ตอนที่174 คุณมีคุณสมบัติ ส่วนผมมีทุนทรัพย์

ด้วยความเคารพอย่างสูงคนที่มาเชิญเธอก็มีมาก

ใช่ย่อยอยู่เหมือนกัน และคนที่เอาแก้วแหวนเงินทอง เช็คเงินสดมาเรียกความสนใจจากเธอยิ่งมากขึ้นไป อีก คนที่มาคุกเข่าขอร้องก็มีไม่น้อย แต่ผู้ชายใส่สูท ที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอคนนี้พอเปิดประเด็นมาก ใช้คนป่วยมาบีบเธอ คนแบบนี้เธอยังไม่เคยพบเคย เห็นมาก่อนเลย

แอนน่าค่อยๆ ยิ้มออกมา รอยยิ้มของเธอดูไม่ใช่ การยิ้มที่ให้เกียรติแต่มันคือการยิ้มที่เหยียดหยาม

Lisaพูดพร้อมรอยยิ้ม “คุณคะ ไม่ว่าจะใช้เงินเยอะ เท่าไหร่ ไม่ว่าคุณจะอ้างว่าคนที่ป่วยอยู่ในฐานะ อะไร แอนน่าก็ไม่มีทางออกไปทำการรักษานอก สถานที่แน่นอนค่ะ ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรก็ไม่มีความ หมาย คุณกลับไปเถอะค่ะ”

นี่เป็นครั้งแรกเลยที่จี้ตงหมิงออกมาทำงานให้ท่านเขียวแล้วไม่เป็นที่ต้อนรับแบบนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อน อย่าว่าแต่ใช้ชื่อของท่านเขียวเลย แค่จี้ตงหญิงคนนี้ ไปยืนอยู่ตรงไหนก็เสมือนคุณชายหลงไปอยู่ตรงนั้น ด้วย คุณชายที่เลื่องลือของเมืองหลังจากเมืองหลง

ไม่นึกเลยว่าจะมาถูกปฏิเสธแบบนี้

“คุณแอนน่าครับ ผมคิดว่ายังไงวันนี้คุณก็คงต้อง ไปกับผมสักรอบแล้วหล่ะครับ”

Curretรับใช้เดินขึ้นมายืนบังแอนน่าเอาไว้ เขากาง แขนออกแล้วพูดสวนกลับไปด้วยภาษาที่ไม่ค่อยแข็ง แรงนัก “นี่คุณคิดจะทำอะไร?”

จี้ตงหมิงยิ้มออกมา “คุณผู้ชายครับ เจ้านายของ ผมแค่อยากเชิญคุณแอนน่าไปเป็นแขกก็เท่านั้น ไม่ ได้มีเจตนาอื่นเลยครับ ผมขอให้คุณหลบไปด้วยถ้า ไม่อย่างนั้น…..

พูดจบ จี้ตงหมิงก็หันไปพยักหน้าให้บอดี้การ์ด หลายคนที่กำลังยืนรออยู่ข้างนอก กลุ่มชายชุดดำ เดินเข้ามาแล้วช่วยกันใช้กำลังลากตัวCurretออกไป Lisaตกใจจนหน้าเปลี่ยนไปในทันที เดิมทีเธอก็ เป็นคนผิวขาวอยู่แล้ว แต่ตอนนี้หน้าเธอขาวซีดเผือด จนดูไม่ได้เลย ไม่คิดเลยว่าในประเทศจีนจะมีเรื่อง อย่างนี้อยู่ด้วย

ที่นี่เป็นประเทศที่สงบสุขหรอกเหรอ?

เมื่อแอนน่าเห็นว่าผู้ช่วยของตัวเองกำลังถูกคนใช้ กําลังกดขี่อยู่ เธอกลัวว่าพวกเขาจะได้รับอันตราย จึงได้พูดไปอย่างหงุดหงิดว่า “ปล่อยพวกเขาไป ฉัน จะไปกับพวกคุณเอง”

“NO! แอนน่า นี่มันอันตรายเกินไปคุณจะไปกับพวก เขาไม่ได้นะคะ!”

