ตอนที่ 109 ปกป้องเธอรอบด้าน

ตอนที่ 109 ปกป้องเธอรอบด้าน

จางได้จนร่วงหล่นลงมายังเตียงลม ไม่ถึงชีวิตแต่อย่างใด เพียงแต่กระดูกสันหลังหัก3ส่วน และสมองได้รับการกระทบ

กระเทือน

สำหรับเขาแล้ว มีชีวิตอยู่ น่ากลัวกว่าตายเป็นไหนๆ

เพราะสิ่งที่รอเขาเป็น เป็นผลลัพธ์ที่ตัวเขาเองไม่กล้านึกคิด

บรรยากาศภายในโรงพยาบาลเปลี่ยนไปหมด ลึกลับซับซ้อน

อย่างบอกไม่ถูก

หมอและพยาบาลทุกแผนกต่างระแวดระวัง พวกเขาหวั่น เกรงเพียงอย่างเดียว หลงเซียวจะรื้อโรงพยาบาลทิ้งไปหรือ

ไม่?

คนอย่างท่านเขียว ผู้ใดสะกิดต่อมเขา ต้องแลกด้วยราคาอัน มหาศาล และครั้งนี้ ภรรยาของเขาเกือบถูกผลักตกตึกภายใน

โรงพยาบาล
แถมคนร้ายยังเป็นหมอในโรงพยาบาลอีก

คณบดีรีบเร่งเดินทางกลับมาทั้งวันคืนเพราะเรื่องนี้ สิ่งแรกที่ เขาทำคือหาตัวหลงเซียวเพื่อขอร้องเขา

แต่กลับถูกกีดกันอยู่นอกห้องผู้ป่วยVIP

จี้ตงหมิงและบอดี้การ์ดอีกหลายคนยืนเฝ้าอยู่นอกห้อง “คณบดีเฉิน ตอนนี้คุณหลงไม่อยากพบใครทั้งนั้น เชิญกลับ เถอะครับ”

คณบดีเฉินเหงื่อผุดเต็มใบหน้า หากหลงเซียวโกรธขึ้นมา โรงพยาบาลปิดตัวลงเพียงแค่คำเดียวเท่านั้น

“คุณครับ ช่วยหน่อยได้ไหมครับ ผมมีเรื่องเร่งด่วนที่ต้อง เจรจากับคุณหลงเดี๋ยวนี้ เกี่ยวกับความเป็นอยู่ของโรง พยาบาล…..

จี้ตงหมิงไม่สะทกใดๆ ก่อเรื่องใหญ่ขนาดนี้ยังมีหน้าขอความ เห็นใจจากท่านเซียวอีกหรือ ฝันไปเถอะ!

“คณบดีเฉิน คุณหลงกับคุณผู้หญิงรักษาตัวอยู่ ใครหน้าไหนก็ ห้ามรบกวนทั้งนั้น เชิญกลับเถอะครับ!”
แน่นิ่ง ไม่มีพื้นที่สำหรับการเจรจา

โรงพยาบาลที่อยู่ภายใต้การดูแลของคณบดีเฉินได้แต่จาก

ไปอย่างมืดมน

ถึงหน้าลิฟต์ คณบดีปาดเช็ดเหงื่อบนใบหน้า “เอางี้ พวกคุณ คอยจับตาดูสถานการณ์ที่นี่24ชั่วโมง ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ต้อง รายงานให้ผมทราบ โรงพยาบาล… ล่มไม่ได้เป็นอันขาด

ใบหน้าคณบดีเฉินแก่ลงหลายปีภายในระยะเวลาเพียงครึ่งวัน เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขารับผิดชอบคนเดียว ไหว หากหลงเซียวเอาจริงขึ้นมาแล้วละก็ คณบดีคงยากที่จะ หลบหลีกวิกฤตในครั้งนี้

เผลอๆ อาจสูญสิ้นทั้งชาติตระกูลและชีวิต

ถังจิ้นเหยียนเอ่ย “ผมเชื่อว่าเขาไม่ใช่คนแบบนั้น หมอฉู่เองก็ ไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอย่างแน่นอน คณบดีไม่ต้องกังวลมาก จนเกินไปนัก”

