ตอนที่ 520 เขาเป็นสามีที่สมบูรณ์แบบ

ตอนที่ 520 เขาเป็นสามีที่สมบูรณ์แบบ

สำหรับการลงโทษของโจวโร่หลินนั้น ลั่วหาน งใจเล็กน้อย ในใจ และพยายามพูดอย่างสละสลวยว่า “โร่หลิน คุณและ เกาจิ่งอานทั้งคู่ดื่มมากเกินไปเมื่อคืน และถอยหลังไปหมื่นก้าว แม้ว่าเขาจะอย่างหุนหันพลันแล่นหลังดื่ม เขาก็ไม่สามารถถูก ตัดสินประหารชีวิตได้ในคราวเดียว ใช่ไหม?”

ดวงตาของโจวโร่หลินเป็นสีแดงและจมูกของเธอเป็นสี เขียว เมื่อเธอร้องไห้เธอไม่รู้ว่ามีน้ำตาเปื้อนไปกี่ชั้น เธอดูน่า สงสาร และเศร้ามาก “ยิ้มๆ เทพธิดา เรื่องแบบนี้ต้องเป็นผู้ชาย ที่ต้องรับผิดชอบหลัก เป็นความผิดของฉันได้ไหม ฉันเป็นผู้ หญิง แล้วฉันก็……เป็นครั้งแรกที่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันรู้สึกยังไง แน่นอนว่าเขาต้องรับผิดชอบ”

ประโยคสุดท้ายที่เธอพูดนั้นเสียงเบามาก และมันก็ลอยเข้าหู ของลั่วหานเบาๆ และก็เสียใจจนจะร้องไห้อีกครั้ง

ลั่วหานเปิดริมฝีปากสีแดงของเธอ รู้สึกมึนงงเล็กน้อยในใจ จุดสำคัญที่เธอพัวพันคืออะไรกัน?

“คุณกลับบ้านก่อน พักผ่อนให้ดีวันนี้ไม่ต้องไปทำงาน เราจะ ถามเกาจิ่งอานให้ชัดเจน ไม่ต้องกังวล ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร เราจะให้ความยุติธรรมแก่คุณแน่นอน”

โจวโร่หลินยังไม่อยากยอมแพ้ แต่ถูกลั่วหานชักชวนหลายครั้ง และสุดท้ายก็ขึ้นแท็กซี่

หลังจากที่คนจากไป ลั่วหานก็กุมขมับ และถอนหายใจเฮือก ใหญ่ “สามี ถ้าเป็นเกาจิ่งอานจริงๆ ฉันกังวลมากจริงๆ เกาฉิ่ง อานจะขอโทษง่ายๆได้อย่างไร?

เสียงเคร่งขรึมของหลงเซียวฮัมเพลง “ปกติเขามั่วก็แล้วไป คราวนี้เขายั่วคนของคุณ ฉันจะให้เขามีความทรงจําที่ ยาวนาน ฉันจะติดต่อเกาจิ่งอานเอง และบอกคุณหลังจากที่มัน ได้รับการแก้ไขแล้ว”

ลั่วหานหายใจออกด้วยความร้อนอย่างช่วยไม่ได้ หน้าอก ของเขาจมลง และหายใจเข้าช้าๆ “เกาจิ่งอานไม่มีปัญหา สําคัญในด้านอื่นๆ แต่สไตล์เพลย์บอยไม่เป็นที่ต้อนรับ เขาก็ ไม่ใช่เด็กแล้วใช่ไหม? ได้เวลาหาแฟนดีๆสักแล้ว”

ลั่วหานนึกถึงภูมิหลังครอบครัวของเกาจิ่งอาน และคิดว่าเกา หยิ่งจือยังคงอยู่ในคุก และหัวใจก็ตกอย่างไม่เป็นทางการ เธอ ยังทนไม่ได้ เธอยังคงหวังว่าเกาจิ้งอานจะสบายดี

