ตอนที่ 538 ท่านเซียวคนขี้หึง

ตอนที่ 538 ท่านเซียวคนขี้หึง

ระยะห่างที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ลมหายใจที่ร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ…

ถังจิ้นเหยียนสามารถมองเห็นใบหน้านั้นที่ไม่เคยอยู่ใกล้ ตัวเองมากเท่านี้มาก่อนได้อย่างชัดเจน ขาวและสะอาด มาก แม้ว่าระยะห่างจะใกล้แค่ไหน ก็ไม่เห็นว่าบนใบหน้า ของเธอมีตำหนิเลยแม้แต่น้อย

นั่นคือความขาวเอี่ยมไร้ตำหนิที่แท้จริง ผิวละเอียดอ่อน นุ่มที่แท้จริง

ทั้งสองคนต่างอยู่ในโรงพยาบาล แช่อยู่ในกลิ่นน้ำยาฆ่า เชื้อเป็นเวลานาน ณ ตอนนี้ เขากลับสามารถได้กลิ่นหอ มอ่อนๆของดอกพุดจากตัวเธอ กลิ่นดอกพุดถ้าแรงเกินไป ก็จะดูธรรมดา แต่กลิ่นหอมที่กำลังพอดี กลับน่าหลงใหล

ถังจิ้นเหยียนสามารถได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นเร็วขึ้นของ ตัวเอง จังหวะนั้นแรงมาก

ลั่วหานอ้าปาก ริมฝีปากแดงฟันสีขาว ปากที่มีกลิ่นหอม ไม่นานริมฝีปากก็สัมผัสกับความหอมหวานของเค้ก ครีม นุ่มๆละลายในปาก ก่อนที่จะได้ทานไส้ด้านในของเค้ก ในปากก็เต็มไปด้วยความหอมหวานแล้ว ต่อมรับ รสเต็มไปด้วยความหวาน รสสัมผัสดีมาก เพียงแต่ ลั่วหา นไม่มีกะจิตกะใจในการลิ้มรส จึงกลืนมันลงไปโดยตรง แล้ววัดระยะห่างด้วยสายตาอย่างระมัดระวัง กัดคำเล็กๆ อีกหนึ่งคำ

จากนั้นเธอถึงได้สังเกตว่า ถังจิ้นเหยียนคงอยู่ในท่าเดิม ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ปล่อยให้เธอเป็นฝ่ายเริ่มเอง อีก อย่างสายตาที่อ่อนโยนของเขาเต็มไปด้วยกำลังใจ

เข้าใจแล้ว เขาคงจะกลัวว่าถ้าทานสองคนพร้อมกัน อาจจะสัมผัสโดนโดยไม่ตั้งใจ? ถ้าเธอทานคนเดียว จะ สามารถกะระยะได้ เมื่อคิดได้เช่นนี้ ลั่วหานก็ยิ้ม ถังจิ้นเห ยียนช่างเป็นสุภาพบุรุษจริงๆ เหมาะสมแล้ว!

ในที่สุดฉากน่าตื่นเต้นที่พวกหลินซีเหวินและหวาเทียน รอคอยก็มาถึงแล้ว แต่ละคนขยับเข้าไปใกล้และหยอก ล้อ บรรยากาศที่น่าอึดอัดอยู่แล้วก็โดนพวกเขาทำให้น่า อึดอัดมากขึ้นกว่าเดิมอีก

“หมอถัง ทําไมคุณไม่ทานหล่ะ? คุณไม่ทานก็คือไม่ ปฏิบัติตามกฎของเกม จะต้องถูกทำโทษนะ! “เห็นได้ชัด ว่าแพทย์หญิงสนุกมาก ไม่เกรงกลัวในฐานะตำแหน่งของ ลั่วหานและถังจิ้นเหยียนเลยแม้แต่น้อย

หลินซีเหวินก็ช่วยพูดเสริม และพูดอย่างอ้อมค้อมว่า“หมอถัง พ่อเทพบุตร คุณทำแบบนี้ไม่ถูกมั้ง? เมื่อกี้เราไม่ ได้ทานกันแบบนี้นะ คุณปล่อยให้ไอดอลของฉันทานอยู่ คนเดียว ถ้าเธออิ่มเกินไปจะทำอย่างไร? เค้กแคลอรี่สูง ขนาดนั้น จะทำให้อ้วนได้นะ”

