ตอนที่ 524 นอกจากดีแล้ว คงไม่พูดถึงอย่างอื่น แล้วใช่ไหม

ตอนที่ 524 นอกจากดีแล้ว คงไม่พูดถึงอย่างอื่นแล้วใช่ ไหม

“โอเค เดียวผมจะคุยกับแม่เอง เธอเองก็คงรู้ผลข้างเคียง แหละ ไม่ใช่เรื่องยากเลย” หลงเซียวตอบเธอด้วยเสียง หนักแน่น

ลั่วหานมองก้อนเส้นผมในกำมือของเขา เธอรู้ว่าเขาเอง ก็รู้สึกเจ็บปวดเหมือนกัน จากนั้นเธอก็พูดขึ้นว่า “ที่รัก ไว้ ทําการรักษาทางเคมีเสร็จ ให้แม่ไปรักษาตัวที่เมืองนอก สักพัก ไหม?”

ที่เธอพูดถึงเรื่องในอนาคต เพราะอยากปรับเปลี่ยน บรรยากาศให้ผ่อนคลายมากขึ้น เขาเองก็รู้

“ดีครับ”

สิ่งที่เธอพูด หลงเซียวล้วนรับปากหมดแล้ว ไม่ว่าการ รักษาทางเคมี ผ่าตัด หรือชีวิตในอนาคต เขาล้วนรับฟัง เธอเสมอ

เมื่อถูกได้รับการปฏิบัติตัวอย่างอ่อนโยนจากหลงเซียว ลั่วหานก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ “คุณอย่าพูดว่าครับอย่าง เดียวสิ คุณสามารถแสดงความคิดเห็นของตัวเองออกมาได้”

หลงเซียวสบสายตากับเธอ พร้อมเผยสายตาเป็น ประกาย ทำไมเขาถึงมองเธอไม่เบื่อเลย สุดท้ายเขาก็ยิ้ม และพูดว่า “ครับ”

“ฮ่าฮ่า!” ลั่วหานหัวเราะอย่างจริงจัง “แม่ยังพักผ่อนอยู่ และไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเราชั่วคราว คุณอยาก ดูเธอสักหน่อย?”

หลงเซียวมองเวลา แล้วเคลื่อนสายตามองที่กล่อง อาหาร “ถึงเวลากินข้าวแล้ว เดียวผมเอาอาหารมาให้”

ลั่วหานดึงเขาไว้ “เดียวฉันจัดการเอง คุณไปดูเธอสัก

หน่อยเถอะ”

หลงเซียวดึงมือของเธอออก แล้วลุกขึ้นยืนด้วยท่าทาง ผ่อนคลาย “แม่พักผ่อนอยู่ อีกสักพักก็ได้”

หมายความว่า ต้องดูแลฉันกินข้าวสำคัญกว่า

โอเค จู่ๆลั่วหานก็นึกประโยคหนึ่งขึ้น เมื่อแต่งเมียก็ไม่ เอาแม่แล้ว

คิดไม่ถึงเลยว่า คุณหลงจะเป็นคนแบบนี้ คนที่มีจิตใจอบอุ่น อ่อนโยน และสุภาพ

หลงเซียวถอดเสื้อคลุมสีดำมาใส่บนไม้แขวนเสื้อ แล้ว ถกแขนเสื้อสีขาวขึ้นมาเล็กน้อย เผยแขนเรียวยาวขาว เนียน จากนั้นก็เดินไปหยิบกล่องอาหาร

ลั่วหานดูเขาเปิดกล่องอาหาร แต่ยังไม่ทันเปิดหมดก็ได้ กลิ่นหอมอบอวลขึ้น เมื่อดูอาหารก็ทราบว่าเป็นพ่อครัว ภัตตาคารอาหารจีนที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงแน่

“คุณคงไม่จองอาหารให้ฉันหลังเลิกงานหรอกใช่ไหม?” ลั่วหานซักถามอย่างแปลกใจ

หลงเซียววางกับข้าวหกอย่าง ซุปหนึ่งจาน และข้าวสอง จานอย่างเรียบร้อย หลังจากเปิดกล่องอาหารพลาสติกที่ ผ่านการฆ่าเชื้อเสร็จ เขาก็หยิบตะเกียบใส่ในมือของเธอ

