ตอนที่107 เปิดเผยตัวตน นายหญิงตระกูลหลง

ตอนที่ 107 เปิดเผยตัวตน นายหญิงตระกูลหลง

จางได้จุนสติฟั่นเฟือนไปแล้วหรือ?

กระโดดลงไป! นี่ชั้น26 กระโดดลงไปต้องตายแน่นอน!

“คุณใจเย็นก่อน คุณยังหนุ่มอายุยังน้อย อนาคตยังมีความ เป็นไปได้อีกมากมาย สิ่งที่คุณอยากได้หากพยายามอะไรก็ เป็นไปได้ทั้งนั้น แต่ถ้าคุณตายไปตอนนี้คุณจะจบสิ้นทุกอย่าง!

“เป็นไปไม่ได้หลอก! แพทย์อายุรศาสตร์เล็กๆ อย่างผม ต่อ ให้พยายามตลอดชีวิตก็ไม่มีทางซื้อรถหรูแบบนั้นได้ ผมไม่มี วันชนะถังจิ้นเหยียน คุณอย่ากลัวไปเลย ครู่เดียวเท่านั้น พวก เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว ประเดี๋ยวเดียว….

ไอ้โรคจิต! เธอยังไม่อยากตายตอนนี้

“มีคนจะกระโดดตึก! มีคนจะกระโดดตึก!”

ใครบางคนตะโกนขึ้นกะทันหัน ภาพบรรยากาศข้างล่างเสีย

การควบคุม!
ฉู่ลั่วหานสูดหายใจลึก เครื่องในแทบถูกจางได้จนบีบหลุด ออกมากองกับพื้น

“จางได้จุน คุณปล่อยฉันตอนนี้ยังมีโอกาส ประเดี๋ยวตำรวจ มาแล้วจะกลายเป็นลักพาตัว คดีฆ่าคน คุณต้องติดคุก คุณ ปล่อยฉันตอนนี้ ฉันจะไม่เอาความอะไรคุณทั้งนั้น

“ฮ่าฮ่าฮ่า ผมไม่มีทางปล่อยมือ! ผมทนมามากพอแล้ว สาม ปีกว่าแล้ว! ผมคอยมองคุณทุกวัน แต่กลับไม่กล้าบอกรักคุณ คุณเป็นใคร? ฉู่ลั่วหาน แพทย์มือทองของโรงพยาบาลกลาง จบจากอเมริกา ในตัวคุณไม่ว่าสิ่งใดผมเทียบไม่ติดเลย…… ฮ่า แต่ตอนนี้ไม่ต้องแล้ว ไม่มีการดูถูกตัวเองอีกแล้ว!”

ขณะนี้ด้านล่างเต็มไปด้วยไทยมุงหลายสิบคน คุณหมอและ พยาบาลของโรงพยาบาลต่างมุงล้อมกันอยู่ด้านล่าง ลาวกอง หิมะขาวขนาดใหญ่

“หมออู่ มีเรื่องอะไรกัน? นี่มันเรื่องอะไรกัน?!

“หมอฉี่ คุณจะทำอะไรกัน!

“เร็ว! แจ้งความ!”

ไม่กี่นาที รถตำรวจถึงที่ รถตำรวจดำทมิฬเรียงกันด้านล่างในมือถือโทรโข่ง ตะโกนเสียงดังสู่ด้านบน ตะโกนให้จางได้จน

ปล่อยมือ

ฉู่ลั่วหานนึกขึ้นได้ เสียงตะโกนนั่นใช้การอะไรไม่ได้แม้แต่

น้อย!

พระเจ้า ช่วงนี้อายุขัยชีวิตต่ำเหลือเกิน

จางได้จนหัวเราะดุร้ายขึ้นกะทันหัน “ลั่วหาน ดูสิ คนมากมาย อยู่เป็นพยานให้กับเรา ดีใจไหม”

ดีใจบ้าบออะไรกัน! อย่าแหกปากเรียกชื่อฉันนะ!

สิ่งที่แย่ที่สุดก็คือ นักข่าวมากันด้วยแล้ว!

นี่เป็นสิ่งที่น่ากลัวกว่ากระโดดตึกเป็นไหนๆ ปากของนักข่าว เสมือนปืนกล อธิบายยาก

ฉู่ลั่วหานเก็บกลั้นอารมณ์ “จางได้จน เราลงไปกันได้ไหม?”

“ชู่ ลั่วหาน อย่าสร้างปัญหาสิ มากับผม”

ฉู่ลั่วหานถลึงตาโต จิตใจราวคลื่นลมดีดดิ้นไปมา ลมหนาวชั้นดาดฟ้ากระทบร่างแต่กลับร้อนอบอ้าว

ฉู่ลั่วหานเหงื่อหยดไปทั่วตัว ทำอย่างไรดี? จางได้จนกำลังจะ

ฆ่าคนปิดปาก

เธอนิ่ง จางได้จนกลับควักมีดผ่าตัดออกมาจากกระเป๋าเสื้อกา วน์สีขาวผ่อง

มีดผ่าตัด! ไอ้…….

ความเย็นเยือกแปะป้ายบนคอของเธอกะทันหัน! มีดผ่าตัด คมกริบ เพียงแค่แตะกรีดเบาๆ ก็สามารถทำให้ช่องท้องเหวอะ

ออก

“อย่าดื้อ มากับฉัน

จางได้จนคว้าเอวเธอโอบไว้แน่นด้วยมือเดียว อีกข้างพาด

ผ่านลําคอจ่อมีดคมที่ช่วงคอ

ฉู่ลั่วหานไม่กล้าขยับ ได้แต่เดินตามเขาไปตามราว……

สายลมกรรโชกเส้นผมสยาย ลั่วหานพยายามควบคุมสติ “หมอจาง คุณชอบฉันตรงไหน? ก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น พูดตามตรง ฉันแต่งงานแล้ว”

“ผมไม่เชื่อ คุณคิดว่าโกหกผมแบบนี้มีประโยชน์หรือ?”

ฉ่ลั่วหานหลับตาแน่น จางได้จนได้เสียสติไปแล้ว เหตุผลใช้ การกับเขาไม่ได้อีกต่อไป

“หมอจู่!”

ทันใดนั้น เสียงตะโกนเรียกของถังจิ้นเหยียนดังไกลมาจาก ชั้นล่าง

ถังจิ้นเหยียนเพิ่งจบสิ้นการผ่าตัดไปหมาดๆ ยังคงอยู่ในชุด ผ่าตัดสีเขียว เขาตะโกนเสียงดังลั่นอย่างร้อนรนราวกองไฟ แผดเผา “คุณไม่ต้องกลัว ผมจะช่วยคุณเอง!”

“อย่าเข้ามานะ ใครเดินเข้ามาแม้ก้าวเดียว ผมจะฆ่าเธอทั้ง แล้วผมค่อยกระโดดตามไป!”

ถังจิ้นเหยียนยกสองมือขึ้น เพื่อให้จางได้จนผ่อนคลาย “หมอจาง คุณปล่อยเธอก่อน ผมให้ได้ทุกอย่าง จะเอาเท่า ไหร่? ว่ามาเลย”