หมอหวังก็เข้ามาพูดสอดแทรก วางมาดของพิธีกรแล้ว ใช้นิ้วเคาะลงบนโต๊ะอย่างไม่ยอม “ผมว่า ทั้งสองท่าน พวกคุณเป็นเสาหลักของหวาเซี่ยของเรา นำพาในการ โกงคงจะไม่ดีมั้ง? หมอถัง คุณคิดว่าตัวเองเป็นกล่องข้าว เหรอ? *

บนริมฝีปากของลั่วหานมีครีมติดเล็กน้อย เธอใช้ปลาย ลิ้นที่คล่องแคล่วเลียเข้าปากไป ใครไม่พอใจก็ลุกขึ้นมา อยากจะสะบัดมือไม่ทำแล้วจริงๆเลย “พวกคุณอย่าทำ เกินไปเลย แค่ทานจนหมดก็โอเคแล้ว จะมีกฎอะไรเยอะ แยก”

หวาเทียนขมวดคิ้ว พูดด้วยท่าทางที่เหมือนจะจริงจังว่า “กฎของเกมก็ถูกตั้งไว้แล้ว แปดกลุ่มก่อนหน้านี้ก็ทำตาม จนเสร็จแล้ว พวกคุณคงจะไม่โกงใช่ไหม? ”

ปากที่กัดเค้กไว้ของถังจิ้นเหยียนเริ่มเมื่อยแล้ว เขาหยิบ เค้กออก นวดแก้ม“แค่นี้ก็พอได้แล้ว”

หมอเจิ้งปรบมือ “ได้ไม่ได้ทุกคนจะตัดสินเอง มา ทุกคน พวกคุณเห็นด้วยไหม?”
ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน ไม่เห็นด้วย!

หมอเจิ้งผายมือออก “เสียงเรียกร้องของมวลชน ทั้งสอง ท่านได้รับความไว้วางใจจากทุกคน มาเถอะมาเถอะ ชิ้นที่ สอง

หมอเจิ้งจิ้มชิ้นเล็กหนึ่งชิ้นแล้วยื่นให้ลั่วหานโดยตรง “หมอฉู่ ครั้งนี้คุณกัดไว้ อย่าเคอะเขินเลย อีกไม่นานก็ เสร็จแล้ว มามามา

ลั่วหานสีหน้าจริงจัง จำใจต้องทำครั้งที่สอง “ครั้งสุดท้าย แล้วนะ! ”

มีเพียงเค้กชิ้นเล็กๆหนึ่งชิ้นเท่านั้น ลั่วหานกัดส่วนหนึ่งไว้ ในปาก ยืนตัวตรง เงยหน้ามองถังจิ้นเหยียน พูดอย่างไม่ ชัดว่า “มาเถอะ”

ท่าทางเห็นความตายดั่งมาตุภูมินั้น น่ารักมากจริงๆ ถังจิ้นเหยียนยิ้มเล็กน้อย โน้มตัวไปหาเธอ…..

“สู้สู้สู้สู้! สู้สู้! ”

ทุกคนต่างโห่ร้องส่งเสริม จริงๆเลย!
ลั่วหานกลืนอากาศเย็นลงไปอย่างไม่รู้ตัว แล้วจะให้พวก คุณเขียนรายงานทุกวันเลย พวกคุณร้ายนักนะ!

เพียงแต่ ทันใดนั้นเสียงตะโกนก็หยุดลงอย่างกะทันหัน ในห้องประชุมตกอยู่ในความเงียบสงบ แม้แต่เสียงหายใจ ก็ราวกับถูกคนตัดทิ้งไป

ดวงตาของลั่วหานย่นเล็กน้อย คิ้วเรียวยาวขมวดจนจะ พันกันเป็นก้อน มองการเคลื่อนไหวที่หยุดชะงักของถังจิ้น เหยียนอย่างประหลาดใจ พึมพำอย่างไม่ชัดเจนว่า “เกิด อะไรขึ้น? ”

เพียงแต่ เสียงของเธอยังไม่ทันหยุดลง ตรงหน้าของถัง จิ้นเหยียน ก็มีลมที่หนาวเย็นเข้ามาอย่างกะทันหัน ออร่า ที่น่าตกใจครอบงำความอบอุ่นเมื่อกี้ของอีกฝ่ายไปอย่าง ง่ายดาย

สายตาของลั่วหานหันไปมองจดจ่ออย่างรวดเร็ว ตรง หน้าเป็นใบหน้าที่หล่อเหลาของหลงเซียว รูปทรงอวัยวะ บนใบหน้าที่ราวกับถูกแกะสลักไว้อยู่แนวทแยงมุมบนของ เธอ ซึ่งสามารถคว้าทุกสิ่งได้อย่างง่ายดาย