แอนน่าพยักหน้าเพื่อเป็นการบอกกับLisa “ฉันไม่ เป็นไร พวกเธอกลับไปเก็บสัมภาระที่โรงแรมกัน ก่อนเลย เดี๋ยวฉันก็กลับมาแล้ว”

จี้ยงหมิงยิ้มออกมา “คุณแอนน่าครับ ไม่ต้องเก็บ ของก็ได้ครับ ผู้ช่วยของคุณผมจะดูแลให้เป็นอย่าง ดีเลยครับ คุณไม่ต้องเป็นห่วง”

แอนน่าจ้องเขม็งมาที่เขา “ถ้าคุณกล้าทำอะไรพวกเขาละก็ ฉันจะไม่มีทางรักษาให้คนที่อยู่เบื้องหลัง คุณแน่นอน”

“คุณสบายใจได้เลย ผมชอบเพื่อนชาวต่างชาติจะ ตายครับ”

พูดจบ ชายชุดคําสี่คนก็พาตัวLisaกับCurretขึ้นรถ ตู้คันหนึ่งไป แล้วรถคันนั้นก็ขับออกไปในทันที

จี้ตงหมิงผายมือแล้วเปิดประตูรถเบนท์ลีย์ออก จากนั้นก็เชิญแอนน่าขึ้นไป “คุณแอนน่าเชิญครับ

รถเก๋งสีดำวิ่งตามถนนเส้นหลักไป ด้วยความเร็ว ไม่เร็วจนเกินไป แอนน่าก็นั่งมองออกไปนอกกระจก ถนนที่ไม่รู้จักผู้คนที่แปลกหน้า ต้นไม้ที่ไม่เคยพบ เจอ ประเทศที่ไม่เคยมาเยือนและทุกสิ่งรอบตัวที่ แปลกตาไปหมด

ไม่มีเวลาได้ทำความรู้จักกับสิ่งเหล่านั้นเลย

คนขับก็เอาแต่ขับรถ สายตาไม่วอกแวก ไม่พูดไม่

จําเลยสักค่า

จี้ตงหมิงนั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับ เนื่องจากบรรยากาศในรถค่อนข้างอึดอัด เขาจึงพูดขึ้นมา ด้วยรอยยิ้มอย่างสุภาพกับบุคลิกแบบคนที่ได้รับ อ่านเจมาอย่างเต็มมือว่า” คุณแอนนา วิลล่าของ นายท่านอยู่ชานเมือง ระยะทางค่อนข้างไกลคุณ สามารถนอนพักผ่อนก่อนได้นะครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ” คำตอบที่สุดแสนจะเย็นชา ไม่มีการ ปรุงแต่งใดๆ ทั้งสิ้น

จี้ตงหมิงจึงเริ่มแนะนำเจ้านายของตัวเอง “ความ จริงนายท่านของผมยังมีวิลล่าอีกหลายที่ ที่อยู่ใน เมือง ระยะทางไม่ได้ไกลมาก ถ้าคุณต้องการเข้าพัก นายท่านต้องอนุญาตให้คุณไปแน่ครับ

“ไม่เป็นไรค่ะ” ยังคงเป็นค่าตอบที่แสนเย็นชา เหมือนเดิม

จี้ตงหมิงรู้สึกเหนื่อยใจ เป็นคนที่เอาใจยากจริงๆ เป็นคนหัวรั้นมาก

“ผมพูดจากใจจริงเลยนะครับ เดี๋ยวผมจะเอารูป ของวิลล่าเหล่านั้นให้คุณดู คุณก็เลือกเอาหลังที่ชอบ เองแล้วกันนะครับเริ่มเอาของมาล่อแล้วสินะ?