คณบดีเฉินจับจ้องไปที่ถังจิ้นเหยียน ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไม่ปริปากเอ่ยใดๆ ไม่เพียงแค่โรงพยาบาล คนที่ก่อปัญหากับ ฉู่ลั่วหานแบบนั้นอย่างถังจิ้นเหยียน เขาคงก็รอดยาก
ภายในห้องผู้ป่วยVIP

ฉู่ลั่วหานยังคงหลับใหล หลังหลงเซียวจัดการกับแผลบน แขนของตัวเอง เขาก็อยู่เฝ้าเธอข้างกายไม่ห่าง เป็นครั้งแรก ที่เขาเฝ้าฉู่ลั่วหานที่ข้างเตียงผู้ป่วย ครั้งแรกที่เขาเห็นสภาพ อิดโรยของเธอเช่นนี้

เธอไม่ใช่หญิงสาวที่มีหนามแหลมคมอีกต่อไป เธอป่วยได้ เช่นกัน มีวันที่ไร้หนทาง เธอเป็นเพียงหญิงสาวบอบบางที ต้องการความห่วงใยดูแลเช่นกัน

ท่านเซียวจับมือเธอกุมเอาไว้ด้วยฝ่ามือใหญ่ คำนึงถึงร่าง บางที่อยู่บนเตียงผู้ป่วย หัวใจค่อยๆ ละลายทีละเล็กละน้อย

ท่านเซียวทัดเส้นผมที่บดบังใบหน้าของเธอไว้หลังหู ประตู ห้องผู้ป่วยถูกจี้ตงหมิงผลักออก

จี้ตงหมิงโน้มตัวลงคำนับ “เจ้านาย ตอนนี้ในข่าวและบนโลก ออนไลน์ต่างลือเรื่องของคุณกับนายหญิงให้แซด คุณว่า……

ความหมายนั้นคือ จัดการตามวิธีเดิมเลยไหม ใช้มาตรการ

บล็อกข้อความ
แต่ในครั้งนี้ หลงเซียวละสายตาจากหญิงสาวจับจ้องไปยัง จี้ตงหมิง “ไม่ต้อง บล็อกเฉพาะแค่ข้อความเชิงลบก็พอ ยังมี อีก ต้องมีคนคิดสกปรกขุดเรื่องราวเก่าๆ ของเธออย่างแน่นอน หากพบใครขุดประวัติส่วนตัวของเธอ จัดการได้เลย!”

จี้ตงหมิงพยักหน้า “ครับ! เจ้านายวางใจได้!

จบคำ จี้ตงหมิงชะงักอีกครั้ง เอ่ยถามด้วยความระแวดระวัง “เจ้านายเมื่อครู่คนทางโรงพยาบาลมา เขาอยากพบท่าน…..

หลงเซียวหรี่ตาลงอย่างคิดวิเคราะห์ ยังกล้ามาหาเขาอีก! ไอ้ พวกไม่รักชีวิต!

“ไม่พบ จัดการดำเนินคดี แม้แต่หมอก็ยังเลือกไม่เป็น หมอ ภายในโรงพยาบาลเองไม่ได้รับการคุ้มครอง โรงพยาบาลไม่ จำเป็นต้องเปิดอีกต่อไป”

จี้ตงหมิงรู้ว่าเจ้านายตนกำลังโกรธ อยากจัดการถอนรื้อ โรงพยาบาลซะเดี๋ยวนี้ แต่ยังไงซะ….ที่นี่ก็เป็นที่ที่นายหญิง ทํางานอยู่

“เจ้านาย ไม่อย่างนั้น…..อนายหญิงตื่นก่อน? เธอผูกพันกับ โรงพยาบาล หากเธอตื่นมาพบว่าโรงพยาบาลไม่อยู่แล้วเธอต้องเสียใจมากเป็นแน่”

เป็นเหตุเป็นผลของจี้ตงหมิง ท่านเซียวเพียงตอบรับอย่าง

หนักแน่น “เตรียมเอาไว้ก่อน

โรงพยาบาลนี้ เขารู้สึกรกหูรกตาแต่ไหนแต่ไร

หากไม่ใช่เพราะเธอทำงานที่นี่ ท่านเซียวทำลายโรง

พยาบาลแห่งนี้ตั้งนานแล้ว

“ครับ!”

