ตอนที่ 503 บอส เล่นเก่งมาก

ตอนที่ 503 บอส เล่นเก่งมาก

จี้ตงหมิงเปิดแฟ้มเอกสาร ด้านในมีเอกสารที่ถ่ายมาหลายสิบ ฉบับ เคลียร์ลำคอแล้วเริ่มอ่าน

“ท่านคณะกรรมการทั้งหลาย ผมในนามของประธาน บริษัทMBKขอแสดงความขอโทษ ในเวลาที่ผมดำรงตำแหน่ง เนื่องด้วยเหตุจําเป็นต้องออกจากหน้าที่ เพื่อช่วยบริษัทกู้ มูลค่าความเสียหายของบริษัทเป็นจำนวนเงินหลายพันล้านใน ตลาดหลักทรัพย์นิวยอร์กกลับคืนมา เนื่องจากระยะเวลาที่ผม ไม่อยู่ไม่ได้บอกกล่าวทุกท่าน ถือเป็นการละเลยหน้าที่ ฉะนั้น ผมจะนำเงินคืนกลับตลาดหลักทรัพย์ เพื่อเป็นการขอโทษ…

“เดี๋ยวก่อน”

หลงถึงรีบยกมือห้าม “นายพูดอะไรนะ? อะไรมูลค่าความเสีย หายในตลาดหลักทรัพย์?”

หลงเซียวพูดขึ้นอย่างเชื่องช้า “พวกท่านไม่รู้เหรอ อาทิตย์ที่ แล้วMBKตลาดหลักทรัพย์นิวยอร์กเนื่องจากอัตราแลกเปลี่ยน เกือบเสียหายไปหลายพันล้าน? ออ ก็ไม่แปลก เป็นเพราะผม ทํางานพลั้งมือไป แต่ผมได้โทรไปหาพวกเขาแล้ว เงินจำนวนนี้ ที่ผมถอนออกชั่วคราว เมื่อกี้ ได้.…..……..

มีเรื่องแบบนี้ด้วย?
ทันใดนั้น ในห้องประชุมเงียบสงบ พวกคณะกรรมการทั้ง หลายใจลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ตลาดหลักทรัพย์ฝั่งโน้นเกิดเรื่อง ใหญ่โตขนาดนี้ พวกเขาทำไมไม่รู้เรื่องเลย?

ตามหลักแล้วไม่ควร แต่…ไม่ใช่ หลงเซียวรู้จักคนวงการ กว้างขวางกว่าพวกเขาเยอะ ข่าวสารภายในต้องรู้ก่อนพวก เขาแน่นอน เพราะฉะนั้นข่าวยังมาไม่ถึงในประเทศ เขาก็รู้ก่อน แล้ว?

นี่คือคำอธิบายเดียว

“หลงเซียว รีบเรียกเงินคืนเดี๋ยวนี้” หลงถึงเบิกตากว้าง ตาดำ เกือบจะถลนออกมาแล้ว

เพราะความรีบร้อน หน้าตาเขาบูดเบี้ยว เปลี่ยนรูปแปลก

ประหลาด

หน้าใบนี้ ช่างเหมาะกับคำว่าน่าเกลียด หน้าเนื้อใจเสือ

“ออ? พ่อไม่ให้ผมขอโทษแล้วเหรอ? หนังสือขอโทษของผม ยาวมาก นี่แค่เริ่มต้น” นิ้วหลงเซียวจับแหวนหมุนไปมา

นิ้วเรียวยาวขาวเหมือนหยกขยับทีหนึ่ง ก็ทําให้หลายคนใจ สั่น ก้าวต่อไปพวกเขาจะได้ขึ้นสวรรค์หรือลงนรก ล้วนอยู่ใน กํามือเขา ความมั่นใจนั้นสามารถพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินได้ และ นั่นเป็นความสงบนิ่งเฉพาะตัวของหลงเซียว
“ขอโทษอะไร รีบโทรไปเรียกกลับมาให้หมด” ความเร็วใน การเปลี่ยนหน้าของหลงถิง เร็วอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ หมุน ทิศทางลมในเสี้ยววินาที