หลงเซียวสายตาอบอุ่น ยิ้มและพูดว่า“อร่อยไหม? ”

ลั่วหาน:”…”
หลงเซียวหันไปมองคุณหมอสิบกว่าคนที่ตกตะลึงด้วย ความตกใจ พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ผมแทนเขา เป็น ไง? ”

หลินซีเหวินถอยหลังหนึ่งก้าว ไม่กล้าส่งเสียงอีก

หมอหวังยิ้มแห้ง ถอยหลัง”เหอะเหอะเหอะ โอเคโอเค ท่านเซียว เชิญครับ”

หลงเซียวจับหัวไหล่บางของลั่วหานไว้ด้วยมือหนึ่งข้าง ก้มตัวลงด้วยท่าทางที่สง่างาม ริมฝีปากบางเปิดออก ซึ่งมี เค้กมากกว่าครึ่งหนึ่งอยู่ในปาก กลิ่นหอมของAgaveบน ตัวเขานั้นแทรกซึมได้มากกว่ากลิ่นหอมของเค้กอีก ลั่วหา นถนําเข้าไปในทันที

กินไปชิ้นใหญ่ในคำเดียว เคี้ยวช้าๆในปาก กลืนลงไป แล้วค่าที่สอง ครั้งนี้ ริมฝีปากเย็นเฉียบสัมผัสกับริมฝีปาก ที่นุ่มและอุ่นของเธอ ราวกับการลงโทษเล็กๆน้อยๆ ใช้ฟัน กัดเบาๆหนึ่งที แล้วค่อยๆปล่อยออก ใช้ปลายลิ้นดันเค้กที่ ตัวเองยังไม่ได้ทานเข้าไปในปากของเธอ

ลั่วหานริมฝีปากแบนร้อน หวานอยู่ในปาก ร่างกายอ่อน ไปทั้งตัว

หลังจากทานเค้กแล้ว ยังมีครีมติดอยู่บนริมฝีปากของลั่วหานเล็กน้อย หลงเซียวใช้นิ้วชี้ข้างขวามือเช็ดมันออก เบาๆแล้วใส่เข้าไปในปากของตัวเอง

ทุกคน:

ถูกทำร้ายเป็นหมื่นครั้ง! ถูกทำร้ายเป็นล้านครั้ง ! คน โสดกำลังจะถูกทารุณจนตายแล้ว!

ลั่วหานลืมเคี้ยว และกลืนเค้กลงไปโดยตรง

หลงเซียวปล่อยไหล่ของเธอ สายตาที่รักใคร่เอ็นดู นั้นแทบจะสามารถกลืนกินเธอไปทั้งตัว “รสชาติไม่เลว หวานดี”

ลั่วหาน:

ทุกคน:

ถังจิ้นเหยียนยิ้มอย่างถูกบังคับเล็กน้อย “เมื่อกี้ก็แค่เกมเท่านั้น”

ริมฝีปากบางเฉียบของหลงเซียว ยกขึ้น ระดับความ อันตรายพุ่งขึ้นสูงมาก “ผมรู้อยู่แล้ว มิเช่นนั้นคุณคิดว่า คุณยังจะสามารถยืนอยู่ตรงนี้เหรอ? ”
ถังจิ้นเหยียนกลืนน้ำลายลงคอ

ทุกคน: ”

แรงอาฆาตหนักมาก น่ากลัวมาก!

เมื่อเรื่องจบลง หลงเซียวจับมือของลั่วหานไว้แล้วเดิน ออกประตูโรงพยาบาลไป เขาไม่แม้แต่จะให้เธอกลับไป เปลี่ยนชุด พานางฟ้าในชุดขาวออกไปแบบนี้โดยตรง

ไม่พูดอะไรสักคำตลอดทาง ให้เธอขึ้นรถ คาดเข็มขัด นิรภัยให้เธอ คาดเข็มขัดนิรภัยให้ตัวเอง หมุนกุญแจรถ

ทุกการเคลื่อนไหวติดต่อกันอย่างคล่องแคล่วและดูแพง

ลั่วหานรู้ตัวว่าทำเกินไป รอความเย็นชาบนตัวเขาจางลง

เล็กน้อยถึงได้ยิ้มและพูดว่า “เมื่อกี้..….…..