“อีกอย่าง บอกสำนักข่าว เขียนข่าวอะไรระวังการใช้คำด้วย

“ครับ!”

ไม่ได้ชำระกับเหล่าบรรดานักข่าวที่ยุ่งเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัว ของเขา ตามความประสงค์ของท่านเซียว เขาอดไม่ได้ที่จะ ประกาศความสัมพันธ์ตนกับฉู่ลั่วหานให้ทั้งโลกได้รับรู้

เช่นนั้น ไม่ว่าลั่วหานไปไหน ก็พบพาสถานะนายหญิง ตระกูลหลงไปด้วย ไม่มีใครกล้ายุ่งเกี่ยวกับเธออีก!
ความสงบนิ่งของเขา ราวพายุลูกใหญ่โหมกระหน่ำสะเทือน

ไปทั่ววงการ!

โลกออนไลน์ ทีวี หนังสือพิมพ์ สิ่งที่ตาเห็น สิ่งที่หูได้ยิน ทั้งหมดก็คือข่าวประธานบริษัทMBKหลงเซียว ซุ่มแต่งงาน สามปี กับคุณหมอโรงพยาบาลกลางลั่วหาน

แล้วก่อนหน้านี้ดาราสาวโด่งดังที่มีข่าวลือกับเขาและมองว่า ตัวเองเป็นภรรยาแท้ๆของเขาอย่างโม่หรูเฟย ก็แค่มือที่สามที่ ไร้ยางอาย ขัดขวางงานแต่งของพวกเขาทั้งสอง

แถมยังเป็นเหตุให้ภรรยาที่แท้จริงอย่างฉู่ลั่วหานอดทนอยู่

นานสามปี!

ในเวลาอันสั้น ข่าวเชิงลบของโม่หรูเฟยแพร่สะพัดไปทั่ว!

ผู้คนออกมาร้องเรียกความยุติธรรมให้กับฉู่ลั่วหานมากขึ้น

ทุกที

“ภรรยาคุณชายใหญ่หลงออกสู่สาธารณะ ไม่หรูเฟยขึ้นแท่น

มือที่สาม

หัวข้อข่าวใส่สีต่างๆ นานา ประจักษ์แก่สายตาโม่หรูเฟย เธอ ลงจากเตียง ในมือกำโทรศัพท์ไว้แน่น!
ความโกรธและหวาดหวั่นถาโถมเข้าใส่ โม่หรูเฟยใบหน้า ขาวซีด สั่นเทาไปทั้งร่าง

“เป็นไปไม่ได้! นังฉ่ลั่วหาน มันขึ้นแท่นว่าที่คุณหญิงตระกูล หลงไม่ได้เด็ดขาด เป็นไปไม่ได้!”

โม่หรูเฟยยกโทรศัพท์ขึ้น ไม่ทันได้โทรออกพลันเห็นเบอร์ ผู้จัดการโทรเข้ามา เฟยเฟย นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ข่าวฉาวเธอ ว่อนไปทั่วเมือง! ทางบริษัทกำลังแถลงข่าว แต่เธอรู้ใช่ไหม อีกฝ่ายคือหลงเซียว! หลงเชียว!”

โม่หรูเฟยกาโทรศัพท์แน่น ริมฝีปากสั่นเทาเธอนิ่งอยู่นานไร้ คําพูดใดๆ กระทั่งสงบสติอารมณ์ได้ เธอกัดฟันกรอดเอ่ย “พี่เป้ ย ฉันออกจากบ้านตระกูลหลงเพราะเหตุนี้ไม่ได้หลอกนะ ไม่ เช่นนั้นทุกอย่างจะสูญเปล่า! ฉันต้องชนะ! ต้องชนะเท่านั้น!

