ตอนที่ 514 คุณหลงร้องเพลงไม่เป็นเหรอ

ตอนที่ 514 คุณหลงร้องเพลงไม่เป็นเหรอ

ลั่วหานโทรหาหลงเซียว และหลังจากยืนยันว่าไม่ผิด ก็ตอบ ตกลงตามคําเชิญของเกาจิ้งอาน

หลินซีเหวินและหวาเทียนได้ยินว่าลั่วหานจะออกไปแฮบปี้ใน ตอนกลางคืน และแสดงความอิจฉาริษยาทุกรูปแบบทันที เกา จิ่งอานผู้ร่ำรวยโบกมือ “นางฟ้าในชุดขาวทุกคนที่ช่วยคนตาย และรักษาบาดแผล เราไปด้วยกันคืนนี้ เพื่อนของเทพธิดาก็คือ เพื่อนของผมด้วย ทุกคนไม่ต้องเกรงใจนะ ทุกคนกินและดื่มให้ สนุกกันอย่างเต็มที่ในคืนนี้ และคนที่ขับรถได้ก็ขับรถไป หรือ ขับไม่ได้ก็นั่งแท็กซี่ไป หรือผมให้คนขับรถมารับ เป็นยังไง?”

หลินซีเหวินและหวาเทียนยิ้มให้กัน “โอ้ย ท่านประธานของ บริษัทอื่นเคอ มีเงินจริงๆ หรือไม่อย่างนั้น คุณก็เชิญคนทั้งโรง พยาบาลหวาเซียไปเลย เพื่อนของเทพธิดามาจากทั่วโลก มัน ไม่เหมาะสมที่จะเชิญแค่พวกเรา”

เกาจิ่งอานโบกมืออย่างหล่อเหลา “ไม่มีปัญหา แต่ว่า ผมยินดี ที่จะเชิญ เทพธิดาอาจไม่ยอมที่จะปล่อยให้ผู้คนไป เรื่องกิน ดื่มและสนุกสนานเป็นเรื่องที่ไม่สำคัญนัก ชีวิตของผู้ป่วยเป็น สิ่งที่สำคัญที่สุด หากเกิดอะไรผิดพลาดมีคนเสียชีวิตขึ้นมา อย่าโทษผมที่ให้ทุกคนดื่มจนเสียงานหล่ะ”

หลินซีเหวินดันแว่นสายตาสั้นขึ้นเล็กน้อย และโค้งปากของเธอแล้วพูดว่า “คุณหมอจู่ คุณได้ยินไหม คนรวยพร้อมที่จะ มอมเหล้าแล้ว คุณแน่ใจหรือว่าจะไป?”

ลัวหานเก็บโฟลเดอร์เวชระเบียน เก็บกระเป๋า “เขาไม่กล้าม อมเหล้าฉันหรอก สำหรับพวกคุณมันก็ไม่แน่นะ”

“ทําไมหล่ะ?”

“เพราะสามีของฉันก็ไปด้วย คุณคิดว่าเขากล้าไหม?” ลั่วหาน เลิกคิ้ว และพูดเรียบๆ

“โอ้ยๆ พูดเหมือนว่าใครไม่มีผู้ชาย รอเดี๋ยว ฉันก็จะจ้างผู้ช่วย คนหนึ่ง!” หลินซีเหวินพูดอยู่ก็ไปโทรศัพท์เลย

หวาเทียนรู้สึกว่าเป็นโอกาสที่ดี เขาจึงโทรหาลู่ซวงซวงด้วยที เดียว

เวลาหนึ่งทุ่มในช่วงเย็น ลั่วหานและเกาจิ่งอานและคนอื่นๆ ก็มาถึงที่ Club.HT ตรงเวลา ในช่วงกลางคืนสถานบันเทิง สว่างไสว และเต็มไปด้วยตลาดต่างประเทศอันยาวไกลที่ คึกคัก