มันไม่จำเป็นจริงๆ

“คุณคะ คุณไม่จำเป็นต้องมาเปิดเผยความเจ้าเล่ห์ ของบอสกุณให้ฉันรู้ก็ได้ ฉันไม่ได้สนใจมันเลยสัก

อะ…..อะไรกับครับเนี่ย? เขาแค่อยากจะพูดให้เธอ ได้รู้ว่าเจ้านายของตัวเองนั้นมีทรัพย์สินมากมาขนาด ไหน แต่กลับถูกเข้าใจว่าเขาเจ้าเล่ห์ซะได้เหรอเนี่ย?

ก็ได้ เขาเงียบไป หลังผ่านการเจรจาอยู่นาน จี้องห มิงก็ได้เข้าใจเลยว่าตัวเองไม่ใช่คู่แข่งของเธอคนนี้

ยังดีที่รถได้หยุดลงแล้ว มันจอดลงตรงหน้าวิลล่า หลังใหญ่ที่หรูหราหลังหนึ่งที่อยู่ตรงชานเมือง ด้าน นอกวิลล่าเป็นลานกว้างขนาดใหญ่ ดูแล้วเนื้อที่น่า จะราวๆ หนึ่งพันตารางเมตร ถึงจะบอกว่าเป็นวิลล่า แต่นี่มันเหมือนกับเป็นที่พักตากอากาศที่อยู่ในสวน ดอกไม้ส่วนตัวเลยนะเนี่ย
องค์ประกอบของที่นี่ค่อนข้างครบเครื่อง ทั้ง สวนดอกไม้ สนามหญ้า ทางเดินที่คดเคี้ยว ศาลา สระน้ำ….ทุกอย่างมันได้ถูกเอามาจัดไว้เป็นองค์ ประกอบของวิลล่าแห่งนี้แล้ว

ประตูรถถูกเปิดออก จี้ตงหมิงพาแอนน่าเดินผ่าน กลางสวนดอกไม้ไป เดินอ้อมรั้วดอกไม้ แล้ววิลล่าสี น้ำข้าวก็ได้ปรากฏอยู่ตรงหน้า มันเป็นวิลล่าสามชั้น ที่เป็นสไตล์ยุโรปร่วมสมัย ด้านนอกมีโคมไฟสไตล์ ยุโรปประดับอยู่ ดูจากภายนอกแล้ว รสนิยมถือว่า ใช้ได้

สองข้างของประตูเรียงรายไปด้วยดอกพุดซ้อน จํานวนมาก นี่ยังไม่ใช่ช่วงที่ดอกไม้บาน แต่ว่ากิ่งไม้ ถูกตัดแต่งไว้เป็นอย่างดี ดีกว่าดอกไม้แบบอื่นๆ เสีย อีก

“คุณแอนน่า เชิญครับ

เธอขมวดคิ้ว ประตูที่ทำจากไม้จริงเปิดออกโดย อัตโนมัติ ข้างในเป็นห้องโถงที่กว้างประมาณ สองสามร้อยตารางเมตรการตกแต่งสไตล์ เมดิเตอร์เรเนียน คลุมโทนด้วยสีขาวฟ้าเป็นหลัก สงบ เรียบง่าย สวยงาม สบายช่างเป็นสถานที่ ที่น่ามาพักผ่อนจริงๆ

ของตกแต่งสไตล์เมดิเตอร์เรเนียนที่ถูกคัดเลือกมา อย่างตั้งใจ ดูดีมีระดับ หรูหรา โรแมนติก ไม่มีอะไร ดูขัดแย้งเลย

เป็นการแสดงความมีระดับแล้ว รายได้เป็นอย่าง

แอนน่าเดินมาหยุดอยู่ใต้โคมไฟขนาดใหญ่ที่อยู่ ระหว่างบันไดวนที่อยู่สองข้าง ทางซ้ายมีผู้ชายคน หนึ่งกำลังเดินลงมา เสียงพูดดังขึ้นก่อนที่จะได้เห็น หน้าเขา