“ฉันรู้ว่าเธออยากชนะ เธอคือต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองของบริษัท บริษัทเองก็หวังว่าเธอจะชนะ แต่ว่าที่รัก สถานการณ์ตอน นี้….ในข่าวเธอก็เห็นแล้ว เสียงข้างมากเข้าข้างลั่วหาน ต่อ ให้มีเพียงไม่กี่คนเข้าข้างเธอก็ไร้ประโยชน์ แล้วไหนจะพวกที่ ถูกบล็อกอีก…..

โม่หรูเฟยหรี่ตาลง ดูท่า หลงเซียวแทรกแซงสินะ
เขารักล้วนาน เขาไม่ยอมให้มีสิ่งสกปรกใดๆ เปรอะเปื้อน ล้วหาน ฉะนั้น เธอต้องแบกรับทุกสิ่ง

เพื่อให้เข้าใจง่ายขึ้น หลงเซียวไม่รักเธอเลยสักนิด

“ฉันรู้ พี่เปีย เป็นเช่นนี้แล้ว คงต้องเจาะให้ลึกลงไป…..ฟัง

โม่หรูเฟยกรอกเสียงออกคำสั่งใส่โทรศัพท์มือถือ “เข้าใจ

ไหม?”

เข้าใจ เฟยเฟยเก่งจังเลย ไม่ว่าอย่างไร สถานะความเป็น คนของสาธารณะอยู่ตรงนี้ แฟนคลับต้องสนับสนุนเธอแน่ ดูแล ตัวเองด้วย

โม่หรูเฟยวางหูโทรศัพท์ หน้าจอปรากฏหัวข้อข่าวสารที่ยัง ไม่ถูกเปิดอ่าน

“สารภาพรักนาทีความเป็นความตาย คำว่ารักซาบซึ้งถ้วน หน้า

ภายใต้หัวข้อ ปรากฏภาพหลงเซียวยืนบนระเบียงชั้นดาดฟ้า คนร้ายใช้มีดจ่อไปที่ทรวงอก ฉู่ลั่วหานยืนอยู่ไม่ไกลนัก ส่ง เสียงตะโกน
ตัวอักษรบรรยายใต้ภาพ ฉู่ลั่วหานตะโกนสามค่ำคือฉันรัก

ฉันรักคุณ…. วานบอกกับหลงเซียวเธอรักเขา

คำนี้ หลงเซียวรอมานานสามปี เขาคิดว่าเธอไม่ชอบเขามา ตลอด ไม่แคร์เขา

แต่กลับ…..

ไม่! ไม่ได้! เธอทนดูสถานการณ์ไม่เอื้อต่อตนเองไม่ได้!

ณ โรงพยาบาล เวลาปาเข้าไปตีสามแล้ว

ภายในห้องเงียบสงบ นาฬิกาบนผนังเดินอย่างต่อเนื่อง ใน ความนิ่งสงัด ฉู่ลั่วหานค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น

เปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้น เธอหันหน้า พลันเห็นหลงเซียวที่ ฟุบหลับข้างเตียงคนไข้ เงาใหญ่ของชายหนุ่มตะนุ่มบนเตียง หลังคดงอด้วยความไม่สมดุล ทีท่าชายหนุ่มไม่สบายตัวนัก

ฉู่ลั่วหานดึงมือออก ปรากฏว่ามือของเธอถูกฝ่ามือหนากุมเอาไว้ อย่างแน่นหนา

หัวใจราวเล่มเทียนที่ถูกจุดประกาย ค่อยๆ ละลายลงอย่าง ช้าๆ น้ำตาฉี่ลั่วหานไหลรินไปตามรูปหน้า ใบหมอนเปียกชุ่ม

” ทำไมโง่เง่าแบบนี้?”

ทำไมต้องบีบบังคับให้ฉันพูดในเวลาแบบนี้?”

“คุณรู้อะไรไหม ฉันเตรียมใจที่จะถอยออกมาไว้แล้ว?”