เหอะๆ

หลงเชียวลุกขึ้นอย่างสง่า ปรับคอเสื้อ เนกไทที่ภรรยาผูกให้ ต้องรักษาดีๆ “ถ้าไม่ต้องขอโทษ ผมขอตัวก่อน ทุกท่านก็อยู่ คุยกันต่อ ตามสบาย

หลงถึงรีบดึงแขนหลงเซียวไว้ เพราะลุกขึ้น ตัวเขาก็ลุกตาม “หลงเชียว อย่าไม่รู้จักหนักเบา ผลประโยชน์ของบริษัทต้อง มาเป็นอันดับหนึ่ง ฉันไม่อนุญาตให้นายทำอะไรไปเรื่อยเด็ด

หลงเชียวมองมือหนาหยาบนั่น มือคู่นี้ เปื้อนเลือดคนมา มากมาย มากมายมาก

ยิ้มอย่างเรียบเฉย ความหยิ่งยโสในตัวเขา “ท่านประธานไม่ ปล่อยมือ ผมจะทำได้ยังไงครับ?”

หลงถึงปล่อยมืออย่างหน้าเสีย

พวกคณะกรรมการที่รอดูหลงเซียวเสียหน้า เลือกที่จะ เงียบ มือที่สะบัดออกไป เหมือนสะท้อนกลับมาตบหน้าตัวเอง รสชาติก็ต้องไม่ดีอยู่แล้ว
ใบหน้าหลงถึงไร้แวว แต่อยู่ในแวดวงธุรกิจมานาน เขาก็ไม่ ถึงกับตื่นตระหนก แต่ใช้มือจับเสื้อสูทของหลงเซียว “เรื่อง ขอโทษ ทุกคนก็แค่ต้องการคำอธิบาย ไม่ได้มีความหมายอื่น”

เหอะ

หลงเซียวหลบมือเขาออกอย่างธรรมชาติ ยิ้มเรียบเฉย “มี หรือไม่มีความหมายอื่น ผมไม่สนใจ แต่ว่า ทุกท่านก็ระวังเงิน ในบัญชีตัวเองด้วย เดี๋ยวศูนย์หายไปหนึ่งตัวเมื่อไหร่ก็ไม่รู้”

หลงเซียวสะบัดเสื้อสูท เสื้อเรียบไร้รอยยับ สิ่งที่เขาทำก็เพื่อ อยากบอกให้พวกเขารู้ว่าใครคือมีด ใครคือปลารอเชือด ยัง ไม่แน่นอน

หลงเซียวพูดจบ เดินออกไปพร้อมชุดสูทสีดำ

จี้ตงหมิงปิดหนังสือขอโทษ ถามขึ้นอย่างจงใจ “ท่านประธาน ใหญ่ครับ นี่ท่านประธานอดหลับอดนอนเขียนขึ้นมา ตัว หนังสือหมื่นกว่าตัว ท่านจะดูสักหน่อยไหมครับ”

“เอาออกไป ออกไป” หลงถึงไม่อยากได้ยินคำว่าหนังสือ ขอโทษ

จี้ตงหมิงกะพริบตา “ครับ ท่านประธาน

ภายในห้องประชุม หลงถึงกำหมัดแน่น “ปัง” ทุบไปที่โต๊ะ
“นี่มันเรื่องอะไรกัน? ตลาดหลักทรัพย์นิวยอร์กเกิดเรื่องใหญ่ โตแบบนี้ ทําไมพวกคุณไม่รู้?”