“ได้ยินมาว่าคุณเชิญตัวยากเลยทีเดียวนี่ครับ

มันไม่ใช่คำถาม แต่เป็นการบอกเล่า

…ไมเสียงเขาฟังดูคุ้นจัง? แต่

แอนน่าเงยหน้าขึ้นไปมองมือขาวๆ ที่กำลังจับราว

บันได เพื่อจินตนาการรูปลักษณ์ของผู้ชายคนนี้ “ได้ยินมาว่าคุณเองก็ป่วยหนักเหมือนกัน”เธอตอบกลับไปได้ตรงกว่าเขา แสดงออกอย่าง ชัดเจนว่าเธอกำลังรู้สึกไม่พอใจ

กล้าลักพาตัวเธอมารักษาให้ เขาคือคนแรกเลย

หล่ะ

ริมฝีปากของท่านเขียวขยับเล็กน้อย เขาไม่ได้ยิ้ม แต่เหมือนเขาเพิ่งจะยิ้มไปเมื่อกี้

ทันใดนั้น ใบหน้าของชายหนุ่มที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ของแอนน่า เขายืนอยู่ตรงบันไดขั้นที่สาม มองมาที่ เธอด้วยสายตาที่หยิ่งยโส

ท่านเขียวถอดเสื้อสูทออก ภายนอกเสื้อเชิ้ตสีพื้น คือเสื้อสูทสีเงินที่ถูกตัดเย็บมาอย่างดี ทิ้งตัวอย่าง สวยงาม ทำให้คนที่สวมใส่ดูดีมีราศีขึ้นมามากเลยที เดียว

เมื่อใบหน้าของชายหนุ่มค่อยๆ เผยออกมา นอกจากความหลงใหลแอนน่ากลับรู้สึกแปลกใจมา

กกว่า

“ทําไมถึงเป็นคุณ!หลงเซียวเดินลงบันไดขั้นสุดท้ายมา เดินอย่างสง่า ผ่าเผยไปที่โซฟา แล้วนั่งลงบนโซฟาตัวกลาง ขาทั้ง สองข้างไขว่ห้างขึ้นมาอย่างเป็นธรรมชาติ เขาดูหยิ่ง และดูดีไปในเวลาเดียวกัน

“ผมเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะเป็นคุณ

น้ำเสียงดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจ

ฮีฮี! แอนน่าขำอยู่ในลำคอ

เธอเดินมาอยู่ตรงหน้าเขา แต่เขาก็ไม่เชิญเธอ นั่ง “ดังนั้น คุณก็คือคนที่เรียกให้ฉันมารักษาให้ใช้ ไหม?”

วันนั้นตอนที่ๆได้จับมือเขาเธอได้รู้สึกแล้วว่าหัวใจ ของเขากำลังมีปัญหา ไม่นึกเลยว่ามันจะเป็นอย่าง นั้นจริงๆ

หลงเซียวเอามือไขว้กันแล้ววางไว้บนตัก แล้ว เอนตัวพิงลงที่โซฟา “คุณแอนน่าเป็นคนฉลาดจริงๆ ครับ” แอนนาข่า นี่มันเห็นๆ กันอยู่ จําเป็นต้องผิดด้วยเห

รอ?

แต่ว่า “ฉันขอปฏิเสธ ฉันจะไม่รักษาให้ทุกคน และ จะไม่รักษาให้ทุกโรคด้วย” น้ำเสียงที่แน่วแน่โดยไม่ เปิดโอกาสให้ต่อรอง

ชายชั่วคนนี้ ต่อให้เขามีทรัพย์สินที่มากมายเพียง ใดแต่ก็เป็นได้แค่เศรษฐีบ้านนอกที่ไร้มารยาท เท่านั้นเอง เธอเคยได้ยินมาแล้ว

ท่านเขียวไม่ได้ร้อนใจเลย เขายังนั่งอยู่อย่างนั้น ห้องโถงเงียบกริบ มีเพียงเขาสองคนเท่านั้น