เธอพึมพำเพียงลำพัง น้ำตาไหลรินราวเขื่อนแตก

ชายตรงหน้าขยับตัวเล็กน้อย ฉู่ลั่วหานปาดเช็ดน้ำตาบน

ใบหน้าออก แสร้งสลบไสล

ท่านเซียวตื่นขึ้น พบว่าลั่วหานยังคงหลับตาแน่น เอื้อม มือแตะหน้าผากเธอเบาๆ “เกิดอะไรขึ้น? ไอ้พวกหมอไร้ ประโยชน์”

เข้ากับนิสัยใครบางคนเสียจริง

ท่านเซียวยกโทรศัพท์ขึ้น เขาต้องการคุยกับถังจิ้นเหยียนให้รู้เรื่อง!

ฉู่ลั่วหานลืมตาขึ้นทันท่วงที “หลงเซียว……”

“ตื่นแล้วหรือ!”

ท่านเซียวโยนโทรศัพท์ในมือทิ้ง จับจ้องไปที่ลั่วหาน ความ ยินดีเผยให้เห็นบนมุมปาก เขาดีใจเหลือเกิน!

ฉู่ลั่วหานหลับตาลง “อืม ฉันไม่เป็นไร”

“ไม่สบายตรงไหนหรือไม่? ฉันจะเรียกหมอเข้ามาตรวจ

ฉู่ลั่วหานส่ายหน้า “ไม่ต้อง ตัวฉันเองก็เป็นหมอ ไม่เป็นไร”

หลงเซียวหย่อนกันลงนั่ง นัยน์ตาแห่งความกังวลเมื่อครู่เผย ให้เห็นความปีติ “เธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เมื่อกี้ฉันเป็นห่วงเธอ

มาก”

คำพูดเช่นนี้ ท่านเซียวไม่ถนัดนัก รู้สึกเลี่ยนในเวลาที่ตนพูด เช่นนี้ แต่เขาอยากที่จะเรียนรู้ เพื่อให้คนที่เขารัก ได้ฟังคำ หวานจากสามีตนบ่อยขึ้นฉู่ลั่วหานสับสน เธอเอ่ยถาม “ใช่หรือไม่…พวกเขารู้ความ

สัมพันธ์ของเราแล้ว?”

หลงเซียวพยักหน้า “ใช่ เธอไม่ชอบหรือ?”

ไม่รู้สึ

“ก็ไม่นะ”

“ถ้าไม่ใช่ ก็ลองทำใจยอมรับมัน ฉันรู้ว่าเรื่องนี้อาจส่งผล หลายอย่างต่อเธอ แต่ ฉันหวังว่าจะไม่ทำให้เธอคิดถอยหลัง”

เธอยังไม่เห็นข่าว ไม่รู้คำวิพากษ์วิจารณ์ของภายนอก ท่าน

เซียวไม่แน่ใจ หากชีวิตหลังจากนี้ไม่เรียบง่ายอย่างที่เธอชอบ

หมอจู่ จะทนกับชีวิตเหนือความคาดหมายได้หรือไม่

ฉู่ลั่วหานไม่ตอบโต้ใดๆ

“เธอไม่ต้องกังวล ฉันจะพยายามทำให้ชีวิตเธอมีความส่วน ตัวมากที่สุด และฉันจะยืนข้างเธอฝ่าฟันคำวิจารณ์เหล่านั้นไป เชื่อฉัน ได้ไหม?”

ฉู่ลั่วหานร้อนรุ่ม พลันน้ำตาไหลอย่างไม่เอาไหน

หลงเซียว ทำไมจู่ๆ ถึงกับฉัน….. เสมือนกําลังแทงเข้าที่กลางใจฉัน? คุณรู้ไหม คุณเป็นแบบนี้

ฉู่ลั่วหานเบือนหน้าหนี สลัดมือหนาออก ปล่อยให้น้ำตาร่วง

ริน

ท่านเขียวไม่ปล่อยมือ จับใบหน้าเธอหันกลับเข้าหาตน เจ็บ ปวดใจจนอยากเช็ดน้ำตาให้กับเธอ แต่จู่ลั่วหานกลับส่ายหน้า

ปฏิเสธ

“บอกฉันมา เกิดอะไรขึ้น? ร้องไห้ทำไม?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