“ลั่วลั่ว……” ในที่สุดหลงเซียวก็เปิดปากพูดขัดจังหวะเธอ

“หึม” ทำเรื่องไม่ดีมา รู้สึกไม่สบายใจเลย

หลงเซียวหันข้างมองเธอ “ถ้าผมไม่มา คุณคิดจะเล่นเกมจนจบเลยใช่ไหม? ”

“คุณดูไม่ออกเหรอว่า ถังจิ้นเหยียนยังตัดใจจากคุณไม่ ได้? “น้ำเสียงไม่เกรงใจเลย

ลั่วหานกะพริบตา เปลี่ยนสไตล์เป็นการทำตัวน่ารัก ใส่เขา”เหอเหอ ไม่หรอกมั้ง ตอนนี้เขามีคุณตำรวจเจิ้ง แล้ว ไม่มีความคิดแบบนั้นกับฉันแล้ว คุณคิดมากไปหรือ เปล่า? ”

หลงเซียวจิ้มที่หน้าผากของเธอเบาๆ พูดตรงประเด็น อย่างไม่อ้อมค้อม “ในตอนนั้นถังจิ้นเหยียนยอมทิ้งทุก อย่างแล้วไปที่แอฟริกาเพื่อคุณ รู้ว่าคุณติดโรคก็ยังจะพา คุณออกมาอย่างไม่ลังเล เขารักคุณมากจริงๆ”

ลั่วหานก้มหน้าลง ลดเปลือกตาลงต่ำ ซ่อนสีหน้าไว้

แต่การที่จะมีคนมาชอบนั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอสามารถ ควบคุมได้

“ดังนั้น ชอบคนคนหนึ่งได้ถึงขนาดนั้น ไม่มีทางที่จะ ปล่อยวางได้ง่ายๆหรอก แม้ว่าเขาจะมีแฟนสาวแล้ว ก็ยัง คงมีช่วงเวลาตะกอนนั้นจะลอยขึ้นมาอีกครั้ง ถ้าความรักสามารถถูกควบคุมได้ด้วยจิตตานุภาพก็คงจะ ไม่ใช่ความรักแล้ว ถ้าการรักคนคนหนึ่งสามารถถูกหยุด รักด้วยการปรากฏตัวขึ้นของอีกคน ก็ไม่ใช่รักแท้เหมือน กัน”

ดวงตาที่ล็กของเขาเฝ้ามองเธออยู่ ในช่องว่างระหว่าง ความสุขและความเศร้าหนึ่งนั้น ทำให้เธอถึงกับพูดไม่ ออก

“ฉันคิดว่าเขาทำได้” ลั่วหานกุมหน้าผากไว้ หนักหัวแล้ว

หลงเซียวจัดเส้นผมบนหน้าผากของเธอ แล้วพูดอย่าง รักใคร่เอ็นดูว่า “ผมจะจัดการให้เขาไปต่างประเทศ ไม่งั้น ผมไม่ไว้ใจ

“ต๊ะ?!! ไม่จำเป็นหรอกมั้ง? “ลั่วหานโวยวาย!

หลงเซียวสตาร์ทเครื่องยนต์และพูดต่อโดยไม่รอให้คน อื่นพูดขัดว่า “เก๋งใกล้น้ำย่อมได้จันทร์ก่อน ผมไม่เคยให้คู่ แข่งได้โอกาสก่อนผมหรอก”

“โอ้? นั่นก็หมายความว่าคุณไม่มั่นใจพอ รู้สึกว่าตัวเอง ไม่สามารถควบคุมได้ใช่ไหม? “ลั่วหานมุ่ยปาก

การส่งคนออกไปโดยตรงนี่ก็เด็ดขาดเกินไปแล้ว!
รถเดินทางในตอนกลางคืน ความเร็วนิ่งและคงที่มาก “ความรักนั้นควบคุมไม่ได้

เมื่อถึงคฤหาสน์ ลั่วหานไปอาบน้ำ ส่วนหลงเซียวก็ไปที่ ห้องหนังสือ

มีข้อความแจ้งเตือนปรากฏอยู่บนคอมพิวเตอร์ หลง

เซียวคลิกเปิดดู

“เจ้านาย ตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว ตู้หลิงเซวียนแลกเงิน มาหนึ่งหมื่นล้านหยวน เตรียมจะลงทุนในประเทศ เป้า หมายแรกของเขาที่เล็งไว้คือบริษัทไห่ลุนในหนิงไห่ อีก อย่างคุณชายกู้ก็รู้ข่าวนี้เช่นกัน ในอีเมลคือรายละเอียด”