วิลล่าที่ใหญ่ขนาดนี้ ไม่มีคนรับใช้ ไม่มีพ่อบ้าน ไม่มีคนทําความสะอาด มันน่าแปลกจริงๆ

ท่านเขียวมองเธอด้วยสายตาที่เรียบเฉย ภายใน ห้องโถงที่เงียบสงบ เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยาว สีดำของเธอก็เหมาะกับบรรยากาศในนี้ดี แต่การ แสดงออกนี่สิ เย็นชาเกินไป

แอนน่าถูกเขามองจนอึดอัด “นี่คุณกำลังมองอะไร อยู่? คุณต้องการอะไรกันแน่?” ท่านเขียว ขาลงไปในแก้วขาสีขาว สีของนํ้า ออกมา แถมยังหอมอีกด้วย

“ผมมีข้อเสนอที่จะทำให้คุณปฏิเสธผมไม่ลงอยู่ ด้วยนะครับ” เขายกรานมาจิบ ราหลง ง ชงมา ไหลลงไปตามคอ

แอนน่าปงบอกเลยว่ากำลังหัวเราะเยาะเขาอยู่ ผู้ชายคนนี้เอาความมั่นใจมาจากไหนหนักหนา

เธอจึงอยากรู้ว่าเขาเอาอะไรมาเสนอให้เธอ “ไหน ลองพูดข้อเสนอของคุณมาให้ฟังหน่อยสิ”

ท่านเขียวถือแก้วชาไว้ในมือ นิ้วมือที่เรียวยาว เล็บ มือที่กลมๆ องค์ประกอบทุกอย่างช่างดูดีเหลือเกิน คุณมีความสามารถส่วนผมมีคุณทรัพย์

เขาพูดออกมาอย่างเชื่องช้า

แอนน่าขาออกมา “พอดีเลย ฉันไม่ได้ลำบากเรื่อง เงิน”

อยากใช้เงินมาตบหัวเธออย่างนั้นเหรอ? รู้จักเธอ น้อยไปซะแล้ว ท่านเขียวหมุนแก้วขาเล่น น้ำชาหมุนวนอยู่ในแก้ว เผยให้เห็นแววตาที่ยากจะอ่านออกของชายหนุ่ม “ผมเกรงว่า…จะไม่มีโอกาสได้ใช้มันน่ะสิ”

แอนน่าจ้องเขม็งมาที่เขาด้วยสายตา กวนๆ คุณ หมายความว่ายังไง?

ท่านเซียวเอานิ้วกดลงบนรีโมทที่วางอยู่บน

โต๊ะ จอขนาดใหญ่ปรากฏออกมาตรงกำแพง LisaกับCurret กำลังถูกขังอยู่ในห้องๆ หนึ่ง รอบๆ มี กลุ่มชายชุดดำของเขายืนเฝ้าอยู่

ไอ้ชั่ว! หมาลอบกัด!

“นี่คุณกำลังข่มขู่ฉันเหรอ? นี่ไม่ใช่วิธีที่คนดีๆ ใช้กัน นะ!” แอนน่ากระเด้งตัวขึ้นมาด้วยความโมโหในตัว หลงเชียว

ท่านเขียวปิดจอนั่นลง “ถ้าอยากให้คนของคุณอยู่ รอดปลอดภัยละก็ ผมว่าคุณแอนน่าควรตัดสินใจดีๆ นะครับ เพราะไม่อย่างนั้น….……

“รอเดี่ยว!” แอนน่าหลับตาลง บ้าเอ๊ย! เธอรู้ว่าชายคนนี้คือคน ชั่ว คนชั่วแบบนี้มีอะไรที่เขาทําไม่ลงบ้าง จะใช้ไม้ แข็งกับเขาไม่ได้

ท่านเขียวยักคิ้ว “ทําไมหล่ะครับ?”