คณะกรรมการหลายคนต่างก็นกสองหัว “ท่านประธาน พวก เราไม่รู้ข่าวอะไรเลย ถ้ามีเหตุการณ์ใหญ่โตขนาดนี้ พวกเราก็ ต้องรู้ตั้งนานแล้ว”

หลงจื่อขยับเก้าอี้ออก เลียนแบบพี่ชายจัดเสื้อสูทตัวเอง โค้ง ตัวให้หลงถิง และพวกคณะกรรมการ พูดเยาะเย้ยขึ้น “ผู้ เชี่ยวชาญทั้งหลาย ผมรอร้องพวกท่าน วันหลังอยากหาเรื่อง คนอื่น ก็ดูตัวเองก่อนว่าปลอดภัยไหม อย่าเล่นงานไม่โดนคน อื่น กลับโดนตัวเอง พวกท่านประชุมกันต่อ ผมไปทำงานก่อน”

วันนี้หลงถึงขายหน้าอย่างหนัก ลูกชายสองคนไม่มีใครอยู่ ข้างเขาสักคน

คณะกรรมการต่างดูออก รู้สึกถึงความผิดปกติ รู้แก่ใจแต่ ไม่มีใครพูด

ตอนนี้ใครเป็นคนควบคุมสถานการณ์ ไม่จำเป็นต้องศึกษา กันอีก

ผ่านไปสักพัก เหลียงจ้งซุนหน้าดำ ก้มหน้าไปกระซิบ ข้างหูหลงถึง “ท่านประธาน เมื่อกี้ตรวจสอบแล้ว ทาง ตลาดหลักทรัพย์ไม่มีเรื่องอะไรเลย”
“ว่าไงนะ? ไม่มี?”

“อือ…เมื่อครู่ที่ท่านประธานพูดมา ไม่ใช่เรื่องจริงครับ”

“หลอกฉัน มันอยากตายแล้ว”

หลงเซียวกลับไปถึงออฟฟิศ ดึงเนกไทอย่างหงุดหงิด ปลด กระดุมบนสุดออก ยืนหันหน้าไปทางหน้าต่าง เมื่อมองชัดเจน แล้วจะเห็นรอยข้อนิ้วเขาขาวซีด เนื่องจากกำมือแน่น

จี้ตงหมิงถามอย่างระวัง “ท่านประธาน เรื่องที่

ตลาดหลักทรัพย์นิวยอร์ก……

“เรื่องปลอม”

หลงเซียวปรับลมหายใจ เรียกสติตัวเองคืนมาอย่างเร็วที่สุด

จี้ตงหมิงตื่นเต้นจนผมฟูชี้ขึ้น เขานึกว่าตัวเองทำงานพลาด เรื่องใหญ่โตขนาดนี้เขาไม่รู้แม้แต่นิดเดียว ที่แท้เป็นเรื่อง ปลอม

บอส เล่นเก่งจริงๆเลย

“แต่ว่า ถ้าพวกคณะกรรมการรู้ความจริง ต้องไม่ยอมแน่นอน ท่านจะทำยังไงต่อ?” จี้ตงหมิงตามหลงเซียวไม่ทัน นี่มันบดหลุมให้ตัวเองใช่ไหม?

หลงเซียวผูกเนกไทกลับไปใหม่ “รู้ความจริงแล้วไง? คนพวก นี้ต้องโดนสักครั้ง นึกว่าตัวเองฉลาด? เหอะ”

จี้ตงหมิงพูด “บอสคิดวิธีจัดการกับพวกเขาแล้ว?”

ร่างสูงในชุด า หันกลับมา นั่งลง “หนูงูในโพรงเดียวกัน ก็ แค่ต่างคนต่างพึ่งผลประโยชน์ต่อกัน อยากทําให้พวกเขา แตกแยก จะมีอะไรยาก?”

จี้ตงหมิงกดถูกใจให้บอสตัวเองในใจ “บอส ตอนนี้ท่าน ประธานใหญ่ตั้งใจจะกดดันท่าน พวกเราจะมีออ่อนไม่ได้”

“พ่อฉันชอบเล่นหมากรุก เล่นเป็นเพื่อนเขาสักตา ให้เขาดู หมากของตัวเองถูกกินไปทีละตัวทีละตัว เขาต้องชอบแน่นอน”

หลงจื่อวิ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ผลักประตูห้องทำงานประธาน บริษัทออก “พี่ใหญ่”

หลงเซียวเงยหน้า ซ่อนสายตาการคิดแผนการ “เรื่องอะไร?”