ลั่วหานไม่ได้มาที่นี่เป็นเวลานานแล้ว ประตูของ Club.HT ได้ มีการปรับปรุงใหม่แล้ว กระจกสีทองส่องแสงสะท้อนให้เห็น ภาพร่างคนที่ขยายใหญ่ขึ้น และสีเคลือบที่สะดุดตา สามารถ มองเห็นได้ในมุมมองของการมองเห็น
ในล็อบบี้ของสถานบันเทิง โดมแขวนด้วยโคมไฟระย้าขนาด ใหญ่ที่ซับซ้อนและหรูหรา พื้นโปร่งใสสะท้อนเงา รองเท้า เหยียบลงบนกระเบื้องและเสียงสะท้อนก็ชัดเจน

หลินซีเหวินกระแทกเข้ากับหวาเทียน “คุณหมอหวา คุณเห็น ไหม สิ่งเหล่านี้ และสิ่งเหล่านี้ สิ่งเมื่อกี้นี้ ถนนสายนี้เป็นของ MBK ทั้งหมด ทรัพย์สินของคุณชายใหญ่หลงทั้งหมด!”

หวาเทียนพยักหน้า “มีความร่ำรวยมาก?”

“ไม่นะ แฟนของฉันคือหลงจื่อ คุณน่าจะรู้!” ดวงตาของหลินซี เหวินบิดเบี้ยว และเธอดูภูมิใจมาก

หวาเทียนขยี้คิ้วของเขาโดยไม่พูด “ยังไม่ได้แต่งงานเข้าใน ตระกูลหลงเลย อย่าพึ่งได้ใจ”

ทุกคนขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นห้า ชั้นห้าเป็นห้องเหมาขนาดใหญ่ การรวมความบันเทิง ร้องคาราโอเกะ การดื่ม การเล่นไพ่นก กระจอก สิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่างมีครบ

ว่ากันว่าเป็นการจัดเลี้ยง แต่จริงๆแล้วเป็นมื้ออาหารที่ไม่เป็น ทางการและสนุกสนาน ไม่มีข้อจำกัดเหมือนการจัดเลี้ยงขนาด ใหญ่ และสภาพแวดล้อมทั้งหมดก็ผ่อนคลายมาก

เกาจิ่งอานเปิดห้องเหมาสองห้องที่อยู่ตรงข้ามกัน เมื่อพวก เขาไปถึงที่นั่นในห้อง 501 ได้รวบรวมผู้คนจำนวนมากแล้ว พวกเขาทั้งหมดเป็นเพื่อนของเกาจิ่งอาน ลั่วหานไม่รู้จัก แค่ทักทายกันอย่างเรียบง่ายก็จบแล้ว

ห้องเหมาของพวกเขาอยู่ที่ห้อง 502 และมีเพียงไม่กี่ คน ภายในห้องเหมามีโต๊ะกลมขนาดใหญ่ เต็มไปด้วยเครื่อง ดื่ม เบียร์และเหล้าสีแดงและเหล้าสีขาว ภายใต้การตรวจสอบ ด้วยสายตา จำนวนไม่ต่ำกว่าร้อยขวด

“ท่านผู้ยิ่งใหญ่เกาจิ่งอาน นี่คือคุณจัดเลี้ยง หรือจัดแข็งขัน การดื่มกัน? แผนชั่วร้ายนะ โถๆๆๆ!” หลินซีเหวินประชดเขา

ลั่วหานก็ประหลาดใจเล็กน้อย “เตรียมเหล้าให้เยอะขนาดนี้ คุณอยากทําให้คนเป็นลมตอนกลางคืนกี่คน?”