น้ำเสียงเกียจคร้านแต่แฝงด้วยความอาฆาต

หลังสูดหายใจเข้าลึกๆ แอนน่าก็นั่งลงอีกครั้ง เธอ รู้สึกคอแห้ง จึงหยิบกานาซามารินชาให้ตัวเองดื่ม “ฉันว่า เราสามารถค่อยๆ คุยกันได้นะคะ”

เขาสลับขาที่กำลังไขว่ห้างอยู่ “ดีมากครับ คุณลอง พูดข้อเสนอของคุณมาก่อนเลยครับ”

บ้าเอ๊ย! ทําไมเธอถึงกลายเป็นคนที่ต้องยอมทํา ตามด้วยนะ!

ฉันสามารถรักษาให้คุณได้ แต่คุณจำเป็นต้อง ปล่อยคนของฉันก่อน เพราะในขั้นตอนการรักษาฉัน จําเป็นต้องให้พวกเขาช่วย

“ตกลงครับ” “อีกอย่างฉันไม่ชอบให้เป็นที่สนใจ ดังนั้นโปรดเก็บ เรื่องนี้ให้เป็นความลับด้วยค่ะ”

ตกลงครับ”

” และสุดท้าย ครั้งนี้ที่ฉันมาที่ประเทศจีนไม่ได้กะ ว่าจะมาอยู่นาน ดังนั้นฉันจึงไม่กล้ารับประกันว่าจะ สามารถ……”

“คุณแอนน่าครับ ปัญหาเรื่องนี้ ทุกอย่างอาจไม่เป็น ไปตามที่เราคิดเพราะสถานการณ์สามารถเปลี่ยน ไปได้ตลอด”

ได้เลย! ยังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอมีทางเลือก หลายทางอยู่แล้วหนินะ

“คุณแอนน่ายังมีข้อเสนออะไรอีกไหมครับ?”

เธอพยายามนึกอีก แต่ก็ไม่มีแล้ว “แค่นี้แหละค่ะ เธอยักไหล่

ท่านเขียวพยักหน้าตอบ “ดีมากครับ ต่อไปจะเป็น ข้อเสนอของทางผมบ้านนะครับ”
BI เป็นแค่คนไข้ยังจะมีข้อเสนออะไรอีก? เป็นคนที่ ฟิลิกจริงๆ!

ท่านเขียวไม่ได้สนใจท่าทางที่เธอแสดงออกมา “ก่อนอื่นเลย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณคือหมอส่วนตัว ของผม นอกจากผมคุณห้ามไปรักษาให้คนอื่นเด็ด

ขา ”

“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ”

“เยี่ยมครับ ต่อไป เพื่อให้คุณสามารถทำการรักษา ในกรณีที่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดได้ทัน ตั้งแต่วันนี้ ไปคุณต้องเข้ามาพักอยู่ในที่ของผม พร้อมบริการให้

ผมตลอดเวลา”

“อะไรนะ?” เธอดีดตัวขึ้นมา!

“มีปัญหาอะไรเหรอครับ?”

สายตานั้น……..

เธอกัดฟันแน่น!
“ไม่มีค่ะ!”

“เยี่ยม และสุดท้าย คุณเป็นแค่หมอส่วนตัวของผม

ห้ามมายุ่งวุ่นวายกับเรื่องของผมเด็ดขาด แต่ถ้ามี เรื่องอะไรที่ผมมอบหมายให้คุณก็ต้องไปจัดการให้ ผมด้วย

นี่มันข้อเสนอบ้าบออะไรกัน!

“ยกตัวอย่างเช่น?” เธอถามไปด้วยความอยากรู้

“ไม่มีตัวอย่าง ต้องดูสถานการณ์เอาครับ” แอนน่า เงยหน้าขึ้นไปมองเพดาน แล้วพูดขึ้นมาด้วยความ เซ็งว่า “ฉันเป็นหมอนะไม่ใช่ขี้ข้าของคุณ”

ท่านเซียวเอามือเคาะๆ ที่เข่า “ผมเป็นเจ้านายแต่ ไม่ใช่คนไข้ของคุณครับ”

เชีย!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