“พี่ใหญ่ เมื่อกี้พี่เก่งมาก พวกคณะกรรมการหน้าเขียวกันหมด ฮาๆ สะใจที่สุด พี่ใหญ่ พี่เป็นไอดอลผมเลย ผมจะเป็นแฟน คลับตัวยงของพี่เลย”
หลงเซียวดึงเอกสารฉบับหนึ่ง เปิดออกดู “ไม่กลับไปทำงานที่ ออฟฟิศตัวเอง วิ่งมาเพื่อจะยกย่อง ?”

“เฮอะๆ ความนับถือที่ผมมีต่อพี่มันซ่อนไม่อยู่ เพราะฉะนั้น….. อย่างนั้น พี่ยุ่งต่อเลย ผมไปทำงานละ ช่วงนี้ผมเคลียร์งานก่อน จากนั้นก็บินอเมริกา”

มือที่จับปากกาไว้ หยุดไปวินาทีหนึ่ง “อืม ไปเลย”

อเมริกา…..แม่ที่ไม่เคยอยู่ภายใต้แสงสว่างเลย จะมีผลกระ ทบยังไงกับเสี่ยวจื้อ?

ลั่วหานเปลี่ยนเสื้อคลุมสีขาว ตรวจสอบรายชื่อที่ต้องไปเช็ก ห้องผู้ป่วย จดรายชื่อแล้ว ใส่ปากกาไว้ในเสื้อ

“ผู้ป่วยเตียงหมายเลขสามวันนี้ไปถ่ายภาพหัวใจอีกรอบ รอ การผ่าตัดของหมอถังเรียบร้อยแล้วเอามาให้ฉัน” ลั่วหานพูด โดยไม่ได้เงยหน้า

หวาเทียนพยักหน้า “ได้ครับ ที่จริงผู้ป่วยเตียงสามช่วงนี้ฟื้นฟู ได้ดี แต่อาการประสาทยังอ่อนเพลีย วันนี้ผมเพิ่มยานอนหลับ ไปให้ ปรับนิดหน่อยก็ไม่เป็นไรแล้ว”

“ได้ ความดันละ?”
“68 110 ปกติ”

“ได้”

หลิน เหวินยืนหน้าเข้ามามอง ในมือถือเอกสารผู้ป่วยอยู่ หัวเราะชอบใจ “หมอฉี่ มีข่าวดี กับข่าวร้าย หมอจะฟังอันไหน ก่อน?”

ลั่วหานเปิดรายละเอียดผู้ป่วยอย่างรวดเร็ว “ได้”

หลินซีเหวินเบียดหวาเทียน ยึดที่เขาที่อยู่ตรงหน้าจั่วหานไป โน้มตัวไปหาลั่วหาน “ข่าวดีก็คือ ผู้ชายที่หมอให้หนูไปสืบครั้ง ก่อน หนูสืบได้แล้ว หนูไปเป็นนักสืบได้เลยนะเนี่ย”

ลั่วหานขยับเอกสารผู้ป่วยออก หัวเราะ แล้วใช้คีมตบหัวเธอ เบาๆ “ได้ เปลี่ยนอาชีพได้แล้ว งั้นข่าวร้ายละ

หลินซีเหวินจับผม “ทรงผมเสียหมด เฮ่มๆ ข่าวร้ายก็คือ ผู้ชายคนนั้น ไม่ธรรมดา เขาเป็นศาสตราจารย์ของมหาลัย กลาโหมในเมืองหลวง นี่ไม่ใช่จุดสำคัญ จุดสำคัญคือ นักเรียน ที่เขาสอน สามคนเป็นพลตรี หนึ่งคนเป็นพลโท อีกอย่างผู้ บังคับบัญชาระดับสูงในค่ายทหารC ครึ่งหนึ่งเป็นนักเรียนของ เขาหมด สุดยอดไหมล่ะ?”