“เปล่า ผมแค่จองกับทางภัตตาคารล่วงหน้า แล้วให้พวก เขามาส่งที่บริษัท” หลงเซียวตอบอย่างเป็นธรรมชาติ เหมือนกับไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

ลั่วหานเม้มริมฝีปากยิ้ม “ในเมื่อภัตตาคารส่งอาหารมา ให้ ทำไมไม่ให้เขาส่งมาที่โรงพยาบาลเลยล่ะ? แบบนี้คุณ จะได้มาอย่างสะดวก”
หลังจากที่หลงเซียวจัดอาหารเสร็จก็เตรียมไปห้องชุด พร้อมยิ้มและพูดว่า “คนอื่นเอามาให้จะดีกว่าสามีของตัว เองเอามาให้ด้วยตัวเองยังไงกัน? กินข้าวให้อร่อยเถอะ”

ลั่วหานพูดอะไรไม่ออก ทำได้เพียงพยักหน้าเล็กน้อย

“อืมค่ะ”

ถือเป็นสามีที่เพอร์เฟคมาก จนไม่สามารถกล่าวบรรยาย

ได้เลย!

หลงเซียวเดินเข้ามาในห้องชุด แล้วเดินมายืนเบื้องหน้า ของเตียงผู้ป่วย พร้อมกับจ้องมองหยวนชูเฟินที่กำลังนอน หลับสนิทอยู่ จู่ๆเขาก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา

นี่คือแม่ของเขา เพราะพฤติกรรมที่มีต่อแม่เมื่อก่อน และ ความเข้าใจผิดของทั้งสองคน เลยทำให้เขาไม่ใกล้ชิดกับ แม่เลย ต่อมาเมื่อเขารู้ความจริงทุกอย่างจึงจะหูตาสว่าง สิ่งที่เธอทำทั้งหมดล้วนเพื่อปกป้องเขา

“แม่ครับ”

หลงเซียวเรียกขานด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนขึ้น

หยวนชูเฟินขยับขนตาเล็กน้อย เหมือนกับกำลังนอน หลับ และเหมือนกับกำลังตื่นนอน
หลงเซียวรู้ว่าเธอตื่นแล้ว แต่แสร้งทำเป็นไม่รู้ และพูด ต่อว่า “ตำแหน่งคุณหญิงแห่งตระกูลหลง ผมสามารถ ทําให้แม่ครอบครองอย่างมั่นคงได้ ความไม่ยุติธรรมของ แม่ ผมจดจำหมดแล้ว ผมสามารถเอากลับคืนมาให้แม่ได้”

มือที่อุ่นวางอนบนใบหน้าของเธอ และสัมผัสถึงความ แห้งกร้านของผิวเล็กน้อย “พักผ่อนเถอะครับ”

พูดจบ หลงเซียวก็หันหลังจากไป

หยวนชูเฟินรู้สึกหนักหนังตาเล็กน้อย และไม่ได้ลืมตา ขึ้น เพียงแต่มีน้ำตาอุ่นๆไหลลงมาบนแก้ม

ทุกอย่างที่เธอเคยทุ่มเทล้วนไม่เปล่าประโยชน์ มีลูกชาย แบบนี้ เธอก็รู้สึกพึงพอใจแล้ว

กลางคืน ลั่วหานกับหลงเซียวอยู่เป็นเพื่อนหยวนชูเฟินที่ โรงพยาบาล ลั่วหานกำลังตั้งท้องอยู่ หลงเซียวเลยให้เธอ นอนพักผ่อนมากหน่อย จนตัวเองแทบไม่ได้นอนหลับเลย

วันต่อมา หยวนชูเฟินทำการรักษาทางเคมีครั้งแรกด้วย

วิธีการรักษารูปแบบใหม่

ผู้ที่เข้าร่วมการผ่าตัดล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญอาวุโส และเป็นแบบแผนการรักษารูปแบบใหม่ด้วย ดังนั้นครั้งนี้ หยวนชูเฟินไม่ได้ทรมานมากกว่าครั้งก่อน

นับตั้งแต่ก่อนเตรียมการรักษาถึงการฉีดยา และการ สังเกตการณ์ผล ลั่วหานกับหลงเซียวล้วนอยู่เคียงข้าง เธอตลอด ซึ่งถือเป็นการให้กำลังใจต่อเธอเป็นอย่างมาก

