

เขาชอบคำว่าทุกอย่างเรียบร้อย เพราะเขาคงไม่

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