จางหย่งทำงานมีประสิทธิภาพมากจริงๆ

นิ้วยาวของหลงเซียวเคาะแป้นพิมพ์ “จิ้งจอกออกจากถ้ำ แล้ว”

จางหย่งกัดแท่งช็อกโกแลตที่เรียวยาวไว้หนึ่งแท่ง กัดไป หนึ่งคำ ก็รีบรับสายจากระบบการโทรแบบเสียง “แฮ่แฮ่ เจ้านายในที่สุดคุณก็ตอบกลับ ผมส่งข้อความให้คุณตอน หนึ่งทุ่ม ตอนนี้สามทุ่มแล้วนะ”
ไม่สอดคล้องกับสไตล์ของเจ้านาย

หลงเซียวขมวดคิ้ว “ที่บ้านเกือบจะโดนขโมย เพิ่งจะ จัดการเสร็จ”

จางหย่ง:

บ้านเจ้านายจะมีขโมยเหรอ? ล้อเล่นหรือเปล่า!

“เจ้านาย คุณชายกู้และไป่เวยจะไปจัดการที่หนิงไห่ ผม จะคอยให้การช่วยเหลือพวกเขาอย่างลับๆ พวกเขาสอง สามีภรรยาคงจะอยากจัดการเรื่องโดยไม่ให้คุณรู้ ช่างมี ความคิดจริงๆ! ”

พวกเขาแค่ไม่อยากจะสร้างปัญหาให้เขา หลงเซียว เข้าใจ

หลงเซียวเปิดกล่องอีเมล อ่านสิบบรรทัดจบอย่าง รวดเร็วในพริบตา ใบหน้าที่หล่อเหลานั้นกำลังเยาะเย้ย เล็กน้อย“ตู้หลิงเซวียนอยากจะกลืนกินธุรกิจของบริษัทฉู่ ชื่อ บอกกับคุณชายกู้ว่า ให้เขาได้ลิ้มรสหวานสักนิดก่อน ให้เขาติดเบ็ด”

“ต๊ะ? คุณอยากให้ตู้หลิงเซวียนและบริษัทไห่ลุนร่วมมือ กัน …..เจ้านาย ตู้หลิงเซวียนอยากข้ามทะเล ท่านก็ส่ง เรือให้เขา นี่จะเกรงใจกันเกินไปหรือเปล่า? “จางหย่งพูดอย่างโกรธแค้น

หลงเชียวยิ้มเบาๆ “บริษัทไห่ลุนเรือลำนี้ ผมจะให้เขาขึ้น ไปแล้ว ลงไม่ได้

จางหย่งกัดแท่งช็อกโกแลตหัก “เห้ย เจ้านายคุณคิดวิธี จัดการออกแล้ว? ”

หลงเซียวได้ยินเสียงดังจากด้านนอก ลั่วหานคงจะอาบ น้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว “ตู้หลิงเซวียนอยู่ในบัญชีดำของ ผมนานแล้ว”

ก็หมายความว่า ไม่ว่าเขาจะมาไม้ไหน ผมก็สามารถ แก้ไขได้ ในเวลาสั้นๆเท่านั้น

จางหย่งอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าอยู่ทางด้านนั้น “โอเค โอเค ผมจะทำต่อไป…..ใช่แล้วเจ้านาย คุณให้ผมคอยดู เกาจิ่งอานไว้ คือว่า วันนี้เขาได้พาผู้หญิงคนหนึ่งกลับบ้าน อีกอย่าง ผู้หญิงคนนั้นผมรู้จัก ก็คือโจวโร่หลินสาวอกหัก ที่มีแรงประหลาดที่ครั้งที่แล้วหมอฉู่ให้ผมช่วยที่เมืองเจียง เฉิน เจ้านาย เกาจิ่งอานนอนกับผู้หญิงจนมานอนกับคน กันเองแล้ว ผมควรจะเตือนเขาหน่อยไหมครับ?

หลงเซียวขมวดคิ้วแล้วผ่อนลงด้วยความโกรธและความ ขบขัน “ไม่ต้องตักเตือน ทางด้านเกาจิ่งอานคุณสามารถผ่อนความระมัดระวังได้แล้ว สามารถถือได้ว่า เขาเป็นคนกันเองแล้ว”

ส่วนเขากับโจวโร่หลินเหรอ?

หลงเซียวคลิกที่จอหน้าสัมผัส คู่แค้นนั้นแก้ง่ายแต่ผูก ยาก หนึ่ง • เขาไม่ถือสาที่จะดูการแสดงของคู่รักคู่แค้นสักรอบ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