มะเร็งเหมือนกัน ยารักษาไม่เหมือนกัน หมอคนอื่น ดังนั้นผลลัพธ์ที่ได้มามีความแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด หยวนชูเฟินเป็นแม่ของหลงเซียว ดังนั้นต้องรักษาด้วย เทคโนโลยีและเทคนิคที่ดีที่สุด หากพูดถึงความรู้สึก ทรมานระหว่างการรักษามะเร็งแล้ว เธอถือเป็นคนที่โชคดี มากคนหนึ่ง

เพียงแต่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงผลข้างเคียงอาเจียน และ ผมขาดหลุดร่วงเท่านั้น

ตอนกลางคืน หลังจากทำการรักษาทางเคมีเสร็จ หยวน ชูเฟิน หยวนชูเฟินยืนหยัดให้พวกเขากลับไปพักผ่อน ก่อน ส่วนตัวเองอยู่ติดตามอาการป่วยที่โรงพยาบาลต่อ

หลงเซียวกับลั่วหานทำใจปล่อยเธอไว้คนเดียวไม่ได้ แต่ เมื่อหยวนชูเฟินอารมณ์ขึ้น พวกเขาก็จนปัญญาเหมือน กัน
“พวกเธอกลับไปเถอะ ลั่วหานกำลังตั้งท้องอยู่ด้วย ถ้า หากเด็กและแม่เกิดมีปัญหาอะไรขึ้น แม่ไม่ให้อภัยแกแน่ หลงเอ๋อร์ รีบพาภรรยาของแกกลับบ้านสิ!”

หยวนชูเฟินด่าทอขึ้น ทันใดนั้นบนใบหน้าขาวซีดไม่มี เส้นเลือดก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าน่าเกรงขามขึ้น คุณหญิงแห่ง ตระกูลหลงมีความน่าเกรงขามไม่น้อยเลย

จากนั้นสองสามีภรรยาก็เดินจากไป

หลังจากที่พวกเขาจากไป หยวนซูเฟินก็อาเจียนใส่โถที่ นางพยาบาลเตรียมไว้ไม่กี่ครั้ง แต่โชคดีที่ไม่ได้อาเจียน รุนแรงมากเหมือนไม่กี่วันมานี้ เพียงแต่อาเจียนแบบนี้สอง สามวันติดต่อกัน จนกินข้าวไม่ได้เลย

หยวนชูเฟินรู้สึกหมดเรี่ยวแรงทั้งตัว เธอนอนพิงอยู่บน เตียง ขณะเดียวกันก็ไม่มีเรี่ยวแรงเรียกขานนางพยาบาล ด้วย

“นางพยาบาลค่ะ ช่วยฉันซื้อของกลับมาให้หน่อย” หยวนชูเฟินหายใจหอบเล็กน้อย แต่ยังคงมีน้ำเสียงอ่อน โยนอยู่

“ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณต้องการอะไรหรอคะ?”

หยวนชูเฟินลืมตาขึ้น “ช่วยซื้ออุปกรณ์วาดภาพชุดหนึ่งหน่อย เดี๋ยวฉันจะบอกคุณว่ามีอะไรบ้าง ยี่ห้อไหน บ้าง และสามารถซื้อได้ที่ไหนบ้าง คุณจำไว้ให้ดีนะค่ะ”

นางพยาบาลรีบหยิบกระดาษและดินสอมาจดทันที “ค่ะ ว่ามาค่ะ”

หยวนชูเฟินมีความคิดนี้มาตั้งนานแล้ว เพียงแต่ตอนแรก เธอคิดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นแบบนี้ แต่ดูเหมือนตอนนี้ไม่ สามารถรอคอยได้แล้ว “ถนนฝูฉวน หมายเลข 27 ขาตั้ง ภาพ กระดาษวาดภาพ…..