“ออ? คนในค่ายทหารเหรอ….” ลั่วหานคิดถึงสถานะของ เขา พิเศษจริง ตัวเขาเองไม่ใช่นายพล แต่นักเรียนแต่ละคนไม่ ธรรมดา
หลินซีเหวินโบกมือ “หมอฉู่ คิดอะไรอยู่?”

“หือ? ไม่มีอะไร มันก็ไม่ใช่ข่าวร้ายอะไรมั้ง?” คนระดับนี้ ถ้า ใช้แล้วน่าจะมีประโยชน์ไม่น้อย

หวาเทียนครุ่นคิด “ถ้าเป็นคนในค่ายทหาร วันนั้นหมออู่ทำ กับเขาแบบนั้น ถ้าเขาคิดเค้น ก็คงต้องมีปัญหาแน่ หมอฉี่ ถ้า เขาจะแก้แค้น…..…..

ลั่วหาน

แก้แค้น? คงไม่มั้ง?

หลินซีเหวินกรีดเสียงดัง “อุ๊ย ใช่แล้ว ทหารทำอะไรก็เรียบ ง่ายรุนแรง หมอฉู่ ครั้งก่อนหมอขู่เขา ถ้าเขาโกรธขึ้นมา หมอฉู่ รีบไปซ่อนตัวเร็ว”

ลั่วหานพูดไม่ออก “ศาสตราจารย์จูไม่น่าใช่คนแบบนี้ เดี๋ยว ฉันค่อยหาเวลาคุยกับเขา อีกหนึ่งชั่วโมงการผ่าตัดของหมอ ถังจะเริ่มแล้ว พวกเธอตามฉันเข้าห้องผ่าตัด ตั้งใจฝึก รู้ไหม?”

“รู้ ตั้งใจฝึก เจริญก้าวหน้า”

โมงเช้า ถังจิ้นเหยียนเปลี่ยนเสื้อผ่าตัดเรียบร้อย ใส่หมวก คลุมหัว เตรียมตัวผ่าตัด
ลั่วหานเป็นผู้ช่วยเขา รับผิดชอบเย็บแผลตอนท้าย ระหว่าง การผ่าตัดก็อธิบายให้กับแพทย์ฝึกงาน

หัวใจของผู้ป่วยถูกเปิดออก เลือดไหลออกมาเป็นทาง กลิ่น คาวเลือดฟุ้งจมูก ลั่วหานกำลังอธิบายความยากในการเย็บ เยื่อหุ้มหัวใจให้กับหลินซีเหวิน เลือดพุ่งออกมาโดนผ้าปิดปาก เธอ กลิ่นคาวเลือดเหม็นแสบจมูกเธอ

“อ๊าก หมอฉู่เป็นอะไรไหม?” หลินซีเหวินรีบดึงลั่วหานไปข้าง หลัง

ลั่วหานยืนไม่นิ่ง เกือบล้มลงไป

หวาเทียนมือไม้ไว รีบกอดลั่วหานไว้

ลั่วหานเวียนหัวตาลาย ความรู้สึกเหมือนทุกอย่างกำลังหมุน ทำให้หัวเธอเวียนไปหมด

“หมอฉู่เป็นอะไรไหม?”

ลั่วหานพยุงหัวไว้ เหมือนมีดาวอยู่ตรงหน้าเต็มไปหมด “ไม่ เป็นไร ไปต่อได้”

ในมือถังจิ้นเหยียนจับมีดผ่าตัดไว้ ไม่กล้าหยุด “ลั่วหานคุณอยู่ต่อไปได้แล้ว คูณออกไปก่อน ให้หมอหลินมาเป็นผู้ ช่วยผม

หลิน เหวินงง “ฉัน?”

“ใช่ คุณนั่นแหละ รับหน้าที่ครูคุณแทน มาทางนี้”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