เกาจิ้งอานทักทายพวกเขาให้นั่งลง และตะโกนว่าพวกเขาคิด ผิด “สิ่งเหล่านี้จัดเตรียมโดยเลขาของผมเอง สาบานได้เลย ผมไม่รู้เรื่องอย่างแน่นอน ฮ่าฮ่าฮ่า คนที่ดื่มเหล้าเบียร์ได้ก็ดื่ม ไป คนที่ไม่ดื่มก็กินอาหารและร้องเพลง เล่นไพ่นกกระจอกไป ตราบเท่าที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับการพนันและยาเสพติด ไม่เป็นไรได้ หมด ถือว่าพักผ่อนๆกัน

พวกเขานั่งลงที่นั่ง และหลังจากนั้นไม่นานก็มีคนจํานวนมาก เดินผ่านห้องเหมามา บางคนเป็นคนแปลกหน้า บางคนก็เป็น คนคุ้นเคย และบางคนก็เหมือนจะเคยเห็นมาก่อนแต่ไม่เคยได้ พูดคุยกัน

ลั่วหานดื่มน้ำต้มสุกสองสามคำก่อนเพื่อให้ชุ่มคอ “งานเลี้ยง

ในค่ำคืนนี้ มีหัวข้ออะไร?”
เกา งอานรินไวน์สองสามแก้ว และในห้องเหมาก็อบอวลไป ด้วยกลิ่นหอมไวน์แดงจางๆ “หัวข้อก็คือ…….ไม่บอกคุณ

“อา!”

กำลังพูดคุยกันอยู่ หลงเซียวและจี้ตงหมิงก็มาถึง และคน ที่มาด้วยกันยังมีหลงจื้อด้วย ทั้งสามคนนำหน้าโดยหลงเซียว เข้าไปในประตูก็ทำให้ผู้คนเปล่งประกายด้วยแสง

หลงเซียวก้าวไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง และเดินตรงไปที่ด้าน ข้างของลั่วหาน ทางซ้ายของลั่วหานเกาจิ่งอานนั่งอยู่ และหลิน ซีเหวินอยู่ทางขวา ร่างของเขายืนอยู่ด้านหลังเกาจิ่งอานใน แนวทแยงมุม

ไม่มีร่องรอยในดวงตา

เกาจิ่งอานรีบลุกขึ้นยืนอย่างรู้สึกช้า “เหอเหอเหอ พี่ใหญ่หลง คุณมานั่งที่นี่ ผมจะย้ายที่ให้

ลั่วหานเม้มริมฝีปากและยิ้ม

หลงเซียวดึงเก้าอี้ออกไปแล้วนั่งลง เขาขมวดคิ้ว เมื่อเห็น เหล้าไวน์เต็มโต๊ะ “ลั่วลั่ว คุณรู้สึกเป็นยังไงบ้าง? เครื่องดื่ม กระตุ้นกลิ่นมากเกินไปหรือเปล่า ในกระเพาะอาหารยังโอเค ไหม?”

ลั่วหานส่ายหัว “ไม่เป็นไร ไวน์แดงไม่รู้สึกอะไร แค่ไม่ดื่มมันก็พอแล้ว”

หลงจื่อแสยะยิ้ม เดินไปหาหลินซีเหวิน และเกี่ยวนิ้วของเขา “คุณหมอหวาเทียน คุณมีความรู้สึกน้อยเกินไปหรือไม่?”

หวาเทียน “……”

หลังจากมอบเก้าอี้ให้กับหลงจื้อ แล้วหวาเทียนก็ย้ายออกไป

อีกฝั่งหนึ่ง

เกาจิ่งอานรีบเชิญหวาเทียนโดยตรงกลางนั่งอยู่สองสามคน “คุณหมอหวา มานั่งที่นี่มา หมาตัวเดียวต้องถนอมชีวิต เรา มากอดกันให้อบอุ่นและปลอดภัยกัน”

ใบหน้าของหวาเทียนเปลี่ยนเป็นสีดำ “ไม่เป็นไรครับคุณเกา ผมมีแฟนแล้ว”

เกาจิ่งอาน: “……….

“ฮ่าฮ่าฮ่า!” หลินซีเหวินและหลงจื่อแสยะยิ้มอย่างไร้ยางอาย “เจ้าคนรวยที่ยิ่งใหญ่ คุณคิดมากเกินไป คุณเป็นผู้ชายที่โดด เดี่ยวเพียงคนเดียวอยู่ที่นี่เท่านั้น คุณสามารถกอดตัวเองได้”

จี้ตงหมิงลูบขมับของเขาอย่างเงียบๆ และริเริ่มที่จะย้าย ตำแหน่งไปที่เกาจิ่งอาน “ผม…….ก็ยังโสด”
หลิน เหวินและหลง อหัวเราะอย่างสุดเสียง “พวกคุณก็คง กันไปเลย! ขอให้โชคดีล่วงหน้า!”

เวลาผ่านไปได้ไม่นาน ลู่ซวงซวงก็มาถึง และโต๊ะอาหารทรง กลมขนาดใหญ่สําหรับคนสิบกว่าคน นั่งตามลำดับโดยมีหลง เซียว ลั่วหาน หลินซีเหวิน หลงจื้อ หวาเทียน ลู่ซวงซวง จี้ตงห มิงและเกาจิ่งอาน

ห้องเหมาตรงข้ามเริ่มร้องเพลงและดื่มเหล้าแล้ว และ บรรยากาศก็คึกคักมาก

เนื่องจากหลงเซียวอยู่ที่นี่ ทุกคนจึงไม่กล้าเอะอะมากเกินไป และยังคงเก็บกดมันอยู่

เกาจึงอานกระแอมไอ “พี่ใหญ่หลง หรือไม่ เราก็มาคลิกเพลง เพลงหนึ่งเพื่อเติมพลังให้กับบรรยากาศหน่อยเป็นอย่างไร?”

หลงเซียวยังคงจับมือของลั่วหานอยู่โดยไม่ปล่อย และพยัก หน้าอย่างผ่านๆ “แน่นอน พวกคุณไม่จำเป็นต้องยับยั้งชั่งใจ อยากจะสนุกแบบไหนก็สนุกไปเลย เพียงแค่ผ่อนคลายตามที่ ต้องการ”

หลงเซียวออกคําสั่งออกไป มีความสับสนและการระเบิดเกิด ขึ้นฝั่งนี้ หลินซีเหวินและหลงจื้อกระโดดไปที่ที่เลือกเพลงทันที และเลือกเพลงสำหรับคู่รักที่จะร้องทีละเพลง

“ไม่รักไม่ได้” “รักในฮิโรชิม่า” “การตัดสินใจที่สําคัญที่สุด” และเพลงยอดนิยมคลาสสิกอื่นๆเต็มไปทั้งหน้าจอ

“ผมว่า คู่รักอย่างพวกคุณไม่ควรทําให้ชัดเจนขนาดนี้นะ? ทิ้งทางเดินไว้ให้พวกเราที่ยังโสดไว้บ้าง” เกาจิ้งอานผลักหวา เทียนออกไป และเลือกเพลง “ทะเลกว้างและท้องฟ้า” เอาขึ้น ไปด้านบนสุด แล้วลากตัวจี้ตงหมิง “คุณชอบร้องเพลงอะไร?”

ปกติแล้วจี้ตงหมิงจะติดตามอยู่ข้างๆหลงเซียว อย่างอดกลั้น และยับยั้งชั่งใจมาก วันนี้เขาก็ติดเชื้อจากบรรยากาศ และก็ ปล่อยตัวออกมา “ Little Apple โอเคไหม?”

Little Apple เหรอ? !

หลงจื่อตกใจมาก จี้ตงหมิงที่เขารู้จักมานั้นไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกับ Little Apple อย่างสิ้นเชิงเลย

“โอเค! อีกหนึ่งเพลง “กังนัมสไตล์” และอีกสองสามเพลงจาก Phoenix Legend”

รสนิยมของเกาจิ่งอานนั้น สู้ฟ้าจริงๆ

หลินซีเหวินคว้าไมโครโฟนไว้ “หลงจื่อ มาที่นี่เร็ว เรามาร้อง เพลงก่อนเถอะ
ทั้งสองคนร้องเพลง “ไม่รักไม่ได้” และทั้งสองคนก็ร้องเพลง อย่างเพี้ยนๆตลอดทั้งเพลง พวกเขาร้องจนทำให้คนทั้งห้องเมา ไปเลย

“เชี่ย! พวกคุณสองคนอย่าเอาชีวิตคนอื่นแล้วได้ไหม? เอา ไมโครโฟนมาให้ผม โอ้พระเจ้า ผมจะทรมานตายเพราะคุณ สองคนแล้ว!” เกาจิ่งอานคว้าไมโครโฟนแล้ว ขว้างไปให้จิ้งห มิง “มาเถอะ เรามาโชว์เพลง “เรดซัน” สักเพลงกันเถอะ!”

จี้ตงหมิงถอดเสื้อสูทออก และเตรียมที่จะทำงานใหญ่สักครั้ง “มาเลย! เพลงนี้ผมร้องเป็น”

หนุ่มโสดสองคนดื่มกับเพลงกวางตุ้ง ร้องเพลงและเต้นรำ ภาพนั้นแสบตา และตลกมาก

“ฮ่าๆๆ! ความรักของเกย์ พวกคุณต้องมีความรักของเกย์แน่ๆ”

พวกเขาร้องเพลงอย่างกระสับกระส่าย และอาหารบนโต๊ะที่ นี่ก็ถูกเสิร์ฟขึ้นมาเรื่อยๆทีละรายการ ลั่วหานและหลงเซียวนั่ง อยู่อย่างสงบ และทั้งสองก็มีความสุขกับอาหารค่ำสำหรับของ สองคนที่ไม่เข้ากับพวกเขา

หลงเซียวปอกเปลือกกุ้งให้ลั่วหาน และจัดวางกุ้งขาวและนุ่ม อย่างเรียบร้อย “กินเยอะๆ เดี๋ยวถ้าอยากกลับแล้วก็บอกผม เราสองคนกลับไปก่อนล่วงหน้า”
ลั่วหานมีจิตใจที่จะกินอาหารได้ที่ไหน เธอตื่นเต้นมาก ที่ได้ เห็นพวกเขาร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน “เราจะไปลองดูสัก หน่อยไหม?”

หลงเซียวขมวดคิ้ว “ร้องเพลงเหรอ?”

ลั่วหานยิ้มอย่างบึ้งตึง “อืม ร้องเพลง อยากลองดูไหม?”

“ได้ คุณอยากร้องเพลงอะไร ผมจะไปเลือกให้

กลัวว่าฝูงชนที่ส่งเสียงดังจะชนกับลั่วหาน หลงเซียวจึงคิด ริเริ่มที่จะดึงเก้าอี้ของเขาออกไป

ลั่วหานเช็ดมือของเธอเอง “ฉันจะไปพร้อมกับคุณ ฉันคิดว่ามี เพลงหลายเพลงที่ดีงาม

“โอเค”

หลงเซียวปกป้องลั่วหานอย่างระมัดระวัง จับเอวของเธอด้วย แขนข้างหนึ่ง และปิดกั้นร่างกายที่บิดไปมาด้วยแขนอีกข้าง หนึ่ง

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของหลงเซียวก็ดังขึ้น

เขาหยิบมันขึ้นมาและดู “คุณชาย มีอะไรเหรอ?”
กู้เยนเชินรวบรวมข้อมูลทางการเงินเสร็จ และเตรียมจะ รายงานให้เขาทราบ ใครจะรู้ว่าเขาได้ยินเสียงร้องเพลงแหลม ตรงนั้นทันทีที่เขารับสาย บทสนทนาจึงเปลี่ยนไป “คุณชาย ใหญ่หลง คุณอยู่ที่ไหน?”

“Club.HT เกาจึงอานจัดงานเลี้ยง”

“ไอ้บ้า! ผมก็อยากจะไปสนุกเหมือนกัน! ขอไปด้วย!”

หลงเซียวเห็นว่าบรรยากาศค่อนข้างดี และกล่าวว่า “โอเค ตรงขึ้นมาที่ชั้นห้า”

“โอเค!”

ลั่วหานได้เลือกเพลงภาษาอังกฤษสองสามเพลง “สามี คุณ ร้องเพลงไหนเป็น?”

หลงเซียวมองไปที่ชื่อเพลง “ร้องไม่เป็นเลย

ดวงตาของลั่วหานหดตัวลงเล็กน้อย “ไม่เป็นเลยเหรอ? เพลง ภาษาจีนหล่ะ? มีอยู่หลายเพลงที่นี่เป็นบ้างไหม?”

ดูเหมือนเธอจะมองข้ามจุดที่สำคัญที่สุดไปแล้ว คุณหลงดู เหมือนจะไม่เคยร้องเพลงเลย แต่ว่า เธอรอคอยมาก จากคุณ หลงที่ร้องเพลงไม่เป็นเลย ร้องเพลงออกมาแล้วผลลัพธ์จะเป็น อย่างไร
หลงเขียวอ่านเพลย์ลิสต์ไปจนหมดหน้า แล้วพลิกหน้าถัดไป “ร้องไม่เป็นเลย”

“ถ้าอย่างนั้นควรทำอย่างไรดี? หรือว่าฉันเลือกเพลงที่ร้อง เดี่ยว เดี๋ยวฉันจะร้องเพลงให้คุณฟัง” ลั่วหานถอยกลับแทน และลบเพลงที่เลือกแล้วหลายเพลงออก

“ไม่เป็นไร เรามาร้องเพลงด้วยกัน” หลงเซียวหยุดการ เคลื่อนไหวของเธอ กดมือเธอไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง เปิดรายชื่อ เพลงกับมืออีกข้างหนึ่ง และเลือกเพลงรักคลาสสิค เพลง“สิ่งที่ โรแมนติกที่สุด”

ทุกคนที่กำลังร้องเพลงอย่างสนุกกันเห็นว่าหลงเซียวและลั่ วหานกำลังเลือกเพลงอยู่ พวกเขาจึงรีบถอยหลังให้ “พี่ใหญ่ หลง พวกคุณร้องก่อน พวกคุณร้องก่อน!”

หลงจื่อเหลือบมองเพลงสุดท้ายในเพลย์ลิสต์อย่างรวดเร็ว และเลือกเพลงนั้นไว้ด้านบน หลังจากร้องเพลง “ทะเลกว้าง และท้องฟ้า” ก่อนหน้านี้ เขาก็เปลี่ยนมาเพลงนี้โดยตรง

ลู่ซวงซวงปรบมือ “ทุกคน ทุกคน ลั่วลั่วเป็นเทพแห่ง ไมโครโฟนที่เป็นที่รู้จัก จีนอังกฤษฝรั่งเศสกวางตุ้ง และไม่มี เพลงไหนที่เธอร้องไม่ได้ เดี๋ยวพวกคุณอย่าหลงเสน่ห์เธอไป ในชั่วขณะหล่ะ!”

“จริงเหรอ? ว้าวกาก้า! ไอดอล ผมเชียร์คุณ!!!*
“พี่สะใภ้สู้ๆ!!”

“พี่สะใภ้เยี่ยมมาก!”

ดวงตาที่ลึกล้ำและมีเสน่ห์ของหลงเซียวมองไปที่เธออย่างไม่ น่าเชื่อ “คุณเก่งขนาดนี้เลยเหรอ?”

ลั่วหานแสดงใบหน้าที่ภูมิใจ “อืมหึม! แล้วคุณคิดว่า?”

ลู่ซวงซวงคว้าไมโครโฟนไปที่ลั่วหาน “ที่รัก ฉันไม่ได้ยินคุณ ร้องเพลงมานานแล้ว ร้องหลายๆเพลงนะ ทำให้พวกเขาตก ตะลึงไปเลย!”

หลงจื่อยื่นไมโครโฟนให้หลงเซียว โดยอัดอั้นที่จะหัวเราะ ดังๆ “พี่ใหญ่……ผมพูดได้แค่ว่า ดูแลตัวเองด้วย ฮ่าๆๆ!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