หยวนชูเหินบอกสิ่งของที่ตัวเองต้องการรอบหนึ่ง ซึ่ง ทั้งหมดนี้ ไม่เพียงแค่ยี่ห้อที่นางพยาบาลไม่เคยได้ยิน แม้แต่ชื่ออุปกรณ์เธอยังไม่เคยเห็นและรู้มาก่อนเลย

“รบกวนคุณหน่อยนะค่ะ”

“ได้เลยค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปรีบซื้อมาให้ตอนนี้เลย”

หลังจากออกจากโรงพยาบาล หยังเซินขับรถมารับพวก เขากลับบ้าน แล้วพาไปส่งที่รีสอร์ทหยีฉิ่ง

อยู่โรงพยาบาลหนึ่งวันหนึ่งคืน ลั่วหานรู้สึกเหนื่อยมากเมื่อกลับถึงคฤหาสน์ก็นั่งพักบนโซฟาในห้องรับแขกสัก พัก ขณะเดียวกันก็มีเวลาว่างสังเกตดูบ้านที่ไม่ได้พักมา นาน

ที่นี่เหมือนกับบ้านที่เธอจากมาเลย บนเพดานมีดวง ไฟคริสตัลหรูหราแขวนอยู่ และบนพื้นมีตู้นาฬิกาตั้งพื้น ขนาดใหญ่ตั้งอยู่ด้วย โซฟาในห้องรับแขกก็เหมือนกัน เพียงแต่ชิ้นนี้ใหม่เอี่ยมครบชุดกว่าเมื่อก่อน และแม้แต่ ดอกไม้ที่อยู่แจกันดอกไม้บนโต๊ะก็เป็นดอกพุดซ้อนสีขาว ที่เธอชอบด้วย

สิ่งเดียวที่ไม่เหมือนคือ บนผนังกำแพงมีรูปภาพรวม แขวนไว้อยู่ ซึ่งกรอบรูปภาพมีลวดลายดอกไม้เลี่ยมด้วย เงินและทอง แถมแขวนรูปภาพตำแหน่งฮวงจุ้ยด้วย

ในรูปภาพเป็นรูปคู่ที่เธอกับหลงเซียวถ่ายด้วยกันที่โรง พยาบาล ซึ่งเป็นรูปคู่รูปเดียวของทั้งสองคน หลงเซียว เลยหวงแหนมาก ไม่ว่าจะเป็นที่คฤหาสน์หรือที่นี่ หาก พวกเขาพักอาศัยต้องแขวนไว้อย่างแน่นอน

ลั่วหานทิ้งตัวพิงลงบนโซฟา พร้อมมองชื่นชมหลงเซียว ในรูปภาพ

หลังจากหลงเซียวล้างมือเสร็จก็เดินออกมา และเห็น วหานกำลังเหม่อลอยอยู่ จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปนั่งข้างๆ และลูบบนใบหน้าขาวเนียนของเธออย่างเอ็นดู
ลั่วหานส่ายหน้า แล้วยื่นมือจับแขนของเขา “ที่นี่เป็น บ้านของเรา ต่อไปพวกเราจะพักอยู่ที่นี่ ถึงแม้คฤหาสน์ ชานเมืองจะใหญ่กว่าที่นี่มาก แต่มันไกลเกินไป และ เงียบเหงาด้วย

“ครับ ต่อไปเราจะอยู่กันที่นี่ ผมสั่งให้คนตกแต่งและ ปรับปรุงห้องทารกชั้นสองแล้ว หากตกแต่งและปรับปรุง ตอนนี้ ตอนที่เขาเริ่มเติบใหญ่อีกหน่อยจะได้สามารถอยู่ ได้เลย”

ลั่วหานหัวเราะขึ้น “คุณนี่ชอบพูดว่าครับคำนี้ตลอดเลย ฉันว่าอะไรคุณก็ว่าครับ” สองวันมานี้ได้ยินแต่เขาพูดว่า ครับนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว

สําหรับข้อเรียกร้องของเธอแล้ว เขาไม่เคยปฏิเสธเลย แถมยินยอมอย่างไม่มีข้อแม้ด้วย

หลงเซียวคลายคิ้วที่ขมวดลง ในตอนนี้เขาค่อนข้าง ผ่อนคลายมาก เขาโอบกอดเธออย่างสบายใจ พร้อมกับ สัมผัสกับช่วงเวลาที่ดีของพวกเขาสองคนนี้ในค่ำคืนนี้

“คุณเป็นภรรยาของผม คำพูดของภรรยาต้องเชื่อฟัง ยิ่ง ไปกว่านั้นภรรยาของผมเป็นเย็นชาและฉลาดด้วย ดังนั้น เธอพูดอะไรก็ถูกต้อง ผมไม่ใช่คนเชื่อใครง่ายนะครับ แต่ ผมเป็นคนเชื่อฟัง”
คำพูดที่เขาพูดมาช่างน่าประทับใจมาก แถมไม่ใช่คำพูด ประเภทหวานเลี่ยน เลยทําให้ลั่วหานรู้สึกซาบซึ้งใจมาก

“ฝีปากของคุณหลงร้ายกาจมาก ดูเหมือนฉันคงสู้คุณไม่ ไหวแล้ว” ลั่วหานพูดประชดประชันขึ้น

“แบบนี้ดูเหมือนมีลางสังหรณ์อันตรายเลย…”เขายิ้ม และพูดว่า “ปกติแล้ว ผู้ชายที่สามารถชนะฝีปากของ ภรรยาได้ ผลลัพธ์น่าอนาถมาก”

ลั่วหานขยับดวงตาและกระพริบตาเล็กน้อย หลังจากตั้ง ท้องบนใบหน้าก็มีเสน่ห์มากขึ้น แถมตอนนี้ยังมีสีหน้าเย้า ยวนด้วย “คุณไม่ใช่คนปกติ ทฤษฎีทั่วไปไม่สามารถใช้ กับคุณได้”

หลงเซียวโอบกอดเธอสองมือ “ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ ผม ล้วนยินยอมเป็นขุนนางใต้ร่มผ้าของคุณ” เขายิ้มมุมปาก เจ้าเล่ห์เล็กน้อย

ลั่วหานรู้สึกร้อนอุ่นบนใบหน้าเล็กน้อย “ไม่ซื่อสัตย์!”

“คุณหมอฉู่เป็นคนฉลาดและเย็นชาจริงๆ เข้าใจหรอ ครับ?”

แน่นอนว่าเข้าใจ ในความหมายของเขา ขุนนางใต้ร่มผ้าต้องมีเจตนาไม่ดีแฝงอยู่ด้วยแน่ คุณหลงไม่ไร้เดียง สาเอาเสียเลย

“ไม่เข้าใจ ฉันตั้งท้องจนโง่เขลาสามปี ตอนนี้ระดับสติ ปัญญาของฉันเสื่อมลงแล้ว”

“ต่อให้กลายเป็นคนโง่เขลา ผมก็ยังรัก จะเป็นยังไงก็ยัง คงรักเสมอ”

เขาโอบกอดเธอแน่นยิ่งขึ้น พร้อมกับวางใบหน้าแนบข้าง หูของเธอ เมื่อได้ยินคำพูดอ่อนหวานและน้ำเสียงที่นุ่ม นวลผ่านเข้าหูก็ทำให้ร่างกายของเธอสูบฉีดเลือดทันที

เขาอุ้มเธอขึ้นข้างบน ไม่นานก็มาถึงห้องนอนชั้นสอง

เมื่อวางลั่วหานลงบนเตียงเสร็จ หลงเซียวก็หยิบหมอน วางใต้ท้องหลังของเธอ “คุณพักผ่อนก่อน เดียวผมไป เตรียมน้ำในอ่างน้ำให้คุณอาบน้ำ สองวันมานี้คุณคง เหนื่อยมาก ต้องผ่อนคลายเส้นเลือดและกระดูกหน่อย”

เขาปฏิบัติต่อเธอเหมือนเด็กน้อยเลย

“คุณก็แช่น้ำสักหน่อยก็ดี คุณเองก็ทำงานหนักเหมือน กัน ต้องวิ่งจัดการสองบริษัท แถมยังต้องมาดูแลคนท้อง อย่างฉันด้วย”
เธอจ้องมองเขาด้วยสายตากังวล เธอรู้ว่าเขาไม่ให้จี้ตง หมิงกับหย้งเชินช่วยเหลือ แต่เขาเป็นคนทำทุกอย่างด้วย ตัวเอง หากจะพูดว่าเหนื่อย คนที่เหนื่อยที่สุดก็คือเขา

ซึ่งเธอรู้สึกเป็นห่วงเป็นอย่างมาก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