หลงเซียวแตะแขนเธอ ราวกับพยายามให้อุณหภูมิของตัวเอง ผ่านเสื้อผ้าของเธอ “เรื่องของเกาหยิ่งจือ คุณยังไม่ยอมปล่อย ลงเหรอ? เธอทําให้คุณเจ็บ และกฎหมายจะต้องลงโทษเธอ ตามสมควร ลั่วลั่ว บางครั้งก็ไม่ควรใจอ่อนเกินไป”
หัวใจของลั่วหานอ่อนโยน หัวเอียงไปที่หน้าอกของเขาโดย ธรรมชาติ พิงตัวเขา และยิ้ม “ฉันคือแผลหายเร็วและลืมความ เจ็บปวด ฉันรู้สึกเสมอว่าไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม การปล่อย ให้ผู้หญิงคนหนึ่งใช้ชีวิตวัยเยาว์ในคุก เป็นเรื่องไร้มนุษยธรรม ไปหน่อย”

หลงเซียวหลงใหลในรอยยิ้มของเธอ ก้มศีรษะลงใกล้หน้า ผากของเธอ จูบเส้นผมบางๆ และรีดผมด้วยความร้อน “มันไม่ ไดร้ายแรงขนาดนั้น ช่วงนี้เกาจิ่งอานทําผลงานได้ดีมาก ผมจะ ช่วยเกาหยิ่งจือ แต่เกาหยิ่งจือไม่สมควรให้ผมช่วยเธอ ยังคง ต้องสังเกตต่อไป”

รอยยิ้มที่มีความหมาย เกี่ยวข้องกับความหมายที่ลึกซึ้งซึ่งมี เพียงพวกเขาเท่านั้นที่เข้าใจได้

ดวงตาของลั่วหานสว่างขึ้นทันใด เขาก็เงยหน้าขึ้น และพูดว่า

“คุณสามารถทำให้เกาหยิ่งจือออกจากคุกก่อนได้เหรอ?”

หลังจากถาม ลั่วหานก็รู้สึกว่าเขาอ่อนแอ แน่นอน เขามีความ สามารถในการจับเธอเข้าคุก แน่นอนเขาก็ต้องมีวิธีที่จะเอาคน ออกมา เพียงเพื่อดูว่าเขาต้องการหรือไม่แค่นั้น

ภายใต้การพิจารณาอย่างรอบคอบ คุณหลงช่างน่ากลัวเหลือ เกิน!

หลงเซียวยิ้มอย่างสบายๆ พาเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา อีกครั้ง กอดลั่วหานไว้แน่น และส่งเธอขึ้นรถ “คุณคิดว่าหล่ะ?”

ลั่วหานเข้าไปในรถ และหลงเซียวเข้าครอบครองเธอเพื่อ คาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ กระบวนการทั้งหมดอบอุ่นและเป็น ธรรมชาติ เมื่อเขาครอบครองตัวเข้ามากลิ่นของ Agave จะ โชยเข้าจมูก ซึ่งเป็นเสน่ห์ที่น่าหลงใหล

“คุณเดาว่าฉันคิดยังไง?” ลั่วหานแกล้งเขา

หลงเซียวเกาจมูกของเธอ และพูดอย่างอารมณ์เสียว่า “ไม่ เป็นเด็กดีแล้วนะ”

การส่งลั่วหานไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปทํางาน ทิวทัศน์ฤดู ใบไม้ร่วงที่สวยงามของเมืองหลวงระหว่างทาง ใบไม้สีทอง ของต้นแปะก๊วยที่พัดมาตามลมช่างสวยงามมาก

ทันใดนั้นลั่วหานก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่าง หันศีรษะและพูด อย่างตื่นเต้นเล็กน้อย “สามี ดูเหมือนเราจะอาศัยอยู่ในรีสอร์ท หยีจิ่งเมื่อคืนนี้ ไม่ได้อยู่ที่นั่นมานานแล้วไม่ใช่หรือ?”

หลงเซียวยิ้มอย่างเปิดเผยมากขึ้น ในที่สุดภรรยาของเขาก็มี ปฏิกิริยา คิดๆแล้วก็ใช่ เมื่อคืนนี้เธออยู่ในสภาพครึ่งหลับครึ่ง ตื่น ลงจากรถ ขึ้นไปชั้นบน ล้างหน้าล้างตา และเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาเป็นคนดูแลทั้งหมด ตื่นขึ้นมาก็กังวลเรื่องของโจวโร่หลิน อย่างใจจดใจจ่อ

“ผมให้คนทําความสะอาดบ้านที่รีสอร์ทหยีฉิ่งล่วงหน้า เราจะย้ายกลับไปอยู่อนาคต วิลล่าชานเมืองไกลเกินไป คุณท้อง ตอนนี้ ไม่เหมาะกับการขับรถทางไกล ฝั่งนี้มันใกล้กับโรง พยาบาล

อย่างไรก็ตาม ผมได้ให้จี้ตงหมิงมองหาบ้านใกล้หวาเซี่ย แล้ว ถ้าคุณมีบ้านที่เหมาะสมคุณสามารถซื้อหนึ่งชุดได้ คุณ สามารถทํางานใกล้ชิดมากขึ้น และถ้าให้คุณเลิกทํางานและ เลี้ยงดูลูกของคุณ คุณคงไม่ยอมแน่นอน ผมทําได้เพียงถอย หลังและขอที่สองได้”

เมื่อหลงเซียวพูดคำเหล่านี้ เขาขับรถอย่างตั้งใจโดยตลอด แต่บางครั้งก็เฝ้าดูเธออย่างอ่อนโยน และทำให้เธอมีความรัก อย่างอบอุ่น

ลั่วหานรู้สึกตะลึงเล็กน้อยเมื่อได้ยิน และเกือบจะร้องไห้ด้วย ความสุข เขาคิดวางแผนได้รอบคอบ และสมบูรณ์มาก และ ทุกอย่างได้รับการจัดการในทุกรายละเอียดแล้ว

ตู้เสื้อผ้า อ่างล้างหน้า และตู้รองเท้า ในรีสอร์ทหยีฉิ่ง การจัด วางเป็นแบบเดียวกับที่อยู่ในวิลล่าชานเมือง พระเจ้า ตอนที่ พวกเขากินและดื่มในClub.HT คนใช้กำลังย้ายบ้านให้พวก เขาอยู่

ไม่น่าแปลกใจที่เธอช้ามากจนไม่สังเกตเห็นความผิดปกติ เลย และเป็นลมแปป!

ช่างเป็นท่านเซียวที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!
เธออธิบายเขาได้อย่างไร? คำว่าสมบูรณ์แบบนั้นดูเกินจริง และขีดเกินไป และคำว่าอบอุ่นนั้นธรรมดาเกินไปและจำเจ

ดวงตาของเธอร้อนแรง เธอเอาแขนขวาโอบรอบตัวเขา และ พูดว่า “หลงเซียว ขอบคุณ ฉันมีความสุขมาก”

หลงเขียวหัวใจเต้นอย่างรวดเร็ว และหันหน้าไปจูบที่ศีรษะ ของเธอทันที “คุณเล้าโลมง่ายมาก”

“ฉันมีคุณก็เพียงพอแล้ว คุณอย่าหวงฉันมากเกินไป ฉัน กลัวว่าฉันจะเสียนิสัย จะถูกรังเกียจถ้าฉันทำงานไม่เป็นใน อนาคต” เธอทําหน้ามุ่ยใบหน้าที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วย ความสดใสของแสงแดดยามเช้า

“คุณเป็นภรรยาของผม ผมไม่รักเอาใจคุณแล้วจะรักใคร? ไม่มีการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้” เขากล่าวว่าครอบงำและหล่อ

ใกล้จะถึงโรงพยาบาลแล้ว หลงเซียวก็เปิดประตู และประ คองลั่วหานออกจากรถ “อย่าเหนื่อยกับการทํางานเกินไป”

“อืม ช่วงนี้ไม่มีการผ่าตัดใหญ่ สบายมาก คุณไปทํางานเถอะ รอข่าวจากคุณ”

มีผู้คนไปมาที่ทางเข้าโรงพยาบาลมากเกินไป รถของหลง เซียวนั้นสะดุดตา และคนก็ยิ่งสะดุดตามากกว่า การอยู่ให้นาน ขึ้นหนึ่งนาทีและความสนใจเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งนาที เป็นเรื่องที่น่ากลัวมาก
หลงเขียวทําเหมือนไม่มีใครอยู่ข้างๆจูบริมฝีปากสีแดงของ เธอ “รอให้ผมมารับนะ”

ทั้งสองแยกจากกันที่โรงพยาบาล และกั่วหานก็สวมกอด ความรักที่เขามอบให้แล้วเดินขึ้นบันไดไป

ถังจิ้นเหยียนเดินตามข้างหลังเธอไป “ลั่วหาน คุณแต่งงาน กับคนที่ใช่แล้วจริงๆ

ลั่วหานถึงกับผงะและหันกลับมาอย่างรีบร้อน “คุณมาตั้งแต่ เมื่อไหร่?”

ถังจิ้นเหยียนสวมชุดสูทกระดุมเดียวสีเขียวอ่อน กับเสื้อ คอกลมสีขาวด้านใน มันดูสง่างามสะอาดสะอ้าน และอ่อนโยน “ผมมาตอนที่สามีภรรยาคุณสองคนจู๋จี๋กัน และผมไม่กล้าที่จะ ขึ้นไปทักทาย”

ลั่วหานปกปิดความลำบากใจและยิ้ม “นั่น…..จริงๆแล้วไม่มี อะไร ใช่แล้ว เรามาคุยเรื่องการผ่าตัดของวันนี้กันดีกว่า”

ถังจิ้นเหยียนมองเธออย่างลึกซึ้ง และพูดว่า “โอเค”

บริษัทอื่นเคอ ในสำนักงานประธาน

เกาจิ่งอานนั่งอยู่บนเก้าอี้หมุนด้วยสายตาเหม่อลอย จับที่จับ ด้วยมือทั้งสองข้าง และมองไปที่ทิวทัศน์นอกหน้าต่างด้วย ดวงตาที่คับแคบ เขาอยู่ในสภาพเหมือนจิตวิญญาณหลุดออกจากร่างกาย

เขารู้สึกว่าตัวเองบ้าไปแล้ว

ตอนเช้าอาบนํ้า เปลี่ยนเสื้อผ้า และฉีดน้ำหอมผู้ชายของตัว เอง เห็นได้ชัดว่าไม่มีกลิ่นของผู้หญิงอีกต่อไปแล้ว ทำไมถึงยัง ควบคุมมันไม่ได้?

เกาจิ่งอานหลับตาลงด้วยความเศร้าโศก แต่เขากลับต้อง เสน่ห์และความบ้าคลั่งของเมื่อคืนที่ผ่านมา ได้หลบหนีอีกครั้ง ทำซ้ำอย่างชัดเจน แม้รายละเอียดก็ถูกขยายนับครั้งไม่ถ้วน

รสชาติของการกร่อนของกระดูก เสน่ห์ของการเจาะลำไส้ ประสบการณ์ที่สวยงาม ของรายละเอียดปลีกย่อยที่หยุด เลือดของเขาทีละนิด

อาหารอันโอชะที่เขากินนั้นมีมากมายนับไม่ถ้วน และเป็นครั้ง แรก ที่ทำให้เขาฝันถึง และไม่มีวันลืม

เกาจิ่งอานลูบใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาอย่างเงียบๆ

“มัน……………แล้ว

เรือล่มในรางน้ำขุ่น รู้สึกอับอายมาก! ชื่อเสียงใหญ่โต ฟัง พินาศหมด พังแล้ว!

ในเวลานี้ เสียงเคาะประตูขัดจังหวะความคิดของเขา และเขาก็ตะโกนต่าๆด้วยอารมณ์เสีย เข้ามา

ผู้ช่วยเดินเข้ามา และกล่าวด้วยความเคารพว่า “ท่านประธาน คุณหลงมาแล้วครับ”

อะไรนะคุณหลง?

“ไม่เจอ”

ไม่เห็นเหรอว่าเขากำลังเครียดอยู่!

“แต่ว่า………

“แต่ว่าอะไรออกไป

วงจรสมองของเกาจิ้งอานถูกตัดขาดแน่นอนแล้ว!

หลงเซียวพยักหน้าให้ผู้ช่วย ผู้ช่วยก้าวถอยหลัง หลงเซียว ก้าวไปข้างหน้า ร่างสูงและตรงของเขาก้าวเข้าไปในประตู สํานักงาน มือข้างหนึ่งสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ส่วนมืออีก ข้างหนึ่งก็ปลดสร้อยข้อมือของ Vacheron Constantin ออก

“ไม่เจอเหรอ?”

เสียงที่ต่ำ มีความไม่พอใจในการตัดสินใจ และการตำหนิในความไม่พอใจ แต่ก็พูดได้น่าฟังมาก

เกาจิ่งอานลุกขึ้นยืน ตะลึง “พี่ใหญ่หลง? ทำไมเป็นคุณ?”

หลงเซียวเข้ามาโดยไม่ได้รับเชิญ และเข้ามาต้อนรับแขก โดยตรง เดินไปที่บริเวณแผนกต้อนรับและนั่งลง “โอ้? คุณยัง รอคนอื่นอยู่หรือเปล่า?”

ออร่าที่หรูหรา ไฮโซโดยธรรมชาติ

เกา งอานรีบเดินไปรอบๆโต๊ะ และรีบวิ่งไปหาคนข้างนอก “ส่งกาแฟหนึ่งแก้ว บลูเมาน์เทนไม่ใส่น้ำตาลและนมสด”

หลังจากสั่งให้ เมานั่งตรงข้ามหลงเซียว “ไม่ได้รอใคร แต่พี่ ชายคนโตมาหาผมด้วยตัวเอง ผมประหลาดใจ ฮ่าฮ่าๆๆ ผมก็ เซอร์ไพรสด้วยเช่นกัน”

หลงเซียวมองไปที่ห้องทำงานของเขาอย่างสบายๆ จากนั้น มองไปที่เขาอีกครั้ง แสงสีแดงทั่วใบหน้าของเขา แค่มองก็รู้ว่า เมื่อคืนเขามีความสุขมาก

“ผมมาที่นี่ เพื่อเรื่องส่วนตัวเล็กน้อย” หลงเซียวพูดอย่างเรียบ

เฉย

เกาจิ่งอานกำลังนั่งอยู่อย่างทุกข์ใจ “โอเค พี่ใหญ่หลง เรื่องอะไร?”
หลงเขียวแหวน วนาง และพูดว่า “เมื่อคืน คุณทำอะไรไป คุณยังจําได้ไหม?

ใบหน้าของเก่า งานเปลี่ยนเป็นสีดำ “พี่ใหญ่พูดเรื่องอะไร? เมื่อคืนผมไม่ได้จ่ายบิลเหรอ?”

หลงเซียวเหล่มองเขา “ลองคิดใหม่อีกครั้ง”

เกาจึงอานรีบเปลี่ยนคำพูด “คิดว่า … นั่นคืออะไร? ฉันจากไป ก่อนเวลา และผมต้องถามพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องต่อไป หรือให้ ฉันโทรออกตอนนี้เลย?”

เมื่อเห็นว่าเขาปฏิเสธที่จะอธิบายตรงๆ หลงเซียวจึงยกขา ข้างหนึ่งขึ้น แล้วเอนหลังพิงโซฟา “เมื่อคืน คุณพาโจวโร่หลิน ไป?”

เกาจิ่งอานมีเหงื่อออกที่หน้าผาก สิ่งนี้ถูกตรวจพบแล้ว หรือ? พี่ชายคุณเป็นใคร?

ทันใดนั้นรู้สึกว่ารูปแบบการวาดภาพผิด “เอ่อ…..ใช่ เธอดื่ม มากเกินไปเมื่อคืน ผมส่งเธอไปที่โรงแรม” เกาจิ่งอานเฝ้าดู ปฏิกิริยาของหลงเซียวอย่างระมัดระวัง โจวโร่หลินยังไงก็เป็น คนของฉู่ลั่วหาน

“แล้วยังไงต่อ?” หลงเซียวจิบกาแฟเล็กน้อย

“จากนั้น………………….….…..…………….ลังเล ไม่รู้จะพูดยังไง

หลงเขียวตรงเข้า จากนั้นคุณก็บังคับทำให้เด็กผู้หญิง และ นเรื่องคุณ ทิ้งเงินสามร้อยหยวน เกาจงอาน คุณกล้ามาก ที่ จะเก็บดอกไม้บนหัวของพี่สะใภ้ของคุณ อึม?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